Chapter 27
Nagising ako kinabukasan na may tumatawag agad sa akin. Nung una ay pinapatay ko pa dahil sa sobrang aga pa naman. Pero nang makailan na ulit ay padabog akong bumangon at sinagot ang tawag. "WHAT?!"
I heard a gasped on the other line. Pero bigla din natawa. Napakunit ang noo ko kung sino man ito. Pero hindi ako nag abala na tingnan pa. Masyado pa akong nilalamon ng antok. For heavens sake, I bet it's only 5 in the morning.
"Chill, geez," boses babae 'yun na agad ko naman nakilala. Napairap ako bigla. Kay aga-aga manggulo ng bruha. "Ang aga pa, ang sungit na. Papanget ka niyan." asar pa niya
"Alam mo, Niana, kung tumawag ka para mang-asar please, it's so early for that. Patulugin mo muna ako. Bye," akmang ibaba ko na ang tawag pero humabol pa siya.
"Hoy, hoy! May itatanong kasi ako, bruha to!" she exclaimed at kaunti nalang ay mapipikon ako dito. Masyado pa maaga para sa boses niyang malakas. Geez.
"What is it? Bilisan mo at gusto ko na uli matulog. Isa pa, maiingayan si Kaylee sa boses ko nito." reklamo ko. Saglit na nanahimik ang ang kabilang linya. Akala ko tuloy ay end call na. Tuloy ay ilan beses ko pa siya tinawag sa pangalan niya.
"BABAE KA! BAKIT BUMALIK KA NA NAMAN DITO SA MANILA, HA?!" eksahuradang sabi niya na nakapagpabulabog sa sistema ko. Inis ko inilayo ang telepono sa tainga.
"Wala ako sa Manila.."
She immediately cutted me off. "PILOLOSPO KA! EDI KUNG NASAAN KA MAN SA LUZON NGAYON! ANG AKIN LANG AY BAKIT KA BUMALIK NA NAMAN DYAN? ABA'Y MAHAROT NA BABAE!" asar pa niya sa huli na hindi ko masabi kung insulto o kung anu man. Pero ang hindi ko malaman ay kung bakit ba kailangan niya sumigaw. Wala ba siya kasama sa kanila na mabubulabog niya?
"Kaylee asked me this, kung pwede ay bumalik kami, okay? Being a good mother, ibinigay ko ang gusto dahil hindi naman din sa kanya makakasama ito." agad na paliwanag ko para wala na mahabang usapan pero hindi tumalab.
"Aba, makakabuti? Eh ano ba ginawa nun gago na 'yun sa inyo? Ha? Diba nga pinalayas kayo tas ngayon bumabalik na naman kayo dyan?"
"Hindi kami mismo bumalik sa kanya, may sarili kaming bahay..."
"Aba ang babae ay nagdahilan pa! Parehas lang 'yun! Lumapit na naman kayo sa patalim! Ang ayos nyo na ng inaanak ko doon sa Cebu pero bumalik kayo para ano?" buti ngayon ay naging kalmado ang boses niya. Pinapasensyahan niya ang mga sinasagot ko kahit alam ko naman na tama din ako.
"It's for Kaylee, okay?"
"Ulol mo, Khloe," bigla na sabi niya. Masyado talaga ang bunganga ng isang 'to. "Kay Kaylee nga ba o para a sarili? Naku, hwag na ako ang lokohin mo Khloe Alexia, halata naman na ikaw din mismo ay gusto bumalik. Kasi kung iniisip mo ang kapakanan niyong dalawa, hindi ka na babalik dyan dahil na rin sa nangyari."
"Isusumbong kita kay Rick!" agad akong natawa sa idinugtong niya. Pero agad ko pinigil dahil baka magising ang anak.
"Sumbong ka, eh sa kanya nga galing 'yun naging panggastos namin para makabalik dito." pang-aasar ko na alam ko ikakapikon niya.
Noong nagdedesisyon ako sa pagbalik namin ay si Carlos at Rendrick ang una kong kinonsulta. Hindi naman sila naging tutol, hindi katulad nila Kuya at itong si Niana. Sila mommy ay pumayag din naman nang malaman na meron na kami nakabook na ticket pabalik dito.
Noong una ay hindi ako pumayag sa gusto ni Rendrick na siya ang magbayad ng kakailangananin namin pero dahil sa makulit siya ay wala akong nagawa. Si Carlos ay hindi tumutol dahil na rin 'yun ang plano niya dahil kinukulit siya ng magulang niya na doon na sa Manila branch nila magtrabaho. Hindi siya tumutol dahil mababantayan niya parin anman daw kami kahit papaano.
"Aba ang gago? Talagang sinang-ayunan ka non? Pag untugin ko kaya kayo? Ha? Humanda kayo sa akin dalawa kapag nakauwi na ako dyan!" banta niya na akala niya ay matatakot niya ako. "Ay ikaw lang pala! Tsaka na si Rendrick kapag nakauwi na rin siya!"
I heard her sighed. "O, tapos ka na manermon?" Tanong ko dahil nanahimik na siya. Ilan buntong hininga pa ang ginawa niya bago uli siya magsalita.
"Alam mo, sayang ang paglipad ko ng Cebu non sinabi mo na nandoon kayo at kailangan mo ng makakausap. Sayang advice ko sayo na bruha ka! May pasabi-sabi ka pa na gusto mo siya kalimutan, kesyo mahal mo na siya. Naging masyado siya mabait at may kung ano siya pinaparamdam kaya nahulog ka sa kanya pero gusto mo na siya makalinutan kasi sinaktan kayo ni Kaylee. Bumili pa ako non ng ilang alak para mailabas mo lahat dahil doon ka lang madaldal, tapos ngayon..."
