-40-
ANNOUNCEMENT!! Chos, as per the advice of Ms. Hunnydew (lelelelels..) i-post ko na raw ito dahil baka pag tinapos ko dito sa chapter 40 ay umabot na raw sya sa 20 pages. Kaya pasensya na, pakidisregard na yung sinabi ko last time na ito na ang last chapter.. ^_____^ magdiwang!! Iplay lang ang video sa gilid laters.. :D Kung mabagal kang magbasa..iplay lang ulit..LOL! seryoso kasi ako..
-----------------------------------------------------------------------------------
"Papa.." Agad akong nag angat ng tingin ng marinig ko si Kristoffer na tumatawag. Nakaupo ito sa kabilang kama, yakap yakap ang isang stuffed toy at tahimik lang na nakatingin sa side namin. Tumayo ako at inayos ko ang pagkakakumot ni Maxine.
"You need something?" Tumabi ako sa kanya.
"When will Mama wake up?" Puno ng kainosentahan siyang tumingin sa akin..
I smiled bitterly..
Agad kong hinawakan ang maliliit niyang kamay..paano ko ba sasabihin sa kanya ng di sya masasaktan..baka hindi pa nga niya maintindihan eh..
May ilang oras narin siguro buhat ng dumating dito ang Doktor kanina at kinausap ako sa labas.
[Paki play ulit yung video--actually music sya, na nasa gilid. Maraming salamat!Kinikilabutan ako sa music..]
Saglit lang na may binasa ito sa clipboard na dala at saka ito seryosong tumingin sa akin.
"Mr. Zaldivar, you have to be prepared in cas--" Di ko na pinatapos ang Doktor sa sasabihin niya..
"A-anong ibig mong sabihin, Doc?" Napakuyom ako ng kamao..
"NEGATIVE ang naging response ng katawan niya sa last exams.." Hinawakan niya ako sa balikat pero di ko na talaga kaya.
Nagblangko na ang utak ko.
Kasabay ng pagpatak ng luha ko ay ang pagpapakawala ko ng suntok. Sumadsad siya sa sahig, di pa ako nakuntento..agad akong lumapit sa kanya at hinawakan sya sa collar ng puting coat niya..
"Doktor ka ba talaga? Bakit di niyo siya magawang gisingin?" Gigil na gigil kong tanong sa kanya..pero tinutulak lang niya ako..
"Calm down, Mr. Zaldivar.."
"PUTANGINA! Sino ang hihinahon sa mga sinasabi mo?! Wala akong pakialam sa pera, basta GISINGIN NIYO SYA! PAGALINGIN NIYO SIYA!" Bulyaw ko dito, hawak ko parin ng mahigpit ang damit niya. Agad namang tumakbo sa gawi namin ang ilang lalaking nurse, pati ang bagong dating lang na sina Erik at Dale para umawat.
Hinatak nila ako pero nakakapit parin ako ng mahigpit sa tarantadong Doktor na ito..
"Pare--" Ramdam kong hinahatak ako nina Erik..
"PUTANGINA!! BUHAYIN NIYO SYA!!" Sigaw ko ulit..pero nakakapanlumo..pakiramdam ko ay nailabas ko na ang lahat ng lakas ko sa mga sinabi niya..
Unti unti akong napaluhod sa harap ng Doktor pagkatapos ay napahawak ako sa binti niya..
Sa pagitan ng pagluha--
"Parang awa mo na..
Gisingin mo siya.."
Huwag mo akong iwan..
Huwag mo akong sukuan..
Huwag naman sa ganitong paraan..di ko pa nasasabi sa'yong mahal kita..
Napatingin nalang ako sa sahig wala paring patid ang luha ko, hawak ko parin ng mahigpit ang pantalon niya..
"Parang awa mo na..
Iligtas mo siya.."
Naramdaman kong may humawak sa balikat ko..
"We'll do our best, Mr. Zaldivar.."
Pagbalik ko ng kwarto ay agad akong dumiretso sa tabi ni Maxine..
Wala ka ba talagang balak gumising?
Akala ko ba di mo ako iiwan?
Paano na ba ako ngayon?
Gumising ka na..
