Unicode
ဝမ်ချိုချိုလေး
(အပိုင်း.၄)
ရှောင်ကျန့် နိုးလာတဲ့အချိန် သူ့ရှေ့မှာနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ မျက်နှာနုနုလေးကို မြင်နေရမယ်လို့ အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးခဲ့။ သူ့ရှေ့ကမျက်နှာလေးကို ထိကြည့်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်ပြီးမှ ညကကန်ချမခံရဘူးဆိုတာ သတိရသွားပြီးပြုံးမိတယ်။ ဖက်အိပ်ခံရမှာကြောက်လို့ထင်တယ် ဝမ်ပေါက်စလေးတော့... သူကြောက်တာလည်းရှိသေးသားပဲ...ဟား...ဟား..။
မနိုးသေးတဲ့ ဝမ်ပေါက်စကို မနှိုးတော့ပဲ company သွားဖို့ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။ရုတ်တရက် တံခါးခေါက်သံကြားလို့ ထူးဆန်းနေမိတယ်..သူ့အခန်းတံခါးလာခေါက်မယိ့သူမှ မရှိတာ။ သွားဖွငိ့ကြည့်လိုက်မိတော့...
"ယေး....''
ရှောင်ကျန့်တို့အခန်းထဲ ပြေးဝင်လာတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်။ဘာတေလား။အိပ်နေတဲ့ ဝမ်ပေါက်စလေးကို အတင်းလှုပ်နှိုးနေကြတယ်။
"မင်းတို့က ဘာတွေလဲ''
"ဦး...ရိပေါ်သူငယ်ချင်းတွေပါ ကျောင်းတက်ဖို့ လာနှိုးခိုင်းထားတာ''
ဝမ်ပေါက်စက မနည်းအားယူဖွငိ့ထားရတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေပွတ်သပ်ပြီး ပြောလာတယ်။မဖြစ်ဘူး ဒီကောင်လေးနဲ့စကားပြောမှရတော့မယ် ရှောင်ကျန့်အခန်းထဲ ဒီလိုသူစိမ်းတွေ ဝရုန်းသုန်းကား ဝင်ထွက်နေတာမကြိုက်ဘူး။
"သူလည်းနိုးပြီမှတ်လား မင်းတို့အပြင်ကစောင့် ပေါက်စမင်းလည်းထတော့''
သူငယ်ချင်းတွေထွက်သွားမှ အိပ်ချင်စိတ်မပြေသေးတဲ့ ဝမ်ပေါက်စကို ဆတ်ကနဲကောက်ချီလိုက်တယ်။
"ဟာ ဟေ့လူကြီးဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်...လွှတ် လွှတ်ပေး''
ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်ပြီးမှ ချပေးလိုက်တယ်။
"ကိုယ်ပြောစရာရှိလို့ နောက်ဆိုမင်းအိပ်ယာထတာ သူများမနှိုးခိုင်းနဲ့ ကိုယ်နှိုးပေးမယ် ကိုယိ့အခန်းထဲ သူစိမ်းတွေဝင်တာမကြိုက်ဘူး''
"သူစိမ်းမဟုတ်ဘူး ရိပေါ်သူငယ်ချငိးတွေ ကလေကချေတစ်ကောင်မှမပါဘူး သူဌေးသားတွေကြီးပဲ''
ကတ်ကတ်လန် ရန်တွေ့နေတဲ့ စွာစိလန်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲပြီးဖြစ်ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။
"စကားနားထောင် နားမထောင်ရင် နောက်ပိုဆိုးမယ်''
နာသွားတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုင်ရင်းပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကျန်နေခဲ့တဲ့ ဝမ်ပေါက်စကို ကျောခိုင်းပြီး လှည့်ထွက်လာခဲ့တယ် ရှောင်ကျန့်မျက်နှာက အပြုံးစစကိုတော့ မဖုံးနိုင်ပဲနဲ့ပေါ့။
&&&
