Pababa ako ng hagdan ng marinig ko ang mga tawanan sa kusina, pumunta agad ako roon at nabungaran si Emmanuel na nagluluto at nasa harap niya sila Papa na pinapanood siya. Agad na dumako ang tingin sa akin ni Manuel at ngumiti ng malaki.
"Excuse me, audience," he said before coming near me and hug me tightly.
I heard my mother's giggle from the background.
"Hope all!" she exclaimed and slap my dad's arm.
"I didn't wake you up kasi ang sarap ng tulog mo but I don't forget to give you kiss before going here." he said and kiss my forehead. Inalalayan niya ako umupo sa stool.
"I'm cooking our breakfast—"
"Mama! Bakit niyo naman pinag—"
"I insisted, baby. Madali lang naman 'to and I like doing this with you all." he said sincerely kaya ngumiti lamang ako.
Maya-maya rin ay napuno ng aming halakhak ang paligid ng kusina. Pagkatapos noon ay nag-ayos kami at umalis na rin sa bahay. Maraming paalala and life advice ang family ko kay Manuel na lagi ko naman naririnig but he is attentive and listening in what my parents saying.
Nagtagal kami ni Manuel sa Maynila ng tatlong araw para ayusin niya ang ibang negosyo rito, pero tuwing gabi ay lulutuan ko siya pagkauwi niya at manood kami hanggang makatulog.
Ngayon ang byahe namin pabalik sa Bataan kaya sobrang excited ako, kahit nung nakaraan ay halos isumpa ko ang lugar na iyon, pero ngayon ay iba ang nararamdaman kong saya dahil ginusto kong pumunta doon at para makasama si Manuel at makilala siya ng lubusan. Inaayos ngayon ng bodyguard niya ang mga bagahe namin, halos hindi ko sila nakita nung nakaraan siguro ay inutos ni Manuel na huwag muna kaming bantayan.
Tinawag niya si Fredo, tinanong kung naisakay na ang lahat ng gamit namin para makabyahe na. Tanghali na din kaming nagising dahil kagabi ay inumaga kaming dalawa sa pagbibigay ng kaligayahan sa isat isa.
Napapangiti nalang ako sa naiisip.
Pagkatapos nilang magusap ay siya na mismo nagbukas ng pinto para sakin kaya pumasok ako habang siya naman ay umikot para sumakay na rin, may driver kami ngayon, dahil mahaba ang byahe hindi rin siya magmamaneho dahil puyat padin daw siya at para na rin daw makatulog kami sa byahe.
"Magiistop over nalang tayo sa isang restaurant mamaya, tutal malapit ng maglunch, baby." sabi niya, tumango nalang ako at umusog malapit sa kanya, ang braso naman niya ay nilagay sa balikat ko, sinandal ko naman ang ulo ko sa dibdib niya.
Nararamdaman kong may tumatawag sakin, kaya napadilat ako, nakita ko si Manuel na nakatingin sakin, nakahinto din ang sasakyan kaya tiningnan ko kung nasaan kami, bumungad sa akin ang isang restaurant.
"Let's eat? It's lunch." nag-inat muna ako at tumango sa kanya, bumaba na siya at hinintay niya ako, naglahad siya ng kamay para kunin ko dahil pababa ako. Humangin ng malakas kaya ang suot kong dress ay tumaas kaya nakita ang hita ko buti nalang ay nahawi niya agad ito, kung hindi ay kita na ang lingerie ko, napatingin naman ako sa kanya at sa mga paligid namin pero wala naman nakapansin kaya hinawakan na lamang ni Emmanuel ang bewang ko.
"Fucking wind." he cursed.
Natawa na lamang ako kaya lalo kumunot ang noo niya. Pinagbuksan niya ako ng pinto at lumapit agad ako sa bandang duluhan na pwesto dahil walang masiyadong tao roon. Ayoko rin ng mga tingin na pinupukol sa akin ng tao, No. Ayoko ng tingin nila kay Emmanuel.
"You are really famous, huh?" I told him with amusement in my voice.
Tinaasan niya lamang ako ng kilay at ngumisi. Tinawag niya ang waiter upang lumapit sa amin, Pinagsalikop niya naman ang kamay namin na nasa lamesa.
Lumapit naman ang isang dalagang babae na halos labas ang kaluluwa, puno rin ng kolorete ang mukha at todo ngiti kay Manuel, binigyan niya kami pareho ng Menu. Didn't she notice Emmanuel is holding my hands or she is really just a flirt?
