Unicode
ဝမ်ချိုချိုလေး
(အပိုင်း.၁၀)
"ဟျောင့် ဟျောင့် မင်းမွေးနေ့မှာ ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ ငါတို့ကို ပလစ်ထားတယ်နော်''
"ပလစ်ခံရတယ်ဆိုမှ မင်းတို့အရေးမပါလို့ပေါ့ကွာ... ဟား...ဟား.''
"မင်း...သေပေတော့''
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စနောက်ရင်း ဦးcompanyရောက်လာခဲ့တယ်။ ဝမ်နင်နဲ့စစ်ကျွေးက ကောင်တာက ကောင်မလေးတွေငမ်းမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားပြီ သူကတော့ ဦးဆီသွားမယ်ပြင်တုန်း ဝမ်ချောင်နဲ့တွေ့တယ်။
"ဘာလာလုပ်တာလဲ ဒီနေရာမလာနဲ့ပြောထားတယ်လေ''
"မင်းဆီလာတာမဟုတ်ဘူး အစ်ကိုဆီလာတာ မင်းကြောင့်ငါတို့သားမိ အိမ်ပေါ်ကနှင်ချခံရတာ ကျေနပ်တယ်မထင်နဲ့ အကြွေးပြန်ဆပ်အုံးမှာ''
"ဘာလာလုပ်တာလဲဆိုတော့ အစ်ကိုနဲ့ညစာစားဖို့လာတာလေ''
ဟိုကငြင်းလိုက်တာကိုတော့ ချန်လှပ်ထားရင်းပေါ့။
အစ်ကို အစ်ကိုဆိုတာဘယ်သူ့ကိုပြောတာလဲ ။ဦးတော့မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်။
"မင်းဦးရဲ့ မက်မွန်သီးလေးက လုံးကစ်နေတာပဲ ငါကိုင်ကြည့်ချင်တယ် ရမလား''
"ဘာကွ.. မင်း..''
ခွပ်
ဝမ်ချောင်မျက်နှာလည်ထွက်သွားတော့ တအံ့တသြရပ်ကြည့်နေတဲ့ ရှောင်ကျန့်ကို တွေ့တာမို့ ရိပေါ်ကိုပြန်မလုပ်ပဲ အသာလေးငြိမ်နေလိုက်တယ်။
သူတို့ပြဿနာဖြစ်နေတာမြင်တော့ ဝမ်နင်နဲ့စစ်ကျွေးက ရိပေါ်ကိုလာဆွဲခေါ်တယ်။
ရှောင်ကျန့်က အားနာပြီးဝမ်ချောင်ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ သွားမေးတယ်။
"ရပါတယ်ဗျာ ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး...ကျွန်တော်က မင်းဦးမှာ မက်မွန်ခြံရှိတယ်ဆိုလို့ လိုက်ကြည့်လို့ရမလားမေးမိတာ...မကြိုက်ရင်လည်း ပါးစပ်ကပြောလို့ရရဲ့သားနဲ့''
ဝမ်ချောင်က နှုတ်ခမ်းထောင့်ကသွေးကို လက်နဲ့သုတ်ရင်းပြီးဖြေရင်း ရှောင်ကျန့်ကို ကြည့်တယ်။ ရှောင်ကျန့်က မေးနေတာကသူ့ကို မျက်လုံးက သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကြားရုန်းကန်နေတဲ့ ရိပေါ်ဆီမှာ။ခနကြာတော့ ဝမ်ချောင်ဘက်လှည့်လာပြီ...
"ပေါက်စအစား ကျွန်တော်ကပဲ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ ကျွန်တော်ဆုံးမလိုက်ပါ့မယ်''
"ဒါနဲ့ဟို ညစာစားဖို့ပြောထားတာလေ''
"ကျွန်တော်ကပဲလိုက်ကျွေးပါ့မယ် တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့''
ဝမ်ချောင်နဲ့စကားပြောပြီး ရှောင်ကျန့်ကရိပေါ်ဆီသွားတော့ ဝမ်ချောင်ပါကပ်လိုက်လာတယ်။
"ပေါက်စ မင်းနဲ့အိမ်ကြမှပြောမယ်''