ပြိုင်ကားနီလေးကို တံခါးမဖွငိ့ပဲ သုံးယောက်သားခုန်တက်သွားကြတာ ကြည့်ပြီးရှောငိကျန့် ခေါင်းရမ်းလိုကိမိတယ်။Hoody အဝါရောင်လေးကို ဂျင်းနက်ပြာလေးနဲ့တွဲဖက်ဝတ်ထားတဲ့ ဝမ်ပေါက်စက ထွက်သစ်စနေမင်းကြီးလို့ မနက်ခင်းကို လင်းဖြာနေစေတယ်။ ဒါလားကျောင်းတက်သွားကြတာ
ပုံစံတွေက မင်းသားရှုံးလို့။တစ်နေ့တော့
ဘောင်းဘီဒူးပြဲက ပေါ်နေတဲ့အသားကို ဆွဲဆိတ်လို့ အပစ်ပေးအုံးမယ်လို့ တေးထားလိုက်တယ်။
တစ်နေ့လုံးအလုပ်ထဲမှာ စိတ်မနစ်နိုင်ပဲ ရှောင်ကျန့်ဆွဲလိမ်ခဲ့တဲ့ ဝမ်ပေါက်စနှုတ်ခမ်းလေးပဲ မြင်ယောင်နေမိတယ်။မင်းသားရှုံးအောင်ဝတ်သွားတဲ့ ပေါက်ကစ ကျောင်းမှာဘယ်လောက်တောင်ကဲနေမလဲပါ သိချင်နေပြန်တယ်။
ရုံးစောဆင်းလာပြီး ဝမ်ပေါက်စလေးကျောင်းဘက်သွားဖို့စိတ်ကူးလိုက်တယ်။ သူ့မှာကားလည်းပါတယ် ၊ သူငယ်ချင်းတွေလည်းပါနေတာ ငါသွားရင်ကောလွှတ်မလားပဲ။ကားပါကင်ဆီလျှောက်နေတုန်း အိပ်ထဲကဖုန်းမြည်လာတယ်။
" ရှောင်ကျန့် မင်းဘယ်ချိန်ရုံးဆင်းမှာလဲ ငါတို့ညစာစားရအောင်''
"နောက်နေ့မှစားရအောင်ကွာ ငါအပြင်သွားနေတာ ငါ့ကလေးကျောင်းသွားကြိုမလို့''
ရှောငိ့ကျန့်စကားအဆုံး ကျန်းချန်က အူလှိုက်သည်းလှိုက်ကို ရယ်နေတော့တယ်။
"မင်း...ခါးနာပျောက်သွားပြီပေါ့ ဟုတ်လား ဒဏ်ရာအသစ်တောငိ့တနေပြီလား''
"မင်း''
ရှောင်ကျန့်စိတ်တိုတိုနဲ့ ဖုန်းချပစ်လိုက်တယ်။ ဒေါသထွက်ပေမယ့်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ သူကလည်းဒီကလေးနဲ့ မှဒဏ်ရာတွေပဲခနခနဖြစ်နေရတယ်လို့။
®
ရိပေါ်တို့သူငယ်ချင်းတွေ အတန်းပြီးတော့ ကားဆီလျှောက်လာရင်း စကားဖောင်ဖွဲ့နေကြတယ်။ ဝမ်နင်က ကလပ်သွားရန်စကားစတော့ စစ်ကျွေးကနှစ်ခါမခေါ်ရ။ ရိပေါ်လည်း မသွားတာကြာပြီဆိုတော့ ခေါင်းညိမ့်လိုက်တယ်။ သူ့ကားနားရောက်တော့ ရိပေါ် ကားဘေးလာရပ်နေတဲ့ လူကြီး။ ရိပေါ်ကားနားအမြဲလိုလိုစောင့်နေကြ ကောင်မလေးတွေက ရှောင်ကျန့်ဘေးမှာဝိုင်းနေတယ်။ ရုတ်တရက်စိတ်တွေတိုလာပြီး ကောင်မလေးတွေဝိုင်းနေတဲ့နား အတင်းတို့းလို့ ရှောင်ကျန့်လက်ကို ဆောင့်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။
"ဦး...ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ''
"ပေါက်စဆီလာ....
ရှောင်ကျန့်စကားကိုဆုံးအောင် နားမထောင်ပါပဲ ရိပေါ်က သူ့ကားတံခါးဖွင့်ပြီး လူကိုအတင်းထိုးထည့်နေတယ်။ သူ့စကားနားမထောင်ချင်ပဲ လူကိုဘာလို့လာမေးနေသေးလဲ ။
ရိပေါ်ကစူပုတ်ပုတ်ရုပ်နဲ့ ကားပေါ်တက်သွားပြီး လီဗာကိုတဗြီးဗြီးဖြဲလိုက်တော့ ကောင်မလေးတွေ လစ်ပြေးကုန်တယ်။
"ဟာဟိုကောင် သူ့လူကြှီးကားပေါ်တင်သွားပြီ clubသွားပါမယ်ဆိုမှ''
ရှောင်ကျန့်ဘေးမှာ ကားကိုတဝီဝီမြည်အောင် အရှိန်ကိုစွတ်လွှတ်နေတဲ့ ကောင်လေးကိုငေးကြည့်နေမိတယ်။ အမိုးဖွင့်ထားလို့ ကားထဲဝင်လာတဲ့လေတွေနဲ့အတူ ရိပေါ်ရဲ့ ရွှေရောင်ဆံနွယ်လိမ်ကောက်ကောက်လေးတွေ လေးမှာလွင့်ဝဲနေတာတမျိုးလေး ကြည့်ကောင်းနေတယ်။မျက်နှာတော်နုနုကတော့ မလိုက်ဖျက်စွာ စူပုတ်လို့ မျက်ခုံးတွေကြုံ မျက်မှောင်တွေတွန့်ချိုးနေတယ်။
