#Unicode
မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ သောကတွေနဲ့ ငိုကြွေနေချိန် လစ်လျှူရှုပြီး ရှုယွမ်ထွက်မသွားနိုင်ခဲ့ဘူး ... မင်းယွီမှာအမှတ်ပေးခံရတာသိတာကြီးပါပဲ ... ဒါကြောင့် သူ့ရဲ့မိတ်အယ်ဖာနဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတာက အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်ဘူး ... ဒါကိုဘာကြောင့် မင်းယွီမိခင်က အရူးပမာငိုကြွေးနေလဲဆိုတာ ရှုယွမ်လဲမစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး ...
ထိုညက ရှုယွမ်မင်းယွီကို ရက်ကွက်နဲ့အနီးဆုံးနေရာက ဆေးခန်းသို့ခေါ်ဆောင်လာခဲ့တယ် ... ထိုနေရာက မြို့တွင်းနဲ့နီးပေမဲ့ မင်းယွီရဲ့မိခင်က မြို့ပေါ်က ဆေးရုံတွေထိအခေါ်မခံဘူး ... တစ်ညသာ စောင့်ကြည့်ပြီးသွားတော့ ဆေးစစ်ချက်အဖြေ ထွက်လာတယ် ...
သူမက မင်းယွီလက်လေးကိုကိုင်လျှက် တစ်ညလုံး ငိုကြွေပြီးတဲ့နောက် အိမ်မောကျသွားခြေပြီ ... ဆရာဝန်တစ်ယောက်က လူနာနဲ့သက်ဆိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်ကို ခေါ်ခိုင်းတော့ သူမအစား ရှုယွမ်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ် ...
" မစ္စတာက ဒီအိုမီဂါရဲ့မိတ်ဖက်လား "
ရှုယွမ် ဘာဖြေရမှန်းမသိဖြစ်သွားပေမဲ့ စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အောင်ထားပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ...
" ဟုတ်ပါတယ် Sr. ...
လူနာမှာ ဘာပြဿနာ ရှိနေလို့လဲ "
ဆရာဝန်က ရှုယွမ်ပုံသဏ္ဍာန်ကိုကြည့်ယုံနဲ့ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်မှန်းသိလိုက်ရပြီး သူ့ရဲ့မိတ်ဖက်ကို ဒီလိုချောင်ကျတဲ့ဆေးခန်းလေးမှာ လာပြတာကို နာမလည်နိုင် ဖြစ်နေပုံပင် ...
" ပြောရမှာတော့ စိတ်မကောင်းဘူးဗျာ ...
လူနာကို မြို့ပေါ်က ဆေးရုံကိုခေါ်သွားသင့်တယ် ...
ဆရာတို့ရဲ့မြို့နယ်က ဆေးရုံလေးက ဆေးဝါးပစ္စည်းလဲ အစုံအလင်မရှိဘူး ...
ဒီလူနာကို ဒီမှာပဲအပ်ထားမယ်ဆိုရင် ကျနော်တို့အပြည့်အဝကုသမပေးနိုင်မှာဆိုးရတယ် ...
ဒီလူနာက သားအိမ်နှစ်မွှာဖြစ်နေတဲ့အပြင် သန္ဓေသားက သေးငယ်တဲ့သားအိမ်မှာတည်နေတယ် ...
ဒါကရှားပါးသလို ကလေးမွေးရင် သားအိမ်ကိုပါဖြတ်ထုတ်မှရလိမ့်မယ် ...
ဒါမှကလေးကောလူကြီးပါအန္တရာယ်ကင်းနိုင်မှာ "
ရှုယွမ်အနည်းငယ်အံ့ဩမိသွားတယ် ... နှစ်မွှာဆိုတာ ရှားပါးသလို အမွှာပူးမွေးဖူးတဲ့မျိုးရိုးကနေမှ ဖြစ်တည်လာတတ်တာမို့ မင်းယွီကိုမွေးခဲ့တဲ့ ဘီတာ အမေကို အနည်းငယ်သံသယဝင်မိသွားတယ် ...
" Sr. ဘီတာတစ်ယောက်က ဒီလိုမျိုး ထူးခြားတဲ့ အိုမီဂါတစ်ယောက်ကို မွေးဖွားနိုင်လား "
" လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး ...
ကျွန်တော်တို့ ဆေးပညာအရဆိုရင် ဘီတာကနေ အိုမီဂါ ( သို့ ) အယ်ဖာကို မွေးနိုင်တာက ရှားပါးလွန်းတယ် ...
ရှိခဲ့ရင်တောင် သူတို့ရဲ့လင်ယောက်ျားက အယ်ဖာ ( သို့ ) အိုမီဂါဖြစ်နေရမယ် "
" ဒါဆိုရင် ဘီတာ ၂ ယောက်ကနေ အိုမီဂါကို မမွေးဖွားနိုင်ဘူးပေါ့ "
" အမှန်ပါပဲ "
ရှုယွမ်သိရသလောက် မင်းယွီအဖေနဲ့အမေက ဘီတာတွေ ... လုံးဝသံသယဝင်စရာမရှိအောင် သူတို့ကိုယ်မှာ ဟော်မုန်းနံ့ကင်းမဲ့နေတယ် ... ဒါဆိုရင် မင်းယွီကို အိုမီဂါတစ်ယောက်ဖြစ်အောင် ဘယ်လိုမွေးဖွားလာခဲ့တာလဲ ...
ရှုယွမ်က ဒေါက်တာအား ဆက်၍ မေးမြန်းကြည့်လိုက်တယ် ...
" အိုမီဂါတစ်ယောက်က ဘာကြောင့် သားအိမ်က ၂ မွှာဖြစ်နေရတာလဲ Sr. ...
ကျွန်တော့ကို ရှင်းပြပေးနိုင်မလား "
" ဒါက ရှားပါဖြစ်စဉ်ဆိုပေမဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာတုန်းက ရှိခဲ့ဖူးတယ် ...
မိခင်ဝမ်းဗိုက်ထဲမှာ သန္ဓေစတည်တဲ့အချိန် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ထိခိုက်မိတာမျိုး ဖြစ်သွားတဲ့အခါ ကလေး ၂ ယောက်ရဲ့ အင်္ဂါ ပေါင်းစပ်သွားတာမျိုးတွေ ရှိတတ်တယ် ...
ဒီကလေးရဲ့ဖြစ်စဉ်က မိခင်ဝမ်းထဲမှာ သူတင်မကပဲနောက်ထပ်အိုမီဂါအမွှာတစ်ယောက်ရှိလိမ့်မယ် ...
အဲ့ဒိကလေးရဲ့သားအိမ်ကပါ ဒီကလေးထံပေါင်းစပ်လာခြင်းမျိုးပါ ...
ဒါကသရသေတော့သတ်မှတ်မရဘူးဗျာ ...
နောက်တစ်နည်းလဲရှိပြန်တယ် ...
ဒီကလေးကိုယ်ထဲမှာ ဆွဲကျန်နေတဲ့ ဆေးဓာတ်တွေရှိတယ် ...
အဲ့ဒိဆေးကနေ သားအိမ်ကိုအသစ်တစ်ခု ဖြစ်စေတာလဲဖြစ်နိုင်တယ် ...
ဒါကရှားပါးလွန်းတော့ ဆရာလဲ အတိအကျမခန့်မှန်းနိုင်ဘူး "
တွေးကြည့်လေ သဘာဝမကျလေ ... ထားပါ ပထမတစ်ချက်လို အမွှာကနေပြီးဖြစ်လာတာဆိုရင် သူမက ဘာကြောင့်ဘီတာလို့ လိမ်ထားတဲ့အပြင် သားတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်လို့ပြောတာလဲ ... နောက်ကလေးတစ်ယောက်က သေသွားလို့ပဲလား ... ဆေးအလွန်အကျွံသုံးဆွဲတာက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ...
ရှုယွမ်အဖြေရှာမရတဲ့မေးခွန်းတွေနဲ့ တစ်ယောက်ထည်း အတွေးလွန်နေတယ် ...
ဆရာဝန်ကလဲ သူ့စစ်ချက်များထဲက အရေးကြီးတဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ထက်မံပြောကြာလာတယ် ...
" ပြီးတော့ ဆေးအအလွန်အကျွံသုံးဆွဲထားတာကြောင့် သူ့ရဲ့အူမကြီးကရောင်နေတယ် ... ဒါကိုလဲကုသရအုံးမယ် ...
ခုကိုယ်ဝန်က ၂ လရှိနေပြီ ... ပုံမှန်ဆို အိုမီဂါအများစုက ရက်ပိုင်လေးနဲ့ လက္ခဏာပြလေ့ရှိပေမဲ့ ဒီကလေးက ဝမ်းဗိုက်ထဲမှာ ငြိမ်သက်နေတဲ့အပြင် သူ့ရဲ့ဖြစ်တည်မှုက မထင်မရှားဖြစ်နေတယ် ...
ဒါကြောင့် လကျော်မှ သိရတာဖြစ်လိမ့်မယ် "
" ခု ကလေးရဲ့အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ ဆရာ "
" ခုတော့ ကျန်းမာရေးကောင်ပါတယ် ...
သေငယ်တဲ့သားအိမ်မှာ ဖြစ်တည်နေတော့ နေရထိုင်ရတော့ခက်နေရှာမှာ ...
ခွဲစိတ်တဲ့အခါ အတော်ဆုံးဆရာဝန်တွေကို ခေါ်ပြသင့်တယ် ... ဒါမှ အောင်နိုင်ခြေ ရာခိုင်နှုန်းပြည့်ရှိမှာ ...
ဆရာကတော့ ဒီလောက်ပဲ ပြောပြနိုင်တယ် ... ထပ်မံစမ်းသက်ချင်ရင်တော့ လူငယ်လေးသဘောအတိုင် တခြားဆေးရုံမှာပြကြည့်လို့ရပါတယ် ...
ဒါက ဆေးမှတ်တမ်းနဲ့ ရှာဖွေမှုတချို့ပါ ... လူငယ်လေးကြည့်ရတာ မျိုးရိုမြင့်အယ်ဖာထဲကပဲ ဖြစ်မယ်ထင်တယ် ...
ကို့ရဲ့မိတ်ကို ဒီလိုမျိုးပြစ်မထားပဲ ဂရုတစိုက် စောင့်ကြည့်ပေးပါ ... သူကထူးခြားတဲ့အိုမီဂါတစ်ယောက်ပဲ "
ရှုယွမ်ဖိုင်တချို့ကို ယူလာပြီး လူနာခန်းထဲကိုပြန်ဝင်လာခဲ့တယ် ... မင်းယွီက ထူးခြားတဲ့အိုမီဂါ သူ့မိခင်ကလဲ အိုမီဂါ ဒါပေမဲ့ ဘာကြောင့် ထိုအရာတွေကို ဖုံးကွယ်ထားတာလဲ ...
မှတ်တန်းတချိူ့ထဲက ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ စာရွက်တစ်ရွက်ကို ယူသိမ်းထားလိုက်တယ် ... သူတို့မသိအောင် ခိုးပြီးစုံစမ်းတာမျိုး မလုပ်ချင်ပေမဲ့ ခုအနေအထားက ရှုယွမ်အရာအားလုံးကို သိဖို့လိုအပ်လာပြီ ... သူတို့ကို ကာကွယ်နိုင်ဖို့အတွက် နောက်ကွယ်ကနေ အဖြေရှာရမယ် ...
ရှုယွမ်က ပုံမှန်ဆို လူမှုရေးကိစ္စတွေမှာ မပါဝင်တတ်ပေမဲ့ မင်းယွီတို့မိသားစုရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ဘဝမှန်ကို သူသိချင်လာတယ် ... သာမန်အိုမီဂါနဲ့မတူပဲ ခက်ခက်ခဲခဲ ဘဝကို ဖြတ်သန်းလာခဲ့ရှာတဲ့ မင်းယွီဘဝလေးကို သနားမိတယ် ...
မင်းယွီမိခင်ပြောသလို သူက သူ့တို့ယုံကြည်အားကိုးရတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်လာအောင်ကြိုးစားပြီး အဖြစ်မှန်တွေ ဖွင့်ပြောလာအောင် လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ် ... ဒါက ရှုယွမ်ဘဝမှ ဒုတိယအကြိမ် သူများဘဝကို ကယ်တင်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်းပဲ ...
ရှုယွမ်ပြန်လာပြီး တစ်ခနကြာတော့ မင်းယွီမိခင်နိုးလာခဲ့တယ် ...
" ဆရာ သားလေးအခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲဟင် ...
သားလေးတစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာကြောက်တယ် "
" အဒေါ် စိတ်ထိန်းပါဗျာ ...
ဆရာဝန်ပြောတာက မင်းယွီကိုယ်ဝန် ၂ လရှိနေပြီတဲ့ ...
ခုအဆင်ပြေပေမဲ့ ခလေးရောလူကြီးပါ ကျန်းမာဖို့ မြို့ပေါ်က ဆေးရုံကြီးမှာပြဖို့လိုတယ် "
သူမက ဆိုးရိမ်သွားပြီး ရှုယွမ်အား အားကိုတကြီး ကြည့်လာတယ် ...
" ဒါပေမဲ့ဆရာ ... အဒေါ်သားလေးက ဆေးရုံတွေဆိုကြောက်တယ် ...
ဘာလုပ်သင့်လဲဟင် ... သားလေးအခြေအနေဆိုးနေလား "
ရှုယွမ်က ခနမျှစဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် အကြံတစ်ခုရသွားတယ် ...
" ဒီလိုလုပ်ပါလား ... A မြို့ပေါ်မှာ ကျနော့အသိဆရာဝန်တွေရှိတယ် ...
