"Wala na tayong stock!" I shout. Marahan kong sinara ang cabinet kung saan nakalagay ang mga pagkain namin.
Kinuha ko ang mga labahin na damit na nakalagay sa sofa. Dito na kasi kami sa salas nag unpacked pagkatapos ng ilang araw na bakasyon.
"Sino mag go-grocery ngayon?" Kyl yawned. Halatang tamad na tamad syang bumaba sa hagdan.
"Ako nalang." Uminom ako ng tsaa. "Pahiram nalang ng susi-"
Kumunot ang noo nya. "Bakit?, Sasakyan ko gagamitin mo?..." Dumiretso sya sa sofa. "-may sasakyan ka naman ah"
"Ayoko nga!" I chuckles. "Sayang sa gas Yun. Bilisan mo na kyl. 70-30 Hatian natin ah"
Namilog ang mata nya. "Ulul."
I laugh. "Hmm. Sige, 35%-65% nalang!" Lumapit ako sa kanya. "Oh. Hindi ka na lugi doon ah. Pasalamat Ka mabait ako-"
"Umalis ka na Me!" Sigaw ni Kyl pagkatapos ilapag ang limang libo sa lamesa.
Hindi ko napigilan ang pagtawa habang tinitignan ko sya. Sinapo nya ang ulo nya at halatang nanakit 'yon marahil ay dahil sa jet log.
"Susi pa." I chuckles.
She point her bag. "Kunin mo nalang."
Hindi nya na inintay ang sagot ko at muli na syang humiga.
Napailing nalang ako bago ako lumabas ng bahay. Walang binigay na listahan si Kyl. Mukhang ako ang masusunod ngayon.
I whistle as I enter the car. Hinaplos ko ang upuan ng kotse ni Kyl. Buti naman naisipan nyang ipacar wash 'to.
"7,530.75 ma'am." Saad ng kahera.
Tumango nalang ako pagkatapos iabot ang bayad. Shems. Mukhang mabigat ang mga boxes ah.
Nasapo ko ang ulo ko nang mailagay ko lahat ng pinamili sa sasakyan.
"Sisingilin ko talaga ng 10% pa yung doktor na yun." I sighed.
Ilang beses akong napalunok nang makita ko ang pamilyar na sasakyan na nakaparada sa tapat ng bahay ni Kyl. Halos mapamura ako ng maalala ko ang kotse ni sir Hans.
"So what I need to do?"
Kumalabog ang puso ng marinig ko ang boses ni Kyl. Halata ang pagkainis nyun. Hindi na ako nag abalang kunin pa ang mga pinamili ko sa sasakyan.
Tumakbo na agad ako papasok sa loob.
"Ma'am. I thought Esha is here." Lalo akong kinabahan nang marinig ang malumanay na boses ni Hans.
Huminga muna ako ng malalim bago ko tuluyang pihitin ang doorknob. Sinigurado ko na hindi 'yon Lilikha ng kahit anong ingay.
Unti unti kong sinilip ang loob. Prenteng nakaupo si Kyl sa sofa habang likod lang ni Hans ang nakikita ko. Halatang hindi sya inalok na umupo ni Kyl.
"Do you have an idea what's going on, don't you?-"
Nagtaasan ang balahibo ko nang muling magsalita si Kyl. Galit sya. Halatang-halata 'yon sa paglamig ng tono ng boses nya.
"Can you enlighten me-"
"I'm home!" Hindi ko na inantay na matapos magsalita si Hans, pumasok na ako sa bahay.
I saw Kyl rolled her eyes the momment her look drop to my hands. Napalunok nalang ako nang maalala na wala pala akong dala.
"Iniwan ko sa sasakyan. Nahirapan akong mag park ih." pagdadahilan ko.
Pasimple nyang nginuso si Hans na ngayon ay nakatingin saakin. I awkwardly smile at Kyl.
"Zup sir?" I Said. Humakbang ako papalapit sa kanila.
Ramdam ko ang tingin ni Hans sa akin. Hindi ko nalang 'yon pinansin ang mas importante ay ang sama ng tingin ni kyl sa kanya. Para itong sasabog kahit anong oras mula ngayon. Pulang pula ang mukha nya.
"Ma'am, can I talk to-" Nilingon ako ni Hans. "—Esha"
Kyl laugh. "Doctor ako hindi teacher."
I bite my lower lip. Pinanlakihan ko sya ng mata. I swallow as I look at Hans. Halata ang pagpinta ng gulat sa mata nya.
I awkwardly smile. "Bakit kayo nandito sir?" Pasimple kong siniko si Kyl para hindi na sya muling magsalita.
He didn't look at me. Diretsyo ang tingin nya kay Kyl na parang batang ayaw matawag sa recititaion.
He cleared his throat. "Doc. I just want to talk to her—"
"Wala naman akong sinabing Hindi pwede—"
Siniko ko si Kyl. "Hahatid ko lang sya sa labas Kyl."
