Merhabalar. Haftada bir bölüm atıyorum. Desteklerinizi esirgemezseniz çok mutlu olurum. Kitap hakkındaki görüşleriniz nelerdir?
Ve kütüphanesine ekleyen var mı? Gerçekten merak ediyorum
Öpüyorum.
Multimediada kızların kıyafetleri var.
Karşımda kaşlarını çatarak oturmuş adama bakıyordum. Angry Birds'e benziyordu. Gülmemek için dudaklarımı büzüp etrafa bakmaya başladım.
Fincanını öyle bir sertlikle masaya koydu ki. Muhtemelen masayı bizim kafamız olarak hayal ediyordu.
Oturuşunu dikleştirdi, burun kemerini sıktı. İçinden kendini telkin ettiğine yemin edebilirdim.
Ama bize bakışlarını görünce pek kanıtlayabilecek gibi durmuyordum.
Efendim ne bu şiddet, bu celal?
Boğazını temizledi.
"Hatanızı telafi edeceğinizden eminim Delfin Hanım ve Pırıl Hanım. Dün geceyi yaşanmamış gibi sayarak bu otelde konaklamanızı uzatıyorum ve otelde yapacak etkinliklerinizi bir plan haline getirip bana sunmanızı istiyorum."
Paşama bak sen. Neler istiyormuş böyle?
"Emredersiniz Barış Bey. Başka istekleriniz de var mı efendim? Bence planı biz değil siz hazırlayın. Biz ona göre hareket edelim. Videoda ne söyleyeceğimizi falan da yazın."
Sakin ol Pırıl. Suçlusun sen de biliyorsun.
Ama lanet olası zeytinyağı olma huyum. Bayılırım üste çıkmaya.
"Pırıl Hanım dün geceki rezillikten sonra karşı gelmeye hakkınız olduğunu pek sanmıyorum."
Bebeğim sen hep böyle haklı mısındır?
Masanın üstünde yüksek kalan pipeti ağzımla yakalamaya çalışırken göz göze geldik. Efendi bir şekilde elimle tutarak ağzıma götürdüm pipeti. Yavaş yavaş içtim kokteylimi.
"Bunun içinde vişne likörü mü var? Lezzetliymiş bayağı." dedim.
"Alkol yok içinde." dedi sertçe.
"Uzun bir süre de sizin masanızda alkol olmasını tasvip etmiyorum. Umarım anlayışla karşılarsınız." dedi.
İtiraz istemiyormuşcasına dominant bir ses tonuyla söylemişti.
O kadar zenginsin be adam. Yudumlarımızı da mı sayacaksın?
Pırıl aptal gibi düşünmeyi kes. Sarhoş olunca ne yaptığınızı gördük.
"Barış Bey parasıyla değil mi? İçkimize de karışamazsınız. İstediğimizi içeriz. Hatta benim biram nerede kal-?
Barış Bey'in delici bakışlarıyla sustum.
"Pırıl Hanım biliyorsunuz ki burada kaldığınız sürece her harcamanız işletmemiz tarafından karşılanıyor. Ancak sorun kesinlikle para değil. Fazla alkol aldığınızda neler olduğunu dün gece yaşayarak öğrendik." dedi alaycı bir tavırla.
"Hadi ama Ata Barış Bey. Dün geceki video viral oldu. Herkes sizi konuşuyor. Hatta bir sürü mesaj alıyorum. Sizi gören gelmek istiyor otele. Ciddiyim."
"Aşkım Pırıl Hanım!" dedi dişlerini sıkarak.
"Viral olmak gibi bir amacımız vardı, evet. Ama Yakamoz Otel olarak vardı. Özel hayatımla magazine düşmek gibi bir amaç değildi bu."
Özel hayatın mıyım gerçekten?
Yanımda konuşmaları dinlemeden Sims oynayan Delfin'e döndüm. Karakterlerine bizim adımızı vermişti. Sevgili yapıyorduk kendimize.
"Aa Delfin hamileyim!" dedim heyecanla.
"Ne?" diye gür bir ses geldi karşımdan.
"Bu ikincisi." dedim ona bakmadan. "Bir tane daha var. Adı Carla. Ay annesi yer onu."
Annelik içgüdülerim. Sakin durun. Onlar oyundaki çocukların. Gerçek değil.
"Evli olduğunu bilmiyordum." dedi durgun bir sesle. "Sürekli alkol alıyorsun. Zararlı değil mi?"
