[Chapter 43]
(GARNETT POV)
Saktong 7pm pag-labas ko ng restaurant sinalubong ako ni George. Hanggang ngayon hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya ang tungkol sa aming dalawa ngayon ni Raven.
"Kumusta ang trabaho?"- he ask me
Ngumiti ako sa kanya.
"Okay naman, ikaw kumusta?"
"Hmm ayun nakakapagod, pero ngayon nawala dahil nakita kita."
Napapangiti naman ako, ibang klase talaga siya bumanat. S-Siguro heto yung mamimiss ko sa kanya.
"Ano? Let's go? Siguradong hinihintay na tayo ni Joji."
Tumango ako at ngumiti.
After that ..
Habang naglalakad kaming dalawa tahimik lang, hindi ko maiwasang masaktan ngayon dahil hindi ko talaga alam kung dapat ko na bang sabihin sa kanya o huwag muna.
Pero ayokong habang tumatagal mas umasa pa siya.
P-Pero ayoko rin siyang saktan ..
"Alam mo .. sa tuwing nakikita kita palagi akong napapatingin sa suot mong kwintas, kapag nakikita kong suot mo 'yan .. mas sumasaya ako dahil alam kong hanggang ngayon may tiwala ka parin sa akin na hihintayin kita hanggang sa gumaraduate ka."
Napalunok ako ng simple at ngumiti sa kanya.
"Thank you for giving me a second chance, hindi ko hahayan na masira ang tiwala mo sa akin."- he said
Pakiramdam ko maiiyak ako ..
Ang sakit sa pakiramdam ..
May isa akong taong pinapaasa ngayon at nasasaktan ako dahil nasasaktan ko sya.
"Ahm George, m-may sasabihin ako sa'yo."
Huminto kami sa paglakad.
"A-Ahm ano kasi .."
*ring.ring.ring.*
May tumatawag sa phone nya. Pagtingin nya sa phone nya napatingin siya sa akin.
"W-Wait lang ha."- pagkasabi nya nun sinagot nya yung call
"Hello?..........w-what?!......sige pupunta na ko dyan!"
"Ano 'yon, George?"
"S-Sorry Garnett, pero si Mama."
"Bakit anong nangyari?"
Unti-unti na siyang naiiyak.
"T-Tara na!"- hinila ko na siya paalis para pumunta sa hospital.
_________________________________
Pagdating namin sa hospital nakita agad namin si Joji na iyak ng iyak sa lobby, nang makita nya kami agad siyang tumakbo palapit kay George.
"K-Kuya.....si m-mama...."
"Anong nangyari kay Mama? ha?"- pinupunasan ni George ang mukha ng kapatid nya.
"Sabi ng...d-doctor.....wala na daw po si ..m-mama...k-kuyaaaa...."- iyak ng iyak si Joji.
Hindi ko narin mapigilang hindi umiyak, niyakap ni George si Joji at nagmadali na kaming pumunta sa room ng Mama nya. Pagdating namin doon halos mapahinto at hindi makapagsalita si George, tumutulo ang mga luha niya. S-Sobrang sakit .. pati ako nasasaktan na nakikita siyang lumuluha ngayon dahil wala na ang Mama nya.
"M-Ma?... MA!"- agad na lumapit si George sa Mama nya, nakataklob na ito ng kumot pero tinanggal nya. Agad nya itong niyakap ng sobrang higpit habang umiiyak.
"M-Maaaaa! Bakit ka sumuko agad?!" Maaa!!!"
Umupo ako at niyakap si Joji, s-sobrang bigat sa dibdib. B-Bakit kailangan mawala ang mga mahal natin sa buhay? B-Bakit?!
_________________________________
Chineck ko ang oras 10pm na, nananatiling nandito lang ako sa upuan at pinatulog muna si Joji habang inaasikaso ni George ang Mama nila.
Maya-maya dumating na si George, napatayo agad ako at lumapit sa kanya.
"G-George."
Tulala lang siya habang tumingin sa akin ng marahan, kasabay nun ang pag-tulo ulit ng mga luha niya.
"G-Garnett... si M-Mama.... wala na siya."