Pilit akong ngumiti kay Kyl bago ko hinila palabas si Hans. I know my cousin more than anyone else. Alam ko kung ano ang magiging resulta pag tumagal pa si Hans sa bahay na 'yon.
Napalunok ako ng humigpit ang kapit ni Hans sa kamay ko. Nag angat ako ng tingin sa kanya. Those calm blue eyes look directly at me. Halos maduling ako sa lapit namin sa isat isa.
"Ahmm." I cleared my throat as I step back. Kinalas ko narin ang pagkakahawak ng kamay naming dalawa.
"Sige na sir." Nag Iwas ako ng tingin. "Bye bye na. Marami pa akong gagawin ih—"
"Samahan mo ako sa mall." Malumanay na saad nya.
Namilog ang mata ko. Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya. Nakatayo parin kaming dalawa hindi kalayuan mula sa bahay ni Kyl.
"A-ako?" I point myself. "Stewardess ako hindi maid!"
He press his lips. "Now I know, that both of you are from the same bloodline." Naiiling na saad nya.
"Ulul." I laugh. "Sige na sir. Umalis ka na——babush"
"Let's go?" He ask.
"Anong let's go?" Tinuro ko sya habang tumatawa. "You! Go."
Bigla namang sumama ang timpla ng mukha nya. He smirk. Sinandal nya ang isang kamay nya sa nguso ng sasakyan nya.
"Come again." He almost whisper.
I slightly smile. "Sir. Naka leave ako—"
"At pag hindi mo ako sinamahan sisiguraduhin kong wala ka ng trabahong mapapasukan." He smirk.
Saglit na kumunot ang noo ko. Pero hindi 'yon ang tagal. Humakbang ako ng ilang ulit palapit sa kanya. Ramdam ko ang pagtibok ng puso ko. Palakas iyo ng palakas.
"Go ahead." I playfully smile. "Hindi naman na ako mag tatagal sa DIA."
Akmang mag lalakad na ako palapit sa bahay nang marinig ko ang tawa nya.
"Sisiguraduhin kong wala ni isang Airline ang tatangap sayo." I slowly turn around as I heard those words.
"Huh?" Umuwang ang labi ko habang nakatingin sa kanya.
"Try me Esha. I can do those things." He sighed.
Pinaglalaruan nya ang susi ng sasakyan sa kanang kamay habang ang isa naman ay nakatungkod sa sasakyan.
I sigh. DIA is the most powerful airline. Hindi ako pwedeng tumanggi. This man can ruin my image in just a word.
"Hindi ako pwedeng magtagal. Marami pa akong kailangan tapusin—"
"Talaga?" He ask.
Halata ang pagkislap ng mata nya. Parang bata na na pagbigayan sa gusto.
"Ano bang trip mo sa buhay?" Tanong ko.
Ilang minuto na kaming nasa byahe. Hindi ko rin malaman kung bakit ba ako sinama ng lalaking to.
"I just want to talk to you." He sigh. Saglit nya akong nilingon bago ibaling ang atensyon sa kalsada.
I pout. "Kawawa ka naman. Siguro kaya ganyan yung ugali mo wala kang makausap sa inyo." I joked.
He slightly smile. Hindi ko inaasahan na ganon ang magiging reaksyon nya. Akala ko bibira pa sya.
"Yeah. Somewhat like that." Seryosong saad nya.
"Huh?" Hindi ko mapigilang makonsesnya sa biglang pag lamya ng boses nya.
Nag kibit Balikat sya. "Sorry for what I've said."
Bumagsak ang paningin ko sa manebela. Halata ang paglabas ng ugat sa kamay nya.
I chuckles. "Sir. Wag kang ganyan—"
Bahagya nya akong nilingon. "Why?" Kunot noo nyang tanong.
I smile. "Kasi ganyan yung ano ih—" Napakamot ako sa ulo.
"Yung mamatay na, bumabait."
Sinamaan nya ako ng tingin bago muling binalik ang atensyon nya sa kalsada.
"I thought you really take those words seriously." Saad nya.
I pout. "Sino ba namang hindi seseryusin yung mga sinabi mo. Eh napaka titindi..." I seriously said. "Sa talang buhay ko ngayon lang ako nakakita ng taong kagaya mo."
He cleared his throat. "Maybe you are right when you've said that I didn't have a person to talk to, so I became this person—"
Umayos ako ng pagkakaupo. "Hindi naman sa ganon. Malay mo baka high blood kalang kaya ka ganyan-"
"Esha." Madiin na saad nya. "I want you to talk to me. SERIOUSLY"
Nag peace sign ako. "Dapat pinatignan natin yung blood pressure mo sa bahay kanina."
"Esha, Seryosohin mo nga ako!" He exclaimed. Halata ang pagkainis sa boses nya.
I pout. Hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita ko ang pamumula ng pisnge nya.
"Bakit jowa ba kita?" I laugh. Pilit kong dinadaan as tawa ang mabilis na takbo ng puso ko.
He smirked. "Bakit kailan bang maging jowa kita para mag seryoso ka?"