İşte ilk bölümüz... Canlarım umarım severek okuyacağınız bir hikaye olur Kor gibi... İ
Yorumlarınız benim için çok değerli, şimdiden teşekkür ederim ve keyifli okumalar...
1. Bölüm
Mayıs 2013…
__ Yeter artık, bu kadar yeter! Bencilliklerinden saçma, anlamsız ukalalıklarından usandım! Bütün doğruları sadece sen bilmiyorsun, topla kendini!
__ Hadi ya bunu bana sen mi söylüyorsun, işte bu çok komik.
__ Gül sen… Ama bir gün seni birileri toplayacak. Tabii o ben olmazsam!
__ Beni tehdit mi ediyorsun?
Gerçekten de bu açıkça bir tehditti. Koskocaman spor salonunda herkes durmuş onları seyrediyor ama kimse onların arasına girmeye cesaret edemiyordu.
__ Evet, aynen öyle!
__ Konuşurken başını yukarı kaldırmak zorunda kaldığın bir adamı tehdit etmek aptalca değil mi?
Ukalalığı devam ediyor, karşısındakini kışkırtmak istercesine bembeyaz dişlerini ortaya çıkararak alaylıca gülümsüyordu! Ancak bu alaycılığı omzundan hızla geriye doğru itelene kadar sürebilmişti. Gerçi itişi sert bile olsa geriye doğru bir adım atması gerekmemişti ama işte çenesi kasılmaya başlıyordu.
__ Sakın dokunayım deme!
__ Dokunursam ne olur? Senden kısa birinden dayak yersin diye mi korkuyorsun yoksa?
Bu sözleri ortamı iyice gerginleştiren bir kahkaha takip etmişti.
__ Vah yazık! Sen sahiden bir zavallısın, kendine bu kadar acıdığını bilmiyordum!
İşte bu bardağı taşıran o damlaydı, bir söze ihtiyaç yoktu artık. Hırsla bu sözlerin intikamını almak istercesine yüzüne doğru gelen yumruğu son an da fark etmişti. Aslında bu ondan bekleyemeyeceği kadar güzel bir ataktı ama ne var ki karşısında şansı yoktu. Her zaman ki hızlı refleksleriyle yumruğundan kurtularak tamamıyla alışkanlık gereği onu iki büklüm bir duruma getirerek dizini hızla geçirdi midesine. Bu onun yere düşmesi için yeterli bir darbeydi ve de öyle olmuştu! O yere serilirken verdiği acı yetmemiş gibi ona doğru eğilerek yakasından tutarak hafifçe kaldırdı onu. Yumruğu sıkılmış ona doğru inmek üzere havaya kalkmıştı… Ki bir an da yumruğunu saran ince parmaklarını hissederek durdurdu kendini!
__ Bıraksana onu adi herif! O kocaman elinle ona vurmaya kalkma sakın! Git buradan hemen! ... Tanrım, iyi misin?
Kızın acı dolu, ilgili ses tonuyla hemen Alper’e dönüşü üzerine ayağa kalktı yavaşça. Gülmek istiyordu ama yapamıyordu! Doğrusu bu kadarını o bile beklemiyordu.
__ Çok acıyor mu, kalkabilecek misin?
__ Evet, evet… İyiyim ben, merak etme. Ahh…
Korhan dayanamayarak güldü sonunda, neyse ki kızın ilgisi tamamıyla Alper’in üzerindeydi. Ama Alper onun güldüğünü fark etmişti, hemen ona kaçamak bir uyarı bakışı gönderdi. O zaman Korhan neticeden memnun bir an göz kırptı ona ve hemen yer de duran spor çantasını alarak arkasını döndü.
__ Hadi gidelim…
__ Bence de! Bu kadar uğraştınız bari sonu bozulmasın. Tanrım, siz tiyatrocu olmalıydınız!
__ Ama kız Alper’in hoşlandığı kadar varmış. Oldukça cesaretli… Hem de öyle bir an da yanıma yaklaşıp elime dokunabilecek kadar!
Dudaklarını şaşkınlığını belirtircesine bir an büzmüştü Korhan ve haklıydı! Ne de olsa koskocaman adamların bile karşısında korkudan gözlerine direkt bakamadıklarına çokça şahit oluyordu. Sonunda çantasını omzuna doğru atarken Gediz güldü yine…
__ Kesinlikle sizi videoya almalıydım. Biliyor musun bir an gerçekten ona yumruk atacaksın sandım, duramasaydın şaşırmazdım!