မင်းယွီကို သီးသန့်ခန်းမှာပြကြည့်ရင်ရော ...
သာမာန်ဆေးပေးခန်းမဟုတ်တော့ သူအတွက်လဲ အဆင်ပြေမှာပါ "
သူမက တခြားသူအကူအညီယူချင်ပုံမပေါ်ဘူး ... ဒါပေမဲ့ ရှုယွမ်ကိုလဲအားကိုချင်ပုံပေါ်နေတယ် ... သူမသက်ပြင်းခပ်ဖွဖွချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေတဲ့ မင်းယွီလက်လေးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ...
" အဒေါ်သားလေးကိုယ်ထဲမှာ မိစ္ဆာသွေးရှိနေပြီ ...
အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ဒီသွေးသားကို ဖယ်ထုတ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ အဒေါ်မလုပ်ရက်ဘူး ...
သားလေးကို ဘယ်လိုကံကြမ္မာဆိုးတွေကများ နှောက်ယှက်နေတာလဲ ...
သူတို့လက်ကနေလွတ်ပြီထင်ခဲ့တာ ... အဒေါ်သားလေးကို ဆုံးရှုံးရမှာကြောက်တယ် "
ရှုယွမ်သူမစကားတွေကို နားမလည်ပေမဲ့ ရှန်အိမ်တော်နဲ့ပတ်သပ်ပြီး သူမမှာ နာကြီးစရာ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိခဲ့ပုံပေါ်တယ် ...
" မေမေ "
" သား ... သားလေး သတိရလာပြီ "
မင်းယွီရဲ့ တိုးညှင်းတဲ့ခေါ်သံကြောင့် သူအသိပြန်ဝင်လာပြီး သတိရလာတဲ့မင်းယွီကို ထူပေးလိုက်တယ် ...
ရှုယွမ်ကပါ မင်းယွီဘေးမှာရပ်လိုက်ပြီး ထိုင်ဖို့အတွက် အဆင်ပြေအောင် ပြင်ဆင်ပေးနေလိုက်တယ် ... မင်းယွီက ခုချိန်ထိ သူ့နားမှာ စောင့်ရှောက်ပေးနေတဲ့ ရှုယွမ်ကိုမြင်လိုက်ရတော့ အားနာစွာဖြင့် ဆိုလိုက်တယ် ...
" အကိုရှုယွမ် ... ဒုက္ခပေးမိတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ ...
ပြီတော့ ခုလို ကူညီတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
မင်းယွီရဲ့ဖြူစင်တဲ့အပြုံးလေးက တောက်ပလျှက် ရှုယွမ်ခနမျှငေးကြည့်ပြီးနောက် မင်းယွီခေါင်းလေးအား ခပ်ဖွဖွ ပုတ်ပေးလိုက်ပြီး ...
" မဟုတ်တာ ... မင်းယွီ အကိုတို့ကသူစိမ်းမှမဟုတ်ပဲ ...
အကို့တို့သိလာတာကြာပြီ ... ခုထိသူစိမ်းလိုကျေးဇူးတင်နေတုန်းပဲလား "
" အကိုက ရှန်ဝေနဲ့အရမ်းတူတာပဲ ...
ကျနော့အပေါ်လဲအရမ်းကောင်းတယ် ...
ပြီးတော့ ဂရုစိုက်ပေးတာတွေရော ကာကွယ်ပေးတဲ့အတွက်ပါ ကျနော်အကို့ကို ဘယ်လိုကျေးဇူးစပ်ရမှန်းမသိတော့ဘူး "
ရှုယွမ်အစက လန့်သွားပေမဲ့ သူနဲ့ရှန်ဝေအကြောင်းကို မင်းယွီမသိမှန်းသိသွားတော့မှ ပြုံးလိုက်ရင်း မင်းယွီပခုံးအားထိန်းကိုင်ကာ အနောက်သို့မှီပေးလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ...
" ခုအကိုတို့က ရင်းနီးသွားပြီဆိုတော့ သူစိမ်းတွေလို အမြဲကျေးဇူးတင်စကားဆိုနေစရာမလိုတော့ဘူး ...
နောက်မှကျေးဇူးတွေကို ပေါင်းစပ်လဲရတာပဲ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ... ကျနော်ပြန်ဆပ်မှာပါ "
ရှုယွမ် မင်းယွီနဲ့အကြည့်ချင်းစုံပြီး ပြုံးလိုက်တယ် ... ဒီကောင်လေးက သူတွေ့ဖူးတဲ့ အိုမီဂါတွေနဲ့မတူပဲ မိတ်အယ်ဖာအပေါ် မှီခိုတာမျိုးလဲမရှိဘူး ... ကို့အားကိုကိုးပြီး မပြည့်စုံတဲ့ဘဝကနေ ကြီးပြင်လာခဲ့တာတောင် ကျေးဇူးစပ်ဖို့ကို မမေ့လျော့တဲ့သူမျိုး ...
မင်းယွီမိခင်က သူ့သားနဲ့ရှုယွမ်အဆင်ပြေနေတာကိုမြင်ရတော့ ကျေနပ်စွာပြုံးရင်း မင်းယွီစားဖို့ တစ်ခုခုပြင်ဆင်ဖို့အပြင်ထွက်သွားလေတယ် ...
ရှုယွမ်က မင်းယွီကိုယ်ပေါ် ဆောင်ပါးပါးလေး လွှမ်းခြုံပေးလိုက်ပြီး နူးညံ့စွာ မေးမြန်းလိုက်တယ် ...
" မင်းယွီ ... နေရတာ အဆင်ပြေလား ...
ဘယ်နား နာနေသေးလဲ "
ထိုအခါမှ မင်းယွီသတိရသွားပြီး သူ့ရဲ့ဗိုက်လေးကို ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ် ... သူ့ရဲ့မျက်နှာမှာ ခံစားချက်မျိုးစုံဖြစ်ပေါ်နေတယ်ဆိုတာ သိသာလှတယ် ...
" ကျနော့ဗိုက်ထဲမှာ တကယ်ပဲ ကလေးလေးရှိနေတာလား "
" အင်း ... မင်းမှာ ကိုယ်ဝန် ၂ လရှိနေပြီ "
မင်းယွီခေါင်းလေးငိုက်စိုက်ကျသွားပြီး မသိမသာလေး တင်းနေတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ရဲ့တစ်နေရာကို ဖွဖွလေး လက်နဲ့ပွတ်လိုက်တယ် ...
" ကျနော် ဒီကလေးကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်မယ်လို့အကိုထင်လားဟင် "
မင်းယွီဘာကိုဆိုလိုမှန်း ရှုယွမ်သိတယ် ... ရှန်ဟွှာက သူတို့ရဲ့မျိုးဆက် မင်းယွီကိုယ်ထဲမှာ ရှိမှန်းသိရင် အလွတ်ပေးမှာမဟုတ်တော့ဘူး ...
ရှုယွမ်က မင်းယွီစိတ်မပူစေရန် နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်တယ် ...
" ကလေးက မင်းယွီရဲ့ကလေးပဲ ...
မပိုင်ဆိုင်စရာအကြောင်းမှမရှိတာ "
" ရှန်ဖန်းဂူက ဒါကို လက်ခံပါ့မလား ...
ပြီးတော့ သူ့အမေကရော ပေးမယ်လို့ထင်လား "
" တွေးပြီးမပူပါနဲ့ ... အကိုရှိတယ် "
" အကိုမသိပါဘူး ...
ရှန်ဖန်းဂူက သူ့ကိုချုပ်နှောင်တာမျိုးကိုမကြိုက်ဘူး ...
ဒီကလေးက သူ့အတွက် အကြီးမားဆုံး အားနည်းချက်ဖြစ်လာနိုင်တယ် ...
သူကလေးမှန်းသိရင်ဘယ်လိုဖြစ်သွားမလဲ ...
သူဒါကို လက်ခံပါ့မလား ကျွန်တော်မတွေးတတ်တော့ဘူး "
" မင်းယွီ ... ခုချိန်မှာ ကလေးအတွက်မပူပဲ ဘာကြောင့်ဖန်းဂူကိုပူပေးနေတာလဲ ...
သူ့လက်ထဲကို ပြန်ရောက်မယ်လို့ ထင်နေတာလား "
ကျွန်တော်သိတာပေါ့ ... ကျွန်တော်ကမ္ဘာအဆုံးထိပြေးတောင် သူ့လက်ကမလွတ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ... သူကကျနော့ကို သူ့ဘဝရဲ့လက်နတ်တစ်ခုလိုအသုံးချချင်တာလေ ... ကျနော်က လက်နတ်မဖြစ်ပဲ ဗုံးတစ်လုံးဖြစ်သွားပြီ ...
ရှုယွမ်က တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ မင်းယွီမျက်နှာအမူအယာကို ဖတ်ကြည့်ပေမဲ့ သူ့ခံစားချက်က မှန်းစမရတဲ့အပြင် တည်ငြိမ်လွန်း၍ အနည်းငယ်ပင် ဆိုးရိမ်သွားတယ်...
" တော်တော့မင်းယွီ ဘာမှဆက်မတွေးနဲ့တော့ ...
မင်းတို့သားအဖကို ဖန်းဂူမနှောက်ယှက်နိုင်အောင် အကိုကာကွယ်နိုင်တယ် ...
ခုဘာကိုမှမတွေးနဲ့တော့ "
ရှုယွမ်စကားကြောင့် မင်းယွီပြုံးလျှက် သူ့ရဲ့ဗိုက်လေးအား ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း ...
" ကျေးဇူးပါအကို ...
ခုကျနော့ဘဝက ကျနော်တစ်ယောက်ထည်းမဟုတ်တော့ဘူး ...
အရူးတစ်ယောက်လို စွန့်စားတာမျိုး မလုပ်ချင်တော့ဘူး ...
သာမာန်အတိုင်းလေးပဲ ဖြတ်သန်းချင်တယ် "
" ကိုကူညီပေးမယ် "
" ခုကျနော် အိမ်ပဲပြန်ချင်တယ် ... ဒီမှာမနေချင်ဘူး ...
ပြီးရင်ကျနော် တောင်တန်းတွေဘက်က ရွာလေးကိုသွားချင်တယ် ...
အဲ့မှာပဲ ကျနော့ဘဝလေးကို အချေချချင်တယ် ...
ကျနော့ကို ကူညီပေးပါလား "
မင်းယွီက ဖန်းဂူကိုမျက်ခြေဖျက်ချင်နေမှန်း ရှုယွမ်သိလိုက်ပြီ ... အဲ့ဒိနေရာက မလုံခြုံပေမဲ့ သူ့အိမ်မှာခေါ်ထားရင်လဲ မင်းယွီတို့မိသားစုက လက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး ... နောက်ဆုံး ထိုဆုံးဖြတ်ချက်ကို ရှုယွမ် သဘောတူလိုက်တယ် ...
*
*
*
*
ဒီရက်တွေမှာ ရှန်ဝေဟာ ရှန်အိမ်တော်မှာနေပြီး မင်းယွီကိုရှာဖွေတဲ့နေရာမှာ တာဝန်ယူကာ သူ့အကို မင်းယွီကိုဖွက်ထားကြောင်းကိုဖုံးကွယ်ထားနိုင်ခဲ့တယ် ...
ရှန်ဖန်းဂူမှာက တခြားအိမ်တွင်းရေးပြဿနာတချို့ကြောင့် မင်းယွီကိုဂရုမစိုက်နိုင်သလို ရှန်ဝေဖုံးကွယ်ထားတာကိုလဲ ဘယ်သူမှ မရိပ်မိကြဘူး ...
ဒီနေ့ ရှုယွမ်က ဖုန်းဆက်ခေါ်ခြင်းကြောင့် ရုပ်ဖျက်ကာ လူရှင်းတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာတွေ့ဆုံဖြစ်ကြတယ် ...
" အကိုကြီး ... ဒါဆို မင်းယွီတို့က နယ်ကိုပြောင်းတော့မှာပေါ့ "
" ဟုတ်တယ် ... သူဒီမှာမနေချင်တော့တဲ့ပုံပဲ "
" မင်းယွီကဗိုက်ကြီးနေပြီဆိုတော့ သူသာ တောကိုပြောင်းသွားရင် ဆေးကုသတဲ့အခါ အဆင်ပြေပါ့မလား ...
ကျွန်တော်တော့ စိတ်မချနိုင်ဘူး "
" ဒါပေမဲ့ ဒီမှာကျလဲ စိတ်ချလို့မရဘူး ...
မင်းသူတို့ကို ထိန်းနိုင်ပေမဲ့ အချိန်အကန့်သတ်တစ်ခုထိပဲရလိမ့်မယ် "
ရှန်ဝေက မင်းယွီဗိုက်အတွက်ပူနေပေမဲ့ ဖန်းဂူလက်ထဲမရောက်ဖို့ကပိုအရေးကြီးတာမို့ ဘာမှဆက်မပြောပဲ ငြိမ်သွားတယ် ...
" မင်းရော ခုနေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား ...
ရှန်အိမ်တော်မှာ ဘာကြောင့်ဆက်နေနေတာလဲ ...
မင်းပြန်လာချင်လာခဲ့တော့လေ "
" ကျွန်တော်မလာသေးဘူး ...
ရှန်ဟွှာအိမ်တော်မှာနေရတာ သိပ်အဆိုးကြီးတော့မဟုတ်ပါဘူး ...
ခုကျွန်တော်စုံစမ်းနေတဲ့ သတင်းတစ်ခုရှိတယ် ...
