Zawgyi Version,
Ommaနဲ႔စကားမ်ားပီး သူထြက္သာလာတာ ကားမပါလာခဲ့......
*ဟူး.....ကားပါလာရင္ေကာင္းသား*
ထို႔ေနာက္သူလည္း အိမ္ကိုမျပန္ခ်င္ေသးေသာေၾကာင့္ ေလ်ွာက္ပတ္ေနခဲ့သည္.......
ထိုခ်ိန္......
*ေျဖာက္...ေျဖာက္....ေျဖာက္....*
*ဟာ....shit ေသစမ္းမိုးရြာလာပီ....ဒုကၡပဲ*
သူ႔လည္းထီးမပါလာေသာေၾကာင့္ အနီးက ဆိုင္တဆိုင္ထဲ မိုး၀င္ခိုေနခဲ့သည္.......
သို႔ေသာ္ မိုးတိတ္တဲ့အထိ ေစာင့္ေနခဲ့ပါေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မိုးမတိတ္ေသာေၾကာင့္ ဆိုင္႐ွင္ကိုအားနာလာသျဖင့္ မိူးဆက္မခိုေတာ့ပဲ ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ကာ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္.......
မိုးရြာေနေသာေၾကာင့္ လမ္းေတြေခ်ာေနသျဖင့္ ေခ်ာ္လဲမွာစိုးလို႔ ထိန္းပီးေျပးခဲ့ရသည္........
ထိုခ်ိန္..........
သူ႔ကိုလက္ေကာက္၀တ္က လွမ္းဆဲြလိုက္တဲ့လူတေယာက္.......
အ႐ွိန္နဲ႔ဖမ္းဆဲြလိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္ေလးလည္း ဖမ္းဆဲြလိုက္တဲ့ ရင္ခြင္ထက္သိူ႔...
ဘယ္သူလဲသိခ်င္စိတ္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့.......
*ဟင္.....ဟိုလူႀကီး*
*ဒီေလာက္မိုးရြာေနတာ ႐ူးေနလို႔ ေျပးေနရလား*
*မဟုတ္ဘူး မိုးခိုေနတဲ့ ဆိုင္က ပိတ္ေတာ့မွာမို႔လို႔*
*စိုရဲႊေနတာပဲ*
*ရပါတယ္*
*ဘာကိုရတာလဲ...ေရာ့ ဒီထီးယူသြားလိုက္ ျပန္ေတာ့*
*ခင္ဗ်ားကေရာ ဘယ္လိုျပန္မလဲ*
*ငါကရတယ္*
*ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မျပန္ခ်င္လို႔* ဆိုပီး သူ႔အက်ႌစကိုဆဲြထားပီး ေခါင္းေလးငံု႔ကာ ေျပာေနေသာလူသား........
တကိုယ္လံုးလည္း ရႊဲရႊဲစိုေနေသာေၾကာင့္ ဆက္ပီးဒီအတိုင္းေနရင္ အဖ်ား၀င္မွာ အေသခ်ာပင္.........
*ငါ့အိမ္လိုက္မလား*
*ဟင္😳*
*က်စ္....မလိုက္လဲေနေတာ့*
*ခန...ခနေလး.....လိုက္..လိုက္ခဲ့မယ္*
ထို႔ေနာက္ ထီးအစိမ္းေလးတေခ်ာင္းကို ႏွစ္ေယာက္အတူေဆာင္းလ်က္........
.....................................
အမွန္ေတာ့ သူက ထိုလူႀကီးကို အိမ္အႀကီးႀကီးက သခင္လို႔ လံုး၀မထင္ခဲ့.......
အခုေတာ့ သူ႔အေတြးနဲ႔ လက္ေတြ႔က တျခားစီပင္......
တကယ့္ထိပ္တန္းေတြပဲေနတဲ့ အိမ္ႀကီးထဲေရာက္ေတာ့ သူနဲ႔အတူ ထိုလူႀကီးကို ေခါင္းငံု႔ကာ အ႐ိုအေသေပးေနၾကတဲ့ maidေတြ.......
*ေကာ္ဖီပူပူေလးတခြက္ေဖ်ာ္လာခဲ့ေပး*
*nae* လို႔ေျပာပီး သူ႔အေ႐ွ႕က ေကာင္မေလးတေယာက္က အ႐ိုအေသေပးကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရန္ထြက္သြားေလသည္......
*လိုက္လာခဲ့*
*nae*
ထို႔ေနာက္သူလည္း ထိုလူႀကီး ေခၚရာေနာက္သိူ႔လိုက္သြားခဲ့သည္......
အမွန္ေတာ့ သူလည္း သူစိမ္းတေယာက္အိမ္ကို ဘာလို႔ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ အလြယ္တကူ လိုက္လာခဲ့မွန္း လံုး၀မသိေတာ့....
အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ျပဳလုပ္ထားတဲ့စားပဲြကို ဦးတည္ေနတဲ့ လူႀကီးေၾကာင့္ သူလည္း ထိုျပတင္းေပါက္နားကိုသာ လိုက္သြားခဲ့သည္.......
ထို႔ေနာက္ ထိုစားပဲြေလးမွာ ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္ေနလိုက္မိသည္......
*ဟိုအခန္းက ငါ့အခန္း အက်ႌေတြသြားလဲလာခဲ့...မင္းနဲ႔ငါက သိပ္မကြာေတာ့ ငါ့အက်ႌေတြေတာ္မယ္ထင္တယ္*
*ရ..ရပါတယ္ မလိုပါဘူး*
*ဖ်ားပီးေသခ်င္လို႔လား.....ျမန္ျမန္သြားလဲလိုက္*
*အာ့ဆို ကြၽန္ေတာ့္ အက်ႌေတြဘယ္မွာသြားထားရမွာလဲ*
*ထားခဲ့လိုက္....ျပန္မယူသြားနဲ႔ေတာ့*
*ဟမ္*
*က်စ္....မင္းတကယ္ကို အူတူတူႏိုင္တာပဲ မင္းလုပ္ခ်င္တာသာလုပ္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး* လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးငယ္သြားတဲ့ လူသား.....