"ညီလေး အစ်ကိုနဲ့ညစာသွားစားမလို့ လိုက်အုံးမလား''
ဝမ်ချောင်စကားအဆုံးမှာ ရိပေါ်တစ်ယောက်ဆွံအကျန်ခဲ့တယ်။ဦးက သူ့ကိုညစာတောင်လိုက်ကျွေးအုံးမယ် သူ့ကိုထထိုးမယ်ထင်နေတာ စိတ်မဆိုးဘူးပေါ့ ..ဘာလဲဦးကပါသဘောကျနေတာလား။
&&&
ရှောင်ကျန့်က ရိပေါ်ကိုဆုံးမမယ်လို့ တွေးထားပေမယ့် ရိပေါ်ကအိမ်ပြန်မလာ။ အခန်းထဲဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နဲ့ ညနက်ပေမယ့်ပြန်မလာ။ တညလုံးပြန်မလာပဲတော့ မနေဘူးပါပဲ သူကဘယ်လောက်ပဲ ဆုံးမချင်အုံးတော့ ဆုံးမခံရမယိ့သူကရှိအုံးမှလေ ဒီလောက်ဆိုးသွမ်းနေတာ ပစ်ထားအုံးမှ။
"ဝမ်နင်လား''
"ရိပေါ် မင်းလူကြီးဆီကဖုန်း''
ဆက်ပြောလို့ ရိပေါ်က အချက်ပြလာတယ်။
"ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ''
"ဝမ်ရိပေါ်ကိုပြောလိုက်... နေအုံးသူဘာလုပ်နေလဲ ခုဘယ်မှာလဲ''
"ကလပ်မှာ...သောက် အဲ''
ဝမ်နင် သူ့ပါးစပ်အမြန်ပိတ်လိုက်မိတယ် မူးမူးနဲ့ဘာလို့အမှန်တွေသွားပြောမိပါလိမ့်။
"ညနက်ထိမနေရဆိုတဲ့ ငါ့စည်းကမ်းကိုလည်း ဖောက်ဖျက်တယ်၊ညနက်မှသောက်ပြီး အိမ်ပြန်မလာနဲ့လို့ပြောလိုက်''
"ဗျာ ဟုတ် ဟုတ်''
ဒီညက ရိပေါ်အကြီးအကျယ်ရစ်တဲ့ညပါပဲ။သူ့ဦးအိမ်ပြန်မလာခိုင်းတာနဲ့ ဝမ်နင်နဲ့စစ်ကျွေးကိုလည်း အိမ်မပြန်ခိုင်းပဲ သူ့နားအဖော်ပြုစေတယ်။
ဝမ်ချောင်နဲ့ကောင်မလေးတွဲကနေတဲ့ဆီ လျှောက်သွားတာမြင်တော့ စစ်ကျွေးတို့ လိုက်ဆွဲရတယ်။
"ငါ့ကို မတားနဲ့ ဦးကငါဘာမှမလုပ်ပဲ အိမ်ပြန်မလာနဲ့တောင် ပြောခံရတာသူ့ကြောင့်လေ တခုခုပြန်မလုပ်ရရင် ငါဒေါသထွက်လို့ သေလိမ့်မယ်''
စစ်ကျွေးတို့ ဆွဲထားတာ လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့
ကနေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့လက်ကိုဆွဲလို့ လိပ်စာကဒ်လေးထည့်ပေးပြီး ဖုန်းဆက်ဆိုတဲ့အမူအရာလေး လုပ်ပြပြီး လက်လေးပြလှညိ့ထွက်လာတယ်။
ဝမ်ချောင်က ဒေါသတွေအရမ်းထွက်လာပြီး ကောင်မလေးလက်ထဲကကဒ်ကို ဆွဲယူဆုတ်ဖြဲပစ်တယ်။ပြီးတော့ ဒေါသတကြီးရိပေါ်ဆီလျှောက်လာတော့ ဝမ်နင်နဲ့စစ်ကျွေးက ရိပေါ်ရှေ့က ပိတ်ရပ်လိုထားတယ်။ သုံးယောက် တစ်ယောက်အခြေနေ ဖြစ် နေမှန်းသိတော့ လှည့်ပြန်သွားတယ် ရိပေါ်ကိုထိရင် ဒီကလေးနှစ်ယောက်က တကယ်လုပ်မှာဆိုတာ မပြောပဲသိနေစေတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေရှေ့မှာ အများကြီးကြုံဖူးတယ်လေ။
"တို့ကို ဖုန်းနံပတ်ပြန်ပေးလေ''
ခနကြာတော့ ရိပေါ်တို့သောက်နေတဲ့နားကို ဝမ်ချောင်ကောင်မလေးက ရောက်လာပြီး ဖုန်းနံပတ်ထပ်တောင်းတယ်။ ရိပေါ်ကငြင်းမယ်ပြင်ပြီးမှ အပြင်လာပြန်ဝင်လာပုံရတယ် ဝမ်ချောင်က သူတို့ကိုမြင်သွားပြီး ကြည့်နေတာမြင်တော့ ကောင်မလေး
