IANTHTE VIOLET SUMMERHOLD
I was staring the ceiling the whole day. I was cried the whole night.
I feel my heart broken into pieces.
What the hell is happened to me?
I lost my baby..
I don't know how to start a new journey of my life.
Am I bad?
Why me? Why my baby?
"Violet." Pen called me.
Hindi ko siya pinansin. Nakatuon lang ang pansin ko sa puting kisame dito sa kinauupahan kong kwarto.
It's been two days since that accident happened. Pero hanggang ngayon, punong puno ng sakit ang puso ko.
I lost my baby..
I lost my love of my life too.
Jeremiah..
Where the hell are you?
"Vi, please. Stop crying for pete sake. Magdamag ka ng umiiyak." Helen said
I shook my head. "I.. can't.. My baby.. I lost my b-baby." I sobb
"Hush now Ianthe. Hush now." Thalia calmly said
They hugged me na lalong naging dahilan para umiyak ako lalo.
Punong puno ng pagsisisi ang nararamdaman ko.
Na sana sinunod ko si Jeremiah.
Na sana hindi ako nagpumilit pa.
Dapat mas nag-ingat ako. Sinabihan na ko ni Pen. Pero ako 'tong hindi nakinig. Kasalanan ko.. Kasalanan ko ang lahat ng 'to. Kasalanan ko kung bakit nawala ang anak ko. Walang ibang dapat sisihin kundi ako. Ako..
"Don't blame yourself Violet. This is not your fault. Aksidente ang nangyari sa inyo." Juno said all of sudden
"No. This is my fault." iiling iling kong saad
Totoo naman. Kasalanan ko lahat ng 'to.
"Stop it Ianthe. Hindi mo kasalanan ang nangyari. Hindi niyo kasalanan ni Dike." Pen said "Kasalanan lahat 'to nung taong humahabol sa inyo. Siya ang may kasalanan ng lahat ng nangyari sa inyo." dagdag niya
Natigilan ako.
Biglang bumalik sa alaala ko ang nangyari nung araw na 'yun.
Alam kong siya ang nakita ko. Hindi ako pwedeng magkamali.
Kitang kita ng dalawa kong mata kung pano siya ngumisi sakin ng oras na 'yun.
Damn you Lauren!
Malalaman lahat 'to ni Jeremiah. Hinding hindi ko palalagpasin ang ginawa mo.
"Vi? Is there something wrong?" Helen asked me
Nilibot ko ang tingin ko sa loob. Si Pen, Juno, Helen at Thalia lang kasama ko.
Sa loob ng dalawang araw, ni hindi ko nakita si Jeremiah na pumunta dito. Ni anino niya, wala. Kapag nagtatanong ako sa mga kaibigan ko, tanging iling lang ang sagot nila. Miski sila, hindi alam kung nasan ang babaeng iyon. At kapag sinusubukan kong tawagan siya, laging cannot be reach. Nakakafrustrate! Pakiramdam ko mababaliw na ko sa kakaisip kung nasan siya at di 'man lang niya ko magawang dalawin dito. Damn it!
Nang malaman ni Jason ang nangyari sa'kin, agad niyang tinawagan si Mom and Dad. At kahapon nga, humahangos silang dumating sa room ko. And again, I cried out loud. I was crying in my mother shoulder. Hindi ako bumibitaw sakanya ng oras na 'yun. Sobra sobra akong nasasaktan.
"Where's Jeremiah?" tanong ko
At katulad kahapon, wala silang imik.
Wala kong ibang nagawa kundi ang umiyak ng umiyak. Damn you Stupid! Nasan kaba?
"Wala bang nakakaalam sa inyo kung nasan siya?" I asked them
But they just keep quiet. I cursed.
What the f-ck is wrong with them? And where the hell are you stupid? Damn it!
"We don't know where she is Vi." si Thalia ang unang sumagot
I clenched my fist.
Please Jeremiah.
Magpakita kana.
I really need you.
Magsasalita pa sana ako ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto at niluwa nun si Jazmine.
Nabuhayan ako ng loob ng makita siya. Ngunit wala kong nakitang Jeremiah na nakasunod sa kanya. Tanging si Jazmine lang.
F-ck you stupid! Nasan kaba?
"Hey Ianthe." she called me "How are you?" she asked
I sighed. "I'm fine Jaz, thank you."
She smiled sweetly. Buti pa ang kaibigan niyang ito, naisipan akong dalawin. Pero siya, wala!
"May dala akong prutas. Para sayo lahat 'yan." saad niya
Agad naman siyang tinulungan ni Helen sa pag aayos ng mga prutas. I sighed.
