CHAPTER 22 – IT'S OVER OR NOT?
Pagmulat ko, medyo madilim. Bumangon ako. “Oh kain” sabi ni Hanazawa at ibinigay niya ang isang plato na punong puno ng pagkain.
“Saan galing ito?”
“Walang lason yan”
“Malay ko ba kung meron o wala” kinuha ko na lang yung pagkain at dahan dahan kong kinain. Napansin ko ang paa kong may sugat kanina, unti-unti na siyang gumagaling. “Gawa mo?” Tanong ko sabay turo sa paa ko.
“Oo, nakakaawa ka eh” inubos ko na lang. Pagkatapos nun binigay ko na sa kanya ang mga gamit ko.
"Saan ka pupunta?" hindi ako sumagot. Sinubukan kong buksan ang pintuan pero nakalock. "Open it!"
"Hindi pwede. Maraming tao diyan sa labas. Once na makilala ka nila patay ka kaagad. Madaming bisita si dad"
"DAD?!" Tumingin ako sa kanya.
"Yun lang tawag ko sa kanya since siya ang nagpalaki sa akin"
"Then why are you helping me?!"
"Because I want to. Tinakwil na niya ako. Kahit pilitin kong isipin na hindi niya ako tinakwil, wala eh ganon pa din. Isa na lang akong guard niya, right hand."
"Bakit Hasegawa ka? Hindi Ishinagi?"
"Real name. 7 years old ako ng kinuha niya ako sa mga magulang ko. He killed me parents. Nakita niya kasing may potential ako sa katana. Ayun."
"Crazy. Buksan mo na lang! Sisilip ako!"
"Fine" tumayo siya saka niya ito sinusian. Dahan dahan kong binuksan ang pinto at nakita kong nagkakasiyahan nga sila. Madaming tao, sobrang dami.
"Sleeping gas" I held my palm and waiting sa ibibigay niya "faster!" he rolled his eyes at binigyan na lang niya ako ng tatlo na kinuha niya sa isang cabinet. Inalis ko yung lock at mabilis na tinapon sa labas sabay sarado ng pinto.
"Tanga! Papasok pa din yan, may butas sa baba o" kinuha ko ang susi at nilock ang pinto. Hinila ko siya papalayo sa pinto hanggang sa nakaabot kami sa may bookshelf. Ngayon ko lang napansin na malaki pala itong kwartong ito.
"Sayo ba tong kwartong ito?"
"Yeah, why?"
"Ganda"
"Hoy! Pumapasok yung usok! malayo ba ung pinagbatuhan mo? Walang oxygen mask dito"
"Hindi ko na napansin. Natamaan ko yata yung paa nung isa kaya nagbounce...?" painosenteng sabi ko.
"Aish! Ayan na oh. Papalpak ka ngayon kung parehas tayong makakatulog" tinignan ko yung usok. Palapit ng palapit na nga. Huminga ako ng malalim para hindi ko ito malanghap, ganon din si Hasegawa. Ilang minuto ang nakalipas hindi pa din nababawasan ang usok.
"Moii.." (enough) nagulat ako at hinila niya ako tapos isinandal sa bookshelf sabay halik sa akin. Tutulak ko sana siya ng nagets ko kung ano ang ginagawa niya. Ganito din ang ginagawa para makasurvive sa ilalim ng tubig. I kissed him back. Not literally kissed him! I just... gave him some air pagkatapos naghiwalay kami.
Pagtingin namin wala na. Tapos tumawa siya. "Anong... nakakatawa?"
"Hindi mo ba alam na may bintana dito at electric fan na pwedeng magalis sa gas? But instead, hinalikan mo ako."
"DUH! IKAW ANG UNANG HUMALIK!!"
"HAHAHAHA! But you kissed ME back" he smirked.
"It's not a kiss, dumbass" kinuha ko ang katana ko at sumilip sa labas. Lahat sila tulog. Dahan dahan akong naglakad at dinadaanan ang mga tulog ng biglang nagbrownout, pagkabalik ng ilaw lahat ng AKALA kong tulog, nakatayo may hawak na katana at nakatutok sa akin.
