#Unicode
" ဒိုင်း "
အရာအားလုံးတိတ်ဆိတ်သွားလျှက် အနီရောင်သွေးတွေက ကမ်းစပ်ကသဲစတွေပေါ်ကျဆင်းလာပြီးနောက် လှိုင်းခပ်လာတဲ့ရေတွေနဲ့အတူ ပင်လယ်ထဲသို့မြောပါသွားလေတယ် …
ရှန်ဝေ မင်းယွီအရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်ချလျှက် သူ့ရဲ့လက်မောင်းနဲ့ မင်းယွီရဲ့ကိုယ်ကို ကားပေးထားပြီး အဆက်မပြတ်ကျနေတဲ့သွေးတွေက ရှန်ဝေရဲ့လက်မောင်းကပင် … သူ့ရဲ့အသွေးအသားထဲကနေစိမ့်ထွက်လာတဲ့သွေးတွေက လရောင်အောက်မှာ အထင်းသားမြင်နေရပြီး မင်းယွီပင်အတော်လေးထိပ်လန့်သွားမိလေတယ် …
" ရှန်ဝေ … မင်းဘာလို့ကာလိုက်တာလဲ …
မင်း … မင်းလက်မှာ သွေးတွေ "
သူကနာကျင်မှု မပြသည့်အပြင် တည်ငြိမ်စွာပဲ သူတွန်းလိုက်လို့ လဲကျသွားတဲ့မင်းယွီကိုထူပေးရင်း …
" မင်းအဆင်ပြေလား "
မင်းယွီရှန်ဝေလက်ကိုကြည့်ပြီး သူ့ကြောင့်တစ်စုံတစ်ယောက် ဒုက္ခရောက်သွားမှန်းသိလိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာ စို့နင့်လျှက် …
" ငါတောင်းပန်ပါတယ် …
ငါမင်းကို ဒုက္ခတွေပဲ ပေးနေမိလို့တောင်းပန်ပါတယ်ရှန်ဝေ "
ရှန်ဝေက ဘာမှမဖြစ်သည့်ဟန် လက်ခါပြပြီး …
" ဒီဒါဏ်ရာလောက်က ငါ့အတွက်နာကျင်စေမှာမဟုတ်ဘူး …
ပြီးတော့အပေါ်ယံလေးရှပ်ထိသွားတာ …
သူမရဲ့သေနတ်ပြစ်စွမ်းရည်က အရမ်းနိမ့်လွန်တယ်ကွာ …
ဟား … မင်းလောက်တောင်မတော်ဘူး သိလား "
သူက နာကျင်မှုမပြသည့်အပြင် စနောက်နေသေးတယ် … မင်းယွီသူသိမ်းထားတဲ့ ရွာသားတွေပေးလိုက်သည့် ဆေးရည်ပုလင်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး …
" ဒီဆေးရည်က သွေးအမြန်တိပ်သလို ဒါဏ်ရာကျက်တာလဲမြန်တယ် "
ချူးရှန့် လဲကြသွားတဲ့ မင်းယွီနဲ့ရှန်ဝေကိုမြင်တော့ ထိတ်လန့်သွားပြီး သူ့ရဲ့ဒေါသတွေက စုဝေးလာကာ ရက်စ်ဒီထံချိန်ရွယ်ပြီးပြစ်လိုက်တယ် …
သို့ပေမဲ့ သခင်ရဲ့ခွေးတွေက သူတို့သခင်မရဲ့အရှေ့ကနေကာကွယ်ကာ အသေခံသွားကြတယ် … ချူးရှန့်ရဲ့စွမ်းရည်က လျှင်မြန်လွန်းလှ၍ နောက်ထပ်အသစ်ထပ်ရောက်လာတဲ့လူအုပ်ကြီးဟာ ခနလေးခြင်းကြရှုံးသွားလေတော့တယ် …
ရက်ဒီတစ်ယောက် သူမမနိုင်တော့မှန်းသိသွားတော့ ထွက်ပြေးမည်ကြံလိုက်ပေမဲ့ ချူးရှန့်က လျှင်မြန်စွာဖမ်းစီးလိုက်ပြီး သူမရဲ့စက်လှေပေါ်မှာကြိုးချည်ထားလိုက်လေတယ် …
ပြီးသွားတော့ မင်းယွီတို့ထံပြေးလာချိန် ရှန်ဝေလက်မောင်းက ဒါဏ်ရာကိုတွေ့ပြီး ချူးရှန့်အတော်လေး ထိပ်လန့်သွားမိတယ် … မင်းယွီကိုမမှန်၍ စိတ်အေးရပေမဲ့ ထိမှန်သွားသူက ရှန်ဝေဖြစ်နေပြန်တော့ သူ့ရင်ထဲမှာ ပူလောင်နေပြန်တယ် …
သူတို့ ၂ ယောက်ကို ကမ်းစပ်ကနေ ကျောက်ဆောင်တွေနားခေါ်လာပြီး ထိုင်စေလိုက်တယ် … ပြီးနောက် ချူးရှန့်က မင်းယွီလက်ထဲကဆေးကိုယူလိုက်ပြီး …
" အကိုဆေးထည့်ပေးမယ် "
ရှန်ဝေရဲ့ လက်မောင်ကို ကျည်က မပေါ်ယံလေးပဲထိမှန်သွားတာမို့ အစင်းကြောင်းတစ်ခုကနေ သွေးတွေယိုစမ့်ထွက်နေပြီး ကျည်ကတော့ရှိမနေ …
ချူးရှန့် သေနတ်မှန်သွားတာတောင်နာကျင်မှုမပြပဲ တည်ငြိမ်ပြီး အေးဆေးစွာပင်ရှိနေတဲ့ ရှန်ဝေကိုမြင်ရတော့ အနည်းငယ်သံသယမကင်းဖြစ်မိတယ် … သာမာန်လူတစ်ယောက်က ထူးခြားတဲ့စွမ်းရည်ရှိတဲ့အပြင် အမှောင်လောကရဲ့အကြောင်းအားလုံးသိနေယုံမက နာကျင်မှုကိုပါ တင်းခံနိုင်သူဟူ၍ သူ့ဘဝမှမတွေ့ဖူးခဲ့ … ဒါကြောင့်မို့ သူက ဆေးထည့်ပေးရင်း မေးလိုက်တယ် …
" ရှန်ဝေ … မင်းက ဘယ်လိုလူမျိုးများလဲ …
ငါမင်းအကြောင်းဘာမှမသိသေးဘူးလို့ ဘာကြောင့်ထင်နေမိတာလဲ "
" အ့ … အား …
အကို ဘာတွေပြောနေတာလဲ "
ဆေးရဲ့စူးရှရှနာကျင်မှုကြောင့် ရှန်ဝေအော်လိုက်မိတယ် … သေနတ်မှန်တာက မနာပေမဲ့ ဆေးထည့်လိုက်တော့ သေလောက်အောင်နာကျင်သွားတယ် …
ချူးရှန့်က မနာကျင်စေဖို့ ဒါဏ်ရာပေါ် လေမှုတ်ပေးရင်း …
" မင်း ကျည်မှန်ဖူးတာ ဘယ်နှကြိမ်လောက်ရှိလဲ "
" အင် … ကျွန်တော် တစ်ခါမှမမှန်ဖူးဘူး …
ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ပြစ်လိုက်လို့မှန်သွားတဲ့သူကတော့ မနည်းမနောပဲ "
ရှန်ဝေက ပွင့်ပွင်းလင်းလင်းပဲပြန်ဖြေလိုက်တယ် … သူ့ပုံစံက လူငယ်ဆန်လွန်ပြီး ဒုက္ခရောက်နေတာကိုလဲသိပ်ပြီးအလေးနက်ထားပုံမပေါ်ဘူး …
ချူးရှန့်က ဆေးလူးပေးနေရင်း ထပ်မံမေးကြည့်လိုင်တယ် …
" ငါမင်းနဲ့စတွေ့တုန်းက မင်းငါ့ကို ဘာကြောင့်မင်းနောက်လိုက်တဲ့သူလို့ ထင်နေတာလဲ …
မင်းမှာအနှောက်အယှက်တွေရှိနေလို့လား "
ရုတ်တရပ်ကြီးဟိုအရင်ကကိစ္စတွေမေးလာတော့ ရှန်ဝေ ဘာပြန်ဖြေရမှန်မသိဖြစ်သွားတယ် … သေချာတာတစ်ခုကတော့ သူက ရဲအရာရှိဘက်က စုံစမ်းရေးမှုးတစ်ယောက်ဆိုတာကိုတော့ ဘယ်သူမှသိသေးမည့်ပုံမပေါ်ဘူး … ပြီးတော့ သူကိုယ်တိုင်ကလဲ ထိုအလုပ်ကို မလုပ်ချင်၍ ထွက်ပြေးနေတဲ့သူ …
" အာ … အဲ့ဒါက ကျွန်တော်အရင်လုပ်ခဲ့တဲ့နေရာက အမှိုက်တွေထင်လို့ပါ …
စိတ်ထဲမထားနေနဲ့ "
ချူးရှန့် အမြန်ပဲယုံကြည်သွားတယ် … ရှန်ဝေဆိုတဲ့ကောင်လေးက ထက်မြတ်တဲ့ လမ်းဘေးဂျပိုးလေးပဲ … ဒါကြောင့် ဒီကောင်လေးကို မြေထောင်မြှောက်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် …
ရှန်ဝေက မင်းယွီဘက်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး မှိုင်တွေနေတဲ့မျက်နှာလေးကိုမြင်ရတော့ ဝမ်းနည်းသွားလေတယ် …
" မင်းယွီ … ငါဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွ "
" ရှန်ဝေ … အရာအားလုံး ငါ့ကြောင့်ပါ …
မင်းရဲ့အေးချမ်းနေတဲ့ဘဝလေး ငါ့ကြောင့်ပျက်စီးသွားခဲ့ပြီ …
ခုလဲငါ့ကြောင့် မင်းဒါဏ်ရာရသွားပြီ …
ငါတောင်းပန်ပါတယ် "
မင်းယွီက ရှန်ဝေကို ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ကြည့်ရင်း အဆက်မပြတ်တောင်းပန်ရှာတယ် … အဲ့ဒိအချိန်က သူ့ကိုသူသေပြီးလို့တွေးထင်ထားခဲ့၍ ကြောက်စိတ်ကြောင့် နှလုံးသားတစ်စုံက ငြိမ်သက်မနေသေးပေ …
ချူးရှန့် ပါလာတဲ့အဝတ်စနဲ့ ရှန်ဝေလက်မောင်းကိုစည်းပေးပြီးသွားတော့ ကြောက်နေတဲ့ မင်းယွီပခုံးကို လက်နဲ့ပုတ်ပေးရင်း …
" မကြောက်နဲ့ … သတ္တိရှိဖို့လိုတယ် …
ဘဝကတိုက်ပွဲလိုပဲ …
အားနည်းတဲ့လူက မြန်မြန်ကျရှုံးလိမ့်မယ် …
ဒီအရာကိုသင်ခန်းစာယူပြီး နောက်တစ်ချိန်ကျရင် လက်မနှေးစေပဲ ရန်သူကိုပြစ်နိုင်အောင်ကြိုးစား "
မင်းယွီသူ့အင်္ကျိထဲမှာသိမ်းထားတဲ့သေနတ်ကိုထုတ်ယူကာ တင်းကြပ်စွာကိုင်လိုက်ပြီး …
" ကျွန်တော် နောက်တစ်ခါ ကို့ကိုယ်ကို ကာကွယ်နိုင်အောင်ကြိုးစားပါ့မယ် …
ကျွန်တော့ကြောင့် ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်စေရဘူး "
" ကောင်းတယ် … ခုအကိုတို့ သွားဖို့အချိန်တန်ပြီ "
" ဘယ်ကိုလဲ "
" ဟိုရောက်ရင်သိရမှာပေါ့ "
သူတို့ ထိုနေရာကနေ ထလိုက်ကြပြီး တောထဲသို့ပြန်ဝင်မည်ပြင်လိုက်တော့ အနောက်ကနေ အော်ခေါ်သံစူးရှရှကိုကြားလိုက်ရတယ် …
" နင်းတို့ ဘယ်မှမသွားရဘူး … ငါ့ကိုခုလွှတ်ပေ …
ငါကဒီနယ်ရဲ့သခင်မ …
နင်တို့ကို ငါ့အဖေကသတ်လိမ့်မယ် …
ငါ့ကိုခုလွှတ်ပေးလို့ပြောနေတယ်လေ "
ချူးရှန့်က အနောက်သို့တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် တစ်စုံတစ်ရာကိုသတိရသွားပြီး ရှန်ဝေထံလှည့်ကာပြောလိုက်တယ် …
" ရှန်ဝေ … သူမကိုဒီတိုင်းထားခဲ့လို့တော့မဖြစ်ဘူး …
တစ်နည်းနည်းနဲ့လွတ်သွားနိုင်တယ် …
မင်းမှာလဲဒါဏ်ရာနဲ့ဆိုတော့ တောထဲမလိုက်နဲ့တော့ …
ဒီအဝတ်စနဲ့သူမပါစပ်ကိုစည်းထားပြီး ဒီမှာပဲစောင့်နေ …
နေမထွက်ခင် ငါတို့ပြန်လာခဲ့မယ် "
ရှန်ဝေကလဲ သူမကို နောက်ထပ် လွတ်သွားခွင့်မပြုချင်၍ ချူးရှန့်တောင်းဆိုမှုကိုလက်ခံပြီးနောက် သူမထံသို့ ထွက်သွားလေတယ် …
မင်းယွီလဲ ချူးရှန့်နဲ့အတူ တောအုပ်ထဲလိုက်လာပြီး ရှေ့အနည်းငယ်ရောက်တော့ အော်နေတဲ့သူမအသံတိတ်ဆိတ်သွားပြီး ပင်လယ်လှိုင်းခပ်သံတွေသာ ကြားနေရတယ် …
နောက်ဆုံးတော့ သူမကိုဖမ်းချုပ်နိုင်ပြီ … သို့ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ရင်ထဲမှာလေးလံနေဆဲပင် …
*
*
*
*
ကွင်းပြင်ထဲက လူအုပ်ကြီးက အနက်ရောင်လူတစ်စုရဲ့ဝန်းရံခြင်းခံလိုက်ရပြီးနောက် စစ်ဖြစ်တော့မဲ့အခြေအနေမှာရှိနေတယ် … မာဖီးယားအုပ်စုအသေးလေးတွေက အင်အားနည်းသလို သူတို့အားလုံးက Lion ရဲ့ခြုံခိုက်ခိုက်မှုကို ခံရလိမ့်မည်ဟု မတွေးထင်မိခဲ့၍ လက်နတ်တစ်ခုစီသာယူဆောင်လာပြီး ခုလိုအဝိုင်းခံလိုက်ရတဲ့အခါ သူတို့အားလုံး ကြောက်လန့်ကုန်ကြတယ် …
