“HELLO? O, nasaan na kayo? Ganun ba? Okay, sige ite-text ko sa inyo kung anong floor at room ang unit ko. Ingat, ba-bye!” Inilapag sa mesa ni Ericka ang celphone matapos i-send ang mensahe kay Randel na siya ring kausap niya kani-kanina lang.
Tatlong araw na niyang hindi nakikita si Jarome. At alam niyang sadyang iniiwasan siya nito. Sa ginagawa nito ay hindi niya maisasakatuparan ang mga balak kaya’t nag-isip siya ng paraan para muling mapalapit dito. Pinakiusapan niya ang tres-Marias – sina Randel, Rubie at Joyce, para lumuwas ng Maynila para ‘magbakasyon’. Sa unit niya mag-i-stay ang tatlo habang ‘nagbabakasyon’ ang mga ito. Sagot din niya ang lahat ng gastos. After all, it was all her plan.
Hindi nagtagal ay nakarinig siya ng katok sa pinto. Ang masasayang mukha ng tres-Marias ang bumungad sa kanya pagbukas niya ng pinto. Nagyakapan silang tatlo habang si Randel ay nagtititili pa.
“I’m glad at pinaunlakan niyo ang imbitasyon ko.”
“Oo naman. Na-miss ka kaya naming, cousin. Besides, sino ba naman kami para tumanggi sa libreng bakasyon?” nakatikwas ang kilay na saad nito.
“Corrected by!” sang-ayon pa ni Joyce. “Ang ganda pala dito, ano? Ang akala ko ay exaggerated lang ang mga nakikita ko sa magazines kung saan na-feature ang lugar na ito. Napakaganda pala talaga dito,” palatak pa nito.
Si Rubie na siyang pinakamatanda sa tatlo ang siyang nag-urirat kung bakit bigla bigla ay pinapunta niya ang mga ito.
“Actually, ganito kasi iyon. Remember Jarome?” nang makitang tumango ang mga ito ay nagpatuloy siya sa paglalahad ng predikamento niya. “Hindi niya ako masyadong pinapansin simula nang dumating ako galing ng New York. Malapit na siyang ikasal, and I need to do something para matigil ang kasal nito.”
Eksaheradang natutop ni randel ang bibig nito. “In love ka sa male best friend mo?”
Nahihiyang tumango siya sa mga ito. There’s no point of denying that fact. At sa sitwasyong niyang iyon, kailangan niya ng mga kakampi. At alam niyang tutulungan siya ng mga ito. Para ano pa’t naging magpipinsan sila.
“Since when ka pa na-inlababu kay Jarome?” tanong ni Joyce.
Napabuntunghininga siya. Siguro matagal na panahon na rin, pero ngayon ko lang napagtuunan ng pansin ang damdamin na ‘to.”
“Yikez! Ang cheeezzy mo, couz!” panunukso sa kanya ni Randel.
“So, ano ang participation naming sa OPLAN: BAWIIN ANG PUSO NI JAROME?” hindi niya napigilan ang mapangiti sa tanong na iyon ni Rubie.
Nang mga sumunod na sandali ay ipinaliwanag niya sa mga ito kung ano ang magiging participation ng mga ito sa scheme niyang iyon. Well, wala naman masyadong maitutulong ang mga ito except sa i-build up siya sa binata kung may pagkakataon rin lang. But the rest is up to her performance. At alam niya sa sarili niyang siya ang tipo na hindi basta-bastang sumusuko sa isang laban. Lalo na nga at ang nakataya ang ay habang-buhay niyang kaligayahan.
*****
JAROME'S POV
Pagod na sumalampak ng upo sa sofa si Jarome. Marami siyang tinapos ng araw na iyon dahil tatlong araw siyang hindi papasok ng opisina. Bukas ng hapon ay pupunta siya ng Batangas para sa isang project.
Papikit na ang mata niya ng makarinig siya ng mahinang katok. Napatingin siya sa kanyang relong pambisig. Sino ang kakatok sa kanya ng dis-oras ng gabi?