ဖုန်းနံပတ်ပြန်တောင်းထားလိုက်တယ်။
ကောင်မလေးကလိပ်စာကဒ်လေးပေးပြီး လှည့်ထွက်သွားတော့ ရိပေါ်ကကဒ်လေးမြှောက်ပြီး လှည့်ပတ်ကစားရင်း ဝမ်ချောင်ကိုသောက်ဂရုမစိုက်တဲ့ မျက်နှာထားနဲ့ ခပ်ချေချေ ပြန်ကြညိ့ပေးလိုက်တယ်။
ဝမ်ချောင်က ဒေါသတွေအလိပ်လိုက်ထွက်ပြီး နံရံကိုလက်သီးနဲ့ထိုးလို့ လှည့်ထွက်သွားတယ် ။ကျေနပ်သွားပုံရတဲ့ ရိပေါ်ကလည်း ကလပ်ကပြန်လာခဲ့တယ် အိမ်ပြန်တာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။
"စစ်ကျွေးကြည့်စမ်း ကြယ်လေးတွေအရမ်းလှတယ်''
ရိပေါ်ပြောတာလည်း တကယ်ဟုတ်ပါတယ်
ဒီလိုညဘက်မြက်ခင်းပေါ်မှာ လှဲအိပ်ပြီးကြယ်လေးတွေကြည့်ရတာ တကယ်ကိုလှတယ်။အနက်ရောင် ဗြောင်စကြီးပေါ်မှာ အဖြူပွင့်လေးတွေတွဲလောင်ဆွဲထားသလို အရမ်းကြည့်ကောင်းတယ်။
"အင်း''
"အာ့ဆို လှတဲ့ကြယ်ဘယ်နှစ်လုံးရှိလဲ''
ရိပေါ်တို့ရစ်ပြီ ဒါမျိုးဘယ်ရမလဲ ပေါင်းလာတာကြာပြီလေ ဒီလောက်လေးမှ မရှောင်တတ်ရင် စစ်ကျွေးဘယ်ဟုတ်တော့မလဲ။
"အကုန်လှတယ်လေ''
"အကုန်လှရင် အကုန်လုံးကိုရေလိုက်''
ဘာ ဒီလောက်များတာ ဘယ်လိုလုပ်ရေမလဲ။ ပြန်ပြောမလို့ အားခဲပြီး ရိပေါ်ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ရိပေါ်ကမျက်နှာလေးအိုချထားပြီး သူ့ကဦးအောင်ပြောလာတယ်။
"ဦးကြောင့် ငါအရမ်းခံစားရတယ် ဒီရင်ဘတ်ထဲက တစစ်စစ်နဲ့နာတယ်... မင်းကြယ်လေးတွေရေတွက်နေတဲ့ အသံသာကြားနေရရင် အဲဒီအသံလေးမှာ စီးမျောပြီး ငါခံစားနေရတာတွေ သက်သာမယ်ထင်လို့ ပြောတာပါကွာ''
စကားပြောပြီး ရိပေါ်က အိုချထားတဲ့ မျက်နှာလေးကို တဖက်စောင်းပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်သွားတယ်။
ခနအကြာမှာပဲ ကောင်ကင်ကြီးဆီ လက်ညှိုးတထိုးထိုးနဲ့ ကြယ်တွေရေတွက်နေသံကြားလာရတယ်။
ဝမ်နင်ကလည်း ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ကလေးတင်ပြီး စစ်ကျွေးရေသလိုစိတ်ထဲက လိုက်ရေနေတယ်။
F**k ပဲ ဒီနေ့မှကြယ်တွေဘာလို့ ဒီလောက်စုံနေတာလဲ ဟိုနေရာ ဒီနေရာ ဖြောက်တောက်လောက်လေးဆို တော်ရောပေါ့...ဒီနေ့ကြယ်တွေအရမ်းလှတယ်လို့ ထောက်ခံချင်အုံးလေ
ရေတွက်ရင်း ခနခနမှားလို့ အစကပြန်ပြန်ရေနေရတဲ့ စစ်ကျွေးဆီက ညည့်းညူးသံထွက်လာတယ်။
"ကြယ်တွေကို သိပ်မုန်းတယ်''
"တစ်ထောင် တစ်ဆယ့် ရှစ်''
"တစ်ထောင့်သုံးရာ ခုနှစ်ဆယ့် ဘယ်လောက်ရောက်သွားပြီ ငါအစကပြန်ရေမယ်''
စစ်ကျွေးဘေးကနှစ်ကောင်ဆီက ပြန်စာမလာ သူပါသာဒေါသတွေဖြစ် စိတ်တွေလောနေပြီး အစကပြန်ရေနေပြန်တယ်။
"ကိုးရာ ခုနှစ်ဆယ့် ရှစ်...