Tumulo agad ang mga luha ko, niyakap ko siya agad ng mahigpit.
"H-Hindi ko kaya......h-hindi ko kaya....."- he whispered while crying
Ang bigat sa pakiramdam, sobrang sakit. Ramdam na ramdam ko ang sakit na nararamdaman ngayon ni George.
"N-Nandito lang ako , hindi kita iiwan."- marahan kong sabi sa kanya.
Pagkatapos nun, pinilit nya akong umuwi kahit ayoko. A-Ayoko kasi siyang iwan lalo na't alam kong balang araw masasaktan ko rin siya. P-Paano ko masasabi sa kanya ngayon ang tungkol sa aming dalawa ni Raven? A-Ang hirap .. h-hindi ko kaya, hindi ko na alam kung anong gagawin ko.
Pag-uwi ko sa bahay, napahinto ako nang makita ko si Hazel na nakaupo sa sofa at iyak ng iyak. Napahinga ako ng malalim at lumapit sa kanya, kahit hindi ko pa alam ang dahilan kung bakit siya umiiyak .. tumutulo narin ang mga luha ko.
"A-Anong nangyari? Bakit ka umiiyak?"
Nakayuko lang sya, pinunasan nya ang mukha nya.
"S-She's pregnant .. Cristina is pregnant."- she's crying
Nagulat ako sa sinabi niya.
"M-Mahal na mahal ko si Jerome..... sobrang sakit, s-sobrang sakit dahil heto yung sign na hindi talaga kami ang para sa isat-isa.........s-sobrang sakit Garnett, parang dinudurog yung puso ko........h-hindi ko na alam ang gagawin ko........"
Niyakap ko siya ng mahigpit.
We both crying ..
"Ssshhhh tahan na, s-siguro nga hindi talaga siya ang para sa'yo...... m-maraming lalaki diyan.......may makikilala ka pa......."
Naiintindihan ko ang nararamdaman nya ngayon, bilang kaibigan nasasaktan din ako.
"B-Bakit kayo lang ang magkayakap?"
Napatingin ako sa harap namin, si Elisha at Ami umiiyak. Napangiti naman ako at mas lalong naiyak.
"G-Garnett... H-Hazel..."- Ami's crying
Lumapit sila sa amin at agad kaming nag-yakapang apat.
"Hazel narinig namin ang lahat kanina, nasasaktan rin kami dahil sa sitwasyon mo.....a-alam naming nasasaktan ka ngayon ng sobra.....s-sorry dahil jinudge namin kayo ni Garnett.....s-sorry."- Elisha said
"H-Huwag na tayong mag-aaway ha, tayo-tayo nalang ang magkakampi dito."- i said
Wala kaming ibang ginawa kundi umiyak ng umiyak. At dahil rin doon nagkaayos na ulit kaming apat.
KINABUKASAN
Habang kumakain kami ng almusal, kahit papaano nakakapag-kwentuhan na ulit kaming apat at nagtatawanan.
"Hazel paano 'yan kung magkita-kita kayo ulit nila Jerome at Cristina sa campus?"- Ami ask
Tumingin naman siya sa amin at ngumiti.
"Okay lang, hindi ko naman sila maiiwasan dahil nasa iisang school lang tayo nag-aaral."- she said
"Tama yan, let's move on nalang para hindi kana mas masaktan pa."- Elisha said
Ngumiti lang si Hazel at kumain nalang ulit. Hays!
_________________________________
Habang naglalakad kami sinusubukan kong i-contact si George pero hindi siya sumasagot. Medyo nag-aalala ako, ano na kayang nangyari? Kumusta na kaya siya?
"Sino yan?"- Elisha ask me
"Si George."
"Bakit?"
Humarap ako sa kanila.
"Namatay ang Mama ni George kagabi lang."
Nagulat silang tatlo.
"Kaya pala ginabi kana ng uwi kagabi."- Hazel said
Tumango ako
"Kawawa naman si George."- Ami said
"Anong balak mong gawin?"- Elisha ask
"Gusto ko siyang puntahan, pero siguro mamayang dismissal nalang."