__ Bende öyle, diye itiraf etti o zaman Korhan…
Alper gerçek bir dosttu onun için ama ne var ki karşısında ki kendisine zarar vermek için bir hamle yapıyorsa… Ona verdiği karşılıklarda kendiliğinden oluyor, kendini denetleyemiyordu. Gerçi çoğu zaman da denetlemek istemiyordu zaten!
Korhan birazdan Gediz’den ayrılıp hızlı adımlarla spor arabasına doğru gidiyordu ama cep telefonunun melodisini duymak onu yavaşlatmıştı. Cebinden telefonunu çıkararak hemen açtı telefonunu.
__ Baba?
__ Hemen şirkete gelmen gerekiyor.
__ Önce eve uğramalıyım, üzerimde spor kıyafetlerim var.
__ Önemli değil oğlum, hemen gel…
Korhan her zaman ki deli araba sürüşü sayesinde yarım saat olmadan şirkete gelmiş, babasının odasına giriyordu.
__ Merhaba… Umarım çok bekletmedim sizi.
Cemil Bey ayağa kalkıp gazetelerden takip ettiği bu genci sadece süzerken bile o haberlerin abartı olmadığına çok daha fazla inanıyordu artık! Sadece boyu, görünüşü değildi buna etken olan… Elini sıkışında ki o gücü, kendine güveni ve koyu mavi gözlerinde ki ciddi ateşi görmüştü. Bu genç kesinlikle gözü kara ve cesaretliydi!
__ Biz de seni bekliyorduk Korhan…
Korhan başını sallarken babasının masasının önünde duran koltuklardan birine, Cemil Beyin karşısına geçip oturmuştu. İşte şimdi konuşma sırası Cemil Beydeydi ve şimdiden gözleri yanıyordu ama güçlü olmalıydı!
__ Şimdiye kadar… Hep güvenliğimiz için sizin şirketinizi seçtim biliyorsunuz Tarık Bey. Siz de beni hiçbir zaman yanıltmadınız, işinizi hep ciddiye aldınız. Size güvenim sonsuz… Bu yüzden bir kez daha size geldim ama bu sefer yakın korumaya ihtiyacım var. Ve… Korhan Bey, bu iş için sizi istiyorum.
Korhan hiç şaşırmamıştı, ona yavaşça başını sallarken konuştu yavaşça.
__ Cemil Bey, bana olan güveninizden onur duydum yalnız… Ben çok ciddi, gerçek bir tehlike görmeden…
__ İnanın bu sefer çok gerçek ve yakın bir tehlike var! Tanrım, ellerim titriyor.
Adamcağızın korkusu öylesine ortadaydı ki baba oğul bir an göz göze geldiler… Bu sefer sözü alan Tarık Bey olmuştu.
__ Sizi asla yalnız bırakmayacağız Cemil Bey, merak etmeyin… Su filan ister misiniz?
__ Yok, hayır! Sadece Korhan Bey teklifimi kabul etsin yeter! Çünkü… Bu gün ve ya yarın en yakın zaman da saldırıya geçeceklerinden hiç kuşkum yok. Yani düşünmek için de çok zamanımız yok anlıyor musunuz?
__ Pekâlâ… O zaman ilk önce birbirimize net olalım, her zaman ki gibi… Bize neler olduğunu anlatın, lütfen…
Cemil Bey parmaklarını saçlarının arasından geçirirken derin bir nefes aldı yavaşça.
__ Bu sabah bir adam aradı beni. Bana oğlunun... Oğlunun katilisin dedi! Ben… Ben bilmiyordum! Evet, bazı anlatamayacağım şeylerin içine girdim ama böyle olacağı aklıma bile gelmedi! Hem vicdan azabı çekiyorum hem de korkuyorum! Adam aynı acıyı bana da yaşatacağına dair yeminler etti ve çok yakında dedi. Anlıyor musunuz?
O benim tek kızım… Göz bebeğim!
__ Sizi değil kızınızı mı korumamı istiyorsunuz?
Tarık bir an oğluna baktıktan sonra durumun gidişatından hiç hoşlanmayarak araya girdi hemen.