ကိုးရာ ခုနှစ်ဆယ့် ဆယ့် ဘယ်လောက်...ဟာငါမောပြီကွာ တော်ပြီ... ရိပေါ်... ရိပေါ်''
ရိပေါ်ဆီက အသံမထွက်လို့ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်နေပြီ သေချာနားထောင်ကြည့်ရင် ဟောက်သံလေးတောင် ထွက်လို့ ။သူကသာ ကြယ်တွေရေနေတဲ့အသံကြောင့်မကြားရတာ။
စိတ်ကတိုတိုနဲ့ ရိပေါ်ကို လှုပ်နှိုးလိုက်တော့ ဝမ်နင်ပါနိုးလာတယ်။ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ နှစ်ကောင်သားမျက်နှာရှေ့ လက်သီးတရွယ်ရွယ်နဲ့ တကယ်ကြလည်း မလုပ်ရက်။ စစ်ကျွေးစိတ်ဆိုးနေမှန်းသိလို့ ရိပေါ်က စစ်ကျွေးကိုဘာမှပြန်မပြောပဲ ဝမ်နင်ဘက်မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လှည့်ကြည့်တယ်။
"ဝမ်နင် ငါစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ မင်းသိတယ်မှတ်လား''
ဘုရားရေ စစ်ကျွေးပြီးရင် ငါ့အလှည့်လား ကြိုကန်ထားမှ။
"ငါ..ငါ...အိမ်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ် ညနေကသေချာမပြောလိုက်ရလို့''
"အေးပြီးရင် တလက်စတည်း ဦးဆီပါဆက်လိုက်''
"အော် အေး အဲဒါဆို မင်းဦးဆီအရင်ဆက်လိုက်မယ်လေ သိပ်ညနက်ရင်မကောင်းဘူး အားနာစရာ ဘာပြောပေးရမလဲ''
"မင်း ဦးကိုကြိုက်နေတာလား''
"ဟာ မကြိုက်ပါဘူး ကြိုက် ကြိုက် စရာလား''
"အေး မကြိုက်ရင်လည်း မကြိုက်တဲ့အကြောင်းပြောလိုက်ပေါ့ကွာ''
ရိပေါ်စကားကြောင့် ဝမ်နင်မျက်စိလည်သွားတယ်။
"ဟင် မဟုတ်သေးဘူးလေ ဘာလို့ငါကပြောရမှာလဲ''
"ဒါဆိုကြိုက်နေတာလား''
"မကြိုက်ဘူးလေ''
"အေးလေ အာ့ဆိုမကြိုက်ဘူးလို့ပြောလိုက်လေ''
ပြောရင်းလည်နေလို့ ဝမ်နင်ငိုချင်လာတယ်။
"မဟုတ်သေးဘူးလေ ဗလိုင်းကြီးမကြိုက်ဘူးလို့ သွားပြောလို့ရမလားကွ''
"ဒါဆိုမင်းကြိုက်နေလို့ပေါ့''
"မကြိုက်ပါဘူးဆိုကွာ''
"မကြိုက်ရင်ပြောလေ''
"ပြောမယ်ကွာ ပြောမယ် ဟုတ်ပြီလား''
ငိုသံပါကြီးနဲ့ ဝမ်နင်က ရိပေါ်ဘက်လှည့်ပြောပြီး ရှောင်ကျန့်ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ဖုန်းဝင်သွားတော့ လည်ချောင်းကိုလက်နဲ့ ဖြစ်ညှစ်လို့ အသံဖျက်တယ်။
"အဟမ်း ကျွန်တော်ကတော့ သွင်းကုန်ထုတ်ကုန်company က .....
"ဝမ်နင် မင်းcompany နောက်မှကြော်ငြာပါ့လား ရိပေါ်အဆင်ပြေလား''
"ဟမ် ကျွန်တော်မှန်းသိတာလား''
ဝမ်နင်က စိတ်ညစ်သလိုပုံစံနဲ့ ရိပေါ်ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ရိပေါ်က ဆက်ပြောလို့ အချက်ပြနေတယ်။
"မင်းဖုန်းနဲ့ဆက်တာပဲ မင်းအသံမှန်း မသိစရာရှိလို့လား ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ''
"ပြောစရာက...ပြောစရာက...ကျွန်တော်ခင်ဗျားကို မကြိုက်ဘူး''
တဖက်ကပြောပြီး ဖြတ်ကနဲဖုန်းချသွားပေမယ့် ရှောင်ကျန့်က ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဖုန်းကိုပြူးပြဲကြည့်နေမိတယ်။တစ်မိနစ်လောက်အကြာမှ အသံထွက်လာနိုင်တယ်။
"သူဘာပြောသွားတာလဲ''
မနက်ရောက်တော့ ရိပေါ်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က
မျက်ကွင်းညိုလေးတွေနဲ့ ရိပေါ်ကိုပြန်လာပို့တယ်။ တကယ်ဆို အိပ်ယာပြောင်းမအိပ်တတ်တဲ့ ငါ့ကလေးကအိပ်ပျက်ပြီး မျက်ကွင်းညိုရမှာ မဟုတ်ဘူးလား ။ ရိပေါ်ကတောင် လန်းဆန်းနေသေးတယ် ။
ဟိုနှစ်ကောင်က မျောက်နာလေးတွေလားကျလို့ ။
အထူးသဖြငိ့ ဟိုကောင် ဝမ်နင်ဆိုတဲ့ကောင် ရှောင်ကျန့်နဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင် ရှောင်နေသလိုပဲ။
အော်...သတိရပြီ ညကဘာပြောတာလည်း ကြုံတုန်း.သေချာမေးရမယ်။
"ဝမ်နင် ညကဖုန်းဆက်ပြီးပြောတာ...
"ဗျာ..''
ရှောင်ကျန့်စကားမဆုံးသေး တစ္ဆေ သရဲတွေ့သလို ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်နဲ့ ရိပေါ်ကို ရှောင်ကျန့်ရှေ့ပစ်တွန်းလို့ ထွက်ပြေးသွားကြ တယ်။
___________________________________
Zawgyi
ဝမ္ခ်ိဳခ်ိဳေလး
(အပိုင္း.၁၀)
"ေဟ်ာင့္ ေဟ်ာင့္ မင္းေမြးေန႕မွာ ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲ ငါတို႔ကို ပလစ္ထားတယ္ေနာ္''
"ပလစ္ခံရတယ္ဆိုမွ မင္းတို႔အေရးမပါလို႔ေပါ့ကြာ... ဟား...ဟား.''