"Jaz, can you please honest to me." I paused. She stared at me. "Where's your bestfriend? Where's Jeremiah?" tanong ko
Shocked was written in her face. I gulped. Please Jaz tell me, you know where she is. Please.
"I honestly don't know where she is, Ianthe." she finally said
Pakiramdam ko may bumara na kung ano sa lalamunan ko. Damn it! Damn! Damn!
"A-alam ba niyang.. nandito ako?" nahihirapang tanong ko
She inhaled deeply. "Yes." she said.
I clenched my fist. Alam niya? Pero hindi niya ko magawang dalawin 'man? F-ck you moron!
"And also she know, about the... b-baby." dagdag niya
Natigilan ako.
Alam niya? It means, pinuntahan niya ko? The f-ck!
Tumingin ako sa mga kaibigan kong hindi makatingin ng diretso sakin. They're all lying!
"You mean, pinuntahan niya ko dito?" I asked her again.
She nodded while her eyebrows met. "Yes Ianthe. And that was the time that you and Dike was taken in this hospital."
I gulped.
Buong akala ko, hindi niya ko pinuntahan. Nagkamali ako. Nagsinungaling silang lahat sakin. Pinaniwala nila kong hindi ako pinuntahan ni Jeremiah. Nagsinungalig sila. Damn!
"Why?" I stared at Penelope. "Why did you lied to me?" I asked
She gulped. "Vi.. I didn't mean it.. I.. I just wan-.."
"Shut the f-ck up!" I interrupt her
I stared them intently.
Nakita ko pang bumuka ang bibig ni Jaz pero agad ding isinara. Damn it! Galit na galit ako. Dalawang araw akong nakaratay dito at hinihintay ang pagdating niya, pero wala! Hanggang ngayon, wala parin siya!
"You lied to me!" I said. "Why? Tell me! Helen? Juno? Thalia? Why? Why did you lied to me?"
I cried. Hindi ko alam kung kanino ako kakapit sa mga oras na 'to. Pakiramdam ko, hinang hina ako. Wala 'man lang akong makapitan na kahit ano para hindi ako tuluyang bumigay.
"Because she's f-cking mad Ianthe!" Juno suddenly said. "She's f-cking mad at you Ianthe!"
I feel like my heart stop beating at these time.
"We just want to protect you Vi." Helen said
Protect from what? What the hell is they thinking? Ano bang pinagsasasabi nila?
Magsasalita pa sana si Helen ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa nun ang taong matagal kong hinihintay.
Damn you stupid! Bakit ngayon ka lang?
She stared at me blankly. Natigilan ako. The way she stares at me, she looks upset.
I stared her eyes. Juno is right.
Jeremiah is f-cking mad!
But.. why?
"J-jeremiah." I uttered
"Masaya kana ba?"
I arched my brow. What the f-ck is she saying?
"Masaya kana ba dahil namatay ang anak ko?" she asked again
What the f-ck?
"Jeremiah! Watch your word." Penelope said
What the hell is wrong with her? Of course not! Sino bang ina ang matutuwa kung mawalan ng anak?
"Jeremiah. What's wrong?" I asked her. "What the hell is wrong with you?"
"What's wrong? F-ck! Ikaw ang problema ko!" sigaw niya
My jaw dropped.
Ano bang nangyayari? Bakit ba ganito na lang ang galit niya sakin? Bakit?
Unti-unting bumagsak ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Nakatingin lang ako sa kanya na masamang nakatingin sakin.
Jeremiah..
My stupid.
What happened to you?
"You killed my child... Ikaw ang pumatay sa kanya."
I sobb. I can't take this anymore. This pain is too much.
I shook my head. "No, you're wrong. Hindi ko siya pinatay."
Tumawa siya ng pagak. "Don't fool me! Alam nating dalawa kung gaano kalaki ang galit mo sa'kin." she almost scream. "Kaya pati anak ko, dinamay mo."
I shook my head. "No! That's not true Jeremiah!"
"Sinungaling ka!" punong-puno na galit na tugon niya.
Before I could make an answer, Juno punched her face. Gusto kong tumayo para tulungan si Jeremiah but Thalia stopped me.
Kaya wala akong nagawa kundi ang umiyak na lang ng umiyak. Damn it!
"Get out!" Penelope shouted.
I shook my head. "No.. please. Don't.. Don't leave me Jeremiah." umiiyak kong turan.
"Minahal kita Ianthe. In fact, ginawa kitang mundo ko." she coldly said. "Na dapat hindi ko ginawa."
I felt a pang inside my chest. I felt weak.
Pano niya nasasabi sakin ang bagay na 'yan? Paano niya ko nagagawang saktan ng ganito?
