"So the princess of Montavilla is here, huh?" I shifted my gaze to my left when someone spoke.
I saw Alexa, smirking. Iba ang aura niya sa akin ngayon kumpara sa huli naming pagkikita, she seems so angry. I'm not stupid to not know what is the reason, I know that she still have feelings for Kaiden at andito siya ngayon para awayin ako?
I was watching the lycans play football when she came. Wala si Kaiden dahil may inaasikaso sila ni Kahil sa mansyon. I'm still wearing his polo, and just my cycling, tuyo naman na 'yon at hanggang above the knee ko ang polo niya kaya okay lang rin. Pinasadahan niya ako ng tingin, from head to toe. I saw from her eyes that she's hurt. I didn't mean it.
"I didn't know that Kaiden was that close to pale creatures like you," she said. I could feel her voice being sarcastic.
Napangiti lang ako. I'm trying to be nice with her because she became part of Kaiden's life, mas nauna siya sa akin. But I won't hesitate na patulan siya if she reach her limit.
"I didn't know about that also, but it happened," I stated. I shrugged before returning the attention to the lycans playing football.
Ramdam ko ang madidilim niyang tingin sa akin pero hindi ko nalang siya nilingon pa. I don't want to start a fight, wala ako sa teritoryo ko at sinusubukan ko na rin mag bago.
"You're just here dahil gusto niyo rin masakop pati Creighton, just like what your father did. Sinubukan sakupin ang buong bayan namin,"
My forehead creased, napalingon ulit ako sa kanya. Now she's getting into my nerves, she came here just to annoy me? Kung nagseselos siya ay kay Kaiden siya dapat mag ganyan.
"You know what, Alexa? I don't know what happened in the past, so are you. Wala ka rin alam tungkol sa amin ni Kaiden so stop acting like a kid and back off," I said, losing my patience.
"I know about you and Kaiden, kayo ang nasa propesiya, and you're taking it as an advantage para makuha mo ang Creighton."
Gosh, she's really making me feel irritated. Inuubos niya ang pasensya ko.
"Bakit hindi nalang ikaw maging ako? Tutal mas alam mo pa pala kaysa sa akin, maski wala akong alam sa sinasabi mo," I fumed.
I smirked when something came into my mind about sa sinabi ko. I stepped forward, she just raised her eyebrow. Oh no, little did you know that you were talking to a bitch. Hindi niya alam na mas bitchesa pa sa kanya ang ginaganyan niya.
"Of course you want to be me, to get Kaiden. Hmm? Too sad, you can't be me, never. So just keep on barking, it makes me more happy knowing that you will never be at my place no matter how loud you bark."
I saw how she get irritated because of what I said, she better be careful next time. She clenched her fist, her eyes became golden yellow. Okay? Now she's mad, taste of her own medicine.
"You know nothing, Isabala. Stop acting like you're tough enough, but the truth is you're weak. Still hiding because of your parent's death. Kapag nahanap mo na ang pumatay sa mga magulang mo ay mapapabayaan mo na ang Montavilla, can't wait to see your town to fall apart."
I can't help but to switch my gaze to her again. My nostril flared when I heard she mentioned Montavilla, naikuyom ko ang kamao ko.
"Show me what you got, princess of Montavilla. Can't show off because you're weak?"
Lumapit rin siya sa akin, crossing her arms on her chest. I can feel the tension between us, parehas na kaming inis at pikon. She can insult me, just me, not my parents nor our town. Her eyes are still golden yellow, just like Kaiden.
Just like Kaiden. Napatigil ako, naramdaman ko na naman ang kung ano sa dibdib ko.
"Kaiden can't even mark you because you're not like us. Kaya mas ayos kung kami, diba? Nakakatawa lang isipin na punta ka ng punta dito maski alam mo sa sarili mo n--"
Napahinto siya sa pagsasalita at natigil ang lahat pati ang mga naglalaro ng sipain ko siya ng malakas sa tiyan. This is what she want, I'm willing to give it. Kita ko ang pagdaing niya nang tumama ang likuran niya sa puno. Naiinis siyang tumayo, she comb her fingers into her hair.
"How dare you, bitch," she said. She's really not the Alexa na nakita ko last time, jealousy ate her.