"ပေါက်စ ကိုယ်တို့ခုဘယ်သွားနေတာလဲ''
"အိမ်ပြန်နေတာလေ ဦးကဘယ်သွားချင်လို့လဲ''
စွကလေး ငါ့ကိုနိပ်ကွပ်ပြန်ပြီ။
"ဟ မဟုတ်ဘူးလေ ကိုယ့်ကားမင်းတို့ကျောင်းမှာ ကျန်ခဲ့တယ်''
"Driver ပါတယ်မဟုတ်လား ပြန်လာခိုင်းလိုက်ပေါ့ ဘာတွေရှုပ်နေတာလဲ''
ထိပြန်ပြီငါပဲလား ။ယဥ်ကျေးမှုမရှိတဲ့ ဒီဟာလေးကို ယဥ်ကျေးလာအောင်သင်ပေးထားရအုံးမယ် နေနှင့်အုံးပေါ့။
"နေပါအုန်း မင်းကြညိ့ရတာ ဒေါသထွက်နေတဲ့ပုံပဲ ဘာဖြစ်လာတာလဲ ကားအရှိန်လျော့စမ်းပါ ''
ရိပေါ်က ကားကိုဘေးကလမ်းသွယ်ထဲ ကွေ့ချလိုက်ပြီး ရပ်လိုက်တယ်။ နေရာကိုပြင်ထိုင်လို့ ရှောင်ကျန့်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်။
"ဦးက ရိပေါ်ကျောင်းကို ဘာလာလုပ်တာလဲ''
"မင်းကို ကျောင်းလာကြိုတာလေ''
"နားစမ်းပါ အရေးမပါတာတွေ လုပ်ငန်းရှင်လူငယ်သူဌေးပေါက်စ ၊ခန့်ညားတယ် ၊ချောမောတယ်၊ ဒါတွေပြချင်လို့ ပြီးတော့ ကောင်မလေးလာရှာတာမှတ်လား''
"မင်း...''
သူဘဝမှာတစ်ခါမှ ဒီလောက်ဒေါသမဖြစ်ဖူးဘူး ။စိတ်ကတိုတိုနဲ့ ဝမ်ပေါက်စလေး မျက်နှာဆီလက်ရွယ်လိုက်မိတယ်။ မော့ကြညိ့လာတဲ့ ဝမ်ပေါက်စရဲ့မျက်နှာမှာ အံ့သြခြင်း အယုံနိုင်ခြင်းတွေနဲ့ငိုတော့မယိ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ဝမ်းနည်းရိပ်တွေပါ ပါလာတယ်။
"ဆင်း ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကားပေါ်ကဆင်း''
သွားပြီ သူမှားသွားပြီ တကယ်လည်းမလုပ်ရက်ပဲ ဘာလို့များလက်က ရွယ်မိရတာလဲ။ ပေါက်စမျက်နှာက ဝမ်းနည်းရိပ်တွေပြည့်နေတယ်။ သူဒီတိုင်းမထားခဲ့နိုင်ပါဘူး ဒီကလေးတခုခုလျှောက်လုပ်မှဖြင့်။
"ကိုယ်မဆင်းနိုင်ဘူး...sorryကိုယ်မှားသွားတယ် ကိုယ်နဲ့အတူအိမ်ပြန်ကြရအောင်''
"မပြန်ဘူး clubသွားမလို့ ခင်ဗျားလို ဦးလေးကြီးနဲ်မဆိုင်တဲ့နေရာ လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့ပေါ့''
ရှောင်ကျန့် တားတဲ့ စကားလုံးတွေကလည်း အရာမထင်ပါပဲ ဝမ်ပေါက်စက ဖုန်းထုတ်လို့ သူငယ်ချင်းတွေကို clubလာဖို့ ခေါ်နေပြီ။ ဘာတတ်နိုင်မလဲ ကိုယ်မှစိတ်မချတာ လိုက်သွားရုံပေါ့ ကြိုက်သလောက်မွှေတော့။
©
မီးရောင်စုံတွေကြားမှာ ဝမ်ပေါက်စက ကောင်မလေးတွေနဲ့ က နေတယ်။ ရိပေါ် နားကိုကပ်ပြီး သူ့ကိုယ်နဲ့မထိတထိ က နေတဲ့ကောင်မလေးတွေ အကုန်လုံးကို ဆွဲယူလွှင့်ပစ်လိူက်ချင်တယ်။မကြည့်ပဲ နေလို့ရပေမယ့် မကြညိ့ပဲကလည်း မနေနိုင်
တယောက်ထဲဘေးကထိုင်ကြည့်ရင်း ဒေါသတွေလိမ့်ထွက်နေရတယ်။
ရိပေါ်က သူ့ဘေးကကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို စကားငုံ့ပြောနေတာတွေ့လိုက်ပြီး ကောင်မလေးနှစ်ယောက်သုံးယောက်က သူ့ဘေးရောက်လာတယ်။