"Subarashii! Subarashii!" (wonderful) narinig kong may pulakpak. Ang leader ng Ishinagi. "Ang lakas ng loob mong pumunta dito ng mag-isa" sabi niya in Nihonggo. "Let's see if you can handle everything" sumenyas siya sa mga tauhan niya. Nakapalibot sila sa akin.
Di ko matancha kung ilan sila. Kakagaling ko lang sa malaking sugat, sasabak nanaman. Hinawakan ko ng mahigpit ang katana ko. "AAHH!!" isa isa silang sumugod sa akin. Bawat sugod nila, iwas sabay hati ko sa kanila.
Bawat pagsugat at pagpatay ko sa kanila, bumibigat ang loob ko. Alam kong unti-unti, nababawasan ang pagiging tao ko. Maybe, this is my last. "YAN LANG BA HA?!" I said and smiled. Ito nanaman ako, this frenzy is giving me a loud thud thud in my heart. Meaning, i'm happy and enjoying what I'm doing.
Blood's splattering all over the floor, in my face and on other's body. I gave my final blow on the man who tried to knock me out using his arrow. I deeply pierced his neck.
Gulat na gulat si Ishinagi sa nangyari. "What do I expect sa isang wanted person na bilyon bilyon ang halaga ng ulo niya. I really wanted you to be in my clan, but I guess. This is your answer. I'm glad I met you" sabi niya in Nihonggo. Napakunot noo ako sa sinabi niya. "Everyone! WHOEVER CAN GIVE THIS PERSON'S HEAD, MS. KIYOMIKO AZUMI HANAZAWA OF KAMENASHI FAMILY, will be winning billion yen. You're all free. Goodbye"
"NO!" Before I knew it, he already pulled the trigger of the gun he pointed on his head. He kill himself. "NOOOOOOOO!!! AKO DAPAT!!! Ako dapat!!!" Nilapitan ko siya at niyugyog ng niyugyog. "Ako dapat! AKO DAPAT ANG PAPATAY SAYOOOOO!!!!" Tinusok ko sa dibdib niya ang katana ko, pero wala siyang reaksyon. "NO!!!" I shouted.
"All you wanted is satisfaction.... with your own hands" I heard Hasegawa said.
"This frenzy... will never stop!" I said. The person I wanted to kill is dead!! Now, I won't stop killing. I'm not satisfied! I'M NOT!!
"KILL HER!" Narinig ko ang mga sigaw ng guards na papalapit. Kinuha ko ang katana ni Hasegawa at isa isang pinatay ang bawat lumapit sa akin. Wala akong pakealam kung sino o ano siya, I just want to satisfy myself.
"TAMA NA!!" Sigaw ni Hasegawa. Pinigilan niya ako pero pinagsusuntok ko lang siya. "TAMA NA!! PATAY NA SILANG LAHAT!! PATAY NA!!"
"HINDIII!!" Sabay tusok ko sa lalaking nasa harapan ko.
"Iikagennishite yo!" ( get a hold of yourself) then he slapped me. "AZUMI! Tama na! Patay na sila! Wala ka ng magagawa!!" Umiling iling ako. "Tignan mo! Pool of blood na ang mansion na ito! Pati ikaw! Naliligo na sa dugo! Hindi ka ba nandidiri ha?!"
"HAHAHAHA! NO! I love it..."
"STUPID!! Therefore you're not an assassin! You're a murderer, a killer! Pinapatay mo ang kahit sinong gusto mo!" I stopped. Ganon na ba ako? Ganoon na ba talaga ako? Napaluhod ako, I dropped my sword.
"Tsukareta..." (i'm tired) tears started flowing and suddenly nagblack na ang lahat.
SORRY DELAY NG ISANG ARAW UPDATE :)
THANK YOU FOR READING!! :D
TAPOS NA BA? WE SHALL SEE :D