Pero hindi ko hahayaang pati ang Montavilla ay idamay at insultuhin niya, malaki ang sakripisyo ng pamilya ko o ng mga magulang ko para sa bayan na 'yon. Pinalabas niya ang matatalim niyang kuko, her eyes are on flame, galit na galit siyang nakatingin sa akin.
My eyes turned into red and the smirk on my lips widen.
"I do dare, kid."
Tumingin siya sa mga napapunta na sa direksyon namin. Nakapalibot sa amin ang mga lycans na kanina ay naglalaro at nanonood ng laro.
"Walang makekealam. I will not think twice to kill whoever will come into our way," she said, full of authority. Sobrang laki ng galit niya sa'kin.
I'm just wearing Kaiden's polo for Pete's sake.
"I really hated the idea that you always visit here, pero dahil truce na ang lahi natin ay wala akong magagawa,"
Inatake niya ako at sinubukang suntukin ang tiyan ko but I push her away, I didn't even use my pyrha. She tried to attack me but I managed to avoid it. I took that as an advantage to hit her, she groaned. Napalayo siya sa akin habang sapo sapo ang kanyang tiyan na natamaan ng kamao ko.
"Palaban ka pero hindi mo kayang ipaglaban ang Montavilla, you flirty bitch. You manage to flirt with Kaiden, but you can't be your father, kawawa ang Montavilla sayo." She insulted.
Ramdam ko ang pag init ng ulo ko dahil do'n, I used my vampire speed. I held her neck and pushed her hanggang sa tumama ang likod niya sa puno, kita ko ang pag ngiwi niya but she smirked.
"'yan lang talaga kaya mo? I feel sad for Montavilla, for having a weak leader like you," lumuwag ang pagkakawahak ko sa kanya.
"Montavilla is falling down, falling down, falling down." Kanta niya. Nagpanting ang tenga ko doon.
"Montavilla is fal--"
My eyes turned into bloody red, namula ang kamay ko. My eyes were fuming, kita ko ang pagkagulat sa mukha niya nang makita niya ang pagpula ng kamay ko. I feel like I wanted to kill her. Inamba ko pataas ang kamay ko, near to her chest. Kita ko ang mabigat na paghinga niya. You don't dare to play with me. I was about to stab my hand nang may marinig akong pagtawag sa akin.
"Isabela, that's enough!" His voice filled our ears. It's like a thunder.
Nilingon ko iyon, my eyes are still fuming. Hindi ko iyon pinansin at itutuloy na sana ang gagawin ko nang may humawak sa aking baywang para mailayo ako, dahil sa pagkagalit ay naitulak ko ito. My hands scratched his chest. Narinig ko ang pagmumura niya.
"Alpha!"
My eyes turned into normal, nabitawan ko din si Alexa na ngayon ay napaupo sa lupa at hinahabol ang hininga, she's holding her neck while gasping for air. Kita ko ang pagpula ng leeg niya dahil sa higpit ng hawak ko.
"Damn it, I'm sorry," baling ko kay Kaiden. Agad akong lumapit sa kanila ni Kahil, my hands are shaking.
His chest was bleeding. Mas matagal ang pagpapagaling nila sa katawan nila kumpara sa amin. I saw the three scratches on his chest. I used my pyrha, damn it, buti nalang ay hindi masyadong madiin iyon. I almost killed him!
"Kaiden, I'm sorry.." ramdam ko ang panunubig ng mata ko. Sa sobrang galit ko kay Alexa ay pati siya nadamay ko at hindi ko na nakilala kanina.
His eyes softens when he saw the tears on my cheek. I didn't realized that I'm already crying, I'm so nervous, paano kung sobrang lakas ng nagawa ko kanina?
"Hey, it's okay. It will be fine," he wiped my tears using his thumb, mas lalo akong naluha.
I feel so soft when it comes to him. Sobra akong nakaramdam ng takot sa nagawa ko sa kanya.
"Punta nalang tayo kay Salvador, alpha. Para magamot niya sugat mo. Tara, Isabela?" Aya rin sa'kin ni Kahil.