*သြားလဲမွာေပါ့ ေကာင္းေကာင္းမေျပာဘူး* ဆိုပီး သူ႔အေ႐ွ႕က ထသြားကာ သူ႔အခန္းထဲ၀င္သြားေလသည္.....
*ဟက္...ဘာေလးမွန္းကိုမသိဘူး.....အရင္အတိုင္းပဲ မေျပာင္းလဲဘူး*
................................
တေအာင့္ၾကာေတာ့ သူ႔shirtအျဖဴကို style pantနဲ႔ တဲြ၀တ္ကာ သူ႔အခန္းထဲက ထြက္လာေသာလူသား......
*ထိုင္ေလ*
*nae*
*ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ဦး*
*nae gomarwol*
*မေျပာင္းလဲဘူးေနာ္*
*ဟင္...ဘာကိုလဲ*
*မမွတ္မိဘူးလား Park Tae Hyung...အာ ဘယ္ဟုတ္မလဲ Vေပါ့*
*ဟို....ဘယ္သူ*
*မင္းU.Sမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ငါနဲ႔ႏွစ္ႀကိမ္ဆံုဖူးတယ္ေလ* လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ပီး ေတြေတြေလးစဥ္းစားေနေသာလူသား.......
*အာ....မွတ္မိပီ...J-Hope Hyung*
*omm*
*wow အံ့ျသလိုက္တာ တကယ့္ကိုေရစက္ပဲေနာ္Hyung.....Hyungက ေခ်ာလာေတာ့ Hyungကိုစေတြ႔တုန္းက မမွတ္မိဘူးျဖစ္ေနတာ..ဒါနဲ႔ Hyungက ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔တုန္းက ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကို ေမးရတာလဲ သိရဲ႕သားနဲ႔*
*မင္းရဲ႕ကိုရီးယား နာမည္ကိုေမ့ေနလို႔*
*aww....ဒါနဲ့ဘယ္တုန္းထဲကျပန္ေရာက္ေနတာလဲHyung*
*ၾကာပီ တႏွစ္ေက်ာ္ေနပီ...*
*aww ဘာလဲ ေကာင္မေလးေတြ႔ေနလို႔လား*
*လ်စ္လ်ဴ႐ုွေနတုန္းပဲေနာ္.....V shii*
*ဘာကို*
*ဘာေၾကာင့္ငါkoreaကိုျပန္ေရာက္လာတာလို႔ထင္လဲ*
*Hy..hyung*
*မင္းေၾကာင့္ျပန္ေရာက္လာတာV....သိရဲ႕လား*
*ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္* လို႔ေျပာပီး coffeeခြက္ကို စားပဲြေပၚတင္ကာ ျပန္ရန္လုပ္ေနေသာ လူသားကို သူဆဲြပီးဖက္ထားမိသည္........
*Hyung*
*ငါ့...ငါ့Appaနဲ႔Omma မ႐ွိေတာ့ဘူး.....မင္းဆီငါလိုက္လာတဲ့ေန႔မွာပဲ Koreaမွာ Appaနဲ႔Omma ကားaccidentျဖစ္ပီး ပဲြခ်င္းပီးဆံုးသြားတယ္* ဆိုပီး သူ႔ကိုဖက္ကာ ငိုေနေသာ Hyung......
သူ႔ကိုU.Sမွာထဲက တဲြဖို႔ေျပာထားတဲ့Hyung.....သို႔ေသာ္ သူအဲ့တုန္းက မရင့္က်က္ေသးေသာေၾကာင့္ Hyungကို ရင္မခုန္ခဲ့တာ အမွန္ေပ......
အခုေတာ့သူကလည္းHyungကို.........
*မင္းပဲ႐ွိေတာ့လို႔ပါV*
*Hyungရယ္*
ထို႔ေနာက္သူလည္း Hyungကို ျပန္ဖက္ထားမိသည္....
အတန္ၾကာေအာင္ ဖက္ထားပီးမွ လႊတ္ေပးေသာ Hyung......
*miyrnl V, Hyung ေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်ကုန္ပီ....ျပန္ေတာ့မွာမလား Hyungအိမ္ကကားကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္....Hyungေတာ့လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး*
*တဲြရေအာင္Hyung*
*ဟင္...V*
*ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို အခုကြၽန္ေတာ္ ေျပာဖို႔၀န္ေလးေနေသးလို႔ တဲြရေအာင္Hyung*
*တ...တကယ္လားV*
*nae*
*ေက်းဇူးပါပဲ ကေလးငယ္.....ကိုယ့္စိတ္ကို လက္ခံေပးလို႔*
*ကြၽန္ေတာ္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္Hyung....ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေနေပးလို႔*
ထို႔ေနာက္ ပူးကပ္သြားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔အတူ ထိကပ္သြားေသာ ႏုွတ္ခမ္းတစံု..........
♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨
မနက္အိပ္ရာႏိုးေသာ သူ႔အိပ္ယာေဘးတြင္မ႐ွိသည့္ Byol.......
သူလည္း မဖြင့္ခ်င္ေသာ မ်က္လံုးတို႔ကို အားတင္းပီးဖြင့္ကာ အျပင္သိူ႔ ထြက္လာခဲ့လိမ့္သည္........
သူအိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕က ခံုေလးတြင္ ထိုင္ေနေသာ သူခ်စ္ရသည့္လူသား
ခံုေပၚတြင္လည္း အေငြ႔တလူလူျဖင့္ ထမင္းပူပူေႏြးေႏြးနဲ႔အတူ အမယ္စံုေသာ ဟင္းေတြ.....
