Godric's Hallow, rüzgarlı bir havaya sahipti o gün. Altı taş dizili cadde üzerinde yürüyen Maureen McGonagall, ellerini ceplerine sokmuş, cüppesinin yakasını ise rüzgarın soğuğundan korunmak için havaya dikmişti. Üçgen şapkası sayesinde saçları uçuşmuyordu. Beş dakika kadar Londra'nın göbeğinde deli gibi kavuran bir güneş varken Godric's Hallow'un nasıl bu kadar rüzgarlı olduğunu anlamıyordu.
Maureen, hayatının neredeyse hepsini Londra'da geçiriyordu. Sonuç olarak orada çalışıyordu ve orada yaşıyordu. Ayırca Yoldaşlık'ın Bakanlık'taki işleri dışında pek bir görevi de olmuyordu. Sihir Bakanlığında çalışmaya başlamasından beri altı ay geçmişti neredeyse. Sonuç olarak, hala Bakanlık'ta hayatta olduğu için mutluydu.
Bakanlığın boğazına kadar onlarla, Ölüm Yiyenler'le, dolu olduğunu halası net bir şekilde anlatmıştı kendisine ancak Maureen, kendisinin her zaman sindirilmesi zor biri olduğunu düşündüğü için orada çalışmayı kabul etmişti. Şu anda Sihrin Uygunsuz Kullanımı adlı departmanda görev alıyordu. Her ne kadar, alt kademe görevlerde çalışıyor olsa da, ki bunun anlamı Hogwarts dışında minik büyüler yapan öğrencilere sıkıcı bir uyarı mektubu göndermekti, Maureen, her an izlendiğini biliyordu Bakanlık'ta. Artık herkes izleniyordu.
Potter'ların evinin önüne geldiğinde dikkatsizce kıyafetlerine baktı Maureen. İşten izin alması için o kadar uğraştıktan sonra kıyafetlerini değiştirmeye fırsatı olmamıştı bile. Siyah kalem eteği ve üstüne giydiği, kolları dirseklerine kadar uzanan, geniş omuzlu bluzunu giymişti. Üstüne ise günlük giydiği, uzun cüppesini geçirmişti.
İkikatlı eve ilk gelişi değildi. İkisinin gerçekten evlenmeye ve gerçekten bir eve taşınmaya karar verdikleri zaman, Maureen ile birlikte İngiltere'de büyücülerin yaşadığı birçok kasabayı gezmişlerdi. Ancak Godric Gryffindor'un doğduğu ve Lily Evans'ın en sevdiği yazarlardan olan Bathilda Bagshot'ın yaşadığı bu tatlı kasaba içlerinde en iyisiydi. Bir kilise, birkaç dükkan dışında neredeyse hiçbir şey yoktu fakat böyle zamanlarda gözlerden uzak bir yerde oturmak en iyisiydi.
Eve bakarak iç geçirdi Maureen. Bazen kendisi de, şehrin kalabalığından, Bakanlığın baskısından kaçarak, sevdiği ile böyle bir evde yaşmayı istiyordu. Ancak mevcut şartlar altında yaşayabileceği en imkansız ihtimaldi bu.
Ahşap bahçe kapısından geçip evin ön bahçesine girdi. Etraf, beyaz renk süslemelerle çevrilmişti. Muggle'ların uçuşan peri tozlarını, sessizce şarkı söyleyen Şarkıcı Balon'ları ve hiçbir yere bağlı olmasa da estetik biçimde bahçeyi saran kumaştan şeritleri görmemesi için bir gizleme büyüsü yapıldığını tahmin ediyordu.
Maureen, giriş kapısına giden taş yolu geçti. Evin giriş kapısı açıktı. Kapının üstünde bir, çiçek 'Hoş geldin' şarkısı söylüyordu. Maureen, şarkı söyleyen çiçeğe bakma zahmetine bile girmeyip kapıya tıklattı ve içeri süüzldü. Belki yardım edebileceği bir şeyler umuduyla erken gelmişti.
"Kim o?" dedi kısa koridorun sonundaki odadan bri ses. James'in sesiydi.
"Ben geldim." dedi Maureen ve sesin geldiği mutfağa doğru yöneldi.
"Buraya gelsene, Maureen." dedi Lily Evans'ın sesi.
Bir buçuk yıl kadar önce neredeyse baş düşman olan bu iki kızı, eski düşmanlarını geride bırakıp iki arkadaş haline getiren şüphesiz büyümeleriydi elbette. James nedeniyle daha sık bir araya gelen ikili, 7. sınıfın sonunda çok fena bir kavga etmişlerdi. Hatta bu bir düello halinde değil, bildiğiniz yumrukların ve saç çekiştirmelerinin olduğu bir kavgaydı. Sonuç olarak James ikisini ayırmıştı ve iddiayı kaybetmesine neden oldukları için fena şekilde kızmıştı ikisine.