Napatango-tango nalang sila.
Maya-maya bago ako pumasok sa classroom pumunta muna ako sa library para kumuha ng books habang naghahanap ako nang may humatak sa akin bigla.
"Raven?"- gulat kong pabulong.
Nandito kami sa sulok ng library.
"I miss you."- he whispered
Natawa naman ako.
"Miss agad?"
Tumango siya. Hindi naman mawala ang ngiti sa labi ko. Marahan nyang inilalapit ang mukha nya sa akin, inilayo ko siya.
"Baka may makakita sa atin dito."- i said
"Don't mind them."- then he kissed me agad-agad, hindi na ako nakapagreklamo. Napahawak nalang ako sa dibdib nya.
He kissed gently my upper lip, then after that yung lower lip naman. Pinag-lalaruan nya ang mga labi ko pero nakaka-enjoy sa pakiramdam.
Hinawakan niya ang leeg ko at unti-unting dumidiin ang mga halik niya, wala akong magawa kundi gumanti sa mga labi niya.
After minute .. marahan siyang lumayo, i lick my lips then i looked at him.
"I-I'm sorry, i just wanna kissed you so long."- he said
Napangiti ako ng malapad, tapos hinila ko siya para umupo muna kami. Pagkaupo namin hinawakan nya agad ang kamay ko sa ibabaw ng lamesa, magkaharap kaming dalawa.
"What are you doing here? Paano mo nalaman na nandidito ako?"- i ask
"I followed you."
Natawa at napailing ako, ibang klase. Pinagmamasdan naman niya ako ng mabuti.
"I miss you .. so much."- he said. "Matagal na kitang hindi nakakasama ng matagal."- dagdag nya pa
Nalungkot naman ako sa sinabi nya.
"Hanggang kailan tayo magiging ganito? Hanggang kailan tayo magtatago na okay na tayong dalawa sa mga kaibigan mo?"
Napahinga ako ng malalim.
"Kumusta na ang parents mo?"- i ask
Siya naman ang napatigil sandali sa tanong ko.
"Actually they're still not okay, but nakikita ko ang effort ni Daddy kay Mommy."- he said
Napangiti naman ako at napatango.
"Nasabi mo na ba sa kanya?"
Napatingin ako sa kanya ng diretso.
"Nasabi mo na ba kay George ang tungkol sa atin?"
Napayuko ako.
"H-Hindi ko masabi, namatay ang Mama nya kagabi. H-Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya nang hindi siya masasaktan."
Hinawakan niya ng mabuti ang kamay ko.
"I understand, but habang tumatagal mas lalo siyang masasaktan kapag hindi mo pa sinabi."
Hindi ako makapagsalita, h-hindi ko talaga alam kung papaano.
"Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko ang kwintas na 'yan sa leeg mo."
Nagulat ako sa sinabi niya.
"Raven?"
"Sorry Garnett, kung hindi mo kayang sabihin sa kanya ako ang magsasabi."
"N-No, ako ang mag-sasabi sa kanya."
"Pero kailan pa?"
Huminga ako ng malalim.
"H-Hindi ko alam, pero don't worry sasabihin ko rin sa kanya. Naghahanap lang ako ng tiyempo."
Hindi na nagsalita si Raven at binitawan nalang ang kamay ko. Ang bigat sa pakiramdam, okay na kaming dalawa pero parang hindi parin dahil sa pagkakamali ko. Dahil sa maling desisyon na ginawa ko. Tsk!
"Are you mad?"- i ask
Umiling siya.
"I really miss you, nalulungkot lang ako dahil kahit gusto na kitang makasama pero hindi pa pwede."
Hinawakan ko ulit ang kamay niya.
"I miss you too, kung alam mo lang."- i said
(HAZEL POV)
Bago kami makapasok sa classroom nang makita ko si Cristina na nakatayo sa tapat ng classroom namin.
Pagka-lapit ko ..
"Hazel, mauna na kami sa loob."- Ami said
Tumango lang ako. Lumapit ako kay Cristina.
"H-Hazel pwede ba tayong mag-usap?"
Ngumiti ako sa kanya.