အဲ့ဒါက ရှန်ဟွှာရန်းနဲ့ပတ်သပ်နေတော့ ကျနော်လဲအတိအကျမသိဘူး "
" ရှန်ဝေ ... ဖန်းဂူဘာကြောင့် အန်းသခင်မနဲ့ စေ့စပ်တာလဲ မင်းသိလား "
" ကျွန်တော်သိရသလောက် ဒါကအပေါ်ယံသပ်သပ်ပဲ ...
တစ်စုံတစ်ခု လုပ်ဆောင်ဖို့ အချိန်ဆွဲနေတာနဲ့တူတယ် "
ရှန်ဝေတက်ကြွမ်းသမျှစုံးစမ်းပြီးတဲ့နောက်မှာ သိလိုက်ရတာက ရှန်ဖန်းဂူဟာ အလင်းနယ်မြေမှာ မင်းသားတစ်ပါးလို ကောင်းမွန်စွာ လုပ်ဆောင်နိုင်သလို အမှောင်နယ်မြေမှာလဲ မိစ္ဆာဘုရင်လို စွမ်းဆောင်နိုင်တယ် ...
သူ့လို နေရာ ၂ ခုမှာ တပြိုင်နက် စွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့သူမျိုး ရှားပါးသလို အပိုအလိုမရှိ ဟာကွက်နည်းနည်းလေးတောင်မရှိစေရအောင်လုပ်နိုင်သူက အမျိုးသမီးတစ်ဦးရဲ့ ဖိအားပေးမှုကို ဘာကြောင်ငြိမ်ခံနေတာလဲ တွေးချင်စရာ ...
ချူးရှန့်ကလဲ သေစ္စာရှိတပည့်ပီပီ ဘယ်အရာကိုမှ မေးမြန်းလို့မရသလို သူ့ပုံစံက သခင်အပေါ် ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိနေတယ် ...
ရှန်ဖန်းဂူက ရှန်ဝေတွေ့ကြုံဖူးတဲ့ မာဖီယားတွေလို မကောင်းမှုမှန်သမျှ လုပ်ဆောင်နေတာမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ သူ့လမ်းပေါ် လာရှုတ်တဲ့လူမှန်သမျှကိုတော့ အပျက်ရှင်းပြစ်လေ့ရှိတယ် ...
ဒီတစ်ခေါက် သူကိုင်သွယ်နေတဲ့အရာက ကြီးမားသလို အန်းမိသားစုရဲ့အကြောင်းကို ထဲထဲဝင်ဝင်စုံစမ်းလေ့လာနေပုံထောက်ရင် Lion ရဲ့လက်ဆွဲစကားပုံအတိုင်း ကျူပင်ခုတ်ကျူငုတ်ပါမချန်ဆိုသလို အန်းတစ်မိသားစုလုံးကို အမြစ်ကနေ နှုတ်ပြစ်ဖို့ ကြံနေတာများလားလို့ပင် တွေ့မိတယ် ...
ဒါက ဘယ်လောက်အပြစ်ကြီးမားလိုက်မလဲ ... မြို့ဝန်ကိုလုပ်ကြံတာက သေဒါဏ်ထိ ဖြစ်နိုင်တယ် ... ဖန်းဂူက ဒီလိုရူးကောင်တွေလိုတော့မလုပ်နိုင်ပါဘူး ... သူသည်းခံနေတာ အကြောင်းတစ်ခုခုတော့ရှိရမယ် ...
ရှန်ဝေက သူခန့်မှန်းမိသလောက်ကို ပြောပြလိုက်တယ် ...
" လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာက ရှန်ဟွှာမှာ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့အရာတစ်ခုရှိနေနိုင်တယ် ...
အန်းသားအဖက အဲ့ဒါကို သိနေတဲ့ပုံပဲ "
ထိုအခါမှ ရှုယွမ်က သတိရသွားပြီး သူယူလာတဲ့စာရွက်လေးကို ထုတ်ပြလိုက်တယ် ...
" မင်းငါနဲ့လိုက်ခဲ့နိုင်မလား ...
ဒါက အဲ့ဒါနဲ့များ စပ်စပ်နေမလား "
" အဲ့ဒါဘာလဲ "
" မင်းယွီရဲ့ DNA နဲ့ဆေးမှတ်တမ်း "
သူတို့အချိန်ဆွဲမနေပဲ ရှုယွမ်နဲ့အရင်းနီးဆုံး ကြွမ်ကျင် မှုကင်းဆရာဝန်တစ်ဦးထံသွားလိုက်တယ် ... ထိုစစ်ဆေးချက်များကို စစမ်းစစ်ပြီးနောက် ထိကျတဲ့အဖြေတစ်ခုထွက်လာတယ် ... ထိုအဖြေကိုရရှိဖို့ နေ့ဝက်လောက်ထိ မှတ်တမ်းတွေထဲက လှန်လောရှာပြီးမှ ထွက်လာခြင်းပင် ...
" ရှုယွမ် ... မင်းရဲ့လူနာက လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ် ၂ ခုကျော်လောက်က ဖြစ်ပွားခဲ့တဲ့အမှုနဲ့ပတ်သပ်နေတယ် ...
သူသုံးဆွဲတဲ့ဆေးပမာဏများနေတာက ထိုဆေးကိုတွန်းကန်နိုင်ဖို့အတွက်ပဲ ...
ထူးဆန်းတာက သူမသေပဲ အသက်ရှင်နိုင်တယ် ...
အဲ့ဒိအရွယ်က သူအတော်လေးငယ်ဦးမယ်ဆိုတော့ သူမမှတ်မိနိုင်လောက်ဘူး ...
ပြီးတော့ ဆေးပမာဏကလဲ အနည်းငယ်လေးပဲ ဝင်သွားပုံရတယ် ...
ငါတို့ ဒီသက်သေကို ဘာလုပ်သင့်လဲ "
ရှုယွမ်က အမှုမှတ်တမ်းတွေထဲမှာ ထိုအမှုက အဖြေမပေါ်ပဲ တိမ်မြုတ်နေတဲ့အရာတစ်ခုဖြစ်သလို ထိုအချိန်က အမှုကိုင်တဲ့သူဟာ သူ့ရဲ့မိခင်ဖြစ်နေတယ် ... သူမအသက် ၂၅ အရွယ်မှာ ထိုအမှုကိုစကိုင်ခဲ့ပေမဲ့ ရှုံးနိမ့်ခဲ့တယ် ... ဒါကြောင်ထိုအကြောင်းတွေကို အနည်းငယ်သိနေခဲ့တယ် ...
" ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအကြောင်းကို ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောပါနဲ့ ...
ငါကိုယ်တိုင် အဖြေရှာချင်တယ် "
" ကောင်းပါပြီကွာ ... ငါကနှုတ်လုံပါတယ်
မင်း ဘာမှပူမနေနဲ့ ... နောက်လဲ အကူအညီလိုရင် လာခဲ့ပေါ့ "
" ကျေးဇူးပါကွာ ...
ငါနောက်ကျရင် မင်းကိုတစ်ခုခုလိုက်ကြွေးမယ် "
" အင်းပါ ... ငါစောင့်နေမယ် "
သူတို့ထိုအကြောင်းအရာတွေသိပြီးသွားတော့ ပြန်လာခဲ့ကြလေတယ် ...
" အကိုကြီး ... ခုရှန်ဟွှာမှာဖြစ်နေတာနဲ့ အဲ့ဒိအမှုက ပတ်သပ်နေတာများလား "
" အဲ့လိုထင်တာပဲ "
" ခု ဘယ်ကိုသွားကြမှာလဲ "
" အိမ်တော်ကို ... မင်းလဲလိုက်ခဲ့ရမယ် "
*
*
*
*
ရှုယွမ်ရဲ့ခေါ်ဆိုမှုကို ရှန်ဝေ မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး ... သူနှစ်ပေါင်းများစွာ မရောက်ရှိခဲ့တဲ့ ကျန်းအိမ်တော်ထဲ စတင် ဝင်လာခဲ့လေတယ် ...
ဒါက သူ့မိဘရဲ့အိမ်မဟုတ်သော်လဲ သူငယ်ငယ်ကတည်းက နေလာခဲ့တဲ့အိမ်မို့ အရာအားလုံးနဲ့ရင်းနီးနေတယ် ...
အိမ်တော်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ရှန်ဝေအတွေးတွေထဲမှာ အတိတ်ကအကြောင်းအရတွေ တရိပ်ရိပ်ပေါ်လာလေတော့တယ် ...
' ငါတို့မျိုးရိုးထဲမှာ နင့်လို ဘီတာတစ်ယောက်ရှိမနေသင့်ဘူး '
' သူက ဘယ်တော့မှ အရာရှိကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး ... သူကဘီတာဖြစ်နေလို့ '
' သူ့အဖေကက မြင့်မြတ်တဲ့အယ်ဖာဖြစ်ပေမဲ့ ဘီတာကိုယူတာ အံ့ဩစရာပဲ ... ခုတစ်ဦးတည်းရှိတဲ့သားက ဘီတာဖြစ်နေတော့ သူတို့မျိုးဆက်က ဆိုးရွားသွားပြီ '
' သနားလိုက်တာ ... ဘီတာဖြစ်နေတော့ အကိုကြီးနဲ့တန်းတူ တော်ပေမဲ့ အခွင့်မရရှာဘူး '
' ဘီတာတစ်ယောက်က ကျွန်ပဲဖြစ်သင့်တာ ... သူတို့ဘယ်လောင်ချမ်းသာပါစေ သူတို့သားကနောက်လိုက်ခွေးသာသာပဲ '
ဘီတာ ... ဘီတာ ... ဘီတာ ... စိတ်ပျက်စရာကောင်းလိုက်တာ ... ကျွန်တော် ဘီတာဖြစ်နေတာက အမှားကြီးမှားတာပဲ ... ကျွန်တော်က မျိုးရိုးကိုမျက်နှာပျက်စေတဲ့လူ ... ဟုတ်တယ် အမှိုက်လိုလူ ...
" ရှန်ဝေ ... မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ "
ရှုယွမ်လှုပ်နှိုးလိုက်မှ ရှန်ဝေ အတိတ်ဆိုးထဲကနေ နိုးထလာနိုင်ခဲ့တယ် ...
" ကျွန်တော် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ...
အထဲဝင်ရအောင် "
" အင်း ... မင်း အိမ်ထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ ...
ငါမားကိုခေါ်ထားတယ် ...
သူမမကြာခင်ရောက်လာလိမ့်မယ် "
ရှုယွမ်က အဝတ်လဲဖို့အတွက် အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားလေတယ် ... ရှန်ဝေ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အတွေးတွေက လွန်ခဲ့သော အချိန်ကာလတချို့သို့ ပြန်ရောက်သွားလေတော့တယ် ...
ကျန်းမိသားစုက မျိုးဆက်တိုင်းဟာ အယ်ဖာတွေဖြစ်ကြပြီး သူတို့က အယ်ဖာမိသားစုလို့ လူသိများကြတယ် ... ၃ နှစ်သာကွာခြားတဲ့ အယ်ဖာ မောင်နှမ ၂ ယောက်ကိုမွေးဖွားပြီးနောက် ကျန်းမိသားစုဟာ တဟုန်ထိုး ကြီးပွားလာကြတယ် ...
ကျန်းရှားမေ့နဲ့ ကျန်းမင်ဟို တို့မောင်နှမက အင်အားကြီးတဲ့အယ်ဖာတွေဖြစ်သလို အလင်းလောကကိုနှစ်သက်ပြီး ရဲအရာရှိတစ်ယောက်ဖြစ်လာအောင်ကြိုးစားကြတယ် ...
ကျန်းရှားမေ့က အယ်ဖာဖြစ်ပေမဲ့အယ်ဖာအမျိုးသားတစ်ယောက်ကိုလက်ထက်ပြီး ကျန်းရှုယွမ်ကို ခက်ခဲစွာမွေးဖွားခဲ့တယ် ... အယ်ဖာ ၂ ယောက်ကနေမွေးဖွားလာခြင်းကြောင့် ရှုယွမ်ဟာ ရှားပါတဲ့အယ်ဖာတစ်ယောက်ဖြစ်လာတယ် ...
ကျန်းမင်ဟိုကတော့ ဘီသာအမတစ်ယောက်နဲ့လက်ထက်ခဲ့ပြီး ဘီတာတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ရှန်ဝေကိုမွေးဖွားလာတယ် ... မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်းကချစ်ခင်ပေမဲ့ အပြစ်ရှာဖို့ချောင်းနေတဲ့ ပတ်ဝန်းက ရှန်ဝေအဖြစ်ကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီးအမျိုးမျိုးအပြစ်ပြောကြတယ် ...
ရှန်ဝေအဖိုးတွေကအစ ရှန်ဝေကိုမနှစ်သက်သလို သူ့မိဘတွေကိုလဲ အမြဲလိုလိုဆူပူကြတယ် ... ရှန်ဝေအဖေက သားနဲ့မိန်းမကို ကာကွယ်ပေမဲ့ မိခင်က သူ့ကြောင့်နဲ့နေ့တိုင်းငိုကြွေးခဲ့ရတယ် ... နောက်ဆုံး ရှန်ဝေ ထိုပတ်ဝန်းကျင်ကြီးကို စွန့်လွှတ်ပြီး အဝေးဆုံးကို ထွက်ပြေးခဲ့တယ် ... ဒါက သူပထမဆုံး အိမ်ပြန်လာခြင်းပဲ ...
" ရှန်ဝေ ... မင်း ရှန်ဝေမဟုတ်လား "
" ဒေါ်လေးရှားမေ့ ... မင်္ဂလာပါ "
" မင်းပျောက်သွားလို့ မင်းမိဘတွေစိတ်ပူနေတာ ...
ခုလိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်နဲ့ကြီးပြင်းလာတာမြင်ရတော့ ဒေါ်လေးလဲ ဝမ်းသာပါတယ် "
ဆံပင်အနက်ရောင် ဂုတ်ထိသာရှည်ပြီး ရှည်လျှားတဲ့အရပ် တောင့်တင်းတဲ့ခန္ဓာကိယ်နဲ့ ကျန်းရှားမေ့ဟာ အယ်ဖာတစ်ယောက်ရဲ့အငွှေ့အသက်နဲ့ပြည့်စုံလွန်းလှပြီး အသက် ၄၅ အရွယ်ဟုပင် မထင်ရလောက်အောင်လှပနေတယ် ... သူမယောက်ျားမရှိတော့ကတည်း သူမတစ်ယောက်ထည်းရုန်းကန်ခဲ့ရပေမဲ့ ခုချိန်ထိ ကျန်းမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်တွေကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ဆဲပင် ...
" မား ... ရောက်နေပြီလား "
ရှုယွမ်လဲ ရောက်လာပြီဆိုတော့ သူတို့ရဲ့လာရင်းကိစ္စကိုသာ ဦးစားပေးကာ ဆွေးနွေးကြလေတယ် ...
သူမက ထိုစာရွက်ကိုမြင်တော့ မယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့် အထပ်ထပ်စစ်ပြီးနောက် ရှုယွမ်အားကြည့်ကာ မေးမြန်းလိုက်တယ် ...
" ဒါကဘယ်သူ့ကိုယ်ထဲကလဲ ...
သူ့မိသားစုနာမည်ကဘာလဲ ... သူတို့ဘယ်မှာလဲ "
" သူနာမည်က ပိုင်မင်းယွီ ...
သူ့အမေက လီကျန့်ရှင်း ...
သူ့တို့မိသားစုအကြောင်းကိုတော့ အတိအကျမသိရဘူး "
သူမက မျှော်လင့်တကြီးနားထောင်နေပေမဲ့ နောက်ဆုံး မျှော်လင့်ချက်ပျောက်ဆုံးသွားသယောင် သက်ပြင်ဖွဖွချလိုက်တယ် ...
" ကောင်းပြီ ... ဒီအမှုကကြာပြီဆိုတော့ မားအရင်ကဟာတွေ ပြန်ရှာရအုံးမယ် ...
ရှန်ဝေ ... သားမင်းအကိုနဲ့အတူနေပါလား ...
ဒေါ်လေးမင်းကို ထက်ပြီးရှောက်သွားခွင့်မပြုနိုင်ဘူး ...
ပတ်ဝန်းကျင်က အရင်လို ငြိမ်သက်တာမဟုတ်တော့ဘူး "
ရှုယွမ်က ဝင်ပြောလိုက်တယ် ...
" မားစိတ်မပူနဲ့ ... ရှန်ဝေက အသုံးကျတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ပါ ...
ခုသူအလုပ်လုပ်နေတာလေ ...
သူ့ဘဝလေး သူရပ်တည်နိုင်တဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီ "
" အဒေါ်မှားသွားပါတယ် ... ရှန်ဝေကို ခုထိ ကလေးလေးလို့ပဲ ထင်နေမိတာ ...
မင်းအကိုနဲ့အဆက်အသွယ်မဖျက်နဲ့နော် ...
လိုအပ်တာရှိရင် ဒေါ်လေးကိုပြော "
" ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး "
သူတို့အိမ်တော်ကနေပြန်လာခဲ့ကြတယ် ... ဒီကိစ္စကို ကျန်းသခင်မကြီးကိုင်သွယ်မှာဆိုရင် မကြာခင် အဖြေမှန်ထွက်လာတော့မှာကို ယုံကြည်တယ် ...
*
*
*
*
' ဒီနှစ်ရဲ့ ပထမဆုံးနှင်းကျချိန်မှာ မိဘပြည်သူများ အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်မထွက်ဖို့ မေတ္တာရပ်ခံအပ်ပါတယ်ရှင့် ...
ကျမတို့မြို့မှာ နှင်မုန်တိုင်းကျလာမည်ဖြစ်၍ အတတ်နိုင်ဆုံး အိမ်ထဲမှာပဲ နေပေးကြပါရှင် ...
ကျန်းမာရေးကိုအထူးဂရုစိုက်ကြပါ ... အသက်ကြီးသူတွေကို နွေးထွေးအောင်ထားပါ ... ဘလာဘလာဘလာ ... '
ဒီအချိန်က ပတ်ဝန်းကျင်မှာ လူတွေရှင်းနေပြီး အားလုံးက သတင်းထဲကအတိုင်း ဘယ်သူမှအိမ်ပြင်မထွက်ကြပေ ... ဒါက မင်းယွီထွက်ပြေးနိုင်မဲ့ အချိန်အခါကောင်းပဲ ...
မနက်မိုးမလင်းခင် မင်းယွီတို့မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ ထွက်ခွာရန်ပြင်ကြတယ် ... ဒီရက်တွေမှာ ရှုယွမ်နဲ့လဲအဆက်အသွယ်မလုပ်သလို သူဘယ်ကိုသွားမယ်ဆိုတာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောချင်ဘူး ...
ရာသီဥတုက အေးချမ်းလှတဲ့ ဆောင်းရာသီအစဖြစ်၍ ဆင်းရဲသားရက်ကွက်လေးထဲမှာ ပထမဆုံးကျလာတဲ့ မြူနှင်းတွေနဲ့ပြည့်နေတယ် ... မင်းယွီမြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ အထုတ်အပိုးတွေကို ပြင်ဆင်ပြီး အေးလွန်းလှတဲ့ရာသီမို့ ဖခင်ကိုနွေးနွေးထွေးထွေးဖြစ်သွားအောင် ထူထပ်တဲ့အပေါ်ထည်ကို ဝတ်ဆင်ပေးလိုက်တယ် ...
" သားလေး အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား "
" ဟုတ်မား ... ပါးကိုအရင်ကားထဲခေါ်ရမယ် "
' ဒုံး ' တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတွင် သူတို့အိမ်ထဲကို သန်မာတဲ့ရဲအရာရှိ ၅ ဦးဝင်ရောက်လာလေတယ် ... သူတို့က မင်းယွီပြင်ထားတဲ့ အထုတ်အပိုးတွေကို သယ်သွားပြီး ကားပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် ...
" ခများတို့က ... "
" ကျွန်တော်တို့က အထူးရဲတပ်ဖွဲကပါ ...
Mr.ရှုယွမ်က Sr. တို့မိသားစုကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ လွှတ်လိုက်တာ ...
လမ်းခရီးတလျှောက် နေဖို့ထိုင်ဖို့ထိ အားလုံး Mr.ရှုယွမ် တာဝန်ယူပေးပါလိမ့်မယ် "
တကယ်တော့ ရှုယွမ်ငြိမ်နေတာက နောက်ကွယ်ကနေ မင်းယွီတို့ကို စောင့်ရှောက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေခဲ့တာဖြစ်တယ် ... မင်းယွီသိလိုက်ရတော့ မျက်ရည်များပင်ဝဲလာပြီး ရင်ထဲကနေ ကျေးဇူးတင်နေမိတယ် ... သူတစ်ယောက်ထည်းဆို ဒီခရီးမှာ စိတ်ချနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ... ခုတော့ အရာအားလုံးစိတ်အေးသွားရပြီ ...
မင်းယွီတို့ မိသားစုလေး သူတို့ရဲ့အိမ်ငယ်လေးကို စွန့်လွှတ်ကာ ဘဝသစ်ကို ဖန်တီးဖို့ ထွက်ခွာလာခဲ့တယ် ... အစောင့်အရှာက်တွေက ဘယ်သူမှ သတိမထားမိအောင် မိယွီတို့မိသားစုကားနဲ့ အနည်းငယ်အကွာမှာ မျက်ခြေမပျက်စောင့်ကြည့်ပေးရင်း လိုက်ပါလာခဲ့တယ် ...
သူတို့ထွက်လာချိန်က မနက်စောဖြစ်၍ နေအလင်းရောင်ဖြဖြလေး ထွက်ပေါ်လာတဲ့အခါ သူတို့ကားလေး မြို့အပြင်သို့ရောက်လာခဲ့ပြီ ...
ဆောင်းရာသီရဲ့ နံနက်ခင်းဖြစ်၍ နေရောင်ခြည်ထွက်ပေါ်လာလေ မြူခိုးတွေ ဝေဆာလာပြီး သတင်းထဲကအတိုင်း နှင်းမုန်တိုင် ကျလာခဲ့တယ် ... ကားလမ်းတွေက မြင်မရလောက်အောင်ထိ မြူတွေဖုံးလို့နေတယ် ... တဖြေးဖြေး ကားရဲ့သွားနှုန်းက နှေးကွေးလာပြီး ရုပ်တရပ် ထိုးရပ်သွားလေတယ် ...
အအေးဓာတ်ကြောင့် မင်းယွီ တုန်ခါနေသော်လဲ သူ့မိဘတွေကို ဦးစားပေးကာ ပါလာသမျှအနွေးထည်တွေကို ဖခင်နဲ့မိခင်အား ခြုံးလွှားပေးထားတယ် ... မြို့အပြင်ထွက်လာခဲ့နိုင်၍ မင်းယွီရင်ထဲက အပူလုံးကြီးလဲ ကျသွားခဲ့ပြီ ...
သူရောက်တဲ့နေ့ကတည်းက မိခင်အိပ်ရေးတွေပျက်နေခဲ့တာ ခုလိုစိတ်ချလက်ချ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေတာကို မြင်ရတော့ မင်းယွီကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်မိတယ် ...
မင်းယွီအနောက်ကိုမှီလိုက်ပြီး မျက်လုံးပိတ်လိုက်တဲ့တစ်ခန အိမ်မောကျမလိုဖြစ်သွားချိန် အေးဆက်နေတဲ့သူ့ရဲ့ကိုယ်ပေါ်သို့ နွေးထွေသည့်အရာတစ်ခု လွှမ်းခြုံခံလိုက်ရခြင်ကြောင့် ကျေနပ်စွာပင် ညည်းညူမိသွားတယ် ...
" ဟင်း ... နွေးလိုက်တာ "
သူ့ရဲ့ကိုယ်လေးက ကြုံ့သွားပြီး ထိုနွေးထွေမှုကို ပိုရရှိအောင် ကိုယ်ပေါ်ကအရာလေးအား မျက်လုံးတွေဖုံးသည်ထိ ဆွဲယူကာ ခြုံလိုက်မိတယ် ...
သူ့ရဲ့နှဖူးပေါ်သို့ ပူနွေနွေး လက်တစ်စုံက လာရောက် စမ်းသပ်လိုက်တဲ့အခါ မင်းယွီ မျက်လုံးတွေကို ဖြေးညှင်းစွာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ် ...
မြူမှုန်တွေ ဖုံးနေ၍ ကားအပြင်ကလူကို မသဲကွဲပေမဲ့ သူ့ကိုထိတွေ့နေတဲ့ လက်နဲ့ အနံ့အသက်တွေကို မင်းယွီ ရင်းနီနေတယ် ...
" အအေးပတ်ပြီး သေသွားချင်လို့လား ... ဟမ် ...
ဒီရာသီက ခရီးထွက်ဖို့မကောင်းဘူး "
ဒီ ... ဒီအသံက ...
မင်းယွီလန့်ဖြန့်သွားပြီး သူ့နှဖူးပေါ်ကလက်ကို ဖယ်ထုတ်ကာ တွန်းလွှတ်ပြစ်လိုက်ပြီး ကြောက်လန့်စွာဖြင့် တုန်ရီနေသောအသံလေးဖြင့် နာမ်စားတစ်ခုကို ရေရွတ်လိုက်တယ် ...
" ရှန် ... ရှန်ဖန်းဂူ "
.
.
.
.
To Be Continued
( နောက်အပိုင်းမှာ ဖန်းဂူလေး နည်းနည်းဆိုးပါမယ် ... စိတ်မဆိုပါနဲ့နော် ... သူ့ဘေဘီလေးကိုပြန်ခေါ်ချင်လို့ပါ ... 🥰
ဒီဝတ္ထုမှာ အဓိကပါဝင်မဲ့ မိသားစုတွေကိုပြောပြမယ် ...
ရှန်မိသားစု ... ကျန်းမိသားစု ... ပိုင်မိသားစု ... ပတ်မိသားစု ... အန်းမိသားစုကတော့ တစ်ဝက်လောက်ထိပါပဲ ... ဒါမဲ့ တခြားဗီလိန်တွေရှိပါသေးတယ် ... Fic တစ်ခုလုံး အစစ်မ ဝင်ရှုတ်နေတာမျိုး လုံးဝမဟုတ်ပါဘူး ... ဒါကြောင့် ဖန်းဂူကို နွားလို့ပြောနေတာလေးရပ်ပေးပါ ... ဖန်းဂူက ခင်္သြေ့ပါ ဘယ်တော့မှ ပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်ပါဘူး ...
မိသားစုတော်စပ်ပုံတွေ အတိတ်တွေ ပြီးမှ အတိအကျနားလည်အောင် ရှင်းပြမယ်နော် ... ခုက အခန်းမစေ့သေးလို့ ...