Umupo muli ako sa tabi niya, hinawakan ko ulit ang kamay niya habang malaya kong hinaplos ang pisngi niya.
Bakit kung kailan nakita mo na at narealize mo ang lahat, saka naman parang sinasadyang nagiging mailap ang kasiyahan.
Hindi ba ako pwedeng sumaya?
Pangako, paggising mo..hindi kita iiwan.
Mamahalin kita..kayo ng anak natin.
Kaya wag ka ng matulog ng matagal..
"Papa?"
"A-ah, well if we'll continue praying..maybe Papa God will wake up Mama as soon as possible.." Yeah..maybe..I'm still holding on to my faith.
Diyos ko..
Marahan namang tumango si Kristoffer na naiintindihan kung ano ang ibig kong sabihin..
"Pare.." Bigla akong nilapitan ni Erik at Dale..
"Bakit?"
"May kailangan kang malaman.." Seryoso silang nakatingin sa akin, noon ko lang napansin ang isang unipormadong pulis na nakatayo sa may pinto. Sakto namang dumating sina Cyann at Lem kaya hinarap ko na muna ang dalawa.
"Sai, Lem..kayo na muna ang bahala kay Kristoffer." Tuwang tuwa namang sumama kay Lem ang anak ko dahil gustung gusto nito ito.
Siniguro ko munang nakalabas ang tatlo bago ko hinarap ang pulis.
"Si Chief Supt. Del Mundo pala..sya naman si Vladimir Zaldivar.." Pagpapakilala sa amin ni Dale sa isa't isa.
Inilahad nito ang kamay niya na siya namang tinanggap ko.
"Chief..ikaw ba ang may hawak sa kaso ni Maxine?"
"Yes sir.."
"Ano na ang progress?"
"Malaking tulong ang installed CCTV cameras sa pinanggalingan niyong coffee shop..nareview ng mabuti ang crime scene. Kailangan ko nalang po ng statement niyo, may ilang katanungan lang naman ako." Sabi nito habang inilabas ang isang maliit na notebook at ballpen.
Nagharap kami sa mesa at sinimulan na niyang magtanong.
"May kilala po ba kayong nakaaway si Ms. Mariano?" Kaaway? Si Maxine ang pinakasweet na taong nakilala ko, halos lahat ay kaibigan nga niya eh.
"W-wala naman.."
Tumango tango ito habang nagsusulat..
"May kilala naman po ba kayong may matinding galit sa biktima?"
"Wala rin.." Wala nga ba?
Bakit bigla akong kinabahan..
"Wala rin po ba kayong naiisip na may gagawa sa kanya ng ganung bagay.."
Meron..
Meron akong naiisip..
Pero parang imposible..
Hindi ko alam kung kaya nga ba niyang gumawa ng ganung bagay.
"W-wala rin po.."
"Okay Sir, actually may still pictures na po kami dito na nadevelop galing sa CCTV cameras, malinaw na malinaw po dyan ang pagkakarehistro ng plate no. ng sasakyan." Agad nitong inabot sa akin ang isang envelope na naglalaman ng mga larawan.
Nanginginig ang mga kamay ko habang binubuksan ko iyon.
Lalong sinasalakay ng kaba ang dibdib ko.
PTM-819
Parang lutang na lutang ang pakiramdam ko habang nakatitig lang ako sa mga larawan..
Sumama sa police headquarters si Erik at Dale. May ilang minuto narin buhat ng umalis sila pero nakatitig parin ako sa kawalan.
Paulit ulit na nag eecho sa isip ko ang huling sinabi ng pulis.
BMW, 2011 edition with plate no. PTM-819.
PTM-819..
PTM-819..
PTM-819..
Nanginginig ang mga kamay ko na tila automatic na nagdial..
"Hello? Babe.." Sabi ng nasa kabilang linya..
"H-how c-could you..?"
"Wh-what?"
"Bakit..bakit Patrice?!"
"I love you! Kaya ko nagawa iyon dahil mahal kita!" She's shouting from the other line, I could also clearly hear her crying..
"I already made it clear to you..kapag may nangyari kay Maxine..HINDING HINDI KITA MAPAPATAWAD." I emphasized my last words..
"Please, Vlad.."