"Ne alaka?" dedim en başta bağlantıyı çözemeyerek.
Sonradan düştü jeton.
Biraz köşeli çünkü.
"Siz beni yanlış anladınız. Evli değilim. Hamile de değilim. Oyunda benim karakterim hamile de ona heyecanlandım." dedim gülerek.
Derin bir soluk verdi.
Arkasına yaslandı.
"Pekala." diye mırıldandı. "Bu akşam bir akşam yemeği yiyelim diyorum sizlerle."
Ben "Olur." diyecekken Delfin karnıma kolunu geçirdi.
"Olmaz." diye çıkıştı.
Ata Barış nedenini sorunca "Parti var bu gece." dedi.
Peki benim bundan haberim var mıydı?
Yoktu.
"Her yıl bu zamanlarda sahilde gerçekleşen bir parti. Bilirsiniz zaten. Sizi de davet ederdim de biletleri iki ay önceden tükendi."
Ata Barış kahkaha attı.
"Bizim Özgür'ün partisini diyorsun. Bu geceydi değil mi o? Tamamen çıkmış aklımdan."
Sizin Özgür?
"Siz de gelecek misiniz?" diye sordum.
Delfin keşke önceden söyleseydin kardeşim. Giyeceklerimi hazırlardım hiç olmazsa.
"Gelmezsem... Özgür'ün dilinden kurtulamam. Mecbur." dedi.
Hadi aşkım adamın siniri de geçmeye başladıysa tüy burdan kızım.
"Ata Barış Bey sizin de siniriniz geçtiğine göre biz gidelim artık." dedim.
Keşke adamın yüzüne söylemeseydim.
"Arada gülmüş olmam sinirimin geçtiğinin göstergesi değil Aşkım Pırıl Hanım. Ama tabii ki gidebilirsiniz iyi günler."
Paşamızdan da izin çıktığına göre... Hadi gidelim Delfin.
***
Parti için aynanın karşısına geçmiş maskaramı sürüyordum.Aynı zamanda düşünüyordum da.
Dün geceyi.
Bu sabah hiçbir şey olmamış gibi hatta kimilerine göre yüzsüz bile denebilecek şekilde karşısına oturabilmem benim için anormal bir şey değildi.
Yirmi dört yaşındaydım ve birçok hata yapmıştım. Yaşadığım süre boyunca da yapmaya devam edecektim. Hepimiz insandık ve herkesin ufak da olsa hataları oluyordur.
Yaptığım şeylere pişmanlıkla bakmadım o yüzden.
Hayat pişman olmam, yaptığım şeyleri düşünüp dert etmem için çok kısaydı.
Hafif bir utanma oluyor, bu doğru.
Ama pişman olmak... Bu benim için yüksek bir seviyeydi. Henüz yaptığım bir şeyden pişman olduğum görülmemişti.
Umarım da görülmezdi.
Makyajımı bitirip kıyafetimi giymeye geçtim. Delfin beni de siyah giymeye zorlamıştı.
İkimiz de kara kara dolaşacaktık.
Ah benim çiçekli elbiselerim... Üzülmeyin, sadece bir gecelik.
Süper mini, derin sırt dekolteli, sırtından ince çapraz bantlar uzanan bir elbiseydi.
Fazla seksiydi?
"Of of of. Kızım gözüm gönlüm aydınlandı. Beyaz tene siyah uyumu... Salaksın sen. Çocuk gibi rengarenk elbiseleri giyiyorsun."
Delfin ve koyu renk hayranlığı, selam!
Dil çıkartarak karşılık verdim.
Arkada doksanlar pop çalıyordu. Bir yandan dans ediyor bir yandan son hazırlıkları yapıyordum.
Sevdiğimiz saniyeler efendim, sıklıkla yaşamak isteriz.
Delfin de derin göğüs dekolteli bir bodysuit giymiş deri etekle kombinlemişti. Üzerine aldığı kot ceketle hazırlığını bitirmişti.
Bense ucunda küçük deniz kabuğu bulunan gümüş kolyemi takarak hazırlığımı tamamlamıştım.
"Delfin poponu kaşı kızım. Erkek olsam ilk seni s-"
"Sus, tamam." diye bağırdı.
Niyetim iyiydi benim.
Aşağıya indiğimizde taksi çağırmak için lobiye ilerledik.
Ata Barış Bey de lobide durmuş birileriyle konuşuyordu.