"Ulol mo, bahala ka na nga dyan." agad ko siyang binabaan ng tawag nang banggitin niya ang mga iyon. Narinig ko pa ang tawa niya bago mamatay ang tawag. Tumawag lang talaga para mang-asar! Tumunog muli ang cellphone ko para sa isang mensahe mula kay Niana.
From: Nini
Kidding aside. :D Pero nag-aalala lang uli ako sa pwede mangyari. Hindi naman agad ako makakauwi dyan para mapuntahan kayo. I hope you know that. Take care. :) I will call again some other time. Kiss my baby Kaylee for me. Miss you both:(
Agad naman siya nakabawi at napangiti ako doon. I already know kung ano ang kinakagalit at ikinakaalala nila nang malaman nila na bumalik ako dito. It's just that na mahirap hindi pagbigyan ang totoong gusto ng sarili.
I decided na bumangon na at maghanda ng almusal. Magaala sais na rin naman ng umaga. Masyado pa maaga pero hindi na ako dinalaw muli ng antok.
Naghahanda ako ng mailuluto nang makarinig ako ng katok mula sa labas. Wala naman din kaming gate kaya sigurado ako na pinto namin iyon. Sino naman kakatok dito ng ganto kaaga? Si Carlos? Pero hindi siya nagsabi na sa wakas ay simula nang lumipat kami dito ay mabibisita rin niya kami or baka suprise visit?
Nagmamadali akong humarap saglit sa salamin. Inalam ang sariling ayos. Nakangiti akong humarap sa pinto at isa-isa na binuksan ang mga lock nito.
Napakurap ako nang makita na hindi si Carlos ang nasa labas ng pintuan. Prenteng nakatayo sa harap ko ang nag iisang Greyson Felix Sandoval na nakapamulsa habang nakatinginnsa relong suot niya na mahahalata mo agad na mamahalin.
He is just wearing his usual style which is only a casual shirt paired with a khaki pants. Pero eto siya, masyadong gwapo sa paningin ko.
Kung titingnan ang suot ay parang napakalaki nito lalo na kung naiisip ko na ako ang nagsusuot nito. Pero sa katawan niya ay hapit na hapit ito na parang masisira na dahil na rin sa laki ng mga muscle. Unconciously, I swallowed hard.
Nakuha ko na ang atensyon niya at dahan dahan siyang napangiti. Nakita ko pa na may hawak siyang malaking paper bag na hindi ko pa alam ang laman.
"Hey, what are you doing here? How come na nalaman mo 'to?" nagtataka ko siyang tiningnan. Nakita ko pa sa likod niya ang sasakyan niya at may iilan na kapitbahay agad kaming nakikichismis. Nahila ko tuloy siya papasoka loob. Nagulat siya dahil doon pero agad na nakabawi at inikot ang mata sa buong sala namin or kusina na rin since walang ahti na iyon at magkasama na halos.
"I'm asking you..." pag ulit ko pa kaya muli ko nakuha ang atensyon niya. Sinipat niya ang kabuuan ko kaya agad ako nahiya pero nakabawi nang maisip na nakapag ayos naman ako kahit papaano. Tsaka wala naman mali sa suot ko na dolphin short at black spaghetti strap top, nasa bahay lang din naman ako.
"I asked for you address, remember?" at muli niyang inikot ang sarili sa pagtingin sa maliit na espasyo lang naman. Inisip ko pa mabuti kung ano ang ibig niya sabihin doon. Agad kong naalala ang pagpapadala niya kahapon.
Agad akong kinilig sa sariling naging imahinasyon doon. Kinuha nga ba talaga ang address namin para magpadala o para mapuntahan kami? Imbes na makaramdam ng inis dahil doon ay kinilig ako at napangiti.
"Where's Kaylee?" he asked. Nakatingin siya sa mga fram na nakasabit sa pader na nandoon.
"She's still inside," turo ko pa sa nag iisang kwarto doon. "Still sleeping."
Nakita ko na pinakatitigan niya isa isa ang mga litrato na nakasabit. 4 lang naman iyon pero sinusuri niya ng maigi iyon na akala mo ay kinakabisado ang bawat detalye nito.
Ang nasa pinaka mataas ay ang dalawang picture namin ni Kaylee noon. Ang kumuha pa ng litrato noon ay si Kuya nang minsan kaming isama sa pamamasyal sa Amusement Park.
Background namin ang makukulay na fireworks. It was just last year kaya bagong-bago pa ito.
Sa pangala wa at pangatlo na fram ay ang tig-isa namin na pictur ni Kaylee. Ang sa akin ay noong graduation picture ko noong high school. Habang ang kay Kaylee ay noong isang taon palang siya. Pinasadya ko pa na pumunta kami sa isang magaling na photographer para makakuha ng magandang litrato. Malaki ang mga ngiti niya at dalawang ngipin palang siya sa harap noon. Nakadapa siya sa isang pink na tela na may kakaibang tekstura na mahahalata mo naman din sa litrato.
Sa panghuli na litrato ay stolen nilang mag-ama. Minsan ko nakuhaan sila noon ng litrato nang makita ko sila na nagkukulay noon. Noong una pa nga ay hindi ako makapaniwala na sinasabayan niya si Kaylee sa pagkukulay kaya kinuha ko ang pagkakataon na iyon para makakuha ng ganun na eksena. Hindi ko alam kung bakit idinagdag ko ito dito pagbalik pa lang namin.
Hinaplos pa niya ito at napangiti. "I didn't know you still capture a little moments like this one. I just hope na sa susunod ay magkakasama na tayo sa iisang litrato."
Dahil sa mga ngiti na iyon ay hindi ko napigilan na lalong matunaw ang puso ko para sa kanya.