*မ်က္ႏွာသစ္ပီး လာစားKook*
*omm omm* လို႔ေျပာပီး ထိုင္ေနေသာ Byolအနားသို႔သြားကာ ႏုွတ္ခမ္းေလးကို ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္.....
*ဟာ....ညစ္ပတ္တယ္ မ်က္ႏွာလည္း မသစ္ရေသးပဲနဲ႔*
*ကိုယ္နမ္းခ်င္ေအာင္ Byolက ဆဲြေဆာင္ေနတာကို*
*ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး....သြားေတာ့ မ်က္ႏွာသြားသစ္*
*ommပါ* လို႔ေျပာပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားေသာ Jung Kook.........
ဆယ္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ပုခံုးေပၚတြင္ သပတ္တင္ကာ ထြက္လာေသာ လူသား.......
*၀ါး....ေမႊးေနတာပဲ Byolခ်က္ထားတာမဟုတ္ဘူးမလား*
*ဟုတ္တယ္ Arjimarေလ မနက္အေစာႀကီး ေစ်းသြားရင္ လမ္းၾကံဳလို႔၀င္ေပးသြားတာ....*
*aww*
*စားေလJung Kook*
*ဘာလဲByolက ကိုယ္ကို ညကလိုျပန္လုပ္ခ်င္ေအာင္ဆဲြေဆာင္ေနတာလား*
*ဘယ္မွာဆဲြေဆာင္ေနလို႔လဲ*
*ဟိုမွာေလ* ဆိုပီး သူ႔လည္ပင္းကို ေမးေငါ့ျပေတာ့မွ သတိထားမိလိုက္သည္......
ညက ည၀တ္အက်ႌကို ခုထိမလဲရေသးေသာေၾကာင့္ Jung Kookလုပ္ထားေသာ နီညိဳေရာင္ အမွတ္အသားေတြက အထင္းသားေပၚေနခဲ့သည္.......
*Arjimarျမင္မသြားဘူးလား*
*ဟာ...ဟုတ္သားပဲ Kookေျပာမွသတိထားမိတယ္ အာ့ေၾကာင့္ မနက္က Arjimar ျပံဳးစိစိျဖစ္ေနတာကို....အား.....႐ွက္လိုက္တာ*
*ဘာ႐ွက္စရာ႐ွိလို႔လဲBaeရယ္...ပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔အတူေနတယ္ဆိုထဲက ခုလိုေတြျဖစ္မယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြလည္း ရိပ္မိမွာပါ*
*မသိေတာ့ဘူးကြာ....အဲ့ဒါမင္းေၾကာင့္*
*ေဟာဗ်ာ...ထားပါေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လွတယ္*
*ဟင္*
*လွတယ္လို႔ Byolက...ကိုယ္လုပ္ေပးထားတဲ့အမွတ္အသားေလးေတြက အသားျဖဴေတာ့ထင္းေနတာပဲ*
*အဲ့ဒါက ျပသနာမဟုတ္ဘူး ငါဘယ္လိုေက်ာင္းသြားရမလဲ*
*ဒီေန႔နားမလား*
*ေက်ာင္းတက္တာတရက္ပဲ ႐ွိေသးတယ္ မနားခ်င္ပါဘူး....မာဖလာပတ္သြားလိုက္မယ္*
*Byolသေဘာပါဗ်ာ.....အကယ္၍ အဲ့အမွတ္အသားေတြေပၚသြားရင္လည္း ကိုယ္ဖံုးေပးပါ့မယ္* ဆိုပီး သူ႔ကိုၾကည့္ပီး ေျပာေနေသာ Jung Kookကို အျပံဳးျဖင့္သာ ျပန္ေျဖခဲ့သည္.....
ထို႔ေနာက္ သူတို႔လည္း မနက္စာစားပီးကာ ေက်ာင္းသြားခဲ့သည္.......
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ သူ႔တို္႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ Hoseok Hyung.......သို႔ေသာ္ ေဘးတြင္ Tae Hyungလည္း ပါလာခဲ့သည္........
*ဟိုမွာTae HyungမလားByol*
*omm ဘာလာလုပ္တာလဲမသိဘူး* လို႔ေျပာပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ Tae Hyungနဲ႔Hoseok Hyungအေ႐ွ႕ကို သြားခဲ့သည္......
*Tae Hyung yrr ဘာလာလုပ္တာလဲ ဒီကို*
*omm ငါမိတ္ဆပ္ေပးစရာ႐ွိလို႔Jimin*
*Vရဲ႕ အကိုနဲ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လား*
*nae Hyung*
*အဲ့ဒါHyungေျပာတဲ့ တႏွစ္ငယ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေလ*
*bor တကယ္....omo ကမၻာႀကီးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲ*
သူတို႔ကသာ အျပန္အလွန္ေျပာေနေသာ္လည္း သူ႔အေ႐ွ႕က Jikookႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္လံုးေလးကလယ္ကလယ္ေပ.....
..................................
*Bor အဲ့ဒါတကယ္လား*
*omm Jimin*
တကယ့္ကို ေရစက္အႀကီးႀကီးပင္....သူတို့္နဲ႔ မေန႔ကမွ ခင္တဲ့Hyungက Tae Hyungနဲ႔U.Sမွာထဲက ေတြ႔ပီး အခုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တဲြေနပီတဲ့လား......
*ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀မ္းသာပါတယ္Tae Hyungနဲ႔Hoseok Hyung*
*omm ေက်းဇူးပဲJung Kook*
*ငါလည္း ဂုဏ္ယူပါတယ္ Tae Hyungေရာ Hoseok Hyungေရာ*
*ေက်းဇူးပါJimin*
*ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါတို႔က သာမာန္ေရစက္မ်ိဳးနဲ႔ဆံုေတြ႔ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြမဟုတ္ဘူးထင္တယ္*
*ဒါေပါ့Jimin႐ဲ႕....ကံၾကမၼာက ငါတို႔ေလးေယာက္ကို ဆံုစည္းေပးခဲ့တာေပါ့*
*omm*
ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းရဲ႕canteenေလးတြင္လည္း လူသားေလးေယာက္ရဲ႕ ရယ္ေမာသံေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္သြားခဲ့သည္........
................................
သူတို႔သံုးေယာက္ကသာ ရယ္ေမာပီးဟာသေတြေျပာေနေသာ္လည္း မရယ္ႏိုင္ပဲ ငိုင္ေနသည္ကJung Kookပင္....
နဂိူထဲကသူ႔ဘက္က စပီးခ်စ္ခဲ့ကလို႔Jung Kookရဲ႕ အေသးအဖဲြေလးကအစ သူ႔ကိုပူပန္ေစမိပါသည္.......
"မဟုတ္မွလဲြေရာ Tae Hyungရည္းစားရသြားလို႔ ခုလိုျဖစ္ေနတာလားJung Kook"
ထို႔ေနာက္ သူ႔စိတ္ေတြေယာက္ယက္ခက္လာပီး လက္ေတြတုန္လာေသာေၾကာင့္ ထိုေနရာမွ ဆက္ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ေပ......
*ဟို...ငါ..ငါ သန္႔စင္ခန္းခနသြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္*
*omm ေျဖးေျဖးသြားဦးJimin*
*omm*
ထိုေနရာက ျမန္ျမန္ထြက္လာပီး သန္႔စင္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူထိန္းခ်ဳပ္ထားသမ်ွစိတ္ေတြလႊတ္ခ်လိုက္ပီး ငိုေနမိသည္......
"မင္းက ငါ့ကိုကစားေနတာဆိုရင္ ငါေသဖို႔ပဲ႐ွိေတာ့တယ္Jung Kook".....
ထိုစဥ္.....
*ဘာလို႔ငိုေနတာလဲByol*
*Jung...Jung Kook* ဆိုပီး တုန္ယင္ေနေသာ အသံတို႔ျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည့္ေနေသာ Byol.......
တေယာက္ထဲ သန္႔စင္ခန္းထဲ၀င္သြားတာကို စိတ္မခ်လို႔လိုက္လာေတာ့ ႐ိုွက္ကာငင္ကာ ငိုေနေသာ သူ႔ကေလးငယ္......
*ဘာလို႔လဲ ကိုယ့္ကိုေျပာေလ ဘာလို႔ငိုတာလဲ*
*မင္း...မင္းသူ႔ကိုေမ့မရေသးဘူးမလားJung Kook*
*ဟင္...ဘယ္သူ႔ကိုလဲ*
*Tae Hyungကို*
*ဘာလို႔အဲ့လိုထင္ရတာလဲ Byolရယ္*
*ေစာနတုန္းက ငါတို႔ကသာရယ္ေမာေနၾကတာ မင္းကေတာ့ မိုွင္ေနတာေလ...ဟင့္...*
*aww ဘာမ်ားလဲလို႔Byolရယ္ ကိုယ့္ရင္ေတြပူသြားတာပဲ...ကိုယ္ကTae Hyungရည္းစားရသြားလို႔ မိုွင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး မနက္က Arjimarယူလာတဲ့ ဟင္းေတြထဲမွာ ဂ်င္းပါလာတာထင္တယ္ ကိုယ္က ဂ်င္းနဲ႔မတည့္ဘူးေလ Byolသိသားနဲ႔...အာ့ေၾကာင့္ပါ*
*ဟင္...တကယ္လား....*
*omm တကယ္*
*အဟင့္....အခုေရာ သက္သာသြားပီလား*
*omm နည္းနည္းေတာ့ သက္သာပါတယ္*
*ငါတို႔အိမ္ျပန္ၾကမလား မင္းေနမေကာင္းရင္*
*ဟင့္အင္း ကိုယ့္ကို တခုပဲလုပ္ေပး...အာ့ဆိုရင္ေပ်ာက္သြားမယ္ထင္တယ္*
*ဘာလုပ္ေပးရမလဲ* ဆိုပီး ငိုလက္စ မ်က္ရည္ေလးေတြကို လက္ျဖင့္သုတ္ပီး ေမးေနေသာ Byol က တကယ့္ကို ကေလးေလးတေယာက္လိုပင္.....
ထို႔ေနာက္သူလည္း Byolလက္ကို ဆဲြကာ လြတ္ေနေသာ အိမ္သာ အခန္းတခန္းထဲ၀င္ပီး lockခ်ကာ Byolရံ အနည္းငယ္ေရာင္ေနေသးေသာ ႏုွတ္ခမ္းေလးေတြကို သံုးေဆာင္မိျပန္သည္........
"ကိုယ္က မင္းကိုပဲ ခ်စ္မိသြားတာမို႔လို႔ ကိုယ့္အခ်စ္ကို ယံုၾကည္ေပးပါ ကိုယ့္အခ်စ္ရယ္"..........
"ကိုယ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္....လိုအပ္ခ်က္....အရာအားလံုးက မင္းအေပၚအရင္းျပဳေနတာမို႔လို႔ မင္းမ႐ွိရင္ကိုယ္ေသသြားလိုက္မယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ၾကယ္ေလးသိပါေစ"......
♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨
Upလိုက္ပါပီ႐ွင့္....ဒါေလးလည္း finalေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္😁အခုခ်ိန္အထိ Diနဲ႔အတူ ဒီficေလးထဲ စီးေျမာေပးတဲ့ readersေလးေတြအကုန္လံုးကို ခ်စ္လည္းခ်စ္သလို ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္႐ွင္😊😊love you so much my readers😍😍😍😘😘😘
Unicode Version,
Ommaနဲ့စကားများပီး သူထွက်သာလာတာ ကားမပါလာခဲ့......
*ဟူး.....ကားပါလာရင်ကောင်းသား*
ထို့နောက်သူလည်း အိမ်ကိုမပြန်ချင်သေးသောကြောင့် လျှောက်ပတ်နေခဲ့သည်.......
ထိုချိန်......
*ဖြောက်...ဖြောက်....ဖြောက်....*
*ဟာ....shit သေစမ်းမိုးရွာလာပီ....ဒုက္ခပဲ*
သူ့လည်းထီးမပါလာသောကြောင့် အနီးက ဆိုင်တဆိုင်ထဲ မိုးဝင်ခိုနေခဲ့သည်.......
သို့သော် မိုးတိတ်တဲ့အထိ စောင့်နေခဲ့ပါသော်လည်း တော်တော်နဲ့မိုးမတိတ်သောကြောင့် ဆိုင်ရှင်ကိုအားနာလာသဖြင့် မိူးဆက်မခိုတော့ပဲ ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ကာ ပြေးထွက်လာခဲ့သည်.......
မိုးရွာနေသောကြောင့် လမ်းတွေချောနေသဖြင့် ချော်လဲမှာစိုးလို့ ထိန်းပီးပြေးခဲ့ရသည်........
ထိုချိန်..........
သူ့ကိုလက်ကောက်ဝတ်က လှမ်းဆွဲလိုက်တဲ့လူတယောက်.......
အရှိန်နဲ့ဖမ်းဆွဲလိုက်သောကြောင့် သူ့ကိုယ်လေးလည်း ဖမ်းဆွဲလိုက်တဲ့ ရင်ခွင်ထက်သိူ့...
ဘယ်သူလဲသိချင်စိတ်နဲ့ ကြည့်လိုက်မိတော့.......
*ဟင်.....ဟိုလူကြီး*
*ဒီလောက်မိုးရွာနေတာ ရူးနေလို့ ပြေးနေရလား*
*မဟုတ်ဘူး မိုးခိုနေတဲ့ ဆိုင်က ပိတ်တော့မှာမို့လို့*
*စိုရွဲှနေတာပဲ*
*ရပါတယ်*
*ဘာကိုရတာလဲ...ရော့ ဒီထီးယူသွားလိုက် ပြန်တော့*
*ခင်ဗျားကရော ဘယ်လိုပြန်မလဲ*
*ငါကရတယ်*
*ကျွန်တော် အိမ်မပြန်ချင်လို့* ဆိုပီး သူ့အကျႌစကိုဆွဲထားပီး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ပြောနေသောလူသား........
တကိုယ်လုံးလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေသောကြောင့် ဆက်ပီးဒီအတိုင်းနေရင် အဖျားဝင်မှာ အသေချာပင်.........
*ငါ့အိမ်လိုက်မလား*
*ဟင်😳*
*ကျစ်....မလိုက်လဲနေတော့*
*ခန...ခနလေး.....လိုက်..လိုက်ခဲ့မယ်*
ထို့နောက် ထီးအစိမ်းလေးတချောင်းကို နှစ်ယောက်အတူဆောင်းလျက်........
.....................................
အမှန်တော့ သူက ထိုလူကြီးကို အိမ်အကြီးကြီးက သခင်လို့ လုံးဝမထင်ခဲ့.......
အခုတော့ သူ့အတွေးနဲ့ လက်တွေ့က တခြားစီပင်......
တကယ့်ထိပ်တန်းတွေပဲနေတဲ့ အိမ်ကြီးထဲရောက်တော့ သူနဲ့အတူ ထိုလူကြီးကို ခေါင်းငုံ့ကာ အရိုအသေပေးနေကြတဲ့ maidတွေ.......
*ကော်ဖီပူပူလေးတခွက်ဖျော်လာခဲ့ပေး*
*nae* လို့ပြောပီး သူ့အရှေ့က ကောင်မလေးတယောက်က အရိုအသေပေးကာ ကော်ဖီဖျော်ရန်ထွက်သွားလေသည်......
*လိုက်လာခဲ့*
*nae*
ထို့နောက်သူလည်း ထိုလူကြီး ခေါ်ရာနောက်သိူ့လိုက်သွားခဲ့သည်......
အမှန်တော့ သူလည်း သူစိမ်းတယောက်အိမ်ကို ဘာလို့ ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ အလွယ်တကူ လိုက်လာခဲ့မှန်း လုံးဝမသိတော့....
အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ပြတင်းပေါက်နားမှာ ပြုလုပ်ထားတဲ့စားပွဲကို ဦးတည်နေတဲ့ လူကြီးကြောင့် သူလည်း ထိုပြတင်းပေါက်နားကိုသာ လိုက်သွားခဲ့သည်.......
ထို့နောက် ထိုစားပွဲလေးမှာ နှစ်ယောက်သားထိုင်နေလိုက်မိသည်......
*ဟိုအခန်းက ငါ့အခန်း အကျႌတွေသွားလဲလာခဲ့...မင်းနဲ့ငါက သိပ်မကွာတော့ ငါ့အကျႌတွေတော်မယ်ထင်တယ်*
*ရ..ရပါတယ် မလိုပါဘူး*
*ဖျားပီးသေချင်လို့လား.....မြန်မြန်သွားလဲလိုက်*
*အာ့ဆို ကျွန်တော့် အကျႌတွေဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ*
*ထားခဲ့လိုက်....ပြန်မယူသွားနဲ့တော့*
*ဟမ်*
*ကျစ်....မင်းတကယ်ကို အူတူတူနိုင်တာပဲ မင်းလုပ်ချင်တာသာလုပ်တော့ မပြောတော့ဘူး* လို့ပြောလိုက်တော့ မျက်နှာလေးငယ်သွားတဲ့ လူသား.....