" Lion ဆိုတဲ့ကောင်း … မင်းသတ္တိရှိရင် ကိုယ်တိုင်တစ်ယောက်ထည်းထွက်ပြီးတိုက် …
မင်းတပ်ကို ခုချက်ချင်းနောက်ဆုတ်ခိုင်း "
ထိုလူက အတော်အသင့်အင်အားကြီးမဲ့ပုံပေါ်ပြီး ကို့ကိုယ်ကိုလဲ ယုံကြည်ချက်အပြည့်ရှိနေပုံပင် … တချို့အဖွဲ့အစည်းတွေက ကြောက်လွန်း၍ Lionရှေ့မှာ ဒူးထောက်ကုန်ကြတယ် …
ထိုစဉ် အနက်ရောင် ကျားခေါင်းဝတ်ရုံနဲ့ Lion ဆိုသူက ခပ်ကျယ်ကျယ်အော်ရယ်လိုက်ပြီး …
" ဟား … မင်းမှာ ငါနဲ့တိုက်ဖို့ အရည်အချင်ရော ရှိလို့လား … ဟမ် …
မင်းကဘယ်အဖွဲ့ အစည်းကမှန်းတောင် ငါမသိဘူး "
ထိုလူက အတော်လေး ဒေါသထွက်သွားပုံပင် … မျက်ကျောတွေထောင်ထလျှက် Lion ဆိုသူကို လက်ညှိုးထိုးပြီး ဒေါသသကြီးဆိုလာပြန်တယ် …
" မင်း … မင်းငါ့ကိုတောင်မမှတ်မဘူးလား …
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်က အမဲလိုက်ပွဲမှာ မင်းကိုယ်တိုင်ငါ့ရဲ့နယ်မြေကို ဖျက်စီးခဲ့တာ …
ငါဘယ်လောက်ဒုက္ခရောက်သွားလဲမင်းသိလား …
ဒီတစ်ကြိမ်တော့ မင်းကလှည့်ပေါ့ … မင်းကို လုံးဝအလွတ်မပေးဘူး "
" ဟား … ခများက ကို့သေနေ့လား သူ့သေနေ့လား မသဲကွဲတဲ့ပုံပဲ …
ဒီလိုဆိုတော့လဲ ခများသိအောင်လုပ်ပေးရမှာပေါ့ "
ထိုလူက သေနတ်ကိုရှေ့သို့တန်းထုတ်လိုက်ပြီး ' ဖောက် ' ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့ကျည်က ထိုစကားများလွန်းတဲ့လူကြီးရဲ့ နှဖူးတည့်တည့်ထိမှန်သွားပြီး သွေးများစီးကျလာကာ နှုတ်မှစကားတစ်လုံးမှပင်မထွက်နိုင်တော့ပဲ လဲကြသေဆုံးသွားလေတော့တယ် …
ဂိုဏ်းကြီးတစ်ခုရဲ့ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ကိုတောင်တွေဝေခြင်းမရှိ ပြစ်သတ်လိုက်ပုံကိုမြင်ရတော့ ကျန်တဲ့သူတွေအားလုံး ထိတ်လန့်ကုန်ကြတယ် …
ယာရှာက မစဉ်းစားပဲ ထိုလူကိုပြစ်သတ်လိုက်တဲ့ lion ကိုပို၍ သံသယဝင်မိလာတယ် … ထိုနှစ်က သေဆုံးသွားတဲ့လူရဲ့နယ်မြေကို သွားရောက်တိုက်ခိုက်ရာ၌ သူမပါ ပါဝင်ခဲ့တယ် … ထိုလူက စစ်တပ်နဲ့ပူးပေါင်းတဲ့ထဲကတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ရဲတွေနဲ့လဲသိကြွမ်းသလို အင်အားအတော်အတန်ရှိတဲ့သူ … ဒီလူရဲ့တည်ရှိမှုက Lion ကိုမထိခိုက်သလို ဒီလူကိုသတ်ပြီး Lion ကအပြစ်ခံယူရအောင် ရူးနေတဲ့သူမဟုတ်သေးဘူး …
ခုလုပ်ရက်က Lion ကိုယ်တိုင်က သူ့ထံ အပြစ်တွေရောက်လာဖို့ လက်ယက်ခေါ်နေတာနဲ့တူနေတယ် … ဆက် ပြီးထားထားရင် လူအများထင်နေကြတဲ့ အပြစ်တွေအားလုံး လုပ်ထားတဲ့သူက Lion ဆိုတာက ငြင်းဆန်လို့မရတဲ့အမှန်တရားအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားနိုင်တယ် …
ယာရှာက လူအုပ်အလယ်လောက်မှာရှိနေပြီး သူ့ရဲ့သေနတ်က ခေါင်းဆောင်ဆိုသူထံချိန်ရွယ်လိုက်လေတယ် … ပါးလစ်တဲ့ထိုလူက ယာရှာသူ့ထံချိန်ရွယ်နေတာလဲမြင်ရော သူ့ရဲ့သေနတ်ဖြစ် လူအုပ်ကြား ပြစ်ခပ်လေတယ် … မရှောင်သိမ်းနိုင်တဲ့ လူအုပ်ထဲက လူတစ်ဝက်ခန့်က သူ့ရဲ့လက်အောက်မှာပဲ ကျရှုံးသွားလေတယ် …
သွေးသံသရဲရဲနဲ့ လူသေကောင်တွေကြားမှာပြေးလွှားနေသူနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့လူတွေရဲ့စည်းဟာလဲ ပေါက်သွားပြီး စစ်ပွဲစတင်လေတော့တယ် …
ဂျိုးလ်တို့ရဲ့ အရာရှိတပ်ဖွဲတချို့က တိုက်ပွဲသံကြောင့် အမဲလိုက်တာကိုရပ်နားပြီး လူစုနေတဲ့ထိုကွင်းပြင်ထံရောက်လာကြ၍ ခုအနေအထားဟာ တစ်ဖက်နှင့်တဖက် မျှတလို့နေတယ် …
ဒူးထောက်နေတဲ့ ဂိုဏ်းငယ်တွေကတော့ Lion ဘက်ကိုသွားရမလား ရဲတွေဘက်သွားရမလား ရွေးချယ်ရခက်နေပြီးနောက်ဆုံး သူတို့နဲ့မဆိုင်သည့်နယ် ဘေးသို့ ထွက်သွားကြလေတယ် …
ပတ်ဒိုမင်းက ဒေါသအကြီးအကျယ်ထွက်နေပြီး စစ်ပွဲကိုစဖို့မစောင့်နိုင်တော့ဘူး … သူဒီပွဲကိုလာရခြင်းရဲ့ရည်ရွယ်ချက်က Lion နဲ့ရှန်ဖန်းဂူကိုဖမ်းစီးပြီး သူ့ရဲ့နှစ်ရှည်လများ ထိန်းထားရတဲ့ ဒေါသအမုန်းတရားတွေကို ခဝါချဖို့ပဲ … သူ့အသက်နဲ့ရင်းရမယ်ဆိုရင်တောင် ဒီပွဲကိုနိုင်အောင်တိုက်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ် …
ဒိုမင်းရဲ့စိတ်လောနေပုံကိုမြင်လိုက်ရတော့ ရှုယွမ် အလျှင်အမြန်ပဲ တားလိုက်လေတယ် …
" Sr.ပတ် … လောလို့မဖြစ်ဘူး …
ကျွန်တော်တို့မှာ အင်အားအလုံအလောက်ရှိနေပြီပဲ …
သူတို့တစ်ယောက်မှမလွတ်နိုင်ပါဘူး "
" ဘာကိုစောင့်နေရအုံးမှာလဲ …
မကြာခင် မိုးလင်းတော့မယ် …
ဒီတိုက်ပွဲကို မနက်နေမထွက်ခင်အပြီးလုပ်ရမှာ "
ဒါကအမဲလိုက်ခြင်းရဲ့စည်းကမ်းပဲ … အမဲလိုက်တယ်ဆိုကတည်းက ညဘက်ဆိုတာကို လူတိုင်းမှန်းစပြီးလောက်မယ်ထင်တယ် … အမှန်ပါပဲ ည ၈ နာရီကနေ မနက် ၇ နာရီ နေထွက်ချိန်ထိ ထိုအချိန်ကာလက အမဲလိုက်ချိန်ဖြစ်သလို ဘယ်သူ့ကိုပဲသတ်သတ်တရားဥပဒေအရခွင့်ပြုထားတယ် … အမဲလိုက်ပွဲကိုပါဝင်ပြီဆိုကတည်းက သူ့မှာ အသက်အာမခံမရှိသလို ကြောက်ရင်ပုန်နေယုံပဲရှိတယ် … သေရင်ဘယ်သူမှ အမှုလိုက်လို့မရဘူး …
ခုအချိန်က မနက် ၃ နာရီခန့်ရှိနေပြီ … နေထွက်ချိန်ကျော်သွားတဲ့ထိတိုက်ပွဲမစဘူးဆိုလျှင် နောက်တစ်နေ့ညထိ စောင့်ရမှာဖြစ်သလို ဒီလိုအခွင့်အရေးမျိုးလဲထပ်ရမှာမဟုတ်တော့ပေ …
သို့ပေမဲ့ ပတ်ဒိုမင်း တိုက်ပွဲစဖို့ အချက်ပေးရန် ပြင်နေချိန်မှာလဲ Lion ဆိုသူက ထူးထူးဆန်းဆန်းအရာတချို့ကို စတင်လုပ်ကိုင်လေတော့တယ် …
" မင်းတို့ စစ်ဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒီလူကို အရင်သတ်မှဖြစ်လိမ့်မယ် "
ထိုစဉ်ကြိုးအထပ်ထပ်ချည်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက် Lion ရဲ့အနောက်ကနေ ထွက်ပေါ်လာတယ် … ထိုလူကတော့ ဒီနယ်မြေရဲ့သခင် အန်းဂါးပင် … တဖက်ကအဖွဲထဲမှာ အန်းဂါးလ်ရဲ့လူတစ်ဝက်လောက်ပါတာမို့ သူတို့အားလုံး လက်တွန့်ကုန်ကြတယ် … ဂျိုးလ်တို့ပါ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ တွေဝေသွားလေတယ် …
ဒါက သူလိုချင်တဲ့အရာပဲ … မျက်နှာဖုံးအောက်ကလူက ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်ရင်း …
" ကောင်းတယ် … မင်းတို့အားလုံး မတိုက်ရဲကြဘူးမဟုတ်လား …
မင်းတို့ရဲ့မြို့ဝန်သေပြီးမှ မင်းတို့ငါ့ကို တိုက်ခွင့်ရှိမယ် "
ထိုစဉ်အားလုံးက တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ပြောကုန်ကြတယ် …
" မြို့ဝန်က ဒီပွဲကိုစီစဉ်တဲ့သူပဲ …
ဘာကြောင့်သူ့ကို ဓားစာခံလုပ်ရဲတာလဲ "
" Lion က တကယ်ကို ကိုယ်ကျင့်တရားမကောင်းတဲ့လူ …
အမဲလိုက်ပွဲရဲ့စည်းမျဉ်းတွေအတိုင်း ကို့အစွမ်းအစကိုမသုံးပဲ သူများအသက်ကိုသုံးနေတယ် "
" အဖွဲလိုက်နဲ့ ခြုံခိုက်တိုက်တာ ထည့်ပေါင်းရင် သူကငါတို့ကြားဖူးတဲ့သတင်းတွေနဲ့ လုံးဝဆန့်ကျင်နေတဲ့ ကြောင်သူတော်ကြီးပဲ "
" ဒါဆို စစ်တပ်နဲ့ပေါင်းပြီး အာဏာလိုချင်နေတယ်ဆိုတာ တကယ်ပဲပေါ့ "
" သူ့ကိုအရှင်ထားလို့မဖြစ်ဘူး …
အာဏာပိုင်တွေ သူ့ကို ဖမ်းဝရမ်းထုတ်ခိုင်းသင့်တယ် "
" ဒိထက် ခိုင်မာတဲ့သက်သေ ဘယ်မှာရှိအုံးမှာလဲ …
မြို့ဝင်ကိုပြန်ပေးဆွဲပြီး အာဏာကိုလိုချင်နေတာအသိသာကြီးပဲ "
" Lion ကိုအလွတ်မပေးနဲ့ …
ဒါကသူ့ရဲ့သရုပ်မှန်အစစ်ပဲ …
ဒီပွဲကိုသူလုပ်ကြံထားတာ …
မနက်ရောက်ရင် Lion ကို နိုင်ငံတော်ကိုတော်လှန်မှုနဲ့ ဖမ်းဝရမ်းထုတ်ဖို့ လွှတ်တော်ကို ထင်ပြရမယ် "
" ဟုတ်တယ် … တင်ပြရမယ် …
Lion ကို တစ်သက်တစ်ကျွန်းပေးဖို့ တောင်းဆိုရမယ် "
လူတွေရဲ့သွေးတွေက ဆူပွက်လာပြီး ဟစ်အော်သံများပင်ထွက်ပေါ်လာလေတယ် … အနက်ရောင်မျက်နှာဖုံးနဲ့လူထံမှ ခပ်သဲ့သဲ့ရယ်သံတစ်ချို့က လူတွေရဲ့အော်သံတွေကြား တိုးတိုးလေသာထွက်ပေါ်နေတယ် … ယာရှာကပါးလစ်သူမို့ ထိုအသံကိုကြားလိုက်ရပြီး ကြည့်မိတော့ မျက်နှာဖုံးအုပ်မထားတဲ့ အန်းဂါးလ်ရဲ့မျက်နှာမှာ ကြောက်စရာကောင်းလှတဲ့အပြုံးတစ်ခုတည်ရှိနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ် … ဒါဆိုအဖြေကသေချာသွားပြီ … လူတွေကိုသွေးဆူစေဖို့ Lion အတုနဲ့ အန်းဂါးလ်ပေါင်းကြံနေတယ်ဆိုတာ သေချာသွားပြီ …