အေးအေးဆေးဆေးထိုင်နေတဲ့ သူ့ကိုယ်ကိုလာထိတွေ့နေတယ်။
"လာမရှုပ်နဲ့ မင်းတို့ပါသာ အေးဆေးနေကြ''
တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေကြပြီး ပိုဆိုးလာတယ်။ ရှောင်ကျန့်ကိုလာပွတ်သပ်နေတဲ့ လက်တွေကြောင့်စိတ်ရှုပ်နေရာက ရိပေါ်ကိုကြည့်မိတော့ မချိုမချဥ်ပြုံးနေတာတွေ့လိုက်တယ်။
ရုတ်တရက်ဒေါသက မထိန်းနိူင်တော့ပဲ။ကောင်မလေးတွေကြား က နေတဲ့ ဝမ်ပေါက်စဆီသွားပြီး သူ့ကိုယ်လေးကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တယ်။ လှည့်ကြညိ့လာတဲ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်။
အချိန်တွေရပ်တန့်သွားသလို၊ မီးရောင်စုံတွေပျောက်သွားသလို၊ ဘေးနားက က နေတဲ့လူတွေပျောက်သွားသလို၊ အသံတွေတိပ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့လို၊ လောကကြီးငြိမ်ကျသွားတယ်။
သတိဝင်လာတော့ ရိပေါ်ကိုနမ်းနေတဲ့ ေရှ့ကလူကို ဆွဲထိုးပြီး ဆောင့်တွန်းပစ်လိုက်တယ်။
ရိပေါ်တွန်းလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖင်ထိုင်ရက်ကြသွားတဲ့လူကို ကြည့်ပြီး ရှက်တဲ့စိတ်တွေနဲ့ထူပူပြီး ထွက်ပြေးလာခဲ့မိတယ်။
သူ့နှုတိခမ်းလေး လက်နဲ့ပြန်စမ်းပြီး ရှောင်ကျနိ့ရှေ့က ပြေးထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးနောက် လိုက်ဖို့ပြင်တော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ဆွဲထားကြတယ်။
"ဟာ ဘာလိုက်လုပ်အုံးမလို့ ဒါသူ့ရဲ့ first kissဗျ သူတစ်ခုခုဖြစ်ရင် ခင်ဗျားမလွယ်ဘူးမှတ်''
စစ်ကျွေးကကြိမ်းမောင်နေပြီး ဝမ်နင်ကအားနာသလိုကြည့်နေတယ်။ပြီးတော့ သူတို့သူငယ်ချင်းနောက်ပြေးလိုက်သွားကြတယ်။
@@@
ရှောင်ကျန့်အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ထိ အရင်ထွက်သွားတဲ့ ဝမ်ပေါက်စလေးက မရောက်သေး။ သူစိတ်ပူနေပြီ။ အိမ်ထဲမှာဟိုလျှောက် ဒီလျှောက်နဲ့ အချိန်တွေကုန်လာပေမယ့် ပြန်မလာတဲ့ကလေးကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရတယ်။
သူ့ကိုစိတ်အတော်စိတ်ဆိုးသွားလို့ သူငယ်ချင်းတွေအိမ် သွားအိပ်နေတယ်ထင်ပါရဲ့။
ညနက်လာလို့ ပြန်မလာလောက်ဖူးအထင်နဲ့ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပေမယ့်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့လည်း ဘေးကနေရာကြည့်ပြီး သတိတွေရနေမိတယ်။
ရိပေါ်သွားနေကြနေရာ၊ အပေါင်းသင်းတွေကြား ယောကျ်ားလေးချင်း နမ်းလိုက်တော့ အတော်ရှက်သွားတယ်ထင်တယ်။ ကိုယ်မှားသွားတယ် ပေါက်စရယ် ကိုယ်လည်းဒေါသထွက်ပြီး လုပ်လိုက်မိတာကလေးရယ်။
သူအတွေးထဲမျောနေတုန်း ဘေးကနေရာလေးအိကနဲ ဖြစ်သွားလို့လှည့်ကြညိ့မိတော့...
"ဟင် ပေါက်စ ပြန်ရောက်လာပြီလား ကိုယ်စိတ်ပူလိုက်ရတာကွာ...ဖြစ်ခဲ့သမျှတွက် ကိုယ်တောင်းပန်တယ်ကွာနော်''
"မလိုပါဘူး ရိပေါ်ကအရင်စမှားတဲ့သူပါ...''