"UTANG NA LOOB.." In-off ko na ang cellphone..
Napatingin muli ako kay Maxine..hinawakan ko ang kamay niya..
Hindi ka dapat nadamay sa kabaliwan ni Patrice.
Kasalanan ko palang lahat ito kung bakit naghihirap ka ngayon.
Patayo na sana ako ng biglang may pumisil sa kamay ko..
Ramdam na ramdam ko iyon..
"Uhmmm.." Bigla siyang umungol..napatayo ako at agad kong pinindot ang intercom..
"NURSE! DOC!! BILISAN NIYO!!" Sigaw ko..
*toot toot toot*
Napatingin ako sa heart monitor..
Dumadalang ang beats..
Hindi naman ako ganung katanga para hindi maging obvious ang lahat..
Hinawakan ko sya sa kamay..napaiyak nanaman ako..
Maxine, wag..
Wag mo akong iiwan..
Kumapit ka lang, darating na ang Doktor!
Di ako makakapayag na iwan mo ako..
Wala pang dalawang minuto ay may pumasok na mga Nurse at yung Doktor..
Dumating din sina Mommy, Daddy, at Ate..agad nila akong inilayo sa kanila.
Di ako pinayagang makita si Maxine..
Lumabas ako ng pinto..
Di ko alam kung saan na ako dadalhin ng paa ko..
Namalayan ko lang na nandito na ako sa chapel..
Dahan dahan akong lumapit hanggang sa altar..at saka ako napaluhod habang magkasalikop ang dalawang palad ko na tila nananalangin..
Tinignan ko sya.
Tanginang luha yan..di maubos ubos.
Hindi ba ako pwedeng sumaya?
Wag mo naman syang kunin sa akin..
Ipagdadamot ko na sya sa'yo..ang daya mo naman eh, bakit kung kailan nakita ko na ang taong magpapasaya sa akin saka mo naman sya babawiin agad. Ang tagal kong hinintay ang pagkakataon na masabi sa kanya kung gaano ko syang kamahal, kaya kung pwede..please naman..wag mo syang kunin sa akin..sa amin ni Kristoffer.
Gagawin ko ang lahat..
Lahat lahat..wag mo lang syang bawiin agad. Gusto kong bumuo ng pamilya at tumanda kasama sya..PARANG AWA MO NA, Diyos ko..wag ngayon..wag sya..maraming masamang tao sa mundo, sila nalang.
"V-Vlad.." Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses..si Ate, nakatayo sa likod ko..nanginginig ang boses.
She's in tears for Pete's sake!
Kinakabahan akong tumayo..
Di ko kaagad maihakbang ang mga paa ko..
BAKIT?!
BAKIT KAILANGANG MANGYARI ITO?!
"Vladimir.." Ulit niya sa pangalan ko..
Hindi ko na ba maririnig ulit ang tawa niya?
Hindi ko na ba makikita mga ngiti niya?
Hindi ko na ba siya mayayakap ulit?
Nag uunahan nanamang pumatak ang luha ko. Parang nakasemento na ang paa ko sa pagkakatayo..
Nakakapanghina.
I looked at her..
She smiled.
"She's saved.."
Saved..
She's saved..
"She's waiting for you..akala ko ba ikaw ang gusto mong una niyang makita pag gumising siya?"
Napatanga ako sa kanya..pero agad ding nakabawi.
Agad ko siyang hinatak at tumakbo kami paakyat..
Naghagdan nalang kami dahil di ko na mahintay ang elevator..
SALAMAT..
SALAMAT Diyos ko!
Pagbukas ko ng pinto nakita ko si Mommy, nakahawak sa kamay ni Maxine..
Dahan dahan akong lumapit..
Kinakabahan ako..
"Papa!!" Sabay sabay kaming napatingin sa may pinto, kakabalik lang nina Cyann at Lem. Tumakbong sa akin si Kristoffer at nagpapakarga. Agad ko naman syang binuhat..
Sinasalakay nanaman ng matinding kaba ang dibdib ko..
Tumayo si Mommy sa pagkakaupo sa kama at lumapit kay Daddy.
"Mama!!" Napansin ni Kristoffer na gising na si Maxine..
Si Maxine..