သို့ပေမဲ့ သူမအတွေးပင်မဆုံးသေး Lion အတုက လက်ကိုမြှောက်ပင့်လာပြီး စောတုန်းက Lion ကိုအပြစ်ပြောတဲ့လူအားလုံးရက် ရက်စက်စွာပြစ်သတ်လိုက်လေတယ် … သူ့ရဲ့စွမ်းရည်ကလဲ မြင့်ပေမဲ့ ဖန်းဂူလောက် မလျှင်မြန်ဘူးလို့ သူမမှတ်ချက်ပြုလိုက်တယ် …
ဘာကြောင့်ဆို သူပြစ်တဲ့လူကမှန်ပေမဲ့ ထိမှန်တဲ့နေရာကလွဲနေတယ် … တစ်ချို့ကလက် တစ်ချို့ကခြေထောက် ထိုနေရာကတွေက သေစေနိုင်တဲ့နေရာမဟုတ်၍ နာကျင်စွာဟစ်အော်သံတွေက နားကွဲစဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ကျယ်လောင်လှပြီး တောအုပ်တစ်ခုလုံးကိုပဲ့တင်ထပ်သွားစေတယ် …
Lion အစစ်သာဆိုလျှင် သေစေနိုင်တဲ့နေရာ တစ်နေရာကိုရွေးပြစ်ပြီး အသံတစ်စမှပင်ထွက်ခွင့်ပြုမည်မဟုတ်ချေ … Lion အတုက ထိုမျှလောက်နဲ့ရပ်မသွားသေး … သူ့ရဲ့သေနတ်ကို အန်းဂါးလ်ထံချိန်ရွယ်လိုက်လေတယ် … စောတုန်းက ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းအောင် ပြုံးနေတဲ့သူက ခုတော့ ရူးမတတ်ကြောက်ချင်ဟန်ဆောင်နေပုံမှာ အကယ်ဒမီပင်ရထိုက်တယ် …
" မင်းတို့သခင်မသေစေချင်ရင် ခုချက်ချင်း လက်နတ်ချပြီး ဒူးထောက်စမ်း "
အရာရှိအဖွဲ့က ဒူးမထောက်ပေမဲ့ သူတို့လက်နတ်တွေကိုရုတ်သိမ်းလိုက်တယ် … ထိုအခြေအနေအမှန်သည်ကို သိနေသူက ရှုယွမ်နဲ့ ယာရှာပင် … သူတို့ ၂ ယောက်လုံး ဒီလူက ဖန်းဂူမဟုတ်မှန်း သိနေကြတယ် … ပတ်ဒိုမင်းကလဲ အလျော့ပေးမဲ့လူမျိုးမဟုတ်၍ သူ့ရဲ့သေနတ်ကို တင်းကြပ်အောင်ကိုင်ထားပြီး ချိန်ရွယ်ထားလေတယ် …
" ဟိုအဖိုကြီး … ခများလက်နတ်မချသေးဘူးလား "
Lion အတုက ဒိုမင်းအားစိုက်ကြည့်ကာမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်တယ် … တော်တော်များများက လက်နတ်ချထားကြပြီး Lionရဲ့လူတွေဝန်းရံခြင်းကိုခံလိုက်ရတယ် … အရာရှိတွေနဲ့သူတို့ရဲ့တပ်ဖွဲ့တွေသာ သေနတ်ကိုယ်ဆီကိုင်လျှက် ကျန်နေခြင်းဖြစ်တယ် …
" မင်းတို့က ဘာကြောင့်ခေါင်းမာနေရတာလဲ …
ဒီအခြေအနေက ဘယ်သူကသာနေလဲဆိုတာ မသိဘူးလား …
ကောင်းပြီဒီလိုဆိုတော့လဲ ပွဲစကြတာပေါ့ …
ကောင်းလေးတို့ မင်းတို့ဘယ်သူ့ဘက်ကနေ ဝင်ပါချင်လဲ "
သူ့ရဲ့အမေးအဆုံး၌ လူတွေက သူတို့ထံလှည့်လာကြပြီး ဒူးထောက်နေတဲ့လူအားလုံးကလဲ အရာရှိတွေထံချိန်ရွယ်လာကြတယ် …
မာဖီးယားဂိုဏ်းပေါက်စလေးတွေက ခုချိန်မှာ သူတို့နဲ့တ့်ကျင်လက် အရာရှိတွေကိုမရွေးတော့ပဲ အင်အားကြီးတဲ့ Lion ကိုပဲရွေးချယ်သွားကြတယ် …
" မင်းတို့သခင် အန်းဂါးလ်ကိုကယ်ချင်ရင် အဲ့ဒိအရာရှိတွေအားလုံးကိုသတ်လိုက် "
ထောင်ခြောက်ဆိုတာသေခြာသွားပြီ … အရာအားလုံးက အစကတည်းကစီးစဉ်ပြီးသား … ရှုယွမ်က အလောတကြီးအော်ကာသတိပေးလိုက်တယ် …
" အားလုံးသတိထားကွ …
ဒီနေရာက အရာရှိအဖွဲ့ကလွဲပြီး ကျန်တဲ့သူတွေက တစ်ဖွဲ့တည်းပဲ "
" ဟား … မင်းကသိပ်ကို ပါးလစ်တာပဲ …
သိပြီဆိုတော့လဲ ဘာကိုစောင့်နေရမှာလဲ …
တိုက်ပွဲစကြတာပေါ့ "
Lion အတုက သူ့လူတွေကို စတင်ဖို့ပြောလိုက်တဲ့အခါ ရန်သူရဲ့အင်အားက အရာရှိတွေရဲ့ ၂ လောက်ရှိနေ၍ မမျှတတဲ့ထိုပွဲဟာ သွေးသံရဲရဲနဲ့ လရောင်အောက်မှာ စတင်လေတော့တယ် … ဒါပေမဲ့ ပြစ်ရည်ခပ်ရည်မှာ အရာရှိတွေက တစ်ပန်းသာနေ၍ လူအင်အား ဘယ်လောက်များနေပါစေ သိမ်းရှောင်နိုင်ပြီး ထိုပွဲကပို၍ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းလာလေတယ် …
အန်းဂါးလ်းက ခုချိန်မှာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကကြိုတွေပြေသွားပြီဖြစ်၍ ထိုနေရာမှရှိမနေတော့ပေ … တောစပ်တစ်နေရာကနေ တိုက်ပွဲကိုကြည့်နေလေတယ် … Lion အတုက ပျင်းရိလေးလံစွာ ရပ်နေရင်းမှ သူ့ထံရောက်လာသည့် အရာရှိအဖွဲ့ကိုရွေကာပြစ်နေတယ် … ခုဆို သူ့လက်နဲ့သေသူ ၅ ယောက်ခန့်မျှရှိနေခြေပြီ …
ယာရှာက အနက်ဝတ်နဲ့လူတွေကိုတစ်လှည့် မာဖီးယားဂိုဏ်းငယ်တွေကိုတလှည့်ပြစ်နေရင်း ဆုန်းချူကိုပါ ကာကွယ်နေရတာမို့ သူမအစွမ်းစအားလုံးကို သုံးမရပေ … ဂျိုးလ် ပတ်ဒိုမင်းနဲ့ ရှုယွမ်က သက်ညီလက်ညီစွာပစ်ခပ်နေကြပြီး ပြစ်ခပ်ပေမဲ့လဲ တဖက်က အင်အားကြီးလွန်းတာမို့ တဖြေးဖြေး တောစပ်သို့ ဆုတ်ခွာလာခဲ့ရလေတယ် …
" ရှုယွမ် … ဆုန်းချူကိုခေါ်ပြီးသွားတော့ "
" မဖြစ်ဘူး … ကျွန်တော်သွားရင် အင်အားလျော့သွားလိမ့်မယ် "
ပတ်ဒိုမင်းက သမီးဇောနဲ့ပူလောင်နေပြီး သူ့ရဲ့သမီးကိုကာကွယ်ပေးကာ တက်ညီလက်ညီတိုက်ခိုက်နေတဲ့ ယာရှာနဲ့ဆုန်းချူကိုမြင်တော့မှ သူသက်ပြင်းချလိုက်နိုင်တယ် … တကယ်တော့ သူ့ရဲ့သမီးချောလေးက ခုလိုတိုက်ခိုက်နေရတာကို ပျော်နေလေရဲ့ …
အရာရှိအဖွဲ့ရဲ့တစ်ဝက်ခန့်က Lion အတုရဲ့လူတွေကြောင့်ကျရှုံးသွားလေတယ် … တောစပ်ဘက်ရောက်လာပေမဲ့ ထွက်ပြေးလို့မရအောင် ဝိုင်းထားကြတယ် … ဒီအခြေအနေက အရာရှိအားလုံးဟာ အဝိုင်းခံနေရပြီး လွတ်မြောက်ရန် လမ်းမရှိတော့ခြေ …
ထိုစဉ် တောအုပ်ဘက်မှ ဝုန်းဆိုသောအသံနှင့်အတူ အနက်ရောင်အရိပ်မဲကြီးက သစ်ပင်မြင့်တစ်ခုပေါ်ကနေ ဆက်ဝိုင်းရဲ့အလယ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်လာလေတော့တယ် …
သူ့ရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကဝတ်ရုံက လေမှာလွင့်ပျံနေပြီး ကျောထက်က ခြင်္သေ့ခေါင်းက လရောင်အောက်မှာ မန်ဖီးလျှက် တည်ငြိမ်စွာရပ်နေတယ် … သူရဲ့မျက်နှာကိုမမြင်နိုင်ပေမဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်စွာ မာန်ဖီးနေတဲ့အရိပ်အရောင်တွေကိုမြင်နေရတယ် …
ထိုအချိန်အခါ၌ လူတွေအားလုံး ရပ်တန့်ကုန်ကြပြီး စစ်တိုက်ရန်ပင်မေ့လျော့သွားကာ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ပြောနေလေတော့တယ် …
" Lion က ၂ ယောက်လား "
" ဘယ်သူက Lion အစစ်လဲ …
သူတို့ ၂ ယောက်က ဘာကြောင့်ခွဲမရအောင်တူနေတာလဲ "
" နောက်ရောက်လာတဲ့ Lion က ပိုကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် …
သူ့မျက်နှာကိုမမြင်ရတာတောင် သူ့အကြည့်တွေကြောင့် အေးခဲမတတ်ချမ်းလာသလိုပဲ "
" ဒါဆို စစ်တပ်နဲ့ပူးပေါင်းနေတဲ့ Lion က ဘယ်သူလဲ …
ဘယ်ယာကမှ တောဘုရင် Lion အစစ်လဲ "
မဖြေမှန်ကိုသိနေတဲ့ယာရှာက ခေါင်းမော့ရင်ကော့ကာ သူ့သခင်ကဒါမှအစစ်ဘယ်လောက်တော်ပြီးထက်မြတ်ကြောင်းပြောချင်ပေမဲ့ သူမမျိုသိပ်ကာ သခင်ဘာလုပ်မလဲစောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ် …
ရှန်ဖန်းဂူတောထဲဝင်လာပြီးကတည်းက သူ့ကိုများပြားလှတဲ့လူအုပ်တွေက တောက်လျှောက်လိုက်နှောက်ယှက်နေကြတာ မဆန်းတော့ပါဘူး … အရှေ့က သူအဖြစ်ဟန်ဆောင်ထားတဲ့လူကိုအမှုန်ကြိတ်ပြစ်ချင်ပေမဲ့ တစ်လမ်းလုံးတိုက်ခိုက်လာခြင်းကြောင့် သူ့ရဲ့ကိုယ်က အနည်းငယ်အားလျော့နေတယ် … သို့ပေမဲ့ ဖန်ဂူဘယ်တော့မှ သူများရှေ့မှာ အားနည်းတဲ့ပုံပြမှာမဟုတ်ဘူး …
Lion အတုရဲ့လူတွေအားလုံးက နောက်ရောက်လာတဲ့ Lion ရဲ့အေးဆက်ဆက်အငွှေ့အသက်တွေကြောင့် အလိုလိုအနောက်သို့ဆုတ်ခွာသွားလေတယ် … ထိုအရာကိုမြင်ရတော့ Lion အတုကငြိမ်မနေတော့ပဲ ရှေ့ထွက်လာပြီး …
" မင်းကဘယ်သူလဲ …
မင်းကိုမင် ဘာထင်နေတာလဲ … ဟက် …
ဒီပွဲကို Lion ပါဝင်မယ်ဆိုတိုင်း မင်းကိုယ်မင်း ဟန်ဆောင်ပြီး လာရဲတယ်ပေါ့ … သေချင်နေပြီလား "
ဒါပေမဲ့ သူပြောချင်တာက ' မင်းဘာကြောင့် မသေသေးတာလဲဟူ၍ ' သို့ပေမဲ့ သူ့အလိမ်တွေပေါ်မည်စိုး၍ အားလုံးအရှေ့မှာ ဟန်ဆောင်ကာပြောမေခြင်းပင် …
ဖန်းဂူက ထိုလူစကားအဆုံး၌ အေးဆက်စွာဖြင့် တစ်ခွန်းထည်းသာပြောလိုက်တယ် …
" မင်းက Lion ကိုလာစွတော့ ငါမင်းကိုငရဲပို့ပေးရမှာပေါ့ "
ဖန်းဂူက Lion ဆိုသူကို စတင်တိုက်ခိုက်ရန်ပြင်တော့ Lion ရဲ့တပည့်တွေက ရှေ့ထွက်လာပြီး ဖန်းဂူနဲ့တိုက်လိုက်ကြလေတယ် … ဒီပွဲက ရဲတွေပါဝင်စရာမလို၍ ရှုယွမ်တို့အုပ်စုက အနောက်သို့ဆုတ်ခွာကာ ရှောင်ဖယ်နေကြတယ် …
အန်းဂါးလ်က သူ့ရဲ့အစီအစဉ်တွေပျက်သုန်းသွားပြီဆိုတော့ သူလုပ်တာတွေအားလုံးသိမည်ဆို၍ ထွက်ပြေးလာသည့်ဟန်ဆောင်ကာ ဂျိုးလ်တို့ရပ်နေတဲ့နေရာသို့ပြေးသွားလေတယ် … ဂျိုးလ်က ထိုအရာအားလုံး Lion လုပ်တာလို့ပဲထင်းပြီး အန်းဂါးလ်အပေါ်သံသယမဝင်ပေ …
" Mr.အန်းဂါးလ် … အဆင်ပြေရဲ့လား "
" ရ … ရပါတယ် Mr.ဂျိုးလ် …
ကျွန်တော့ရဲ့ပေါ့စမှုကြောင့်ပါ ခများတို့ကိုပါ ဒုက္ခရောက်စေမိပြီ "