"မင္း...ေသေပေတာ့''
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စေနာက္ရင္း ဦးcompanyေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဝမ္နင္နဲ႕စစ္ေကြၽးက ေကာင္တာက ေကာင္မေလးေတြငမ္းမယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားၿပီ သူကေတာ့ ဦးဆီသြားမယ္ျပင္တုန္း ဝမ္ေခ်ာင္နဲ႕ေတြ႕တယ္။
"ဘာလာလုပ္တာလဲ ဒီေနရာမလာနဲ႕ေျပာထားတယ္ေလ''
"မင္းဆီလာတာမဟုတ္ဘူး အစ္ကိုဆီလာတာ မင္းေၾကာင့္ငါတို႔သားမိ အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်ခံရတာ ေက်နပ္တယ္မထင္နဲ႕ အေႂကြးျပန္ဆပ္အုံးမွာ''
"ဘာလာလုပ္တာလဲဆိုေတာ့ အစ္ကိုနဲ႕ညစာစားဖို႔လာတာေလ''
ဟိုကျငင္းလိုက္တာကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားရင္းေပါ့။
အစ္ကို အစ္ကိုဆိုတာဘယ္သူ႕ကိုေျပာတာလဲ ။ဦးေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္။
"မင္းဦးရဲ႕ မက္မြန္သီးေလးက လုံးကစ္ေနတာပဲ ငါကိုင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ရမလား''
"ဘာကြ.. မင္း..''
ခြပ္
ဝမ္ေခ်ာင္မ်က္ႏွာလည္ထြက္သြားေတာ့ တအံ့တၾသရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န့္ကို ေတြ႕တာမို႔ ရိေပၚကိုျပန္မလုပ္ပဲ အသာေလးၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။
သူတို႔ျပႆနာျဖစ္ေနတာျမင္ေတာ့ ဝမ္နင္နဲ႕စစ္ေကြၽးက ရိေပၚကိုလာဆြဲေခၚတယ္။
ေရွာင္က်န့္က အားနာၿပီးဝမ္ေခ်ာင္ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ သြားေမးတယ္။
"ရပါတယ္ဗ်ာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္က မင္းဦးမွာ မက္မြန္ၿခံရွိတယ္ဆိုလို႔ လိုက္ၾကည့္လို႔ရမလားေမးမိတာ...မႀကိဳက္ရင္လည္း ပါးစပ္ကေျပာလို႔ရရဲ႕သားနဲ႕''
ဝမ္ေခ်ာင္က ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေသြးကို လက္နဲ႕သုတ္ရင္းၿပီးေျဖရင္း ေရွာင္က်န့္ကို ၾကည့္တယ္။ ေရွာင္က်န့္က ေမးေနတာကသူ႕ကို မ်က္လုံးက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ၾကား႐ုန္းကန္ေနတဲ့ ရိေပၚဆီမွာ။ခနၾကာေတာ့ ဝမ္ေခ်ာင္ဘက္လွည့္လာၿပီ...
"ေပါက္စအစား ကြၽန္ေတာ္ကပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ဆုံးမလိုက္ပါ့မယ္''
"ဒါနဲ႕ဟို ညစာစားဖို႔ေျပာထားတာေလ''
"ကြၽန္ေတာ္ကပဲလိုက္ေကြၽးပါ့မယ္ ေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႕''
ဝမ္ေခ်ာင္နဲ႕စကားေျပာၿပီး ေရွာင္က်န့္ကရိေပၚဆီသြားေတာ့ ဝမ္ေခ်ာင္ပါကပ္လိုက္လာတယ္။
"ေပါက္စ မင္းနဲ႕အိမ္ၾကမွေျပာမယ္''
"ညီေလး အစ္ကိုနဲ႕ညစာသြားစားမလို႔ လိုက္အုံးမလား''
