Lumipas ang ilang linggo. Medyo nananahimik na ang issue dito sa school. Kaya medyo hindi na rin nila ako masyadong pinaparinggan.
Payapa naman akong naglalakad sa hallway. Nagmamadali nga lang ako dahil malapit na ang first class.
Pero sa kamalas-malasan nga naman, nag-start na ang klase.
"Ms Park, you're late. This is your first time. You ruined your record in your conduct." Galit na sabi no'ng adviser ko.
"Sorry, Ma'am." Sabi ko at nag-bow.
Dire-diretso na 'ko sa armchair ko saka na ako nakinig sa turo ng adviser namin.
Medyo wala ngang pumapasok sa utak ko dahil lutang na lutang nanaman ako. Kaya naman, sinampal ko ang sarili ko.
"Ms Park, what are you doing?" Aish! Nahuli pa 'ko no'n? Tss! "Are you in your mind today, Tiana?" Nag-aalalang tanong niya.
"Y-yes, Ma'am. I'm sorry again." Bumalik naman siya sa pagtuturo.
Ano ba, Tiana? Umayos ka naman. Kailangan mong bumawi ngayong grading.
"I forgot class, I will be announcing your scores in your periodical test today." Sabi niya. Yung iba naman nag-ingay. Sabi nang iba, baka daw bumaba sila. Nag-aalala din ako sa scores ko, siguro bumaba din.
Sinimulan nang i-announce ni Ma'am ang scores. Up to 100 kasi ang items.
"Bautista, 89." Napatingin naman ako kay Tricia. Nag-thumbs ako sakanya.
"Fernandez-Park...." Napapikit ako. Kinakabahan na talaga ako. Ayoko na, gusto ko na talagang mabura sa mundo. "This is unbelievable. You only got 45." Napaiyak naman ako no'n.
First time kong makakuha nang gano'ng score. Lagot ako nito kay Mama.
Naramdaman ko naman na lumapit sa'kin si Tricia. "Bes, huy!" Sabi niya habang hinahagod ang likod ko.
"Tiana, hija. Don't worry. You just need to catch up with the lessons and you need to recite for you to have a good and high grades. Got it?" Napatango naman ako. "Okay class, see you around." Saka siya umalis ng classroom.
"Tricia, papagalitan ako ni Mama nito. Anong gagawin ko? Unang beses kong makakuha nang gano'ng score." Pagmamaktol ko na parang bata.
"Shh. Maiintindihan ka naman niya eh. Ako bahala sa'yo, pupunta ako lagi sa bahay niyo. Tuturuan kita." Niyakap ko naman siya.
"Thank you, Tricia." Niyakap naman din niya 'ko.
--
Nasa library kami ni Tricia, tinuturuan niya ako sa Physics. Meron ng bagong topic, sobrang naguguluhan na talaga ako.
Okay pa ako sa tinuro sa'kin ni Mark, pero meron pa palang ibang formula ang tinuro niya sa'kin.
"Basahin mo na muna 'yan, Ryleigh. Tapos kung medyo 'di mo gets, sabihin mo sa'kin. Gagawa na 'ko nang reviewer mo para sa next grading. Para rin makapag-advance reading ka na." Kinuha ko naman ang book sa Science, saka ko sinimulang basahin.
Juice colored. Nakakahilo po, opo. Medyo 'di kaya ng utak ko 'to. But for the sake of grades, I'll study hard.
Habang si Tricia, nagsusulat. Basa lang ako nang basa. Hindi ko tinitigilan ang isang equation hangga't hindi ko siya nage-gets.
KRING KRING
"Oh, lunch na 'yon." Sabi ni Tricia.
"Kain na muna tayo?" Aya ko.
"Oh sige. Hiramin na muna natin 'tong libro." Lumabas kami nang library. Diretso kami sa canteen.
"Basahin mo muna habang bumibili ako ng pagkain."
"Wait lang, Tricia. Yung pera koㅡ"
"Ako na lang. Libre ko na. Mag-aral ka na diyan. Bilhan na lang kita ng galaxy chocolate para mabilis mong ma-memorize." Saka na siya tumakbo papunta sa bilihan nang pagkain.
Bumalik na ako sa pagbabasa. Bigla naman natanaw nang mata ko ang table kung saan nakaupo ang BTS.
Nagulat ako nang bigla akong tinignan ni Jimin. Hindi na maalis ang tingin niya sa'kin. Gusto ko iiwas ang tingin ko sakanya pero parang meron siyang sinasabi sa'kin na sa mata niya nanggagaling.
