#Unicode
ဒီလောကမှာ အမှောင်နယ်မြေနဲ့အလင်းနယ်မြေဆိုပြီး ၂ မျိုး ၂ စားရှိတယ် … ဖန်းဂူတို့လို တရားမဝင် လက်နက်တွေကုန်သွယ်မှုပြုလုပ်တာက အမှောင်နယ်မြေဖြစ်ပြီးတော့ ရှုယွမ်တို့လို မကောင်မှုတွေဖယ်ပြီး တရာဥပဒေကိုလက်ကိုင်ထားရှိကာ နိုင်ငံတကာ ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်တာကို အလင်းနယ်မြေလို့ခေါ်တယ် …
သေချာပေါက် ဖန်းဂူက အမှောင်နယ်မြေက ဘုရင်တစ်ဆူဖြစ်ပြီးတော့ သူ့ကိုဘယ်သူမှအာမခံရဲကြဘူး … အလင်းနယ်မြေက သူ့ရဲ့သရုပ်မှန်ကို သိရှိသူနည်းသလို အမှောင်နယ်မြေက အဖွဲ့အစည်းတွေက ရှန်ဖန်းဂူဆိုတဲ့နာမည်ထက် တောဘုရင် Lion ဆိုတဲ့နာမ်စားကိုသာ စကားဝှက်အဖြစ် သုံးနှုန်းကြတယ် … ဒါကြောင့် ဂျိုးလ်က ရှန်ဖန်းဂူနဲ့ Lion တစ်ယောက်ထည်းဆိုတာကိုမသိတာ အံ့ဩစရာတော့မရှိပါဘူး …
ဒါပေမဲ့ အံ့ဩရမှာတစ်ခုတော့ရှိတယ် … ရှုယွမ်က ဘာကြောင့်သူ့စီနီယာကို ဖန်းဂူအကြောင်း မပြောပဲ ဖုံးကွယ်ပေးထားလဲဆိုတာပဲ … ရှုယွမ်ထက် ဖန်းဂူအကြောင်း အသေးစိတ် သိတဲ့သူ ဘယ်သူမှမရှိနိုင်တော့ဘူး … နှစ်တွေအကြာကြီး အပင်ပန်းခံ ဖန်းဂူအားနည်းချက်ကိုလိုက်ရှာပြီး ဖမ်းမယ်တကဲကဲလုပ်နေပေမဲ့ ခုချိန်ထိ အကောင်အထည်မဖော်နိုင်သေးဘူး …
အကယ်၍ ရှုယွမ် ဂျိုးလ်ကို ဖန်းဂူရဲ့သရုပ်မှန်ပြောပြပြီး ပူးပေါင်းဖမ်းစီးမယ်ဆိုရင် ဒီအခြေအနေမှာ ဖန်းဂူအတွက် ပြေးပေါက်ပိတ်စေမှာအသေအခြာပဲ … Lion က ပြစ်မှုမှတ်သမ်းအတိအကျမရှိပေမဲ့ အရာရှိတွေရဲ့ အရေးစိုက်ခံရတဲ့ မျက်နှာမဲ့ ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး … ပြီးတော့ မှောင်ခိုလောကရဲ့ မှတ်တမ်းတွေထဲမှာ ထိပ်ဆုံးမှာဖော်ပြခြင်းခံရပြီး သူ့အကြောင်း ဘယ်သူမှ ရေရေရာရာမသိကြပေ …
ရှန်ဖန်းဂူထိုအရာကို တွေးမိတော့ သူ့ဘေးမှာ မျက်နှာသေကြီးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ရှုယွမ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိတယ် … ဒီကောင်က သူ့ကိုဘာကြောင့်မဖမ်းလဲဆိုတာက အားလုံးအရေးစိုက်နေကြတဲ့ Lion ကို ပြစ်မှုကြီးကြီးရဲ့သက်သေနဲ့တကွ ဖမ်းစီးပြီးမှ နေရာကောင်းဝင်ယူချင်လို့ပဲ ဖြစ်မယ်လို့ ဖန်ဂူစိတ်ထဲကနေ ထွေးထင်လိုက်တယ် …
မင်းစောင့်ကြည့်လိုက်ရှုယွမ် … Lion ကို မင်းဘယ်တော့မှ မဖော်ထုတ်နိုင်စေရဘူး …
ဂျိုးလ်ခေါ်သွားတဲ့နေရာက သူ့တို့အလင်းနယ်မြေရဲ့ အထင်ကရနေရာတစ်ခုဖြစ်သလို ကမ္ဘာကျော် အဖွဲ့အစည်းတွေရဲ့ခေါင်းဆောင် နိုင်ငံ့ဝန်ကြီးတွေနဲ့ ရှေ့နေ ရဲအရာရှိ စသည့် အလင်နယ်မြေက အကြီးအကဲများ သွားရောက်တတ်သည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်တယ် …
ဒါက ဖန်းဂူရောက်မလာသင့်တဲ့နေရာတစ်ခုပဲ … ဖန်းဂူက အနက်ရောင်ကုတ်အရှည်ကိုဝတ်ထားပြီး ဘယ်လောက်ပဲ သူ့ပုံစံကခန်းညားသည်ဆိုစေကာမူ အလင်နယ်မြေရဲ့ လူသားတွေရဲ့ ဝတ်ဆင်ပုံနဲ့ကွဲပြားနေ၍ သူ့ပုံစံက လူကြားထဲမှာ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ထင်ပေါ်နေတယ် …
ဒီအဆောက်အဦးရဲ့အောက်မှာရှိတဲ့လူသားတိုင်းရဲ့ ဟော်မုန်းနံ့တွေက စင်ကြယ်ပြီး အားလုံးက အဆင့်မြင့် အယ်ဖာ အိုမီဂါတွေဆိုတာ ခန့်မှန်းနေစရာပင်မလိုခြေ … သူတို့အားလုံးက တောက်တောက်ပြောင်ပြောင်ဝတ်ဆင်ထားကြပြီး ပါတီတစ်ခုသို့ရောက်နေသည့်နယ် … ကံကောင်း၍ ရှုယွမ်ကလဲ အနက်ရောင်ကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး ရှန်ဖန်ဂူနဲ့ရှုယွမ်ဟာ သွေးသောက်ညီအကိုများသဖွယ် ထင်ရကာ ဘယ်သူမှ ဖန်းဂူကို သံသယမဝင်ခြေ …
ရှုယွမ်ကို အသေအခြာပင် ဒီနေရာနဲ့ ရင်းနီးကြွမ်းဝင်ပေမဲ့ ဖန်းဂူလို ဆန့်ကျင်ဘက်နယ်မြေက လာတဲ့လူတစ်ယောက်အတွက် အရာရှိတွေရဲ့နေရာနဲ့ အကျွမ်းသဝင်မရှိလှဘူး … ဖန်းဂူစိတ်ကျဉ်းကျပ်နေပုံကိုမြင်ရတော့ ဂျိုးလ်က စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတယ် …
" Mr.ဖန်းဂူ ဒီလိုနေရာတွေကြိုက်မယ်ထင်ထားတာ …
ဘာအဆင်မပြေတာရှိလို့လဲ … သဘောမကျလို့လား "
" Mr.ဂျိုးလ် … ကျွန်တော်ဒီနေရာကို သဘောကျပါတယ် "
ဖန်းဂူအဆင်ပြေတယ်ပြောတော့မှ Mr.ဂျိုးလ်စိတ်အေးသွားပြီး သူတို့အတွက် စာပွဲဝိုင်းတစ်ခုကို ပြင်ဆင်စေပြီး စားဖွယ်မျိုးစုံကို ချခင်းစေတယ် …
ဒီအဆောက်အဦးရဲ့အောက်ထက်ကိုကြည့်လျှင် စာဖွယ်ရာအစုံအလင်ရရှိတဲ့ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုနဲ့တူပေမဲ့ အပေါ်မှာ မြောက်များစွာသော အခန်းများ ဖွဲ့စည်းထားကာ အပန်ဖြေစေဖို့ အလုပ်ကိစ္စများဆွေးနွေတိုင်ပင်ဖို့ အကောင်းဆုံးနေရာတစ်ခုလဲဖြစ်တယ် …
ခုအခြေအနေမှာ မင်းယွီကလဲ သတိမရလာသေးသလို အချိန်အခါကလဲ ညဘက်ပင်ရောက်နေပြီဆိုတော့ သူတို့အားလုံးကို ဒီနေရာမှာပဲ တည်းခိုရန်စီစဉ်ပေးလိုက်တယ် …
ဒီနေ့က အရာရှိအများစုရဲ့ အားလက်ချိန်ဖြစ်သလို အပန်ဖြေဖို့အကောင်းဆုံးဒီနေရာမှာ အခန်းအားလုံးလိုလိုကပြည့်နေပြီ … ဘယ်လောက်ပဲအာဏာရှိသည်ဆိုပါစေ အခန်းဖယ်ခိုင်းရလောက်သည်ထိ ဘယ်သူမှ စိတ်သဘောထားမသေးတိမ်သလို လာရောက်အနားယူကြသူအားလုံးကလဲ သူ့အဆင့်နဲ့သူ ရှိနေကြသူများဖြစ်၍ ဂျိုး သူတို့ ၅ ယောက်အတွက် အခန်း ၃ ခန်းကိုသာ ငြားနိုင်ခဲ့တယ် …
" Mr.ဖန်းဂူ ခများအတွက်တော့ အခန်းသီးသန့်ရခဲ့တယ် …
ဒါပေမဲ့ ကျန် ၂ ယောက်ကတော့ တစ်ခုဆီပဲရတယ် "
ဖန်းဂူက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ရှုယွမ်ဘေးနားကခုံမှာ မှီလျှက်အိပ်ပျော်နေတဲ့ မင်းယွီကိုညွှန်ပြကာ အေးတိအေးဆက်ဖြင့် မေးလိုက်တယ် …
" သူ့အတွက်ရော အခန်းသီးသန့် ရလား "
ဂျိုးလ်က အနည်းငယ်ကြောင်သွားပေမဲ့ ရယ်ကျဲကျဲဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်တယ် …
" သူက ရှုယွမ်နဲ့အတူနေရမှာလေ … ဒီလိုအားနည်းနေတဲ့ အိုမီဂါက သူ့ရဲ့မိတ်ဖက်နဲ့အချိန်ကုန်သင့်တယ် …
ဒီကအခန်းနံရံတွေက အသံလုံပြီးတိတ်ဆိတ်တော့ သူတို့ရဲ့အမှတ်တရလေးတွေေတောင်မှ ဖန်တီးချင် ဖန်တီးလို့ရတယ် "
ဂျိုးလ်က အိမ်ထောင်သည်တစ်ဦးဖြစ်သလို မိသားစုရှိသူမို့ ထိုကိစ္စတွေကို ရှက်စဖွယ်လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ မမြင်မိပေမဲ့ အင်နိုးဆန့်လေးရဲအရာရှိကျန်းရှုယွမ်မှာတော့ ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာတွေပူပြီးနီလာတယ် … သူက ခုချိန်ထိ တစ်ကိုယ်တည်းလူပျိုကြီးဘဝနဲ့နေလာခဲ့ပြီး အလုပ်ကိုသာ အာရုံစူးစိုက်သူမို့ ထိုသို့သောကိစ္စတွေ သူ့မှာအတွေ့အကြုံမရှိပေ …
" စီနီယာ … ကျွန်တော်တို့က … ဒီတိုင်း … "
" အဟား … လိမ်ညာချင်လဲ မင်းမျက်နှာကြီးကို အရင်မှန်ထဲပြန်ကြည့်လိုပ်ပါ ရှုယွမ်ရာ …
မသိရင် မင်္ဂလာဦးညရဲ့သတို့သားလောင်းကို မြင်နေရသလိုပဲ …
မင်းတို့က တကယ်ကိုလိုက်ဖက်ညီလွန်းတယ် "
" စီနီယာ … စနောက်နေတာတော်ပါတော့ဗျာ "
" ရှုယွမ် မင်းရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်ကို ဒီကောင်လေးနဲ့ကုန်ဆုံးလိုက်တာဆိုရင် ဒီအိုမီဂါအတွက် စိတ်မကောင်းစရာပဲ …
အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့မင်းလိုလူမျိုးနဲ့နေရတာ ဘယ်လောက်တောင်ပင်ပန်းလိုက်မလဲ "
" အာ … ကျွန်တော့အသက် ၃၀ တောင်ပြည့်တော့မယ် …
ငယ်ငယ်ကလို ကျောင်းသားလေးမဟုတ်တော့ဘူး "
" ဒါဆိုရင် ကုတင်ပေါ်မှာ မင်းကကြွမ်းကျင်တယ်ဆိုတဲ့သဘောလား "
ဂျိုးလ်က လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သပ်ရင် အရှက်ကြီးလွန်းတဲ့ ရှုယွမ်ကို စနောက်နေရတာကို နှစ်သက်သူဖြစ်ပြီး မျက်နှာကြီးနီရဲနေတဲ့ ရှုယွမ်ကိုစနောက်နေတာနဲ့ ဘေးနားက ဖန်းဂူရဲ့မျက်နှာ မဲမှောင်နေသည်ကို သတိမထားမိလိုက်ခြေ …
ရှုယွမ်က ဂျိုးလ်ရဲ့စနောက်မှုတွေကို ဆက်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့၍ မင်းယွီကိုပွေ့ချီကာ အမြန်ဆုံး အခန်းထဲကိုသွားပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ သွားတင်ပေးလိုက်တယ် …
သူက မင်းယွီလည်ပင်းက အနီမှတ်လေးကို အနီးကပ်စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် မင်းယွီကိုယ်ပေါ်မှာ ဆွဲကပ်နေတဲ့ မိတ်အယ်ဖာရဲ့ဟော်မုန်းနံ့ကို အနံ့ခံကြည့်ပေမဲ့ သူတို့ဆက်ဆံပြီးတာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီဖြစ်၍ သဲကွဲစွာမရရှိခဲ့ပေ …
သူ့ရဲ့လက်နဲ့ မင်းယွီလည်ပင်းပေါ်က အမှတ်အသားလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ရှုယွမ်ပဟေဠိများစွာနဲ့ မင်းယွီကိုစိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းစွန်းလေး တွေက အထက်သို့ကွေးညွှတ်သွားလေတယ် … သူ့ရဲ့ပါးလေးတွေပင်နီရဲလာသယောင် … သို့ပေမဲ့ မင်းယွီကို ဘာအနှောက်အယှက်မှမပေးပဲ စောင်ခြုံပေးပြီး ရှုယွမ်အောက်ထက်ကို ပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ် …
သူရောက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ ဂျိုးလ်ရှိမနေပဲ ဖန်းဂူ ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေတို့ ၃ ဦးသာရှိနေတယ် … သူတို့ပွဲရဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာ ဂျိုးလ်က သူ့အသိမိတ်ဆွေတွေနဲ့ စကားသွားပြောနေတာကြောင့် ရှုယွမ် ဂျိုးလ်က သူ့ကိုခေါ်မည်ဆို၍ သူတို့ကိုကျောခိုင်းရန် ဖန်းဂူဘေးက ခုံပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် …
ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေက စားပြီးနေခြေပြီ … ဂျိုးလ်က သူထွက်မသွားခင် သူတို့အနားယူဖို့ အခန်းသော့တွေ ပေးထားခဲ့တယ် … ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေကတစ်ခန်း ဖန်းဂူက သီးခန့်တစ်ခန်း … ဖန်းဂူပုံစံက အခန်းထဲလဲ သွားချင်သေးပုံမပေါ်သလို ထိုင်နေပုံကလဲ ကတိကအောက်နဲ့ …
ဖန်းဂူက လက်ပိုက်ထားလျှက် ခြေတစ်ဖက်ချိတ်ထိုင်ကာ ဘာအစားအစာကိုမှ ယူစားထားခြင်းမရှိ … ဖန်းဂူက လူတွေကို လွယ်လွယ်အယုံအကြည်မရှိမှန်း ရှုယွမ်သိတယ် … ဒီနေရာက သူနဲ့မကိုက်ညီသလို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးနေတယ်ဆိုတာလဲ ရိတ်မိတယ် …
ဒါပေမဲ့ ဘာကြောင့်ထွက်မသွားသေးတာလဲ … သေချာတဲ့အဖြေတစ်ခုက ဖန်းဂူ ခုချိန်ထိ မင်းယွီကို လက်မလွှတ်နိုင်ပဲ ရှုယွမ်ကိုစောင့်ကြည့်ရန် သည်းခံနေနေချင်းဖြစ်တယ် …
ကျားနဲ့ခင်္သြေ့ ယခုလိုမျိုး နီးနီးကပ်ကပ်နဲ့ မရှိတာဘယ်လောက်တောင်ကြာနေပြီးလဲ … တွေ့တာနဲ့ထိုးသတ်နေပြီး အချိန်တိုင်းရန်ဖြစ်နေတဲ့ထို ၂ ယောက် စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုမှာ ဘေးခြင်းကပ်ထိုင်ပြီး အားလုံးကလဲ ညီအကိုတွေဟုထင်မှတ်ကာ ကြည့်နေကြတဲ့ ဒီအခြေအနေကြီးက ကြောင်တောင်တောင်နိုင်ပေမဲ့ ဖန်းဂူရော ရှုယွမ်ပါ ဘာတုန့်ပြန်မှုမှမရှိငြိမ်နေကြတယ် …
အတန်ကြာတော့ လုံးဝတိတ်ဆိတ်ငြိမ်တတ်နေတဲ့ ထိုစားပွဲဝိုင်းမှ ရှုယွမ်ရဲ့ ခနဲ့တဲ့တဲ့အသံတစ်ခု စတင်ထွက်ပေါ်လာတယ် …
" ဖန်းဂူ … ဒီနေရာမှာ ငါမင်းကို ထောင်ချောက်ဆင်ပြီး ဖမ်းမှာ မကြောက်ဘူးလား "
ဒီနေရာက လူတွေအားလုံးက Lion ဘယ်သူလဲသိတာနဲ့ အရှင်ရရ အသေရရဖမ်းပြီး နာမည်ကောင်းယူမဲ့သူတွေကြီးပဲ … Lion က နယ်စပ်တွေ စစ်ဖြစ်ပွာရာအရင်းအမြစ်ရဲ့ တရားခံဖြစ်ပြီးတော့ သူက စစ်ပွဲတွေပြုလုပ်နိုင်အောင် လက်နက်တွေ ကုန်ကူးနေသူဆိုပြီး သတင်းရရှိပေမဲ့ ဘယ်သူမှမဖမ်းစီးနိုင်သလို မှန်ကန်တဲ့ သက်သေအစအနလေးတောင် သူတို့လက်ထဲမရှိကြဘူး … ဒါကြောင့် Lion နဲ့ပတ်တတ်တဲ့သူဆို သူတို့က စစ်မေးဖို့အတွက် ဖမ်းကြမှာ အသေအချာပဲ …
ရှန်ဖန်းဂူက ' ဟန့် ' ကနဲလုပ်လိုက်ရင်း …
" မင်းမလုပ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ် …
မင်းကအောင်မြင်မှုကို သူများကိုခွဲပေးချင်တဲ့လူစားမျိုးမှမဟုတ်တာ …