Ancak kavga etmek, ilginç bir biçimde ikisinin de içlerindeki nefreti kusmalarına sebep olmuş ve aralarında dönen anlaşmazlığı bitirmişti. Üstelik, Lily, James ve kendisi için Maureen'in yaptığı fedakarlıkları öğrendiğinde... Evet, başkaları yardım dese de Maureen buna fedakarlık demeyi tercih ediyordu.
Geniş mutfaktan içeri girdiğinde, Remus, James ve Lily'nin orada olduğunu gördü Maureen. James ve Remus, mutfak penceresinin önünde tüttürüyorlardı. Lily ise, duvar tarafında kalan yuvarlak yemek masasının yanında, sandalyede oturuyordu. Hiçbiri, birkaç saat sonra başlayacak düğün için hazırlanmış görünmüyordu.
Mutfakları, Maureen'in minik tezgahı gibi değildi. L şeklinde, duvarların yarısını kaplıyordu. Kahverengi, ahşap dolap kapakları ve bir kısmı yerleştirilmiş eşyalarıyla gerçek bir evin, bir yuvanın mutfağına benzemişti.
"Erkencisin." dedi Remus, göz ucuyla Maureen'i süzerken. Ardından ağzını arlaayıp sigara dumanının dudaklarından çıkmasını bekledi.
"Belki bir şeylere yardımım dokunur diye, erken geldim." dedi Maureen. "Hiçbiriniz hazırlanmamışsınız?"
"Lily, üstümüzün sigara kokmasını istemediği için, içmek istediğimiz kadar içip, öyle giyinmemizi söyledi." dedi James gülerek. Ardından sinir bozucu bir şekilde Lily'e göz kırptı.
Maureen ikilinin haline güldü. Bu muggle işi bağımlılığı Çapulculara bulaşatıran Sirius'tu tabii. Lily'nin, Sirius'a bu konuda ne kadar kızdığını iyi biliyordu Maureen.
"Bana da versenize." dedi Maureen, ikilinin yanına yaklaşarak. Şimdi Remus Lupin, bitmiş sigara parçasını küllükte eziyordu.
"Sen de mi, Maureen?" dedi bıkkınlıkla Lily.
"Bağımlı değilim Lily, ancak arada yakmak fena olmuyor." dedi Maureen, James'ten aldığı sigarayı dudaklarına götürürken.
"İki ay öncde hepsi böyle diyordu." diye cevap verdi Lily. "Şimdi şu hallerine bak."
"Haklısın, Evans." dedi Maureen. Yine de sigarayı dudaklarına götürüp derin bir nefes çekti.
"Pekala, benim yukarı çıkmam daha iyi olacak." dedi Lily, koku onu iyice rahatsız etmeye başladığında.
"Yukarıda sana yardım etmeme gerek var mı?" dedi Maureen.
"Hayır, James birazdan gelir zaten." dedi Lily gülümseyerek. "Üstelik Sirius pastayı getirmek üzeredir. Remus ile ona yardım ederseniz minnettar kalırım." Ardından James'e baktı. "Hadi, Jam."
James, daha yarısı bitmiş olan sigarayı küllüğe bastırdı ve kafasıyla Maureen ile Remus'a selam verip Lily'nin arkasından mutfaktan çıktı.
* * *
Leona, Hogwarts'tan mezun olmasının üstünden birkaç ay geçmiş olmasına rağmen büyücülükten öyle hızlı kopmuştu ki, tekrar büyücülerle bir arada olabileceği bir ortam onu germişti. Ne büyücü gazetesi okuyor, ne asasını kullanıyor ve Prior dışında bir sihirbaz ile iletişim kuruyordu.
Odasında, Lily ve James'in evlilik törenleri için hazırlanmakla meşguldü. İkisinin bu kadar hızlı evlenme kararı alması kendisini şaşırmıştı. Henüz on dokuzlarını bile bitirmemişlerdi. Kendisinden sadece bir yaş büyüklerdi ve Leona asla on dokuzunda evleneceğini sanmıyordu.
Boy aynasında kendisi süzdü. Son zamanlarda daha fazla kilo aldığı için kıyafetlerinin kendisine uymamasından enişelenmişti fakat sonuç olarak fermuarını kapatmayı becerebilmişti. Yeni muggle modası Leona'nın hoşuna gitmiyordu pek. Yeni çıkan kot pantolonlar, rengarenk bluzlar... Leona'nın tarzı değildi. Altına, dar başlayıp aşağı indikçe fazlasıyla bollaşan koyu, soluk pembe, kumaş bir pantolon giymişti. Üstüne ise uzun yakalı, beyaz gömleğini geçirmişti. Ardından, yatağının üstüne serdiği, ince, siyah pelerinin omzuna geçirdi. Bu pelerini giymek kendisini fazlasıyla bir cadı gibi hissettiriyordu.
