Halos mapamura ako nang makita ko ang orasan. Shems. Maiiwan na ako ng eroplano, kailangan ko pang ma orient.
Maybe the bus already passed.
Napapikit ako nang damahin ang malamig na tubig na umaagos sa shower. Hindi ko na inabala ang sarili ko na mag shampoo. Unang beses ko palang na malalate at sa dream job ko pa.
I gulp. Nilingon ko ang kalapit na pintuan ng kwarto ko. Tulog pa si Kyl... Hindi parin bukas ang pintuan ng guess room, mukhang kahit si Khaning ay tulog parin.
Nag madali akong mag ayos habang paulit-ulit na tinitignan ang orasan. Mahinang hinihiling na bumagal ang oras doon.
"Anong nagkamali ka ng bigay ng sched?" Saad ko habang nag nagmamaneho.
Hinilot ko ang sintido ko ng makita ang kumpulan ng sasakyan sa harap ko. Shems. Ngayon pa?
'Si Ivy kasi dapat 'yung mag bibigay ng sched. Kaso hinatiran nya si Sir Hans ng pagkain sa DAL kahapon—' Hatala ang kaba sa boses nya.
"Kailan mo pa nalaman na mali 'yong flight schedule na narecieve ko?" Kunot noong tanong ko.
'Kagabi pa. I tried to call you but you didn't answer... Esha——bilisan mo na nandito si sir-'
Namilog ang mata ko. "Nasa department nanaman natin?"
'Hindi ko rin maiintindihan kung bakit lagi syang nandito——basta bilisan mo nalang. Sorry talaga.'
"Okay lang." Nilingon ko ang labas ng bintana. Nag kabuhol buhol ang mga sasakyan.
"Aabot naman siguro ako." Pilit kong pinapaniwala ang sarili ko, gamit ang mga katagang 'yan.
'Sorry talaga, Esha.' Rebecca said.
Napanguso ako ng indahin ang pagkulo ng sikmura ko. Aabot sana ko kung alam kong hindi 5 kundi 4am ang flight ko.
Bakit wala manlang akong narecieve kahit email lang or any message sa crew app. Ni position ko sa eroplano ay hindi ko alam. Shit. Ngayon nagsisisi na ako kung bakit ako uminom kagabi.
I sigh. "No. It's okay."
Napabuntong hininga ulit ako bago ko patayin ang tawag.
Ilang beses akong napakurap habang pinagmamasdan ang kaka take-off lang na flight. Shems.
Marahas akong Napalunok bago ko takbuhin ang loob ng Airport. Hindi naman 'yon ang aircraft na sasakyan ko baka umabot pa ako—
"Esha Doroja go to the executive office please." Ilang beses panga inulit 'yon.
Shit. Why it seems big when it comes to me? Bakit i-annanounce pa.
Napauwang ang bibig ko nang maglakad ako papuntang office. Para akong binuhusan ng malamig habang nasa harap nang pintuan ng office ni Hans.
I will going to face this captain, again.
"Enter the room. I can see you." Saad ng isang baritonong boses. Halata ang pagkainis sa bawat salitang sinambit nya kasabay ng diin.
I gulp. Nangingig ang kamay ko ng hawakan ko ang doorknob. It's my first time to lost my flight. Hindi naman siguro ako matatangal sa trabaho sa unang beses pero kasi.... It's DIA.
It's DIA, it's different.
"Good morning, s-sir." Pilit kong inayos ang boses ko. He's aura is very intimating.
I gulp. Nilingon ko sya. His veins popping out. Napabuntong hininga ako bago lumapit sa kanya.
My lips were trembling but I manage to face him. Pinanliitan nya ako ng mata. His ocean blue eyes were looking at me. And it's deep, dark eyes. Damn.
"You are late." Madiin na saad nya. Pasimple akong napaismid nang balingan nya ako ng tingin.