"Hoy, Ryleigh!" Napabalikwas naman ako nang marinig ko ang boses ni Tricia. "Sabi ko kain na. Maya na 'yang libro mo." Sabi niya. Tumango naman ako saka nagsimula nang kumain.
Natapos ako, sinimulan ko na ulit ang pagbabasa.
"Ano, gets mo na ba?" Tanong niya.
Umiling naman ako. "Sobrang naguguluhan pa 'ko."
"Ha? Dati-rati naman 'pag pinag-aaralan natin 'yan madali mong ma-gets, ha? Anong nangyari ngayon? Pinag-aralan na natin 'yan, Ryleigh." Napapikit na lang ako.
"Hindi ko din alam kung anong nangyayari, Tricia."
"Oh, 'wag ka na umiyak. Lagi ka na lang umiiyak. Tsk!" Pinunasan niya naman ang luha ko. Ngumiti na lang ako.
--
"Tiana, answer this equation." Nanlaki naman ang mata ko nang tinawag ako bigla. Tumayo ako at pumunta sa whiteboard.
Tinignan ko ang equation sa Science. Isa siyang problem. Napatingin naman ako kay Ms Victoria. Nakatingin lang siya sa'kin.
Nanginginig ang kamay ko. Hindi ko alam ang sagot dito.
"Ma'am, sorry but I can't answer this." Matapang na sabi ko.
"You don't know? This is just a simple problem, Tiana." Napayuko na lang ako.
"I know, Ma'am."
Narinig ko naman ang paghinga niya nang malalim. "Tiana, what is really happening to you? You're not in your mind. You're like that these past few weeks." Umiling-iling naman ako.
"Ma'am, I'll help her." Narinig kong sabi ni Tricia. Lumapit siya sa board at sinagot ang equation.
"Alright. You've got it correct." Sabi ni Ms Victoria.
"Tara na, Ryleigh." Aya ni Tricia saka kami bumalik sa armchair namin.
Natapos ang Science, dismissal time na. Inayos ko na yung mga gamit ko.
"Ryleigh, mauna na ako sa'yo, ha? Susunduin kasi ako ni Daddy. Aalis pa kasi kami eh." Sabi ni Tricia.
"Oh sige. Ingat kayo ni Tito. Bye!" Nag-wave ako. Nakipagbeso naman siya sa'kin at umalis na.
Kinuha ko ang libro sa Science, tapos binalik ko na muna sa library. Habang naglalakad ako, eh bigla kong nakita si Jimin. Naglalakad din, ewan ko kung sa'n papunta.
Hindi ko na lang siya pinansin, pumasok na lang ako sa library.
"Ma'am, ito na po yung libro na hiniram ko kanina." Sabi ko.
"Oh sige, Tiana. Lagay mo na lang diyan." Sabi niya. Nag-bow naman ako saka lumabas nang library.
Nagulat naman ako sa paglabas ko, nakita ko si Jimin nakasandal sa gilid nang pinto nang library.
Siguro naman may hinihintay siya diyan sa loob. Nagsimula na lang ako maglakad, pero biglang may humigit nang braso ko.
Pagkita ko si Jimin 'yon.
"Umuwi na tayo, Tiana!" Sabi niya saka ako hinila. Pero, hinila ko ang kamay ko.
"Ayokong sumama sa'yo. Kaya kong umuwi mag-isa. Kaya mo naman siguro yung sarili mo, 'diba?" Naglakad na lang ako ulit. Pero hindi, hinabol niya pa rin talaga ako.
"Sasabay ka sa'kin. 'Wag kang makulit, pwede ba?!"
"Tsk! Jimin, ano ba?! Nasasaktan ako!" Pero pilit niya pa rin akong hinihila.
"Sasama ka sa'kin!"
"Jimin, masakit! Bitawan mo 'ko!" Hanggang sa napunta kami sa parking lot. Tinulak niya ako sa pinto nang shotgun seat.
"Sakay!" Ma-awtoridad niyang saad.
"Ayoko! Uuwi ako mag-isa." Sabi ko. Maglalakad na sana ako pero hinila nanaman niya 'ko. Binuksan niya ang pinto saka tinulak ako sa loob.
Wala na akong nagawa, dahil nandito na ako. Tahimik na lang kaming dalawa bumyahe. Hanggang sa makarating kami sa bahay.
Nauna akong lumabas, saka pumasok sa loob. Binuksan ko ang ilaw. Wala nanaman si Yaya Meding. Gumala nanaman siguro 'yon.
