❌❌❌Ace's PoV❌❌❌
«Τ..τι λέτε;Πάτε καλά;»
Ρώτησα καθώς δεν μπορούσα να καταλάβω το παραλήρημα στη φωνή του πατέρα μου σχετικά με το που ήμουν...και την περιοχή που ήμουν και τα άτομα που ήμουν και-
«Μπορείς απλα να μου απαντήσεις στην ερώτηση μου;»
Απαίτησε αυστηρά και έμεινα να τον κοιτάω μπερδεμενος.
«Να σου απαντήσω σε ποια ερώτηση ακριβώς;...Απλά πήγα να φάω ένα μπέργκερ!Και απλά πήγαμε σε αυτό το μαγαζί γιατί ένα παιδί έμενε κοντά εκεί και έπρεπε να πάρει κάτι από το σπίτι του!Γιατι φρικάρεις;»
Ρώτησα δίχως να καταλαβαίνω προς τι η αντίδραση του.
«Και με ποίους στο καλό ήσουν;Γιατί ξέρω πολύ καλά ότι δεν ήσουν με τα παιδιά»
Είπε και τον κοίταξα σαστισμένος.
«Αρχικα από που έμαθες που ήμουν και με ποιους ήμουν;»
Τον κοίταξα μπερδεμένος και έγνεψε αρνητικά.
«Σε πέτυχε ένας γνωστός μας...Δεν είναι αυτό το θέμα τώρα»
Ξεκίνησε ενώ με κοίταξε σοβαρος.
«Τότε ποιο σκατα είναι το θέμα;»
Έγνεψα αρνητικά...
«Δεν βγάζειτε απολύτως κανενα νόημα»
Διαπίστωσα κοιταζοντας τους.
«Απλά δεν θέλω να ξαναπάς σε αυτή την περιοχή!...Ούτε να ξαναπάς σε κανενα μέρος που σου προτείνουν εκείνοι που δεν το ξέρεις!Και ιδανικά δεν θα ήθελα να μιλάς με κανέναν από όλους αυτους με τους οποίους ήσουν»
Είπε με ένα πολύ σοβαρό βλέμμα καρφωμένο στο πρόσωπο του,κάτι που δεν είναι συνηθισμένο για αυτον!
«Κανε ο,τι στο καλό θες!Βγες έξω με τους φίλους σου και μείνε μέχρι το πρωί..Πιες Κανε ο,τι σκατα θες αλλά μην ξαναπάς ποτέ σε κάποια από αυτές τις περιοχές»
Συνέχισε και έγνεψα θετικά μιας και ήξερα ότι δεν πρόκειται να με άφηνε να φύγω από το σαλόνι αν έλεγα το οτιδήποτε άλλο.
Φερόταν πρώτη φορά σαν παρανοϊκός γονιός!Και οι δυο φέρονταν έτσι!
Τους τσίμπησε ξαφνικά κάποια μύγα;
Και από ποτέ ακριβώς υποστηρίζουν ότι οι όχι και τόσο πλουσιοπάροχες γειτονιές αυτόματα είναι κακές;
Δηλαδή...Τι σκατα;
Σκεφτηκα καθώς ανέβηκα τις σκάλες προσπαθώντας να δικαιολογήσω κάπως την αψυχολόγητη συμπεριφορά τους αλλά μου ήταν αδυνατο!
Ξάπλωσα πηδώντας στο κρεβάτι μου ενώ ένα ηλιθιο χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο μου δίχως να το ελέγχω όταν σκεφτηκα τον αγώνα...
Όταν σκεφτηκα ότι εκείνη πρότεινε να έρθουν να με δουν να παίζω...
Μαλακα μου την έχεις πατήσει για τα καλά...
Γέλασα γνεφοντας αρνητικά καθώς κοίταζα το ταβάνι.
Το ξέρω γαμωτο μου...
Σκεφτηκα δαγκώνοντας το κάτω μου χείλος.
❌❌❌Hailey's PoV❌❌❌
«Ξεχνά το»
Είπα σοβαρή και αυτός γέλασε καθώς βολεύτηκε καλύτερα στο κρεβάτι μου.
«Έχω ήδη κάνει τα χαρτιά μου»
Απάντησε ενώ έφαγε ένα πατατάκι από το σακουλάκι που κράταγε στο χέρι του.