"Good afternoon Sir, what do you want for your lunch?" she said in a high pitch tone, I raised my brow and click my tongue in the left side of my cheek. Tama nga ako, She's a flirt.
Manuel is looking at the menu and glanced at me afterwards I pay my precious attention in the girl beside him and gaze at him while smirking. "Boiled shrimp with spinach, how about you, baby?" he asked.
Tinapunan ko naman ng tingin ang babaeng todo ngiti kay Manuel, halos mawala ang kulay sa mukha niya pagkatapos ninyang marinig iyon kaya napangisi naman ako.
"Lasagna and Fried Chicken."mabilis kong sagot.
Tumango naman siya at bumaling sa babae upang sabihin ang order namin ng matapos ay agad namang umalis ang babae dahil siguro sa hiya. She should get embarassed. Dapat lang.
" You're jealous, aren't you?" napatingin naman ako sa kanya ng matalim.
"What are you saying?" pagkukunwari kong tanong sa kanya.
"I saw you eye killing her." he teased,
"That is just how I look. Why would I get jealous? She's not on my level." I said confidently and he smiled before chuckling.
"That's my girl." he said and smirk. I flip my hair and roll my eyes at him.
"That's my girl ka diyan, manliligaw ka palang, noh." I said before scoffing, tumawa lang siya sa sinabi ko at ginagap ang kamay ko.
Pagkatapos namin kumain ay lumapit na kami sa counter upang magbayad, wala na rin yung babaeng doon, sayang papakita ko sana kung gaano makalingkis yung braso ni Emmanuel sa bewang ko. Lumabas na rin kami upang makabyahe na ulit.
Nasa balikat ko ngayon ang ulo niya, habang hinahawi ko ang buhok niya ramdam kong komportable siya sa ginagawa ko. Kapag gising siya parang lahat kaaway pero kapag tulog mukhang batang walang muwang, pasalamat ka at nagugustuhan na kita kung hindi bibigwasan ko talaga 'to, ang bigat kaya ng ulo.
Ginising ko siya dahil huminto ang sasakyan at tanaw ko na ang malaking gate ng Hacienda, napatingin naman siya sakin habang nag aayos, nginitian ko naman siya.
"How's sleep?" I asked.
"I don't know. tulog ako." pamimilosopo niya, sinamaan ko siya ng tingin.
"It's really good. All thanks to your soft breast." he said in low tone, para kami lang makakarinig.
"You pervert!"
"I'm just joking baby, iba lang talaga kapag ikaw katabi parang nasa langit." banat niya sakin.
Parang tanga talaga akala nakakakilig pinagsasabi niya, eh, nakakakilig naman talaga.
Dumeretso na ang sasakyan sa tapat ng Mansion walang pinagbago dito maliban na lamang sa naka-park na pulang sasakyan sa garahe. Bumaba na siya at hinintay ako na makababa.
"You will meet my father and grandfather today." he whispered that makes me stunt.
"Come again?" I asked and looks at him with disbelief.
"I will mamaya sa kwarto." he teased kaya hinampas ko siya sa braso.
"Manuel!" I hissed and pinch his arm, nilayo niya naman agad ang kinurot kong braso niya.
What if they wouldn't like me? I mean kahit naman saan tignan ang layo ng agwat ng pamumuhay namin ni Manuel. Marchero siya, samantalang ako wala pang napapatunayan, what if bigla na—
"Stop overthinking. they will like you, okay? Are you Avella? Bakit bigla kang walang confidence sa sarili mo? Come on, baby! You are out of everyone's league. Ako lang din pasok sa standard mo kaya we deserve each other." he said and shrug na animo nagyayabang, napatawa ako roon.
Tama. I shouldn't think too much. Ngumiti nalang ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya upang pumasok sa kanila. Narinig namin ang ingay sa dining area, siguro ay kumakain sila, papalapit kami ng papalapit mas lalo akong kinakabahan, hinigpitan ni Manuel ang hawak sa kamay ko na tila ba'y iniisip niya na bigla nalang akong tatakbo. well, I might. mabuti nalang hawak niya.
"Ikaw ba 'yan Emman, anak?" rinig naming ani habang papasok na kami sa dining area.
"Yes Pa," he said and smiled at them.