ရှောင်ကျန့်စိတ်ပူနေတဲ့အချိန်း ဗြုန်းကနဲပြန်ရောက်
လာတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ဆွဲဖက်ဟန်ပြင်မိတဲ့ လက်တွေကိုမနည်း ချုပ်ထိန်းလို့ တဖက်လှည့်အိပ်လိုက်ရတယ်။ မဟုတ်ရင်သူသိပ်ပျော်ပြီး ပြုံးဖြီးနေတဲ့မျက်နှာကို ပေါက်စမြင်သွားရင် ရှက်စရာလေ။
Zawgyi
ဝမ္ခ်ိဳခ်ိဳေလး
(အပိုင္း.၄)
ေရွာင္က်န့္ နိုးလာတဲ့အခ်ိန္ သူ႕ေရွ႕မွာႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကို ျမင္ေနရမယ္လို႔ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ့။ သူ႕ေရွ႕ကမ်က္ႏွာေလးကို ထိၾကည့္ဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ၿပီးမွ ညကကန္ခ်မခံရဘူးဆိုတာ သတိရသြားၿပီးၿပဳံးမိတယ္။ ဖက္အိပ္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ထင္တယ္ ဝမ္ေပါက္စေလးေတာ့... သူေၾကာက္တာလည္းရွိေသးသားပဲ...ဟား...ဟား..။
မနိုးေသးတဲ့ ဝမ္ေပါက္စကို မႏွိုးေတာ့ပဲ company သြားဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။႐ုတ္တရက္ တံခါးေခါက္သံၾကားလို႔ ထူးဆန္းေနမိတယ္..သူ႕အခန္းတံခါးလာေခါက္မယိ့သူမွ မရွိတာ။ သြားဖြငိ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့...
"ေယး....''
ေရွာင္က်န့္တို႔အခန္းထဲ ေျပးဝင္လာတဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္။ဘာေတလား။အိပ္ေနတဲ့ ဝမ္ေပါက္စေလးကို အတင္းလႈပ္ႏွိုးေနၾကတယ္။
"မင္းတို႔က ဘာေတြလဲ''
"ဦး...ရိေပၚသူငယ္ခ်င္းေတြပါ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ လာႏွိုးခိုင္းထားတာ''
ဝမ္ေပါက္စက မနည္းအားယူဖြငိ့ထားရတဲ့ မ်က္လုံးေလးေတြပြတ္သပ္ၿပီး ေျပာလာတယ္။မျဖစ္ဘူး ဒီေကာင္ေလးနဲ႕စကားေျပာမွရေတာ့မယ္ ေရွာင္က်န့္အခန္းထဲ ဒီလိုသူစိမ္းေတြ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ဝင္ထြက္ေနတာမႀကိဳက္ဘူး။
"သူလည္းနိုးၿပီမွတ္လား မင္းတို႔အျပင္ကေစာင့္ ေပါက္စမင္းလည္းထေတာ့''
သူငယ္ခ်င္းေတြထြက္သြားမွ အိပ္ခ်င္စိတ္မေျပေသးတဲ့ ဝမ္ေပါက္စကို ဆတ္ကနဲေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္။
"ဟာ ေဟ့လူႀကီးဘာလုပ္တာလဲ ဖယ္...လႊတ္ လႊတ္ေပး''
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားလိုက္ၿပီးမွ ခ်ေပးလိုက္တယ္။
"ကိုယ္ေျပာစရာရွိလို႔ ေနာက္ဆိုမင္းအိပ္ယာထတာ သူမ်ားမႏွိုးခိုင္းနဲ႕ ကိုယ္ႏွိုးေပးမယ္ ကိုယိ့အခန္းထဲ သူစိမ္းေတြဝင္တာမႀကိဳက္ဘူး''
"သူစိမ္းမဟုတ္ဘူး ရိေပၚသူငယ္ခ်ငိးေတြ ကေလကေခ်တစ္ေကာင္မွမပါဘူး သူေဌးသားေတြႀကီးပဲ''
ကတ္ကတ္လန္ ရန္ေတြ႕ေနတဲ့ စြာစိလန္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဆြဲၿပီးျဖစ္ညွစ္ပစ္လိုက္တယ္။
"စကားနားေထာင္ နားမေထာင္ရင္ ေနာက္ပိုဆိုးမယ္''
နာသြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုင္ရင္းပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ က်န္ေနခဲ့တဲ့ ဝမ္ေပါက္စကို ေက်ာခိုင္းၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္ ေရွာင္က်န့္မ်က္ႏွာက အၿပဳံးစစကိုေတာ့ မဖုံးနိုင္ပဲနဲ႕ေပါ့။
&&&
ၿပိဳင္ကားနီေလးကို တံခါးမဖြငိ့ပဲ သုံးေယာက္သားခုန္တက္သြားၾကတာ ၾကည့္ၿပီးေရွာငိက်န့္ ေခါင္းရမ္းလိုကိမိတယ္။Hoody အဝါေရာင္ေလးကို ဂ်င္းနက္ျပာေလးနဲ႕တြဲဖက္ဝတ္ထားတဲ့ ဝမ္ေပါက္စက ထြက္သစ္စေနမင္းႀကီးလို႔ မနက္ခင္းကို လင္းျဖာေနေစတယ္။ ဒါလားေက်ာင္းတက္သြားၾကတာ
