ကြၽန္ေတာ္လည္း...သိသင့္သေလာက္သိၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္..မင္းျမတ္ကိုပဲ...အိမ္ျပန္ပို႔ခုိုင္းလိုက္တယ္...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့..ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္က...တံခါးလာဖြင့္ေပးတယ္..။ မေန႔ကေရာ မနက္ကေရာ...မေတြ႕မိပါဘူး...။ ညက်မွပဲ...ဖိုးဖိုးကို ေမးေတာ့မယ္...။
ၿခံထဲေရာက္ေတာ့...ပုဆိုးကိုခပ္တုိတိုဝတ္ထားကာ...ေခါင္းမွာလည္း ခေမာက္နဲ႔...ပန္းပင္ေတြကိုေရေလာင္းေနတဲ့ တစ္ေယာက္...မနက္ကလည္း မေတြ႕မိပါဘူး...။ အဖိုးက လူအသစ္ေတြ..ထပ္ေခၚထားတာျဖစ္မယ္...။ ကားကိုအိမ္ေရွ႕မွာရပ္လိုက္ၿပီး...
"မင္းျမတ္...မင္း အထဲကိုဝင္ဦးမလား.."
"မဝင္ေတာ့ဘူး...သြားစရာေလးရွိလို႔.."
"ေအးေအး"
"အဲဲ့တာဆို...ငါသြားၿပီေနာ္....
ျပည့္လ်ွံ...အကိုသြားၿပီေနာ္...."
*ျပည့္လ်ွံ...လြန္းျပည့္လ်ွံလား..မင္းျမတ္က အေရွ႕က...ပန္းပင္ေတြကိုေရေလာင္းေနတဲ့ တစ္ေယာက္ကို...ျပည့္လ်ွံ လို႔ေခၚသြားတာလား...
ကြၽန္ေတာ္လည္း...ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့..
ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကို..လွည့္ၿပီး ၿပံဳးျပလာတဲ့...အေသးေလး....
ဘယ္လိုဟာေလမွန္းမသိဘူး...အရပ္ကပုပု..ပုဆိုးတုိတို..ခေမာက္နဲ႔...ၾကည့္ရတာ...ကေလးေပါက္စနေလးလိုျဖစ္ေနတယ္...မသိတဲ့လူေတြဆို...ကိုယ္ေတြကပဲ ကေလးကိုခိုင္းထားတယ္..ထင္ျကဦးမယ္...*
"ဟား...ဟား..ဟား..."ဆိုၿပီး..အသံထြက္ ရယ္မိသည္အထိ...
"အဟမ္း...."
မ်က္နွာပိုးကို သတ္လိုက္ကာ...အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္လိုက္ၿပီး...အခန္းထဲကိုဝင္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲေရာက္မွ...ရယ္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေတြကို...ဖြင့္ထုတ္လိုက္ၿပီး...ရယ္လိုက္ေတာ့တယ္...
"အဟက္...ဘယ္လိုေလးမွန္းမသိဘူး...ဟား..ဟား...."
......................
ညဘက္ေရာက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ္လည္း...
ေရခ်ိဳးၿပီး...အဝတ္စားလဲကာ...ညစာစားဖို႔...ေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့တယ္..။ ထမင္းစားခန္းေရာက္ေတာ့....ကြၽန္ေတာ္လည္း..ဖိုးဖိုးေဘးနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္..။
ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕မွာေတာ့..အေသးေလးက ထိုင္ေနၿပီး...ညေနက အဝတ္အစားမဟုတ္ဘဲ...ညအိပ္ဝတ္စံု မိုးျပာေရာင္ေလး ဝတ္ထားတယ္...။ အဟင္း..အခုမွ..တကယ့္ကေလးေလးက်ေနတာပဲ...။
အေရွ႕က အေသးေလးကို...ၾကည့္ေနရင္း...ဖိုးဖိုးေခၚသံၾကားမွ...အသိျပန္ဝင္တယ္...
"ထြန္းေတာက္...ဒီေန႔..အဆင္ေရာေျပခဲ့ရဲ႕လား..."
"ဟုတ္ကဲ့..ဖိုးဖိုး...
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့..သိခဲ့ၿပီးပါၿပီ.."
"အင္း...ေကာင္းတယ္...
ေၾသာ္...မင္းကိုေျပာျပထားရဦးမယ္..မျမနဲ႔ေမာင္ပုေရ...လာပါဦး..."
အဖိုးလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့..အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔...ညေနက ၿခံတံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ ဦးေလးႀကီး တို႔ေရာက္လာတယ္..။ အေဒၚႀကီးရဲ႕လက္ထဲမွာေတာ့..ဟင္းပန္းကန္ကို ကိုင္လာတယ္..။
"ထြန္းေတာက္...ဒါ ဦးပုနဲ႔ေဒၚျမ...
အိမ္ရဲ႕လံုၿခံဳေရးနဲ႔...ငါတို႔စားေသာက္ဖို႔အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးေနတဲ့သူေတြ...ၿပီးေတာ့ သူတို႔က...လင္မယားေတြ...
ေမာင္ပုနဲ႔မျမ...ဒါ ငါ့ေျမး...ထြန္းေတာက္တဲ့...
သူ႔ကိုလည္း...ငါ့ကို ဆက္ဆံသလို...ဆက္ဆံပါ..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ...သခင္ႀကီး...
သခင္ေလး လိုတာရွိရင္..ႀကီးျမတို႔ကိုေျပာပါ.."
"ဟုတ္ကဲ့...လိုတာရွိရင္ေျပာပါ့မယ္..."
"အဲ့တာဆိုလဲ မျမတုိ႔သြားနားၾကေတာ့ေလ...ၿပီးၿပီမလား...မနက္ကမွျပန္ေရာက္တာဆိုေတာ့ ပင္ပန္းခ်င္ပင္ပန္းေနမွာေပါ့..."
"ရပါတယ္...သခင္ႀကီး...
ကြၽန္မၿပီးတဲ့ထိေစာင့္ပါ့မယ္..."
"ရတယ္...ႀကီးျမ...
သားသိမ္းလိုက္မယ္...ႀကီးျမတို႔သာ
သြားနားေတာ့..."
"အဲ့တာဆိုလဲ ႀကီးျမတို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္...
သခင္ႀကီး...အဲ့တာဆို ကြၽန္မတို႔ သြားလိုက္ပါဦးမယ္..."
"ေအးေအး...
ကဲ...စားစရာရွိတာစားၾက..."
"ဟုတ္ကဲ့" ဆိုၿပီး...ထမင္းကို ဆက္စားေနတဲ့.
အေရွ႕က အေသးေလး...ကြၽန္ေတာ္လည္း ထမင္းကိုသာ ဆက္စားလိုက္တယ္...
..........................
ထမင္းစားၿပီးေနာက္...ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဖိုးဖိုးဆီသြားကာ...
"ဖိုးဖိုး...ကြၽန္ေတာ္ လိုတာေလးေတြ ဝယ္စရာရွိလို႔..လိုက္ပို႔ဖို႔ ကားတစ္စီးေလာက္..စီစဥ္ေပးပါဦး...လမ္းေတြလည္း သိပ္မသိေသးေတာ့...ၾကည့္ရင္းနဲ႔..."
"အင္း...
ငါေခၚထားလိုက္မယ္...
ေၾသာ္...ျပည့္လ်ွံ ေျမးလည္းသြားစရာရွိလို႔ဆို.."
"ဗ်ာ.....ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ အဖိုး"
"အဲ့တာဆို ထြန္းေတာက္နဲ႔လိုက္သြား...
အတူတူသြားေပါ့...
ထြန္းေတာက္လည္း မသိတာေတြ ျပည့္လ်ွံကိုေမး..."
"ဟုတ္ကဲ့" လို႔ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္..။ အထြန္႔တက္လည္း..ကြၽန္ေတာ္ပဲထပ္အဆူခံရမွာ...မေျပာေတာ့ဘူး...။
.......................
အေပၚထပ္ကို တက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕ကေန အေပၚတက္သြားတဲ့...အေသးေလး...
"အေသးေလး..အေသးေလး...
ေဟ့.....အေသးေလး..." လို႔ေခၚလိုက္ေတာ့...
မထူးဘဲ သူ႔အခန္းကို ဝင္မယ္လုပ္ေတာ့..
"အေသးေလး...လြန္းျပည့္လ်ွံ...." လို႔ နာမည္တပ္ေခၚလိုက္မွ...လွည့္ၾကည့္လာတယ္...
"ဗ်ာ....ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚတာလား.."
"ဟူး......
ဒီနားမွာ ဘယ္သူရွိလို႔လဲ...
မင္းအျပင္ သရဲတစ္ေကာင္ထပ္ရွိေသးလို႔လား.."
"ေတာ္ပါဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ့္ေခၚတာဆို ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"မနက္ျဖန္ ၁၀နာရီေလာက္သြားမွာ...
ေနာက္မက်ေစနဲ႔...
