"Huh?" I gulp.
Hawak-hawak ko parin ang cellphone ni Risimei na hinablot ko kanina. Hindi ako makapaniwalang kinakausap ni KC ngayon si Hans.
I forgot they're in the same world. In the business world.
I pout. "Ang akala ko pa naman si Lalay yung gagawa n'yun—" Bulong ko sa sarili ko. Ramdam ko ang malakas na pagkabog ng dibdib ko.
"Tsk." Risimei murmured. "Si Shiela kinwentuhan lang 'yung asawa nya about dun kaya nga sya nag offline ih."
Napauwang ang labi ko sa sinabi nya. Bumalik ako sa pagkakaupo bago muling ibaling ang atensyon sa kanya.
"Ano daw sabi?" Nasapo ko ang ulo ko. "Nakakahiya naman. Ano ba kayo, sobrang simple lang naman ng problema. Bakit kailangan bang lumabas saatin?—"
"Attorney Corpuz is her husband." Kyl said. "Hindi ka na dapat magtaka kung ikwekwento nya 'yun sa kanya. That's her other half"
Nilingon ko muli si Risimei. "Ano daw sabi?" I ask.
Napanguso sya habang na nakatingin sa screen ng phone nya.
"That's the attitude of Hans. Pero hindi nya ugaling mag sayang ng oras sa stewardess department at never nya pang kinausap ang mga empleyado nya." Nag angat ng tingin si Risimei saakin pag katapos nyang basahin ang text ni Shiela.
"That is what Shiela's husband said." Risimei sighed.
Kumunot ang noo ko sa sinabi nya. "Hindi?... Hindi nya ugaling kausapin ang mga empleyado nya?" naibagsak ko ang balikat ko.
"So... Why he just did it?" Mahinang saad ko.
Kyl cleared her throat. Nakuha nya naman lahat ng atensyon namin. Ang tingin nya ay nabaling sa lamesa.
"Why Kyl?" Tresha ask.
She smirk. "People change. And love is the great factor of it." Nag angat sya saakin ng tingin.
Bigla naman kumalabog ang puso ko sa sinasabi nya. Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya.
"F-for real kyl?" I sigh. "Love talaga ang nakikita mong rason kung bakit ako pinagalitan? Hindi ba pwedeng grabe lang yung pressure saakin at expectation na hindi ko alam kung paano ko marereach?"
Nagkibit balikat sya. "We don't know, maybe... Just maybe." She smile playfully.
Napapikit nalang ako sa reaksyon nya. Hindi ko na dapat pansinin ang babaeng to. Broken hearted ata to kaya nababaliw. Now I believe in crazy love.
"Pero may point kayo pareho!" Tresha shout. "It can be love or pressure."
Inirapan ko si Tresha nang biglang sumigla ang boses nya.
"Kaya ka nasasaktan ih. Masyado kang fan ng pagmamahal." I sigh. "Ano ka ba? Isipin nalang muna natin.Kunwari it's love—" Hindi mapigilang mapaduwal.
Hindi naman mapatid ang tawanan nila. I sighed. Nilingon ko si Jannilyn na kagat-kagat ang kamay nya habang nakatingin saakin.
"Tawa-tawa ka jan!" I chuckles. "Parang ikaw hindi ka nasaktan ah—"
Umilag ako nang lumipad ang isang kutsara mula sa kamay ni Jannilyn. Hindi ko napigilan ang pag tawa. Shems. Mukhang mapapatay ako dito, kapag hindi pa ako tumigil.
Kinalma ko muna ang sarili ko bago ako humarap sa kanila.
"It's not love. I'm sure" I sighed.
"Sinabi ko rin 'yan noon!" Tresha exclaimed.
I laugh. "Hindi 'yun pagmamahal. Katangahan 'yong sa'yo, magkaiba silang dalawa. Kung mahal ka hindi sya gagawa ng alam nyang ikakasakit mo." I look at her directly.
"—Pero ginawa nya. Hindi lang isang beses." I added.