ဘယ်သူ့အကူအညီမှမယူပဲ မင်းတစ်ယောက်ပဲ ငါ့ကိုဖမ်းမိအောင် နှစ်တွေဒီလောက်ကြာအောင်ကြိုးစားလာပြီးမှ ခုချိန်ဒီကလူတွေနဲ့ပူးပေါင်းမယ်ဆိုရင် မင်းက ငါသိတဲ့ ကျန်းရှုယွမ်မဟုတ်တော့ဘူး "
" အသေအချာပဲပေါ့ … ငါတစ်ယောက်ထည်းပဲ မင်းကိုဖမ်းချင်တာ …
ငါတစ်ယောက်ထည်းပဲ lion ကဘယ်သူလဲဆိုတာ သက်သေနဲ့တကွ ဖော်ထုတ်ပြမယ် … စောင့်ကြည့်လိုက် "
" မင်းလုပ်နိုင်မလား ကြည့်ရတာပေါ့ "
သူတို့ ၂ ယောက်ရဲ့ကိုယ်ကနေ ထုတ်လွှတ်နေတဲ့ ဟော်မုန်းတွေကြောင့် အရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ ဘီတာ ၂ ယောက်ပင် အသက်ရှူကျပ်လာတယ် …
ရှန်ဝေက ချူးရှန့်ကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တယ် …
" သူတို့ ၂ ယောက်က တွေ့တိုင်း ဒီလိုပဲလား "
ချူးရှန့်က ခေါင်းအသာငြိမ့်လိုက်ရင်း … သူ့မျက်နှာက အနည်းငယ်ပြုံးရောင်သန်းလျှက် အရှေ့မှ အသံတိတ် စစ်ပွဲဖြစ်နေတဲ့ သခင် ၂ ယောက်ကိုကြည့်နေရင်းမှ ရှန်ဝေအား ပြန်ဖြေလိုက်တယ် …
" အင်း … ခုတော့ သူတို့က ဒီတိုင်း … တွေ့တာနဲ့ တန်းကိုက်တော့တာပဲ "
" ဒါဆို အရင်ကတော့ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးပေါ့ "
ချူးရှန့်က ရှန်ဝေဘက်လှည့်လိုက်ပြီး …
" ငယ်ငယ်တုန်းက အဲ့လိုမဟုတ်ကြဘူး "
" အကိုငယ်ငယ်တုန်းက ဘယ်လိုမျိုးလဲ …
အမြဲသခင်ရဲ့အစေခံလိုမျိုးလား "
ရှန်ဝေ ချူးရှန့်အိမ်မှာနေတဲ့တလျှောက်လုံး ချူးရှန့်ဟာ သိုသိုသိပ်သိပ်နေတတ်ပြီး သူ့ခေါင်းထဲမှာ သခင်နဲ့အလုပ်ကလွဲပြီးဘာမှမရှိမှန်း ရှန်ဝေသိခဲ့တယ် … ဒါကြောင့် အခွင့်ရတုန်း ချူးရှန့်အကြောင်းတွေကိုသိချင်လာတာနဲ့ မေးချင်မိတယ် …
" ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေ မင်းသိချင်လား "
ချူးရှန့်ကိုယ်တိုင်က အခွင့်အရေးပေးလာတော့ ရှန်ဝေ ညှင်သာစွာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး …
" ကျွန်တော် အကို့ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေ သိချင်တယ် "
*
*
*
ဒီနေရာက နေ့ဘက်မှာထက် ညဘက်တွေက ပိုစည်ကားပြီး ဂျိုးလ်က ဖန်းဂူနဲ့ရှုယွမ်ကို ပါတီပွဲမှာ သူ့အသိမိတ်ဆွေတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးဖို့ ခေါ်ထားပြီး ဘီတာတွေဖြစ်တဲ့ ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေကိုတော့ အခန်းမှာသွားနားရန် ပြောလာတယ် …
ထိုပွဲက အဆင့်မြင့် အယ်ဖာတွေသာသက်ရောက်ကြပြီး အိုမီဂါအများစုက သခင်ကြီးတွေရဲ့သားသမီးများသာဖြစ်ကြတယ် … ထိုပွဲမျိုးက ဘီတာတွေအတွက် နေရာတစ်နေရာပင်မရှိနေခဲ့ …
အခန်းထဲက ဝရံသာပေါ်မှာ ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေရပ်နေပြီး တငွေ့ငွေ့တိုက်ခတ်နေတဲ့ လေပြေအေးလေးတွေရဲ့ လက်ဆက်တဲ့လေကို ရှူရှိုက်ရင်း ချူးရှန့်ကောင်းကင်ကြီးကိုငေးကြည့်နေခဲ့တယ် …
သူ့အာရုံထဲမှာ တချိန်က အရမ်းချစ်ကြတဲ့ သူငယ်တွေ ၂ ယောက်ရဲ့ပုံရိပ်လေးတွေ ထင်ဟက်လာတယ် … သူ့နှုတ်ခမ်း ၂ လွှာက ပွင့်ဟလာပြီး တဝှီဝှီတိုက်ခက်နေတဲ့ လေသံတွေကိုထိုးဖောက်ကာ စကားသံများ ထွက်ပေါ်လာတော့တယ် …
" သခင်ဖန်းဂူနဲ့သခင်ရှုယွမ်က အသက်အရွယ်လပိုင်သာကွာခြားတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ …
အကိုအသက် ၁၀ နှစ်မှာ သခင်လေးတို့က အသက် ၁၂ နှစ်ရှိနေပြီ … အကိုက အဖိုးခေါ်လာလို့ ရှန်ဟွှာအိမ်တော်ကိုရောက်လာခဲ့ပေမဲ့ သခင်လေး ၂ ယောက်လုံးက အကို့ကို အဆင့်အတန်းမခွဲခြားပဲ တန်းတူဆက်ဆံတယ် …
သူတို့ကအယ်ဖာတွေဆိုတော့ အဆင့်မြင့်တဲ့ကျောင်းမှာတက်ရတယ် … အကိုကသာမာန်ကျောင်းလေးမှာပဲတက်ခဲ့ရတယ် …
အကို့ရဲ့အိမ်မက်က သခင်လေးတို့လိုအရည်အချင်းရှိတဲ့လူမျိုး ဖြစ်ချင်ခဲ့တာ … သူတို့ကို အမြဲအားကျနေခဲ့ရတယ် … သူတို့က အတူစားအတူသွား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖေးမကူညီပြီး သွေးသောက်ညီအကိုတွေလိုနေခဲ့ကြတယ် …
သခင်ရှုယွမ်က သခင်ဖန်းဂူထက် ၅ လကြီးပြီးတော့ သူကအကိုတစ်ယောက်လို သခင့်ကိုဆုံးမသွင်သင်ပေးတယ် … ကျန်းမိသားစုနဲ့ရှန်ဟွှာပေါင်းစည်းခဲ့စဉ်က ဒီလောကကြီးကို သခင် ၂ ယောက်က တစ်နေ့အုပ်စိုးလိမ့်မယ်လို့တောင် ထင်ထားခဲ့တာ … သူတို့အသက် ၁၈ အရွယ်ရောက်တဲ့အထိပေါ့ …
လန်မိသားစုက သခင်မလေး လန်မီယာရောက်လာတဲ့နောက်ပိုင်း သခင်လေးတို့ ခနခနစကားများကြတယ် … လူငယ်သဘာဝအချစ်ရေးပြဿနာလို့ထင်မိပေမဲ့ နောက်ပိုင်း လူကြီးတွေအထိပါလာတယ် …
ပြီးတော့ ကျန်းမိသားစုမှာ ပြဿနာဖြစ်ပြီး သခင်ကျန်းရှုယွမ်က သခင်လေးကိုတောင်နှုတ်မဆက်ပဲ ထွက်သွားခဲ့တယ် …
၅ နှစ်လောက်နေပြီးသူပြန်ပေါ်လာတော့ ရဲတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ … သခင်နဲ့သူ့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကပိုပိုဆိုးရွားလာတယ် … အမြဲသခင်လေးကိုဖမ်းမယ်ဆိုပြီး အနောက်ကနေ လိုက်နေခဲ့တာ ခုချိန်ထိပဲ …
သခင်ရှုယွမ်က အလင်းနယ်မြေကိုဝင်ခဲ့ပြီးသခင်ကတော့အမှောင်မှာပိတ်မိနေတယ် … သူ့အတွက် ရုန်ထွက်ဖို့အင်အားမရှိသလိုအခွင့်အရးလဲမရှိခဲ့ဘူး …
အဲ့ဒိအချိန်တုန်းက သခင်သာမိသားစုအမွေကိုမဆက်ခံရင် ရှန်ဟွှာကပျက်စီးကိန်းဆိုက်ရောက်နေတာကြာပြီ … ဒီလိုအောင်မြင်ဖို့က သေလောက်တဲ့ဒါဏ်ရာတွေနဲ့ရင်းခဲ့ပြီးမှရခဲ့တာတွေကြီးပဲ …
အင်အားကြီးတဲ့သခင်ကို ခုချိန်မှာဘယ်သူမှမထိနိုင်ပေမဲ့ အတိတ်မှာတုန်းကရခဲ့တဲ့ဒါဏ်ရာတွေက အပ်ချစရာနေရာမရှိလောက်အောင်များနေပါပြီ … သူ့ကိုထပ်ပြီးနာကျင်နေသာမျိုးမမြင်ချင်တော့ဘူး …
သခင်ရှုယွမ်ဘာကြောင့်လိုက်တိုက်ခိုက်နေလဲမသိပေအဲ့ သူတို့ကိုအရင်ကလို ညီအကိုပုံစံမျိုးပြန်စည်းလုံးနေတာကိုပဲမြင်ချင်မိတယ် …
အဲ့ဒိအချိန်တုန်းက ဘယ်ကဘယ်လိုမှားယွင်းသွားလဲမသိပေမဲ့ ဒီနေ့သခင် ၂ ယောက်ရဲ့အခြေအနေက အရင်ကလောက်မဆိုးတော့ဘူးလို့ထင်ရတယ် "
ရှန်ဝေက တစ်ချိန်လုံး ချူးရှန့်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး နားထောင်နေခဲ့တယ် … တစ်ခါတရံ ချူးရှန့် စကားပြောရင်းငိုသံလေးတွေပါလာတတ်သလို တစ်ခါတရံရွှင်မြူးနေတတ်တယ် … သခင်တွေအပေါ် ဒီလောက်ထိ အလေးအနက်ထား သစ္စာရှိတဲ့လူကို ရှန်ဝေတစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး …
ဒီကမ္ဘာမှာ ကို့အသက်ထက်တန်ဖိုးထားတဲ့လူဆိုတာ မရှိသလောက်ရှားတယ် … ရှန်ဖန်းဂူတို့လို အမှောင်လောကကလူတွေက ကို့အသက်ရှင်ဖို့နဲ့ကြီးပွားဖို့တစ်ခုတည်းကိုသာတွေးတယ် … ဒါကြောင့် အားနည်းသူတွေကအသက်တိုကြပြီးအင်အားကြီးသူတွေက ဘုရင်ဖြစ်စမြဲပဲ …
ရှန်ဝေထင်ခဲ့တာက ဖန်းဂူဟာရက်စက်တဲ့အမှောင်ဘုရင်တစ်ယောက်ဖြစ်သလို သူ့လက်ထောက်ကလဲ သူနဲ့မခြားနားပဲ … ပြီးတော့ သူ့မှာလဲ ကိုယ်ချင်းစာတရားမရှိသလို ဘုရင်ခိုင်းသမျှလုပ်တဲ့ ခွေသာသာပဲလို့ထင်ခဲ့တယ် …
ဒါပေမဲ့ ချူးရှန့်စကားတွေကြားရတော့ သူတို့လုပ်နေတာတွေအားလုံးက ကို့အတွက်ကိုမဟုတ်ပဲ မိသားစုကိုထိန်းသိမ်းတဲ့သဘောဆိုတာ သိလိုက်ရပြီး အဲ့ဒိလူတွေရဲ့မျက်နှာမှာလဲ ဒီလိုမျိုးဝမ်းနည်းတဲ့အရိပ်အရောင်လေးတွေ ထင်ဟပ်နေတာတွေ့ရတော့ ရှန်ဝေရဲ့အမြင်တွေက တဖြေးဖြေးပြောင်းလဲစပြုလာတယ် …
ချူးရှန့်ကဆက်ပြောတယ် …
" ဒီလမ်းက လျှောက်လှမ်းပြီးရင် နောက်ပြန်လှည့်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး …
တစ်နေ့တော့ ကံတရားကမကောင်းမှုတွေကိုဖော်ထုတ်ပြီး သခင့်ကိုရပ်တန့်စေလိမ့်မယ် … အဲ့ဒိအချိန်ကျ နာကျင်ခဲ့ရပြီးဖြစ်တဲ့ သခင့်ကိုညှာသာပေးဖို့ မျှော်လင့်မိတယ် "
ရှန်ဝေက တစ်ချိန်လုံး တိတ်ဆိတ်နေခဲ့တယ် …
" ဒီနေရာက ဘယ်လောက်အန္တရာယ်များလဲမင်းသိလား …
တစ်ယောက်ယောက်ကများ သတင်ပို့လိုက်ရင် ငါတို့အားလုံး လွတ်မြောက်ဖို့မလွယ်ကူလှဘူး … ဒါပေမဲ့သခင်ထွက်မသွားတာကထူးဆန်းတယ် …
သခင့်ရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်တွေက ဘယ်တုန်းကမှ အမှားအယွင်းမရှိခဲ့ဘူး … အဲ့ဒါက မင်းယွီအပေါ်ဆိုးရိမ်လို့ပဲလား တစ်ခုခုကြောင့်ပဲလားမသိပေမဲ့ မင်းရောငါရော သခင်လေးကို စောင့်ရှောက်ဖို့ လိုအပ်တယ် "
" …… "
ရှန်ဝေက တိတ်ဆိတ်နေဆဲ …
" မင်းက လူသစ်ဆိုတော့ သခင်အကြောင်း ဘာမှမသိသေးဘူး …
ဒါပေမဲ့ မင်းနားလည်လာမှာပါ … သခင်ကအလုပ်ရယ် ရှန်ဟွှာအိမ်တော်ရယ် နဲ့ပတ်သပ်ရင် သည်းမခံတတ်ဘူး …
သူအနှောင်အဖွဲ့တွေမထားတာကလဲ အလုပ်နှောင့်နှေးမှာဆိုးလို့ပဲ … ရန်သူတွေရှားနေတဲ့ သူ့ရဲ့အားနည်းချက်ဖြစ်မလာစေဖို့ အဲ့ဒိအရာတွေကို စွန့်ဖယ်ထားတာ … ငါဆိုးရိမ်တာက မင်းယွီသခင်မကြိုက်တာကို လုပ်မိမှာကိုပဲ "
အနောက်မှာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ရှန်ဝေက ချူးရှန့်ပခုံးအား လက်နဲ့ပုတ်လိုက်ကာ …
" အကိုပြောနေတဲ့ထဲမှာ ခုချိန်ထိ အကို့အကြောင်းပါမလာသေးဘူးနော် "
ခံစားချက်အပြည့်နဲ့ ပြောနေတဲ့ ချူးရှန့်တစ်ယောက် ရုတ်တရပ်ကြောင်သွားပြီး သူ့လိုဘာမှမဟုတ်တဲ့လူအကြောင်းကိုသိချင်နေတဲ့ကောင်လေးအား လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး …
" ဟမ် … ငါ့အကြောင်း "
" ဟုတ်တယ်လေ … အကို့အကြောင်း "
ချူးရှန့်အမှန်ပင် နေရထိုင်ရခက်လာတယ် … ရုတ်တရပ်ကြီး သူ့ငယ်ဘဝအကြောင်းသိချင်တဲ့လူ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိသေးတယ်ဆိုတဲ့အသိက တစ်ခါမှမခံစားဖူးတဲ့ နွေးထွေးမှုမျိုးကိုရရှိလိုက်သလိုပဲ … ဒါပေမဲ့လဲ ချူးရှန့်မှာ ပြောစရာအကြောင်းအရာများ မရှိခဲ့ဘူး …
" အာ … ငါငယ်ငယ်က ကလေးတစ်ယောက်ပဲ …
ခုကြီးလာတော့ လူကြီးဖြစ်လာပြီ … ဒီလောက်ပဲ "
ရုတ်တရပ် ရှန်ဝေက အော်ရယ်မိသွားတယ် … ဒီလူက အမြဲတန်းလူကြီးဆန်ပြီး အရာအားလုံးကို အလေးအနက်ထားပေမဲ့ သူ့ဘဝအကြောင်းကို ဒိလောက်ထိ ပေါ့ပျက်ပျက်ပြန်ဖြေမယ်လို့ထင်မထားဘူး …
" ငယ်ဘဝအကြောင်းက ငယ်ငယ်ကကလေးပဲ ခုကြီးလာတော့လူကြီးဖြစ်သွားပြီတဲ့လား …
ဒါနဲ့မေးပါရစေအုံး … အကို့မှာ ခုချိန်ထိ ချစ်သူမရှိသေးဘူးလို့တော့ မဖြေနဲ့နော် "
" ဟမ် … ဘာကိုချစ်သူလဲ … ငါတို့လောကမှာ အနှောင်အဖွဲ့ထားဖို့ ခွင့်ပြုမထားဘူး "
" ဒါတော့နည်းနည်းများသွားပြီ …
အဲ့လိုဆိုမှတော့ မျိုးဆက်ဆိုတာတွေက ဘယ်အပေါက်ကထွက်လာမှာလဲ … ဥထဲကလား "
" မင်း … အဲ့ဒါက သူ့တို့အချိန်တန်ရင် ဖြစ်လာမှာပဲ … ငါတို့ အဲ့ဒိကိစ္စအတွက် ပူနေဖို့အချိန်မရှိဘူး "
" ဒါပေမဲ့ ပင်ပန်းနေတဲ့အချိန်တွေဆို နွေးထွေးထဲ့ရင်ခွင်တစ်ခုတော့ လိုအပ်တယ် …
အကိုလဲလူသားဆိုတော့ ပင်ပန်းတဲ့အချိန်တော့ ရှိမှာပဲလေ … အဲ့ဒိအချိန်တွေဆို အကိုဘာလုပ်တတ်လဲ "
ပင်ပန်းတဲ့အချိန် နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင် ကျွန်တော့ဘဝကြီးမှာ အဲ့လိုတွေးဖို့အချိန်မရှိခဲ့ဘူး … ပင်ပန်တာပေါ့လူပဲလေ … ဒါပေမဲ့ ပင်ပန်းရင်ဘာလုပ်ရမှာလဲ … နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်လား … စောင်ထူထူတစ်ခုရှိရင်ရပါပြီ တခြားလူမလိုအပ်ဘူး … ပြီးတော့ ပင်ပန်းတိုင်း ငါငိုနေလို့မဖြစ်ဘူးလေ … ငါစိတ်ဓာတ်ပေါ့ညံ့နေရင် သခင့်ရဲ့လက်ထောက်ဆိုတဲ့ငါ့ရဲ့နေရာကိုငါဘယ်လိုကာကွယ်ပြီး သခင့်ကိုပံ့ပိုးနိုင်တော့မလဲ … ငါ့အတွက် ပင်ပန်းတဲ့အချိန်တွေ နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်တွေ မလိုအပ်ပါဘူး …
" အကို "
ချူးရှန့်ကို့ဘဝအကြောင်းကိုတွေးမိတော့ ရုတ်တရပ် လေးထောင့်ပုံမျက်မှန်အောက်က မျက်ဝန်းအိမ်ကနေ မျက်ရည်ကြည်တစ်ပေါက် ကျလာတယ် … ရှန်ဝေ ထိုအရာကိုမြင်လိုက်ရတော့ သူ့လက်က ချူးရှန့်ပါးလေးထံ လှမ်လိုက်ပေမဲ့ သူ့ဘက်ကို ချူးရှန့် ရုပ်တရပ် လှည့်လာတာကြောင့် လက်ကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အရှေ့က ဝရံတာရဲ့ဘောင်ပေါ်ကို တင်လိုက်တယ် …