Kaiden kissed my forehead before he held my hand. Sabay kaming naglakad paalis doon. Nakita ko pa ang pag tulong ng mga kaibigan ni Alexa sa kanya, nakaramdam ako ng hiya nang makitang nakatingin sa aking ang iilang mga lycan. Maybe they're thinking na sobrang war freak ko.
"Just forget about what happened, let them stare. Mag uusap tayo mamaya, okay?" Kaiden spoke again, tumango lang ako. Mas hinigpitan niya ang pagkakahawak niya sa kamay ko.
Nang makarating kami sa parang clinic nung Salvador ay agad kaming pumasok doon. Shock was written on his face when he saw Kaiden's chest. Pinaupo niya kami, si Kahil naman ay nagpaalam na muna para ituloy ang inaasikaso nila.
Maya maya ay may dumating na babae, may dala dalang damit. She gave it to me kaya naguguluhan akong tinanggap iyon. Na-realized ko na iyon yung hinaharot ni Carson noong nagpunta kami dito ng unang beses. She's Rouge.
"I asked her to lend you some clothes. There's the cr, you can change," he said. Para akong maamong tupa na tumango saka pumasok sa tinuro niyang cr.
It's a black pants, a racerback and a leather jacket. I'm surprised, she knows my fashion, huh? How?
Pagkalabas ko ay napahinto agad ako nang marinig kong nag uusap si Kaiden at yung Salvador.
"She's a tough girl, huh? She manged to do this to our alpha. Rinig ko ay pati si Alexa nagawa niyang patumbahin, she's one of the strongest she-wolf from our town." he chuckled. Kasalukuhan niyang nilalagyan ng kung ano ang sugat ni Kaiden, nakaupo lang siya habang ginagamot.
"Isabela's really tough. Tough enough to take me down," Kaiden also chuckled. Napailing pa siya saka ngumiti.
"So tanggap mo na may mas malakas sayo?"
"She's really stronger than me, unang kita ko palang sa kanya, I know that she's strong. I believe in her," I want to cry, hearing those words from him makes me really feel so soft.
"Mukhang iba na 'yan, alpha ah. Kung hindi kayo ang nasa propesiya, mararamdaman mo pa rin kaya yung ganyan?" Salvador asked kaya napatigil ako.
Ilang minutong katahimikan rin ang bumalot, halatang nag iisip si Kaiden. Kung hindi kami ang nasa propesiya ay malamang si Alexa pa rin ang gusto niya ngayon. Lalabas na sana ako sa pinagtataguan ko nang ngumiti siya at sinagot ang tanong ni Salvador.
"She's not hard to like, Salvador. I love her personality. She may be weak because of her parents, but she's strong because of Montavilla, and that's one of the essence of being a leader. To be strong for your people, despite the heaviness that you're feeling. And she did, she chose to rule their town."
Rinig ko ang pagpalakpak ni Salvador, Kaiden chuckled. I bit my lower lip to stop myself from smiling dahil palapit na ako sa kanila, baka mahalata pa nila na nakikinig ako sa usapan nila.
"You okay?" He immediately asked when I sat beside him.
"Ako dapat ang nagtatanong sayo niyan," I replied.
Tumingin lang sa amin saglit si Salvador bago siya tumikhim at tumayo, it seems like he will give us some privacy.
"Iwan ko muna kayo dito," he said before he walks away.
The side of his lip rose when Salvador left us, minsan talaga iisipin ko na may binabalak sa'kin 'to.
"You're really short tempred, little vamp. Muntikan mo pa mapatay si Alexa," iling niya, I pouted my lips.
"She insulted me and my town, she want a fight, binigay ko lang." Depensa ko. Hindi ko naman talaga siya papatulan kung hindi niya dinamay ang Montavilla.
"Huwag ka kasing makikinig agad sa sinasabi ng iba. You know yourself more than the others," he said, umayos siya ng upo.
"I bet you did to her what I taught you, the techniques," he raised his eyebrow. I really did it, about sa sinabi niya na mag focus sa galaw ng kalaban when you're into a fight.
Tumango lang ako, he chuckled.
"How's your wound?" I asked again.