I press my lips. "Sir. We have some schedule prob—"
Napapikit ako nang hampasin nya ang lamesa. Shems. Hindi ko maintindihan kung saan nanggagaling ang galit nya. Usually, manager lang naman ang kinakausap pag na late ka sa ibang airlines. Hindi ko lang maintindihan kung bakit ang mismong may ari ang kaharap ko ngayon.
Should I use the reason. 'It's DIA, it's different.'
"You are Esha Doroja. You are different from them." Madiin na saad nya kasabay nang paglaglag ng ilang papel sa lamesa.
Hindi ko inaasahan na sasabihin nya 'yon.
I gulp. "I-I'm really sorry." Sinalubong ko ang tingin nya. "It won't happen again—"
Niluwagan nya ang pag kaka tie ng bow nya. Inis syang humarap saakin.
"I can smell the whiskey, even you are standing away from me." Seryosong saad nya.
Marahas akong napalunok kasabay ng pamimilog ng mata ko. Pasimple kong sininghot ang sarili ko. Shems. Hindi naman ako amoy alak.
"S-sir." Inipon ko ang lahat ng lakas ko para lingunin sya.
The tension in this room is really high.
"So. It's true, you drink?" He sigh. "Tell me, Ms. Doroja. Did you take your job really serious—"
"Of course!" Mabilis na saad ko.
He crinkle his nose. "I can't understand. Why you work really hard in other airline. Your records were clean." Nilingon nya ang papel sa lamesa. "I just can't think. That maybe you are one of those people who want to burn my company down-"
Nanliit ang mata ko sa kanya. So, ganto pala sya mag-isip.
"Sir. It's a pleasure working here." Matigas na saad ko. "It's just one late. Me too, I can't understand the way to talk to me..."
He seems to knew it all. He act as if he is in the same bar that I've been.
He sarcasticly laugh. "Kung inaakala mo na basta-basta lang ang airline ko para pabayaan ang trabaho mo." He pressed his lips. "Do it again and I won't think twice to hire a replacement."
Mabilis ang pagtibok ng puso ko. Ni hindi ko na magawang gumalaw pa sa kinakayuan ko.
I force a smile. "I'm really sorry. It won't happen again." I gulp.
Nanatili akong nakatayo habang ang mata ko ang nakatingin sa baba. Mahigpit din ang pagkahawak ng mga kamay ko na namamasa na ngayon.
"You became our competitor's face. It's a good thing that you built that kind of reputation." Hindi na ako nag abalang lingunin sya.
"'kala ko naman maasahan ka. Baka masyadong mataas ang expectation ko o baka mababa lang talaga ang standard nila."
I squeezed my eyes. Parang may kumurot sa puso ko nang marinig ko iyon. Hindi ko maiwasang makaramdam ng pangiinsulto.
"Alot of crew were voting you to be the face of DAL." Sarcastic syang tumawa. "But they're voting the wrong person."
Hindi ko napigilan ang panunubig ng mata ko dahil sa sinabi nya. Pero Pilit kong tinatago 'yon.
"You may go. Just make sure, you won't came back to face me again in this kind of situation." He sighed. "Well, maybe next time. You aren't just walking out from this office but in the whole DAL too."
Tumango nalang ako. Hindi ko na sya magawang ngitian manlang. Parang biglang nanghina ang buong sistema ko. Ni hindi ko maramdaman ang mga kamay ko.
Napabuntong hininga ako nang tuluyan akong makalabas ng Opisina. Maraming tao na nag lalakad na may hila-hilang maleta. Kung alam ko lang sana na nagbago ang sched ng flight ko... Na ngayon lang din naman nangyare. Sana Hindi ako nalalagay sa alanganin.
"Esha!"
Hindi na ako nag abalang lingunin kung sino iyon. It's Ivy. At napaka energetic ng boses nya.
Hinawakan nya ang braso ko nang malapitan nya ako. Walang emosyon ko syang tinignan. Ayokong may nakakita pag umiiyak ako. Only Burgurl's have the right to see my tears falling, but the others. They will only see my smile.
"Oh! Nandito ka pang pala" She chuckles. "Kanina pa kita hinahanap ih. Akala ko makaalis na yung eroplano na sasakyan mo..." Nilingon nya pa ang likod ko.