Maxine ko..
Gising na ang babaeng mahal ko..
"A-anak.." Mahinang tawag ni Maxine..
Di ko namamalayan pero isa isa nang lumabas ang mga tao sa kwarto. Naiwan nalang kaming tatlo doon.
"Mama..I miss you.." Agad kong inilapit sa kanya si Kristoffer at saka ito yumakap..
Di parin ako makapagsalita..
"It's good that you already woke up..Papa always cry.." Hinawakan ni Kristoffer ang kamay ng ina..
Wala parin ni isa sa amin ang may gustong bumasag sa katahimikan..
"Can we eat outside, Papa?" Baling nito sa akin..
"Well, Mama just woke up and she's feeling a bit weaker so we'll just gonna ask them to deliver the food..would that be okay?" Tumango naman ito tanda na naiintindihan ang mga sinabi ko. Tumingin ako kay Maxine pero nag iwas sya ng tingin.
Nasaktan naman ako sa naging reaction niya.
"P-pwede ba tayong mag usap?" I asked almost unaudible.
"S-sige.."
I reached for her hands..buti at di niya iniiwas ito. Malamig ang mga kamay niya..nakaupo si Kristoffer sa pagitan namin at abalang abala ito sa laruang hawak.
"B-bakit mo inilihim.." Kasabay nun ay tumingin ako kay Kristoffer..pagtingin ko sa kanya ay nag iwas muli sya ng tingin.
"I-I'm sorry..a-ayoko lang makasira sa inyo ni P-Patri---" I hushed her, she began crying for Pete's sake. Durog na durog ang pakiramdam ko sa bawat luhang tumutulo mula sa mata niya..
"Shh..wala kang sinira.." She looked at me, obviously ay confused sa mga sinabi ko.
"A-ano?"
"I'm sorry kung ang tagal bago ko narealize ang lahat--"
I took a deep breath..
"--I'll never leave you.."
"--never.." Inulit ko sa kanya yung mga salitang sinabi niya sa akin noon..nagumpisa naring tumulo ang luha ko..
"B-bakit mo ginagawa ito?" Bigla niyang tanong..
Tumingin ako sa kanya..
"I-I love you, Maxine.." She stared at me in disbelief..
"H-hindi pwede..k-kasal k-ka na.." She said those words as her crying intensifies..
I reached for her cheeks at pinalis ko ang mga luha niya..
"Hindi kami kasal ni Patrice..everything's fake between us..pati pagmamahal." I smiled at her..
"H-ha?"
"M-Maxine..h-hindi mo na ba ako mahal?" Kinakabahan kong tanong sa kanya..
She cries even more this time as she shook her head..tila dinudurog lalo ang puso ko..
Hindi na niya ako mahal?
"I-I.."
"--Never stopped loving you.." She smiled weakly in between tears..
Di ko na napigilan ang sarili ko, lumipat ako sa tabi niya, then I cupped her face and give her a light kiss.
I missed her lips..
Her sweet lips..
"Papa..Mama..?" Buti at inenterrupt kami ni Kristoffer..
Sabay kaming napatawa ng marealize na andyan nga pala sya..
"Let's give Mama a big hug..come here.." Lumapit sya sa amin para mayakap namin si Maxine..this feels home. I smiled, realizing sila na ang kukumpleto sa akin.
Sumilip sa pinto si Mommy..at saka ito binuksan ng maluwag saka sila nagsipasukan sa loob.
"Apo.." She hugged Kristoffer, then si Daddy naman..agad nilang kinuha si Kristoffer at naupo sa couch..lumapit sa amin sina Erik at Ate.
"Bro..hindi na kita pwedeng tawaging baby kasi may baby ka narin.." She pouted..haha..
"Kapit lang pre..she's under surveillance narin.." Erik whispered..
"S-sino?" Maxine suddenly asks..
"That bitch..she's the culprit.." Ate said--halata ang galit sa mukha..
"Kuya, Tita Caroline will order food..what do you guys wanna eat daw?" Basag ni Sai sa katahimikan..
I just sighed in relief agad akong lumapit kay Sai palapit kina Mommy at Daddy na busy parin sa pakikipaglaro sa apo niya..