*သွားလဲမှာပေါ့ ကောင်းကောင်းမပြောဘူး* ဆိုပီး သူ့အရှေ့က ထသွားကာ သူ့အခန်းထဲဝင်သွားလေသည်.....
*ဟက်...ဘာလေးမှန်းကိုမသိဘူး.....အရင်အတိုင်းပဲ မပြောင်းလဲဘူး*
................................
တအောင့်ကြာတော့ သူ့shirtအဖြူကို style pantနဲ့ တွဲဝတ်ကာ သူ့အခန်းထဲက ထွက်လာသောလူသား......
*ထိုင်လေ*
*nae*
*ကော်ဖီသောက်လိုက်ဦး*
*nae gomarwol*
*မပြောင်းလဲဘူးနော်*
*ဟင်...ဘာကိုလဲ*
*မမှတ်မိဘူးလား Park Tae Hyung...အာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ Vပေါ့*
*ဟို....ဘယ်သူ*
*မင်းU.Sမှာ ကျောင်းတက်တုန်းက ငါနဲ့နှစ်ကြိမ်ဆုံဖူးတယ်လေ* လို့ပြောလိုက်တော့ ကော်ဖီခွက်လေးကိုင်ပီး တွေတွေလေးစဉ်းစားနေသောလူသား.......
*အာ....မှတ်မိပီ...J-Hope Hyung*
*omm*
*wow အံ့သြလိုက်တာ တကယ့်ကိုရေစက်ပဲနော်Hyung.....Hyungက ချောလာတော့ Hyungကိုစတွေ့တုန်းက မမှတ်မိဘူးဖြစ်နေတာ..ဒါနဲ့ Hyungက ဘာလို့ ကျွန်တော်နဲ့တွေ့တုန်းက ကျွန်တော့်နာမည်ကို မေးရတာလဲ သိရဲ့သားနဲ့*
*မင်းရဲ့ကိုရီးယား နာမည်ကိုမေ့နေလို့*
*aww....ဒါနဲ့ဘယ်တုန်းထဲကပြန်ရောက်နေတာလဲHyung*
*ကြာပီ တနှစ်ကျော်နေပီ...*
*aww ဘာလဲ ကောင်မလေးတွေ့နေလို့လား*
*လျစ်လျူရုှနေတုန်းပဲနော်.....V shii*
*ဘာကို*
*ဘာကြောင့်ငါkoreaကိုပြန်ရောက်လာတာလို့ထင်လဲ*
*Hy..hyung*
*မင်းကြောင့်ပြန်ရောက်လာတာV....သိရဲ့လား*
*ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်* လို့ပြောပီး coffeeခွက်ကို စားပွဲပေါ်တင်ကာ ပြန်ရန်လုပ်နေသော လူသားကို သူဆွဲပီးဖက်ထားမိသည်........
*Hyung*
*ငါ့...ငါ့Appaနဲ့Omma မရှိတော့ဘူး.....မင်းဆီငါလိုက်လာတဲ့နေ့မှာပဲ Koreaမှာ Appaနဲ့Omma ကားaccidentဖြစ်ပီး ပွဲချင်းပီးဆုံးသွားတယ်* ဆိုပီး သူ့ကိုဖက်ကာ ငိုနေသော Hyung......
သူ့ကိုU.Sမှာထဲက တွဲဖို့ပြောထားတဲ့Hyung.....သို့သော် သူအဲ့တုန်းက မရင့်ကျက်သေးသောကြောင့် Hyungကို ရင်မခုန်ခဲ့တာ အမှန်ပေ......
အခုတော့သူကလည်းHyungကို.........
*မင်းပဲရှိတော့လို့ပါV*
*Hyungရယ်*
ထို့နောက်သူလည်း Hyungကို ပြန်ဖက်ထားမိသည်....
အတန်ကြာအောင် ဖက်ထားပီးမှ လွှတ်ပေးသော Hyung......
*miyrnl V, Hyung ကြောင့် အိမ်ပြန်ချိန်နောက်ကျကုန်ပီ....ပြန်တော့မှာမလား Hyungအိမ်ကကားကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်....Hyungတော့လိုက်မပို့တော့ဘူး*
*တွဲရအောင်Hyung*
*ဟင်...V*
*ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို အခုကျွန်တော် ပြောဖို့ဝန်လေးနေသေးလို့ တွဲရအောင်Hyung*
*တ...တကယ်လားV*
*nae*
*ကျေးဇူးပါပဲ ကလေးငယ်.....ကိုယ့်စိတ်ကို လက်ခံပေးလို့*
*ကျွန်တော်လည်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်Hyung....ကျွန်တော့်ကို စောင့်နေပေးလို့*
ထို့နောက် ပူးကပ်သွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အတူ ထိကပ်သွားသော နုှတ်ခမ်းတစုံ..........
♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨
မနက်အိပ်ရာနိုးသော သူ့အိပ်ယာဘေးတွင်မရှိသည့် Byol.......
သူလည်း မဖွင့်ချင်သော မျက်လုံးတို့ကို အားတင်းပီးဖွင့်ကာ အပြင်သိူ့ ထွက်လာခဲ့လိမ့်သည်........
သူအိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတော့ အိမ်ရှေ့က ခုံလေးတွင် ထိုင်နေသော သူချစ်ရသည့်လူသား
ခုံပေါ်တွင်လည်း အငွေ့တလူလူဖြင့် ထမင်းပူပူနွေးနွေးနဲ့အတူ အမယ်စုံသော ဟင်းတွေ.....