" မင်း ဘဝအကြောင်းကိုရော ပြောပြနိုင်မလား "
ရှန်ဝေက ချူးရှန့်အမေးကြောင့် ကြောင်သွားတယ် … ဒီအချိန်သူ့ဘဝအမှန်ကို ဖြေလို့ကလဲမဖြစ်ပြန်ဘူး … ချူးရှန့်ကလဲ အလေးအနက်ကြီး မေးနေတာတွေ့ရတော့ ရှန်ဝေက ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပဲ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် …
" ကျွန်တော်က မျိုးရိုးရယ်လို့ အတိအကျမရှိဘူး … ကျွန်တော့မိဘတွေက ကျွန်တော့ကို မိဘမဲ့ဂေဟာမှာစွန့်ပြစ်သွားကြတာ …
ကျွန်တော်ကမိဘမဲ့တစ်ယောက် … အိုးမရှိအိမ်မရှိ မိသားစုမရှိတဲ့တစ်ကောင်ကြွက် … အဲ့ဒိအဖွဲ့အစည်းက ကျွန်တော့ကိုကျောင်းထားပေးတယ် …
အရွယ်ရောက်လာတော့ သူတို့ကျွန်တော့ကို ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည်ခိုင်းတယ် … ဒါပေမဲ့ကျွန်တော့မှာငွေမရှိဘူး … ဒါကြောင့် ရရာအလုပ်လုပ်တယ် … အမှောင်နယ်မြေမှာ ကျွန်တော်အလုပ်မျိုးစုံလုပ်ခဲ့တယ် …
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်တိုက်ခန်းလဲဝယ်နိုင်ပြီး ငွေလေးနည်းနည်းရှိလာတော့ အပင်ပန်းမခံချင်တော့ဘူး … နောက်တော့ပျင်းလာတာနဲ့ ဆိုင်အလုပ်တွေကိုပဲလုပ်တော့တယ် …
ကျွန်တော်က ဘာမှမဟုတ်တဲ့ လမ်းဘေးက အလေအလွင့်လေးတစ်ယောက်ပါပဲ "
ရှန်ဝေကပေါ့ပျက်ပျက်သာပြန်ဖြေခဲ့ပေမဲ့ သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ ချူးရှန့်မျက်ဝန်းလေးက လေးနက်လွန်းပြီး ပြိုကျတော့မဲ့မိုးလိုဖြစ်နေတော့ ရှန်ဝေသူပြောတာ အိုဗာဖြစ်လွန်းသွားလားဆိုပြီး လန့်သွားတယ် …
" အကို "
သူခေါ်လိုက်တော့ ချူးရှန့် စိတ်ကိုထိန်းပြီး မျက်မှန်ကိုပင့်တင်ကာ ရှန်ဝေအားအကြည့်လွှဲသွားတယ် … နဂိုပုံစံပြန်ဖြစ်ဖို့ ငါးမိနစ်လောက်အချိန်ယူပြီးမှ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတယ် … သူကသက်ပြင်းချလိုက်ရင်း …
" မိဘမဲ့ဘဝက ဘယ်လောက်ပင်ပန်းလဲ အကိုနားလည်ပါတယ် … ဒါပေမဲ့ မင်းမှာခုမိသားစုရှိနေပြီပဲ …
မင်းမှာအိမ်လဲရှိပြီ … မင်းကအလေအလွင့်တစ်ယောက်ပါလို့ ဘယ်တော့မှမပြောလိုက်နဲ့ … မင်းမိဘတွေသာကြားသွားရင် သူတို့ဘယ်လောက် စိတ်မကောင်းဖြစ်လိုက်မလဲ …
ရှန်ဝေ မင်းကတော်တဲ့ကလးတစ်ယောက်ပါ … မင်းလိုထက်မြတ်တဲ့သားလေးမွေးထားတဲ့မိဘတွေသာသိခဲ့ရင် သူတို့အရမ်းဝမ်းသာနေမှာ …
မင်ကြောင့်သူတို့ဂုဏ်ယူနေမှာ "
' မင်းကြောင့်သူတို့ဂုဏ်ယူနေမှာ ' တဲ့လား … ဒီစကားကို ကြားဖူးတာပထမဆုံးပဲ … ဘယ်သူမှကျွန်တော့ကြောင့် ဂုဏ်မယူကြဘူး … ကျွန်တော်က ဘီတာတစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်တစ်ခုက ကျွန်တော့ဘဝကသုံးစားမရတဲ့အခြေအနေထိရောက်ရှိစေခဲ့တယ် …
ဘီတာဖြစ်တာ ဘာတွေကမှားယွင်းနေလို့လဲ … ဘီတာလဲလူဦးနောက်နဲ့ပဲ အယ်ဖာလဲလူဦးနောက်နဲ့ပဲ သူတို့လုပ်ပုံကိုင်ပုံစဉ်းစားပုံတွေက ဘာများကွာခြားနေလို့လဲ …
' အယ်ဖာမဟုတ်တဲ့မင်းက ဘယ်တော့မှအောင်မြင်လာမှမဟုတ်ဘူး ' ဆိုတဲ့ဒီစကားတွေက မွေးကတည်းကနေ ခုချိန်ထိအမြဲကြားနေရလို့ နားပြင်းကပ်လှပါပြီ … ဘယ်သူကများကျွန်တော့ကိုဂုဏ်ယူပေးမှာတဲ့လဲ … ဘယ်သူများရှိအုံးမှာလဲ …
ဒီကမ္ဘာမှာ ဘီတာတွေက အထက်ကိုတက်လှမ်းဖို့ အယ်ဖာတွေရဲ့ခြေထောက်အောင်က ခုတုံးတစ်ခုပဲ … သူတို့က ချနင်းခံလူတန်းစားတွေ … သူတို့ကိုဂုဏ်ယူမဲ့သူတစ်ယောက်မှမရှိဘူး …
ဝရံတာဘောင်ကိုကိုင်ထားတဲ့ ရှန်ဝေလက်တွေတုန်ယင်နေခဲ့တယ် … ဒေါသကြောင့်လား ချူးရှန့်ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား၍ပဲလား မသိ … ထိုအချိန်က စက္ကန့်ပိုင်မျှသာဖြစ်၍ ချူးရှန့်မရိပ်မိလိုက်ပေ …
" ရှန်ဝေ … မင်းမှာရော အိမ်ထောင်ရှိလား "
ချူးရှန့်ရဲ့ရုတ်တရပ်အမေးကြောင့် ရှန်ဝေစိတ်ထဲက တင်းကြပ်မှုတွေအားလုံးပြေလျော့သွားပြီး သူ့ရဲ့နဂိုပုံစံ ရွှင်မြမြမျက်နှာထားနဲ့ ချူးရှန့်အား လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် …
" အကို ဘယ်လိုထင်လဲ "
" မင်းကလူငယ်တစ်ယောက်ဆိုပေမဲ့ မင်းဘဝကလွတ်လပ်မှုရှိတယ် … ဒီတစ်လျှောက်လုံး မင်းမှာချစ်သူတော့ရှိဖူးမှာပေါ့ "
ထိုသို့မေးနေတဲ့ချူးရှန့်ဟာ မျက်နှာသေကြီးနဲ့ သူ့ပုံစံကရယ်စရာကောင်းနေတယ် … ရှန်ဝေကလဲ စနောက်တတ်သူမို့ အမြန်ပဲဖြေလိုက်တယ် …
" သေချာတာပေါ့ "
" အော … ရှိခဲ့ဖူးတယ်ပေါ့ "
ချူးရှန့်မျက်နှာမှာ အားကျမှုတချို့ဖျက်ပြေးသွားတယ် … ရှန်ဝေမရယ်ပဲမနေနိုင်တော့ဘူး … ဒီလူကဘာကြောင့် အရမ်းရိုးသားလွန်းပြီး လိမ်ညာနေတာကို နည်းနည်းလေးမှမရိပ်မိလဲ မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး …
" အကိုချူး … ကျွန်တော်ပြောတိုင်းကို ယုံနေတာပဲလား "
" ဟမ် … မင်းပဲရှိခဲ့တယ်ဆို "
" မပြောမိပါဘူး … ကျွန်တော့အိမ်ကို အကိုရောက်ဖူးသာပဲ … လူ ၂ ယောက်နေတဲ့ပုံပေါ်နေလို့လား "
ချူးရှန့်ကပြန်တွေမိတော့ သူပြောသာလဲမှန်သလိုရှိနေတယ် … ပြန်တွေးကြည့်တော့မှ ပြန်မြင်ယောင်လာမိတဲ့ အရာကြီးကြောင့် ချူးရှန့်မျက်နှာကြီးနီရဲသွားတယ် … ဒါကိုမြင်လိုက်တဲ့ရှန်ဝေက ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားပြီး ထပ်ပြီးရယ်ချင်လာတယ် …
" အာ … အကိုဘာတွေတွေးနေတာလဲ …
အဲ့ဒိပုံးထဲကပစ္စည်းတွေက ကျွန်တော့ဟာတွေမဟုတ်ဘူး …
ပြီးတော့ ကျွန်တော် ဘယ်သူနဲ့မှ ဘာမှမလုပ်ဘူး "
ရှန်ဝေက ဒဲ့ကြီးဖြေလိုက်တော့ ချူးရှန့်တွေးနေတာတွေကို ရှန်ဝေကသိနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ချူးရှန့်မျက်နှာကြီး ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်သွားပြီးနောက် ပြန်တည်လိုက်ပြီး ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်ကာ မာထန်သောအသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် …
" ငါဘာမေးရသေးလို့လဲ "
ငါလဲ ဘာကိုသွားရှင်းပြနေမိတာလဲ … အာ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ …
၂ ယောက်သား ကြောင်တောင်တောင်အခြေအနေကြီးမှာ ကောင်းကင်ကိုသာမော့ကြည့်နေမိတော့တယ် … ယောက်ျားလေး ၂ ယောက် ဒီကိစ္စကရှက်စရာမလိုပေမဲ့ ချူးရှန့်လိုလူကထားပါ သူကဒါမျိုးတွေသိပ်သိတာမဟုတ်တော့ … ရှန်ဝေက ဘာကိစ္စရှက်နေမိတာလဲ … မိန်းကလေးနဲ့ယောကျားလေးကိစ္စလား ဒါမှမဟုတ် ယောက်ျားလေး ၂ ယောက်ကိစ္စလား … ဘယ်အရာကရှန်ဝေလိုမျက်နှာပြောင်တတ်တဲ့လူကို ချူးရှန့်အရှေ့မှာ အရှက်ရစေတယ်လို့ထင်မိစေခဲ့တာလဲ … သူကိုယ်တိုင်လဲမသိပေ …
အဲ့ဒိအချိန်တုန်းက ရှန်ဝေ ရုတ်တရပ်လူတစ်ယောက်က သူ့ကိုတစ်ခါမှမခံစားဖူးတဲ့ ခံစားချက်တွေ ပေးစွမ်းနိုင်တာကို သတိထားမိလာပြီး ချူးရှန်အပေါ်နည်းနည်းအလေးအနက်ထားမိလာတယ် … ချူးရှန့်ကတော့ တည်ငြိမ်စွာနဲ့ပဲ ဟိုးအဝေးကြီးကို ငေးကြည့်နေခဲ့တယ် … သူ့ဘေးကကောင်လေး သူ့အပေါ်ဘာတွေတွေးနေလဲဆိုတာကို ရိပ်မိပုံမပေါ်ပေ …
*
*
*
ပါတီပွဲမှာ ကြွရောက်လာတဲ့လူတွေထဲမှာ Mr.အန်းဂါးလ် လဲပါဝင်တယ် … အိမ်ဖြူတော်မှာကတည်းက ဖန်းဂူကို တွေ့ပေမဲ့ နှုတ်ဆက်ဖို့ ခွင့်မသားခဲ့ဘူး … ခုပါတီမှာ ဖန်းဂူကိုလဲမြင်ရော အားရဝမ်းသာစွာနဲ့ နှုတ်ဆက်လာခဲ့တယ် …
" Mr.ရှန်ဖန်းဂူ … ကျုပ်တို့ တွေဆုံတာ ဒါနဲ့ဆို ၃ ကြိမ်ရှိပြီ "
သေချာတာပေါ့ … ဒီလိုလူမျိုးနဲ့တွေ့ဆုံမှုကို ဖန်ဂူမမေ့ဘူး … ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ အလင်းနယ်မြေမှာ သူ့ကို Lion လို့စသိတဲ့သူက အန်းဂါးလ်ဖြစ်နေလို့ပဲ … ဒါကဖန်းဂူအတွက်အားနည်းချက်လို့မဆိုလိုဘူး … ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဖန်းဂူကလဲ အန်းဂါးလ်က နယ်စပ်က စစ်တပ်နဲ့ သမ္မတမသိအောင်ဆက်သွယ်နေတဲ့ သူလျှိုဆိုတာ သိနေတဲ့သူ … ဒါကြောင့် သူတို့က တစ်ယောက်လျှို့ဝှက်ချက် တစ်ယောက်ဆုတ်ကိုင်ပြီး နေလာခဲ့တာ နှစ်အတော်ကြာပြီ …
ဖန်းဂူကလဲပြုံးလျှက် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်တယ် …
" မတွေ့တာကြာပြီ Mr.အန်းဂါးလ် "
ရှုယွမ်မျက်နှာက အနည်းငယ် ဘဝင်မကျသယောင် သူတို့၂ယောက်ထံစိုက်ကြည့်နေတယ် … အန်းဂါးလ်ကလဲ ဝန်ကြီးတွေထဲက အာဏာရှိပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ဖြစ်၍ အန်းရက်စ်ဒီရဲ့ ပါတနာရွေးချယ်တာနဲ့ပတ်သပ်ပြီး A မြို့တော်က ရှန်ဖန်းဂူကိုရွေးချယ်သွားသည်ကို အားလုံးသိကြပေမဲ့ ခုလိုပွဲမျိုးမှာဆုံခွင့်ရတော့ အားလုံးက ဖန်းဂူက ရောက်စကထက်သတိထားမိလာကြတယ် …
B မြို့တော်ရဲ့ ဝန်ကြီးသမီးမိတ်ဖက်က A မြို့တော်ရဲ့ မြင့်မြတ်တဲ့မိသားစုက သခင်လေးတစ်ယောက်မှန်း လူတိုင်းသိပြီး ရှန်ဖန်းဂူရဲ့ကျော်ကြားမှုကို လူတိုင်း သတိထားမိပြီးသားဖြစ်၍ လူကိုယ်တိုင်မြင်တွေ့ရတော့ လာရောက်နှုတ်ခွန်းဆက်ကြတယ် …
ဂျိုးလ်ကလဲ ထိုအကြောင်းသိလိုက်ရတော့ အံ့အားသင့်သွားပြီး ဖန်းဂူအတွက် ဂုဏ်ယူလို့မဆုံးဖြစ်နေတယ် … ရှန်ဖန်းဂူက သူကိုယ်တိုင်တောင် မဆုံးဖြတ်ရသေးတဲ့ ဒီမင်္ဂလာပွဲကိစ္စက ဘာကြောင့် ဒီဘက်နိုင်ငံမှာ သတင်းပျံ့နေလဲ မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး … ဒါပေမဲ့ ဒီနေရာက သူ့နယ်မြေမဟုတ်တော့ ဘာမှမလုပ်နိုင်ပဲ လူကြားထဲမှာသည်းခံငြိမ်နေရတယ် …
" Mr.ဖန်းဂူ ဂုဏ်ယူပါတယ်ဗျာ …
ခများက ရှန်ဟွှာဂိုဏ်းရဲ့ခေါင်းဆောင် … အောင်မြင်နေတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးပဲ …
ခများရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုနယ်မြေက A နိုင်ငံရဲ့ ၃ ပုံပုံ ၂ ပုံလို့ပြောလို့ရတယ် … ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒီလောက်ထိ ချန်းသာပြီး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ Dominant Alpha တစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတဲ့ ဝန်ကြီး အန်းဂါးလ်ကတော့ ကံအကောင်းဆုံးပဲဗျာ "
သူတိုတိုက်သမျှကိုသောက် ပြောသမျှကိုနားထောင်ရင်း နောက်ဆုံး ဖန်းဂူဆက်မနေနိုင်တော့တာနဲ့ လစ်တုန်း အပေါ်သို့ပြေးတက်လာခဲ့တယ် …
ဘယ်လိုငရဲမျိုးလဲ … ရှန်ဟွှာနယ်မြေမှာဆို ဖန်းဂူကို စိတ်ရှုပ်အောင်လုပ်ကြည့် တခါတည်း လည်ဖျက်သတ်ပြစ်မယ် … ဒီနေရာက သူ့နယ်မြေမဟုတ်တာ ဆိုးတာပဲ …
ဖန်းဂူမမူးသေးပေမဲ့ စိတ်တွေအတော်လေးရှုတ်ထွေးနေတယ် … မင်္ဂလာပွဲကိစ္စအကြောင်းတွေးနေရင်း သူ့ခြေလှမ်းတွေက အခန်းတစ်ခုအရှေ့၌ ရပ်တန့်သွားတယ် … တံခါးဝကနေ ယိုစိမ့်ထွက်လာတဲ့ ဟော်မုန်းနံ့တွေက သူ့ရဲ့အောက်ပိုင်း ဒူကနေခွေလဲကြသွားလောက်သည်ထိ ဆွဲငင်ခံနေရတယ် … ဒီလောက်ထိ တစ်ခါမှ ဟော်မုန်းဓါတ်တွေရဲ့ ဆွဲငင်ခြင်းမခံဖူး၍ ဖန်းဂူရုတ်တရပ်လန့်သွားတယ် …
မဖြစ်သင့်ဘူး … ဒီနေရာမှာ အိုမီဂါများစွာရှိတယ် … ဖန်းဂူလိုမာထန်တဲ့လူက အိုမီဂါတစ်ယောက်ရဲ့ဟော်မုန်းအောက်မှာ ပျော့ခွေရလောက်တဲ့ထိ ဆွဲငင်ခံရတာမျိုး လုံးဝမဖြစ်သင့်ဘူး … ဖြစ်စရာလဲအကြောင်းမရှိဘူး … ချုပ်နှောင်တာတွေကို အမုန်းဆုံးပဲ …
တစ်ဆက်ထဲဒေါသတွေပါလာတယ် … ဘယ်အိုမီဂါကများ အတင့်ရဲပြီး ဖန်းဂူကိုဆွဲဆောင်ဖို့ကြိုးစားရဲတာလဲ … မင်းအသက်ကို မလိုချင်တော့ဘူးထင်တယ် …
သူ့ရဲ့လက်သီးပြင်းက တံခါးကိုထိုးလိုက်တော့ တုန်ခါသွားတယ် … အထဲကလူလဲ အတော်လေးလန့်သွားပုံပဲ … ဒါပေမဲ့ ဒီအဆောက်အဦးက အခိုင်မာဆုံးတည်ဆောက်ထားတာမို့ တံခါးက လက်ရာပင်ထင်မနေခဲ့ဘူး …
ထိုစဉ်အစောင့်တစ်ယောက်က ဖန်းဂူအနားပြေးလာတယ် …
" ဧည့်သည် ဘာလိုချင်လို့ပါလဲ "
အဲ့ဒိလူက ဖန်းဂူမှန်းသိတော့ ခေါင်းငုံ့သွားပြီး …
" သခင်လေး တောင်းပန်ပါတယ် … ကျွန်တော်ဒီအခန်းသော့အပိုယူပြီး ပေးပါ့မယ် … စိတ်မဆိုပါနဲ့ "