ပုံစံေတြက မင္းသားရႈံးလို႔။တစ္ေန႕ေတာ့
ေဘာင္းဘီဒူးၿပဲက ေပၚေနတဲ့အသားကို ဆြဲဆိတ္လို႔ အပစ္ေပးအုံးမယ္လို႔ ေတးထားလိုက္တယ္။
တစ္ေန႕လုံးအလုပ္ထဲမွာ စိတ္မနစ္နိုင္ပဲ ေရွာင္က်န့္ဆြဲလိမ္ခဲ့တဲ့ ဝမ္ေပါက္စႏႈတ္ခမ္းေလးပဲ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။မင္းသားရႈံးေအာင္ဝတ္သြားတဲ့ ေပါက္ကစ ေက်ာင္းမွာဘယ္ေလာက္ေတာင္ကဲေနမလဲပါ သိခ်င္ေနျပန္တယ္။
႐ုံးေစာဆင္းလာၿပီး ဝမ္ေပါက္စေလးေက်ာင္းဘက္သြားဖို႔စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ သူ႕မွာကားလည္းပါတယ္ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းပါေနတာ ငါသြားရင္ေကာလႊတ္မလားပဲ။ကားပါကင္ဆီေလွ်ာက္ေနတုန္း အိပ္ထဲကဖုန္းျမည္လာတယ္။
" ေရွာင္က်န့္ မင္းဘယ္ခ်ိန္႐ုံးဆင္းမွာလဲ ငါတို႔ညစာစားရေအာင္''
"ေနာက္ေန႕မွစားရေအာင္ကြာ ငါအျပင္သြားေနတာ ငါ့ကေလးေက်ာင္းသြားႀကိဳမလို႔''
ေရွာငိ့က်န့္စကားအဆုံး က်န္းခ်န္က အူလွိုက္သည္းလွိုက္ကို ရယ္ေနေတာ့တယ္။
"မင္း...ခါးနာေပ်ာက္သြားၿပီေပါ့ ဟုတ္လား ဒဏ္ရာအသစ္ေတာငိ့တေနၿပီလား''
"မင္း''
ေရွာင္က်န့္စိတ္တိုတိုနဲ႕ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေဒါသထြက္ေပမယ့္လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ သူကလည္းဒီကေလးနဲ႕ မွဒဏ္ရာေတြပဲခနခနျဖစ္ေနရတယ္လို႔။
®
ရိေပၚတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အတန္းၿပီးေတာ့ ကားဆီေလွ်ာက္လာရင္း စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနၾကတယ္။ ဝမ္နင္က ကလပ္သြားရန္စကားစေတာ့ စစ္ေကြၽးကႏွစ္ခါမေခၚရ။ ရိေပၚလည္း မသြားတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ ေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္။ သူ႕ကားနားေရာက္ေတာ့ ရိေပၚ ကားေဘးလာရပ္ေနတဲ့ လူႀကီး။ ရိေပၚကားနားအၿမဲလိုလိုေစာင့္ေနၾက ေကာင္မေလးေတြက ေရွာင္က်န့္ေဘးမွာဝိုင္းေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္စိတ္ေတြတိုလာၿပီး ေကာင္မေလးေတြဝိုင္းေနတဲ့နား အတင္းတို႔းလို႔ ေရွာင္က်န့္လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲပစ္လိုက္တယ္။
"ဦး...ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ''
"ေပါက္စဆီလာ....
ေရွာင္က်န့္စကားကိုဆုံးေအာင္ နားမေထာင္ပါပဲ ရိေပၚက သူ႕ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး လူကိုအတင္းထိုးထည့္ေနတယ္။ သူ႕စကားနားမေထာင္ခ်င္ပဲ လူကိုဘာလို႔လာေမးေနေသးလဲ ။
ရိေပၚကစူပုတ္ပုတ္႐ုပ္နဲ႕ ကားေပၚတက္သြားၿပီး လီဗာကိုတၿဗီးၿဗီးၿဖဲလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ လစ္ေျပးကုန္တယ္။
"ဟာဟိုေကာင္ သူ႕လူၾကႇီးကားေပၚတင္သြားၿပီ clubသြားပါမယ္ဆိုမွ''
ေရွာင္က်န့္ေဘးမွာ ကားကိုတဝီဝီျမည္ေအာင္ အရွိန္ကိုစြတ္လႊတ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ အမိုးဖြင့္ထားလို႔ ကားထဲဝင္လာတဲ့ေလေတြနဲ႕အတူ ရိေပၚရဲ႕ ေ႐ႊေရာင္ဆံႏြယ္လိမ္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြ ေလးမွာလြင့္ဝဲေနတာတမ်ိဳးေလး ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္။မ်က္ႏွာေတာ္ႏုႏုကေတာ့ မလိုက္ဖ်က္စြာ စူပုတ္လို႔ မ်က္ခုံးေတြႀကဳံ မ်က္ေမွာင္ေတြတြန့္ခ်ိဳးေနတယ္။