Son bir defa, gitmesi gereken adresi kontrol etmek için, diğer mektuplarının yanına koyduğu sarı zarfı eline aldı. Onu kaldırınca, altındaki mektubu görmesiyle, daha önce onlaeca defa hissettiği ve neredeyse tamamnını ezberlese de verdiği etki bir türlü kendisini bırakmayan o his tekrar karnından yukarıya doğru alevlendi.
Alışkanlıkla, farkında olmadan sarı zarfı yan tarafa koydu ve o altta kalan mektuba uzandı. Sirius'tan aldığı son ve şu zamana kadar aldığı en korkunç mektuptu. Onu bugün yeniden görmeden önce bir defa daha okumak istedi mektubu. Duygularını tazelemek, ona olan davranışlarını daha dikkatli tutumasını sağlayabilirdi.
Mektubu açtı ve içindeki katlanmış parşömeni çıkardı. Bazı kısımlarda düşen gözyaşları ile dağılmış mürekkep izleri vardı ancak okunmasına engel değildi. Leona, gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve okumaya başladı.
"Sevgili Leona,
Bana yazdığın mektup birkaç gün önce ulaştı elime. İlk öncelikle mektubun için teşekkür ederim. Ben de, sadece iki haftadır ayrı olsak da seni çok özledim. Ve evet, çocuklardan saklasam da, seni trenle gönderdikten sonra ben de biraz ağlamış olabilirim. O trenle birlikte, Hogwarts'a gitmeyi bu kadar çok özleyeceğimi düşünmemiştim. Üstelik, sen o trenle giderken benim arkada kalmam... Sanırım her zaman özleyeceğim orayı ve elbette seni.
Birkaç gün önce, Orion Black'in, unuttuysan diye hatırlatayım babam olur kendileri, hastalandığını duydum. St. Mungo'da yatıyormuş birkaç gündür. Onu ziyarete gitmeyi düşündüm ancak, annem gibi bir cadaloz oradayken hayatta gitmem. Her zaman sevecen biri değildi biliyorum, ancak annem kadar berbat biri olmadığı için ona karşı borçlu olduğumu düşünüyorum. Bilmiyorum, belki başka bir şekilde yanına giderim. Tabii, St. Mungo'nun köpekleri içeri alıp almadığını öğrenmeliyim ilk önce.
İşlerin nasıl gittiğini soruyorsan, keşke sana iyi bir şeyler söyleyebilsem. Zaten gazeteler her gün yazıyor. Orada yazanlardan daha fazlasını söylememe imkan yok, ama keşke bildiklerimi bilsen...
Evet, Leona, keşke bildiklerimi bilsen. Beni, sana söyleyeceklerimi, daha iyi anlardın. Fakat muhtemelen az sonra yazacaklarımı okuduktan sonra o kadar sinirleneceksin ki, yırtıp atacaksın bu mektubu. O yüzden başından söylüyorum, lütfen mektubu yırtacak gibi hissedersen asla yapma.
Leona, ben aramızda geçenleri bitirmeye karar verdim. Bunu bir mektupla haber verdiğim için istediğin kadar bana kızabilirsin, sonuna kadar haklısın. Bunun nedeni artık seni düşünmekten daha önemli işlerimin olması. Dışarısı artık güvenli değil, karanlıkla dolu. Hogwarts'ta güvende olduğunu biliyorum, Dumbledore varken en güvenli yer orası zaten, ancak ben artık hem seni hem de Yoldaşlık'ı bir arada götüremeyeceğim.
Ölüm Yiyenlerin, Yoldaşlık üyelerine ve onların yakınlarına yaptıklarını kendi gözlerimle gördüm Leona. Bunun asla ama asla sana olmasını kaldıramam. Üstelik tüm bunlarla hiçbir alakan yokken, üstelik bir muggle-doğumluyken.
İstediğin kadar kız bana. Çığırtkan da gönderebilirsin. Tüm tepkine hazırım. Ancak benim için bitti Leona ve ne dersen de bu durum değişmeyecek.
Üzgünüm.
Sirius Black"
Leona, zaten ezberinde olan bu cümleleri tekrar okumasıyla daha da kötü hissetti. Duygularını tazelemek istiyordu ancak onların tazelenmiş halleri hiç hoşuna gitmiyordu. İç geçirdi. Mektubu katladı ve zarfın içine geri koydu. Bunların hepsi, aylar önce olan olaylardı. Üstelik Sirius Black'i aklından çıkarmıştı bile. Bu törene Lily ve James için gidiyordu. Öyleyse eski meseleleri aklına getirip endişelenmesine gerek yoktu.