မနေ့က ဒါဒါလေးတွေအားပေးကြတော့အရမ်းပျော်တာပဲ ... ဒီနေ့လဲ အားပေးဖို့မျှော်လင့်ပါတယ် ... အရှည်ကြီးရေးပေးထားတယ် ... အဆုံးထိဖတ်ပြီးရင် Votiနဲ့ ဖိဘတ်လေး ဝင်ရေးပေးသွားနော်တျဲတို့ ... 🙆♀️ )
#Zawgyi
မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသာကေတြနဲ႕ ငိုေႂကြေနခ်ိန္ လစ္လ်ႉရႈၿပီး ရႈယြမ္ထြက္မသြားနိုင္ခဲ့ဘူး … မင္းယြီမွာအမွတ္ေပးခံရတာသိတာႀကီးပါပဲ … ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕မိတ္အယ္ဖာနဲ႕ ကိုယ္ဝန္ရွိလာတာက အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး … ဒါကိုဘာေၾကာင့္ မင္းယြီမိခင္က အ႐ူးပမာငိုေႂကြးေနလဲဆိုတာ ရႈယြမ္လဲမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး …
ထိုညက ရႈယြမ္မင္းယြီကို ရက္ကြက္နဲ႕အနီးဆုံးေနရာက ေဆးခန္းသို႔ေခၚေဆာင္လာခဲ့တယ္ … ထိုေနရာက ၿမိဳ႕တြင္းနဲ႕နီးေပမဲ့ မင္းယြီရဲ႕မိခင္က ၿမိဳ႕ေပၚက ေဆး႐ုံေတြထိအေခၚမခံဘူး … တစ္ညသာ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီးသြားေတာ့ ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖ ထြက္လာတယ္ …
သူမက မင္းယြီလက္ေလးကိုကိုင္လွ်က္ တစ္ညလုံး ငိုေႂကြၿပီးတဲ့ေနာက္ အိမ္ေမာက်သြားေျခၿပီ … ဆရာဝန္တစ္ေယာက္က လူနာနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ေခၚခိုင္းေတာ့ သူမအစား ရႈယြမ္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ …
" မစၥတာက ဒီအိုမီဂါရဲ႕မိတ္ဖက္လား "
ရႈယြမ္ ဘာေျဖရမွန္းမသိျဖစ္သြားေပမဲ့ စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" ဟုတ္ပါတယ္ Sr. …
လူနာမွာ ဘာျပႆနာ ရွိေနလို႔လဲ "
ဆရာဝန္က ရႈယြမ္ပုံသ႑ာန္ကိုၾကည့္ယုံနဲ႕ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္မွန္းသိလိုက္ရၿပီး သူ႕ရဲ႕မိတ္ဖက္ကို ဒီလိုေခ်ာင္က်တဲ့ေဆးခန္းေလးမွာ လာျပတာကို နာမလည္နိုင္ ျဖစ္ေနပုံပင္ …
" ေျပာရမွာေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ …
လူနာကို ၿမိဳ႕ေပၚက ေဆး႐ုံကိုေခၚသြားသင့္တယ္ …
ဆရာတို႔ရဲ႕ၿမိဳ႕နယ္က ေဆး႐ုံေလးက ေဆးဝါးပစၥည္းလဲ အစုံအလင္မရွိဘူး …
ဒီလူနာကို ဒီမွာပဲအပ္ထားမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔အျပည့္အဝကုသမေပးနိုင္မွာဆိုးရတယ္ …
ဒီလူနာက သားအိမ္ႏွစ္မႊာျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ သေႏၶသားက ေသးငယ္တဲ့သားအိမ္မွာတည္ေနတယ္ …
ဒါကရွားပါးသလို ကေလးေမြးရင္ သားအိမ္ကိုပါျဖတ္ထုတ္မွရလိမ့္မယ္ …
ဒါမွကေလးေကာလူႀကီးပါအႏၲရာယ္ကင္းနိုင္မွာ "
ရႈယြမ္အနည္းငယ္အံ့ဩမိသြားတယ္ … ႏွစ္မႊာဆိုတာ ရွားပါးသလို အမႊာပူးေမြးဖူးတဲ့မ်ိဳးရိုးကေနမွ ျဖစ္တည္လာတတ္တာမို႔ မင္းယြီကိုေမြးခဲ့တဲ့ ဘီတာ အေမကို အနည္းငယ္သံသယဝင္မိသြားတယ္ …
" Sr. ဘီတာတစ္ေယာက္က ဒီလိုမ်ိဳး ထူးျခားတဲ့ အိုမီဂါတစ္ေယာက္ကို ေမြးဖြားနိုင္လား "
" လုံးဝမျဖစ္နိုင္ဘူး …
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆးပညာအရဆိုရင္ ဘီတာကေန အိုမီဂါ ( သို႔ ) အယ္ဖာကို ေမြးနိုင္တာက ရွားပါးလြန္းတယ္ …
ရွိခဲ့ရင္ေတာင္ သူတို႔ရဲ႕လင္ေယာက္်ားက အယ္ဖာ ( သို႔ ) အိုမီဂါျဖစ္ေနရမယ္ "
" ဒါဆိုရင္ ဘီတာ ၂ ေယာက္ကေန အိုမီဂါကို မေမြးဖြားနိုင္ဘူးေပါ့ "
" အမွန္ပါပဲ "
ရႈယြမ္သိရသေလာက္ မင္းယြီအေဖနဲ႕အေမက ဘီတာေတြ … လုံးဝသံသယဝင္စရာမရွိေအာင္ သူတို႔ကိုယ္မွာ ေဟာ္မုန္းနံ႕ကင္းမဲ့ေနတယ္ … ဒါဆိုရင္ မင္းယြီကို အိုမီဂါတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုေမြးဖြားလာခဲ့တာလဲ …
ရႈယြမ္က ေဒါက္တာအား ဆက္၍ ေမးျမန္းၾကည့္လိုက္တယ္ …
" အိုမီဂါတစ္ေယာက္က ဘာေၾကာင့္ သားအိမ္က ၂ မႊာျဖစ္ေနရတာလဲ Sr. …
ကြၽန္ေတာ့ကို ရွင္းျပေပးနိုင္မလား "
" ဒါက ရွားပါျဖစ္စဥ္ဆိုေပမဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုန္းက ရွိခဲ့ဖူးတယ္ …
မိခင္ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ သေႏၶစတည္တဲ့အခ်ိန္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ထိခိုက္မိတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားတဲ့အခါ ကေလး ၂ ေယာက္ရဲ႕ အဂၤါ ေပါင္းစပ္သြားတာမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္တယ္ …
ဒီကေလးရဲ႕ျဖစ္စဥ္က မိခင္ဝမ္းထဲမွာ သူတင္မကပဲေနာက္ထပ္အိုမီဂါအမႊာတစ္ေယာက္ရွိလိမ့္မယ္ …
အဲ့ဒိကေလးရဲ႕သားအိမ္ကပါ ဒီကေလးထံေပါင္းစပ္လာျခင္းမ်ိဳးပါ …
ဒါကသရေသေတာ့သတ္မွတ္မရဘူးဗ်ာ …
ေနာက္တစ္နည္းလဲရွိျပန္တယ္ …
ဒီကေလးကိုယ္ထဲမွာ ဆြဲက်န္ေနတဲ့ ေဆးဓာတ္ေတြရွိတယ္ …
အဲ့ဒိေဆးကေန သားအိမ္ကိုအသစ္တစ္ခု ျဖစ္ေစတာလဲျဖစ္နိုင္တယ္ …
ဒါကရွားပါးလြန္းေတာ့ ဆရာလဲ အတိအက်မခန႔္မွန္းနိုင္ဘူး "
ေတြးၾကည့္ေလ သဘာဝမက်ေလ … ထားပါ ပထမတစ္ခ်က္လို အမႊာကေနၿပီးျဖစ္လာတာဆိုရင္ သူမက ဘာေၾကာင့္ဘီတာလို႔ လိမ္ထားတဲ့အျပင္ သားတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္လို႔ေျပာတာလဲ … ေနာက္ကေလးတစ္ေယာက္က ေသသြားလို႔ပဲလား … ေဆးအလြန္အကြၽံသုံးဆြဲတာက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ …
ရႈယြမ္အေျဖရွာမရတဲ့ေမးခြန္းေတြနဲ႕ တစ္ေယာက္ထည္း အေတြးလြန္ေနတယ္ …
ဆရာဝန္ကလဲ သူ႕စစ္ခ်က္မ်ားထဲက အေရးႀကီးတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ထက္မံေျပာၾကာလာတယ္ …
" ၿပီးေတာ့ ေဆးအအလြန္အကြၽံသုံးဆြဲထားတာေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕အူမႀကီးကေရာင္ေနတယ္ … ဒါကိုလဲကုသရအုံးမယ္ …
ခုကိုယ္ဝန္က ၂ လရွိေနၿပီ … ပုံမွန္ဆို အိုမီဂါအမ်ားစုက ရက္ပိုင္ေလးနဲ႕ လကၡဏာျပေလ့ရွိေပမဲ့ ဒီကေလးက ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့အျပင္ သူ႕ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈက မထင္မရွားျဖစ္ေနတယ္ …
ဒါေၾကာင့္ လေက်ာ္မွ သိရတာျဖစ္လိမ့္မယ္ "
" ခု ကေလးရဲ႕အေျခအေန ဘယ္လိုရွိလဲ ဆရာ "
" ခုေတာ့ က်န္းမာေရးေကာင္ပါတယ္ …
ေသငယ္တဲ့သားအိမ္မွာ ျဖစ္တည္ေနေတာ့ ေနရထိုင္ရေတာ့ခက္ေနရွာမွာ …
ခြဲစိတ္တဲ့အခါ အေတာ္ဆုံးဆရာဝန္ေတြကို ေခၚျပသင့္တယ္ … ဒါမွ ေအာင္နိုင္ေျခ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ရွိမွာ …
ဆရာကေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာျပနိုင္တယ္ … ထပ္မံစမ္းသက္ခ်င္ရင္ေတာ့ လူငယ္ေလးသေဘာအတိုင္ တျခားေဆး႐ုံမွာျပၾကည့္လို႔ရပါတယ္ …
ဒါက ေဆးမွတ္တမ္းနဲ႕ ရွာေဖြမႈတခ်ိဳ႕ပါ … လူငယ္ေလးၾကည့္ရတာ မ်ိဳးရိုျမင့္အယ္ဖာထဲကပဲ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ …
ကို႔ရဲ႕မိတ္ကို ဒီလိုမ်ိဳးျပစ္မထားပဲ ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ … သူကထူးျခားတဲ့အိုမီဂါတစ္ေယာက္ပဲ "
ရႈယြမ္ဖိုင္တခ်ိဳ႕ကို ယူလာၿပီး လူနာခန္းထဲကိုျပန္ဝင္လာခဲ့တယ္ … မင္းယြီက ထူးျခားတဲ့အိုမီဂါ သူ႕မိခင္ကလဲ အိုမီဂါ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ ထိုအရာေတြကို ဖုံးကြယ္ထားတာလဲ …
မွတ္တန္းတခ်ိဴ႕ထဲက ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ကို ယူသိမ္းထားလိုက္တယ္ … သူတို႔မသိေအာင္ ခိုးၿပီးစုံစမ္းတာမ်ိဳး မလုပ္ခ်င္ေပမဲ့ ခုအေနအထားက ရႈယြမ္အရာအားလုံးကို သိဖို႔လိုအပ္လာၿပီ … သူတို႔ကို ကာကြယ္နိုင္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ကြယ္ကေန အေျဖရွာရမယ္ …
ရႈယြမ္က ပုံမွန္ဆို လူမႈေရးကိစၥေတြမွာ မပါဝင္တတ္ေပမဲ့ မင္းယြီတို႔မိသားစုရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ဘဝမွန္ကို သူသိခ်င္လာတယ္ … သာမန္အိုမီဂါနဲ႕မတူပဲ ခက္ခက္ခဲခဲ ဘဝကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရွာတဲ့ မင္းယြီဘဝေလးကို သနားမိတယ္ …
မင္းယြီမိခင္ေျပာသလို သူက သူ႕တို႔ယုံၾကည္အားကိုးရတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး အျဖစ္မွန္ေတြ ဖြင့္ေျပာလာေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္တယ္ … ဒါက ရႈယြမ္ဘဝမွ ဒုတိယအႀကိမ္ သူမ်ားဘဝကို ကယ္တင္ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ျခင္းပဲ …
ရႈယြမ္ျပန္လာၿပီး တစ္ခနၾကာေတာ့ မင္းယြီမိခင္နိုးလာခဲ့တယ္ …
" ဆရာ သားေလးအေျခအေန ဘယ္လိုရွိလဲဟင္ …
သားေလးတစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာေၾကာက္တယ္ "
" အေဒၚ စိတ္ထိန္းပါဗ်ာ …
ဆရာဝန္ေျပာတာက မင္းယြီကိုယ္ဝန္ ၂ လရွိေနၿပီတဲ့ …
ခုအဆင္ေျပေပမဲ့ ခေလးေရာလူႀကီးပါ က်န္းမာဖို႔ ၿမိဳ႕ေပၚက ေဆး႐ုံႀကီးမွာျပဖို႔လိုတယ္ "
သူမက ဆိုးရိမ္သြားၿပီး ရႈယြမ္အား အားကိုတႀကီး ၾကည့္လာတယ္ …