Hindi na ako kinibo ni Tresha. Umayos nalang sya ng upo.
"Well, it might be love also. Kasi minsan isa 'yung paraan natin para mag papansin..." I heard Kyl laugh.
"Seryoso ka?" Saad ko. "Ikaw? Bakit nga ba——"
"Okay. Shut up na, Me." She sarcasticly laugh.
Nilingon ko si Jannilyn na nag iwas na ng tingin. Mukhang ayaw nya naring ungkatin ang nangyare.
"Owws. I can't relate" Risimei commented.
I laugh. "Nagtaka ka pang unggoy ka!" I sigh. Hindi ko na pinakingan ang mga angal nya.
"Kachat mo si KC? Told her that she doesn't need to be angry anymore." Sinandal ko ang likod ko sa upuan.
"Isang buwan nalang naman tapos na ang kontrata ko. Hindi na ulit ako mag tatrabaho doon." I said.
Buti nalang hindi ako pumirma ng long-term contract.
"Seryoso?" Kyl ask.
I slowly nod. "I am more concern when it comes to my mental health."
Inabot ko ang cellphone ko sa kwarto, hinayaan ko nalang ulit ang pag-uusap nila sa salas.
Naka nguso akong umupo sa kama ko. Maybe it's really enough. Hindi naman 'to ang unang beses na ginawa nya iyon saakin. Hindi na 'yun mag babago. Ganon na sya ih.
Halos mapamura ako nang makita ang 10 missed call galing kay Ivy.
And this one too. This person causes me headache.
Napabuntong hininga ako. Maybe Kyl is right. Dapat salain ko ang magiging kaibigan ko.
"I'm resting. Sorry." Walang gana kong saad nang sagutin ko ang tawag.
'Esha, Tinatawag ka kanina pa ni sir. Bakit ka daw umalis?—' Halata ang pag kataranta sa boses nya.
I silently chuckles. "Sa susunod na araw pa ang next flight mo. Nakipagpalit ka saakin right?"
'Esha. Pumunta ka nalang dito. Gusto ka daw nya kasing makausap—'
"Nakausap ko na sya." I sigh. "Sige na. Sa April fools ka nalang mag biro. Bye."
Sinandal ko na ang likod ko sa kama. Inayos ko nang ilan ulit ang pagkakahiga ko, hanggang maging tuluyan akong komportable.
I sigh. "KC won't do a scene. She have an image to protect of."
Hindi ko na inintindi ang sunod sunod na pag ring ng cellphone ko. Mag sasawa din 'yan.
Hindi ko na kailangan pang intindihin sila. Isang buwan nalang ang meron ako para mag trabaho kasama sila. Hindi na ganon kahaba 'yon.
Pinikit ko na ng mga mata ko at tuluyan na akong dinalaw ng antok. Hindi ko namalayan ang oras. Kumunot ang noo ko nang madilim na ang bintana sa pagmulat ko.
"Nasan na sila?" kinukusot ko ang mata ko habang bumababa ako sa kusina.
Kyl slightly smile. "Umalis na. Tinulungan mo ih." Umikot sya pabalik sa salas. "Kumain ka na jan. May kailangan lang akong tapusin—"
"Bakit hindi mo ako ginising?" Tanong ko pagkatapos abutin ang plato.
Prenteng nakaupo si Kyl sa sofa. Nakaharap sya sa laptop nya at mabilis na nag tytype doon.
"You need to rest. Wala pang dalawang oras ang tulog mo kanina." She type again. "Kaya hindi na ako nag abalang gisingin ka."
Tumango nalang ako. Hindi ko din naman sya masisisi, sobrang gumaan ang pakiramdam ko pagkatapos kong makatulog.
"Kamusta si KC?" Tanong ko ng tuluyang akong makaupo.
Nasa harap ko ang pagkain na sinabi ni Kyl kanina. Kumukulo na rin kasi ang tyan ko.