" မလိုပါဘူး … အမဲလိုက်ပွဲရဲ့သဘာဝပဲ "
အရှေ့ကပွဲကကောင်းနေပြီမို့ ဂျိုးလ်က စကားကိုမြန်မြန်ရပ်လိုက်ပြီ Lion ၂ ယောက်ရဲ့တိုက်ပွဲကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ် … Lion အတုရဲ့ရာကျော်တဲ့တပ်ကြီးက ဖန်းဂူလက်အောက်မှာပဲအသုန်းအရုန်းလဲကျကုန်တယ် … မာဖီးယားဂိုဏ်းငယ်လေးတွေက Lion ၂ ယောက်ကိုမြင်ကတည်းက ကြောက်လန့်ကာ ထွက်ပြေးကုန်ကြတယ် …
ခုချိန်မှာ ဖန်းဂူဘေးမှာ လူ ၁၀ ဦးခန့်နဲ့ Lion အတုသာကျန်ရှိနေတော့တယ် … ထိုစဉ်ရှုယွမ်တို့ရပ်နေတဲ့ တောအုပ်ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်၌ လူ ၂ ယောက်ပေါ်လာပြီး ထိုထဲကတစ်ယောက်က သူ့သခင်ဒုက္ခရောက်နေတာကိုမြင်တော့ အမြန်ဝင်လာပြီး တိုက်ခိုက်လေတော့တယ် …
သူထင်မထားတာက သူ့ရဲ့သခင်က ၂ ယောက်ဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ … ချူးရှန့်ဘယ်လောက်ပင် ဖန်းဂူကိုသိနေပါစေ ဒီအခြေအနေကတော့ ဝေခွဲရခက်လွန်းတယ် … ၂ ယောက်လုံးကသူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေပြီး ဘယ့်ဘက်က ကာကွယ်ရမှန်းမသိ ချူးရှန့်ဝေခွဲရခက်သွားတယ် …
ဖန်းဂူကလဲ ချူးရှန့်ရဲ့အကူအညီကိုမလိုအပ်၍ အကူအညီတောင်းချင်ဟန်မပေါ်သလို တဖက်က Lion ကိုသာဖော်ထုတ်ရန် စိတ်အားထက်သန်နေတယ် …
ထိုစဉ် Lion အတုက တောအုပ်တစ်နေရာမှာရပ်နေတဲ့ကောင်လေးကိုတွေ့သွားပြီး အမြန်ပဲဖမ်းခေါ်လာခဲ့တယ် … သူကဘယ်သူလဲဆိုတာ ချူးရှန့်သိတာမို့ သူ့ရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖျော့တော့သွားလေတယ် …
" မင်းယွီ "
ထိုအခြေအနေက အဝေးလူအုပ်ကြီးမသိနိုင်ပေမဲ့ ထိုနာမ်စားကိုကြားလိုက်ရတဲ့ Lion ၂ ယောက်က တိတ်ဆိတ်သွားလေတယ် … Lion အတုက မင်းယွီပခုံးကို တင်းကြပ်စွာကိုင်ထားပြီး အနားနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ် …
" သူ့ကိုသတ်လိုက် … သူကဟန်ဆောင်ထားတာ …
ခုမင်းမသတ်ရင် သူကသတ်လိမ့်မယ် "
ခုချိန်မှာ မင်းယွီဘာကိုရွေးချယ်ရမှန်းမသိဘူး … သူသိတာတော့ ဒီထဲကတစ်ယောက်က ဖန်းဂူဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ကတော့ ဟန်ဆောင်ထားသူဆိုတာပဲ … အရှေ့က Lion က မလှုပ်မယှက်သူ့ကိုရပ်ကြည့်နေတယ် … အနောက်က Lion က သူ့ကိုပြစ်ဖို့တွန်းအားပေးနေတယ် …
မင်းယွီစိတ်လှုပ်ရှားနေ၍ သူ့ရဲ့လက်ကတုန်နေပြီး အမှားကိုရွေးချယ်မိမှာ သေအောင်ကြောက်နေမိတယ် …
" မင်းမပြစ်ဘူးလား … ကိုသေတာမြင်ချင်လို့လား …
ဒီပွဲက ကိုသေရင်သေမဟုတ်ရင်သူသေရမှာ …
မင်းမပြစ်ရင် သူကကို့ကိုပြစ်တော့မှာ "
ထိုလူအသံတွေထဲမှာ ကြောက်စိတ်နည်းနည်းလေးမှမပါမှန်းမင်းယွီသိတယ် … သိုပေမဲ့ သူပြောသလို တစ်စုံတစ်ယောက်ကသေမှာဆို အဲ့ဒိလူက ဖန်းဂူဖြစ်နေမှာကြောက်မိတယ် …
မင်းယွီအသက်ကိုအနည်းငယ်ရှူထုတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးကိုဖြေးညှင်းစွာဖွင့်ကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ် …
" ဒါ … ဒါဆို ကျွန်တော် ရှေ့တိုးပြစ်လို့ရလားဟင် …
သူ့နှလုံးသားကို မှန်အောင်ပြစ်ချင်တယ် "
Lion အတုက ဖန်းဂူ မင်းယွီကိုတိုက်ခိုက်မှာမဟုတ်မှန်းသိနေ၍ ခုမင်းယွီက သူကိုဖန်းဂူလို့ယုံကြည်ပြီး သူ့လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်သတ်တော့မယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတော့ မင်းယွီကိုကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်တွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ် …
ထိုလူလက်ကနေ မင်းယွီလွတ်ပြီဆိုတာနဲ့ အရှေ့သို့ သုံးလေးလှမ်းမျှ သွားလိုက်ပြီးနောက် သူ့လက်ကိုရှေ့တည့်တည့်သို့ဆန့်ထုတ်လိုက်တယ် …
ကြည့်နေတဲ့လူတွေအားလုံးကလဲ သူ့ကိုချိန်ရွယ်ထားတာတောင် ဘာမှပြန်မလုပ်တဲ့ Lion ကိုကြည့်ပြီး အံ့အားသင့်နေကြလေတယ် … အနောက်က Lion အတုက ခပ်ဟဟရယ်လိုက်ပြီး လှပတဲ့မြင်ကွင်းလေးကို ကြည့်ရတော့မယ်ထင်မိပေမဲ့ ထိုချိန်ရွယ်ထားတဲ့သေနတ်က သူ့ထံဦးလှည့်လာလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ …
" ဒိုင်း "
မင်းယွီကိုယ်ကအနောက်သို့ပြန်လှည့်လာပြီးနောက် Lion ကိုပြစ်လိုက်တဲ့ ကျည်က သတိမမူမိတဲ့ Lion အတုရဲ့ လက်မောင်းထံဖောက်ဝင်သွားပြီး သူ့လက်ထဲက သေနတ်ပင်အောက်သို့ ပြုတ်ကျသွားလေတယ် …
" ချီးပဲ ! မင်းတို့ ငါနဲ့ပြန်တွေ့မယ် …
စောင့်နေလိုက် "
သူမနိုင်မှန်းသိသွားတော့ မြန်ဆန်သောအရှိန်နဲ့ Lion အတုက တောအုပ်ထဲသို့ပြေးဝင်ကာ ပျောက်ကွယ်သွားလေတော့တယ် …
မင်းယွီနှလုံးအိမ်တွေက လှုပ်ခါနေပြီး ကြောက်လန့်လွန်း၍ သူ့ရဲ့ကိုယ်လေးက ယိုင်နဲ့သွားတော့ အနောက်ကနေတစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို လှမ်ထိန်းပေးထားလေတယ် …
" အဆင်ပြေရဲ့လား … မင်းယွီ "
" ဟင် … ရှန် … ရှန်ဖန်းဂူ … အဟင့် "
မင်းယွီမအောင့်အီးနိုင်တော့ပဲ ငိုချကာ ထိုလူအား ပခုံးကနေ ဖက်သွယ်လိုက်လေတယ် … ဖန်းဂူက မင်းယွီကျောလေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး …
" ကောင်းတယ် … မင်းလုပ်တာတော်တယ် …
ရန်သူကိုလှည့်စားတာ အောင်မြင်သွားပြီ "
" ကျွန်တော်ကြောက်တယ် …
ခ … ခများကိုပြစ်မိမှာ ဘယ်လောက်ကြောက်နေလဲသိရဲ့လား …
အဲ့ဒိလူက ခများဖြစ်နေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ …
ကျွန်တော့ကို ဘာကြောင့်အသံလေးတောင်မပေးရတာလဲ "
" ကိုကမင်းကို လေ့ကျင့်ပေးနေတာ …
ဒီလိုပွဲမှာ မင်းမှန်မှန်ကန်ကန်ရွေးချယ်နိုင်တဲ့အတွက် ဂုဏ်ယူပါတယ် "
" အဟင့် … ကျွန်တော် ကြောက်တယ် …
နောက်မလုပ်ပါနဲ့တော့ …
အဲ့လိုတွေထပ်မလုပ်နဲ့တော့ "
" အရမ်းကြောက်နေလား "
" အင်း "
" ကို့ကိုစိတ်ပူလား "
" ဟင် "
ဖန်းဂူက သူ့ဖခုံးပေါ်က မင်းယွီခေါင်းလေးကိုထောင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်က မျက်နှာဖုံးကို ဖယ်လိုက်တယ် … လူတွေကိုကျောပေးထား၍ ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်ပေမဲ့ လရောင်ရဲ့အလင်းရောင်ကြောင့် မင်းယွီကတော့ ကောင်းစွာမြင်နေရတယ် …
ဖန်းဂူရဲ့မျက်နှာက တောက်ပနေပြီး မျက်ဝန်းတွေက စူးရှလျှက် …
" မင်းယွီ … အရမ်းကြောက်နေရင် ကိုမကြောက်အောင်လုပ်ပေးမယ် …
ဒီနေ့မင်းအရမ်းတော်လို့ ကိုမင်းကိုဆုချချင်တယ် "
ဖန်းဂူရဲ့မျက်နှာက တဖြေးဖြေးအနားတို့ တိုးကပ်လာခြင်းကြောင့် မင်းယွီတစ်ကိုယ်လုံးတောင့်ခဲ့သွားလေတယ် … လေပူတွေက သူ့ရဲ့မျက်နှာပေါ်ရိုက်ခပ်နေပြီး နုအိနဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးက သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သိမ်ပိုက်လိုက်တယ် …
ပထမဆုံးအနမ်းမဟုတ်ပေမဲ့ ရုတ်တရပ်လာနမ်းခြင်းကြောင့် မင်းယွီအသက်ရှူများပင်ရပ်တန့်သွားလေတယ် … ဖန်းဂူက ထိုမျှနှင့်အားမရနိုင်ပဲ မင်းယွီကိုယ်လေးကို ထွေးပွေ့လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပို၍ မြန်ဆန်စွာ နမ်းရှုတ်နေလေတော့တယ် …
" သ … သခင် "
ချူးရှန့် အလန့်တကြားခေါ်လိုက်တော့ ဖန်းဂူဒေါသကြီးနဲ့ မျက်စောင်းထိုးကြည့်လိုက်ပြီး …
" မင်း … အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိဘူးလား "
ချူးရှန့်က ဖန်းဂူကိုကြောက်ပေမဲ့ ဒီအချိန်ကအရေးကြီးတာမို့ မြန်မြန်ပဲပြောလိုက်တယ် …
" ကျွန်တော်တို့ ဒီနေရာက အဲ့ဒါလုပ်နေဖို့အချိန်ကောင်းမဟုတ်ဘူး …
လူအုပ်ကြီးကျွန်တော်တို့ဘက်လာနေပြီ …
ပြီးတော့ နေမထွက်ခင်လုပ်စရာတစ်ခုရှိသေးတယ် …
ကျွန်တော်တို့ ပင်လယ်ဘက်ကိုအမြန်သွားမှဖြစ်မယ် "
ထိုအခါမှ ဖန်းဂူ မျက်နှာတည်ငြိမ်လျှက် …
" ကောင်းပြီ … အရာအားလုံးကိုအဆုံးသပ်ဖို့လိုပြီ "
သူကမင်းယွီကိုလေးနက်စွာကြည့်လိုက်ပြီး …
" ကိုမင်းကို စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ Show လေးတစ်ခုပြမယ် … ကြည့်ချင်လား "
ဘာကြောင့်မှန်းမသိမင်းယွီရင်တွေတုန်သွားတယ် … ဒီနေရာမှ Show ဆိုတာက လူတစ်ယောက်ရဲ့အသက်ကလွဲပြီး မရှိနိုင်တော့ဘူး …
.
.
.
.
