Βγήκα από την καφετέρια και αρχισα να τρέχω ,έφτασα έξω από την πολυκατοικία της Claire και χωρίς να το σκεφτώ μπήκα μέσα ,ηταν μεσημέρι ,χτύπησα την πόρτα και περίμενα να μου ανοίξει αλλά δεν άνοιγε ,έσπασα την πόρτα και μπήκα μέσα φωνάζοντας το όνομα της,η ησυχία κυρίευε παντού ....Δεν απανταγε κανείς ,έψαξα σε όλα τα δωμάτια και δεν την βρήκα ,μόνο ένα μέρος έμεινε,έσπρωξα την πόρτα του μπάνιου και το τρίξιμο της πόρτας διαπέρασε τα αυτιά μου και μια ανατριχίλα κυριάρχησε στο σώμα μου,μπήκα μεσα με αργά βήματα αφήνοντας την πόρτα πίσω μου,κοίταξα πίσω και είχα κάνει μόνο τρία βήματα,δεν την έβλεπα,έστριψα αριστερά προς την μπανιέρα ,σήκωσα το βλέμμα μου και είδα την Claire μέσα στην μπανιέρα,πήγα κοντά,την άγγιξα και ήταν παγωμένη,πήγα μπροστά της και ήταν μέσα στο νερό ,μόνο που το νερό είχε πάρει άλλο χρώμα ,ήταν κόκκινο,οι χαρακιές στα χέρια της ήταν βαθιές και γεμάτο αίμα ...Τρόμαξα και άρχισα να ουρλιάζω...
Επεσα από την καρέκλα ,άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν στο πάτωμα...Η μνήμη μου αρχίζει να ,εικόνες επανέρχονται στο μυαλό μου σαν ταινία από εχθές,σηκώθηκα απάνω και έσυρα τα πόδια μου μέχρι το μπάνιο .Κοίταξα όλο το μπάνιο,συνέχισα να περπατώ και πήγα μπροστα από τον νιπτήρα,στηρίχθηκα με τα δύο μου χέρια στις δύο άκρες,σήκωσα το κεφάλι μου και έριξα τα μαλλιά μου πίσω, κοίταξα το πρόσωπο μου,χλωμό ,τα μαλλιά μου ακόμα ηταν ανακατεμένα και τα μάτια μου κόκκινα ...Άνοιξα την βρύση,έβαλα τα χέρια μου από κάτω και τα χέρια μου γέμισαν με νερό .Με μια κίνηση το έριξα στο πρόσωπο μου,ήταν αρκετά κρύο αλλά με συνέφερε στο σήμερα .. Σήκωσα το βλέμμα μου και ξανά κοιταχτηκα στον καθρέφτη....ακόμα χάλια ήμουν....Δεν μπορώ να χωρέσω στο μυαλό μου ότι η Claire δεν ζει,ότι δεν θα την ξανά αγκαλιάσω,ότι δεν θα την ξανά φιλήσω...ότι...ότι δεν θα μυρίσω ξανά το σαμπουάν της που έβαζε πάντα στα μαλλια της,πάντα φράουλα...Γυρνάω στο σαλόνι και το κεφάλι μου γίνεται πιό βαρι, ζαλίζομαι αρκετά,κάθομαι στην καρέκλα που καθόμουν πριν και βλέπω μια καφέ δερμάτινη ατζέντα πάνω στο τραπέζι ,την φέρνω κοντά μου και ανοίγω το πρώτο φύλλο ...
<Δεν νιώθω καλά ,η Claire με άφησε...την αγαπούσα ,γιατι με άφησε?νιώθω σαν να μην έχω πια οικογένεια...γιατί Claire..2 χρόνια μηδένισαν σε ένα απόγευμα...Αν είχα πάει την ώρα που είχαμε συμφωνίσει...τώρα..τώρα θα ήσουν εδώ..θα είμασταν ακόμα μαζί...>
Είχα γράψει πράγματα που ήθελα να πω στην Claire,να τα πω στον εαυτό μου ,να τα πω σε κάποιον ,αυτή η ατζέντα θα ηταν ο φίλος μου,μπορούσα να γράψω τις σκέψεις μου χωρίς να φοβάμαι να τις αποτυπώσω όπως τις σκέφτομαι,χωρίς να φοβάμαι μήπως κάποιος με κατακρίνει ....Θα ηταν κάτι σαν το ....ημερολόγιο μου...
Το ημερολόγιο του Derek ...