I slightly smile. "Nag bago daw yung sched ko ih."
She laugh. "Oo. Nakipag palit kasi ako sayo." Hinawakan nya ang braso ko. "Hoy. Bilisan mo na mahirap malate. Kakausapin mo 'yung manager natin-"
I sigh. "Late na ako." Mahinang saad ko. "Hindi ko kasi alam na makipag palit ka pala."
Namilog ang mata nya pero hindi parin nabubura ang ngiti sa mukha nya.
"T-talaga? Paano nangyare 'yun. I texted Rebecca last night. Para sabihan ka—"
"Bakit ka nakipag palit? You should inform me personally, or even in crew app. Kung hindi mo kayang mag print out ng bagong sched. Dapat ganon ang ginawa mo." I press my lips. Napabuntong hininga ako, ramdam ko ang inis ko.
"I'm sorry"
Pinagmasadan ko ang mata nya. Parang hindi naman nag babago ang reaksyon n'yon.
I sigh. "It's okay. Uuwi na muna ko. I need to talk to Kyl" Malumanay na saad ko.
"Esha!"
Hindi na ako nag abalang lingunin pa sya. Lalo na hindi ko alam kung kaya ko pang pigilan ang luha ko.
Napasinghot ako nang makapasok na ako sa sasakyan. Hindi ko alam kung bakit ako Nanghihina siguro dahil narin sa gutom at pagod kagabi. Tapos sumabay pa to. Shems.
Nanlalabo ang mga mata ko habang nag mamaneho. Kagat labi kong pinagmasdan ang nag riring kong cell phone. It's Kyl.
I gulp. "N-nasa bahay ka?"
She chuckles. "Ang aga mong umalis. I thought nasa eroplano ka na. Why are still——"
"N-nasa bahay ka?" Mas diniinan ko ang pagsasalita ko. Hindi ko na pigilan ang paghikbi
"Me?" Bakas ang pagkagaragal ng boses nya. "Okay. I got it. On the way ka na ba?"
I sobbed. "Y-yeah"
Hindi ko na inintindi ang sinasabi nya. Tinuon ko ang lahat ng atensyon ko sa kalsada. Napaismid ako nang patuloy ang paglabo ng mata ko, dulot ng pag agos ng luha.
"Nandito pa ba si Khaning?" Malumanay na tanong ko, nang marating ko na ang bahay.
Hinarangan nya ang pinto gamit ang kamay nya. Seryoso ang mukha nya habang nakatingin saakin.
"Tara na. Inom tayo ng gatas." She Laugh. "At pagusapan natin 'yan."
I sigh. "I-ikaw na Mag timpla" Pilit akong ngumiti, nang sabihin ko 'yon.
Nilingon ko ang paligid pag katapos kong umupo sa sofa. Tahimik ang lahat. Kaya sigurado akong wala na si Khaning dito. Napapikit ako nang damahin ang malambot na sandalan ng sofa.
"Spill the tea." I heard kyl husky voice. Halatang Kakagising lang nya.
"Wala ka bang pasok at nandito ka sa bahay ko?" I laugh. Preventing my voice to crack.
"Don't laugh if you aren't happy." Nakangiting saad ni Kyl pagkatapos nyang ilapag ang dalawang mug sa lamesa.
Nagbaba ako ng tingin. Tumahimik si Kyl na kakaupo sa harap ko. Ramdam ko ang tingin nya saakin.
"H-have you ever been so sad, that it physically hurts inside?" Nagtikom ako ng bibig. Nanatili lamang ako sa pagkakayuko.
"Don't smile just to prevent a tear to fall. Esha, you are a happy person..." nag angat ako ng tingin. "But it doesn't mean that you have no right to cry. Go ahead release the pain."
Nanlabo ng tuluyan ang paningin ko. Nag angat ako ng tingin kay Kyl. Tinutungga nya ang gatas. Napaismid nalang ako habang pinagmamasdan sya.