( ကဲ မနက်ဖြန် အန်းမင်းသမီးလေးကို RIP ကြမယ်နော် 🙆♀️
ဒီနေ့ရေးရတာသိပ်အဆင်မပြေဘူး … ဖတ်ရတာကောင်းရဲ့လားမသိပေမဲ့ ဆက်ပြီးအားပေးအုံးနော် … ဒါဒါလေးတွေရဲ့ Starနဲ့ fbလေးတွေမျှော်နေမယ် 🥰 )
#Unicode
" ဒိုင္း "
အရာအားလုံးတိတ္ဆိတ္သြားလွ်က္ အနီေရာင္ေသြးေတြက ကမ္းစပ္ကသဲစေတြေပၚက်ဆင္းလာၿပီးေနာက္ လွိုင္းခပ္လာတဲ့ေရေတြနဲ႕အတူ ပင္လယ္ထဲသို႔ေျမာပါသြားေလတယ္ …
ရွန္ေဝ မင္းယြီအေရွ႕ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လွ်က္ သူ႕ရဲ႕လက္ေမာင္းနဲ႕ မင္းယြီရဲ႕ကိုယ္ကို ကားေပးထားၿပီး အဆက္မျပတ္က်ေနတဲ့ေသြးေတြက ရွန္ေဝရဲ႕လက္ေမာင္းကပင္ … သူ႕ရဲ႕အေသြးအသားထဲကေနစိမ့္ထြက္လာတဲ့ေသြးေတြက လေရာင္ေအာက္မွာ အထင္းသားျမင္ေနရၿပီး မင္းယြီပင္အေတာ္ေလးထိပ္လန႔္သြားမိေလတယ္ …
" ရွန္ေဝ … မင္းဘာလုိ့ကာလိုက္တာလဲ …
မင္း … မင္းလက္မွာ ေသြးေတြ "
သူကနာက်င္မႈ မျပသည့္အျပင္ တည္ၿငိမ္စြာပဲ သူတြန္းလိုက္လို႔ လဲက်သြားတဲ့မင္းယြီကိုထူေပးရင္း …
" မင္းအဆင္ေျပလား "
မင္းယြီရွန္ေဝလက္ကိုၾကည့္ၿပီး သူ႕ေၾကာင့္တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္သြားမွန္းသိလိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ စို႔နင့္လွ်က္ …
" ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ …
ငါမင္းကို ဒုကၡေတြပဲ ေပးေနမိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွန္ေဝ "
ရွန္ေဝက ဘာမွမျဖစ္သည့္ဟန္ လက္ခါျပၿပီး …
" ဒီဒါဏ္ရာေလာက္က ငါ့အတြက္နာက်င္ေစမွာမဟုတ္ဘူး …
ၿပီးေတာ့အေပၚယံေလးရွပ္ထိသြားတာ …
သူမရဲ႕ေသနတ္ျပစ္စြမ္းရည္က အရမ္းနိမ့္လြန္တယ္ကြာ …
ဟား … မင္းေလာက္ေတာင္မေတာ္ဘူး သိလား "
သူက နာက်င္မႈမျပသည့္အျပင္ စေနာက္ေနေသးတယ္ … မင္းယြီသူသိမ္းထားတဲ့ ႐ြာသားေတြေပးလိုက္သည့္ ေဆးရည္ပုလင္းကို ထုတ္လိုက္ၿပီး …
" ဒီေဆးရည္က ေသြးအျမန်တိပ်သလို ဒါဏ္ရာကျက်တာလဲျမန္တယ္ "
ခ်ဴးရွန႔္ လဲၾကသြားတဲ့ မင္းယြီနဲ႕ရွန္ေဝကိုျမင္ေတာ့ ထိတ္လန႔္သြားၿပီး သူ႕ရဲ႕ေဒါသေတြက စုေဝးလာကာ ရက္စ္ဒီထံခ်ိန္႐ြယ္ၿပီးျပစ္လိုက္တယ္ …
သို႔ေပမဲ့ သခင္ရဲ႕ေခြးေတြက သူတို႔သခင္မရဲ႕အေရွ႕ကေနကာကြယ္ကာ အေသခံသြားၾကတယ္ … ခ်ဴးရွန႔္ရဲ႕စြမ္းရည္က လွ်င္ျမန္လြန္းလွ၍ ေနာက္ထပ္အသစ္ထပ္ေရာက္လာတဲ့လူအုပ္ႀကီးဟာ ခနေလးျခင္းၾကရႈံးသြားေလေတာ့တယ္ …
ရက္ဒီတစ္ေယာက္ သူမမနိုင္ေတာ့မွန္းသိသြားေတာ့ ထြက္ေျပးမည္ႀကံလိုက္ေပမဲ့ ခ်ဴးရွန႔္က လွ်င္ျမန္စြာဖမ္းစီးလိုက္ၿပီး သူမရဲ႕စက္ေလွေပၚမွာႀကိဳးခ်ည္ထားလိုက္ေလတယ္ …
ၿပီးသြားေတာ့ မင္းယြီတို႔ထံေျပးလာခ်ိန္ ရွန္ေဝလက္ေမာင္းက ဒါဏ္ရာကိုေတြ႕ၿပီး ခ်ဴးရွန႔္အေတာ္ေလး ထိပ္လန႔္သြားမိတယ္ … မင္းယြီကိုမမွန္၍ စိတ္ေအးရေပမဲ့ ထိမွန္သြားသူက ရွန္ေဝျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ သူ႕ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ေနျပန္တယ္ …
သူတို႔ ၂ ေယာက္ကို ကမ္းစပ္ကေန ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနားေခၚလာၿပီး ထိုင္ေစလိုက္တယ္ … ၿပီးေနာက္ ခ်ဴးရွန႔္က မင္းယြီလက္ထဲကေဆးကိုယူလိုက္ၿပီး …
" အကိုေဆးထည့္ေပးမယ္ "
ရွန္ေဝရဲ႕ လက္ေမာင္ကို က်ည္က မေပၚယံေလးပဲထိမွန္သြားတာမို႔ အစင္းေၾကာင္းတစ္ခုကေန ေသြးေတြယိုစမ့္ထြက္ေနၿပီး က်ည္ကေတာ့ရွိမေန …
ခ်ဴးရွန႔္ ေသနတ္မွန္သြားတာေတာင္နာက်င္မႈမျပပဲ တည္ၿငိမ္ၿပီး ေအးေဆးစြာပင္ရွိေနတဲ့ ရွန္ေဝကိုျမင္ရေတာ့ အနည္းငယ္သံသယမကင္းျဖစ္မိတယ္ … သာမာန္လူတစ္ေယာက္က ထူးျခားတဲ့စြမ္းရည္ရွိတဲ့အျပင္ အေမွာင္ေလာကရဲ႕အေၾကာင္းအားလုံးသိေနယုံမက နာက်င္မႈကိုပါ တင္းခံနိုင္သူဟူ၍ သူ႕ဘဝမွမေတြ႕ဖူးခဲ့ … ဒါေၾကာင့္မို႔ သူက ေဆးထည့္ေပးရင္း ေမးလိုက္တယ္ …
" ရွန္ေဝ … မင္းက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးမ်ားလဲ …
ငါမင္းအေၾကာင္းဘာမွမသိေသးဘူးလို႔ ဘာေၾကာင့္ထင္ေနမိတာလဲ "
" အ့ … အား …
အကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲ "
ေဆးရဲ႕စူးရွရွနာက်င္မႈေၾကာင့္ ရွန္ေဝေအာ္လိုက္မိတယ္ … ေသနတ္မွန္တာက မနာေပမဲ့ ေဆးထည့္လိုက္ေတာ့ ေသေလာက္ေအာင္နာက်င္သြားတယ္ …
ခ်ဴးရွန႔္က မနာက်င္ေစဖို႔ ဒါဏ္ရာေပၚ ေလမႈတ္ေပးရင္း …
" မင္း က်ည္မွန္ဖူးတာ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေလာက္ရွိလဲ "
" အင္ … ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခါမွမမွန္ဖူးဘူး …
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ျပစ္လိုက္လို႔မွန္သြားတဲ့သူကေတာ့ မနည္းမေနာပဲ "
ရွန္ေဝက ပြင့္ပြင္းလင္းလင္းပဲျပန္ေျဖလိုက္တယ္ … သူ႕ပုံစံက လူငယ္ဆန္လြန္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနတာကိုလဲသိပ္ၿပီးအေလးနက္ထားပုံမေပၚဘူး …
ခ်ဴးရွန႔္က ေဆးလူးေပးေနရင္း ထပ္မံေမးၾကည့္လိုင္တယ္ …
" ငါမင္းနဲ႕စေတြ႕တုန္းက မင္းငါ့ကို ဘာေၾကာင့္မင္းေနာက္လိုက္တဲ့သူလို႔ ထင္ေနတာလဲ …
မင္းမွာအေႏွာက္အယွက္ေတြရွိေနလို႔လား "
႐ုတ္တရပ္ႀကီးဟိုအရင္ကကိစၥေတြေမးလာေတာ့ ရွန္ေဝ ဘာျပန္ေျဖရမွန္မသိျဖစ္သြားတယ္ … ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ သူက ရဲအရာရွိဘက္က စုံစမ္းေရးမႈးတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွသိေသးမည့္ပုံမေပၚဘူး … ၿပီးေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ထိုအလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္၍ ထြက္ေျပးေနတဲ့သူ …
" အာ … အဲ့ဒါက ကြၽန္ေတာ္အရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ေနရာက အမွိုက္ေတြထင္လို႔ပါ …
စိတ္ထဲမထားေနနဲ႕ "
ခ်ဴးရွန႔္ အျမန္ပဲယုံၾကည္သြားတယ္ … ရွန္ေဝဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ထက္ျမတ္တဲ့ လမ္းေဘးဂ်ပိဳးေလးပဲ … ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလးကို ေျမေထာင္ျမႇောက္ေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ …
ရွန္ေဝက မင္းယြီဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး မွိုင္ေတြေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ရေတာ့ ဝမ္းနည္းသြားေလတယ္ …
" မင္းယြီ … ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြ "
" ရွန္ေဝ … အရာအားလုံး ငါ့ေၾကာင့္ပါ …
မင္းရဲ႕ေအးခ်မ္းေနတဲ့ဘဝေလး ငါ့ေၾကာင့္ပ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီ …
ခုလဲငါ့ေၾကာင့္ မင္းဒါဏ္ရာရသြားၿပီ …
ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ "
မင္းယြီက ရွန္ေဝကို ငိုမဲ့မဲ့နဲ႕ၾကည့္ရင္း အဆက္မျပတ္ေတာင္းပန္ရွာတယ္ … အဲ့ဒိအခ်ိန္က သူ႕ကိုသူေသၿပီးလို႔ေတြးထင္ထားခဲ့၍ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ႏွလုံးသားတစ္စုံက ၿငိမ္သက္မေနေသးေပ …
ခ်ဴးရွန႔္ ပါလာတဲ့အဝတ္စနဲ႕ ရွန္ေဝလက္ေမာင္းကိုစည္းေပးၿပီးသြားေတာ့ ေၾကာက္ေနတဲ့ မင္းယြီပခုံးကို လက္နဲ႕ပုတ္ေပးရင္း …
" မေၾကာက္နဲ႕ … သတၱိရွိဖို႔လိုတယ္ …
ဘဝကတိုက္ပြဲလိုပဲ …
အားနည္းတဲ့လူက ျမန္ျမန္က်ရႈံးလိမ့္မယ္ …
ဒီအရာကိုသင္ခန္းစာယူၿပီး ေနာက္တစ္ခ်ိန္က်ရင္ လက္မေႏွးေစပဲ ရန္သူကိုျပစ္နိုင္ေအာင္ႀကိဳးစား "
မင္းယြီသူ႕အကၤ်ိထဲမွာသိမ္းထားတဲ့ေသနတ္ကိုထုတ္ယူကာ တင္းၾကပ္စြာကိုင္လိုက္ၿပီး …
" ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခါ ကို႔ကိုယ္ကို ကာကြယ္နိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္ …
ကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မထိခိုက္ေစရဘူး "
" ေကာင္းတယ္ … ခုအကိုတို႔ သြားဖို႔အခ်ိန္တန္ၿပီ "
" ဘယ္ကိုလဲ "
" ဟိုေရာက္ရင္သိရမွာေပါ့ "
သူတို႔ ထိုေနရာကေန ထလိုက္ၾကၿပီး ေတာထဲသို႔ျပန္ဝင္မည္ျပင္လိုက္ေတာ့ အေနာက္ကေန ေအာ္ေခၚသံစူးရွရွကိုၾကားလိုက္ရတယ္ …
" နင္းတို႔ ဘယ္မွမသြားရဘူး … ငါ့ကိုခုလႊတ္ေပ …
ငါကဒီနယ္ရဲ႕သခင္မ …
နင္တို႔ကို ငါ့အေဖကသတ္လိမ့္မယ္ …
ငါ့ကိုခုလႊတ္ေပးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ "
ခ်ဴးရွန႔္က အေနာက္သို႔တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ရာကိုသတိရသြားၿပီး ရွန္ေဝထံလွည့္ကာေျပာလိုက္တယ္ …
" ရွန္ေဝ … သူမကိုဒီတိုင္းထားခဲ့လို႔ေတာ့မျဖစ္ဘူး …
တစ္နည္းနည္းနဲ႕လြတ္သြားနိုင္တယ္ …
မင္းမွာလဲဒါဏ္ရာနဲ႕ဆိုေတာ့ ေတာထဲမလိုက္နဲ႕ေတာ့ …
ဒီအဝတ္စနဲ႕သူမပါစပ္ကိုစည္းထားၿပီး ဒီမွာပဲေစာင့္ေန …
ေနမထြက္ခင္ ငါတို႔ျပန္လာခဲ့မယ္ "
ရွန္ေဝကလဲ သူမကို ေနာက္ထပ္ လြတ္သြားခြင့္မျပဳခ်င္၍ ခ်ဴးရွန့္ေတာင္းဆိုမႈကိုလက္ခံၿပီးေနာက္ သူမထံသို႔ ထြက္သြားေလတယ္ …
မင္းယြီလဲ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕အတူ ေတာအုပ္ထဲလိုက္လာၿပီး ေရွ႕အနည္းငယ္ေရာက္ေတာ့ ေအာ္ေနတဲ့သူမအသံတိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ပင္လယ္လွိုင္းခပ္သံေတြသာ ၾကားေနရတယ္ …
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမကိုဖမ္းခ်ဳပ္နိုင္ၿပီ … သို႔ေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ရင္ထဲမွာေလးလံေနဆဲပင္ …
*
*
*
*