Ση...σήμερα λογικά θα γίνει η κηδεία ,δεν έχω αποφασίσει αν θα πάω ,αν θέλω να πάω αλλά σίγουρα θέλω να της πω αντίο ,ενα τελευταίο αντίο....Πρπει να πάω...Βάζω το χέρι μου μέσα στα μαλλιά μου και τα ανακατεύω,προσπαθώ να σκεφτώ αν θα πάω ή όχι,θα είναι όλοι εκεί....αν με λυπηθούν?δεν θέλω να με λυπούνται...Έσπρωξα την καρέκλα και πήγα στο δωμάτιο μου,άνοιξα την ντουλάπα και κοίταξα τα ρούχα μου!Φόρεσα ένα τζιν μαύρο,άρβυλα,μαύρο πουλόβερ και μαύρο τζάκετ.Άνοιξα την πόρτα για να φύγω αλλά είχε πολύ κρύο και τα αφτιά μου έγιναν κατακόκκινα,γύρισα πίσω,φόρεσα ένα σκουφάκι και ξανά βγήκα έξω για την δεύτερη απόπειρά μου για να πάω στην κηδεία...Φύσαγε και έβρεχε,το χιόνι είχε πια λιώσει,πρέπει να βρέχει από το βράδυ,τα βήματα μου με σταμάτησαν έξω από το νεκροταφείο,κρύφτηκα πίσω από μια γωνία που μπορούσα να δω καθαρά ,ο παπάς έψελνε και όλοι οι άλλοι έκλεγαν,κράταγαν μαύρες ομπρέλες και άσπρα τριαντάφυλλα...Ο παπάς σταμάτησε να ψέλνει ,έκλεισε το βιβλίο από το οποίο διάβαζε και έκανε δύο βήματα πίσω ''κανονικά αυτό έπρεπε να γίνει στην εκκλησία αλλά εφόσον δεν γινόταν να ανοιχτεί το φέρετρο και να γίνει η τελετή εκεί,λόγω της κατάστασης της κοπέλας έγινε εδώ χωρίς να ανοιχτεί το φέρετρο,παρακαλώ η μητέρα ή καποιος συγγενείς ή έστω καποιος φίλος να έρθει εδώ και να πει δύο λόγια για την συνχωρεμένη'' είπε ο παπάς και κοίταξε προς τον κόσμο,ο μπαμπας της Claire's είχε τυλίξει με τα χέρια του την μαμά της στην αγκαλιά του, η μαμά της του φίλησε τα χέρια και απομακρύνθηκε από κοντά του ,έκανε δυο βήματα και παραπάτησε ,ο παπάς την κράτησε ''όλα καλά'' του είπε και στάθηκε στο ύψος της .... ''εμ...'' είπε και καθάρισε τον λαιμό της ''ευχαριστώ πολύ που παρευρεθήκατε όλοι εδώ σήμερα αψηφόντας τον καιρό ,ήρθατε όλοι εδώ για να της πείτε ένα τελευταίο αντίο στην κόρη μου...(πήρε μια ανάσα και συνέχισε)ήταν τόσο καλή..'' είπε και δεν πρόλαβε να τελειώσει,άρχισε να κλαίει,τα μάτια της ήταν κόκκινα ,ο μπαμπάς της Claire's έτρεξε να την κρατήσei,κάτι της ψιθύρισε και την πήρε πιο κει,την έβαλε να καθίσει σε μιά καρέκλα και της μίλαγε για να ηρεμίσει,σκούπισα τα μάτια μου και συνέχισα να κοιτώ ,ένας άντρας βγήκε από το μέρος που ήταν όλοι μαζεμένοι και πήγε μπροστά από τον παπά ''μερικοί δεν θα με ξέρετε...''είπε ,η μαμά της Claire's γούρλωσαν και τον κοίταγε ακολουθόντας τον σε κάθε κίνησή του ''είμαι ο πατέρας της Claire's,ο κανονικός πατέρας,ευχαριστώ τον Marion που την μεγάλωσε από τα 5 της και είμαι ευγνώμων στην μητέρα της που ότι κι αν της έκανα με άφηνε να την βλέπω (πήρε μια ανάσα και σκούπισε τα μάτια του) ,δεν περίμενα να την ξανά δω έτσι...(άρχισε να κλαίει με λυγμούς) το μόνο που ήθελα να πω ήταν ότι ήταν η καλύτερη κόρη στον κόσμο'' με αυτά τα λόγια τελείωσε,έριξε ένα άσπρο τριαντάφυλλο μέσα στον λάκκο και ξανά μπλέχτηκε μέσα στον κόσμο...Πήγαιναν ένας ένας μπροστά από τον λάκκο και πέταγαν τριαντάφυλλα,η κηδεία τελείωσε και κάλυψαν τον λάκκο,η βροχή δεν είχε σταματήσει ακόμα και είχα γίνει μούσκεμα!Η μαμά της ήταν ακόμα εκεί....μετά από δέκα λεπτά έφυγε κοιτόντας πολλές φορές πίσω της!Σιγουρεύτηκα ότι έλειπαν όλοι και πήγα εκεί αργά κοιτόντας γύρω γύρω,σταμάτησα μπροστά από τον καλυμμένο τάφο της ,τον κοίταξα και τα ζεστά δάκρυα μου άρχισαν να κυλούν πάνω στο κρύο πρόσωπό μου ,κάθισα μπροστά στον τάφο από την μέση και πάνω όρθιος ,άφησα το τριαντάφυλλό μου πάνω στο χώμα και απλά το κοίταγα...