Saati kontrol etti. Gitme vakti gelmişti. Asasını arka cebine koydu ve septirememeyi umarak Godric's Hollow'a cisimlendi.
* * *
Remus Lupin ve Maureen McGonagall, hazırlıkları bitirmiş, Potter'ların arka bahçesinde dinlenmekle meşgullerdi. Maureen, Lily'den aldığı hoş, çiçekli bir elbisyeyi giymişti. Beden olarak Lily'den bir beden daha küçüktü ancak elbise kendisine yakışmış hissediyordu.
James ve Lily, üst katta son davetlilerin gelmesini bekliyordu. Sirius Black, çoktan gelen birkaç kişiyi etrafına toplamış ve elindeki kadehi yudumlarken koyu bir sohbete dalmıştı.
Maureen ve Remus ise, arka tarafta kalan masalardan birindeydiler. Remus, elinde Gelecek Postası'nın bu sabahki sayısını elinde tutuyordu. Hazırlıklar nedeniyle bugün okumaya fırsatı olmamıştı ancak Remus Lupin hiçbir Gelecek Postası sayısını kaçırmazdı.
Bir süre yeni bir ölüm var mı diye başlıkları kontrol ettikten sonra, ikinci sayfanın sol alt köşesinde tanıdık bir isim görmesiyle dikkati o yöne çekildi.
"Londra'da Neler Oluyor: İkinci Bir Safkan Ölümü
Londra'da yaşayan Prince ailesinin genç üyesinin cansız bedeni dün gece evinde bulundu. Kendisi henüz birkaç ay öncesinde Hogwarts'tan mezun olmuştu. Kedavra laneti ile öldürüldüğü açıklanan Prınce'ın katilleri ise henüz bulunamadı. Gece, evlerinin üzerinde beliren yeşil kafatası ise kimin tarafından yapıldığını gösteriyor.
Evinde yapılan araştırmada, Felsefe Taşı ile çalışmalar yaptığı bulundu. Felsefe Taşı ile ismi birlikte anılan Nicolas Flamel ise, bu sabah saatlerinde yaptığı açıklamada Prince ile birlikte bir araştırma yürüttüklerini ve bunu gizli tuttuklarını açıkladı. Araştırmanın, cinayetle ilgisi olup olmadığı henüz bilinmiyor ve Seherbaz'lar hala cinayeti aydınlatmaya çalışıyor."
Remus Lupin, gazeteyi kapatıp Maureen'e baktı. "Prince soyisminden birini tanıyor muyuz?" dedi merakla. Maureen'in hafızası her zaman kendisinden daha iyi olduğunu biliyordu.
Maureen, düşünceli düşünceli baktı bir süre. "Dün gece olan cinayetten bahsediyorsun değil mi?" cevapladı Remus'u. Remus kafa salladı.
"Yanlış hatırlamıyorsam, Sirius'un eski kız arkadaşının Prince soyadında bir arkadaşı vardı. Hatta ismi de Prior'du, değil mi?" dedi Maureen cansız bir tonda. Ölümlere artık alışılmıştı ve ona en kötü hissettiren de buydu.
"Bir saniye, hatırladım." dedi Remus gözlerini iri iri açarak. "Lily, onun Snape'in kuzeni olduğunu söylemişti bana. Ancak Ölüm Yiyen'ler neden ona saldırsın ki? Araştırmasından dolayı olabilir mi?"
"Bu sabah birkaç arkadaşımdan duyduğum kadarıyla cinayet araştırma için işlenmemiş." dedi Maureen. "Araştırması evindeki gizli bir odada bulunmuş ve el değmemiş haldeymiş. Üstelik Ölüm Yiyen'ler araştırmayı isteselerdi geride hiçbir şey bırakmazlardı."
"Peki o zaman neden öldürüldü?" dedi şaşkın şaşkın Remus. "Üstelik bir safkan."
"Kendin söyledin." dedi Maureen. "Kuzeni Snape'miş ve ikimiz de Snape'in hangi tarafta olduğunu biliyoruz, Remus. Seherbaz'lar, Ölüm Yiyen'lerin Prior Prince'ı da kendi taraflarında istediklerini, karşı çıktığında ise öldürdüklerini düşünüyor. Hatta bahse varım, Snape de o gece Prior'un evindeydi. Rezil adam."
Bu sırada, eve doğru dönük oturan Maureen'i gözü kapıdan içeri giren mutlu yüze takıldı. Her şeyden habersiz görünen, Leona Dracula'dan başkası değildi bu.
* * *
Evet, çok üzgünüm. Bunu yapmak istememiştim ama...
Rest in peace Prince.