Kinuha ko ang mug sa lamesa. Halata ang pagkatingkad ng puti ng gatas. Mukhang binuhos nya ang powder milk dito.
"Puyat ako pero hindi ako sumuko..." sumimsim ako ng gatas. "P-pagod ako pero nakangiti akong pumapasok sa school." I sobbed.
"N-naiinis ako Ka, k-kasi nanginginig yung paniniwala ko ih..." Sumimsim ulit ng gatas habang pumapatak ang luha ko. "Nag fafade yung paniniwala ko sa pangarap ko. Sa sarili ko."
Natigilan ako kay Kyl. Gumalaw ang labi nya habang nakatingin saakin. We stayed with each other, that's why she knew my journey.
"Tagay pa!" tinignan ko si Kyl na inaabot muli ang powdered milk sa lamesa.
"Saglit lang kulang yung pang toma natin" Kyl said.
I press my lips. Dinama ko ang lamig ng hangin na binubuga ng air-con. Pinikit ko ang mata ko habang nakasandal ang leeg ko sa sofa.
"Here. Tatlong pitsel na gatas para sa problemang nagpaiyak kay Esha!" She exclaimed.
Kumunot ang noo ko nang idilat ko ang mga mata ko. Nilapag nya ang tatlong pitsel sa lamesa na punong puno ng gatas.
"S-seryoso?" Nilipat ko ang tingin ko kay Kyl at sa gatas.
She pout. "Milk makes me claim. We share the same blood line. Maybe it works to you too." She take a sip. "Just maybe..."
Napabuntong hininga nalang ako bago salinan ng gatas ang mug ko. Hindi ako makapaniwalang nag iinuman kami na gatas ng nasa harapan.
When Shiela is with me alot of beverages will be set in front of us, but it's Kyl. So... What we do expect?
"Si khaning nakauwi na?" Tanong ko ulit. Maaga pa, hindi malabong natutulog pa 'yon.
She smile. "David picked her. Sweet nga ng dalawa ih."
I chuckles. "Inggit ka? Mag asawa ka na din!" Tumanga muli ako ng gatas.
Sinamaan nya ako ng tingin. "Mauna ka, ang tahimik tahimik ng buhay ko. Tapos Kukuha lang ako ng sakit sa ulo?"
I laugh. "Pag nagasawa ka hindi ulo ang sasakit sayo—"
"Esha." Madiin na saad nya. "May problema ka, remember?"
I sigh. "It's okay. Lilipas din siguro 'yun." Tumungga ulit ako ng gatas. "Unang beses ko lang naranasan na sabihan ng ganon, kaya siguro ganto yung nararamdaman ko."
"What happened?" She seriously ask.
"Napagsalitaan lang." Nagkibit balikat ako bago nagsalin muli ng gatas. "Late ako sa flight ih—"
"Late ka!?" Gulat na tanong nya. "Paanong nangyare 'yun. Gising na ako bago mag 5, at wala ka na dito. If Im not mistaken. 5 ang call time nyo?"
I slightly smile. "Someone changed my sched, okay lang naman sana 'yun ang kaso walang consent galing saakin..."
Nanatili syang tahimik habang nakatingin saakin. Hawak nya ang mug nya na marahan na hinahaplos ng isa nya pang kamay.
"Who?" Bakas sa mukha nya ang pagkaseryoso. "I remember You didn't talk to us because something happened at your workplace?"
"Kilala kita Me, alam ko kung Gaano mo kagusto 'yang trabaho na 'yan, kung ano-ano yung mga sinakrispyo mo, kung paano mo inabot yung pangarap mo" She sighed. "Kaya hindi ako naniniwala na, it's because of your performance."
I chuckles. "Kaibigan ko 'yun, Ka. Baka hindi nya lang sinasadya——"
She sigh. Bago nya muling tunggain ang gatas.
"Those you near at you can hurt you at the blind side, because you didn't suspect them." Seryosong saad nya.
"H-hindi naman siguro sila ganon. K-ka." I almost whispeed.