*မျက်နှာသစ်ပီး လာစားKook*
*omm omm* လို့ပြောပီး ထိုင်နေသော Byolအနားသို့သွားကာ နုှတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်.....
*ဟာ....ညစ်ပတ်တယ် မျက်နှာလည်း မသစ်ရသေးပဲနဲ့*
*ကိုယ်နမ်းချင်အောင် Byolက ဆွဲဆောင်နေတာကို*
*ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူး....သွားတော့ မျက်နှာသွားသစ်*
*ommပါ* လို့ပြောပီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသော Jung Kook.........
ဆယ်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ပုခုံးပေါ်တွင် သပတ်တင်ကာ ထွက်လာသော လူသား.......
*ဝါး....မွှေးနေတာပဲ Byolချက်ထားတာမဟုတ်ဘူးမလား*
*ဟုတ်တယ် Arjimarလေ မနက်အစောကြီး ဈေးသွားရင် လမ်းကြုံလို့ဝင်ပေးသွားတာ....*
*aww*
*စားလေJung Kook*
*ဘာလဲByolက ကိုယ်ကို ညကလိုပြန်လုပ်ချင်အောင်ဆွဲဆောင်နေတာလား*
*ဘယ်မှာဆွဲဆောင်နေလို့လဲ*
*ဟိုမှာလေ* ဆိုပီး သူ့လည်ပင်းကို မေးငေါ့ပြတော့မှ သတိထားမိလိုက်သည်......
ညက ညဝတ်အကျႌကို ခုထိမလဲရသေးသောကြောင့် Jung Kookလုပ်ထားသော နီညိုရောင် အမှတ်အသားတွေက အထင်းသားပေါ်နေခဲ့သည်.......
*Arjimarမြင်မသွားဘူးလား*
*ဟာ...ဟုတ်သားပဲ Kookပြောမှသတိထားမိတယ် အာ့ကြောင့် မနက်က Arjimar ပြုံးစိစိဖြစ်နေတာကို....အား.....ရှက်လိုက်တာ*
*ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲBaeရယ်...ပီးတော့ ကိုယ်တို့အတူနေတယ်ဆိုထဲက ခုလိုတွေဖြစ်မယ်ဆိုတာ လူကြီးတွေလည်း ရိပ်မိမှာပါ*
*မသိတော့ဘူးကွာ....အဲ့ဒါမင်းကြောင့်*
*ဟောဗျာ...ထားပါတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လှတယ်*
*ဟင်*
*လှတယ်လို့ Byolက...ကိုယ်လုပ်ပေးထားတဲ့အမှတ်အသားလေးတွေက အသားဖြူတော့ထင်းနေတာပဲ*
*အဲ့ဒါက ပြသနာမဟုတ်ဘူး ငါဘယ်လိုကျောင်းသွားရမလဲ*
*ဒီနေ့နားမလား*
*ကျောင်းတက်တာတရက်ပဲ ရှိသေးတယ် မနားချင်ပါဘူး....မာဖလာပတ်သွားလိုက်မယ်*
*Byolသဘောပါဗျာ.....အကယ်၍ အဲ့အမှတ်အသားတွေပေါ်သွားရင်လည်း ကိုယ်ဖုံးပေးပါ့မယ်* ဆိုပီး သူ့ကိုကြည့်ပီး ပြောနေသော Jung Kookကို အပြုံးဖြင့်သာ ပြန်ဖြေခဲ့သည်.....
ထို့နောက် သူတို့လည်း မနက်စာစားပီးကာ ကျောင်းသွားခဲ့သည်.......
ကျောင်းရောက်တော့ သူ့တို့်နှစ်ယောက်ကို စောင့်နေတဲ့ Hoseok Hyung.......သို့သော် ဘေးတွင် Tae Hyungလည်း ပါလာခဲ့သည်........
*ဟိုမှာTae HyungမလားByol*
*omm ဘာလာလုပ်တာလဲမသိဘူး* လို့ပြောပီး သူတို့နှစ်ယောက် Tae Hyungနဲ့Hoseok Hyungအရှေ့ကို သွားခဲ့သည်......
*Tae Hyung yrr ဘာလာလုပ်တာလဲ ဒီကို*
*omm ငါမိတ်ဆပ်ပေးစရာရှိလို့Jimin*
*Vရဲ့ အကိုနဲ့သူငယ်ချင်းဆိုတာ သူတို့နှစ်ယောက်လား*
*nae Hyung*
*အဲ့ဒါHyungပြောတဲ့ တနှစ်ငယ်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာ သူတို့နှစ်ယောက်လေ*
*bor တကယ်....omo ကမ္ဘာကြီးက ကျဉ်းကျဉ်းလေးပဲ*
သူတို့ကသာ အပြန်အလှန်ပြောနေသော်လည်း သူ့အရှေ့က Jikookနှစ်ယောက်ကတော့ မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်ပေ.....
..................................
*Bor အဲ့ဒါတကယ်လား*
*omm Jimin*
တကယ့်ကို ရေစက်အကြီးကြီးပင်....သူတို့်နဲ့ မနေ့ကမှ ခင်တဲ့Hyungက Tae Hyungနဲ့U.Sမှာထဲက တွေ့ပီး အခုတော့ သူတို့နှစ်ယောက်က တွဲနေပီတဲ့လား......
*ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဝမ်းသာပါတယ်Tae Hyungနဲ့Hoseok Hyung*
*omm ကျေးဇူးပဲJung Kook*
*ငါလည်း ဂုဏ်ယူပါတယ် Tae Hyungရော Hoseok Hyungရော*
*ကျေးဇူးပါJimin*
*ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ငါတို့က သာမာန်ရေစက်မျိုးနဲ့ဆုံတွေ့ခဲ့ကြတဲ့ လူတွေမဟုတ်ဘူးထင်တယ်*
*ဒါပေါ့Jiminရဲ့....ကံကြမ္မာက ငါတို့လေးယောက်ကို ဆုံစည်းပေးခဲ့တာပေါ့*
*omm*
ထို့နောက် ကျောင်းရဲ့canteenလေးတွင်လည်း လူသားလေးယောက်ရဲ့ ရယ်မောသံတွေနဲ့ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်........
................................
သူတို့သုံးယောက်ကသာ ရယ်မောပီးဟာသတွေပြောနေသော်လည်း မရယ်နိုင်ပဲ ငိုင်နေသည်ကJung Kookပင်....
နဂိူထဲကသူ့ဘက်က စပီးချစ်ခဲ့ကလို့Jung Kookရဲ့ အသေးအဖွဲလေးကအစ သူ့ကိုပူပန်စေမိပါသည်.......
"မဟုတ်မှလွဲရော Tae Hyungရည်းစားရသွားလို့ ခုလိုဖြစ်နေတာလားJung Kook"
ထို့နောက် သူ့စိတ်တွေယောက်ယက်ခက်လာပီး လက်တွေတုန်လာသောကြောင့် ထိုနေရာမှ ဆက်နေလို့မဖြစ်တော့ပေ......
*ဟို...ငါ..ငါ သန့်စင်ခန်းခနသွားလိုက်ဦးမယ်နော်*
*omm ဖြေးဖြေးသွားဦးJimin*
*omm*
ထိုနေရာက မြန်မြန်ထွက်လာပီး သန့်စင်ခန်းထဲရောက်တော့ သူထိန်းချုပ်ထားသမျှစိတ်တွေလွှတ်ချလိုက်ပီး ငိုနေမိသည်......
"မင်းက ငါ့ကိုကစားနေတာဆိုရင် ငါသေဖို့ပဲရှိတော့တယ်Jung Kook".....
ထိုစဉ်.....
*ဘာလို့ငိုနေတာလဲByol*
*Jung...Jung Kook* ဆိုပီး တုန်ယင်နေသော အသံတို့ဖြင့် သူ့ကို ကြည့်နေသော Byol.......
တယောက်ထဲ သန့်စင်ခန်းထဲဝင်သွားတာကို စိတ်မချလို့လိုက်လာတော့ ရိုှက်ကာငင်ကာ ငိုနေသော သူ့ကလေးငယ်......
*ဘာလို့လဲ ကိုယ့်ကိုပြောလေ ဘာလို့ငိုတာလဲ*
*မင်း...မင်းသူ့ကိုမေ့မရသေးဘူးမလားJung Kook*
*ဟင်...ဘယ်သူ့ကိုလဲ*
*Tae Hyungကို*
*ဘာလို့အဲ့လိုထင်ရတာလဲ Byolရယ်*
*စောနတုန်းက ငါတို့ကသာရယ်မောနေကြတာ မင်းကတော့ မိုှင်နေတာလေ...ဟင့်...*
*aww ဘာများလဲလို့Byolရယ် ကိုယ့်ရင်တွေပူသွားတာပဲ...ကိုယ်ကTae Hyungရည်းစားရသွားလို့ မိုှင်နေတာမဟုတ်ပါဘူး မနက်က Arjimarယူလာတဲ့ ဟင်းတွေထဲမှာ ဂျင်းပါလာတာထင်တယ် ကိုယ်က ဂျင်းနဲ့မတည့်ဘူးလေ Byolသိသားနဲ့...အာ့ကြောင့်ပါ*
*ဟင်...တကယ်လား....*
*omm တကယ်*
*အဟင့်....အခုရော သက်သာသွားပီလား*
*omm နည်းနည်းတော့ သက်သာပါတယ်*
*ငါတို့အိမ်ပြန်ကြမလား မင်းနေမကောင်းရင်*
*ဟင့်အင်း ကိုယ့်ကို တခုပဲလုပ်ပေး...အာ့ဆိုရင်ပျောက်သွားမယ်ထင်တယ်*
*ဘာလုပ်ပေးရမလဲ* ဆိုပီး ငိုလက်စ မျက်ရည်လေးတွေကို လက်ဖြင့်သုတ်ပီး မေးနေသော Byol က တကယ့်ကို ကလေးလေးတယောက်လိုပင်.....
ထို့နောက်သူလည်း Byolလက်ကို ဆွဲကာ လွတ်နေသော အိမ်သာ အခန်းတခန်းထဲဝင်ပီး lockချကာ Byolရံ အနည်းငယ်ရောင်နေသေးသော နုှတ်ခမ်းလေးတွေကို သုံးဆောင်မိပြန်သည်........
"ကိုယ်က မင်းကိုပဲ ချစ်မိသွားတာမို့လို့ ကိုယ့်အချစ်ကို ယုံကြည်ပေးပါ ကိုယ့်အချစ်ရယ်"..........
"ကိုယ့်ရဲ့အားနည်းချက်....လိုအပ်ချက်....အရာအားလုံးက မင်းအပေါ်အရင်းပြုနေတာမို့လို့ မင်းမရှိရင်ကိုယ်သေသွားလိုက်မယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ရဲ့ကြယ်လေးသိပါစေ"......
♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨
Upလိုက်ပါပီရှင့်....ဒါလေးလည်း finalရောက်တော့မယ်နော်😁အခုချိန်အထိ Diနဲ့အတူ ဒီficလေးထဲ စီးမြောပေးတဲ့ readersလေးတွေအကုန်လုံးကို ချစ်လည်းချစ်သလို ကျေးဇူးလည်းတင်ပါတယ်ရှင်😊😊love you so much my readers😍😍😍😘😘😘