ဝမ္ေခ်ာင္စကားအဆုံးမွာ ရိေပၚတစ္ေယာက္ဆြံအက်န္ခဲ့တယ္။ဦးက သူ႕ကိုညစာေတာင္လိုက္ေကြၽးအုံးမယ္ သူ႕ကိုထထိုးမယ္ထင္ေနတာ စိတ္မဆိုးဘူးေပါ့ ..ဘာလဲဦးကပါသေဘာက်ေနတာလား။
&&&
ေရွာင္က်န့္က ရိေပၚကိုဆုံးမမယ္လို႔ ေတြးထားေပမယ့္ ရိေပၚကအိမ္ျပန္မလာ။ အခန္းထဲဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္နဲ႕ ညနက္ေပမယ့္ျပန္မလာ။ တညလုံးျပန္မလာပဲေတာ့ မေနဘူးပါပဲ သူကဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုံးမခ်င္အုံးေတာ့ ဆုံးမခံရမယိ့သူကရွိအုံးမွေလ ဒီေလာက္ဆိုးသြမ္းေနတာ ပစ္ထားအုံးမွ။
"ဝမ္နင္လား''
"ရိေပၚ မင္းလူႀကီးဆီကဖုန္း''
ဆက္ေျပာလို႔ ရိေပၚက အခ်က္ျပလာတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါ''
"ဝမ္ရိေပၚကိုေျပာလိုက္... ေနအုံးသူဘာလုပ္ေနလဲ ခုဘယ္မွာလဲ''
"ကလပ္မွာ...ေသာက္ အဲ''
ဝမ္နင္ သူ႕ပါးစပ္အျမန္ပိတ္လိုက္မိတယ္ မူးမူးနဲ႕ဘာလို႔အမွန္ေတြသြားေျပာမိပါလိမ့္။
"ညနက္ထိမေနရဆိုတဲ့ ငါ့စည္းကမ္းကိုလည္း ေဖာက္ဖ်က္တယ္၊ညနက္မွေသာက္ၿပီး အိမ္ျပန္မလာနဲ႕လို႔ေျပာလိုက္''
"ဗ်ာ ဟုတ္ ဟုတ္''
ဒီညက ရိေပၚအႀကီးအက်ယ္ရစ္တဲ့ညပါပဲ။သူ႕ဦးအိမ္ျပန္မလာခိုင္းတာနဲ႕ ဝမ္နင္နဲ႕စစ္ေကြၽးကိုလည္း အိမ္မျပန္ခိုင္းပဲ သူ႕နားအေဖာ္ျပဳေစတယ္။
ဝမ္ေခ်ာင္နဲ႕ေကာင္မေလးတြဲကေနတဲ့ဆီ ေလွ်ာက္သြားတာျမင္ေတာ့ စစ္ေကြၽးတို႔ လိုက္ဆြဲရတယ္။
"ငါ့ကို မတားနဲ႕ ဦးကငါဘာမွမလုပ္ပဲ အိမ္ျပန္မလာနဲ႕ေတာင္ ေျပာခံရတာသူ႕ေၾကာင့္ေလ တခုခုျပန္မလုပ္ရရင္ ငါေဒါသထြက္လို႔ ေသလိမ့္မယ္''
စစ္ေကြၽးတို႔ ဆြဲထားတာ လႊတ္ေပးလိုက္တာနဲ႕
ကေနတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲလို႔ လိပ္စာကဒ္ေလးထည့္ေပးၿပီး ဖုန္းဆက္ဆိုတဲ့အမူအရာေလး လုပ္ျပၿပီး လက္ေလးျပလွညိ့ထြက္လာတယ္။
ဝမ္ေခ်ာင္က ေဒါသေတြအရမ္းထြက္လာၿပီး ေကာင္မေလးလက္ထဲကကဒ္ကို ဆြဲယူဆုတ္ၿဖဲပစ္တယ္။ၿပီးေတာ့ ေဒါသတႀကီးရိေပၚဆီေလွ်ာက္လာေတာ့ ဝမ္နင္နဲ႕စစ္ေကြၽးက ရိေပၚေရွ႕က ပိတ္ရပ္လိုထားတယ္။ သုံးေယာက္ တစ္ေယာက္အေျခေန ျဖစ္ ေနမွန္းသိေတာ့ လွည့္ျပန္သြားတယ္ ရိေပၚကိုထိရင္ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္က တကယ္လုပ္မွာဆိုတာ မေျပာပဲသိေနေစတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြေရွ႕မွာ အမ်ားႀကီးႀကဳံဖူးတယ္ေလ။
"တို႔ကို ဖုန္းနံပတ္ျပန္ေပးေလ''
ခနၾကာေတာ့ ရိေပၚတို႔ေသာက္ေနတဲ့နားကို ဝမ္ေခ်ာင္ေကာင္မေလးက ေရာက္လာၿပီး ဖုန္းနံပတ္ထပ္ေတာင္းတယ္။ ရိေပၚကျငင္းမယ္ျပင္ၿပီးမွ အျပင္လာျပန္ဝင္လာပုံရတယ္ ဝမ္ေခ်ာင္က သူတို႔ကိုျမင္သြားၿပီး ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ ေကာင္မေလး