"It's Lauren Jeremiah.. Si Lauren." sagot ko
Kita ko ang pagkunot ng noo niya. Doon ko lang din napansin ang malamlam niyang mga mata na tila hindi nakatulog ng ilang araw.
Oh god. I missed her.
"Nakita ko siya that night Jeremiah." dagdag ko "Siya ang humahabol sa'min kaya kami naaksidente ni Dike."
She clenched her fist. "Hindi ka lang sinungaling, gumagawa ka din ng kwento. Huwag mo ipasa sa iba ang kasalanan mo Ianthe."
"Nagsasabi ako ng totoo! Damn it! Maniwala ka Jeremiah!" I almost yelled
She intently stared at me. "Hindi magagawa ni Lauren ang bagay na 'yun." she paused "Mas kilala ko pa siya, kaysa sayo."
I bit my lip. F-ck! Ang sakit nun!
"Get out." madiin kong saad
Nakatitig lang siya sakin. Punong puno ng galit ang mga mata niya. Nasasaktan ako. Sobra.
"I don't want to see your face anymore." I gulped. "Now. Get out!" I pointed the door
"Please Jeremiah.. Umalis kana." Helen said all of sudden.
She sighed. "We're done Ianthe.. we're done." then she leave
I cried. Wala kong ibang ginawa kundi ang umiyak. Ako mismo ang nagpaalis sa kanya na labis kong pinagsisisihan. Gusto ko nandito lang siya. I want to kiss her. I wanna hug her so tight. I want to apologize to her.
Jeremiah...
Please.. come back.
Come back to me.
I'll wait for you..
"The f-ck is wrong with her! Talagang sinisi ka pa niya!" galit na saad ni Pen
I remailed silent. Silently crying. I felt my world stop. First, I lost my baby and now, I lost Jeremiah.
Ano? Masaya ka na ba? Na nasasaktan ako ngayon. Nawala na ang lahat sakin. Masaya kaba? Masaya ka! Damn it!
"Totoo ba?" Jazmine said all of sudden
I took a quick glance at her. What are she talking about?
"Si Lauren. Nakita mo siya. Totoo ba?" She asked
I nodded. "Y-yes" nahihirapan kong tugon
Nakatingin lang sila lahat sa'kin na tila may ginawa akong masama. Hindi rin nagtagal nagpaalam na si Jaz. Hinatid lang siya ni Thalia sa labas.
Ako?
Ito, durog na durog na.
Hindi ko alam kung pano magsisimula. Hindi ko alam kung kanino ako kakapit.
Ang taong inaasahan kong tutulungan ako sa pag bangon, iniwan akong lugmok. Iniwan ako na di 'man lang tinutulungang makaahon mula sa pagkakadapa ko.
Ngayon, sabihin niyo sa'kin. Paano pa ko makakapagsimula? Pano?
"What happened?"
Napatingin ako sa taong dumating. Hindi namalayang nakapasok na pala siya.
"Hey girls. What happened?" Venus asked again.
Helen sighed. "It's a long story Ven. San ka pala galing?"
"Brandon." Venus answered. "By the way, nakasalubong ko si Jeremiah sa labas kanina. Galing ba siya dito?"
I just keep quiet. Hindi ko kayang magsalita. Patuloy lang sa pag-agos ang mga luha ko.
My Jeremiah.
"Oh. Okay. Wag niyo na sagutin." Venus said "By the way, Helen. Si RJ nasa labas." pagpapatuloy niya
Agad namang lumabas si Helen pagkarinig niya nun kay Venus.
Gusto kong ngumiti. Pero hindi ko magawa. Napaka swerte ni Helen kay Raven. Kahit na lagi niyang pinagtutulakan palayo si Raven, Raven still stay.
Jeremiah.. Please stay with me.
Please..
Nasa ganun akong pagiisip ng pumasok si Helen at Raven. Napangiti ako sa loob loob ko. Next year, ikakasal na sila. Kami kaya? Kailan? Siguro ikakasal na din sana kami, kung di lang nasira ang relasyon namin. Kung hindi nawala ang baby namin, siguro ikakasal na din kami sa lalong madaling panahon.
Nabalik ako sa wisyo ko ng maramdaman ang pagpahid ni Juno sa luha ko. Hindi ko namalayang umiiyak na pala ko.
"Stop crying Iv." Juno said
I nodded and smiled. A weak smile.
"Hey bitch. How are you?" Raven asked me
I rolled my eyes at her. Sa lahat ng nakakakilala sa'kin, silang dalawa lang ni Odysseus ang walang takot na sabihan ako ng ganyan.