သူကလက်ထဲကသော့တွဲတွေထဲကနေ သော့တစ်ခုကိုယူပြီးထုတ်ပေးကာ ပြေးသွားတယ် … သေချာတာပေါ့ ဒီအဆောက်အဦးက အန်းဂါးလ်ပိုင်တာလေ … ဒီတော့ သူတို့မမလေးရဲ့သတိုသားလောင်းဒေါသထွက်နေတာမြင်တော့ အစောင့်ကဘယ်မကြောက်ပဲနေမလဲ … ဖန်ဂူက လက်ထဲကသော့ကိုကြည့်ပြီး ချက်ချင်းပဲ ဖွင့်လိုက်တယ် …
" မင်း … "
ဒေါသကြောင့် ထိုအိုမီဂါကို သတ်မိတော့မလိုဖြစ်သွားပေမဲ့ သူမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးခဲတောင့်သွားတယ် … သူ့အရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အဝတ်စလစ်နဲ့ မင်းယွီက ပျော့ခွေစွာဖြင့် ထိုင်နေပြီး လက်တစ်ဖက်က ဗိုက်လေးကို ပိုက်ထားကာ ကျန်တစ်ဖက်က သူ့ရင်ဘက်ပေါ်က ချယ်ရီသီးလေးကို ကစားနေတယ် …
ဒါကဘယ်လိုကြည့်ကြည့် Heat တက်နေတာ သိသာပေမဲ့ ဒီတစ်ကြိမ် ဖန်းဂူကြုံလိုက်ရတဲ့အခြေအနေကြီးက သူ့ကိုယ်တစ်ခုလုံး ဓာတ်လိုက်နေသလိုပူထူးလာပြီး မင်းယွီအသွေးအသားတွေကို စားသုံးပြစ်ချင်လောက်တဲ့ထိ သူ့ရဲ့ရမက်တွေက ပြင်းထန်လာတယ် …
အရင်ဆက်ဆံခဲ့ပုံတွေက Heat တက်နေတဲ့အိုမီဂါတစ်ယောက်ကို ကူညီပေးချင်ယုံပဲ သူကိုယ်တိုင်က Heat မတက်ဘူး … ဒီတစ်ကြိမ်က သူကိုယ်တိုင်ပင်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အရှေ့ကမင်းယွီကိုယ်လေးကို အစိမ်းလိုက်ဝါးစားချင်လောက်သည်ထိ စိတ်ပြင်းပြလာတယ် …
" ပိုင်မင်းယွီ "
ဖန်းဂူအသံကြားတော့ အသိစိတ်လွတ်နေတဲ့မင်းယွီမျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်လာပြီး အနံ့မွှေးထဲ့အယ်ဖာအနား လေးဘက်ထောက်လျှက်တိုးကပ်လာတယ် … သူရဲ့လက်လေးက ဖန်းဂူခြေထောက်ကို ဖက်လိုက်တဲ့အခါ သန်မာလှပါပြီဆိုတဲ့ ဖန့်ဂူ ခွေကနဲဒူးထောက်လျှက် မင်းယွီအပေါ်လဲကြသွားတယ် …
သူ့မျက်ဝန်းတွေကမယုံကြည်နိုင်ဘူး … မင်းယွီလည်ပင်းဘေးက အမှတ်အသားကိုမြင်လိုက်ရတော့ ပိုလို့ပင်ဒေါသထွက်သွားတယ် …
" မင်း … မင်းဒီအမှတ်အသားကို ဘယ်ကောင်ပေးသွားတာလဲ "
အဲလက်စ်တိုက်လိုက်တဲ့ဆေးက အယ်ဖာနဲ့မဆက်ဆံမချင်း မင်းယွီကိုယ်ထဲကနေ အာနိတင်ပြယ်မသွားဘူး … ဒီအချိန်က ဆေးအစွမ်းပြနေတဲ့အချိန်ဖြစ်၍ မင်းယွီ ဖန်းဂူမေးတာတွေကို ပြန်မဖြေနိုင်သေးပေ …
" မင်းကမဖြေဘူးပေါ့ … ငါ့အမိန့်ကိုလွန်ဆန်ပြီး တခြားအယ်ဖားတွေဆီ မင်းခန္ဓာကိုယ်ကိုရောင်းတယ် … ခုမထိန်းနိုင်တော့ ငါ့ကိုလာနှောက်ယှက်တယ် … ရွံဖို့ကောင်းလိုက်တာ "
သူ့ရဲ့လက်နဲ့ မင်းယွီနှဖူးပြင်ကို ဖိကာ ရင်ဘက်ထဲကနေ ဖယ်ခွာလိုက်တော့ တောက်တဲ့လိုကပ်နေတဲ့ မင်းယွီက ဖန်းဂူခါးအားတင်းနေအောင်ဖက်ထားလေတယ် … ပူလောင်နေတဲ့ မင်းယွီရင်ထဲကို အေးမြတဲ့မိတ်အယ်ဖာရဲ့ဟော်မုန်းတွေဝင်ရောက်လာတော့ သူလက်မလွှတ်နိုင်ခဲ့ဘူး …
" ပိုင်မင်းယွီ … မင်းအသိဝင်စမ်း …
ငါ့ကိုယ်ကမင်းကစားရမဲ့အရာမဟုတ်ဘူး … ခုလွှတ်စမ်း … ငါအမိန့်ပေးနေတယ် … ခုလွှတ် "
နားငြီးလိုက်တာ … ကျေးဇူးပြုပြီး ငြိမ်နေပေးပါ … ကျေးဇူးပြုပြီး …
အသက်ရှူသံတွေက စည်းချက်အလိုက် ကခုံနေပြီး ဖန်းဂူ ဒေါသကြောင့်လား ဆိုတာပင် မခွဲခြားနိုင် … အမှတ်အသားက သည့်ခံနိုင်စွမ်းတွေကိုကျော်လွန်စေတယ် … ဆက်ပြီး ဒီအိုမီဂါနဲ့ထိတွေ့ဖို့ ရွံရှာနေပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဆန့်ကျင်ဘက်ပင် သာယာနေတယ် …
မင်းယွီလက်တွေကအငြိမ်မနေ … မိတ်အယ်ဖာရဲ့အထိအတွေ့တွေကိုလိုချင်လာတယ် … ဟော်မုန်းထက် သူ့ရဲ့ဂရုစိုက်မှု အထိအတွေ့နဲ့ ထိုးသွင်းမှုတို့ကို ပိုပြီးလိုချင်လာတယ် …
" အင့် … ဟ့ … သ … သခင် … ပေးပါ … ကျွန်တော့ကို ပေးပါ "
မင်းယွီ ဖန်းဂူက သူ့မိတ်ဖက်ဖြစ်သွားမှန်းသိသလို သူ့အရှေ့က ဖန်းဂူကို ခုနေလွှတ်ပေးဖို့ ဆန္ဒမရှိဘူး …
မင်းယွီရဲ့အသနားခံတောင်းဆိုမှုက ဖန်းဂူကိုတစ်နည်းတစ်ဖုံထိရောက်စေတယ် … စိတ်ကငြင်းဆန်ပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က လက်ခံနေတယ် … စိတ်ကမလုပ်ဖို့တားပေမဲ့ သူ့လက်တွေက မင်းယွီကိုယ်ကို ထိကိုင်နေတယ် … သူ့ရဲ့စိတ်က တင်းခံပေမဲ့ သူ့ရဲ့အရာက ထောင်မတ်လာတယ် … နောက်ဆုံးဖန်းဂူတစ်ကိုယ်လုံး ပေါက်ကွဲမလိုဖြစ်လာပြီး မင်းယွီလည်ပင်းကို ကုန်းကိုက်ပြစ်လိုက်တယ် …
" အား "
ဒီတစ်ကြိမ်က ပြင်းထန်တာမို့ သွေးတွေက ပထမထက်ပိုပြီးစိမ့်ထွက်လာတယ် … အဖန်ဓာတ်အရသာက ကတွင်းထဲရောက်လာပြီး ဖန်းဂူရဲ့အရသာခံနိုင်စွမ်းကိုထိုးဖောက်ကာ ချိုမြမြအရသာအဖြစ်ပြောင်းသွားတယ် … စိတ်ထင်၍ပဲလားမသိ သူ့သွေးတွေက ဆူပွက်လာပြီး အိုမီဂါနဲ့ထိတွေ့တိုင်း အရင်အကြိမ်တွေကနဲ့မတူပဲ တမူထားခြားနေကာ ပို၍ခံစားလို့ ကောင်းလာသလိုပဲ …
" အ့ … ဟင့် … ဝင်လာပေး … ကြီးဇူးပြုပြီး ဝင်လာပေးပါ "
စိုရွှဲနေတဲ့အဝလေးက ဖန်းဂူအရာဝင်လာဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပုံပဲ … ဘောင်းဘီဇစ်ထဲကနေ ထိုးထွက်နေတဲ့ ရှည်ရှည်မားမားအရာက ခနလေးနဲ့ အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားတယ် … လွယ်ကူမနေဘူးလား … ဒါက အံဝင်ကွင်ကျဖြစ်လွန်းတယ် … ဒါပေမဲ့ နာကျင်လွန်းလို့ မင်းယွီပါးပြင်ပေါ်မှာ မျက်ရည်လေးတွေစီးကျနေခဲ့တယ် …
" အ့ … မြန်မြန်လေး … ဝင်လာပေး … အင့် … ဟ့ … ထပ်ပြီး … ထပ်ပြီ "
ဖန်ူဂူက မင်းယွီကိုယ်လေးအား သူ့အပေါ်ကနေခွထားစေကာ ခန္ဓာကိုယ် ၂ ခု ပူးကပ်နေရင်းမှ လိုချင်သပ်မက်မှုပြင်းထန်လွန်းတဲ့ မင်းယွီအားငုံ့ကြည့်ကာ ခနဲ့ပြီးပြောလိုက်တယ် …
" မင်းပုံစံက ပျက်စီးနေတဲ့သူလိုပဲ …
ဒီအပေါက်က ဘယ်နှယောက်တောင် ဝင်လာပြီးပြီလဲ … ဟမ် …
ရှုယွမ်ဆိုတဲ့ခွေကောင်လဲ ဝင်လာပြီးပြီလား … ငါမေးတာဖြေလေ "
" ဟ့ … ဟင့် … အင် … ခ … ခများတစ်ယောက်ပဲ … အရူး ကြီးရဲ့ … အ့ … နာတယ် "
" မင်းလိမ်နေတာ … ငါသတ်မှာကြောက်လို့လား … ဟမ် …
ငါ့တစ်ယောက်ထည်းဆိုပြီး မင်းလိမ်နေတာလား …
မင်းရဲ့ဒီခန္ဓာကိုယ်ကို ဘယ်ခွေးကောင်တွေကို ပေးထားသေးလဲ "
" ဟ့ … အ့ … မ ဟုတ်ဘူး … အင့် … ခများပဲ … ခများကိုယ်တိုင်ပဲ … အီး ဟီး ဟီး "
မင်းယွီက အီကနဲငိုချလိုက်တော့ ဖန်းဂူခနမျှရပ်လိုက်တယ် … ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဆက်မမေးတော့ပဲ မင်းယွီကို ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး အပေါ်ကနေအုပ်မိုးကာ အားရှိသမျှ ထိုးသွင်းနေလိုက်တယ် …
မင်းယွီကအငိုမတိတ်သေး … သူ့ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ ခန္ဓာကိုယ်လေးတုန်လျှက် ရှိုက်ငိုနေတယ် … သူ့ကိုယ်ကို သွယ်ကပ်နေတာမျိုးလဲမရှိ တွန်းကန်ခြင်းလဲမရှိ မင်းယွီကိုယ်လေးက အသက်မဲ့နေတဲ့အရုပ်လေးပမာ …
ဒီလိုမြင်ရတော့ ဖန်းဂူစိတ်ဘဝင်မကျဖြစ်ရပြန်တယ် … ပထမတစ်ချီပြီးသွားပေမဲ့ သူ့ရဲ့အရာက လျော့မသွားသေး … မင်းယွီက လေးဘက်ထောက်လျှက် ဖန်းဂူထိုးသွင်းဖို့ လိုလိုလားလား လက်ခံပေမဲ့ သူ့ထံက ညည်းသံထွက်မလာတော့တဲ့အပြင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်တိုင်း အင့် ဆိုတဲ့အသံကလွဲပြီး ထွက်မလာခဲ့ဘူး … ဟော်မုန်းတွေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီး ၂ ယောက်လုံးတည်ငြိမ်သွားတော့မှ ရပ်လိုက်ကြတယ် …
ဖန်းဂူကုတင်ဘောင်မှာထိုင်လျှက် ကိုယ်ပေါ်ကအရာတွေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်တွေကို စနစ်တကျပြင်နေလိုက်တယ် … မင်းယွီက ဆောင်ကို ဆွဲခြုံထားလျှက် သူ့အားကျောပေးကာထိုင်နေတယ် …
" မင်း ငါ့ကို အာခံချင်နေတာလား …
မင်းထွက်မပြေးဖို့အကြိမ်ကြိမ်ပြောထားတာတောင် မင်းထွက်ပြေးခဲ့တယ် …
ဒီနေ့ ငါရောက်မလာရင် မင်းဘဝဘာဖြစ်သွားမယ်ထင်လဲ "
" ခများရောက်မလာတာကမှကောင်းဦးမယ်ရှန်ဖန်းဂူ …
ခများနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့တာက ကျွန်တော့ဘဝရဲ့အကြီးမားဆုံး အမှားတစ်ခုပဲ "
မင်းယွီအသံကအေးဆက်ပြီး တည်ငြိမ်လွန်းတယ် … ဦးတည်ချက် ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ပုံပဲ … ကမ္ဘာပေါ်မှာ အသက်ရှင်ဖို့ တစ်စက္ကန့်လေးတောင် မလိုချင်တော့တဲ့သူလိုမျိုး …
ထိုစဉ် အခန်းတံခါးက ဒုံးကနဲပွင့်လာပြီး ဝင်လာသူက ကျန်းရှုယွမ် … ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ လူ ၂ ယောက်ကိုမြင်တော့ ရှုယွမ်လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လိုက်ပြီး ဖန်းဂူပါးအား ထိုးဖို့ရွယ်လိုက်ပေမဲ့ ဖန်းဂူက အလျှင်အမြန်သိမ်းရှောင်လိုက်တယ် …
" ဖန်းဂူ … မင်းဒီကို ဘယ်လိုရောက်နေတာလဲ "
သူကဒေါသသကြီးအော်မေးတော့ ဖန်းကူက အရေးမစိုက်ပုံဖြင့် အိပ်ကပ်ထဲက စီးကရက်ကိုထုတ်ကာ မီးညှိပြီး တစ်ချက်ဖွာလိုက်တယ် …
ရှုယွမ်ကုတင်ပေါ်ကကောင်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့လည်ကုတ်မှာ လက်လက်ဆက်ဆက်ကိုက်ထားတဲ့အရာကိုမြင်သွားပြီး ဒေါသကပို၍ပင် ထွက်လာတယ် …
" ဖန်းဂူ … မင်း … သူ့ကို အမှတ်အသားလုပ်ခဲ့တာ မင်းလား "
ဖန်းဂူက ပါစပ်ထဲက အငွှေ့တွေကို မှုတ်ထုပ်လိုက်ပြီး အေးဆက်စွာ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် …
" မင်းရူးနေလား …
သူလိုပျက်စီးနေတဲ့အိုမီဂါကို ငါကအမှတ်အသားပေးစရာအကြောင်းမရှိဘူး "
ထိုစကားကိုကြားလိုက်ရတော့ မင်းယွီပခုံးလေးတွေတုန်လာပြီး ငိုနေတာကို ရှုယွမ်မြင်လိုက်ရတယ် … သူကမင်းယွီအနားကပ်သွားပြီး ဟော်မုန်းနံ့ကို ခံကြည့်တော့ မင်းယွီကိုယ်ထဲစီးစဉ်းနေတဲ့အနံ့နဲ့ထက်တူညီနေပြီး ဒါကမိတ်အယ်ဖာရဲ့ဟော်မုန်းဆိုတာ ခလးကအစခွေးအဆုံး အားလုံးသိနိုင်တယ် … ရှုယွမ်ဒေါသတွေထိန်းမနိုင်တော့ပဲ အရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ ဖန်းဂူထံသွားပြီး အင်္ကျိကော်လံအား ဆောင့်ဆွဲလိုက်တယ် …
" ငါမင်းကို ဒီလောက်ထိ သေးသိမ်တဲ့စိတ်ဓာတ်ရှိလိမ့်မယ်လို့ထင်မထားဘူး …
မင်းကဆိုးနေရင်တောင် ကိုယ်ကျင့်တရားတော့ရှိမယ်ထင်ခဲ့တာ …
မင်းကအိုမီဂါတစ်ယောက်ကို ဖျက်စီးပြီး တာဝန်မယူချင်တဲ့ မဒိန်းသမားတွေနဲ့အတူတူပဲ …
မင်းမှာလက်ထက်မဲ့သူရှိနေတာတောင် တခြားအိုမီဂါတစ်ယောက်ကိုအမှတ်အသားပေးခဲ့တယ် …
မင်းနဲ့ မင်းအဖေနဲ့ ဘာမှမထူးမခြားနားဘူး "
ဖန်းဂူကိုယ်တစ်ခုလုံး တောင့်ခဲသွားပြီး ဒေါသကြောင့် သူ့လက်သီးက ရှုယွမ်ထံပြေးဝင်သွားတယ် …
" တော်တော့ရှုယွမ် "
ဖန်ဂူဆက်ပြီးတင်းမခံနိုင်တော့ဘူး … သူ့အဖေနဲ့တူတယ်လို့အပြောခံရတာလောက်နာကျင်တာမျိုးသူ့ဘဝမှာမရှိဘူး … ဒါပေမဲ့ အပြစ်ရှိသလိုခံစားချက်ကြီးကြောင့် သူ့လက်တွေက ရှုယွမ်ပါးပြင်ပေါ် ရောက်မသွားပဲ လည်ပင်းရှေ့က ရှုယွမ်လက်တွေကို တွန်းဖယ်လိုက်တယ် …
မဟုတ်ဘူး … အဖေလိုမျိုး လုံးဝအဖြစ်မခံနိုင်ဘူး … အရူးတစ်ယောက်လိုအော်နေပေမဲ့ ရှုးယွမ်စကားလုံးတွေက ရင်ဘက်ထဲထိမွန်းကျပ်လာစေတယ် … ဆူညံသံတွေကြောင့် ချူးရှန့်နဲ့ရှန်ဝေလဲ အပြေးရောက်လာတယ် …
" သခင် … ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ "
ဖန်းဂူက အင်္ကျိကိုပြင်လိုက်ပြီး အေးဆက်စွာ အမိန့်ပေးလိုက်တယ် …
" မင်းယွီကိုပြန်ခေါ်လာခဲ့ … ဒီညပဲ ငါတို့ ပြန်မယ် … Mr.ဂျိုးလ်ကို လေယာဉ်စီစဉ်ခိုင်းလိုက် "
" ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး "
ထိုညကပဲ သူတို့ A မြို့တော်ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ် … ဖန်းဂူတစ်လမ်းလုံးတိတ်ဆိတ်နေပြီး သူဘာတွေတွေးနေလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိနိုင်ပေ …
…………………………………………………………………
( ဒီအပိုင်းကတော်တော်ရှည်သွားတယ် …
ကို့ဇာတ်ကောင်တိုင်းမှာ ဇာတ်ကွက်တွေပါတာမို့ သည်းခံပြီးစောင့်ပေးပါနော် … နောက်ပိုင်းတွေ ဖန်းဂူနဲ့မင်းယွီတို့မိသားစုတွေအကြောင်းလာမှာပါ …
ဒါဒါလေးတွေရဲ့ Votiနဲ့fbလေးတွေအတွက် အထူးကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ် … ကို့ရဲ့အားဆေးလေးတွေ လပ်ယူ … 🙆♀️😚💕 )
#Zawgyi