Nag angat sya ng tingin. "Chill." She paused. "Parang hindi mo naman kilala 'yun. Magagalit at magagalit yun lalo na pag kaibigan nya na ang pinaguusapan—"
I press my lips. "S-so?"
Sinara ni Kyl ang laptop nya. Naglakad sya palapit sa lamesa na kinaroonan ko.
"She got mad..." Biglang kumalabog ang puso ko ng sambitin nya 'yon. "But she's so professional. It's KC after all."
Para naman akong nabunutan ng tinik nang marinig ang sinabi nya. Buti naman hindi sya gumawa ng eskandalo. Ayaw ko ng lumaki pa ang problema. Lalo na kaunting panahon na lang ang itatagal ko dun.
"Pero nag pa sched sya ng meeting kay Hans kanina. Yung sila lang dalawa. Kasi yung kaninang umaga, business meeting 'yun." Kyl sighed.
Nanatili ang atensyon ko kay Kyl. Shit.
"Naka approved naman agad yung request. Malamang, who will say no to KC?"
Nanlaki ang mata ko. "A-anong nangyare?"
Nagkibit balikat nalang si kyl. "That's for you to find out. Wala akong ideya kung anong nangyare kay KC."
"She isn't that open to us so, better be ready for your next flight." She smirk.
Hinawakan ko ang kamay ni Kyl nang akmang tatalikod na s'ya saakin.
"I received a call from Ivy..." kumakalabog parin ang puso ko. "She said Hans is calling me."
Kinunutan ako ng noo ni Kyl. Halata ang pagkainis sa mata nya, nang marinig ang pangalan ni Ivy.
"So, naniwala ka?" Mariin na tanong nya.
I press my lips. Marahan akong umiling. "Hindi. Pero kasi—"
"Good!" Kyl exclaim. "Hayaan mo na 'yun. Hindi mo naman sila kailangan pakisamahan."
"Be good but don't waste even a second trying to prove it" Muli nyang binalingan ang laptop nya.
"You are good. No doubt" She sarcasticly laugh.
Hindi ko napigilan ang pag-irap nang marinig ko nanaman ang word of wisdom ni Kyl. Hindi ko kasi malaman kung nangiinuslto ba 'tong babae na to o nag papalakas ng loob.
"Hindi ka natulog?" Naalimpungatang tanong ni kyl. Nakatulog nanaman sya habang nag lalaptop.
Inayos ko ang scarf sa leeg ko. Madaling araw na ngayon, at mukhang kakatulog lang ni Kyl.
"Natulog." I answered.
Binalingan ko ang salamin sa may salas. "Masyado lang mahaba ang tulog ko kahapon kaya maaga akong nagising—"
Halos mapamura ako nang makita si Kyl na bumalik sa pagtulog. Walang hiya kanina pa ako nag sasalita, tinulungan lang ako.
"Atleast, I got straight sleep." I whisper to myself.
May isang buong araw ako na bakante, kinuha ko 'yon para makapag pahinga kahit paano.
Muli akong napasulyap sa salamin. Napangiti ako nang unang beses kong sinuot ang unipormeng ito. Katibayan kasi 'to na natupad ko na ang pangarap ko. Kaya dapat nakangiti din ako habang pinagmamasdan kong masaya ako na kahit hindi matagal, eh naranasan kong tumungtong sa airport na 'yon. Hindi lang para sumakay ng eroplano kundi pati mag trabaho at siguraduhin ang kaligtasan ng mga pasahero.
"Esha!"
Napabuntong hininga ako nang marinig ko ang pagtawag sa likod ko. Marami-rami ang pasahero ngayon. International flight pala ang byahe ni Ivy. Hindi manlang ako tinanong kung gusto ko ba 'yon.
But it's okay, though. Sanay naman ako.
"Rebecca" I slightly smile. "Why are rushing? Something wrong?" Pormal na tanong ko.
Napauwang ang bibig nya sa sinabi ko. Halata ang gulat sa paraan ng pagsasalita ko. Ngumiti lamang ako.