Χαμογέλασε στραβά.
«Μόνη σου τα κανείς σκατα πάντα!»
Είπε χαλαρά και άνοιξα προσβεβλημένη το στόμα μου.
«Δεν μου εξηγείς που τα εκανα σκατα αυτή τη φορά;»
Ρώτησα μπερδεμένη και με κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι του ειρωνικά.
«Σου αρέσει»
Διαπίστωσε και τον κοίταξα δίχως να καταλαβαίνω τι εννοεί.
«Τι;»
Ρώτησα έκπληκτη και γέλασε.
«Τι δεν κατάλαβες;»
Είπε ειρωνικά και έγνεψα γρήγορα αρνητικά.
«Σε παρακαλώ Asher!...Μην λες μαλακιες»
Είπα ενώ έφαγα ένα πατατακι.
«Οχου μεταξύ μας τώρα...Τον πήδαγες!»
Είπε και γουρλωσα τα μάτια μου κοπανωντας τον ώμο του.
«Σοβαρέψου!Δεν έχω κανενα σκοπό να κάνω το οτιδήποτε μαζί του!...Δεν πρόκειται να έχω καμία σχέση ποτέ με τον Anderson ούτε σεξουαλικη,ούτε συναισθηματική!Ουτε καν φιλική!»
Του είπα γνεφοντας γρήγορα αρνητικά.
«Δεν έχω αποπροσανατολιστεί ούτε έχω χαζέψει από «την ομορφιά» του και όλες αυτές τις ηλιθιότητες που έχεις στο κεφάλι σου...Ξέρω γιατί του μιλάω...Απλά-
Ξεκίνησα και γέλασε ελαφρά.
«ΧΑ!Υπαρχει ένα «απλά»
Είπε και ξεφυσηξα τριβωντας το μέτωπο μου.
«Δεν είναι τόσο μεγάλος καφρος όσο νόμιζα και υπολόγιζα ότι θα είναι!...Διάολε τις περισσότερες φορές συμπεριφέρεται σαν παιδί!Δεν ξέρω καν αν ξέρει το οτιδήποτε»
Είπα αποφεύγοντας το βλέμμα του αδερφού μου.
«Τον λυπάσαι...»
Διαπίστωσε και γύρισα να τον κοιτάξω πηγαίνοντας να αρνηθώ.
«Τον έφερες εδώ μέσα όταν ήταν λιώμα με δουλεύεις;...Τον εφερες ΜΕΣΑ στο σπίτι!Έχεις κάπου μέσα στο μυαλό σου ότι είναι κάποιο αβοήθητο παιδάκι;Δεν μπορώ να καταλάβω πως τον λυπάσαι ειλικρινά...»
Είπε και απομάκρυνα το βλέμμα μου από πάνω του δίχως να ξέρω τι να απαντήσω σε αυτό μιας και ούτε εγώ ξέρω πως τον έφερα εδώ εκείνο το βράδυ...
«Είναι απλά ένα ηλιθιο παιδάκι που τον ενδιαφερει να πηδήξει ότι υπάρχει!Και συμπεριφέρεται χάλια!Οποτε Όχι δεν τον λυπάμαι!...Τώρα μπορούμε να αλλάξουμε το θέμα γιατί κουράστηκα να συζητάμε γι αυτον;»
Ρώτησα λέγοντας ακριβώς ότι ήθελε να ακούσει μιας και δεν είχα όρεξη να συζητήσω άλλο για αυτό.
«Και τι θες να πούμε;»
Ξεφυσηξα ενώ τον πλησίασα και ακούμπησα το πρόσωπο μου πάνω στο στέρνο του.
«Το Σάββατο θα βγούμε με τα παιδιά θα έρθεις;»
Ρώτησα και δεν απάντησε κατευθείαν.
«Αν όντως έρθεις στο σχολείο και γίνει δεκτή η αίτηση σου...πρέπει να αρχίσεις να κολλάς και με αυτους!Το ξέρω ότι δεν τους πολύ συμπαθείς αλλά-
Ξεκίνησα και με διεκοψε.
«Οχου καλά θα έρθω!»
Είπε και χαμογέλασα πριν ξανά ξαπλώσω στο μαξιλάρι μου.
