Mijn ogen openen en ik werp mijn blik op de klok. Half 8. Ik zucht even diep en klauter dan moeizaam overeind. Normaal gezien word ik nooit zo laat wakker in het weekend. Maar zo te zien is de rest ook nog niet wakker. Ik ben nog de enigste. Waarschijnlijk doordat de laatste dagen mentaal erg vermoeiend zijn geweest.
Ik kom langzaam overeind en hou me vast aan de bank. Dit keer zonder pijn. Ik besluit om nog wat verder te gaan en loop langzaam naar de keuken. Ik sta bij het aanrecht en schenk een glas water in. Een gevoel van vreugde borrelt er bij me op. 'Sky? Hoe kom je?' Ik draai me om en zie Caleb verbaasd naar me kijken. 'Hoe kom jij nu weer in de keuken?' Vraagt hij terwijl hij snel naar me toe komt gelopen. 'Lopend natuurlijk.' Zeg ik op een 'duh' toon. Hij grijnst breed en trekt me in een knuffel. Ik loop weer terug naar de bank en plof weer neer. 'Eigenlijk merk ik niet meer echt veel verschil. Het is wat stijver maar pijn doet het niet meer.' 'Dat is fijn, misschien wil je dan vandaag naar het park? Dan blijven we het natuurlijk wel langzaam aandoen. En als het niet goed gaat gaan we gewoon terug.' Ik knik en sta dan weer op.
'Dan ga ik me omkleden.' 'Lukt dat zelf?' Vraagt hij dan. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan en zie dan dat zijn blik veranderd. 'Dan zou ik Noah halen. Krijg geen verkeerde beelden van me.' Lacht hij. Ik schud lachend mijn hoofd en kijk hem weer even aan. 'Dat zit wel goed.' Ik loop mijn kamer in en pak een comfortabele outfit uit de kast. (Zie media)
Ik steek mijn haar op en breng een laagje mascara aan. Ik loop naar de badkamer en poets mijn tanden even. Zodra ik de badkamer uitloop bots ik tegen iemand op en voel ik twee handen me om mijn heupen vasthouden. Ik kijk op en kijk Nick aan. 'Kijk eens wie er weer loopt.' Ik grinnik en schuif zijn handen van mijn heupen af. 'Het is dat je bezet bent Sky. Anders was dat je niet gelukt.' Ik draai me om en grinnik naar hem. Ik ga op de bank zitten en frunnik wat aan mijn armbandje.
'Ik ga nog even een paar boeken terug naar de bieb brengen. Cody is nog niet terug van het lopen. Wil jij bij Sky blijven, Nick?' Ratelt Caleb achter elkaar. Hij knikt en ik sla mijn armen over elkaar. 'Ik heb geen babysitter nodig.' Zeg ik lichtelijk geïrriteerd. 'Eigenlijk op moment wel Sky. En ben ik dan zulk slecht gezelschap?' Dat laatste vraagt hij nep gekwetst terwijl hij zijn hand op zijn hart legt. Ik zucht diep en rol even met mijn ogen. Caleb en Nick wisselen nog even een blik met elkaar, maar dan verlaat Caleb toch de kamer. Noah komt niet veel later binnen en loopt dan direct naar de keuken. Hij pakt een glas water en drinkt die in één teug op. Ik kijk hem even aan en negeer het dan. 'Waarom ben je zo gestrest?' Vraag ik hem als hij de hele tijd op zijn telefoon kijkt. 'Hmm? O nee niks. Wat ga je vandaag doen.' Vraagt hij dan om van onderwerp te veranderen. 'Ik ga met Caleb naar het park.' 'Gaat dat dan al?' 'Ik knik en sta op. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om zijn nek. 'Zie je.' Hij grijnst en ik druk mijn lippen op die van hem. Hij trekt terug en kijkt weer op zijn telefoon. 'Dus je bent er niet vandaag.' Ik kijk hem een beetje verward aan en schudt dan mijn hoofd. 'Nee niet tot eind de middag in iedere geval.' Zeg ik een beetje afwezig. Wat gedraagt hij zich raar. 'Ik ga weer. Ik zie je nog wel.' Ik zet een stap nar hem toe, omdat we altijd een kus geven voordat we weg gaan maar hij draait zich om en is de kamer al uit.