Marahan syang umiling. Tila biglang natauhan. "W-wala naman." Muli nya ulit akong tinignan.
"Hmm. Okay." Marahan akong tumango.
"Wait lang. You aren't wearing make up?" Tanong nya ulit.
I chuckles. "Dalawang oras akong maaga para sa flight ko. I will color my face when it's almost an hour—"
"Bakit, Esha?" hinawakan nya ang kamay ko.
Kinunutan ko sya ng noo. 'Huh?"
"Ang cold mo kasi ih?" She almost whisper.
I chuckles. "Gaga, Hindi ako bangkay. Malamang malamig ang DIA."
I pressed my lips the moment I realized what I just said. I can't help it but to be me, as always.
She sigh in relief. "Kinabahan naman ako sayo. Akala ko galit Ka saamin..."
I chuckles. "Hayaan mo na 'yon." Hinila ko na ang luggage ko.
"Beijing din ang flight mo?" She ask. Nakasunod parin sya saakin.
Tumango nalang ako. "54 hours rest for shopping." I sigh. "Bibili ako ng maraming remembrance ih."
"Bakit naman?" She ask. "same flight and team pala tayo."
I pout. "Malamang. Maraming magagandang gamit dun na pwedeng itabi. Then I will display it so I can remember my trip." Inilapag ko ang luggage ko sa scanner.
"Para hindi ko mamiss yung mga ginagawa ko." Hininaan ko ang pag kakasambit n'yon.
"Huh?" Rinig kong tanong nya.
I chuckles. Nilingon ko sya pagkatapos kunin ang maleta ko. Inobserbahan ko ang likod nya.
"Parang wala si Ivy ah." I said.
She sigh. "Nakipag palit sya ng sched for the whole week right?" Kinuha nya na rin ang luggage nya.
"Kasi sa buong dalawang linggo. Si sir Hans ang piloto ng lahat ng flight nyun!" She said.
Kinunutan ko sya ng noo. "Yung buong sched ko sya yung piloto?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
She slowly nod. "I tried to contact you but you never pick the call." Kinuha nya ng phone nya sa bag nya.
I sigh. Pinanood ko lang sya habang may kinakalikot sya sa cell phone nya. Hinarap nya saakin 'yon.
"See! 150 missed call." she exclaimed.
Bigla akong naramdaman na konsenya nang makita ko ang cellphone. She really do call me.
"Hindi naman 'yan yung number ko ih—" Hinablot ko ang cellphone nya.
"Eto oh!" I exclaim as I saved my number at her phone.
She pout. "Kaya pala." Kinuha nya na ang cellphone nya sa kamay ko.
"Akala ko pa naman..." I whispered to myself.
"Ano 'yon Esha?" She ask.
I chuckles. Pinagmasdan ko ang mukha nya. "Wala."
"Ano nga ulit yung sinasabi mo kanina tungkol sa schedule ko?" Tanong ko ng mag break kami.
Thankfully sabay ang break namin ni Rebecca. Hindi ako maboboring. Kundi siguro kami sabay baka nakatanaw lang ako sa ceiling.
Inalis nya ang sapatos nya bago sumampa sa kutson. Matagal nyang minasahe ang paa nya. Napakadaming utos kasi ng mga pasahero ih.
Kaya, we go here. To take some rest.
"Ngayon lang din nangyare 'yon, na babyahe si sir Hans nang sunod sunod" She sighed. Ang kamay nya ay nanatiling nasa paa nya. "Napa utosera nung isang passenger!"
I laugh. "Yung nakaupo malapit sa bintana?"
She slowly nod. "Diba? Hello. Cabin crew ako, hindi baby sitter!"
Hindi ko mapigilang matawa. Ang binabanggit nya ay 'yong pasahero na may dalang bata. Gusto daw nyang makatulog, kaya pinatignan nya muna ang anak nya kay Rebecca ay anak nya.
I sigh. "It's a part of our job." Natatawang saad ko.
"I swear the first time it happened to me. Ilang minuto akong nakatambay sa toilet para hindi mautusan." I added.