«Ωραία τότε»
Είπα καθώς τεντωνόμουν και γέλασε γνεφοντας αρνητικά.
«Τώρα βαλε καμία σειρά να δούμε»
Συμπληρωσα παιρνοντας τα πατατάκια από τα χέρια του ενώ του έδειξα με το κεφάλι μου την τηλεόραση απέναντι μας.
❌❌❌Ace's PoV❌❌❌
«Απλά έλα εντάξει;»
Ρώτησε τραβώντας με προς το τραπέζι τους μιας και σήμερα δεν είχα δει κανέναν από την Hailey ή την παρέα της...
«Δεν είναι τόσο καλή ιδέα Ethan»
Είπα και με κοίταξε ρολαροντας τα μάτια του.
«Είμαστε μια παρέα εμείς οι 4 από παιδιά...Δεν θα μας χωρίσουν οι γκομενες τους ή ο δικός σου ο χωρισμός»
Είπε και όταν κάθισα στο τραπέζι,στο οποίο καθόμουν μέχρι πριν λίγο καιρό,όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω μου.
«Ethan τι νομίζεις ότι κάνεις;»
Ρώτησε η Kam η κοπέλα του Chris με ένα έκπληκτο βλέμμα καθώς πέρασε το χέρι της γύρω από τους ώμους της Cara με προστατευτικό τρόπο.
«Chris πες του κάτι»
Συμπλήρωσε κοιταζοντας τον Chris,ο οποίος γύρισε να κοιτάξει τον Ethan και έπειτα εμένα.
Το βλέμμα του ήταν ελαφρως απολογητικό αλλά όπως ήδη είπα...ελαφρως!
«Αν έχεις να πεις κάτι πες το σε εμένα ο Ethan δεν φταίει κάπου»
Είπα κοιταζοντας στην αρχή τον Chris και έπειτα την Kam η οποία έγνεψε θετικά χαμογελώντας ψεύτικα.
«Δεν σε θέλει κανείς στο τραπέζι αυτό είναι όλο!Οταν μάθεις να συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπος και όχι σαν αναίσθητος αγροίκος τότε κάποια άτομα μπορεί να ενδιαφερθούν για εσένα!»
Ξεκίνησε εκείνη.
«Δεν σου έχει δώσει κανείς το δικαίωμα να φωνάζεις σε ένα άτομο που σε ανεχόταν μαζί με τις παραξενιές σου τόσους μήνες»
Είπε αναφερόμενη στην Cara.
«Και αντί για έστω μια λογική εξήγηση απλά προτιμησες να φωνάξεις και να επιδείξεις το ποσό τοξικό άτομο πραγματικά είσαι!»
Συνέχισε και γέλασα πνιχτα ενώ γύρισα να κοιτάξω την Cara.
«Εκείνη δεν έχει στόμα να μιλήσει;»
Ρώτησα ειρωνικά την Kam κοιταζοντας ακόμα την Cara.
Η οποία γέλασε.
«Έχεις το θράσος να μιλάς έτσι;»
Ρώτησε έκπληκτη καθώς ακούστηκε η φωνή της για πρώτη φορά.
«Πως έχεις καν το θράσος να είσαι εδώ αυτή τη στιγμή;»
Συνέχισε και έγνεψα γρήγορα αρνητικά.
«Με δουλεύεις;...Απλά χωρίσαμε και έχεις φέρει τα πάνω κάτω!Χαρις εσένα δεν μιλάω καν με τους φίλους μου γιατί θες ΟΛΗ την προσοχή πάνω σου!»
Ξεκίνησα.
«Και θες να μάθεις γιατί ήθελα να χωρίσουμε;»
Ρώτησα κοιταζοντας την στα μάτια.
«Και εφόσον το έχεις κάνει ΕΣΥ έχεις βάλει άτομα σε ένα θέμα που είναι προσωπικό και αφορά μόνο εμάς τους δυο ας ακούσουν όλοι στο τραπέζι τι έχω να πω»
Είπα δίχως να μπορώ να πιστεψω το βλέμμα της και τον τρόπο που με κοίταζε.
«Είσαι γίνει πιεστική και αποπνιχτική!Δεν είχα προσωπική ζωή!Και ΟΧΙ δεν σημαίνει ότι όταν είσαι σε σχέση πρέπει να είσαι 24 ώρες το 24 ωρο με τον άλλον!»