Ik loop terug naar de bank en ga naast Nick zitten. Ik blijf stil en zit wat in mijn gedachten voor me uit te staren. Nick merkt het en draait me om zodat ik hem moet aankijken. 'Zeg et is.' Ik kijk hem vragend aan en hij blijft me afwachtend aankijken. 'Wat bedoel je?' Vraag ik hem. 'Kom op Sky, er zit je iets dwars. Een blinde zou dat nog aan je kunnen zien. Je kan het me heus wel vertellen.' Ik zucht diep maar knik dan. Er zit me inderdaad iets dwars. 'Het is Noah.' Zucht ik. Hij knikt direct. Zou hij iets weten? 'Dat dacht ik al. Hij gedraagt zich anders.' Zegt hij fronsend. 'Dus jij merkt het ook?' Vraag ik. Hij knikt even en gaat met zijn hand door zijn haar. 'Ik bedoel, hij gedraagt zich zo gestrest. Alsof hij iets voor me verborgen houdt. En daarnet toen ik hem een kus gaf, trok hij direct terug. Wat heb ik dan gedaan?' Hij haalt zijn schouders op. 'Misschien heeft hij gewoon even wat tijd nodig. De laatste dagen zijn natuurlijk erg...' Hij stopt zijn zin even om de goede worden te vinden. 'Intens geweest.' Gaat hij zijn zin verder. Ik knik en zucht even diep. 'Dank je dat je naar me luistert.' 'Natuurlijk.' 'Waarom ben je hier eigenlijk zo vroeg?' Vraag ik hem. 'Meestal ben je er pas tegen half tien of tien uur.' Hij begint te lachen en schudt zijn hoofd. 'Brian had gisteren toch zijn date.' Ik knik en luister nieuwsgierig verder. 'Nou die heeft hij mee naar huis genomen. En de nacht was luidruchtig genoeg.' Zegt hij hoofdschuddend. Ik moet lachen en sla mijn hand voor mijn mond. 'Arme jij.' Lach ik. 'Valt wel mee, ik ben het geluid wel gewent, alleen veroorzaak ik het meestal en is het Brian die het huis uitvlucht.' Knipoogt hij. Ik word rood en denk terug aan wat Brian over Nick zei. Ik vond tot nu toe eigenlijk dat Brian helemaal geen gelijk over hem had. Maar deze opmerking bevestigt zijn opmerking.
De deur gaat open en ik kijk op. Caleb komt binnen gestapt en ik glimlach even kort naar hem. 'Ik heb koffie.' 'Gime gime gime!' Roep ik uit met mijn handen naar de koffie uitgestrekt. 'Wat?' Lachen ze alle twee. 'Give me!' Roep ik, dit keer, nog harder uit. Caleb geeft me niet de kans om nog een keer te roepen en duwt de koffie in mijn hand. 'Net een huilende baby die je een speen geeft.' Lacht hij. 'Ik vind het prima als ik zo gratis koffie krijg.' Ze grinniken en praten wat met elkaar.
Ik besluit om Grace te FaceTimen. Mijn telefoon hoeft niet lang over te gaan voordat ik Grace haar gezicht op mijn telefoon zie verschijnen. 'He Sky, hoe is het?' De jongens kijken nu alle twee op zodra ze een andere stem horen. Ik knik naar Grace en glimlach breed.
'Ik kan weer staan. En lopen.' Ze slaat een klein gilletje uit en klapt blij in haar handen. 'O je hebt geen idee hoe blij ik voor je ben.' We grinniken allebei even. 'Hebben ze hem al gevonden?' Ik schud mijn hoofd en zucht. 'Nee, we hebben nog niks gehoord. Maar hij heeft ook nog geen contact met me opgezocht.' 'Dan zou hij ook goed stom zijn.' Zegt Caleb direct gefrustreerd. 'Dan konden we hem traceren met de politie. En dan zouden wij hem iets aandoen.' Briest hij. 'Caleb rustig.' Ik leg mijn hand op zijn schouder en hij kijkt mijn kant op.
'Wie zijn daar.' Vraagt Grace nieuwsgierig. 'Nick en Caleb.' Zeg ik terwijl ik de camera op hen richt. Ze zwaaien even en draai dan de camera terug naar mij. 'Is Aiden er niet?' Vraagt ze zacht. Ik grinnik en schudt mijn hoofd. 'Nee, maar ik kan hem wel halen.' Zeg ik met wiebelende wenkbrauwen. 'Nee nee, dat hoeft niet hoor.' Zegt ze terwijl haar hoofd rood aanloopt. Caleb en Nick zitten op hun telefoon maar ik zie dat ze ook moeten lachen. De deur gaat open en Aiden stapt binnen. 'Speaking of the devil.' Grap ik. 'Had je me nodig dan?' Vraagt hij. 'Ja, nu je het zegt.' Ik stap op en steek mijn telefoon naar hem uit. Hij pakt hem niet aan en geeft me een knuffel. 'Je kan weer lopen!' Roept hij enthousiast uit. Ik grinnik en knik. 'Zo op het gemakje ja.' Hij glimlacht breed en trekt me in een knuffel. We laten allebei los waardoor ik mijn telefoon opnieuw naar hem uitsteek. 'Wat?' Vraagt hij verward. 'Zou jij Grace even gezelschap willen houden terwijl ik me klaar maak?' Zonder dat hij antwoord kan geven loop ik al naar mijn slaapkamer.