ငါကေစာင့္ေနရတာကို မႀကိဳက္ဘူး..."
"အဲ့အတြက္ေတာ့...စိတ္မပူပါနဲ႔...
ကြၽန္ေတာ္က ေစာေစာထေနၾက...
ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
"ၿပီးတာပဲ..." လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး...သူ႔ထက္အရင္ အခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္...။
.......................
မနက္ေရာက္ေတာ့....
"ေဒါက္...ေဒါက္...ကိုဘုန္း..."လို႔ တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့...မၾကာဘူး ျပန္ဖြင့္လာတယ္..
"ေျပာ...ဘာလဲ?..."
"ေၾသာ္...၉နာရီခြဲေနၿပီ...
ကြၽန္ေတာ္ၿပီးၿပီလို႔...ေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႔...
လာေျပာတာ....
ကြၽန္ေတာ္ေအာက္မွာေစာင့္ေနမယ္ေနာ္..."
လို႔ေျပာလိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို အျမန္ဆင္းလာခဲ့တယ္..။ ႏုိ႔မို႔ဆို အ႐ြဲ႕လာတိုက္တယ္ဆိုၿပီး...ကိုင္ေပါက္လိုက္မွ...ေၾကာက္စရာႀကီး...
တစ္ဖက္အခန္းထဲမွာလည္း...
"ဒါ...ငါ့ကို သက္သက္အ႐ြဲ႕တိုက္တာ...
ထြန္းေတာက္ဘုန္း...ဒီေန႔မွ မင္းဘာလို႔ ေနာက္က်ေနရတာလဲ?" လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေျပာလိုက္ၿပီး...အဝတ္အစားအျမန္လဲကာ...ေအာက္ထပ္ကို အျမန္ဆင္းလာခဲ့တယ္...။
အျမန္မဆင္းလို႔လည္း မရဘူး...ကြၽန္ေတာ့္စကားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာျပန္ေျပာသြားတာ...
အေသးေလး..လူေလးက ေသးသေလာက္..ေတာ္ေတာ္ အမွတ္အေတးႀကီးတာပဲ...
...................
ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့...ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဖိုးဖိုးနဲ႔ စကားေျပာၿပီး...ထိုင္ေနတဲ့ အေသးေလး....ဝတ္ထားတာကလည္း...
"အေသးေလး...ငါ ဘုရားသြားမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္..."
"ဟုတ္တယ္ေလ...သိတယ္ေလ...
ဘာျဖစ္လို႔လဲ?.."
"မင္းဝတ္ထားတာလည္း ၾကည့္ဦး..."
အေပၚမွာ ရွပ္လက္ရွည္အျဖဴနဲ႔...ကခ်င္ပုဆိုးနဲ႔ တြဲဝတ္ထားတဲ့ အေသးေလးက...အျဖဴအစိမ္းဝတ္တဲ့ ကေလးေတြထက္ေတာင္...ေသးေနေသးတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ဝတ္ထားတာက...ဝတ္ေနက်အတိုင္း...အေပၚက ရွပ္အျဖဴကို...ေဘာင္းဘီအနက္ထဲ ထည့္ဝတ္ထားတယ္..။ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ယွဥ္သြားရင္ေတာ့...လူေတြက သားအဖလို႔ထင္ၾကမွာပဲ..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?...
ကြၽန္ေတာ္ဝတ္ေနက်အတိုင္း...ဝတ္ထားတာေလ.."
"ဘာ!...ဝတ္ေနက်အတိုင္း...
ဟူး......မင္းကိုဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး...
သြားမယ္...ေနာက္က်ေတာ့မယ္..
ဖိုးဖိုး သြားလုိက္ပါဦးမယ္" လို႔ေျပာၿပီး..သူ႔အေရွ႕ကေနထြက္လာခဲ့တယ္...။
"အဖိုးသြားၿပီေနာ္.." ဆိုၿပီး...ဖိုးဖိုးကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး...ထြက္လာတဲ့အေသးေလး...ကားတံခါးကိုဖြင့္ကာ...အေနာက္က ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာဝင္ထိုင္တယ္...။ လက္ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံကိုကိုင္လာတယ္...။ သူ႔ဆီကေန အနံ႔သင္းသင္းေလး...ရတယ္...။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့လည္း...စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ၾကဘဲ..ဒရိုင္ဘာကို..ဖိုးဖိုးပိုင္တဲ့ကုန္တုိက္ဆီသာ...ေမာင္းခိုင္းလိုက္တယ္...။