Ξεκίνησα σοβαρος.
«Δεν σου είχα δώσει ΠΟΤΕ το δικαίωμα να με αμφισβητήσεις!Ποτε δεν είχα κοιτάξει άλλη αλλά παρόλα αυτά κάθε φορά που βρισκόμουν στον ίδιο χώρο με την Hailey μετά έκανες σαν Κατινα!»
Συνέχισα...
«Και ο κυριότερος λόγος,όσο και να ήθελα να το κρατήσω για τον εαυτό μου,...Δεν σε ερωτεύτηκα ποτέ μου!Και το ξέρω ότι ακούγομαι σαν καφρος αλλά δεν το εκανα...Νόμιζα ότι θα το κάνω αλλά δεν ταιριάζαμε!Γιατι να μην θεωρείται αυτό αιτία;»
Ρώτησα δίχως να μπορώ να την καταλάβω.
«Δεν Ταιριάζαμε!Και ποτέ δεν σε παραμύθιασα γιατί ΠΟΤΕ δεν σου είπα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου χωρίς να το εννοώ!Νοιαζομαι για εσένα σαν άτομο και θέλω Όντως να είσαι χαρούμενη αλλά εσυ μάλλον δεν το κανείς αυτό για να θέλεις ΟΛΗ την προσοχή πάνω σου και να με βρίζεις σε όλους!»
Συμπληρωσα.
«Ωρες ωρες δεν σας καταλαβαίνω τα κορίτσια...Θα προτιμούσες δηλαδή να είμασταν ακόμα μαζί και να ζούσες σε έναν δικό σου κόσμο όπου ήμασταν τέλεια μεταξύ μας;Και σε παραμυθιαζα;»
Ρώτησα κοιταζοντας την στα μάτια.
«Τι να πω;...Κρέμασε με επειδή δεν είμαι ερωτευμένος με εσένα»
Είπα δίχως να σκέφτομαι αν ήταν σκληρά τα λόγια μου.
Πέρασαν μερικά λεπτά σιγής ώσπου.
«Σήκω φύγε»
Άκουσα την φωνή της Kam.
«Όντως απλά...Φύγε»
Συμπλήρωσε η κοπέλα του Austin και όταν γύρισα να κοιτάξω τα παιδιά μήπως έστω έπαιρναν κάποιου το μέρος...Δεν είπε κανείς τίποτα.
Κοίταξα τον Austin έντονα στα μάτια κι με κοίταξε παιρνοντας μια βαθιά ανάσα.
«Ace,απλά αν είναι φύγε για τώρα και-
Ξεκίνησε και γέλασα πονεμένα όταν είδα ότι πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της κοπέλας του.
Κοίταξα όλα τα άτομα στο τραπέζι και έγνεψα γρήγορα αρνητικά.
«Έχεις δίκιο Σορρυ που σας ενόχλησα»
Είπα σιγάνα και σηκωθηκα από το τραπέζι δίχως δεύτερη σκέψη ενώ περπάτησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι την έξοδο της καφετέριας.
Ρούφηξα τη μύτη μου και ξεροκατάπια πριν σπρώξω κάποιον έτσι όπως περπατούσα.
«Σορρυ»
Μουρμούρισα και πήγα να συνεχισω να περπατάω.
«Εϊ Anderson δεν θα έρθεις να φάμε;»
Άκουσα την Hailey να λέει με έναν χαρωπο τρόπο και όταν σήκωσα το πρόσωπο μου να την κοιτάξω φάνηκε να ξαφνιάζεται.
Έκανε νόημα στους υπόλοιπους να πάνε προς την καφετέρια και όλη ξεκίνησαν να περπατάνε προς τα εκεί.
«Πρέπει να-
Είπα βιαστικά θέλοντας να φύγω αλλά με κράτησε από το χέρι τελευταία στιγμή.
«Εϊ τι έγινε;»
Ρώτησε κοιταζοντας με έντονα στα μάτια...Ξεροκατάπια γνεφοντας γρήγορα αρνητικά.
«Απλά...θέλω να πάω να...Ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου»
Είπα και το με κοίταξε με ένα λυπημένο κάπως βλέμμα.
«Ace...Τι συνέβη;»
Με ρώτησε σοβαρά ακουμπώντας μου το μπράτσο.