"ေပါက္စ ကိုယ္တို႔ခုဘယ္သြားေနတာလဲ''
"အိမ္ျပန္ေနတာေလ ဦးကဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲ''
စြကေလး ငါ့ကိုနိပ္ကြပ္ျပန္ၿပီ။
"ဟ မဟုတ္ဘူးေလ ကိုယ့္ကားမင္းတို႔ေက်ာင္းမွာ က်န္ခဲ့တယ္''
"Driver ပါတယ္မဟုတ္လား ျပန္လာခိုင္းလိုက္ေပါ့ ဘာေတြရႈပ္ေနတာလဲ''
ထိျပန္ၿပီငါပဲလား ။ယဥ္ေက်းမႈမရွိတဲ့ ဒီဟာေလးကို ယဥ္ေက်းလာေအာင္သင္ေပးထားရအုံးမယ္ ေနႏွင့္အုံးေပါ့။
"ေနပါအုန္း မင္းၾကညိ့ရတာ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ပုံပဲ ဘာျဖစ္လာတာလဲ ကားအရွိန္ေလ်ာ့စမ္းပါ ''
ရိေပၚက ကားကိုေဘးကလမ္းသြယ္ထဲ ေကြ႕ခ်လိဳက္ၿပီး ရပ္လိုက္တယ္။ ေနရာကိုျပင္ထိုင္လို႔ ေရွာင္က်န့္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္တယ္။
"ဦးက ရိေပၚေက်ာင္းကို ဘာလာလုပ္တာလဲ''
"မင္းကို ေက်ာင္းလာႀကိဳတာေလ''
"နားစမ္းပါ အေရးမပါတာေတြ လုပ္ငန္းရွင္လူငယ္သူေဌးေပါက္စ ၊ခန့္ညားတယ္ ၊ေခ်ာေမာတယ္၊ ဒါေတြျပခ်င္လို႔ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးလာရွာတာမွတ္လား''
"မင္း...''
သူဘဝမွာတစ္ခါမွ ဒီေလာက္ေဒါသမျဖစ္ဖူးဘူး ။စိတ္ကတိုတိုနဲ႕ ဝမ္ေပါက္စေလး မ်က္ႏွာဆီလက္႐ြယ္လိုက္မိတယ္။ ေမာ့ၾကညိ့လာတဲ့ ဝမ္ေပါက္စရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ အံ့ၾသျခင္း အယုံနိုင္ျခင္းေတြနဲ႕ငိုေတာ့မယိ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို ဝမ္းနည္းရိပ္ေတြပါ ပါလာတယ္။
"ဆင္း ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကားေပၚကဆင္း''
သြားၿပီ သူမွားသြားၿပီ တကယ္လည္းမလုပ္ရက္ပဲ ဘာလို႔မ်ားလက္က ႐ြယ္မိရတာလဲ။ ေပါက္စမ်က္ႏွာက ဝမ္းနည္းရိပ္ေတြျပည့္ေနတယ္။ သူဒီတိုင္းမထားခဲ့နိုင္ပါဘူး ဒီကေလးတခုခုေလွ်ာက္လုပ္မွျဖင့္။
"ကိုယ္မဆင္းနိုင္ဘူး...sorryကိုယ္မွားသြားတယ္ ကိုယ္နဲ႕အတူအိမ္ျပန္ၾကရေအာင္''
"မျပန္ဘူး clubသြားမလို႔ ခင္ဗ်ားလို ဦးေလးႀကီးနဲ္မဆိုင္တဲ့ေနရာ လိုက္ခ်င္လိုက္ခဲ့ေပါ့''
ေရွာင္က်န့္ တားတဲ့ စကားလုံးေတြကလည္း အရာမထင္ပါပဲ ဝမ္ေပါက္စက ဖုန္းထုတ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို clubလာဖို႔ ေခၚေနၿပီ။ ဘာတတ္နိုင္မလဲ ကိုယ္မွစိတ္မခ်တာ လိုက္သြား႐ုံေပါ့ ႀကိဳက္သေလာက္ေမႊေတာ့။
©
မီးေရာင္စုံေတြၾကားမွာ ဝမ္ေပါက္စက ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ က ေနတယ္။ ရိေပၚ နားကိုကပ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္နဲ႕မထိတထိ က ေနတဲ့ေကာင္မေလးေတြ အကုန္လုံးကို ဆြဲယူလႊင့္ပစ္လိူက္ခ်င္တယ္။မၾကည့္ပဲ ေနလို႔ရေပမယ့္ မၾကညိ့ပဲကလည္း မေနနိုင္
တေယာက္ထဲေဘးကထိုင္ၾကည့္ရင္း ေဒါသေတြလိမ့္ထြက္ေနရတယ္။
ရိေပၚက သူ႕ေဘးကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို စကားငုံ႕ေျပာေနတာေတြ႕လိုက္ၿပီး ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္က သူ႕ေဘးေရာက္လာတယ္။
ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ေနတဲ့ သူ႕ကိုယ္ကိုလာထိေတြ႕ေနတယ္။
"လာမရႈပ္နဲ႕ မင္းတို႔ပါသာ ေအးေဆးေနၾက''