She laugh. "Same here."
Sinandal ko ang likod ko sa upuan. "So may flight din si Ivy today?"
She nod. "Yeah. Malamang masaya yun, imagine her dream guy is the pilot. The most gorgeous captain alive."
I laugh. Kumunot ang noo ko ng mapagtanto na tinawagan nya ako kagabi.
"She call me last night. Baka naman domestic flight lang sya?" Tanong ko.
She smirk. "Tumawag sayo? Ewan ko dun." Hinawakan nyang muli ang paa nya.
Hindi ko mapigilang maawa kay Rebecca mukhang ilang oras talaga syang pinahirapan sa cabin.
I sigh. "Olang oras nalang mag laland na tayo kaunting tiis nalang." Saad ko habang nakatingin sa paa nya. "Mahaba habang pahinga 'to sa hotel."
She chuckles. "Totoo. Ang dami pa namang pogi sa Beijing."
I laugh. "Kaya hindi gumagaling yung paa mo ih. Puro gwapo kasi hanap mo–"
Akmang mag sasalita na sya ng lingunin ko sya. "Alam ko! Alam kong walang connect 'yon."
Naging magaan ang buong byahe. I hope every flight is like this.
We both sighed. Hindi ako makapaniwalang ganto kaganda ang Beijing. Nag taasaan ang mga gusali. I wish I'm with Burgurls today, for them to witness this one too. Nakakapunta naman sila sa iba't ibang bansa. Pero iba kasi pag mag kakasama kami.
"Tara na!" Hinila ni Rebecca ang kamay ko palabas ng airport.
"Ilan pa ba yung bibilhin mo. Esha!?"
Hindi ko na inintindi ang sinasabi nya. Nagpatuloy nalang ko sa pamimili ng mga pasalubong para sa Burgurls. Kailan ng pampalumbag loob ng mga 'yon. Lalo na unang beses nila akong napayuhan dahil sa kadramahan ko.
"Oh shit!"
hinigpitan ko ang hawak sa isang furniture nang marinig ko ang malakas na mura ni Rebecca.
Nilingon ko ang kinaroonan nya. May iilang mga tao na napahinto para lingunin sya. Ngumiti nalang ako bago ko sya nilapitan.
"Anong problema mo?" I shyly ask. Ang daming tao na nakatingin saamin ngayon.
Hawak hawak ko parin ang basket na pinuno ko kanina. Mukhang kailangan kong mag bawas ng gamit para tumugma ang timbang ng maleta ko sa requirement.
"Look!" Hinarap nya saakin ang cellphone nya.
Nanliit naman ang mata ko nang tignan ko 'yon.
Halos malaglag ang panga ko nang makita ang isang babae na pareho ang uniporme saamin, na may kahalikan na lalaki sa loob ng eroplano. Shems. Halatang-halata na pasahero 'yon.
"You know. Nothing new about it" I chuckles.
Nagkibit balikat ako. "May mga nangyayare na milagro sa loob ng eroplano lalo na kung mahaba yung byahe..." I added.
"But it seems to be weird." She sigh. "Nasa department GC natin naka send ih. So ibig sabihin——"
I laugh. "Ano ka ba!" I pat her shoulder. "As long as she can perform her work well and a bit professional. Okay lang 'yan"
I smile. "Parang hindi ka naman nakakita ng ganyan sa trabaho natin—"
"Malamang nakakita na ako. Mas malala pa nga ih. Yun wala na talagang damit" She chuckles. "Pero kasi ito..." Binalik nya muli ang tingin nya sa cellphone.
"Take a second look" Pinakita nya muli ang cellphone nya saakin. "Hindi ba sya pamilyar?"
I laugh. "Namimili pa ako. Wag mo ng intindihin 'yan."
Ramdam ko ang paglingon nya saakin habang namimili ako. She looks so bothered. Parang kilala nya talaga kung sino yung babae.
Maybe because she worked for DIA longer than I did.