Έκλεισα για μια στιγμή τα μάτια μου προσπαθώντας να συνέλθω και να μην ξεσπάσω μπροστά σε εκείνη...
Ειδικά εκείνη δεν ήθελα να με δει έτσι...
Να με δει σαν ένα αδύναμο παιδάκι που κλαιει γιατί οι φίλοι του δεν το κάνουν παρέα...
Να μην με δει σαν-
Πιεσα τα χείλια μου μεταξύ τους νιώθοντας τα μάτια μου να τσούζουν όταν ένα δάκρυ κύλησε πάνω στο μάγουλο μου.
Πήρα μια τρεμάμενη ανάσα και άνοιξα τα μέχρι τότε κλειστά μάτια μου.
«Πρέπει να φύγω»
Της είπα αποφεύγοντας το βλέμμα της ενώ άρχισα να απομακρύνομαι από εκείνη γυρνώντας της την πλάτη μου.
Άφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα αρχίζοντας να περπατήσω προς τις τουαλέτες καθώς άρχισα να παίρνω πιο κοφτές ανασες.
Ξαφνιάστηκα όταν ένιωσα ένα άγγιγμα στην πλάτη μου...και όταν γύρισα να κοιτάξω την είδα να στέκεται μπροστά μου με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να περιγράψω ακριβώς.
Φαινόταν ελαφρως μπερδεμένη και σαν να «φοβόταν» ελαφρως...σαν να έκανε κάτι που δεν επέτρεπε όταν την ένιωσα να περνάει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου σφίγγοντας με πάνω της.
Στην αρχή δεν ήξερα πως να αντιδράσω...Αλλά δίχως να το πολύ σκέφτομαι έδεσα τα χέρια μου γύρω από τη μέση της στηρίζοντας το πρόσωπο μου στον ώμο της.
«Δ...Δεν χρειάζεται ν..ν-
Ξεκίνησα τραυλιζοντας ελαφρά και έγνεψε γρήγορα θετικά παιρνοντας μια βαθιά ανάσα.
«Το ξέρω...»
Είπα και μου χαιδεψε απαλά την πλάτη.
«Το ξέρω...»
Επανέλαβε μουρμουρίζοντας περισσότερο στον εαυτό της.
«Απλά ηρέμησε εντάξει;»
Συμπλήρωσε έπειτα από λίγο καθώς τα δάκρυα μου είχαν μουσκέψει ελαφρως την μπλούζα της αλλά δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα.
Έκλεισα τα μάτια μου και Θεέ μου μύριζε υπέροχα...Και κάπως αυτή η σκέψη με ηρέμησε κανοντας με να ξεχαστώ από τον αρχικό λόγο που έκλαιγα.
Δεν ξέρω αν ήταν τα μαλλιά της...τα ρούχα της ή το άρωμα της ή μυρωδιά της...
Αλλά διάολε ήταν τέλειο...
Έσφιξα ελαφρως το κράτημα μου γύρω από τη μέση της και μου χαιδεψε τον ώμο με τον αντίχειρα της.
«Είσαι καλύτερα;»
Ρώτησε καθώς ήμασταν αγκαλιά για αρκετά λεπτά τώρα...
ανοιξα τα μάτια μου δίχως να απομακρυνθώ από την αγκαλιά της και μερικά μέτρα μακριά μου είδα την Cara και τους υπόλοιπους να έχουν βγει από την καφετέρια μάλλον γιατί το κουδούνι θα χτυπούσε από στιγμή σε στιγμή...
Το βλέμμα μου διασταυρώθηκε με της Cara για μερικά δευτερόλεπτα αλλά δεν επέστρεψα στον εαυτό μου να ξανά «λυγισω».
Έγνεψα θετικά.
«Ναι...»
Απάντησα πολύ σιγά και πήρα μια βαθιά ανάσα πριν ξανακλείσω τα μάτια μου για μοναχα μερικά δευτερόλεπτα.
«Ευχαριστώ»
Είπα έπειτα από λίγο και έγνεψε αρνητικά.
«Μη το κάνεις...»
Απάντησε σφίγγοντας με ελαφρως πάνω της αφήνοντας με να απολαύσω το μεθυστικό άρωμα της γι ακόμα μερικά δευτερόλεπτα.