Bol, beyaz içini belli eden bir keten gömlek giymişti.
Üç düğmesi açıktı.
Ben mi?
Fenaydım.
Karşısındaki adam konuşurken pek ilgiyle dinlemiyor elindeki arabasının anahtarıyla oynuyordu.
Dirseklerine kadar katladığı gömleğinden dövmeleri gözüküyordu.
İncelemeyi kes Aşkım.
Göz ucula bizim olduğumuz tarafa baktı.
Lobiye yaslanmış Delfin'le saçma sapan konulardan konuşuyorduk.
Benim tek gözüm ona bakmak için şaş kalmıştı ama... Neyse.
Buraya doğru yürümeye başladı. Sağ taraftaki saçlarımı sola savurdum. Kulağımın arkasına attım.
Kendimi o kadar havalı hissediyordum ki.
Muhtemelen Camp Rock'taki Demi Lovato gibi duruyordu hareketlerim.
"Selamlar." dedi. "Aynı yere gittiğimize göre, birlikte gidebiliriz. Sizin için de uygunsa."
Uygundu ama uygun değil ayaklarına yatacaktım.
"Çok isterdim. Ama taksi gelmiştir. Ayıp olmasın adama." dedim.
Taksi gelmişti. Taksici adam Akasya Durağı Sinan çakmasıydı.
Öyle bir süzmüştü ki.
Bıyıklarını sıvazlamış "Hello womans." diye yanımıza gelmişti.
İngilizce seviyesi c2. Tebrikler.
Yanımızdaki Ata Barış'a dönüp "Sizin de işinize çok özeniyorum. Şunlara bak bir içim su turist ablalarımız." demişti.
"Sen kimi taciz ediyorsun lan?" diye adamın üzerine atlayacakken Barış belimden tuttu. Ayaklarım havada sallanıyordu.
Boşluktan yararlanan Delfin adama bir yumruk savurmuştu.
Beni uzak mesafeye bırakıp zaman kazanmaya çalışan Barış adamın omzunu kırarmış gibi sıkarak "Çekil git şuradan. Gözüm görmesin bir daha seni. Otelin yakınına yaklaşmayacaksın. Yoksa o arabanın vitesininin topuzunu alıp bir yerlerine monte ederim." diye konuştu.
Bağırmamıştı. Ama bağırsa bu kadar etkili olurdu. Ben bile bir an için tırsmıştım.
Adam mahcup ifadeyle son gaz ayrılmıştı otelin önünden.
"Barış Bey teşekkür ederim. Gerçi ben hallediyordum ama yine de sağ olun." dedim
"Şerefsizler güzel kadın görmesin. Bir de turist olunca kadınlar, iyice kendilerine güvenleri geliyor bu sıfatsızların." diye söylendi sinirli bir şekilde.
"Siz de benimle gelin. Buyurun." dedi eliyle önünü göstererek.
El mecbur kabul ettik. Ördek sürüsü gibi yürüyorduk.
Siyah Audi Q7'nin önüne gelince durduk.
Ön kapıyı açtı bana.
Delfin çoktan arka koltuğa kurulmuş telefonuya uğraşmaya başlamıştı.
"Teşekkürler." dedim ve eteğime dikkat ederek oturdum.
Emniyet kemerlerimizi taktığımızda arabayı çalıştırdı.
"Sahil serin olur akşamları." dedi.
"Yani?" dedim sorarcasına.
"Üzerinize bir şey alsaydınız keşke Delfin Hanım gibi". dedi.
"Artık çok geç sanırım." dedim kırmızı ışıkta durduğumuzda. "Üşürsem birinden bulurum eminim." dedim.
İki göz süzsen alkolü alan bazı erkekler arabasının anahtarını bile verirlerdi. Ceket mi sakınacaklar?
Direksiyonu sertçe sıktığını fark ettim.
"Arama kimseden." dedi dişlerini sıkarak. "Arabada ceket var. Üşürsen gelir söylersin, veririm." dedi.
Ben sadece iç sesimde kaldırıyordum sizli konuşmayı. Ama bakıyorum da sen çoktan senli konuşmaya geçmişsin Ata'cığım Barış'cığım.
"Peki. Öyle yaparım o zaman." dedim gülmemek için kendimi zor tutarak.
Radyoda çalan Sezen'le yolculuğumuzu tamamlamış arabayı park etmişti.
Gece yeni başlıyordu.
O zaman dans!