" ဒါေပမဲ့ဆရာ … အေဒၚသားေလးက ေဆး႐ုံေတြဆိုေၾကာက္တယ္ …
ဘာလုပ္သင့္လဲဟင္ … သားေလးအေျခအေနဆိုးေနလား "
ရႈယြမ္က ခနမွ်စဥ္းစားလိုက္ၿပီးေနာက္ အႀကံတစ္ခုရသြားတယ္ …
" ဒီလိုလုပ္ပါလား … A ၿမိဳ႕ေပၚမွာ က်ေနာ့အသိဆရာဝန္ေတြရွိတယ္ …
မင္းယြီကို သီးသန႔္ခန္းမွာျပၾကည့္ရင္ေရာ …
သာမာန္ေဆးေပးခန္းမဟုတ္ေတာ့ သူအတြက္လဲ အဆင္ေျပမွာပါ "
သူမက တျခားသူအကူအညီယူခ်င္ပုံမေပၚဘူး … ဒါေပမဲ့ ရႈယြမ္ကိုလဲအားကိုခ်င္ပုံေပၚေနတယ္ … သူမသက္ျပင္းခပ္ဖြဖြခ်လိဳက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာလွဲေနတဲ့ မင္းယြီလက္ေလးကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး …
" အေဒၚသားေလးကိုယ္ထဲမွာ မိစာၦေသြးရွိေနၿပီ …
အမွန္တိုင္းဝန္ခံရရင္ ဒီေသြးသားကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ အေဒၚမလုပ္ရက္ဘူး …
သားေလးကို ဘယ္လိုကံၾကမၼာဆိုးေတြကမ်ား ေႏွာက္ယွက္ေနတာလဲ …
သူတို႔လက္ကေနလြတ္ၿပီထင္ခဲ့တာ … အေဒၚသားေလးကို ဆုံးရႈံးရမွာေၾကာက္တယ္ "
ရႈယြမ္သူမစကားေတြကို နားမလည္ေပမဲ့ ရွန္အိမ္ေတာ္နဲ႕ပတ္သပ္ၿပီး သူမမွာ နာႀကီးစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ့ပုံေပၚတယ္ …
" ေမေမ "
" သား … သားေလး သတိရလာၿပီ "
မင္းယြီရဲ႕ တိုးညွင္းတဲ့ေခၚသံေၾကာင့္ သူအသိျပန္ဝင္လာၿပီး သတိရလာတဲ့မင္းယြီကို ထူေပးလိုက္တယ္ …
ရႈယြမ္ကပါ မင္းယြီေဘးမွာရပ္လိုက္ၿပီး ထိုင္ဖို႔အတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးေနလိုက္တယ္ … မင္းယြီက ခုခ်ိန္ထိ သူ႕နားမွာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့ ရႈယြမ္ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ အားနာစြာျဖင့္ ဆိုလိုက္တယ္ …
" အကိုရႈယြမ္ … ဒုကၡေပးမိတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ …
ၿပီေတာ့ ခုလို ကူညီတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
မင္းယြီရဲ႕ျဖဴစင္တဲ့အၿပဳံးေလးက ေတာက္ပလွ်က္ ရႈယြမ္ခနမွ်ေငးၾကည့္ၿပီးေနာက္ မင္းယြီေခါင္းေလးအား ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ေပးလိုက္ၿပီး …
" မဟုတ္တာ … မင္းယြီ အကိုတို႔ကသူစိမ္းမွမဟုတ္ပဲ …
အကို႔တို႔သိလာတာၾကာၿပီ … ခုထိသူစိမ္းလိုေက်းဇူးတင္ေနတုန္းပဲလား "
" အကိုက ရွန္ေဝနဲ႕အရမ္းတူတာပဲ …
က်ေနာ့အေပၚလဲအရမ္းေကာင္းတယ္ …
ၿပီးေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ေပးတာေတြေရာ ကာကြယ္ေပးတဲ့အတြက္ပါ က်ေနာ္အကို႔ကို ဘယ္လိုေက်းဇူးစပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး "
ရႈယြမ္အစက လန႔္သြားေပမဲ့ သူနဲ႕ရွန္ေဝအေၾကာင္းကို မင္းယြီမသိမွန္းသိသြားေတာ့မွ ၿပဳံးလိုက္ရင္း မင္းယြီပခုံးအားထိန္းကိုင္ကာ အေနာက္သို႔မွီေပးလိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" ခုအကိုတို႔က ရင္းနီးသြားၿပီဆိုေတာ့ သူစိမ္းေတြလို အၿမဲေက်းဇူးတင္စကားဆိုေနစရာမလိုေတာ့ဘူး …
ေနာက္မွေက်းဇူးေတြကို ေပါင္းစပ္လဲရတာပဲ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ … က်ေနာ္ျပန္ဆပ္မွာပါ "
ရႈယြမ္ မင္းယြီနဲ႕အၾကည့္ခ်င္းစုံၿပီး ၿပဳံးလိုက္တယ္ … ဒီေကာင္ေလးက သူေတြ႕ဖူးတဲ့ အိုမီဂါေတြနဲ႕မတူပဲ မိတ္အယ္ဖာအေပၚ မွီခိုတာမ်ိဳးလဲမရွိဘူး … ကို႔အားကိုကိုးၿပီး မျပည့္စုံတဲ့ဘဝကေန ႀကီးျပင္လာခဲ့တာေတာင္ ေက်းဇူးစပ္ဖို႔ကို မေမ့ေလ်ာ့တဲ့သူမ်ိဳး …
မင္းယြီမိခင္က သူ႕သားနဲ႕ရႈယြမ္အဆင္ေျပေနတာကိုျမင္ရေတာ့ ေက်နပ္စြာၿပဳံးရင္း မင္းယြီစားဖို႔ တစ္ခုခုျပင္ဆင္ဖို႔အျပင္ထြက္သြားေလတယ္ …
ရႈယြမ္က မင္းယြီကိုယ္ေပၚ ေဆာင္ပါးပါးေလး လႊမ္းၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး ႏူးညံ့စြာ ေမးျမန္းလိုက္တယ္ …
" မင္းယြီ … ေနရတာ အဆင္ေျပလား …
ဘယ္နား နာေနေသးလဲ "
ထိုအခါမွ မင္းယြီသတိရသြားၿပီး သူ႕ရဲ႕ဗိုက္ေလးကို ပြတ္ၾကည့္လိုက္တယ္ … သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးစုံျဖစ္ေပၚေနတယ္ဆိုတာ သိသာလွတယ္ …
" က်ေနာ့ဗိုက္ထဲမွာ တကယ္ပဲ ကေလးေလးရွိေနတာလား "
" အင္း … မင္းမွာ ကိုယ္ဝန္ ၂ လရွိေနၿပီ "
မင္းယြီေခါင္းေလးငိုက္စိုက္က်သြားၿပီး မသိမသာေလး တင္းေနတဲ့ ဝမ္းဗိုက္ရဲ႕တစ္ေနရာကို ဖြဖြေလး လက္နဲ႕ပြတ္လိုက္တယ္ …
" က်ေနာ္ ဒီကေလးကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္မယ္လို႔အကိုထင္လားဟင္ "
မင္းယြီဘာကိုဆိုလိုမွန္း ရႈယြမ္သိတယ္ … ရွန္ဟႊာက သူတို႔ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ မင္းယြီကိုယ္ထဲမွာ ရွိမွန္းသိရင္ အလြတ္ေပးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး …
ရႈယြမ္က မင္းယြီစိတ္မပူေစရန္ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္ …
" ကေလးက မင္းယြီရဲ႕ကေလးပဲ …
မပိုင္ဆိုင္စရာအေၾကာင္းမွမရွိတာ "
" ရွန္ဖန္းဂူက ဒါကို လက္ခံပါ့မလား …
ၿပီးေတာ့ သူ႕အေမကေရာ ေပးမယ္လို႔ထင္လား "
" ေတြးၿပီးမပူပါနဲ႕ … အကိုရွိတယ္ "
" အကိုမသိပါဘူး …
ရွန္ဖန္းဂူက သူ႕ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္တာမ်ိဳးကိုမႀကိဳက္ဘူး …
ဒီကေလးက သူ႕အတြက္ အႀကီးမားဆုံး အားနည္းခ်က္ျဖစ္လာနိုင္တယ္ …
သူကေလးမွန္းသိရင္ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ …
သူဒါကို လက္ခံပါ့မလား ကြၽန္ေတာ္မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး "
" မင္းယြီ … ခုခ်ိန္မွာ ကေလးအတြက္မပူပဲ ဘာေၾကာင့္ဖန္းဂူကိုပူေပးေနတာလဲ …
သူ႕လက္ထဲကို ျပန္ေရာက္မယ္လို႔ ထင္ေနတာလား "
ကြၽန္ေတာ္သိတာေပါ့ … ကြၽန္ေတာ္ကမာၻအဆုံးထိေျပးေတာင္ သူ႕လက္ကမလြတ္နိုင္ဘူးဆိုတာ … သူကက်ေနာ့ကို သူ႕ဘဝရဲ႕လက္နတ္တစ္ခုလိုအသုံးခ်ခ်င္တာေလ … က်ေနာ္က လက္နတ္မျဖစ္ပဲ ဗုံးတစ္လုံးျဖစ္သြားၿပီ …
ရႈယြမ္က တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ မင္းယြီမ်က္ႏွာအမူအယာကို ဖတ္ၾကည့္ေပမဲ့ သူ႕ခံစားခ်က္က မွန္းစမရတဲ့အျပင္ တည္ၿငိမ္လြန္း၍ အနည္းငယ္ပင္ ဆိုးရိမ္သြားတယ္…
" ေတာ္ေတာ့မင္းယြီ ဘာမွဆက္မေတြးနဲ႕ေတာ့ …
မင္းတို႔သားအဖကို ဖန္းဂူမေႏွာက္ယွက္နိုင္ေအာင္ အကိုကာကြယ္နိုင္တယ္ …
ခုဘာကိုမွမေတြးနဲ႕ေတာ့ "
ရႈယြမ္စကားေၾကာင့္ မင္းယြီၿပဳံးလွ်က္ သူ႕ရဲ႕ဗိုက္ေလးအား ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ရင္း …
" ေက်းဇူးပါအကို …
ခုက်ေနာ့ဘဝက က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး …
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို စြန႔္စားတာမ်ိဳး မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး …
သာမာန္အတိုင္းေလးပဲ ျဖတ္သန္းခ်င္တယ္ "
" ကိုကူညီေပးမယ္ "
" ခုက်ေနာ္ အိမ္ပဲျပန္ခ်င္တယ္ … ဒီမွာမေနခ်င္ဘူး …
ၿပီးရင္က်ေနာ္ ေတာင္တန္းေတြဘက္က ႐ြာေလးကိုသြားခ်င္တယ္ …
အဲ့မွာပဲ က်ေနာ့ဘဝေလးကို အေခ်ခ်ခ်င္တယ္ …
က်ေနာ့ကို ကူညီေပးပါလား "
မင္းယြီက ဖန္းဂူကိုမ်က္ေျခဖ်က္ခ်င္ေနမွန္း ရႈယြမ္သိလိုက္ၿပီ … အဲ့ဒိေနရာက မလုံၿခဳံေပမဲ့ သူ႕အိမ္မွာေခၚထားရင္လဲ မင္းယြီတို႔မိသားစုက လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး … ေနာက္ဆုံး ထိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ရႈယြမ္ သေဘာတူလိုက္တယ္ …
*
*
*
*
ဒီရက္ေတြမွာ ရွန္ေဝဟာ ရွန္အိမ္ေတာ္မွာေနၿပီး မင္းယြီကိုရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာ တာဝန္ယူကာ သူ႕အကို မင္းယြီကိုဖြက္ထားေၾကာင္းကိုဖုံးကြယ္ထားနိုင္ခဲ့တယ္ …
ရွန္ဖန္းဂူမွာက တျခားအိမ္တြင္းေရးျပႆနာတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ မင္းယြီကိုဂ႐ုမစိုက္နိုင္သလို ရွန္ေဝဖုံးကြယ္ထားတာကိုလဲ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိၾကဘူး …
ဒီေန႕ ရႈယြမ္က ဖုန္းဆက္ေခၚျခင္းေၾကာင့္ ႐ုပ္ဖ်က္ကာ လူရွင္းတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာေတြ႕ဆုံျဖစ္ၾကတယ္ …
" အကိုႀကီး … ဒါဆို မင္းယြီတို႔က နယ္ကိုေျပာင္းေတာ့မွာေပါ့ "
" ဟုတ္တယ္ … သူဒီမွာမေနခ်င္ေတာ့တဲ့ပုံပဲ "
" မင္းယြီကဗိုက္ႀကီးေနၿပီဆိုေတာ့ သူသာ ေတာကိုေျပာင္းသြားရင္ ေဆးကုသတဲ့အခါ အဆင္ေျပပါ့မလား …
ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ စိတ္မခ်နိဳင္ဘူး "
" ဒါေပမဲ့ ဒီမွာက်လဲ စိတ္ခ်လိဳ႕မရဘူး …
မင္းသူတို႔ကို ထိန္းနိုင္ေပမဲ့ အခ်ိန္အကန႔္သတ္တစ္ခုထိပဲရလိမ့္မယ္ "
ရွန္ေဝက မင္းယြီဗိုက္အတြက္ပူေနေပမဲ့ ဖန္းဂူလက္ထဲမေရာက္ဖို႔ကပိုအေရးႀကီးတာမို႔ ဘာမွဆက္မေျပာပဲ ၿငိမ္သြားတယ္ …
" မင္းေရာ ခုေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား …
ရွန္အိမ္ေတာ္မွာ ဘာေၾကာင့္ဆက္ေနေနတာလဲ …