"No need Cristina, alam ko na ang lahat .. kung ako lang rin ang inaalala mo, don't worry i'm really fine."
Unti-unti naman siyang umiyak.
"I am really sorry ... pinilit ko na itago sa kanya pero hindi ko alam na malalaman nya 'yon kahapon."
Medyo nabigla ako sa sinabi niya.
"Itatago? Anak nyo ni Jerome 'yan, anak nya. Kaya bakit itatago mo sa kanya?"
"Dahil ayaw kitang masaktan Hazel, a-alam ko kung gaano mo kamahal si Jerome .. a-alam ko rin na mahal na mahal ka ni Jerome."
Hindi ko na napigilan ang mga luha ko.
"I said i-i'm okay, so don't worry."- i said
"Pero Hazel, paano ka?"
Tumingin ako sa kanya ng mabuti.
"Don't mind me, tanggap ko na. Tanggap ko na hindi kami ang para sa isat-isa."
She's crying ...
Lumapit ako at niyakap siya ng marahan .
"Huwag kang magpapaka-stress ha, baka madamay si baby. Don't forget na kunin rin kaming ninang kapag bibinyagan na siya. O-Okay?"
Napahiwalay naman ako sa kanya ng marahan nang makita ko si Jerome sa likuran niya, papalapit siya dito.
Pinunasan ko agad ang mukha ko.
"S-Sige na, pasok na ako sa loob."- paalam ko agad kay Cristina at pumasok na agad sa loob.
Dahil dito lang naman ang pwesto namin sa unahan nakaupo agad ako.
"Are you okay? Kumain kana ba?"- dinig kong tanong ni Jerome kay Christina
Napayuko ako, parang pinapako yung puso ko sa sobrang sakit.
"Mamaya nalang siguro, papasok na ako sa klase ko."- Cristina said
"But why? Hindi ka pwedeng mag-skip ng food para sa baby natin. Let's go, ihahatid na kita sa room mo then i buy some foods for you."- Jerome said
Huminga ako ng malalim at pinunasan ang mukha ko. Kaya mo yan Hazel, makaka-move on ka rin.
(GARNETT POV)
BREAKTIME
Palabas na kaming apat sa classroom nang hilahin ako bigla ni Raven, tumatakbo kami ngayon palabas ng campus.
"Teka, saan tayo pupunta?"
"Kakain tayo sa labas."
Natawa nalang ako. Pagdating namin sa labas bumili kami ng kwek-kwek then umupo kaming dalawa sa gilid at doon kumain.
"Bakit nag-sawsaw ka ng ketsup?"- tanong nya, haha! Sinawsaw ko kasi kwek-kwek ko sa ketsup para maiba naman.
"Wala lang, para lang maiba."- sabay subo ko ng kwek-kwek at ngumiti sa kanya.
Natawa naman siya sa akin.
Nung tapos na ako kumain, pag-tingin ko sa kanya hindi ubos yung kinakain nya.
"Tagal mo naman kumain."
Tumingin siya sa akin at ngumiti. Nagulat naman ako nang bigla siyang lumapit sa akin. Hinawakan nya ang likod ng ulo ako at maraban na inilipat sa kanya.
Hinalikan nya yung gilid ng lips ko.
Hindi 'yon basta halik ..
He lick my lips hanggang sa tuluyan nya na akong hinalikan.
Nananatili lang akong nakadilat habang hinahalikan nya ako.
H-Hindi ako makagalaw.
Pagkalayo niya sa akin .. binigyan niya ako ng isang ngiting nakakapang-asar.
"Masarap pala yung ketsup sa kwek-kwek."- he said
Hinampas ko siya.
"Baliw ka!"
"Hahaha bakit?"
"Tss ewan ko sa'yo! Huwag na huwag mo ngang gagawin sa public 'yon!"
"Bakit naman hindi? Wala namang tao eh."- natatawa pa nyang sabi
"Tss."
Pero apatigil ako bigla ..
Nakatayo siya sa hindi kalayuan at nakatingin lang sa amin ngayon.
Napatayo agad ako ..
"G-George .."
To be continued ...