He didn’t expect to see Ericka standing in front of his door. She was smiling at him. Pakiramdam niya ay may kung anong humaplos sa puso niya dahil sa ngiti nitong iyon. “Hi! I’m sure, kadarating mo lang kasi kanina pa kita inaabangan,” nakangiting sabi nito.
“What do you want? Sabihin mo na agad at pagod ako. Gusto kong magpahinga.” God! Why do I have to act this way? Hindi ba pwedeng yakapin ko na lang siya para mawala na lahat ng gap sa amin? I missed this lady, terribly. Sigaw ng isang bahagi ng isip niya.
“Pwede ba akong makitulog diyan sa unit mo?” Alam niyang tama ang pagkakarinig niya sa tanong nito. Pero bakit naman ito makikitulog sa unit niya. Bilang sagot sa tanong sa isip niya ay bumukas nag pinto ng unit nito at nakita niya ang tres-Marias na pinsan nito. Si Randel lang ang natatandaan niya ang pangalan sa mga ito.
“Hi, girls!” magiliw na bati niya sa mga ito. “Hindi ko alam na narito pala kayo sa Maynila. Kamusta?”
Si Randel ang sumagot sa kanya. “Okay naman kami. We’re here para sa review ni Rubie at Joyce. Malapit na kasi ang board exam nila. Ako naman, I’m here for a vacation. Okay lang ba kung sa iyo na muna makikitulog si Ericka habang naririto kami?”
“Sure, okay lang.” nginitian niya pa ang mga ito.
“Salamat, Jarome. Pogi ka na ay napakabait mo pa. Actually, okay lang naman na magsama kami ni Ericka sa isang kwarto, ang kaso ay darating ang boyfriend ko. Alam mo naman, kailangan naming ng konting privacy,” parang kinikilig na tumawa pa ang binabae.
“Yeah, of course. Just don’t forget the rubbers, uso ang unwanted pregnancies ngayon,” pagbibiro pa niya dito.
“Sige na, mauna na kami sa inyo at magre-review pa ang dalawang ito. Salamat ulit, Jarome. Goodnight, cousin!” Iyon lang at nawala na ang mga ito sa paningin niya.
Tinabig siya ni Ericka at basta na lang itong pumasok sa unit niya at padabog na naupo sa sofa. “What’s wrong with you?” tanong niya rito.
“Alam mo ikaw, nakakainis ka. Kung maka-smile ka dun sa mga pinsan ko, wagas. Pero sa akin, ni hindi mo man lang ako tapunan ni pekeng smile,” himutok ni Ericka. Bakit ang cute nito kapag ganoong nagtatampo ito?
“Hoy, ale, huwag ka nang magtampo at sa pagkakaalam ko ay ako ang may karapatang magtampo sa iyo. Remember, hindi ka tumupad sa usapan natin. Ang sabi mo ay uuwi ka after one month pero inabot ka nang apat na taon. Four years…” kunwa’y nahihinakit na sabi niya dito. Nakita niya ang guilt sa mukha nito.
“I’m sorry. Pero nandito naman na ako. Iyon naman ang mahalaga di ba?”
Naupo siya sa tabi nito at saka sumandal sa sofa. “Iyon lang? Sorry? Sinuswerte ka,” aniyang nakapikit ang mga mata.
Maya-maya ay naramdaman niya ang pag-isod ng dalaga palapit sa kanya. Hanggang sa maramdaman niya ang hininga nito sa tapat ng mukha niya ay hindi siya nagmulat ng mata. He was waiting for her to do it. He know she kiss her. And he had been dreading to feel her lips again.
At hindi nga siya nagkamali, naramdaman niya ang paglapat ng labi nito sa labi niya. Dampi lang iyon. But for him, it was the sweetest kiss he has ever experienced.
Niyakap niya ito at isinandig sa dibdib niya. “I missed you,” bulong niya dito.
“I missed you, too. I missed you big time,” tugon naman nito sa kanya.