မင္းျပန္လာခ်င္လာခဲ့ေတာ့ေလ "
" ကြၽန္ေတာ္မလာေသးဘူး …
ရွန္ဟႊာအိမ္ေတာ္မွာေနရတာ သိပ္အဆိုးႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး …
ခုကြၽန္ေတာ္စုံစမ္းေနတဲ့ သတင္းတစ္ခုရွိတယ္ …
အဲ့ဒါက ရွန္ဟႊာရန္းနဲ႕ပတ္သပ္ေနေတာ့ က်ေနာ္လဲအတိအက်မသိဘူး "
" ရွန္ေဝ … ဖန္းဂူဘာေၾကာင့္ အန္းသခင္မနဲ႕ ေစ့စပ္တာလဲ မင္းသိလား "
" ကြၽန္ေတာ္သိရသေလာက္ ဒါကအေပၚယံသပ္သပ္ပဲ …
တစ္စုံတစ္ခု လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခ်ိန္ဆြဲေနတာနဲ႕တူတယ္ "
ရွန္ေဝတက္ႂကြမ္းသမွ်စုံးစမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သိလိုက္ရတာက ရွန္ဖန္းဂူဟာ အလင္းနယ္ေျမမွာ မင္းသားတစ္ပါးလို ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ေဆာင္နိုင္သလို အေမွာင္နယ္ေျမမွာလဲ မိစာၦဘုရင္လို စြမ္းေဆာင္နိုင္တယ္ …
သူ႕လို ေနရာ ၂ ခုမွာ တၿပိဳင္နက္ စြမ္းေဆာင္နိုင္တဲ့သူမ်ိဳး ရွားပါးသလို အပိုအလိုမရွိ ဟာကြက္နည္းနည္းေလးေတာင္မရွိေစရေအာင္လုပ္နိုင္သူက အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရဲ႕ ဖိအားေပးမႈကို ဘာေၾကာင္ၿငိမ္ခံေနတာလဲ ေတြးခ်င္စရာ …
ခ်ဴးရွန႔္ကလဲ ေသစၥာရွိတပည့္ပီပီ ဘယ္အရာကိုမွ ေမးျမန္းလို႔မရသလို သူ႕ပုံစံက သခင္အေပၚ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိေနတယ္ …
ရွန္ဖန္းဂူက ရွန္ေဝေတြ႕ႀကဳံဖူးတဲ့ မာဖီယားေတြလို မေကာင္းမႈမွန္သမွ် လုပ္ေဆာင္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႕လမ္းေပၚ လာရႈတ္တဲ့လူမွန္သမွ်ကိုေတာ့ အပ်က္ရွင္းျပစ္ေလ့ရွိတယ္ …
ဒီတစ္ေခါက္ သူကိုင္သြယ္ေနတဲ့အရာက ႀကီးမားသလို အန္းမိသားစုရဲ႕အေၾကာင္းကို ထဲထဲဝင္ဝင္စုံစမ္းေလ့လာေနပုံေထာက္ရင္ Lion ရဲ႕လက္ဆြဲစကားပုံအတိုင္း က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္ပါမခ်န္ဆိုသလို အန္းတစ္မိသားစုလုံးကို အျမစ္ကေန ႏႈတ္ျပစ္ဖို႔ ႀကံေနတာမ်ားလားလို႔ပင္ ေတြ႕မိတယ္ …
ဒါက ဘယ္ေလာက္အျပစ္ႀကီးမားလိုက္မလဲ … ၿမိဳ႕ဝန္ကိုလုပ္ႀကံတာက ေသဒါဏ္ထိ ျဖစ္နိုင္တယ္ … ဖန္းဂူက ဒီလို႐ူးေကာင္ေတြလိုေတာ့မလုပ္နိုင္ပါဘူး … သူသည္းခံေနတာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ရွိရမယ္ …
ရွန္ေဝက သူခန႔္မွန္းမိသေလာက္ကို ေျပာျပလိုက္တယ္ …
" လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ရွန္ဟႊာမွာ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့အရာတစ္ခုရွိေနနိုင္တယ္ …
အန္းသားအဖက အဲ့ဒါကို သိေနတဲ့ပုံပဲ "
ထိုအခါမွ ရႈယြမ္က သတိရသြားၿပီး သူယူလာတဲ့စာ႐ြက္ေလးကို ထုတ္ျပလိုက္တယ္ …
" မင္းငါနဲ႕လိုက္ခဲ့နိုင္မလား …
ဒါက အဲ့ဒါနဲ႕မ်ား စပ္စပ္ေနမလား "
" အဲ့ဒါဘာလဲ "
" မင္းယြီရဲ႕ DNA နဲ႕ေဆးမွတ္တမ္း "
သူတို႔အခ်ိန္ဆြဲမေနပဲ ရႈယြမ္နဲ႕အရင္းနီးဆုံး ႂကြမ္က်င္ မႈကင္းဆရာဝန္တစ္ဦးထံသြားလိုက္တယ္ … ထိုစစ္ေဆးခ်က္မ်ားကို စစမ္းစစ္ၿပီးေနာက္ ထိက်တဲ့အေျဖတစ္ခုထြက္လာတယ္ … ထိုအေျဖကိုရရွိဖို႔ ေန႕ဝက္ေလာက္ထိ မွတ္တမ္းေတြထဲက လွန္ေလာရွာၿပီးမွ ထြက္လာျခင္းပင္ …
" ရႈယြမ္ … မင္းရဲ႕လူနာက လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုေက်ာ္ေလာက္က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့အမႈနဲ႕ပတ္သပ္ေနတယ္ …
သူသုံးဆြဲတဲ့ေဆးပမာဏမ်ားေနတာက ထိုေဆးကိုတြန္းကန္နိုင္ဖို႔အတြက္ပဲ …
ထူးဆန္းတာက သူမေသပဲ အသက္ရွင္နိုင္တယ္ …
အဲ့ဒိအ႐ြယ္က သူအေတာ္ေလးငယ္ဦးမယ္ဆိုေတာ့ သူမမွတ္မိနိုင္ေလာက္ဘူး …
ၿပီးေတာ့ ေဆးပမာဏကလဲ အနည္းငယ္ေလးပဲ ဝင္သြားပုံရတယ္ …
ငါတို႔ ဒီသက္ေသကို ဘာလုပ္သင့္လဲ "
ရႈယြမ္က အမႈမွတ္တမ္းေတြထဲမွာ ထိုအမႈက အေျဖမေပၚပဲ တိမ္ျမဳတ္ေနတဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္သလို ထိုအခ်ိန္က အမႈကိုင္တဲ့သူဟာ သူ႕ရဲ႕မိခင္ျဖစ္ေနတယ္ … သူမအသက္ ၂၅ အ႐ြယ္မွာ ထိုအမႈကိုစကိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ရႈံးနိမ့္ခဲ့တယ္ … ဒါေၾကာင္ထိုအေၾကာင္းေတြကို အနည္းငယ္သိေနခဲ့တယ္ …
" ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာပါနဲ႕ …
ငါကိုယ္တိုင္ အေျဖရွာခ်င္တယ္ "
" ေကာင္းပါၿပီကြာ … ငါကႏႈတ္လုံပါတယ္
မင္း ဘာမွပူမေနနဲ႕ … ေနာက္လဲ အကူအညီလိုရင္ လာခဲ့ေပါ့ "
" ေက်းဇူးပါကြာ …
ငါေနာက္က်ရင္ မင္းကိုတစ္ခုခုလိုက္ေႂကြးမယ္ "
" အင္းပါ … ငါေစာင့္ေနမယ္ "
သူတို႔ထိုအေၾကာင္းအရာေတြသိၿပီးသြားေတာ့ ျပန္လာခဲ့ၾကေလတယ္ …
" အကိုႀကီး … ခုရွန္ဟႊာမွာျဖစ္ေနတာနဲ႕ အဲ့ဒိအမႈက ပတ္သပ္ေနတာမ်ားလား "
" အဲ့လိုထင္တာပဲ "
" ခု ဘယ္ကိုသြားၾကမွာလဲ "
" အိမ္ေတာ္ကို … မင္းလဲလိုက္ခဲ့ရမယ္ "
*
*
*
*
ရႈယြမ္ရဲ႕ေခၚဆိုမႈကို ရွန္ေဝ မျငင္းဆန္နိုင္ခဲ့ဘူး … သူႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ က်န္းအိမ္ေတာ္ထဲ စတင္ ဝင္လာခဲ့ေလတယ္ …
ဒါက သူ႕မိဘရဲ႕အိမ္မဟုတ္ေသာ္လဲ သူငယ္ငယ္ကတည္းက ေနလာခဲ့တဲ့အိမ္မို႔ အရာအားလုံးနဲ႕ရင္းနီးေနတယ္ …
အိမ္ေတာ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ရွန္ေဝအေတြးေတြထဲမွာ အတိတ္ကအေၾကာင္းအရေတြ တရိပ္ရိပ္ေပၚလာေလေတာ့တယ္ …
' ငါတို႔မ်ိဳးရိုးထဲမွာ နင့္လို ဘီတာတစ္ေယာက္ရွိမေနသင့္ဘူး '
' သူက ဘယ္ေတာ့မွ အရာရွိေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး … သူကဘီတာျဖစ္ေနလို႔ '
' သူ႕အေဖကက ျမင့္ျမတ္တဲ့အယ္ဖာျဖစ္ေပမဲ့ ဘီတာကိုယူတာ အံ့ဩစရာပဲ … ခုတစ္ဦးတည္းရွိတဲ့သားက ဘီတာျဖစ္ေနေတာ့ သူတို႔မ်ိဳးဆက္က ဆိုး႐ြားသြားၿပီ '
' သနားလိုက္တာ … ဘီတာျဖစ္ေနေတာ့ အကိုႀကီးနဲ႕တန္းတူ ေတာ္ေပမဲ့ အခြင့္မရရွာဘူး '
' ဘီတာတစ္ေယာက္က ကြၽန္ပဲျဖစ္သင့္တာ … သူတို႔ဘယ္ေလာင္ခ်မ္းသာပါေစ သူတို႔သားကေနာက္လိုက္ေခြးသာသာပဲ '
ဘီတာ … ဘီတာ … ဘီတာ … စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ … ကြၽန္ေတာ္ ဘီတာျဖစ္ေနတာက အမွားႀကီးမွားတာပဲ … ကြၽန္ေတာ္က မ်ိဳးရိုးကိုမ်က္ႏွာပ်က္ေစတဲ့လူ … ဟုတ္တယ္ အမွိုက္လိုလူ …
" ရွန္ေဝ … မင္းဘာေတြေတြးေနတာလဲ "
ရႈယြမ္လႈပ္ႏွိုးလိုက္မွ ရွန္ေဝ အတိတ္ဆိုးထဲကေန နိုးထလာနိုင္ခဲ့တယ္ …
" ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး …
အထဲဝင္ရေအာင္ "
" အင္း … မင္း အိမ္ထဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန …
ငါမားကိုေခၚထားတယ္ …
သူမမၾကာခင္ေရာက္လာလိမ့္မယ္ "
ရႈယြမ္က အဝတ္လဲဖို႔အတြက္ အေပၚထပ္ကို တက္သြားေလတယ္ … ရွန္ေဝ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕အေတြးေတြက လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလတခ်ိဳ႕သို႔ ျပန္ေရာက္သြားေလေတာ့တယ္ …
က်န္းမိသားစုက မ်ိဳးဆက္တိုင္းဟာ အယ္ဖာေတြျဖစ္ၾကၿပီး သူတို႔က အယ္ဖာမိသားစုလို႔ လူသိမ်ားၾကတယ္ … ၃ ႏွစ္သာကြာျခားတဲ့ အယ္ဖာ ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္ကိုေမြးဖြားၿပီးေနာက္ က်န္းမိသားစုဟာ တဟုန္ထိုး ႀကီးပြားလာၾကတယ္ …
က်န္းရွားေမ့နဲ႕ က်န္းမင္ဟို တို႔ေမာင္ႏွမက အင္အားႀကီးတဲ့အယ္ဖာေတြျဖစ္သလို အလင္းေလာကကိုႏွစ္သက္ၿပီး ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေအာင္ႀကိဳးစားၾကတယ္ …
က်န္းရွားေမ့က အယ္ဖာျဖစ္ေပမဲ့အယ္ဖာအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကိုလက္ထက္ၿပီး က်န္းရႈယြမ္ကို ခက္ခဲစြာေမြးဖြားခဲ့တယ္ … အယ္ဖာ ၂ ေယာက္ကေနေမြးဖြားလာျခင္းေၾကာင့္ ရႈယြမ္ဟာ ရွားပါတဲ့အယ္ဖာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္ …
က်န္းမင္ဟိုကေတာ့ ဘီသာအမတစ္ေယာက္နဲ႕လက္ထက္ခဲ့ၿပီး ဘီတာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ရွန္ေဝကိုေမြးဖြားလာတယ္ … မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းကခ်စ္ခင္ေပမဲ့ အျပစ္ရွာဖို႔ေခ်ာင္းေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက ရွန္ေဝအျဖစ္ကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီးအမ်ိဳးမ်ိဳးအျပစ္ေျပာၾကတယ္ …
ရွန္ေဝအဖိုးေတြကအစ ရွန္ေဝကိုမႏွစ္သက္သလို သူ႕မိဘေတြကိုလဲ အၿမဲလိုလိုဆူပူၾကတယ္ … ရွန္ေဝအေဖက သားနဲ႕မိန္းမကို ကာကြယ္ေပမဲ့ မိခင္က သူ႕ေၾကာင့္နဲ႕ေန႕တိုင္းငိုေႂကြးခဲ့ရတယ္ … ေနာက္ဆုံး ရွန္ေဝ ထိုပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး အေဝးဆုံးကို ထြက္ေျပးခဲ့တယ္ … ဒါက သူပထမဆုံး အိမ္ျပန္လာျခင္းပဲ …
" ရွန္ေဝ … မင္း ရွန္ေဝမဟုတ္လား "
" ေဒၚေလးရွားေမ့ … မဂၤလာပါ "
" မင္းေပ်ာက္သြားလို႔ မင္းမိဘေတြစိတ္ပူေနတာ …
ခုလိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႕ႀကီးျပင္းလာတာျမင္ရေတာ့ ေဒၚေလးလဲ ဝမ္းသာပါတယ္ "