She pout. "You trust them that much. Huh?" Nagkibit balikat sya. "Wala naman akong sinabing gagawin nila yung makakagpasama sayo."
"I'm just saying. Watch them more. We don't know if they're planting bombs inside you and yeah——they're holding the remote." She paused. "And maybe it's ready for explosion within no time."
Napayuko ako. May punto sya doon. Noong unang beses ay pinag break nya kaming lahat. Only to find out na mali pala ang binigay saamin na command. Then second, the sudden shift of sched. I sighed.
Mabilis kong inabot ang phone sa bag ko. Hindi ko nagawang I check kung may miss call ba talaga si Rebecca saakin kagabi.
Halos mapamura ako ng wala ako ni isang call natanggap sa kanya kagabi. But she said that she want to inform me.
Hinilot ko ang sintido ko. "I d-don't know what's happening..." Mahinang saad ko.
She chuckles. "Hindi porket naka ngiti sa harap mo. 'kala mo mabait na sayo, 'kala mo totoo?" Lumipat sya sa sofa na kinauupuan ko.
"True friends are hard to find. That's why I'm so happy that I found Burgurls." she added.
Sumandal ako sa kanya. Pinahiran ko ang takas na luha sa mata ko. Parang pinipiga ang puso ko sa sunod-sunod na impormasyon na narinig ko.
"Kyl." I called.
Nakahiga ako sa hita nya. Habang s'ya ay walang patid na ang paginom sa gatas.
"Is stress is a great breakfast?" I sigh. "Parang 'yun kasi ang magiging almusal ko araw-araw."
Marahan nyang hinaplos ang buhok ko.
"Honestly. It's killing me slowly seeing you in this point. Hindi ka kasi ganyan ih. Kahit anong laki ng problema walang makakagiba kay Esha" Gumalaw sya ng kaunti, dahilan para mapagalaw din ako. "It makes me more curious on what the heck happened a while ago?"
I pout. Tumulo ang luha ko sa gilid ng mata ko.
"It hurts... So bad. To the point that I can't endure it. Maybe the scenario appears simple at others eye but kyl..." I sobbed. "It's me. And it's hard to laugh at those kind of situation, because words are my weaknesses too."
Words hurts...
"Ano bang nangyare?" Tinayo nya ang ulo ko. "B-bakit Ka umiiyak ng ganyan?"
"N-natatakot akong mawala lahat saakin. I work while studying just to achieve my dreams" I pressed my lips. "N-natatakot ako Kyl. Natatakot ako–"
"B-bakit la natatakot?" Hinaplos nya ng pisnge ko, bakas ang pagaalala sa mata nya. "It just a friend who doesn't deserve trust."
"No..." I paused.
"It's me, Kyl. It's me doubting myself because of those circumstances." Nilapag ko ang mug sa lamesa.
"Kanina pag pasok ko palang ng airport. Tinawag ako agad sa executive office." I sobbed. Ang bigat ng pakiramdam ko. "It kills me seeing the owner of DAL sat in front of me and yell at me—"
"Pardon?" Pinanliitan ako ng mata ni kyl. "Sinigawan ka?" Her Jaw slack. Marahan syang umiling.
"Tarandao 'yun ah." Mariin na saad nya.
Napanguso ako. "K-kasalanan ko din naman. Late ako ih—"
"It's the first time. Can't he give some consideration? Ganon ba ka perfect ang taong 'yan." She sigh. Umuusok na ang taiga nya.
"Wait. I'll call Shiela's husband—"
"Kyl. I'm all good!" Awat ko sa kanya. Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Sanay akong kalmado ang babaeng 'tto.
"No!" She shout. "Take some nap. We got this."
"Kyl." I call again.
Kunot noo ko syang tinignan. Halata ang pagkainis sa mukha nya. Hindi ko maiwasang mamangha. Lagi ko syang kasama pero iilang beses ko lang nakikita na ganyan sya.
"Shut up and take a nap." Nag lakad na sya paalis.
Kumalabog ng malakas ang dibdib ko. Shems. She will call Shiela——it's bad. That one is so freaking war freak.