Tinignan ko ang sugat niya, hindi na iyon gaanong dumudugo katulad ng kanina. He's not wearing a shirt para mas madali ang pag gagamot ni Salvador kanina. I sighed. I really feel so guilty about what I did earlier, iba talaga 'pag nadadala ng sobrang galit.
"It's more fine now, you don't need to worry," he pat my head.
"Hindi naman," I denied kaya narinig ko na naman ang muling pagtawa niya.
"Really? But you cr--"
"Oo na, Lorenzo. I'm really sorry.."
He held my head to push it to his shoulder, nakasandal na ako ngayon sa balikat niya habang magkatabi kami.
"We're both uncontrollable. We should be more careful next time," he said kaya napatango nalang ako.
He kissed the side of my head bago siya nagsalita ulit.
"I'll drive you home. Let's go?" Aya niya.
Inalis ko ang pagkakapatong ng ulo ko sa balikat niya, agad naman siyang tumayo. My forehead creased, ni hindi pa masyadong humihilom ang sugat niya, baka bukas pa ito tuluyang gumaling.
"Kaiden, no need just rest. Kaya ko naman umuwi mag isa," sabi ko.
He raised his eyebrow. Kotse ko ang dala namin kanina kaya magagawa kong umuwi maski ako lang mag isa.
"I can drive you home, Isabela." Pagpupumilit niya.
I rolled my eyes, as if I can't take care of myself na parang normal na tao na hinahatid hatid pa pauwi.
"Kaiden.. I can take care of my self. I'm stronger than you, right?" I teased. Umawang ng bahagya ang bibig niya nang marinig sa akin 'yon, pero napalitan lang rin ng ngiti.
"Tsismosa," aniya kaya natawa ako.
Halos magdidilim na ng makabalik ako sa Dallum. Naabutan ko si auntie Amanda at si Dallas doon sa sofa. There's a wine glass on their hand, may lamang animal blood, amoy ko agad 'yon. I feel so thirsty, I didn't hunt. Bukas nalang siguro.
"I'm asking you kung bakit labas ka ng labas sa portal, Dallas." I stopped walking when I heard auntie Amanda, hindi pa nila ako napapansin.
"May kinikita ka ba doon? Maski wala kaming inuutos ay lumalabas ka pa rin,"
Napailing nalang ako nang mapagtantong pinapagalitan si Dallas dahil sa madalas niyang paglabas ng portal. Minsan kasi ay maski hindi kasama sila Gaius o Carson ay lumalabas siya. Halatang halata kasi masyado.
"Wala, ina. At saka, ano bang masama doon? Hindi ko napapabayaan ang pag aaral ko pati na ang Zaporia." he explained.
Magsasalita pa sana si auntie nang tuluyan na akong naki sabat sa kanila.
"What's happening here? Nawala lang ako saglit, nag aaway na naman kayo?" Pagpuputol ko sa usapan nila.
Lumapit ako sa kanila. I gave auntie Amanda a peck on her cheek. Pasimple kong kinindatan si Dallas, telling him that I got his back, pasimple rin siyang nag thumbs up at kumindat. Sira ulo talaga.
"Kausapin mo ang pinsan mo, Isabela. Panay ang labas ng portal, konti nalang ay kukunin ko na muna sa kanya ang kwintas niya." Aniya kaya napatigil si Dallas. My mouth formed an 'O' bago ako tuluyang humiwalay kay auntie.
"Maybe kumukuha lang ng supply para sa gawaan ng mga armas, auntie," I said.
"O baka may alam ka rin dito, Isabela?" Baling ni auntie sa'kin.
What the fuck? Kauuwi ko lang, sabi ko nga ay dapat hindi nalang ako nakisabat. I immediately shooked my head.
"I'm too busy auntie, I don't know anything,"
Napailing nalang si auntie Amanda saka tumayo. Sinamaan ko ng tingin si Dallas, tinakpan niya lang ng libro ang mukha niya. Traydor.
I was about to go to my room nang magsalita si auntie, napatigil ako sa paglalakad.
"Get ready. Malapit lapit na ang full moon, Isabela, ready yourself. Posibleng iyon ang araw na markahan ka ni Kaiden, espesyal na araw 'yon sa lahi natin at sa lahi nila."
Damn it.
Itutuloy..