ဆံပင္အနက္ေရာင္ ဂုတ္ထိသာရွည္ၿပီး ရွည္လွ်ားတဲ့အရပ္ ေတာင့္တင္းတဲ့ခႏၶာကိယ္နဲ႕ က်န္းရွားေမ့ဟာ အယ္ဖာတစ္ေယာက္ရဲ႕အေငႊ႕အသက္နဲ႕ျပည့္စုံလြန္းလွၿပီး အသက္ ၄၅ အ႐ြယ္ဟုပင္ မထင္ရေလာက္ေအာင္လွပေနတယ္ … သူမေယာက္်ားမရွိေတာ့ကတည္း သူမတစ္ေယာက္ထည္း႐ုန္းကန္ခဲ့ရေပမဲ့ ခုခ်ိန္ထိ က်န္းမိသားစုရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ဆဲပင္ …
" မား … ေရာက္ေနၿပီလား "
ရႈယြမ္လဲ ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕လာရင္းကိစၥကိုသာ ဦးစားေပးကာ ေဆြးေႏြးၾကေလတယ္ …
သူမက ထိုစာ႐ြက္ကိုျမင္ေတာ့ မယုံၾကည္နိုင္စြာျဖင့္ အထပ္ထပ္စစ္ၿပီးေနာက္ ရႈယြမ္အားၾကည့္ကာ ေမးျမန္းလိုက္တယ္ …
" ဒါကဘယ္သူ႕ကိုယ္ထဲကလဲ …
သူ႕မိသားစုနာမည္ကဘာလဲ … သူတို႔ဘယ္မွာလဲ "
" သူနာမည္က ပိုင္မင္းယြီ …
သူ႕အေမက လီက်န႔္ရွင္း …
သူ႕တို႔မိသားစုအေၾကာင္းကိုေတာ့ အတိအက်မသိရဘူး "
သူမက ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနားေထာင္ေနေပမဲ့ ေနာက္ဆုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ဆုံးသြားသေယာင္ သက္ျပင္ဖြဖြခ်လိဳက္တယ္ …
" ေကာင္းၿပီ … ဒီအမႈကၾကာၿပီဆိုေတာ့ မားအရင္ကဟာေတြ ျပန္ရွာရအုံးမယ္ …
ရွန္ေဝ … သားမင္းအကိုနဲ႕အတူေနပါလား …
ေဒၚေလးမင္းကို ထက္ၿပီးေရွာက္သြားခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး …
ပတ္ဝန္းက်င္က အရင္လို ၿငိမ္သက္တာမဟုတ္ေတာ့ဘူး "
ရႈယြမ္က ဝင္ေျပာလိုက္တယ္ …
" မားစိတ္မပူနဲ႕ … ရွန္ေဝက အသုံးက်တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ …
ခုသူအလုပ္လုပ္ေနတာေလ …
သူ႕ဘဝေလး သူရပ္တည္နိုင္တဲ့အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ "
" အေဒၚမွားသြားပါတယ္ … ရွန္ေဝကို ခုထိ ကေလးေလးလို႔ပဲ ထင္ေနမိတာ …
မင္းအကိုနဲ႕အဆက္အသြယ္မဖ်က္နဲ႕ေနာ္ …
လိုအပ္တာရွိရင္ ေဒၚေလးကိုေျပာ "
" ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး "
သူတို႔အိမ္ေတာ္ကေနျပန္လာခဲ့ၾကတယ္ … ဒီကိစၥကို က်န္းသခင္မႀကီးကိုင္သြယ္မွာဆိုရင္ မၾကာခင္ အေျဖမွန္ထြက္လာေတာ့မွာကို ယုံၾကည္တယ္ …
*
*
*
*
' ဒီႏွစ္ရဲ႕ ပထမဆုံးႏွင္းက်ခ်ိန္မွာ မိဘျပည္သူမ်ား အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္မထြက္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္ရွင့္ …
က်မတို႔ၿမိဳ႕မွာ ႏွင္မုန္တိုင္းက်လာမည္ျဖစ္၍ အတတ္နိုင္ဆုံး အိမ္ထဲမွာပဲ ေနေပးၾကပါရွင္ …
က်န္းမာေရးကိုအထူးဂ႐ုစိုက္ၾကပါ … အသက္ႀကီးသူေတြကို ေႏြးေထြးေအာင္ထားပါ … ဘလာဘလာဘလာ … '
ဒီအခ်ိန္က ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူေတြရွင္းေနၿပီး အားလုံးက သတင္းထဲကအတိုင္း ဘယ္သူမွအိမ္ျပင္မထြက္ၾကေပ … ဒါက မင္းယြီထြက္ေျပးနိုင္မဲ့ အခ်ိန္အခါေကာင္းပဲ …
မနက္မိုးမလင္းခင္ မင္းယြီတို႔ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ ထြက္ခြာရန္ျပင္ၾကတယ္ … ဒီရက္ေတြမွာ ရႈယြမ္နဲ႕လဲအဆက္အသြယ္မလုပ္သလို သူဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာခ်င္ဘူး …
ရာသီဥတုက ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ေဆာင္းရာသီအစျဖစ္၍ ဆင္းရဲသားရက္ကြက္ေလးထဲမွာ ပထမဆုံးက်လာတဲ့ ျမဴႏွင္းေတြနဲ႕ျပည့္ေနတယ္ … မင္းယြီျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ အထုတ္အပိုးေတြကို ျပင္ဆင္ၿပီး ေအးလြန္းလွတဲ့ရာသီမို႔ ဖခင္ကိုေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္သြားေအာင္ ထူထပ္တဲ့အေပၚထည္ကို ဝတ္ဆင္ေပးလိုက္တယ္ …
" သားေလး အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလား "
" ဟုတ္မား … ပါးကိုအရင္ကားထဲေခၚရမယ္ "
' ဒုံး ' တံခါးဖြင့္သံနဲ႕အတြင္ သူတို႔အိမ္ထဲကို သန္မာတဲ့ရဲအရာရွိ ၅ ဦးဝင္ေရာက္လာေလတယ္ … သူတို႔က မင္းယြီျပင္ထားတဲ့ အထုတ္အပိုးေတြကို သယ္သြားၿပီး ကားေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္ …
" ခမ်ားတို႔က … "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔က အထူးရဲတပ္ဖြဲကပါ …
Mr.ရႈယြမ္က Sr. တို႔မိသားစုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ လႊတ္လိုက္တာ …
လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ထိ အားလုံး Mr.ရႈယြမ္ တာဝန္ယူေပးပါလိမ့္မယ္ "
တကယ္ေတာ့ ရႈယြမ္ၿငိမ္ေနတာက ေနာက္ကြယ္ကေန မင္းယြီတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခဲ့တာျဖစ္တယ္ … မင္းယြီသိလိုက္ရေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားပင္ဝဲလာၿပီး ရင္ထဲကေန ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္ … သူတစ္ေယာက္ထည္းဆို ဒီခရီးမွာ စိတ္ခ်နိဳင္မွာမဟုတ္ဘူး … ခုေတာ့ အရာအားလုံးစိတ္ေအးသြားရၿပီ …
မင္းယြီတို႔ မိသားစုေလး သူတို႔ရဲ႕အိမ္ငယ္ေလးကို စြန႔္လႊတ္ကာ ဘဝသစ္ကို ဖန္တီးဖို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့တယ္ … အေစာင့္အရွာက္ေတြက ဘယ္သူမွ သတိမထားမိေအာင္ မိယြီတို႔မိသားစုကားနဲ႕ အနည္းငယ္အကြာမွာ မ်က္ေျခမပ်က္ေစာင့္ၾကည့္ေပးရင္း လိုက္ပါလာခဲ့တယ္ …
သူတို႔ထြက္လာခ်ိန္က မနက္ေစာျဖစ္၍ ေနအလင္းေရာင္ျဖျဖေလး ထြက္ေပၚလာတဲ့အခါ သူတို႔ကားေလး ၿမိဳ႕အျပင္သို႔ေရာက္လာခဲ့ၿပီ …
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ နံနက္ခင္းျဖစ္၍ ေနေရာင္ျခည္ထြက္ေပၚလာေလ ျမဴခိုးေတြ ေဝဆာလာၿပီး သတင္းထဲကအတိုင္း ႏွင္းမုန္တိုင္ က်လာခဲ့တယ္ … ကားလမ္းေတြက ျမင္မရေလာက္ေအာင္ထိ ျမဴေတြဖုံးလို႔ေနတယ္ … တေျဖးေျဖး ကားရဲ႕သြားႏႈန္းက ေႏွးေကြးလာၿပီး ႐ုပ္တရပ္ ထိုးရပ္သြားေလတယ္ …
အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ မင္းယြီ တုန္ခါေနေသာ္လဲ သူ႕မိဘေတြကို ဦးစားေပးကာ ပါလာသမွ်အေႏြးထည္ေတြကို ဖခင္နဲ႕မိခင္အား ၿခဳံးလႊားေပးထားတယ္ … ၿမိဳ႕အျပင္ထြက္လာခဲ့နိုင္၍ မင္းယြီရင္ထဲက အပူလုံးႀကီးလဲ က်သြားခဲ့ၿပီ …
သူေရာက္တဲ့ေန႕ကတည္းက မိခင္အိပ္ေရးေတြပ်က္ေနခဲ့တာ ခုလိုစိတ္ခ်လက္ခ် ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနတာကို ျမင္ရေတာ့ မင္းယြီေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္မိတယ္ …
မင္းယြီအေနာက္ကိုမွီလိုက္ၿပီး မ်က္လုံးပိတ္လိုက္တဲ့တစ္ခန အိမ္ေမာက်မလိုျဖစ္သြားခ်ိန္ ေအးဆက္ေနတဲ့သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေပၚသို႔ ေႏြးေထြသည့္အရာတစ္ခု လႊမ္းၿခဳံခံလိုက္ရျခင္ေၾကာင့္ ေက်နပ္စြာပင္ ညည္းၫူမိသြားတယ္ …
" ဟင္း … ေႏြးလိုက္တာ "
သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေလးက ႀကဳံ႕သြားၿပီး ထိုေႏြးေထြမႈကို ပိုရရွိေအာင္ ကိုယ္ေပၚကအရာေလးအား မ်က္လုံးေတြဖုံးသည္ထိ ဆြဲယူကာ ၿခဳံလိုက္မိတယ္ …
သူ႕ရဲ႕ႏွဖူးေပၚသို႔ ပူေႏြေႏြး လက္တစ္စုံက လာေရာက္ စမ္းသပ္လိုက္တဲ့အခါ မင္းယြီ မ်က္လုံးေတြကို ေျဖးညွင္းစြာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္ …
ျမဴမႈန္ေတြ ဖုံးေန၍ ကားအျပင္ကလူကို မသဲကြဲေပမဲ့ သူ႕ကိုထိေတြ႕ေနတဲ့ လက္နဲ႕ အနံ႕အသက္ေတြကို မင္းယြီ ရင္းနီေနတယ္ …
" အေအးပတ္ၿပီး ေသသြားခ်င္လို႔လား … ဟမ္ …
ဒီရာသီက ခရီးထြက္ဖို႔မေကာင္းဘူး "
ဒီ … ဒီအသံက …
မင္းယြီလန႔္ျဖန႔္သြားၿပီး သူ႕ႏွဖူးေပၚကလက္ကို ဖယ္ထုတ္ကာ တြန္းလႊတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး ေၾကာက္လန႔္စြာျဖင့္ တုန္ရီေနေသာအသံေလးျဖင့္ နာမ္စားတစ္ခုကို ေရ႐ြတ္လိုက္တယ္ …
" ရွန္ … ရွန္ဖန္းဂူ "
.
.
.
.
To Be Continued
( ေနာက္အပိုင္းမွာ ဖန္းဂူေလး နည္းနည္းဆိုးပါမယ္ … စိတ္မဆိုပါနဲ႕ေနာ္ … သူ႕ေဘဘီေလးကိုျပန္ေခၚခ်င္လို႔ပါ … 🥰
ဒီဝတၳဳမွာ အဓိကပါဝင္မဲ့ မိသားစုေတြကိုေျပာျပမယ္ …
ရွန္မိသားစု … က်န္းမိသားစု … ပိုင္မိသားစု … ပတ္မိသားစု … အန္းမိသားစုကေတာ့ တစ္ဝက္ေလာက္ထိပါပဲ … ဒါမဲ့ တျခားဗီလိန္ေတြရွိပါေသးတယ္ … Fic တစ္ခုလုံး အစစ္မ ဝင္ရႈတ္ေနတာမ်ိဳး လုံးဝမဟုတ္ပါဘူး … ဒါေၾကာင့္ ဖန္းဂူကို ႏြားလို႔ေျပာေနတာေလးရပ္ေပးပါ … ဖန္းဂူက ခေၾသၤ့ပါ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး …
မိသားစုေတာ္စပ္ပုံေတြ အတိတ္ေတြ ၿပီးမွ အတိအက်နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပမယ္ေနာ္ … ခုက အခန္းမေစ့ေသးလို႔ …
မေန႕က ဒါဒါေလးေတြအားေပးၾကေတာ့အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ … ဒီေန႕လဲ အားေပးဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ … အရွည္ႀကီးေရးေပးထားတယ္ … အဆုံးထိဖတ္ၿပီးရင္ Votiနဲ႕ ဖိဘတ္ေလး ဝင္ေရးေပးသြားေနာ္တ်ဲတို႔ … 🙆♀️ )