ဖုန္းနံပတ္ျပန္ေတာင္းထားလိုက္တယ္။
ေကာင္မေလးကလိပ္စာကဒ္ေလးေပးၿပီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့ ရိေပၚကကဒ္ေလးျမႇောက္ၿပီး လွည့္ပတ္ကစားရင္း ဝမ္ေခ်ာင္ကိုေသာက္ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ ခပ္ေခ်ေခ် ျပန္ၾကညိ့ေပးလိုက္တယ္။
ဝမ္ေခ်ာင္က ေဒါသေတြအလိပ္လိုက္ထြက္ၿပီး နံရံကိုလက္သီးနဲ႕ထိုးလို႔ လွည့္ထြက္သြားတယ္ ။ေက်နပ္သြားပုံရတဲ့ ရိေပၚကလည္း ကလပ္ကျပန္လာခဲ့တယ္ အိမ္ျပန္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။
"စစ္ေကြၽးၾကည့္စမ္း ၾကယ္ေလးေတြအရမ္းလွတယ္''
ရိေပၚေျပာတာလည္း တကယ္ဟုတ္ပါတယ္
ဒီလိုညဘက္ျမက္ခင္းေပၚမွာ လွဲအိပ္ၿပီးၾကယ္ေလးေတြၾကည့္ရတာ တကယ္ကိုလွတယ္။အနက္ေရာင္ ေျဗာင္စႀကီးေပၚမွာ အျဖဴပြင့္ေလးေတြတြဲေလာင္ဆြဲထားသလို အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတယ္။
"အင္း''
"အာ့ဆို လွတဲ့ၾကယ္ဘယ္ႏွစ္လုံးရွိလဲ''
ရိေပၚတို႔ရစ္ၿပီ ဒါမ်ိဳးဘယ္ရမလဲ ေပါင္းလာတာၾကာၿပီေလ ဒီေလာက္ေလးမွ မေရွာင္တတ္ရင္ စစ္ေကြၽးဘယ္ဟုတ္ေတာ့မလဲ။
"အကုန္လွတယ္ေလ''
"အကုန္လွရင္ အကုန္လုံးကိုေရလိုက္''
ဘာ ဒီေလာက္မ်ားတာ ဘယ္လိုလုပ္ေရမလဲ။ ျပန္ေျပာမလို႔ အားခဲၿပီး ရိေပၚဘက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ရိေပၚကမ်က္ႏွာေလးအိုခ်ထားၿပီး သူ႕ကဦးေအာင္ေျပာလာတယ္။
"ဦးေၾကာင့္ ငါအရမ္းခံစားရတယ္ ဒီရင္ဘတ္ထဲက တစစ္စစ္နဲ႕နာတယ္... မင္းၾကယ္ေလးေတြေရတြက္ေနတဲ့ အသံသာၾကားေနရရင္ အဲဒီအသံေလးမွာ စီးေမ်ာၿပီး ငါခံစားေနရတာေတြ သက္သာမယ္ထင္လို႔ ေျပာတာပါကြာ''
စကားေျပာၿပီး ရိေပၚက အိုခ်ထားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို တဖက္ေစာင္းၿပီး မ်က္လုံးေလးမွိတ္သြားတယ္။
ခနအၾကာမွာပဲ ေကာင္ကင္ႀကီးဆီ လက္ညွိုးတထိုးထိုးနဲ႕ ၾကယ္ေတြေရတြက္ေနသံၾကားလာရတယ္။
ဝမ္နင္ကလည္း ရင္ဘတ္ေပၚလက္ကေလးတင္ၿပီး စစ္ေကြၽးေရသလိုစိတ္ထဲက လိုက္ေရေနတယ္။
F**k ပဲ ဒီေန႕မွၾကယ္ေတြဘာလို႔ ဒီေလာက္စုံေနတာလဲ ဟိုေနရာ ဒီေနရာ ေျဖာက္ေတာက္ေလာက္ေလးဆို ေတာ္ေရာေပါ့...ဒီေန႕ၾကယ္ေတြအရမ္းလွတယ္လို႔ ေထာက္ခံခ်င္အုံးေလ
ေရတြက္ရင္း ခနခနမွားလို႔ အစကျပန္ျပန္ေရေနရတဲ့ စစ္ေကြၽးဆီက ညည့္းၫူးသံထြက္လာတယ္။
"ၾကယ္ေတြကို သိပ္မုန္းတယ္''
"တစ္ေထာင္ တစ္ဆယ့္ ရွစ္''
"တစ္ေထာင့္သုံးရာ ခုႏွစ္ဆယ့္ ဘယ္ေလာက္ေရာက္သြားၿပီ ငါအစကျပန္ေရမယ္''
စစ္ေကြၽးေဘးကႏွစ္ေကာင္ဆီက ျပန္စာမလာ သူပါသာေဒါသေတြျဖစ္ စိတ္ေတြေလာေနၿပီး အစကျပန္ေရေနျပန္တယ္။
"ကိုးရာ ခုႏွစ္ဆယ့္ ရွစ္...