ဒီေလာကမွာ အေမွာင္နယ္ေျမနဲ႕အလင္းနယ္ေျမဆိုၿပီး ၂ မ်ိဳး ၂ စားရွိတယ္ … ဖန္းဂူတို႔လို တရားမဝင္ လက္နက္ေတြကုန္သြယ္မႈျပဳလုပ္တာက အေမွာင္နယ္ေျမျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရႈယြမ္တို႔လို မေကာင္မႈေတြဖယ္ၿပီး တရာဥပေဒကိုလက္ကိုင္ထားရွိကာ နိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္တာကို အလင္းနယ္ေျမလို႔ေခၚတယ္ …
ေသခ်ာေပါက္ ဖန္းဂူက အေမွာင္နယ္ေျမက ဘုရင္တစ္ဆူျဖစ္ၿပီးေတာ့ သူ႕ကိုဘယ္သူမွအာမခံရဲၾကဘူး … အလင္းနယ္ေျမက သူ႕ရဲ႕သ႐ုပ္မွန္ကို သိရွိသူနည္းသလို အေမွာင္နယ္ေျမက အဖြဲ႕အစည္းေတြက ရွန္ဖန္းဂူဆိုတဲ့နာမည္ထက္ ေတာဘုရင္ Lion ဆိုတဲ့နာမ္စားကိုသာ စကားဝွက္အျဖစ္ သုံးႏႈန္းၾကတယ္ … ဒါေၾကာင့္ ဂ်ိဳးလ္က ရွန္ဖန္းဂူနဲ႕ Lion တစ္ေယာက္ထည္းဆိုတာကိုမသိတာ အံ့ဩစရာေတာ့မရွိပါဘူး …
ဒါေပမဲ့ အံ့ဩရမွာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ … ရႈယြမ္က ဘာေၾကာင့္သူ႕စီနီယာကို ဖန္းဂူအေၾကာင္း မေျပာပဲ ဖုံးကြယ္ေပးထားလဲဆိုတာပဲ … ရႈယြမ္ထက္ ဖန္းဂူအေၾကာင္း အေသးစိတ္ သိတဲ့သူ ဘယ္သူမွမရွိနိုင္ေတာ့ဘူး … ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး အပင္ပန္းခံ ဖန္းဂူအားနည္းခ်က္ကိုလိုက္ရွာၿပီး ဖမ္းမယ္တကဲကဲလုပ္ေနေပမဲ့ ခုခ်ိန္ထိ အေကာင္အထည္မေဖာ္နိုင္ေသးဘူး …
အကယ္၍ ရႈယြမ္ ဂ်ိဳးလ္ကို ဖန္းဂူရဲ႕သ႐ုပ္မွန္ေျပာျပၿပီး ပူးေပါင္းဖမ္းစီးမယ္ဆိုရင္ ဒီအေျခအေနမွာ ဖန္းဂူအတြက္ ေျပးေပါက္ပိတ္ေစမွာအေသအျခာပဲ … Lion က ျပစ္မႈမွတ္သမ္းအတိအက်မရွိေပမဲ့ အရာရွိေတြရဲ႕ အေရးစိုက္ခံရတဲ့ မ်က္ႏွာမဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး … ၿပီးေတာ့ ေမွာင္ခိုေလာကရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြထဲမွာ ထိပ္ဆုံးမွာေဖာ္ျပျခင္းခံရၿပီး သူ႕အေၾကာင္း ဘယ္သူမွ ေရေရရာရာမသိၾကေပ …
ရွန္ဖန္းဂူထိုအရာကို ေတြးမိေတာ့ သူ႕ေဘးမွာ မ်က္ႏွာေသႀကီးနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့ ရႈယြမ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိတယ္ … ဒီေကာင္က သူ႕ကိုဘာေၾကာင့္မဖမ္းလဲဆိုတာက အားလုံးအေရးစိုက္ေနၾကတဲ့ Lion ကို ျပစ္မႈႀကီးႀကီးရဲ႕သက္ေသနဲ႕တကြ ဖမ္းစီးၿပီးမွ ေနရာေကာင္းဝင္ယူခ်င္လို႔ပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ဖန္ဂူစိတ္ထဲကေန ေထြးထင္လိုက္တယ္ …
မင္းေစာင့္ၾကည့္လိုက္ရႈယြမ္ … Lion ကို မင္းဘယ္ေတာ့မွ မေဖာ္ထုတ္နိုင္ေစရဘူး …
ဂ်ိဳးလ္ေခၚသြားတဲ့ေနရာက သူ႕တို႔အလင္းနယ္ေျမရဲ႕ အထင္ကရေနရာတစ္ခုျဖစ္သလို ကမာၻေက်ာ္ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ နိုင္ငံ့ဝန္ႀကီးေတြနဲ႕ ေရွ႕ေန ရဲအရာရွိ စသည့္ အလင္နယ္ေျမက အႀကီးအကဲမ်ား သြားေရာက္တတ္သည့္ ေနရာတစ္ခုျဖစ္တယ္ …
ဒါက ဖန္းဂူေရာက္မလာသင့္တဲ့ေနရာတစ္ခုပဲ … ဖန္းဂူက အနက္ေရာင္ကုတ္အရွည္ကိုဝတ္ထားၿပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ သူ႕ပုံစံကခန္းညားသည္ဆိုေစကာမူ အလင္နယ္ေျမရဲ႕ လူသားေတြရဲ႕ ဝတ္ဆင္ပုံနဲ႕ကြဲျပားေန၍ သူ႕ပုံစံက လူၾကားထဲမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ ထင္ေပၚေနတယ္ …
ဒီအေဆာက္အဦးရဲ႕ေအာက္မွာရွိတဲ့လူသားတိုင္းရဲ႕ ေဟာ္မုန္းနံ႕ေတြက စင္ၾကယ္ၿပီး အားလုံးက အဆင့္ျမင့္ အယ္ဖာ အိုမီဂါေတြဆိုတာ ခန႔္မွန္းေနစရာပင္မလိုေျခ … သူတို႔အားလုံးက ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ဝတ္ဆင္ထားၾကၿပီး ပါတီတစ္ခုသို႔ေရာက္ေနသည့္နယ္ … ကံေကာင္း၍ ရႈယြမ္ကလဲ အနက္ေရာင္ကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး ရွန္ဖန္ဂူနဲ႕ရႈယြမ္ဟာ ေသြးေသာက္ညီအကိုမ်ားသဖြယ္ ထင္ရကာ ဘယ္သူမွ ဖန္းဂူကို သံသယမဝင္ေျခ …
ရႈယြမ္ကို အေသအျခာပင္ ဒီေနရာနဲ႕ ရင္းနီးႂကြမ္းဝင္ေပမဲ့ ဖန္းဂူလို ဆန့္က်င္ဘက္နယ္ေျမက လာတဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ အရာရွိေတြရဲ႕ေနရာနဲ႕ အကြၽမ္းသဝင္မရွိလွဘူး … ဖန္းဂူစိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေနပုံကိုျမင္ရေတာ့ ဂ်ိဳးလ္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ …
" Mr.ဖန္းဂူ ဒီလိုေနရာေတြႀကိဳက္မယ္ထင္ထားတာ …
ဘာအဆင္မေျပတာရွိလို႔လဲ … သေဘာမက်လိဳ႕လား "
" Mr.ဂ်ိဳးလ္ … ကြၽန္ေတာ္ဒီေနရာကို သေဘာက်ပါတယ္ "
ဖန္းဂူအဆင္ေျပတယ္ေျပာေတာ့မွ Mr.ဂ်ိဳးလ္စိတ္ေအးသြားၿပီး သူတို႔အတြက္ စာပြဲဝိုင္းတစ္ခုကို ျပင္ဆင္ေစၿပီး စားဖြယ္မ်ိဳးစုံကို ခ်ခင္းေစတယ္ …
ဒီအေဆာက္အဦးရဲ႕ေအာက္ထက္ကိုၾကည့္လွ်င္ စာဖြယ္ရာအစုံအလင္ရရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုနဲ႕တူေပမဲ့ အေပၚမွာ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အခန္းမ်ား ဖြဲ႕စည္းထားကာ အပန္ေျဖေစဖို႔ အလုပ္ကိစၥမ်ားေဆြးေႏြတိုင္ပင္ဖို႔ အေကာင္းဆုံးေနရာတစ္ခုလဲျဖစ္တယ္ …
ခုအေျခအေနမွာ မင္းယြီကလဲ သတိမရလာေသးသလို အခ်ိန္အခါကလဲ ညဘက္ပင္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ သူတို႔အားလုံးကို ဒီေနရာမွာပဲ တည္းခိုရန္စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္ …
ဒီေန႕က အရာရွိအမ်ားစုရဲ႕ အားလက္ခ်ိန္ျဖစ္သလို အပန္ေျဖဖို႔အေကာင္းဆုံးဒီေနရာမွာ အခန္းအားလုံးလိုလိုကျပည့္ေနၿပီ … ဘယ္ေလာက္ပဲအာဏာရွိသည္ဆိုပါေစ အခန္းဖယ္ခိုင္းရေလာက္သည္ထိ ဘယ္သူမွ စိတ္သေဘာထားမေသးတိမ္သလို လာေရာက္အနားယူၾကသူအားလုံးကလဲ သူ႕အဆင့္နဲ႕သူ ရွိေနၾကသူမ်ားျဖစ္၍ ဂ်ိဳး သူတို႔ ၅ ေယာက္အတြက္ အခန္း ၃ ခန္းကိုသာ ျငားနိုင္ခဲ့တယ္ …
" Mr.ဖန္းဂူ ခမ်ားအတြက္ေတာ့ အခန္းသီးသန႔္ရခဲ့တယ္ …
ဒါေပမဲ့ က်န္ ၂ ေယာက္ကေတာ့ တစ္ခုဆီပဲရတယ္ "
ဖန္းဂူက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး ရႈယြမ္ေဘးနားကခုံမွာ မွီလွ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မင္းယြီကိုၫႊန္ျပကာ ေအးတိေအးဆက္ျဖင့္ ေမးလိုက္တယ္ …
" သူ႕အတြက္ေရာ အခန္းသီးသန႔္ ရလား "
ဂ်ိဳးလ္က အနည္းငယ္ေၾကာင္သြားေပမဲ့ ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" သူက ရႈယြမ္နဲ႕အတူေနရမွာေလ … ဒီလိုအားနည္းေနတဲ့ အိုမီဂါက သူ႕ရဲ႕မိတ္ဖက္နဲ႕အခ်ိန္ကုန္သင့္တယ္ …
ဒီကအခန္းနံရံေတြက အသံလုံၿပီးတိတ္ဆိတ္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အမွတ္တရေလးေတြေေတာင္မွ ဖန္တီးခ်င္ ဖန္တီးလို႔ရတယ္ "
ဂ်ိဳးလ္က အိမ္ေထာင္သည္တစ္ဦးျဖစ္သလို မိသားစုရွိသူမို႔ ထိုကိစၥေတြကို ရွက္စဖြယ္လို႔ သူ႕စိတ္ထဲမွာ မျမင္မိေပမဲ့ အင္နိုးဆန႔္ေလးရဲအရာရွိက်န္းရႈယြမ္မွာေတာ့ ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတြပူၿပီးနီလာတယ္ … သူက ခုခ်ိန္ထိ တစ္ကိုယ္တည္းလူပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႕ေနလာခဲ့ၿပီး အလုပ္ကိုသာ အာ႐ုံစူးစိုက္သူမို႔ ထိုသို႔ေသာကိစၥေတြ သူ႕မွာအေတြ႕အႀကဳံမရွိေပ …
" စီနီယာ … ကြၽန္ေတာ္တို႔က … ဒီတိုင္း … "
" အဟား … လိမ္ညာခ်င္လဲ မင္းမ်က္ႏွာႀကီးကို အရင္မွန္ထဲျပန္ၾကည့္လိုပ္ပါ ရႈယြမ္ရာ …
မသိရင္ မဂၤလာဦးညရဲ႕သတို႔သားေလာင္းကို ျမင္ေနရသလိုပဲ …
မင္းတို႔က တကယ္ကိုလိုက္ဖက္ညီလြန္းတယ္ "
" စီနီယာ … စေနာက္ေနတာေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ "
" ရႈယြမ္ မင္းရဲ႕ပထမဆုံးအႀကိမ္ကို ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ကုန္ဆုံးလိုက္တာဆိုရင္ ဒီအိုမီဂါအတြက္ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ …
အေတြ႕အႀကဳံမရွိတဲ့မင္းလိုလူမ်ိဳးနဲ႕ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းလိုက္မလဲ "
" အာ … ကြၽန္ေတာ့အသက္ ၃၀ ေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္ …
ငယ္ငယ္ကလို ေက်ာင္းသားေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး "
" ဒါဆိုရင္ ကုတင္ေပၚမွာ မင္းကႂကြမ္းက်င္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာလား "
ဂ်ိဳးလ္က လိင္ကိစၥနဲ႕ပတ္သပ္ရင္ အရွက္ႀကီးလြန္းတဲ့ ရႈယြမ္ကို စေနာက္ေနရတာကို ႏွစ္သက္သူျဖစ္ၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲေနတဲ့ ရႈယြမ္ကိုစေနာက္ေနတာနဲ႕ ေဘးနားက ဖန္းဂူရဲ႕မ်က္ႏွာ မဲေမွာင္ေနသည္ကို သတိမထားမိလိုက္ေျခ …
ရႈယြမ္က ဂ်ိဳးလ္ရဲ႕စေနာက္မႈေတြကို ဆက္ၿပီးသည္းမခံနိုင္ေတာ့၍ မင္းယြီကိုေပြ ့ခ်ီကာ အျမန္ဆုံး အခန္းထဲကိုသြားၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ သြားတင္ေပးလိုက္တယ္ …
သူက မင္းယြီလည္ပင္းက အနီမွတ္ေလးကို အနီးကပ္စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ မင္းယြီကိုယ္ေပၚမွာ ဆြဲကပ္ေနတဲ့ မိတ္အယ္ဖာရဲ႕ေဟာ္မုန္းနံ႕ကို အနံ႕ခံၾကည့္ေပမဲ့ သူတို႔ဆက္ဆံၿပီးတာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္၍ သဲကြဲစြာမရရွိခဲ့ေပ …
သူ႕ရဲ႕လက္နဲ႕ မင္းယြီလည္ပင္းေပၚက အမွတ္အသားေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္ၿပီး ရႈယြမ္ပေဟဠိမ်ားစြာနဲ႕ မင္းယြီကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းစြန္းေလး ေတြက အထက္သို႔ေကြးၫႊတ္သြားေလတယ္ … သူ႕ရဲ႕ပါးေလးေတြပင္နီရဲလာသေယာင္ … သို႔ေပမဲ့ မင္းယြီကို ဘာအေႏွာက္အယွက္မွမေပးပဲ ေစာင္ၿခဳံေပးၿပီး ရႈယြမ္ေအာက္ထက္ကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္ …
သူေရာက္ေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ ဂ်ိဳးလ္ရွိမေနပဲ ဖန္းဂူ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝတို႔ ၃ ဦးသာရွိေနတယ္ … သူတို႔ပြဲရဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာ ဂ်ိဳးလ္က သူ႕အသိမိတ္ေဆြေတြနဲ႕ စကားသြားေျပာေနတာေၾကာင့္ ရႈယြမ္ ဂ်ိဳးလ္က သူ႕ကိုေခၚမည္ဆို၍ သူတို႔ကိုေက်ာခိုင္းရန္ ဖန္းဂူေဘးက ခုံေပၚဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ …
ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝက စားၿပီးေနေျခၿပီ … ဂ်ိဳးလ္က သူထြက္မသြားခင္ သူတို႔အနားယူဖို႔ အခန္းေသာ့ေတြ ေပးထားခဲ့တယ္ … ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝကတစ္ခန္း ဖန္းဂူက သီးခန႔္တစ္ခန္း … ဖန္းဂူပုံစံက အခန္းထဲလဲ သြားခ်င္ေသးပုံမေပၚသလို ထိုင္ေနပုံကလဲ ကတိကေအာက္နဲ႕ …
ဖန္းဂူက လက္ပိုက္ထားလွ်က္ ေျခတစ္ဖက္ခ်ိတ္ထိုင္ကာ ဘာအစားအစာကိုမွ ယူစားထားျခင္းမရွိ … ဖန္းဂူက လူေတြကို လြယ္လြယ္အယုံအၾကည္မရွိမွန္း ရႈယြမ္သိတယ္ … ဒီေနရာက သူနဲ႕မကိုက္ညီသလို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတယ္ဆိုတာလဲ ရိတ္မိတယ္ …
ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ထြက္မသြားေသးတာလဲ … ေသခ်ာတဲ့အေျဖတစ္ခုက ဖန္းဂူ ခုခ်ိန္ထိ မင္းယြီကို လက္မလႊတ္နိုင္ပဲ ရႈယြမ္ကိုေစာင့္ၾကည့္ရန္ သည္းခံေနေနခ်င္းျဖစ္တယ္ …
က်ားနဲ႕ျခေသၤ့ ယခုလိုမ်ိဳး နီးနီးကပ္ကပ္နဲ႕ မရွိတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီးလဲ … ေတြ႕တာနဲ႕ထိုးသတ္ေနၿပီး အခ်ိန္တိုင္းရန္ျဖစ္ေနတဲ့ထို ၂ ေယာက္ စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုမွာ ေဘးျခင္းကပ္ထိုင္ၿပီး အားလုံးကလဲ ညီအကိုေတြဟုထင္မွတ္ကာ ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ဒီအေျခအေနႀကီးက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နိုင္ေပမဲ့ ဖန္းဂူေရာ ရႈယြမ္ပါ ဘာတုန႔္ျပန္မႈမွမရွိၿငိမ္ေနၾကတယ္ …