"Buti naman at nakauwi kana—" napatingin sa akin ang lalaking malaki ang hawig kay Emmanuel at napangiti ng malaki.
"Hijo? totoo ba 'tong nakikita ko? babae kasama mo? magpapakasal kana? at ang ganda naman talaga." namamangha na wika niya kay Emman at ngumiti sa akin.
Ang Lolo ni Emmanuel ay nakapolo shirt at may panyo sa bulsa noon, Ang papa naman ni Emmanuel ay nakaputing t-shirt. Napatingin sa akin ang lolo ni Emmanuel kaya ngumiti ako at yumuko sa kanila. Sinuklian niya naman ako ng tipid na ngiti at sinenyasan kami ng Papa ni Emmanuel na lumapit at maupo.
"I would like you to meet Avella." sabi ni Emmanuel at tumingin sa akin.
"Magandang hapon po, Ako nga po pala si Avella Rue." ani ko gamit ang pormal na boses.
Matagal rin na katahimikan bago binasag ng papa ni Emmanuel iyon.
"C'mon let's eat, akala ko kay mamayang gabi pa kayo makakauwi." sabi ng Papa ni Emmanuel sa amin. Hinila ako ng upuan ni Emmanuel at doon ako umupo, Nahihiya ako sa inaakto ni Emmanuel baka isipin nila nag iinarte ako.
"Kumusta, hija? I'm Ferdinand Marchero, Emmanuel's father. It's nice to meet you." ngumiti siya sa akin at sinuklian ko yun. He seems polite and comfortable with new people. He is like an older version of Emmanuel with soft features kahit may balbas ito unlike Manuel who's clean shave but have a rough features na akala mo laging ginagalit ng mundo.
"This is my father, Don Marchero, grandfather of Emmanuel." pagpapakilala niya sa kanyang ama.
Hindi ito nagsalita o tumingin lamang sa amin bagkus ay kumain lamang na parang wala kami. Kinabahan ako ng hindi ko malaman kung bakit.
Napaubo naman si Manuel ng marahan at sinabing umakyat na kami dahil tapos na kami kumain. naramdaman ko ang hawak niya sa braso ko at pagpisil doon.
"We will go to farm and have some fresh air, wanna join us?" tanong niya sa amin ngunit umiling lamang si Emmanuel at sinabing magpapahinga kami.
Ngumiti na lamang ito sa amin at sumunod na sa Lolo ni Emmanuel na hindi man lang kami tinapunan ng kahit isang sulyap. Hindi ko alam kung anong kaba ang meron sa akin pero ramdam ko na ayaw sa akin ng Lolo niya o baka ganoon lamang talaga? Nagulat ako ng itayo ako ni Emmanuel at igaya sa kwarto namin noon.
"Kanina kapa hindi nagsasalita, Ano iniisip mo?" tanong niya sa akin. "Hindi mo ba ako nababasa? Himala." pang aasar ko sa kanya.
"Seriously, Avella. What is bothering you? I'm worried." he said at me at umupo sa kabilang upuan na inuupuan ko.
"Wala naman, napagod lang talaga ako. Huwag ka mag alala." sabi ko na lamang sa kanya.Ayoko naman sabihin kasi baka naman mali lang naiisip ko at baka mag away pa sila doon.
"If it's my grandfather's treatment earlier, Don't worry about it, ganoon talaga siya and I will talk to him mamaya about the necklace." ani niya sabay tingin sa akin.
"I'm not worried about that, naiintindihan ko naman." sinalubong ko ang tingin niya at nagulat naman ako ng tumayo siya at hinalikan ako sa noo.
"I know. that's one of the reasons why I love you." he adoringly look at my eyes and peck my lips
"Go get some rest. Lalabas lang ako at icacatch up si papa sa mga meetings noong nasa Manila pa tayo." sabi niya sa akin at hinila na ako sa kama at hiniga roon. Hinalikan niya pa ako sa noo at pumikit na ako. Nang marinig ko ang sarado ng pinto ay agad akong bumangon at napabuntong hininga.
Hindi ko mapigilan ang sarili ko mag alala at mag isip sa pakikitungo ng Lolo niya sa amin, partikular nasa akin. Hindi ko alam pero nakakaramdam ako ng pangamba sa nangyayari. Isang buntong hininga muli ang pinakawalan ko bago hinila ng kaantukan dahil na rin sa pagod.
Xoxo, Arabella