"Tiana!" Pagtawag ni Jimin. Hindi ako lumingon.
"Bakit?" Cold kong sabi.
"Hindi ka matutulog sa kwarto mo!"
Napaharap naman ako sakanya. "Ano nanaman kasalanan ko, Jimin?" Tanong ko.
"Wala. Basta hindi ka matutulog sa kwarto mo!" Hindi ko siya pinakinggan, paakyat na sana ako nang hagdan pero hinila niya ako bigla.
Sakto naman na malapit siya sa'kin, kaya biglang naglapit ang labi namin.
Nanlaki ang mata ko. Unang pagkakataon na nangyari. Nagulat naman ako dahil biglang gumalaw ang labi niya. Hindi ko alam ang gagawin ko, hindi ako marunong sa ganito.
Tinulak ko na lang siya bago pa ako mabaliw sa ginagawa niya.
"Oh, bakit? 'Diba ayan naman ang gusto mo? Mahal mo 'ko, 'diba?" Napakunot naman noo ko.
"Jimin, lasing ka ba?" Huli ko na napagtanto na amoy alak siya. Lasing pala siya, pero pa'no niya nagawa na makapag-drive kanina?
Umiling-iling naman siya. Nagulat ako nang bigla niya akong binuhat na parang sako. Naramdaman ko naman na umakyat siya. Hanggang sa makarating kami sa kwarto niya.
KWARTO NIYA?! BAKIT NIYA AKO DINALA DITO?!
Bigla naman niya akong hinagis sa kama niya. Babangon na sana ako pero huli na, pumaibabaw na siya sa'kin.
"J-jimin, a-anong gagaㅡhmmmp!" Hinalikan niya nanaman ako. Sa bawat paggalaw nang halik niya, parang mababaliw ako. Ang sarap ng labi niya.
He's kissing me, but I didn't respond because I really don't know of how to move my lips. Until his kiss goes to my neck.
Napapikit na lang ako. Nawawala ako sa sarili ko. He's kissing my neck continuously. I don't know what to do. Hanggang sa maramdaman ko na lang na bumaba na ang kamay niya. Akmang bubuksan na ang butones nang pants ko.
Napadilat naman ako. Hinawakan ko ang kamay niya. Marahan ko siyang tinulak. Dahilan para mapahiga siya.
Napabangon naman ako sa kamay niya. We almost did it. Napahawak ako sa dibdib ko. Ang lakas nang kabog. Mabuti na lang bigla akong nakaramdam.
Napatingin ako kay Jimin, mahimbing na, na natutulog. Naririnig ko ang tahimik niyang paghilik. Hindi ko na namalayan na naghubad na siya nang shirt niya. Ang hot talaga nang asawa ko.
Hindi ko alam, bigla na lang napawi ang galit ko sakanya nang mahalikan ko siya. Nang unang beses, dumikit ang labi niya sa labi ko.
Lumapit ako sakanya. Para kumutan ko siya. Aalis na sana ako sakama, pero bigla niya akong hinila. Kaya bigla akong pumaibabaw sakanya.
"D-dito ka lang.." Sabi niya habang nakapikit. Nananaginip nanaman ba siya?
Pilit kong hinihila ang sarili ko sakanya, pero hindi ko kaya kasi sobrang higpit nang yakap niya sa'kin.
"Tabi na tayo matulog." Nakangiti niyang sabi. Pero nakapikit pa rin siya. Gusto kong matawa sakanya, pero parang nananaginip nanaman siya.
Siguro akala niya nanaman si Jannina ako. Gano'n naman ata siya. Laging si Jannina ang napapanaginipan.
Sinandal ko na lang yung ulo ko sa dibdib niya. Dahil pagod na rin ako.
Magpapanggap na lang siguro ako na ako yung gusto niyang makatabi matulog. Kasi ako, gustong-gusto ko siyang makatabi...lagi.
----
Hindi talaga ako marunong gumawa nang BS. hahaha! hanggang do'n lang talaga, so pagpasensiyahan niyo na. Masyado pa talagang innocent ang mind ko, bata pa 'ko eh.
Dedicated to @SimoneJanGesim. Isa siya sa mga supporters nang story na 'to. So, thank you din sa'yo. Salamat sa walang sawang suporta sa story ko. I'm so blessed na nagustuhan mo 'to. Labyu! ♥
Multimedia section: Yung asawa kong pandak!
[REVISED]