"Still, I'm hot as f-ck" sagot ko sa tila namamaos na boses.
"Too much believe in yourself huh." she said
I smirked. "Yeah. Wala kang dapat paniwalaan kundi ang sarili mo lang." sagot ko
"Ianthe" Helen warned me.
I inhaled deeply. Damn it! Naiiyak na naman ako.
"By the way Raven, tuloy ba ang kasal niyo?" pag iiba ko sa usapan
Raven smiled weakly. "Well, I think yes. As long as she won't stop it."
I took a quick glance at Helen. I saw how she gulped. I mentally smirked.
"Ano bang plano niya? She want to marry you?" tanong ko pa
She shrugged her shoulder. "I don't know."
"Wow. Baka nakakalimutan niyo, nandito ako." Helen interrupt
Napuno ng malulutong na tawanan ang silid na 'to.
Nasa ganun kaming posisyon ng biglang bumukas ang pinto at pumasok ang kapatid ko.
Jason.. He really look wasted. What happened to him?
"Jace. What happened to you?" Pen asked him
"Ang dugyot mo boy. Saan kaba nanggaling?" Thalia second
Naghintay lang kami ng sagot ni Jace. Mataman lang siyang nakatingin sakin.
"I-ianthe" garalgal niyang turan
I arched my brow. May problema ba?
"Is there something wrong Jace?" I asked him
"I-im sorry.. I'm sorry." he knelt in floor and started crying
My eyebrows met. Ano bang pinagsasabi niya?
"What are you talking about Jason? At saka pwede ba, tumayo ka dyan." sagot ko
He shook his head. "No.. Ianthe. Im really.. It's my ...f-fault."
I remained silent. Hinihintay ang sunod niyang sasabihin.
"Spill it Jace." Penelope said
He sighed. "I'm the one who told Jeremiah that you are planning to ..a-abort the ..b-baby." he finally said
Natigilan ako.
What the f-ck?
Ano bang pumapasok sa isip niya at nasabi niya ang bagay na 'yun? Damn it! Kaya pala galit na galit sakin si Jeremiah. Because of him.
"Are you out of your mind? What the f-ck is wrong with you? Bakit mo sinabi sa kanya ang bagay na 'yun? For pete sake Jason! Ni isang beses, hindi pumasok sa isip ko ang ipalaglag ang bata! Damn you! Kapatid kita! I trust you yet you tricked me!"
"I'm really sorry Ianthe. Hindi ko ginusto ang nangyari."
"Hindi ginusto? Well, f-ck you! Jeremiah is f-cking mad at me! Tapos sasabihin mong hindi mo ginusto? Damn you moron! Damn you!" malakas na sigaw ko sa kanya.
Punong puno ng galit ang puso ko.
Bakit? Bakit niya nagawa sakin 'to? Bakit?
"It's because of Dad Ianthe!" ganting sigaw din niya
Natigilan ako. What the hell? Anong kinalaman ni Dad dito?
Oh please! Don't tell me...
"When the day that I told them about your pregnancy, Dad is f-cking mad." He started."Inutos niya na sirain ko kayong dalawa ni Jeremiah. He know Jeremiah, he know a lot about her." he cried again.
"At ginawa mo? F-ck Jason! Hindi lang kami nasira ni Jeremiah! Sirang-sira na kami! Hindi lang si Jeremiah ang nawala sakin! Pati ang anak ko! Now, tell me! Bakit mo nagawa ang bagay na 'yun? Bakit?" I f-cking crying again!
"He's blackmailing me Ianthe." he sobb "He found where the hell Mace is. Tinago niya si Mace sakin."
Damn it!
"I want to be with her Ianthe. Alam kong alam mo 'yun. At makakasama ko lang si Mace kapag ginawa ko ang pinag uutos ni Dad." he paused. "I'm really sorry.. I'm so f-cking selfish. I'm sorry."
I bit my lip.
Napahawak ako sa dibdib ko. Damn! Ang sakit. Ang sakit sakit. Pakiramdam ko pinagtulungan nila ko.
"I promised to you, itatama ko ang maling nagawa ko." he said "You'll ended up with her sis. No matter what." he said that then he leave.
I cried out loud. What the hell is happening to me?
Why Dad? Bakit? Ano bang ginawa kong mali sayo para gaguhin mo ko? Para gaguhin mo ang kapatid ko. For me, you're the best man I've ever known. Pero hindi ko na nakikita 'yun ngayon.
Why Dad?
Why?
Ikaw ang unang lalaking minahal ko Dad..
Pero ikaw din ang unang lalaking bumasag ng puso ko.
---