အတန္ၾကာေတာ့ လုံးဝတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္တတ္ေနတဲ့ ထိုစားပြဲဝိုင္းမွ ရႈယြမ္ရဲ႕ ခနဲ႕တဲ့တဲ့အသံတစ္ခု စတင္ထြက္ေပၚလာတယ္ …
" ဖန္းဂူ … ဒီေနရာမွာ ငါမင္းကို ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ၿပီး ဖမ္းမွာ မေၾကာက္ဘူးလား "
ဒီေနရာက လူေတြအားလုံးက Lion ဘယ္သူလဲသိတာနဲ႕ အရွင္ရရ အေသရရဖမ္းၿပီး နာမည္ေကာင္းယူမဲ့သူေတြႀကီးပဲ … Lion က နယ္စပ္ေတြ စစ္ျဖစ္ပြာရာအရင္းအျမစ္ရဲ႕ တရားခံျဖစ္ၿပီးေတာ့ သူက စစ္ပြဲေတြျပဳလုပ္နိုင္ေအာင္ လက္နက္ေတြ ကုန္ကူးေနသူဆိုၿပီး သတင္းရရွိေပမဲ့ ဘယ္သူမွမဖမ္းစီးနိုင္သလို မွန္ကန္တဲ့ သက္ေသအစအနေလးေတာင္ သူတို႔လက္ထဲမရွိၾကဘူး … ဒါေၾကာင့္ Lion နဲ႕ပတ္တတ္တဲ့သူဆို သူတို႔က စစ္ေမးဖို႔အတြက္ ဖမ္းၾကမွာ အေသအခ်ာပဲ …
ရွန္ဖန္းဂူက ' ဟန႔္ ' ကနဲလုပ္လိုက္ရင္း …
" မင္းမလုပ္ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ္ …
မင္းကေအာင္ျမင္မႈကို သူမ်ားကိုခြဲေပးခ်င္တဲ့လူစားမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ …
ဘယ္သူ႕အကူအညီမွမယူပဲ မင္းတစ္ေယာက္ပဲ ငါ့ကိုဖမ္းမိေအာင္ ႏွစ္ေတြဒီေလာက္ၾကာေအာင္ႀကိဳးစားလာၿပီးမွ ခုခ်ိန္ဒီကလူေတြနဲ႕ပူးေပါင္းမယ္ဆိုရင္ မင္းက ငါသိတဲ့ က်န္းရႈယြမ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး "
" အေသအခ်ာပဲေပါ့ … ငါတစ္ေယာက္ထည္းပဲ မင္းကိုဖမ္းခ်င္တာ …
ငါတစ္ေယာက္ထည္းပဲ lion ကဘယ္သူလဲဆိုတာ သက္ေသနဲ႕တကြ ေဖာ္ထုတ္ျပမယ္ … ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ "
" မင္းလုပ္နိုင္မလား ၾကည့္ရတာေပါ့ "
သူတို႔ ၂ ေယာက္ရဲ႕ကိုယ္ကေန ထုတ္လႊတ္ေနတဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြေၾကာင့္ အေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ ဘီတာ ၂ ေယာက္ပင္ အသက္ရႉက်ပ္လာတယ္ …
ရွန္ေဝက ခ်ဴးရွန႔္ကို ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္ …
" သူတို႔ ၂ ေယာက္က ေတြ႕တိုင္း ဒီလိုပဲလား "
ခ်ဴးရွန႔္က ေခါင္းအသာၿငိမ့္လိုက္ရင္း … သူ႕မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္ၿပဳံးေရာင္သန္းလွ်က္ အေရွ႕မွ အသံတိတ္ စစ္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ သခင္ ၂ ေယာက္ကိုၾကည့္ေနရင္းမွ ရွန္ေဝအား ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" အင္း … ခုေတာ့ သူတို႔က ဒီတိုင္း … ေတြ႕တာနဲ႕ တန္းကိုက္ေတာ့တာပဲ "
" ဒါဆို အရင္ကေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးေပါ့ "
ခ်ဴးရွန႔္က ရွန္ေဝဘက္လွည့္လိုက္ၿပီး …
" ငယ္ငယ္တုန္းက အဲ့လိုမဟုတ္ၾကဘူး "
" အကိုငယ္ငယ္တုန္းက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ …
အၿမဲသခင္ရဲ႕အေစခံလိုမ်ိဳးလား "
ရွန္ေဝ ခ်ဴးရွန႔္အိမ္မွာေနတဲ့တေလွ်ာက္လုံး ခ်ဴးရွန႔္ဟာ သိုသိုသိပ္သိပ္ေနတတ္ၿပီး သူ႕ေခါင္းထဲမွာ သခင္နဲ႕အလုပ္ကလြဲၿပီးဘာမွမရွိမွန္း ရွန္ေဝသိခဲ့တယ္ … ဒါေၾကာင့္ အခြင့္ရတုန္း ခ်ဴးရွန႔္အေၾကာင္းေတြကိုသိခ်င္လာတာနဲ႕ ေမးခ်င္မိတယ္ …
" ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ မင္းသိခ်င္လား "
ခ်ဴးရွန႔္ကိုယ္တိုင္က အခြင့္အေရးေပးလာေတာ့ ရွန္ေဝ ညွင္သာစြာ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး …
" ကြၽန္ေတာ္ အကို႔ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ သိခ်င္တယ္ "
*
*
*
ဒီေနရာက ေန႕ဘက္မွာထက္ ညဘက္ေတြက ပိုစည္ကားၿပီး ဂ်ိဳးလ္က ဖန္းဂူနဲ႕ရႈယြမ္ကို ပါတီပြဲမွာ သူ႕အသိမိတ္ေဆြေတြနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ ေခၚထားၿပီး ဘီတာေတြျဖစ္တဲ့ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝကိုေတာ့ အခန္းမွာသြားနားရန္ ေျပာလာတယ္ …
ထိုပြဲက အဆင့္ျမင့္ အယ္ဖာေတြသာသက္ေရာက္ၾကၿပီး အိုမီဂါအမ်ားစုက သခင္ႀကီးေတြရဲ႕သားသမီးမ်ားသာျဖစ္ၾကတယ္ … ထိုပြဲမ်ိဳးက ဘီတာေတြအတြက္ ေနရာတစ္ေနရာပင္မရွိေနခဲ့ …
အခန္းထဲက ဝရံသာေပၚမွာ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝရပ္ေနၿပီး တေငြ႕ေငြ႕တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလေျပေအးေလးေတြရဲ႕ လက္ဆက္တဲ့ေလကို ရႉရွိုက္ရင္း ခ်ဴးရွန႔္ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္ …
သူ႕အာ႐ုံထဲမွာ တခ်ိန္က အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ေတြ ၂ ေယာက္ရဲ႕ပုံရိပ္ေလးေတြ ထင္ဟက္လာတယ္ … သူ႕ႏႈတ္ခမ္း ၂ လႊာက ပြင့္ဟလာၿပီး တဝွီဝွီတိုက္ခက္ေနတဲ့ ေလသံေတြကိုထိုးေဖာက္ကာ စကားသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေတာ့တယ္ …
" သခင္ဖန္းဂူနဲ႕သခင္ရႈယြမ္က အသက္အ႐ြယ္လပိုင္သာကြာျခားတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ …
အကိုအသက္ ၁၀ ႏွစ္မွာ သခင္ေလးတို႔က အသက္ ၁၂ ႏွစ္ရွိေနၿပီ … အကိုက အဖိုးေခၚလာလို႔ ရွန္ဟႊာအိမ္ေတာ္ကိုေရာက္လာခဲ့ေပမဲ့ သခင္ေလး ၂ ေယာက္လုံးက အကို႔ကို အဆင့္အတန္းမခြဲျခားပဲ တန္းတူဆက္ဆံတယ္ …
သူတို႔ကအယ္ဖာေတြဆိုေတာ့ အဆင့္ျမင့္တဲ့ေက်ာင္းမွာတက္ရတယ္ … အကိုကသာမာန္ေက်ာင္းေလးမွာပဲတက္ခဲ့ရတယ္ …
အကို႔ရဲ႕အိမ္မက္က သခင္ေလးတို႔လိုအရည္အခ်င္းရွိတဲ့လူမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ … သူတို႔ကို အၿမဲအားက်ေနခဲ့ရတယ္ … သူတို႔က အတူစားအတူသြား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေဖးမကူညီၿပီး ေသြးေသာက္ညီအကိုေတြလိုေနခဲ့ၾကတယ္ …
သခင္ရႈယြမ္က သခင္ဖန္းဂူထက္ ၅ လႀကီးၿပီးေတာ့ သူကအကိုတစ္ေယာက္လို သခင့္ကိုဆုံးမသြင္သင္ေပးတယ္ … က်န္းမိသားစုနဲ႕ရွန္ဟႊာေပါင္းစည္းခဲ့စဥ္က ဒီေလာကႀကီးကို သခင္ ၂ ေယာက္က တစ္ေန႕အုပ္စိုးလိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ ထင္ထားခဲ့တာ … သူတို႔အသက္ ၁၈ အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အထိေပါ့ …
လန္မိသားစုက သခင္မေလး လန္မီယာေရာက္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္း သခင္ေလးတို႔ ခနခနစကားမ်ားၾကတယ္ … လူငယ္သဘာဝအခ်စ္ေရးျပႆနာလို႔ထင္မိေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း လူႀကီးေတြအထိပါလာတယ္ …
ၿပီးေတာ့ က်န္းမိသားစုမွာ ျပႆနာျဖစ္ၿပီး သခင္က်န္းရႈယြမ္က သခင္ေလးကိုေတာင္ႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြက္သြားခဲ့တယ္ …
၅ ႏွစ္ေလာက္ေနၿပီးသူျပန္ေပၚလာေတာ့ ရဲတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ … သခင္နဲ႕သူ႕ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကပိုပိုဆိုး႐ြားလာတယ္ … အၿမဲသခင္ေလးကိုဖမ္းမယ္ဆိုၿပီး အေနာက္ကေန လိုက္ေနခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိပဲ …
သခင္ရႈယြမ္က အလင္းနယ္ေျမကိုဝင္ခဲ့ၿပီးသခင္ကေတာ့အေမွာင္မွာပိတ္မိေနတယ္ … သူ႕အတြက္ ႐ုန္ထြက္ဖို႔အင္အားမရွိသလိုအခြင့္အရးလဲမရွိခဲ့ဘူး …
အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက သခင္သာမိသားစုအေမြကိုမဆက္ခံရင္ ရွန္ဟႊာကပ်က္စီးကိန္းဆိုက္ေရာက္ေနတာၾကာၿပီ … ဒီလိုေအာင္ျမင္ဖို႔က ေသေလာက္တဲ့ဒါဏ္ရာေတြနဲ႕ရင္းခဲ့ၿပီးမွရခဲ့တာေတြႀကီးပဲ …
အင္အားႀကီးတဲ့သခင္ကို ခုခ်ိန္မွာဘယ္သူမွမထိနိုင္ေပမဲ့ အတိတ္မွာတုန္းကရခဲ့တဲ့ဒါဏ္ရာေတြက အပ္ခ်စရာေနရာမရွိေလာက္ေအာင္မ်ားေနပါၿပီ … သူ႕ကိုထပ္ၿပီးနာက်င္ေနသာမ်ိဳးမျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး …
သခင္ရႈယြမ္ဘာေၾကာင့္လိုက္တိုက္ခိုက္ေနလဲမသိေပအဲ့ သူတို႔ကိုအရင္ကလို ညီအကိုပုံစံမ်ိဳးျပန္စည္းလုံးေနတာကိုပဲျမင္ခ်င္မိတယ္ …
အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက ဘယ္ကဘယ္လိုမွားယြင္းသြားလဲမသိေပမဲ့ ဒီေန႕သခင္ ၂ ေယာက္ရဲ႕အေျခအေနက အရင္ကေလာက္မဆိုးေတာ့ဘူးလို႔ထင္ရတယ္ "
ရွန္ေဝက တစ္ခ်ိန္လုံး ခ်ဴးရွန႔္ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး နားေထာင္ေနခဲ့တယ္ … တစ္ခါတရံ ခ်ဴးရွန႔္ စကားေျပာရင္းငိုသံေလးေတြပါလာတတ္သလို တစ္ခါတရံ႐ႊင္ျမဴးေနတတ္တယ္ … သခင္ေတြအေပၚ ဒီေလာက္ထိ အေလးအနက္ထား သစၥာရွိတဲ့လူကို ရွန္ေဝတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး …
ဒီကမာၻမွာ ကို႔အသက္ထက္တန္ဖိုးထားတဲ့လူဆိုတာ မရွိသေလာက္ရွားတယ္ … ရွန္ဖန္းဂူတို႔လို အေမွာင္ေလာကကလူေတြက ကို႔အသက္ရွင္ဖို႔နဲ႕ႀကီးပြားဖို႔တစ္ခုတည္းကိုသာေတြးတယ္ … ဒါေၾကာင့္ အားနည္းသူေတြကအသက္တိုၾကၿပီးအင္အားႀကီးသူေတြက ဘုရင္ျဖစ္စၿမဲပဲ …
ရွန္ေဝထင္ခဲ့တာက ဖန္းဂူဟာရက္စက္တဲ့အေမွာင္ဘုရင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို သူ႕လက္ေထာက္ကလဲ သူနဲ႕မျခားနားပဲ … ၿပီးေတာ့ သူ႕မွာလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမရွိသလို ဘုရင္ခိုင္းသမွ်လုပ္တဲ့ ေခြသာသာပဲလို႔ထင္ခဲ့တယ္ …
ဒါေပမဲ့ ခ်ဴးရွန႔္စကားေတြၾကားရေတာ့ သူတို႔လုပ္ေနတာေတြအားလုံးက ကို႔အတြက္ကိုမဟုတ္ပဲ မိသားစုကိုထိန္းသိမ္းတဲ့သေဘာဆိုတာ သိလိုက္ရၿပီး အဲ့ဒိလူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာမွာလဲ ဒီလိုမ်ိဳးဝမ္းနည္းတဲ့အရိပ္အေရာင္ေလးေတြ ထင္ဟပ္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ ရွန္ေဝရဲ႕အျမင္ေတြက တေျဖးေျဖးေျပာင္းလဲစျပဳလာတယ္ …
ခ်ဴးရွန႔္ကဆက္ေျပာတယ္ …
" ဒီလမ္းက ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီးရင္ ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး …
တစ္ေန႕ေတာ့ ကံတရားကမေကာင္းမႈေတြကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီး သခင့္ကိုရပ္တန႔္ေစလိမ့္မယ္ … အဲ့ဒိအခ်ိန္က် နာက်င္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္တဲ့ သခင့္ကိုညွာသာေပးဖို့ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္ "
ရွန္ေဝက တစ္ခ်ိန္လုံး တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္ …
" ဒီေနရာက ဘယ္ေလာက္အႏၲရာယ္မ်ားလဲမင္းသိလား …
တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား သတင္ပို႔လိုက္ရင္ ငါတို႔အားလုံး လြတ္ေျမာက္ဖို႔မလြယ္ကူလွဘူး … ဒါေပမဲ့သခင္ထြက္မသြားတာကထူးဆန္းတယ္ …
သခင့္ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြက ဘယ္တုန္းကမွ အမွားအယြင္းမရွိခဲ့ဘူး … အဲ့ဒါက မင္းယြီအေပၚဆိုးရိမ္လို႔ပဲလား တစ္ခုခုေၾကာင့္ပဲလားမသိေပမဲ့ မင္းေရာငါေရာ သခင္ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ "
" …… "
ရွန္ေဝက တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ …
" မင္းက လူသစ္ဆိုေတာ့ သခင္အေၾကာင္း ဘာမွမသိေသးဘူး …
ဒါေပမဲ့ မင္းနားလည္လာမွာပါ … သခင္ကအလုပ္ရယ္ ရွန္ဟႊာအိမ္ေတာ္ရယ္ နဲ႕ပတ္သပ္ရင္ သည္းမခံတတ္ဘူး …
သူအေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြမထားတာကလဲ အလုပ္ေႏွာင့္ေႏွးမွာဆိုးလို႔ပဲ … ရန္သူေတြရွားေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕အားနည္းခ်က္ျဖစ္မလာေစဖို႔ အဲ့ဒိအရာေတြကို စြန႔္ဖယ္ထားတာ … ငါဆိုးရိမ္တာက မင္းယြီသခင္မႀကိဳက္တာကို လုပ္မိမွာကိုပဲ "
အေနာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ရွန္ေဝက ခ်ဴးရွန႔္ပခုံးအား လက္နဲ႕ပုတ္လိုက္ကာ …
" အကိုေျပာေနတဲ့ထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ အကို႔အေၾကာင္းပါမလာေသးဘူးေနာ္ "
ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႕ ေျပာေနတဲ့ ခ်ဴးရွန႔္တစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရပ္ေၾကာင္သြားၿပီး သူ႕လိုဘာမွမဟုတ္တဲ့လူအေၾကာင္းကိုသိခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ေလးအား လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး …
" ဟမ္ … ငါ့အေၾကာင္း "
" ဟုတ္တယ္ေလ … အကို႔အေၾကာင္း "
ခ်ဴးရွန႔္အမွန္ပင္ ေနရထိုင္ရခက္လာတယ္ … ႐ုတ္တရပ္ႀကီး သူ႕ငယ္ဘဝအေၾကာင္းသိခ်င္တဲ့လူ ဒီကမာၻေပၚမွာ ရွိေသးတယ္ဆိုတဲ့အသိက တစ္ခါမွမခံစားဖူးတဲ့ ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳးကိုရရွိလိုက္သလိုပဲ … ဒါေပမဲ့လဲ ခ်ဴးရွန႔္မွာ ေျပာစရာအေၾကာင္းအရာမ်ား မရွိခဲ့ဘူး …
" အာ … ငါငယ္ငယ္က ကေလးတစ္ေယာက္ပဲ …
ခုႀကီးလာေတာ့ လူႀကီးျဖစ္လာၿပီ … ဒီေလာက္ပဲ "
႐ုတ္တရပ္ ရွန္ေဝက ေအာ္ရယ္မိသြားတယ္ … ဒီလူက အၿမဲတန္းလူႀကီးဆန္ၿပီး အရာအားလုံးကို အေလးအနက္ထားေပမဲ့ သူ႕ဘဝအေၾကာင္းကို ဒိေလာက္ထိ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ျပန္ေျဖမယ္လို႔ထင္မထားဘူး …
" ငယ္ဘဝအေၾကာင္းက ငယ္ငယ္ကကေလးပဲ ခုႀကီးလာေတာ့လူႀကီးျဖစ္သြားၿပီတဲ့လား …
ဒါနဲ႕ေမးပါရေစအုံး … အကို႔မွာ ခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္သူမရွိေသးဘူးလို႔ေတာ့ မေျဖနဲ႕ေနာ္ "
" ဟမ္ … ဘာကိုခ်စ္သူလဲ … ငါတို႔ေလာကမွာ အေႏွာင္အဖြဲ႕ထားဖို႔ ခြင့္ျပဳမထားဘူး "
" ဒါေတာ့နည္းနည္းမ်ားသြားၿပီ …
အဲ့လိုဆိုမွေတာ့ မ်ိဳးဆက္ဆိုတာေတြက ဘယ္အေပါက္ကထြက္လာမွာလဲ … ဥထဲကလား "
" မင္း … အဲ့ဒါက သူ႕တို႔အခ်ိန္တန္ရင္ ျဖစ္လာမွာပဲ … ငါတို႔ အဲ့ဒိကိစၥအတြက္ ပူေနဖို႔အခ်ိန္မရွိဘူး "
" ဒါေပမဲ့ ပင္ပန္းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ေႏြးေထြးထဲ့ရင္ခြင္တစ္ခုေတာ့ လိုအပ္တယ္ …
အကိုလဲလူသားဆိုေတာ့ ပင္ပန္းတဲ့အခ်ိန္ေတာ့ ရွိမွာပဲေလ … အဲ့ဒိအခ်ိန္ေတြဆို အကိုဘာလုပ္တတ္လဲ "
ပင္ပန္းတဲ့အခ်ိန္ ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ ကြၽန္ေတာ့ဘဝႀကီးမွာ အဲ့လိုေတြးဖို႔အခ်ိန္မရွိခဲ့ဘူး … ပင္ပန္တာေပါ့လူပဲေလ … ဒါေပမဲ့ ပင္ပန္းရင္ဘာလုပ္ရမွာလဲ … ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္လား … ေစာင္ထူထူတစ္ခုရွိရင္ရပါၿပီ တျခားလူမလိုအပ္ဘူး … ၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းတိုင္း ငါငိုေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ … ငါစိတ္ဓာတ္ေပါ့ညံ့ေနရင္ သခင့္ရဲ႕လက္ေထာက္ဆိုတဲ့ငါ့ရဲ႕ေနရာကိုငါဘယ္လိုကာကြယ္ၿပီး သခင့္ကိုပံ့ပိုးနိုင္ေတာ့မလဲ … ငါ့အတြက္ ပင္ပန္းတဲ့အခ်ိန္ေတြ ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ေတြ မလိုအပ္ပါဘူး …
" အကို "
ခ်ဴးရွန႔္ကို႔ဘဝအေၾကာင္းကိုေတြးမိေတာ့ ႐ုတ္တရပ္ ေလးေထာင့္ပုံမ်က္မွန္ေအာက္က မ်က္ဝန္းအိမ္ကေန မ်က္ရည္ၾကည္တစ္ေပါက္ က်လာတယ္ … ရွန္ေဝ ထိုအရာကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ သူ႕လက္က ခ်ဴးရွန႔္ပါးေလးထံ လွမ္လိုက္ေပမဲ့ သူ႕ဘက္ကို ခ်ဴးရွန႔္ ႐ုပ္တရပ္ လွည့္လာတာေၾကာင့္ လက္ကို ရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး အေရွ႕က ဝရံတာရဲ႕ေဘာင္ေပၚကို တင္လိုက္တယ္ …
" မင္း ဘဝအေၾကာင္းကိုေရာ ေျပာျပနိုင္မလား "
ရွန္ေဝက ခ်ဴးရွန႔္အေမးေၾကာင့္ ေၾကာင္သြားတယ္ … ဒီအခ်ိန္သူ႕ဘဝအမွန္ကို ေျဖလို႔ကလဲမျဖစ္ျပန္ဘူး … ခ်ဴးရွန႔္ကလဲ အေလးအနက္ႀကီး ေမးေနတာေတြ႕ရေတာ့ ရွန္ေဝက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန႔္လိုက္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" ကြၽန္ေတာ္က မ်ိဳးရိုးရယ္လို႔ အတိအက်မရွိဘူး … ကြၽန္ေတာ့မိဘေတြက ကြၽန္ေတာ့ကို မိဘမဲ့ေဂဟာမွာစြန႔္ျပစ္သြားၾကတာ …
ကြၽန္ေတာ္ကမိဘမဲ့တစ္ေယာက္ … အိုးမရွိအိမ္မရွိ မိသားစုမရွိတဲ့တစ္ေကာင္ႂကြက္ … အဲ့ဒိအဖြဲ႕အစည္းက ကြၽန္ေတာ့ကိုေက်ာင္းထားေပးတယ္ …
အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူတို႔ကြၽန္ေတာ့ကို ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ခိုင္းတယ္ … ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ့မွာေငြမရွိဘူး … ဒါေၾကာင့္ ရရာအလုပ္လုပ္တယ္ … အေမွာင္နယ္ေျမမွာ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္မ်ိဳးစုံလုပ္ခဲ့တယ္ …
ဒီလိုနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တိုက္ခန္းလဲဝယ္နိုင္ၿပီး ေငြေလးနည္းနည္းရွိလာေတာ့ အပင္ပန္းမခံခ်င္ေတာ့ဘူး … ေနာက္ေတာ့ပ်င္းလာတာနဲ႕ ဆိုင္အလုပ္ေတြကိုပဲလုပ္ေတာ့တယ္ …
ကြၽန္ေတာ္က ဘာမွမဟုတ္တဲ့ လမ္းေဘးက အေလအလြင့္ေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ "
ရွန္ေဝကေပါ့ပ်က္ပ်က္သာျပန္ေျဖခဲ့ေပမဲ့ သူ႕ကိုၾကည့္ေနတဲ့ ခ်ဴးရွန႔္မ်က္ဝန္းေလးက ေလးနက္လြန္းၿပီး ၿပိဳက်ေတာ့မဲ့မိုးလိုျဖစ္ေနေတာ့ ရွန္ေဝသူေျပာတာ အိုဗာျဖစ္လြန္းသြားလားဆိုၿပီး လန႔္သြားတယ္ …
" အကို "
သူေခၚလိုက္ေတာ့ ခ်ဴးရွန႔္ စိတ္ကိုထိန္းၿပီး မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္ကာ ရွန္ေဝအားအၾကည့္လႊဲသြားတယ္ … နဂိုပုံစံျပန္ျဖစ္ဖို႔ ငါးမိနစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူၿပီးမွ ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားတယ္ … သူကသက္ျပင္းခ်လိဳက္ရင္း …
" မိဘမဲ့ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းလဲ အကိုနားလည္ပါတယ္ … ဒါေပမဲ့ မင္းမွာခုမိသားစုရွိေနၿပီပဲ …
မင္းမွာအိမ္လဲရွိၿပီ … မင္းကအေလအလြင့္တစ္ေယာက္ပါလို႔ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာလိုက္နဲ႕ … မင္းမိဘေတြသာၾကားသြားရင္ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လိုက္မလဲ …
ရွန္ေဝ မင္းကေတာ္တဲ့ကလးတစ္ေယာက္ပါ … မင္းလိုထက္ျမတ္တဲ့သားေလးေမြးထားတဲ့မိဘေတြသာသိခဲ့ရင္ သူတို႔အရမ္းဝမ္းသာေနမွာ …
မင္ေၾကာင့္သူတို႔ဂုဏ္ယူေနမွာ "
' မင္းေၾကာင့္သူတို႔ဂုဏ္ယူေနမွာ ' တဲ့လား … ဒီစကားကို ၾကားဖူးတာပထမဆုံးပဲ … ဘယ္သူမွကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ ဂုဏ္မယူၾကဘူး … ကြၽန္ေတာ္က ဘီတာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့ဘဝကသုံးစားမရတဲ့အေျခအေနထိေရာက္ရွိေစခဲ့တယ္ …
ဘီတာျဖစ္တာ ဘာေတြကမွားယြင္းေနလို႔လဲ … ဘီတာလဲလူဦးေနာက္နဲ႕ပဲ အယ္ဖာလဲလူဦးေနာက္နဲ႕ပဲ သူတို႔လုပ္ပုံကိုင္ပုံစဥ္းစားပုံေတြက ဘာမ်ားကြာျခားေနလို႔လဲ …
' အယ္ဖာမဟုတ္တဲ့မင္းက ဘယ္ေတာ့မွေအာင္ျမင္လာမွမဟုတ္ဘူး ' ဆိုတဲ့ဒီစကားေတြက ေမြးကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိအၿမဲၾကားေနရလို႔ နားျပင္းကပ္လွပါၿပီ … ဘယ္သူကမ်ားကြၽန္ေတာ့ကိုဂုဏ္ယူေပးမွာတဲ့လဲ … ဘယ္သူမ်ားရွိအုံးမွာလဲ …
ဒီကမာၻမွာ ဘီတာေတြက အထက္ကိုတက္လွမ္းဖို႔ အယ္ဖာေတြရဲ႕ေျခေထာက္ေအာင္က ခုတုံးတစ္ခုပဲ … သူတို႔က ခ်နင္းခံလူတန္းစားေတြ … သူတို႔ကိုဂုဏ္ယူမဲ့သူတစ္ေယာက္မွမရွိဘူး …
ဝရံတာေဘာင္ကိုကိုင္ထားတဲ့ ရွန္ေဝလက္ေတြတုန္ယင္ေနခဲ့တယ္ … ေဒါသေၾကာင့္လား ခ်ဴးရွန႔္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွား၍ပဲလား မသိ … ထိုအခ်ိန္က စကၠန႔္ပိုင္မွ်သာျဖစ္၍ ခ်ဴးရွန႔္မရိပ္မိလိုက္ေပ …
" ရွန္ေဝ … မင္းမွာေရာ အိမ္ေထာင္ရွိလား "
ခ်ဴးရွန႔္ရဲ႕႐ုတ္တရပ္အေမးေၾကာင့္ ရွန္ေဝစိတ္ထဲက တင္းၾကပ္မႈေတြအားလုံးေျပေလ်ာ့သြားၿပီး သူ႕ရဲ႕နဂိုပုံစံ ႐ႊင္ျမျမမ်က္ႏွာထားနဲ႕ ခ်ဴးရွန႔္အား လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ …
" အကို ဘယ္လိုထင္လဲ "
" မင္းကလူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့ မင္းဘဝကလြတ္လပ္မႈရွိတယ္ … ဒီတစ္ေလွ်ာက္လုံး မင္းမွာခ်စ္သူေတာ့ရွိဖူးမွာေပါ့ "
ထိုသို႔ေမးေနတဲ့ခ်ဴးရွန႔္ဟာ မ်က္ႏွာေသႀကီးနဲ႕ သူ႕ပုံစံကရယ္စရာေကာင္းေနတယ္ … ရွန္ေဝကလဲ စေနာက္တတ္သူမို႔ အျမန္ပဲေျဖလိုက္တယ္ …
" ေသခ်ာတာေပါ့ "
" ေအာ … ရွိခဲ့ဖူးတယ္ေပါ့ "
ခ်ဴးရွန႔္မ်က္ႏွာမွာ အားက်မႈတခ်ိဳ႕ဖ်က္ေျပးသြားတယ္ … ရွန္ေဝမရယ္ပဲမေနနိုင္ေတာ့ဘူး … ဒီလူကဘာေၾကာင့္ အရမ္းရိုးသားလြန္းၿပီး လိမ္ညာေနတာကို နည္းနည္းေလးမွမရိပ္မိလဲ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး …
" အကိုခ်ဴး … ကြၽန္ေတာ္ေျပာတိုင္းကို ယုံေနတာပဲလား "
" ဟမ္ … မင္းပဲရွိခဲ့တယ္ဆို "
" မေျပာမိပါဘူး … ကြၽန္ေတာ့အိမ္ကို အကိုေရာက္ဖူးသာပဲ … လူ ၂ ေယာက္ေနတဲ့ပုံေပၚေနလို႔လား "
ခ်ဴးရွန႔္ကျပန္ေတြမိေတာ့ သူေျပာသာလဲမွန္သလိုရွိေနတယ္ … ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့မွ ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိတဲ့ အရာႀကီးေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲသြားတယ္ … ဒါကိုျမင္လိုက္တဲ့ရွန္ေဝက ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားၿပီး ထပ္ၿပီးရယ္ခ်င္လာတယ္ …
" အာ … အကိုဘာေတြေတြးေနတာလဲ …
အဲ့ဒိပုံးထဲကပစၥည္းေတြက ကြၽန္ေတာ့ဟာေတြမဟုတ္ဘူး …
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္သူနဲ႕မွ ဘာမွမလုပ္ဘူး "
ရွန္ေဝက ဒဲ့ႀကီးေျဖလိုက္ေတာ့ ခ်ဴးရွန႔္ေတြးေနတာေတြကို ရွန္ေဝကသိေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ခ်ဴးရွန႔္မ်က္ႏွာႀကီး ေပါက္ကြဲလုမတတ္ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ျပန္တည္လိုက္ၿပီး ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန႔္ကာ မာထန္ေသာအသံနဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္ …
" ငါဘာေမးရေသးလို႔လဲ "
ငါလဲ ဘာကိုသြားရွင္းျပေနမိတာလဲ … အာ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ …
၂ ေယာက္သား ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အေျခအေနႀကီးမွာ ေကာင္းကင္ကိုသာေမာ့ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္ … ေယာက္်ားေလး ၂ ေယာက္ ဒီကိစၥကရွက္စရာမလိုေပမဲ့ ခ်ဴးရွန႔္လိုလူကထားပါ သူကဒါမ်ိဳးေတြသိပ္သိတာမဟုတ္ေတာ့ … ရွန္ေဝက ဘာကိစၥရွက္ေနမိတာလဲ … မိန္းကေလးနဲ႕ေယာက်ားေလးကိစၥလား ဒါမွမဟုတ္ ေယာက္်ားေလး ၂ ေယာက္ကိစၥလား … ဘယ္အရာကရွန္ေဝလိုမ်က္ႏွာေျပာင္တတ္တဲ့လူကို ခ်ဴးရွန႔္အေရွ႕မွာ အရွက္ရေစတယ္လို႔ထင္မိေစခဲ့တာလဲ … သူကိုယ္တိုင္လဲမသိေပ …
အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက ရွန္ေဝ ႐ုတ္တရပ္လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုတစ္ခါမွမခံစားဖူးတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ေပးစြမ္းနိုင္တာကို သတိထားမိလာၿပီး ခ်ဴးရွန္အေပၚနည္းနည္းအေလးအနက္ထားမိလာတယ္ … ခ်ဴးရွန႔္ကေတာ့ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႕ပဲ ဟိုးအေဝးႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္ … သူ႕ေဘးကေကာင္ေလး သူ႕အေပၚဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာကို ရိပ္မိပုံမေပၚေပ …
*
*
*
ပါတီပြဲမွာ ႂကြေရာက္လာတဲ့လူေတြထဲမွာ Mr.အန္းဂါးလ္ လဲပါဝင္တယ္ … အိမ္ျဖဴေတာ္မွာကတည္းက ဖန္းဂူကို ေတြ႕ေပမဲ့ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ခြင့္မသားခဲ့ဘူး … ခုပါတီမွာ ဖန္းဂူကိုလဲျမင္ေရာ အားရဝမ္းသာစြာနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္လာခဲ့တယ္ …
" Mr.ရွန္ဖန္းဂူ … က်ဳပ္တို႔ ေတြဆုံတာ ဒါနဲ႕ဆို ၃ ႀကိမ္ရွိၿပီ "