__ Bakın Cemil Bey… Oğlum henüz bir ay evvel hastane de yatıyordu.
__ Baba…
__ Ölümlerden döndü, iki kurşun çıkardılar vücudundan. Belki haberiniz vardır!
__ Evet! Ve aynı zamanda 12 yakın koruma görevinde de ne kadar başarılı olduğunu, hayatları kurtarmak için kendisini nasıl hiçe saydığını da biliyorum. Bu yüzden kızımın koruması o olmalı!
İki saniye kadar süren bir sessizliğin ardından Korhan acıma hissiyle baktı karşısında ki adamın yüzüne… Aslında acımamalıydı! Çünkü o da birilerinin canını yakmıştı ama bunda kızının bir suçu yoktu şüphesiz.
__ Bu olaylardan kızınızın haberi var mı?
Adamın yüzü giderek beyazlıyordu sanki!
__ Hayır… Bakın ben kızımı tüm kötülüklerden uzak tutarak yetiştirdim. Annesini küçükken kaybettiği için her zaman öyle mahzun ve kırılgan bir çocuktu ki onu mutlu etmek için her şeyi yaptım. Tüm üzüntülerden uzak tutmaya çalıştım onu… Yaptıklarımı bilse… Yüzüme bile bakmaz.
Korhan hafifçe başını salladı dayanamayarak, anlaşılan kız her şeyden habersiz pembe bulutların üzerinde yaşıyordu. Böyle tehlikeli bir hayat yaşarken çok ama çok büyük, gereksiz bir riskti bu.
Korhan bu düşüncelerden kendisini kurtarırken babasının Cemil Beyi başka bir korumaya yönlendirmeye çalıştığını duydu bir an ama önemsemedi bunu.
__ Cemil Bey, kızınızın resmi var mı?
__ Korhan…
__ Elbette var!
Adam hemen cüzdanından kızının resmini çıkararak Korhan’a doğru uzatmıştı. Bu vesikalık bir fotoğraf değildi ama onun boyutlarında kesilmişti ve…
Korhan resme bakarken içinin burkulduğunu hissetti bir an. Gerçi yandan çekildiği için yüzünü tam anlamıyla göremiyordu bile ama Korhan resmi iyice incelerken başını biraz yana eğmişti farkında olmadan. Sarıya yakın kıvırcık, gür saçlar… Beyaz bir ten… Yana doğru bakmış, pırıl pırıl kocaman bal rengi bakışlar ve nazlı bir şekilde bükülmüş güzel kıvrımlara sahip olduğu belli olan dudaklar…
__ Kaç yaşında?
__ Bu gün yirmisine girecek… Ve akşam arkadaşlarıyla dışarı çıkma planları yapıyor. Onu engellersem pencereden bile kaçabilir! O çok hayat dolu ve beni bu konuda paranoyak zannettiği içinde biraz asi olabiliyor. Bunu göze alamam.
Korhan içten içe kararını vermiş resmi Cemil Beye geri uzatırken konuştu yavaşça.
__ Ama ona gerçekleri de söylemeyeceksiniz değil mi?
__ Tanrım, yapamam… Polise de gidemem! Ona bağırdım, ne yapacaksan bana yap dedim ama öfkeyle güldü sadece! Bunu yaptırabilecek bir güce sahip! Kızım masum… Onu durumu sezdirmeden koruman gerek, lütfen!
__ Korunmaya ihtiyacı olduğunu bilmeyeceğine göre… İşimi kolaylaştırmayacak!
__ Ama siz en büyük zorlukların altından hep kalktınız.
Korhan başını sallarken ayağa kalktı seri hareketle…
__ Hemen onu bu akşam itibariyle korumaya başlayacaksam… Sanırım önce küçük hanımla tanıştırılmam ve ona kabul ettirilmem gerekiyor.
__ Tabii ki, evet! Kabul ettiğiniz için çok teşekkür ederim. Hemen gidelim…
__ Önce bana bir saat verin, üzerimi değiştirmem ve onu korumak için yanımda bulundurmam gereken şeyleri almam gerekiyor!
Cemil Bey hemen başını sallarken birlikte bu durumdan hiç hoşnut olmayan Tarık Beyi arkalarında bırakmışlardı.
Korhan ileri de o günü lanetle anacaktı bazen, Cemil Beyle asla gitmemiş olmayı dileyecekti ama vazgeçemeyecekti. Ne olursa olsun… Yıllar sonra geriye dönme şansı olsaydı yine giderdi onunla. Ne olursa olsun…