ကိုးရာ ခုႏွစ္ဆယ့္ ဆယ့္ ဘယ္ေလာက္...ဟာငါေမာၿပီကြာ ေတာ္ၿပီ... ရိေပၚ... ရိေပၚ''
ရိေပၚဆီက အသံမထြက္လို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္ရင္ ေဟာက္သံေလးေတာင္ ထြက္လို႔ ။သူကသာ ၾကယ္ေတြေရေနတဲ့အသံေၾကာင့္မၾကားရတာ။
စိတ္ကတိုတိုနဲ႕ ရိေပၚကို လႈပ္ႏွိုးလိုက္ေတာ့ ဝမ္နင္ပါနိုးလာတယ္။ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႕ ႏွစ္ေကာင္သားမ်က္ႏွာေရွ႕ လက္သီးတ႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ တကယ္ၾကလည္း မလုပ္ရက္။ စစ္ေကြၽးစိတ္ဆိုးေနမွန္းသိလို႔ ရိေပၚက စစ္ေကြၽးကိုဘာမွျပန္မေျပာပဲ ဝမ္နင္ဘက္မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ လွည့္ၾကည့္တယ္။
"ဝမ္နင္ ငါစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ မင္းသိတယ္မွတ္လား''
ဘုရားေရ စစ္ေကြၽးၿပီးရင္ ငါ့အလွည့္လား ႀကိဳကန္ထားမွ။
"ငါ..ငါ...အိမ္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္အုံးမယ္ ညေနကေသခ်ာမေျပာလိုက္ရလို႔''
"ေအးၿပီးရင္ တလက္စတည္း ဦးဆီပါဆက္လိုက္''
"ေအာ္ ေအး အဲဒါဆို မင္းဦးဆီအရင္ဆက္လိုက္မယ္ေလ သိပ္ညနက္ရင္မေကာင္းဘူး အားနာစရာ ဘာေျပာေပးရမလဲ''
"မင္း ဦးကိုႀကိဳက္ေနတာလား''
"ဟာ မႀကိဳက္ပါဘူး ႀကိဳက္ ႀကိဳက္ စရာလား''
"ေအး မႀကိဳက္ရင္လည္း မႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္ေပါ့ကြာ''
ရိေပၚစကားေၾကာင့္ ဝမ္နင္မ်က္စိလည္သြားတယ္။
"ဟင္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ ဘာလို႔ငါကေျပာရမွာလဲ''
"ဒါဆိုႀကိဳက္ေနတာလား''
"မႀကိဳက္ဘူးေလ''
"ေအးေလ အာ့ဆိုမႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္ေလ''
ေျပာရင္းလည္ေနလို႔ ဝမ္နင္ငိုခ်င္လာတယ္။
"မဟုတ္ေသးဘူးေလ ဗလိုင္းႀကီးမႀကိဳက္ဘူးလို႔ သြားေျပာလို႔ရမလားကြ''
"ဒါဆိုမင္းႀကိဳက္ေနလို႔ေပါ့''
"မႀကိဳက္ပါဘူးဆိုကြာ''
"မႀကိဳက္ရင္ေျပာေလ''
"ေျပာမယ္ကြာ ေျပာမယ္ ဟုတ္ၿပီလား''
ငိုသံပါႀကီးနဲ႕ ဝမ္နင္က ရိေပၚဘက္လွည့္ေျပာၿပီး ေရွာင္က်န့္ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ဖုန္းဝင္သြားေတာ့ လည္ေခ်ာင္းကိုလက္နဲ႕ ျဖစ္ညွစ္လို႔ အသံဖ်က္တယ္။
"အဟမ္း ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္company က .....
"ဝမ္နင္ မင္းcompany ေနာက္မွေၾကာ္ျငာပါ့လား ရိေပၚအဆင္ေျပလား''
"ဟမ္ ကြၽန္ေတာ္မွန္းသိတာလား''
ဝမ္နင္က စိတ္ညစ္သလိုပုံစံနဲ႕ ရိေပၚဘက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ရိေပၚက ဆက္ေျပာလို႔ အခ်က္ျပေနတယ္။
"မင္းဖုန္းနဲ႕ဆက္တာပဲ မင္းအသံမွန္း မသိစရာရွိလို႔လား ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ''
"ေျပာစရာက...ေျပာစရာက...ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကို မႀကိဳက္ဘူး''
တဖက္ကေျပာၿပီး ျဖတ္ကနဲဖုန္းခ်သြားေပမယ့္ ေရွာင္က်န့္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ ဖုန္းကိုျပဴးၿပဲၾကည့္ေနမိတယ္။တစ္မိနစ္ေလာက္အၾကာမွ အသံထြက္လာနိုင္တယ္။
"သူဘာေျပာသြားတာလဲ''
မနက္ေရာက္ေတာ့ ရိေပၚသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က
မ်က္ကြင္းညိုေလးေတြနဲ႕ ရိေပၚကိုျပန္လာပို႔တယ္။ တကယ္ဆို အိပ္ယာေျပာင္းမအိပ္တတ္တဲ့ ငါ့ကေလးကအိပ္ပ်က္ၿပီး မ်က္ကြင္းညိုရမွာ မဟုတ္ဘူးလား ။ ရိေပၚကေတာင္ လန္းဆန္းေနေသးတယ္ ။
ဟိုႏွစ္ေကာင္က ေမ်ာက္နာေလးေတြလားက်လိဳ႕ ။
အထူးသျဖငိ့ ဟိုေကာင္ ဝမ္နင္ဆိုတဲ့ေကာင္ ေရွာင္က်န့္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ ေရွာင္ေနသလိုပဲ။
ေအာ္...သတိရၿပီ ညကဘာေျပာတာလည္း ႀကဳံတုန္း.ေသခ်ာေမးရမယ္။
"ဝမ္နင္ ညကဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာတာ...
"ဗ်ာ..''
ေရွာင္က်န့္စကားမဆုံးေသး တစ္ေဆ သရဲေတြ႕သလို ထိတ္ထိတ္လန့္လန့္နဲ႕ ရိေပၚကို ေရွာင္က်န့္ေရွ႕ပစ္တြန္းလို႔ ထြက္ေျပးသြားၾက တယ္။