ကြင္းျပင္ထဲက လူအုပ္ႀကီးက အနက္ေရာင္လူတစ္စုရဲ႕ဝန္းရံျခင္းခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ စစ္ျဖစ္ေတာ့မဲ့အေျခအေနမွာရွိေနတယ္ … မာဖီးယားအုပ္စုအေသးေလးေတြက အင္အားနည္းသလို သူတို႔အားလုံးက Lion ရဲ႕ၿခဳံခိုက္ခိုက္မႈကို ခံရလိမ့္မည္ဟု မေတြးထင္မိခဲ့၍ လက္နတ္တစ္ခုစီသာယူေဆာင္လာၿပီး ခုလိုအဝိုင္းခံလိုက္ရတဲ့အခါ သူတို႔အားလုံး ေၾကာက္လန႔္ကုန္ၾကတယ္ …
" Lion ဆိုတဲ့ေကာင္း … မင္းသတၱိရွိရင္ ကိုယ္တိုင္တစ္ေယာက္ထည္းထြက္ၿပီးတိုက္ …
မင္းတပ္ကို ခုခ်က္ခ်င္းေနာက္ဆုတ္ခိုင္း "
ထိုလူက အေတာ္အသင့္အင္အားႀကီးမဲ့ပုံေပၚၿပီး ကို႔ကိုယ္ကိုလဲ ယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္ရွိေနပုံပင္ … တခ်ိဳ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြက ေၾကာက္လြန္း၍ Lionေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ကုန္ၾကတယ္ …
ထိုစဥ္ အနက္ေရာင္ က်ားေခါင္းဝတ္႐ုံနဲ႕ Lion ဆိုသူက ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး …
" ဟား … မင္းမွာ ငါနဲ႕တိုက္ဖို႔ အရည္အခ်င္ေရာ ရွိလို႔လား … ဟမ္ …
မင္းကဘယ္အဖြဲ႕ အစည္းကမွန္းေတာင္ ငါမသိဘူး "
ထိုလူက အေတာ္ေလး ေဒါသထြက္သြားပုံပင္ … မ်က္ေက်ာေတြေထာင္ထလွ်က္ Lion ဆိုသူကို လက္ညွိုးထိုးၿပီး ေဒါသသႀကီးဆိုလာျပန္တယ္ …
" မင္း … မင္းငါ့ကိုေတာင္မမွတ္မဘူးလား …
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က အမဲလိုက္ပြဲမွာ မင္းကိုယ္တိုင္ငါ့ရဲ႕နယ္ေျမကို ဖ်က္စီးခဲ့တာ …
ငါဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္သြားလဲမင္းသိလား …
ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ မင္းကလွည့္ေပါ့ … မင္းကို လုံးဝအလြတ္မေပးဘူး "
" ဟား … ခမ်ားက ကို႔ေသေန႕လား သူ႕ေသေန႕လား မသဲကြဲတဲ့ပုံပဲ …
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ခမ်ားသိေအာင္လုပ္ေပးရမွာေပါ့ "
ထိုလူက ေသနတ္ကိုေရွ႕သို႔တန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ' ေဖာက္ ' ဆိုတဲ့အသံနဲ႕အတူ သူ႕ရဲ႕က်ည္က ထိုစကားမ်ားလြန္းတဲ့လူႀကီးရဲ႕ ႏွဖူးတည့္တည့္ထိမွန္သြားၿပီး ေသြးမ်ားစီးက်လာကာ ႏႈတ္မွစကားတစ္လုံးမွပင္မထြက္နိုင္ေတာ့ပဲ လဲၾကေသဆုံးသြားေလေတာ့တယ္ …
ဂိုဏ္းႀကီးတစ္ခုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ေတြေဝျခင္းမရွိ ျပစ္သတ္လိုက္ပုံကိုျမင္ရေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြအားလုံး ထိတ္လန႔္ကုန္ၾကတယ္ …
ယာရွာက မစဥ္းစားပဲ ထိုလူကိုျပစ္သတ္လိုက္တဲ့ lion ကိုပို၍ သံသယဝင္မိလာတယ္ … ထိုႏွစ္က ေသဆုံးသြားတဲ့လူရဲ႕နယ္ေျမကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္ရာ၌ သူမပါ ပါဝင္ခဲ့တယ္ … ထိုလူက စစ္တပ္နဲ႕ပူးေပါင္းတဲ့ထဲကတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ရဲေတြနဲ႕လဲသိႂကြမ္းသလို အင္အားအေတာ္အတန္ရွိတဲ့သူ … ဒီလူရဲ႕တည္ရွိမႈက Lion ကိုမထိခိုက္သလို ဒီလူကိုသတ္ၿပီး Lion ကအျပစ္ခံယူရေအာင္ ႐ူးေနတဲ့သူမဟုတ္ေသးဘူး …
ခုလုပ္ရက္က Lion ကိုယ္တိုင္က သူ႕ထံ အျပစ္ေတြေရာက္လာဖို႔ လက္ယက္ေခၚေနတာနဲ႕တူေနတယ္ … ဆက္ ၿပီးထားထားရင္ လူအမ်ားထင္ေနၾကတဲ့ အျပစ္ေတြအားလုံး လုပ္ထားတဲ့သူက Lion ဆိုတာက ျငင္းဆန္လို႔မရတဲ့အမွန္တရားအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားနိုင္တယ္ …
ယာရွာက လူအုပ္အလယ္ေလာက္မွာရွိေနၿပီး သူ႕ရဲ႕ေသနတ္က ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူထံခ်ိန္႐ြယ္လိုက္ေလတယ္ … ပါးလစ္တဲ့ထိုလူက ယာရွာသူ႕ထံခ်ိန္႐ြယ္ေနတာလဲျမင္ေရာ သူ႕ရဲ႕ေသနတ္ျဖစ္ လူအုပ္ၾကား ျပစ္ခပ္ေလတယ္ … မေရွာင္သိမ္းနိုင္တဲ့ လူအုပ္ထဲက လူတစ္ဝက္ခန႔္က သူ႕ရဲ႕လက္ေအာက္မွာပဲ က်ရႈံးသြားေလတယ္ …
ေသြးသံသရဲရဲနဲ႕ လူေသေကာင္ေတြၾကားမွာေျပးလႊားေနသူနဲ႕ ဝန္းရံထားတဲ့လူေတြရဲ႕စည္းဟာလဲ ေပါက္သြားၿပီး စစ္ပြဲစတင္ေလေတာ့တယ္ …
ဂ်ိဳးလ္တို႔ရဲ႕ အရာရွိတပ္ဖြဲတခ်ိဳ႕က တိုက္ပြဲသံေၾကာင့္ အမဲလိုက္တာကိုရပ္နားၿပီး လူစုေနတဲ့ထိုကြင္းျပင္ထံေရာက္လာၾက၍ ခုအေနအထားဟာ တစ္ဖက္ႏွင့္တဖက္ မွ်တလို႔ေနတယ္ …
ဒူးေထာက္ေနတဲ့ ဂိုဏ္းငယ္ေတြကေတာ့ Lion ဘက္ကိုသြားရမလား ရဲေတြဘက္သြားရမလား ေ႐ြးခ်ယ္ရခက္ေနၿပီးေနာက္ဆုံး သူတို႔နဲ႕မဆိုင္သည့္နယ္ ေဘးသို႔ ထြက္သြားၾကေလတယ္ …
ပတ္ဒိုမင္းက ေဒါသအႀကီးအက်ယ္ထြက္ေနၿပီး စစ္ပြဲကိုစဖို႔မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး … သူဒီပြဲကိုလာရျခင္းရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္က Lion နဲ႕ရွန္ဖန္းဂူကိုဖမ္းစီးၿပီး သူ႕ရဲ႕ႏွစ္ရွည္လမ်ား ထိန္းထားရတဲ့ ေဒါသအမုန္းတရားေတြကို ခဝါခ်ဖိဳ႕ပဲ … သူ႕အသက္နဲ႕ရင္းရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီပြဲကိုနိုင္ေအာင္တိုက္မယ္လို႔ဆုံးျဖတ္ထားတယ္ …
ဒိုမင္းရဲ႕စိတ္ေလာေနပုံကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ရႈယြမ္ အလွ်င္အျမန္ပဲ တားလိုက္ေလတယ္ …
" Sr.ပတ္ … ေလာလို႔မျဖစ္ဘူး …
ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ အင္အားအလုံအေလာက္ရွိေနၿပီပဲ …
သူတို႔တစ္ေယာက္မွမလြတ္နိုင္ပါဘူး "
" ဘာကိုေစာင့္ေနရအုံးမွာလဲ …
မၾကာခင္ မိုးလင္းေတာ့မယ္ …
ဒီတိုက္ပြဲကို မနက္ေနမထြက္ခင္အၿပီးလုပ္ရမွာ "
ဒါကအမဲလိုက္ျခင္းရဲ႕စည္းကမ္းပဲ … အမဲလိုက္တယ္ဆိုကတည္းက ညဘက္ဆိုတာကို လူတိုင္းမွန္းစၿပီးေလာက္မယ္ထင္တယ္ … အမွန္ပါပဲ ည ၈ နာရီကေန မနက္ ၇ နာရီ ေနထြက္ခ်ိန္ထိ ထိုအခ်ိန္ကာလက အမဲလိုက္ခ်ိန္ျဖစ္သလို ဘယ္သူ႕ကိုပဲသတ္သတ္တရားဥပေဒအရခြင့္ျပဳထားတယ္ … အမဲလိုက္ပြဲကိုပါဝင္ၿပီဆိုကတည္းက သူ႕မွာ အသက္အာမခံမရွိသလို ေၾကာက္ရင္ပုန္ေနယုံပဲရွိတယ္ … ေသရင္ဘယ္သူမွ အမႈလိုက္လို႔မရဘူး …
ခုအခ်ိန္က မနက္ ၃ နာရီခန႔္ရွိေနၿပီ … ေနထြက္ခ်ိန္ေက်ာ္သြားတဲ့ထိတိုက္ပြဲမစဘူးဆိုလွ်င္ ေနာက္တစ္ေန႕ညထိ ေစာင့္ရမွာျဖစ္သလို ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးလဲထပ္ရမွာမဟုတ္ေတာ့ေပ …
သို႔ေပမဲ့ ပတ္ဒိုမင္း တိုက္ပြဲစဖို႔ အခ်က္ေပးရန္ ျပင္ေနခ်ိန္မွာလဲ Lion ဆိုသူက ထူးထူးဆန္းဆန္းအရာတခ်ိဳ႕ကို စတင္လုပ္ကိုင္ေလေတာ့တယ္ …
" မင္းတို႔ စစ္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီလူကို အရင္သတ္မွျဖစ္လိမ့္မယ္ "
ထိုစဥ္ႀကိဳးအထပ္ထပ္ခ်ည္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ Lion ရဲ႕အေနာက္ကေန ထြက္ေပၚလာတယ္ … ထိုလူကေတာ့ ဒီနယ္ေျမရဲ႕သခင္ အန္းဂါးပင္ … တဖက္ကအဖြဲထဲမွာ အန္းဂါးလ္ရဲ႕လူတစ္ဝက္ေလာက္ပါတာမို႔ သူတို႔အားလုံး လက္တြန႔္ကုန္ၾကတယ္ … ဂ်ိဳးလ္တို႔ပါ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေတြေဝသြားေလတယ္ …
ဒါက သူလိုခ်င္တဲ့အရာပဲ … မ်က္ႏွာဖုံးေအာက္ကလူက ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္ရင္း …
" ေကာင္းတယ္ … မင္းတို႔အားလုံး မတိုက္ရဲၾကဘူးမဟုတ္လား …
မင္းတို႔ရဲ႕ၿမိဳ႕ဝန္ေသၿပီးမွ မင္းတို႔ငါ့ကို တိုက္ခြင့္ရွိမယ္ "
ထိုစဥ္အားလုံးက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႕ေျပာကုန္ၾကတယ္ …
" ၿမိဳ႕ဝန္က ဒီပြဲကိုစီစဥ္တဲ့သူပဲ …
ဘာေၾကာင့္သူ႕ကို ဓားစာခံလုပ္ရဲတာလဲ "
" Lion က တကယ္ကို ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းတဲ့လူ …
အမဲလိုက္ပြဲရဲ႕စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ကို႔အစြမ္းအစကိုမသုံးပဲ သူမ်ားအသက္ကိုသုံးေနတယ္ "
" အဖြဲလိုက္နဲ႕ ၿခဳံခိုက္တိုက္တာ ထည့္ေပါင္းရင္ သူကငါတို႔ၾကားဖူးတဲ့သတင္းေတြနဲ႕ လုံးဝဆန႔္က်င္ေနတဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္ႀကီးပဲ "
" ဒါဆို စစ္တပ္နဲ႕ေပါင္းၿပီး အာဏာလိုခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ တကယ္ပဲေပါ့ "
" သူ႕ကိုအရွင္ထားလို႔မျဖစ္ဘူး …
အာဏာပိုင္ေတြ သူ႕ကို ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ခိုင္းသင့္တယ္ "
" ဒိထက္ ခိုင္မာတဲ့သက္ေသ ဘယ္မွာရွိအုံးမွာလဲ …
ၿမိဳ႕ဝင္ကိုျပန္ေပးဆြဲၿပီး အာဏာကိုလိုခ်င္ေနတာအသိသာႀကီးပဲ "
" Lion ကိုအလြတ္မေပးနဲ႕ …
ဒါကသူ႕ရဲ႕သ႐ုပ္မွန္အစစ္ပဲ …
ဒီပြဲကိုသူလုပ္ႀကံထားတာ …
မနက္ေရာက္ရင္ Lion ကို နိုင္ငံေတာ္ကိုေတာ္လွန္မႈနဲ႕ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ဖို႔ လႊတ္ေတာ္ကို ထင္ျပရမယ္ "
" ဟုတ္တယ္ … တင္ျပရမယ္ …
Lion ကို တစ္သက္တစ္ကြၽန္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုရမယ္ "
လူေတြရဲ႕ေသြးေတြက ဆူပြက္လာၿပီး ဟစ္ေအာ္သံမ်ားပင္ထြက္ေပၚလာေလတယ္ … အနက္ေရာင္မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႕လူထံမွ ခပ္သဲ့သဲ့ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕က လူေတြရဲ႕ေအာ္သံေတြၾကား တိုးတိုးေလသာထြက္ေပၚေနတယ္ … ယာရွာကပါးလစ္သူမို႔ ထိုအသံကိုၾကားလိုက္ရၿပီး ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ႏွာဖုံးအုပ္မထားတဲ့ အန္းဂါးလ္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့အၿပဳံးတစ္ခုတည္ရွိေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္ … ဒါဆိုအေျဖကေသခ်ာသြားၿပီ … လူေတြကိုေသြးဆူေစဖို႔ Lion အတုနဲ႕ အန္းဂါးလ္ေပါင္းႀကံေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီ …
သို႔ေပမဲ့ သူမအေတြးပင္မဆုံးေသး Lion အတုက လက္ကိုျမႇောက္ပင့္လာၿပီး ေစာတုန္းက Lion ကိုအျပစ္ေျပာတဲ့လူအားလုံးရက္ ရက္စက္စြာျပစ္သတ္လိုက္ေလတယ္ … သူ႕ရဲ႕စြမ္းရည္ကလဲ ျမင့္ေပမဲ့ ဖန္းဂူေလာက္ မလွ်င္ျမန္ဘူးလို႔ သူမမွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္တယ္ …
ဘာေၾကာင့္ဆို သူျပစ္တဲ့လူကမွန္ေပမဲ့ ထိမွန္တဲ့ေနရာကလြဲေနတယ္ … တစ္ခ်ိဳ႕ကလက္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေျခေထာက္ ထိုေနရာကေတြက ေသေစနိုင္တဲ့ေနရာမဟုတ္၍ နာက်င္စြာဟစ္ေအာ္သံေတြက နားကြဲစဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ က်ယ္ေလာင္လွၿပီး ေတာအုပ္တစ္ခုလုံးကိုပဲ့တင္ထပ္သြားေစတယ္ …
Lion အစစ္သာဆိုလွ်င္ ေသေစနိုင္တဲ့ေနရာ တစ္ေနရာကိုေ႐ြးျပစ္ၿပီး အသံတစ္စမွပင္ထြက္ခြင့္ျပဳမည္မဟုတ္ေခ် … Lion အတုက ထိုမွ်ေလာက္နဲ႕ရပ္မသြားေသး … သူ႕ရဲ႕ေသနတ္ကို အန္းဂါးလ္ထံခ်ိန္႐ြယ္လိုက္ေလတယ္ … ေစာတုန္းက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းေအာင္ ၿပဳံးေနတဲ့သူက ခုေတာ့ ႐ူးမတတ္ေၾကာက္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနပုံမွာ အကယ္ဒမီပင္ရထိုက္တယ္ …
" မင္းတို႔သခင္မေသေစခ်င္ရင္ ခုခ်က္ခ်င္း လက္နတ္ခ်ၿပီး ဒူးေထာက္စမ္း "
အရာရွိအဖြဲ႕က ဒူးမေထာက္ေပမဲ့ သူတို႔လက္နတ္ေတြကို႐ုတ္သိမ္းလိုက္တယ္ … ထိုအေျခအေနအမွန္သည္ကို သိေနသူက ရႈယြမ္နဲ႕ ယာရွာပင္ … သူတို႔ ၂ ေယာက္လုံး ဒီလူက ဖန္းဂူမဟုတ္မွန္း သိေနၾကတယ္ … ပတ္ဒိုမင္းကလဲ အေလ်ာ့ေပးမဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္၍ သူ႕ရဲ႕ေသနတ္ကို တင္းၾကပ္ေအာင္ကိုင္ထားၿပီး ခ်ိန္႐ြယ္ထားေလတယ္ …
" ဟိုအဖိုႀကီး … ခမ်ားလက္နတ္မခ်ေသးဘူးလား "
Lion အတုက ဒိုမင္းအားစိုက္ၾကည့္ကာေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္ … ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လက္နတ္ခ်ထားၾကၿပီး Lionရဲ႕လူေတြဝန္းရံျခင္းကိုခံလိုက္ရတယ္ … အရာရွိေတြနဲ႕သူတို႔ရဲ႕တပ္ဖြဲ႕ေတြသာ ေသနတ္ကိုယ္ဆီကိုင္လွ်က္ က်န္ေနျခင္းျဖစ္တယ္ …
" မင္းတို႔က ဘာေၾကာင့္ေခါင္းမာေနရတာလဲ …
ဒီအေျခအေနက ဘယ္သူကသာေနလဲဆိုတာ မသိဘူးလား …
ေကာင္းၿပီဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ပြဲစၾကတာေပါ့ …
ေကာင္းေလးတို႔ မင္းတို႔ဘယ္သူ႕ဘက္ကေန ဝင္ပါခ်င္လဲ "
သူ႕ရဲ႕အေမးအဆုံး၌ လူေတြက သူတို႔ထံလွည့္လာၾကၿပီး ဒူးေထာက္ေနတဲ့လူအားလုံးကလဲ အရာရွိေတြထံခ်ိန္႐ြယ္လာၾကတယ္ …
မာဖီးယားဂိုဏ္းေပါက္စေလးေတြက ခုခ်ိန္မွာ သူတို႔နဲ႕တ့္က်င္လက္ အရာရွိေတြကိုမေ႐ြးေတာ့ပဲ အင္အားႀကီးတဲ့ Lion ကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္သြားၾကတယ္ …
" မင္းတို႔သခင္ အန္းဂါးလ္ကိုကယ္ခ်င္ရင္ အဲ့ဒိအရာရွိေတြအားလုံးကိုသတ္လိုက္ "
ေထာင္ေျခာက္ဆိုတာေသျခာသြားၿပီ … အရာအားလုံးက အစကတည္းကစီးစဥ္ၿပီးသား … ရႈယြမ္က အေလာတႀကီးေအာ္ကာသတိေပးလိုက္တယ္ …
" အားလုံးသတိထားကြ …
ဒီေနရာက အရာရွိအဖြဲ႕ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့သူေတြက တစ္ဖြဲ႕တည္းပဲ "
" ဟား … မင္းကသိပ္ကို ပါးလစ္တာပဲ …
သိၿပီဆိုေတာ့လဲ ဘာကိုေစာင့္ေနရမွာလဲ …
တိုက္ပြဲစၾကတာေပါ့ "
Lion အတုက သူ႕လူေတြကို စတင္ဖို႔ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ရန္သူရဲ႕အင္အားက အရာရွိေတြရဲ႕ ၂ ေလာက္ရွိေန၍ မမွ်တတဲ့ထိုပြဲဟာ ေသြးသံရဲရဲနဲ႕ လေရာင္ေအာက္မွာ စတင္ေလေတာ့တယ္ … ဒါေပမဲ့ ျပစ္ရည္ခပ္ရည္မွာ အရာရွိေတြက တစ္ပန္းသာေန၍ လူအင္အား ဘယ္ေလာက္မ်ားေနပါေစ သိမ္းေရွာင္နိုင္ၿပီး ထိုပြဲကပို၍ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းလာေလတယ္ …
အန္းဂါးလ္းက ခုခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုယ္ေပၚကႀကိဳေတြေျပသြားၿပီျဖစ္၍ ထိုေနရာမွရွိမေနေတာ့ေပ … ေတာစပ္တစ္ေနရာကေန တိုက္ပြဲကိုၾကည့္ေနေလတယ္ … Lion အတုက ပ်င္းရိေလးလံစြာ ရပ္ေနရင္းမွ သူ႕ထံေရာက္လာသည့္ အရာရွိအဖြဲ႕ကိုေ႐ြကာျပစ္ေနတယ္ … ခုဆို သူ႕လက္နဲ႕ေသသူ ၅ ေယာက္ခန႔္မွ်ရွိေနေျခၿပီ …
ယာရွာက အနက္ဝတ္နဲ႕လူေတြကိုတစ္လွည့္ မာဖီးယားဂိုဏ္းငယ္ေတြကိုတလွည့္ျပစ္ေနရင္း ဆုန္းခ်ဴကိုပါ ကာကြယ္ေနရတာမို႔ သူမအစြမ္းစအားလုံးကို သုံးမရေပ … ဂ်ိဳးလ္ ပတ္ဒိုမင္းနဲ႕ ရႈယြမ္က သက္ညီလက္ညီစြာပစ္ခပ္ေနၾကၿပီး ျပစ္ခပ္ေပမဲ့လဲ တဖက္က အင္အားႀကီးလြန္းတာမို႔ တေျဖးေျဖး ေတာစပ္သို႔ ဆုတ္ခြာလာခဲ့ရေလတယ္ …
" ရႈယြမ္ … ဆုန္းခ်ဴကိုေခၚၿပီးသြားေတာ့ "
" မျဖစ္ဘူး … ကြၽန္ေတာ္သြားရင္ အင္အားေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္ "
ပတ္ဒိုမင္းက သမီးေဇာနဲ႕ပူေလာင္ေနၿပီး သူ႕ရဲ႕သမီးကိုကာကြယ္ေပးကာ တက္ညီလက္ညီတိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ယာရွာနဲ႕ဆုန္းခ်ဴကိုျမင္ေတာ့မွ သူသက္ျပင္းခ်လိဳက္နိုင္တယ္ … တကယ္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕သမီးေခ်ာေလးက ခုလိုတိုက္ခိုက္ေနရတာကို ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕ …
အရာရွိအဖြဲ႕ရဲ႕တစ္ဝက္ခန႔္က Lion အတုရဲ႕လူေတြေၾကာင့္က်ရႈံးသြားေလတယ္ … ေတာစပ္ဘက္ေရာက္လာေပမဲ့ ထြက္ေျပးလို႔မရေအာင္ ဝိုင္းထားၾကတယ္ … ဒီအေျခအေနက အရာရွိအားလုံးဟာ အဝိုင္းခံေနရၿပီး လြတ္ေျမာက္ရန္ လမ္းမရွိေတာ့ေျခ …
ထိုစဥ္ ေတာအုပ္ဘက္မွ ဝုန္းဆိုေသာအသံႏွင့္အတူ အနက္ေရာင္အရိပ္မဲႀကီးက သစ္ပင္ျမင့္တစ္ခုေပၚကေန ဆက္ဝိုင္းရဲ႕အလယ္သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာေလေတာ့တယ္ …
သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေပၚကဝတ္႐ုံက ေလမွာလြင့္ပ်ံေနၿပီး ေက်ာထက္က ခြင်္သေ့ခေါင္းက လေရာင္ေအာက္မွာ မန္ဖီးလွ်က္ တည္ၿငိမ္စြာရပ္ေနတယ္ … သူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုမျမင္နိုင္ေပမဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ မာန္ဖီးေနတဲ့အရိပ္အေရာင္ေတြကိုျမင္ေနရတယ္ …
ထိုအခ်ိန္အခါ၌ လူေတြအားလုံး ရပ္တန႔္ကုန္ၾကၿပီး စစ္တိုက္ရန္ပင္ေမ့ေလ်ာ့သြားကာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနေလေတာ့တယ္ …
" Lion က ၂ ေယာက္လား "
" ဘယ္သူက Lion အစစ္လဲ …
သူတို႔ ၂ ေယာက္က ဘာေၾကာင့္ခြဲမရေအာင္တူေနတာလဲ "
" ေနာက္ေရာက္လာတဲ့ Lion က ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ …
သူ႕မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရတာေတာင္ သူ႕အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ေအးခဲမတတ္ခ်မ္းလာသလိုပဲ "
" ဒါဆို စစ္တပ္နဲ႕ပူးေပါင္းေနတဲ့ Lion က ဘယ္သူလဲ …
ဘယ္ယာကမွ ေတာဘုရင္ Lion အစစ္လဲ "
မေျဖမွန္ကိုသိေနတဲ့ယာရွာက ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ကာ သူ႕သခင္ကဒါမွအစစ္ဘယ္ေလာက္ေတာ္ၿပီးထက္ျမတ္ေၾကာင္းေျပာခ်င္ေပမဲ့ သူမမ်ိဳသိပ္ကာ သခင္ဘာလုပ္မလဲေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ …
ရွန္ဖန္းဂူေတာထဲဝင္လာၿပီးကတည္းက သူ႕ကိုမ်ားျပားလွတဲ့လူအုပ္ေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနၾကတာ မဆန္းေတာ့ပါဘူး … အေရွ႕က သူအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့လူကိုအမႈန္ႀကိတ္ျပစ္ခ်င္ေပမဲ့ တစ္လမ္းလုံးတိုက္ခိုက္လာျခင္းေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္က အနည္းငယ္အားေလ်ာ့ေနတယ္ … သို႔ေပမဲ့ ဖန္ဂူဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားေရွ႕မွာ အားနည္းတဲ့ပုံျပမွာမဟုတ္ဘူး …
Lion အတုရဲ႕လူေတြအားလုံးက ေနာက္ေရာက္လာတဲ့ Lion ရဲ႕ေအးဆက္ဆက္အေငႊ႕အသက္ေတြေၾကာင့္ အလိုလိုအေနာက္သို႔ဆုတ္ခြာသြားေလတယ္ … ထိုအရာကိုျမင္ရေတာ့ Lion အတုကၿငိမ္မေနေတာ့ပဲ ေရွ႕ထြက္လာၿပီး …
" မင္းကဘယ္သူလဲ …
မင္းကိုမင္ ဘာထင္ေနတာလဲ … ဟက္ …
ဒီပြဲကို Lion ပါဝင္မယ္ဆိုတိုင္း မင္းကိုယ္မင္း ဟန္ေဆာင္ၿပီး လာရဲတယ္ေပါ့ … ေသခ်င္ေနၿပီလား "
ဒါေပမဲ့ သူေျပာခ်င္တာက ' မင္းဘာေၾကာင့္ မေသေသးတာလဲဟူ၍ ' သို႔ေပမဲ့ သူ႕အလိမ္ေတြေပၚမည္စိုး၍ အားလုံးအေရွ႕မွာ ဟန္ေဆာင္ကာေျပာေမျခင္းပင္ …
ဖန္းဂူက ထိုလူစကားအဆုံး၌ ေအးဆက္စြာျဖင့္ တစ္ခြန္းထည္းသာေျပာလိုက္တယ္ …
" မင္းက Lion ကိုလာစြေတာ့ ငါမင္းကိုငရဲပို႔ေပးရမွာေပါ့ "
ဖန္းဂူက Lion ဆိုသူကို စတင္တိုက္ခိုက္ရန္ျပင္ေတာ့ Lion ရဲ႕တပည့္ေတြက ေရွ႕ထြက္လာၿပီး ဖန္းဂူနဲ႕တိုက္လိုက္ၾကေလတယ္ … ဒီပြဲက ရဲေတြပါဝင္စရာမလို၍ ရႈယြမ္တို႔အုပ္စုက အေနာက္သို႔ဆုတ္ခြာကာ ေရွာင္ဖယ္ေနၾကတယ္ …
အန္းဂါးလ္က သူ႕ရဲ႕အစီအစဥ္ေတြပ်က္သုန္းသြားၿပီဆိုေတာ့ သူလုပ္တာေတြအားလုံးသိမည္ဆို၍ ထြက္ေျပးလာသည့္ဟန္ေဆာင္ကာ ဂ်ိဳးလ္တို႔ရပ္ေနတဲ့ေနရာသို႔ေျပးသြားေလတယ္ … ဂ်ိဳးလ္က ထိုအရာအားလုံး Lion လုပ္တာလို႔ပဲထင္းၿပီး အန္းဂါးလ္အေပၚသံသယမဝင္ေပ …
" Mr.အန္းဂါးလ္ … အဆင္ေျပရဲ႕လား "
" ရ … ရပါတယ္ Mr.ဂ်ိဳးလ္ …
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ေပါ့စမႈေၾကာင့္ပါ ခမ်ားတို႔ကိုပါ ဒုကၡေရာက္ေစမိၿပီ "