Ik grinnik en ruim mijn slaapkamer een beetje op. Ik ga op mijn bed zitten en staar wat voor me uit. Er wordt op de deur geklopt en ik kijk op en zie Caleb naar binnen komen. 'Ik ga wat te eten halen voor vanmiddag. Wat wil je hebben?' 'O ik ga wel mee.' Zeg ik terwijl ik weer opsta. Ik blijf even staan zodra alles begint te draaien. Vrij snel voel ik Caleb zijn arm op mijn rug. 'Gaat het?' Ik knik en open mijn ogen weer. 'Gaan jullie ook mee?' Ik sluit de deur en kijk op. De jullie is eigenlijk een je. 'Waar is Aiden? En mijn telefoon?' Vraag ik lachend. 'Die zijn gezellig aan het kletsen op zijn kamer.' Ik grijns breed en loop met Caleb en Nick volgend naar Aiden zijn kamer.'
'Wat gaan jullie doen?' We draaien ons tegelijk om en zien cody bezweet voor ons staan. 'We gaan naar Aiden. Hij heeft Skylar haar telefoon.' Hij knikt met met een gefronsde blik maar laat het dan. 'Ik ga even douchen.' We knikken en lopen door naar Aiden zijn kamer. Zodra we er zijn kijk ik of ik Noah zie, maar helaas is hij nergens te bekennen. Ik zucht diep en zoek dan naar Aiden. Ik klop op zijn deur, maar krijg geen antwoord. Ook al zei hij niet dat ik binnen mocht komen, doe ik dat toch. Hij heeft tenslotte mijn beste vriendin. Ik begin te grijnzen zodra ik ze bezig zie. Ze zouden best cute zijn samen. En dit is nog maar via de telefoon. Moet je na gaan hoe leuk ze samen zouden zijn. Maar dan als ze elkaar in het echt zouden zien.
Ik zucht maar besluit ze dan toch maar te onderbreken. 'Aiden ik zou haar graag terug willen.' Hij draait zich om en kijkt weer naar Grace. 'Hopelijk was ik fijn gezelschap.' Glimlacht hij. 'Zonder twijfel, misschien bel ik jou volgende keer wel en niet Sky.'
'Hey hey, je mag mij niet zomaar vervangen!' Roep ik nep verontwaardigd. Ze grinniken allebei kort. Ik pak mijn telefoon uit Aiden zijn handen en zeg Grace gedag voordat ik ophang.
Aiden volgt me naar de rest en sluit de deur achter ons. Caleb en ik zouden wat voor de lunch gaan halen, maar we kunnen ook met zijn alle ergens gaan lunchen. Ze knikken instemmend en Aiden pakt zijn spullen. 'Brian zal er voorlopig nog wel niet zijn.' Zegt Nick terwijl dat hij naar de tijd kijkt. We wisselen met elkaar een blik uit en grinniken even. De rest weet niet waar we het over hebben maar gaan er ook niet verder op in. 'Cody zal ondertussen wel klaar zijn met douchen. Misschien wilt hij ook wel mee.' Stelt Aiden voor. We knikken instemmend en lopen terug naar onze kamer.
'Cody!' Krijs ik door onze kamers. 'Ja wat is er? Alles goed?' Vraagt hij gestrest. Ik knik en kijk hem zo onschuldig mogelijk aan. 'Je moest gewoon naar hier komen.' 'Jeetje Sky. Ik dacht dat er heel wat gebeurde.' Zegt hij hoofdschuddend. 'Sorry, maar het werkte wel. Je bent er nu.' 'Mhm. Waar had je me voor nodig?' 'We vroegen ons af of je mee kwam lunchen. In de stad.' Voeg ik er nog kort aan toe. 'Zekers. Dit maakt dat gekrijs wel weer goed.' Zegt hij tevreden. 'Dat dacht ik al.' Lach ik.
Ik pak mijn tasje en loop achter de rest aan naar buiten. Als we al een tijdje aan het lopen zijn merk ik het toch wel goed aan mijn been en raak ik toch wat verder achter. Nick merkt het op en loopt naar me toe. 'Gaat het nog.' Ik knik glimlachend naar hem. Dat is helemaal geen waar. Maar ze waren allemaal zo blij toen ze zagen hoe goed het ging. Na afgelopen dagen wil ik ze zo blij zien. 'Sky niet liegen.' Ik zucht even diep en schudt mijn hoofd. 'Oké, ik begin mijn been een beetje te voelen.' Zeg ik zacht. Toch hoorde hij het. 'Hey! Jongens wacht even!' Ze luisteren zodra ze Nick horen roepen en draaien zich om. Nick tilt me op en loopt naar de rest. 'Gaat het?' Vragen ze zodra ze ons zien. Ik knik opnieuw en Nick schudt zijn hoofd. 'Nee, ze heeft last maar wilt het niet toegeven.' Zegt Nick afkeurend.
'Hier om de hoek is ook een restaurantje. Daar kan je ook leuk en lekker lunchen. Anders gaan we daar heen, dat is minder ver.' Stelt Aiden voor. Iedereen knikt instemmend. Dat is dan geregeld. Jongens zijn zo makkelijk.