တခစ္ခစ္နဲ႕ ရယ္ေနၾကၿပီး ပိုဆိုးလာတယ္။ ေရွာင္က်န့္ကိုလာပြတ္သပ္ေနတဲ့ လက္ေတြေၾကာင့္စိတ္ရႈပ္ေနရာက ရိေပၚကိုၾကည့္မိေတာ့ မခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပဳံးေနတာေတြ႕လိုက္တယ္။
႐ုတ္တရက္ေဒါသက မထိန္းနိူင္ေတာ့ပဲ။ေကာင္မေလးေတြၾကား က ေနတဲ့ ဝမ္ေပါက္စဆီသြားၿပီး သူ႕ကိုယ္ေလးကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္တယ္။ လွည့္ၾကညိ့လာတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့ၿပီး နမ္းပစ္လိုက္တယ္။
အခ်ိန္ေတြရပ္တန့္သြားသလို၊ မီးေရာင္စုံေတြေပ်ာက္သြားသလို၊ ေဘးနားက က ေနတဲ့လူေတြေပ်ာက္သြားသလို၊ အသံေတြတိပ္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့လို၊ ေလာကႀကီးၿငိမ္က်သြားတယ္။
သတိဝင္လာေတာ့ ရိေပၚကိုနမ္းေနတဲ့ ေရွ႕ကလူကို ဆြဲထိုးၿပီး ေဆာင့္တြန္းပစ္လိုက္တယ္။
ရိေပၚတြန္းလိုက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚဖင္ထိုင္ရက္ၾကသြားတဲ့လူကို ၾကည့္ၿပီး ရွက္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႕ထူပူၿပီး ထြက္ေျပးလာခဲ့မိတယ္။
သူ႕ႏႈတိခမ္းေလး လက္နဲ႕ျပန္စမ္းၿပီး ေရွာင္က်နိ႕ေရွ႕က ေျပးထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးေနာက္ လိုက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ဆြဲထားၾကတယ္။
"ဟာ ဘာလိုက္လုပ္အုံးမလို႔ ဒါသူ႕ရဲ႕ first kissဗ် သူတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ခင္ဗ်ားမလြယ္ဘူးမွတ္''
စစ္ေကြၽးကႀကိမ္းေမာင္ေနၿပီး ဝမ္နင္ကအားနာသလိုၾကည့္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေနာက္ေျပးလိုက္သြားၾကတယ္။
@@@
ေရွာင္က်န့္အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ထိ အရင္ထြက္သြားတဲ့ ဝမ္ေပါက္စေလးက မေရာက္ေသး။ သူစိတ္ပူေနၿပီ။ အိမ္ထဲမွာဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္နဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုန္လာေပမယ့္ ျပန္မလာတဲ့ကေလးေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတယ္။
သူ႕ကိုစိတ္အေတာ္စိတ္ဆိုးသြားလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ သြားအိပ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။
ညနက္လာလို႔ ျပန္မလာေလာက္ဖူးအထင္နဲ႕ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ေပမယ့္။ အိပ္ယာေပၚေရာက္ေတာ့လည္း ေဘးကေနရာၾကည့္ၿပီး သတိေတြရေနမိတယ္။
ရိေပၚသြားေနၾကေနရာ၊ အေပါင္းသင္းေတြၾကား ေယာက်္ားေလးခ်င္း နမ္းလိုက္ေတာ့ အေတာ္ရွက္သြားတယ္ထင္တယ္။ ကိုယ္မွားသြားတယ္ ေပါက္စရယ္ ကိုယ္လည္းေဒါသထြက္ၿပီး လုပ္လိုက္မိတာကေလးရယ္။
သူအေတြးထဲေမ်ာေနတုန္း ေဘးကေနရာေလးအိကနဲ ျဖစ္သြားလို႔လွည့္ၾကညိ့မိေတာ့...
"ဟင္ ေပါက္စ ျပန္ေရာက္လာၿပီလား ကိုယ္စိတ္ပူလိုက္ရတာကြာ...ျဖစ္ခဲ့သမွ်တြက္ ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ကြာေနာ္''
"မလိုပါဘူး ရိေပၚကအရင္စမွားတဲ့သူပါ...''
ေရွာင္က်န့္စိတ္ပူေနတဲ့အခ်ိန္း ျဗဳန္းကနဲျပန္ေရာက္
လာတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ဆြဲဖက္ဟန္ျပင္မိတဲ့ လက္ေတြကိုမနည္း ခ်ဳပ္ထိန္းလို႔ တဖက္လွည့္အိပ္လိုက္ရတယ္။ မဟုတ္ရင္သူသိပ္ေပ်ာ္ၿပီး ၿပဳံးၿဖီးေနတဲ့မ်က္ႏွာကို ေပါက္စျမင္သြားရင္ ရွက္စရာေလ။