" မလိုပါဘူး … အမဲလိုက္ပြဲရဲ႕သဘာဝပဲ "
အေရွ႕ကပြဲကေကာင္းေနၿပီမို႔ ဂ်ိဳးလ္က စကားကိုျမန္ျမန္ရပ္လိုက္ၿပီ Lion ၂ ေယာက္ရဲ႕တိုက္ပြဲကို ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ … Lion အတုရဲ႕ရာေက်ာ္တဲ့တပ္ႀကီးက ဖန္းဂူလက္ေအာက္မွာပဲအသုန္းအ႐ုန္းလဲက်ကဳန္တယ္ … မာဖီးယားဂိုဏ္းငယ္ေလးေတြက Lion ၂ ေယာက္ကိုျမင္ကတည္းက ေၾကာက္လန႔္ကာ ထြက္ေျပးကုန္ၾကတယ္ …
ခုခ်ိန္မွာ ဖန္းဂူေဘးမွာ လူ ၁၀ ဦးခန႔္နဲ႕ Lion အတုသာက်န္ရွိေနေတာ့တယ္ … ထိုစဥ္ရႈယြမ္တို႔ရပ္ေနတဲ့ ေတာအုပ္ရဲ႕ဆန႔္က်င္ဘက္၌ လူ ၂ ေယာက္ေပၚလာၿပီး ထိုထဲကတစ္ေယာက္က သူ႕သခင္ဒုကၡေရာက္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ အျမန္ဝင္လာၿပီး တိုက္ခိုက္ေလေတာ့တယ္ …
သူထင္မထားတာက သူ႕ရဲ႕သခင္က ၂ ေယာက္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ … ခ်ဴးရွန႔္ဘယ္ေလာက္ပင္ ဖန္းဂူကိုသိေနပါေစ ဒီအေျခအေနကေတာ့ ေဝခြဲရခက္လြန္းတယ္ … ၂ ေယာက္လုံးကသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ဘယ့္ဘက္က ကာကြယ္ရမွန္းမသိ ခ်ဴးရွန႔္ေဝခြဲရခက္သြားတယ္ …
ဖန္းဂူကလဲ ခ်ဴးရွန႔္ရဲ႕အကူအညီကိုမလိုအပ္၍ အကူအညီေတာင္းခ်င္ဟန္မေပၚသလို တဖက္က Lion ကိုသာေဖာ္ထုတ္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ေနတယ္ …
ထိုစဥ္ Lion အတုက ေတာအုပ္တစ္ေနရာမွာရပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုေတြ႕သြားၿပီး အျမန္ပဲဖမ္းေခၚလာခဲ့တယ္ … သူကဘယ္သူလဲဆိုတာ ခ်ဴးရွန႔္သိတာမို႔ သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ေဖ်ာ့ေတာ့သြားေလတယ္ …
" မင္းယြီ "
ထိုအေျခအေနက အေဝးလူအုပ္ႀကီးမသိနိုင္ေပမဲ့ ထိုနာမ္စားကိုၾကားလိုက္ရတဲ့ Lion ၂ ေယာက္က တိတ္ဆိတ္သြားေလတယ္ … Lion အတုက မင္းယြီပခုံးကို တင္းၾကပ္စြာကိုင္ထားၿပီး အနားနားကပ္ကာ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္ …
" သူ႕ကိုသတ္လိုက္ … သူကဟန္ေဆာင္ထားတာ …
ခုမင္းမသတ္ရင္ သူကသတ္လိမ့္မယ္ "
ခုခ်ိန္မွာ မင္းယြီဘာကိုေ႐ြးခ်ယ္ရမွန္းမသိဘူး … သူသိတာေတာ့ ဒီထဲကတစ္ေယာက္က ဖန္းဂူျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဟန္ေဆာင္ထားသူဆိုတာပဲ … အေရွ႕က Lion က မလႈပ္မယွက္သူ႕ကိုရပ္ၾကည့္ေနတယ္ … အေနာက္က Lion က သူ႕ကိုျပစ္ဖို႔တြန္းအားေပးေနတယ္ …
မင္းယြီစိတ္လႈပ္ရွားေန၍ သူ႕ရဲ႕လက္ကတုန္ေနၿပီး အမွားကိုေ႐ြးခ်ယ္မိမွာ ေသေအာင္ေၾကာက္ေနမိတယ္ …
" မင္းမျပစ္ဘူးလား … ကိုေသတာျမင္ခ်င္လို႔လား …
ဒီပြဲက ကိုေသရင္ေသမဟုတ္ရင္သူေသရမွာ …
မင္းမျပစ္ရင္ သူကကို႔ကိုျပစ္ေတာ့မွာ "
ထိုလူအသံေတြထဲမွာ ေၾကာက္စိတ္နည္းနည္းေလးမွမပါမွန္းမင္းယြီသိတယ္ … သိုေပမဲ့ သူေျပာသလို တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေသမွာဆို အဲ့ဒိလူက ဖန္းဂူျဖစ္ေနမွာေၾကာက္မိတယ္ …
မင္းယြီအသက္ကိုအနည္းငယ္ရႉထုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးကိုေျဖးညွင္းစြာဖြင့္ကာ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္ …
" ဒါ … ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ ေရွ႕တိုးျပစ္လို႔ရလားဟင္ …
သူ႕ႏွလုံးသားကို မွန္ေအာင္ျပစ္ခ်င္တယ္ "
Lion အတုက ဖန္းဂူ မင္းယြီကိုတိုက္ခိုက္မွာမဟုတ္မွန္းသိေန၍ ခုမင္းယြီက သူကိုဖန္းဂူလို႔ယုံၾကည္ၿပီး သူ႕လက္နဲ႕ကိုယ္တိုင္သတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့ မင္းယြီကိုကိုင္ထားတဲ့သူ႕လက္ေတြကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္ …
ထိုလူလက္ကေန မင္းယြီလြတ္ၿပီဆိုတာနဲ႕ အေရွ႕သို႔ သုံးေလးလွမ္းမွ် သြားလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႕လက္ကိုေရွ႕တည့္တည့္သို႔ဆန႔္ထုတ္လိုက္တယ္ …
ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြအားလုံးကလဲ သူ႕ကိုခ်ိန္႐ြယ္ထားတာေတာင္ ဘာမွျပန္မလုပ္တဲ့ Lion ကိုၾကည့္ၿပီး အံ့အားသင့္ေနၾကေလတယ္ … အေနာက္က Lion အတုက ခပ္ဟဟရယ္လိုက္ၿပီး လွပတဲ့ျမင္ကြင္းေလးကို ၾကည့္ရေတာ့မယ္ထင္မိေပမဲ့ ထိုခ်ိန္႐ြယ္ထားတဲ့ေသနတ္က သူ႕ထံဦးလွည့္လာလိမ့္မည္ဟု ထင္မထားခဲ့ေပ …
" ဒိုင္း "
မင္းယြီကိုယ္ကအေနာက္သို႔ျပန္လွည့္လာၿပီးေနာက္ Lion ကိုျပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္က သတိမမူမိတဲ့ Lion အတုရဲ႕ လက္ေမာင္းထံေဖာက္ဝင္သြားၿပီး သူ႕လက္ထဲက ေသနတ္ပင္ေအာက္သို႔ ျပဳတ္က်သြားေလတယ္ …
" ခ်ီးပဲ ! မင္းတို႔ ငါနဲ႕ျပန္ေတြ႕မယ္ …
ေစာင့္ေနလိုက္ "
သူမနိုင္မွန္းသိသြားေတာ့ ျမန္ဆန္ေသာအရွိန္နဲ႕ Lion အတုက ေတာအုပ္ထဲသို႔ေျပးဝင္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့တယ္ …
မင္းယြီႏွလုံးအိမ္ေတြက လႈပ္ခါေနၿပီး ေၾကာက္လန႔္လြန္း၍ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေလးက ယိုင္နဲ႕သြားေတာ့ အေနာက္ကေနတစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႕ကို လွမ္ထိန္းေပးထားေလတယ္ …
" အဆင္ေျပရဲ႕လား … မင္းယြီ "
" ဟင္ … ရွန္ … ရွန္ဖန္းဂူ … အဟင့္ "
မင္းယြီမေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ပဲ ငိုခ်ကာ ထိုလူအား ပခုံးကေန ဖက္သြယ္လိုက္ေလတယ္ … ဖန္းဂူက မင္းယြီေက်ာေလးကို ပြတ္သပ္ေပးၿပီး …
" ေကာင္းတယ္ … မင္းလုပ္တာေတာ္တယ္ …
ရန္သူကိုလွည့္စားတာ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ "
" ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ …
ခ … ခမ်ားကိုျပစ္မိမွာ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ေနလဲသိရဲ႕လား …
အဲ့ဒိလူက ခမ်ားျဖစ္ေနရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ …
ကြၽန္ေတာ့ကို ဘာေၾကာင့္အသံေလးေတာင္မေပးရတာလဲ "
" ကိုကမင္းကို ေလ့က်င့္ေပးေနတာ …
ဒီလိုပြဲမွာ မင္းမွန္မွန္ကန္ကန္ေ႐ြးခ်ယ္နိုင္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္ "
" အဟင့္ … ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္တယ္ …
ေနာက္မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ …
အဲ့လိုေတြထပ္မလုပ္နဲ႕ေတာ့ "
" အရမ္းေၾကာက္ေနလား "
" အင္း "
" ကို႔ကိုစိတ္ပူလား "
" ဟင္ "
ဖန္းဂူက သူ႕ဖခုံးေပၚက မင္းယြီေခါင္းေလးကိုေထာင္လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာေပၚက မ်က္ႏွာဖုံးကို ဖယ္လိုက္တယ္ … လူေတြကိုေက်ာေပးထား၍ ဘယ္သူမွမျမင္နိုင္ေပမဲ့ လေရာင္ရဲ႕အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မင္းယြီကေတာ့ ေကာင္းစြာျမင္ေနရတယ္ …
ဖန္းဂူရဲ႕မ်က္ႏွာက ေတာက္ပေနၿပီး မ်က္ဝန္းေတြက စူးရွလွ်က္ …
" မင္းယြီ … အရမ္းေၾကာက္ေနရင္ ကိုမေၾကာက္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္ …
ဒီေန႕မင္းအရမ္းေတာ္လို႔ ကိုမင္းကိုဆုခ်ခ်င္တယ္ "
ဖန္းဂူရဲ႕မ်က္ႏွာက တေျဖးေျဖးအနားတို႔ တိုးကပ္လာျခင္းေၾကာင့္ မင္းယြီတစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္ခဲ့သြားေလတယ္ … ေလပူေတြက သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚရိုက္ခပ္ေနၿပီး ႏုအိနဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလးက သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သိမ္ပိုက္လိုက္တယ္ …
ပထမဆုံးအနမ္းမဟုတ္ေပမဲ့ ႐ုတ္တရပ္လာနမ္းျခင္းေၾကာင့္ မင္းယြီအသက္ရႉမ်ားပင္ရပ္တန႔္သြားေလတယ္ … ဖန္းဂူက ထိုမွ်ႏွင့္အားမရနိုင္ပဲ မင္းယြီကိုယ္ေလးကို ေထြးေပြ႕လိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက ပို၍ ျမန္ဆန္စြာ နမ္းရႈတ္ေနေလေတာ့တယ္ …
" သ … သခင္ "
ခ်ဴးရွန႔္ အလန႔္တၾကားေခၚလိုက္ေတာ့ ဖန္းဂူေဒါသႀကီးနဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္လိုက္ၿပီး …
" မင္း … အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိဘူးလား "
ခ်ဴးရွန႔္က ဖန္းဂူကိုေၾကာက္ေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္ကအေရးႀကီးတာမို႔ ျမန္ျမန္ပဲေျပာလိုက္တယ္ …
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီေနရာက အဲ့ဒါလုပ္ေနဖို႔အခ်ိန္ေကာင္းမဟုတ္ဘူး …
လူအုပ္ႀကီးကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္လာေနၿပီ …
ၿပီးေတာ့ ေနမထြက္ခင္လုပ္စရာတစ္ခုရွိေသးတယ္ …
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပင္လယ္ဘက္ကိုအျမန္သြားမွျဖစ္မယ္ "
ထိုအခါမွ ဖန္းဂူ မ်က္ႏွာတည္ၿငိမ္လွ်က္ …
" ေကာင္းၿပီ … အရာအားလုံးကိုအဆုံးသပ္ဖို႔လိုၿပီ "
သူကမင္းယြီကိုေလးနက္စြာၾကည့္လိုက္ၿပီး …
" ကိုမင္းကို စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ Show ေလးတစ္ခုျပမယ္ … ၾကည့္ခ်င္လား "
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိမင္းယြီရင္ေတြတုန္သြားတယ္ … ဒီေနရာမွ Show ဆိုတာက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသက္ကလြဲၿပီး မရွိနိုင္ေတာ့ဘူး …
.
.
.
.
( ကဲ မနက္ျဖန္ အန္းမင္းသမီးေလးကို RIP ၾကမယ္ေနာ္ 🙆♀️
ဒီေန႕ေရးရတာသိပ္အဆင္မေျပဘူး … ဖတ္ရတာေကာင္းရဲ႕လားမသိေပမဲ့ ဆက္ၿပီးအားေပးအုံးေနာ္ … ဒါဒါေလးေတြရဲ႕ Starနဲ႕ fbေလးေတြေမွ်ာ္ေနမယ္ 🥰 )