ေသခ်ာတာေပါ့ … ဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႕ေတြ႕ဆုံမႈကို ဖန္ဂူမေမ့ဘူး … ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အလင္းနယ္ေျမမွာ သူ႕ကို Lion လို႔စသိတဲ့သူက အန္းဂါးလ္ျဖစ္ေနလို႔ပဲ … ဒါကဖန္းဂူအတြက္အားနည္းခ်က္လို႔မဆိုလိုဘူး … ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဖန္းဂူကလဲ အန္းဂါးလ္က နယ္စပ္က စစ္တပ္နဲ႕ သမၼတမသိေအာင္ဆက္သြယ္ေနတဲ့ သူလွ်ိုဆိုတာ သိေနတဲ့သူ … ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က တစ္ေယာက္လွ်ို႔ဝွက္ခ်က္ တစ္ေယာက္ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ေနလာခဲ့တာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီ …
ဖန္းဂူကလဲၿပဳံးလွ်က္ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ …
" မေတြ႕တာၾကာၿပီ Mr.အန္းဂါးလ္ "
ရႈယြမ္မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္ ဘဝင္မက်သေယာင္ သူတို႔၂ေယာက္ထံစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ … အန္းဂါးလ္ကလဲ ဝန္ႀကီးေတြထဲက အာဏာရွိပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္၍ အန္းရက္စ္ဒီရဲ႕ ပါတနာေ႐ြးခ်ယ္တာနဲ႕ပတ္သပ္ၿပီး A ၿမိဳ႕ေတာ္က ရွန္ဖန္းဂူကိုေ႐ြးခ်ယ္သြားသည္ကို အားလုံးသိၾကေပမဲ့ ခုလိုပြဲမ်ိဳးမွာဆုံခြင့္ရေတာ့ အားလုံးက ဖန္းဂူက ေရာက္စကထက္သတိထားမိလာၾကတယ္ …
B ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ဝန္ႀကီးသမီးမိတ္ဖက္က A ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့မိသားစုက သခင္ေလးတစ္ေယာက္မွန္း လူတိုင္းသိၿပီး ရွန္ဖန္းဂူရဲ႕ေက်ာ္ၾကားမႈကို လူတိုင္း သတိထားမိၿပီးသားျဖစ္၍ လူကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ရေတာ့ လာေရာက္ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၾကတယ္ …
ဂ်ိဳးလ္ကလဲ ထိုအေၾကာင္းသိလိုက္ရေတာ့ အံ့အားသင့္သြားၿပီး ဖန္းဂူအတြက္ ဂုဏ္ယူလို႔မဆုံးျဖစ္ေနတယ္ … ရွန္ဖန္းဂူက သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မဆုံးျဖတ္ရေသးတဲ့ ဒီမဂၤလာပြဲကိစၥက ဘာေၾကာင့္ ဒီဘက္နိုင္ငံမွာ သတင္းပ်ံ့ေနလဲ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး … ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာက သူ႕နယ္ေျမမဟုတ္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္နိုင္ပဲ လူၾကားထဲမွာသည္းခံၿငိမ္ေနရတယ္ …
" Mr.ဖန္းဂူ ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ …
ခမ်ားက ရွန္ဟႊာဂိုဏ္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ … ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးပဲ …
ခမ်ားရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈနယ္ေျမက A နိုင္ငံရဲ႕ ၃ ပုံပုံ ၂ ပုံလို႔ေျပာလို႔ရတယ္ … ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ ဒီေလာက္ထိ ခ်န္းသာၿပီး ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ Dominant Alpha တစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့ ဝန္ႀကီး အန္းဂါးလ္ကေတာ့ ကံအေကာင္းဆုံးပဲဗ်ာ "
သူတိုတိုက္သမွ်ကိုေသာက္ ေျပာသမွ်ကိုနားေထာင္ရင္း ေနာက္ဆုံး ဖန္းဂူဆက္မေနနိုင္ေတာ့တာနဲ႕ လစ္တုန္း အေပၚသို႔ေျပးတက္လာခဲ့တယ္ …
ဘယ္လိုငရဲမ်ိဳးလဲ … ရွန္ဟႊာနယ္ေျမမွာဆို ဖန္းဂူကို စိတ္ရႈပ္ေအာင္လုပ္ၾကည့္ တခါတည္း လည္ဖ်က္သတ္ျပစ္မယ္ … ဒီေနရာက သူ႕နယ္ေျမမဟုတ္တာ ဆိုးတာပဲ …
ဖန္းဂူမမူးေသးေပမဲ့ စိတ္ေတြအေတာ္ေလးရႈတ္ေထြးေနတယ္ … မဂၤလာပြဲကိစၥအေၾကာင္းေတြးေနရင္း သူ႕ေျခလွမ္းေတြက အခန္းတစ္ခုအေရွ႕၌ ရပ္တန႔္သြားတယ္ … တံခါးဝကေန ယိုစိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေဟာ္မုန္းနံ႕ေတြက သူ႕ရဲ႕ေအာက္ပိုင္း ဒူကေနေခြလဲၾကသြားေလာက္သည္ထိ ဆြဲငင္ခံေနရတယ္ … ဒီေလာက္ထိ တစ္ခါမွ ေဟာ္မုန္းဓါတ္ေတြရဲ႕ ဆြဲငင္ျခင္းမခံဖူး၍ ဖန္းဂူ႐ုတ္တရပ္လန႔္သြားတယ္ …
မျဖစ္သင့္ဘူး … ဒီေနရာမွာ အိုမီဂါမ်ားစြာရွိတယ္ … ဖန္းဂူလိုမာထန္တဲ့လူက အိုမီဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ေဟာ္မုန္းေအာက္မွာ ေပ်ာ့ေခြရေလာက္တဲ့ထိ ဆြဲငင္ခံရတာမ်ိဳး လုံးဝမျဖစ္သင့္ဘူး … ျဖစ္စရာလဲအေၾကာင္းမရွိဘူး … ခ်ဳပ္ေႏွာင္တာေတြကို အမုန္းဆုံးပဲ …
တစ္ဆက္ထဲေဒါသေတြပါလာတယ္ … ဘယ္အိုမီဂါကမ်ား အတင့္ရဲၿပီး ဖန္းဂူကိုဆြဲေဆာင္ဖို႔ႀကိဳးစားရဲတာလဲ … မင္းအသက္ကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ …
သူ႕ရဲ႕လက္သီးျပင္းက တံခါးကိုထိုးလိုက္ေတာ့ တုန္ခါသြားတယ္ … အထဲကလူလဲ အေတာ္ေလးလန႔္သြားပုံပဲ … ဒါေပမဲ့ ဒီအေဆာက္အဦးက အခိုင္မာဆုံးတည္ေဆာက္ထားတာမို႔ တံခါးက လက္ရာပင္ထင္မေနခဲ့ဘူး …
ထိုစဥ္အေစာင့္တစ္ေယာက္က ဖန္းဂူအနားေျပးလာတယ္ …
" ဧည့္သည္ ဘာလိုခ်င္လို႔ပါလဲ "
အဲ့ဒိလူက ဖန္းဂူမွန္းသိေတာ့ ေခါင္းငုံ႕သြားၿပီး …
" သခင္ေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္ … ကြၽန္ေတာ္ဒီအခန္းေသာ့အပိုယူၿပီး ေပးပါ့မယ္ … စိတ္မဆိုပါနဲ႕ "
သူကလက္ထဲကေသာ့တြဲေတြထဲကေန ေသာ့တစ္ခုကိုယူၿပီးထုတ္ေပးကာ ေျပးသြားတယ္ … ေသခ်ာတာေပါ့ ဒီအေဆာက္အဦးက အန္းဂါးလ္ပိုင္တာေလ … ဒီေတာ့ သူတို႔မမေလးရဲ႕သတိုသားေလာင္းေဒါသထြက္ေနတာျမင္ေတာ့ အေစာင့္ကဘယ္မေၾကာက္ပဲေနမလဲ … ဖန္ဂူက လက္ထဲကေသာ့ကိုၾကည့္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ဖြင့္လိုက္တယ္ …
" မင္း … "
ေဒါသေၾကာင့္ ထိုအိုမီဂါကို သတ္မိေတာ့မလိုျဖစ္သြားေပမဲ့ သူျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးခဲေတာင့္သြားတယ္ … သူ႕အေရွ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အဝတ္စလစ္နဲ႕ မင္းယြီက ေပ်ာ့ေခြစြာျဖင့္ ထိုင္ေနၿပီး လက္တစ္ဖက္က ဗိုက္ေလးကို ပိုက္ထားကာ က်န္တစ္ဖက္က သူ႕ရင္ဘက္ေပၚက ခ်ယ္ရီသီးေလးကို ကစားေနတယ္ …
ဒါကဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ Heat တက္ေနတာ သိသာေပမဲ့ ဒီတစ္ႀကိမ္ ဖန္းဂူႀကဳံလိုက္ရတဲ့အေျခအေနႀကီးက သူ႕ကိုယ္တစ္ခုလုံး ဓာတ္လိုက္ေနသလိုပူထူးလာၿပီး မင္းယြီအေသြးအသားေတြကို စားသုံးျပစ္ခ်င္ေလာက္တဲ့ထိ သူ႕ရဲ႕ရမက္ေတြက ျပင္းထန္လာတယ္ …
အရင္ဆက္ဆံခဲ့ပုံေတြက Heat တက္ေနတဲ့အိုမီဂါတစ္ေယာက္ကို ကူညီေပးခ်င္ယုံပဲ သူကိုယ္တိုင္က Heat မတက္ဘူး … ဒီတစ္ႀကိမ္က သူကိုယ္တိုင္ပင္မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ အေရွ႕ကမင္းယြီကိုယ္ေလးကို အစိမ္းလိုက္ဝါးစားခ်င္ေလာက္သည္ထိ စိတ္ျပင္းျပလာတယ္ …
" ပိုင္မင္းယြီ "
ဖန္းဂူအသံၾကားေတာ့ အသိစိတ္လြတ္ေနတဲ့မင္းယြီမ်က္လုံးေလးလွန္ၾကည့္လာၿပီး အနံ႕ေမႊးထဲ့အယ္ဖာအနား ေလးဘက္ေထာက္လွ်က္တိုးကပ္လာတယ္ … သူရဲ႕လက္ေလးက ဖန္းဂူေျခေထာက္ကို ဖက္လိုက္တဲ့အခါ သန္မာလွပါၿပီဆိုတဲ့ ဖန႔္ဂူ ေခြကနဲဒူးေထာက္လွ်က္ မင္းယြီအေပၚလဲၾကသြားတယ္ …
သူ႕မ်က္ဝန္းေတြကမယုံၾကည္နိုင္ဘူး … မင္းယြီလည္ပင္းေဘးက အမွတ္အသားကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ပိုလို႔ပင္ေဒါသထြက္သြားတယ္ …
" မင္း … မင္းဒီအမွတ္အသားကို ဘယ္ေကာင္ေပးသြားတာလဲ "
အဲလက္စ္တိုက္လိုက္တဲ့ေဆးက အယ္ဖာနဲ႕မဆက္ဆံမခ်င္း မင္းယြီကိုယ္ထဲကေန အာနိတင္ျပယ္မသြားဘူး … ဒီအခ်ိန္က ေဆးအစြမ္းျပေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္၍ မင္းယြီ ဖန္းဂူေမးတာေတြကို ျပန္မေျဖနိုင္ေသးေပ …
" မင္းကမေျဖဘူးေပါ့ … ငါ့အမိန႔္ကိုလြန္ဆန္ၿပီး တျခားအယ္ဖားေတြဆီ မင္းခႏၶာကိုယ္ကိုေရာင္းတယ္ … ခုမထိန္းနိုင္ေတာ့ ငါ့ကိုလာေႏွာက္ယွက္တယ္ … ႐ြံဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
သူ႕ရဲ႕လက္နဲ႕ မင္းယြီႏွဖူးျပင္ကို ဖိကာ ရင္ဘက္ထဲကေန ဖယ္ခြာလိုက္ေတာ့ ေတာက္တဲ့လိုကပ္ေနတဲ့ မင္းယြီက ဖန္းဂူခါးအားတင္းေနေအာင္ဖက္ထားေလတယ္ … ပူေလာင္ေနတဲ့ မင္းယြီရင္ထဲကို ေအးျမတဲ့မိတ္အယ္ဖာရဲ႕ေဟာ္မုန္းေတြဝင္ေရာက္လာေတာ့ သူလက္မလႊတ္နိုင္ခဲ့ဘူး …
" ပိုင္မင္းယြီ … မင္းအသိဝင္စမ္း …
ငါ့ကိုယ္ကမင္းကစားရမဲ့အရာမဟုတ္ဘူး … ခုလႊတ္စမ္း … ငါအမိန႔္ေပးေနတယ္ … ခုလႊတ္ "
နားၿငီးလိုက္တာ … ေက်းဇူးျပဳၿပီး ၿငိမ္ေနေပးပါ … ေက်းဇူးျပဳၿပီး …
အသက္ရႉသံေတြက စည္းခ်က္အလိုက္ ကခုံေနၿပီး ဖန္းဂူ ေဒါသေၾကာင့္လား ဆိုတာပင္ မခြဲျခားနိုင္ … အမွတ္အသားက သည့္ခံနိုင္စြမ္းေတြကိုေက်ာ္လြန္ေစတယ္ … ဆက္ၿပီး ဒီအိုမီဂါနဲ႕ထိေတြ႕ဖို႔ ႐ြံရွာေနေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ဆန႔္က်င္ဘက္ပင္ သာယာေနတယ္ …
မင္းယြီလက္ေတြကအၿငိမ္မေန … မိတ္အယ္ဖာရဲ႕အထိအေတြ႕ေတြကိုလိုခ်င္လာတယ္ … ေဟာ္မုန္းထက္ သူ႕ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈ အထိအေတြ႕နဲ႕ ထိုးသြင္းမႈတို႔ကို ပိုၿပီးလိုခ်င္လာတယ္ …
" အင့္ … ဟ့ … သ … သခင္ … ေပးပါ … ကြၽန္ေတာ့ကို ေပးပါ "
မင္းယြီ ဖန္းဂူက သူ႕မိတ္ဖက္ျဖစ္သြားမွန္းသိသလို သူ႕အေရွ႕က ဖန္းဂူကို ခုေနလႊတ္ေပးဖို႔ ဆႏၵမရွိဘူး …
မင္းယြီရဲ႕အသနားခံေတာင္းဆိုမႈက ဖန္းဂူကိုတစ္နည္းတစ္ဖုံထိေရာက္ေစတယ္ … စိတ္ကျငင္းဆန္ေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္က လက္ခံေနတယ္ … စိတ္ကမလုပ္ဖို႔တားေပမဲ့ သူ႕လက္ေတြက မင္းယြီကိုယ္ကို ထိကိုင္ေနတယ္ … သူ႕ရဲ႕စိတ္က တင္းခံေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕အရာက ေထာင္မတ္လာတယ္ … ေနာက္ဆုံးဖန္းဂူတစ္ကိုယ္လုံး ေပါက္ကြဲမလိုျဖစ္လာၿပီး မင္းယြီလည္ပင္းကို ကုန္းကိုက္ျပစ္လိုက္တယ္ …
" အား "
ဒီတစ္ႀကိမ္က ျပင္းထန္တာမို႔ ေသြးေတြက ပထမထက္ပိုၿပီးစိမ့္ထြက္လာတယ္ … အဖန္ဓာတ္အရသာက ကတြင္းထဲေရာက္လာၿပီး ဖန္းဂူရဲ႕အရသာခံနိုင္စြမ္းကိုထိုးေဖာက္ကာ ခ်ိဳျမျမအရသာအျဖစ္ေျပာင္းသြားတယ္ … စိတ္ထင္၍ပဲလားမသိ သူ႕ေသြးေတြက ဆူပြက္လာၿပီး အိုမီဂါနဲ႕ထိေတြ႕တိုင္း အရင္အႀကိမ္ေတြကနဲ႕မတူပဲ တမူထားျခားေနကာ ပို၍ခံစားလို႔ ေကာင္းလာသလိုပဲ …
" အ့ … ဟင့္ … ဝင္လာေပး … ႀကီးဇူးျပဳၿပီး ဝင္လာေပးပါ "
စို႐ႊဲေနတဲ့အဝေလးက ဖန္းဂူအရာဝင္လာဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပုံပဲ … ေဘာင္းဘီဇစ္ထဲကေန ထိုးထြက္ေနတဲ့ ရွည္ရွည္မားမားအရာက ခနေလးနဲ႕ အဆုံးထိ ဝင္ေရာက္သြားတယ္ … လြယ္ကူမေနဘူးလား … ဒါက အံဝင္ကြင္က်ျဖစ္လြန္းတယ္ … ဒါေပမဲ့ နာက်င္လြန္းလို႔ မင္းယြီပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေလးေတြစီးက်ေနခဲ့တယ္ …
" အ့ … ျမန္ျမန္ေလး … ဝင္လာေပး … အင့္ … ဟ့ … ထပ္ၿပီး … ထပ္ၿပီ "
ဖန္ူဂူက မင္းယြီကိုယ္ေလးအား သူ႕အေပၚကေနခြထားေစကာ ခႏၶာကိုယ္ ၂ ခု ပူးကပ္ေနရင္းမွ လိုခ်င္သပ္မက္မႈျပင္းထန္လြန္းတဲ့ မင္းယြီအားငုံ႕ၾကည့္ကာ ခနဲ႕ၿပီးေျပာလိုက္တယ္ …
" မင္းပုံစံက ပ်က္စီးေနတဲ့သူလိုပဲ …
ဒီအေပါက္က ဘယ္ႏွေယာက္ေတာင္ ဝင္လာၿပီးၿပီလဲ … ဟမ္ …
ရႈယြမ္ဆိုတဲ့ေခြေကာင္လဲ ဝင္လာၿပီးၿပီလား … ငါေမးတာေျဖေလ "
" ဟ့ … ဟင့္ … အင္ … ခ … ခမ်ားတစ္ေယာက္ပဲ … အ႐ူး ႀကီးရဲ႕ … အ့ … နာတယ္ "
" မင္းလိမ္ေနတာ … ငါသတ္မွာေၾကာက္လို႔လား … ဟမ္ …
ငါ့တစ္ေယာက္ထည္းဆိုၿပီး မင္းလိမ္ေနတာလား …
မင္းရဲ႕ဒီခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္ေခြးေကာင္ေတြကို ေပးထားေသးလဲ "
" ဟ့ … အ့ … မ ဟုတ္ဘူး … အင့္ … ခမ်ားပဲ … ခမ်ားကိုယ္တိုင္ပဲ … အီး ဟီး ဟီး "
မင္းယြီက အီကနဲငိုခ်လိဳက္ေတာ့ ဖန္းဂူခနမွ်ရပ္လိုက္တယ္ … ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ဆက္မေမးေတာ့ပဲ မင္းယြီကို ကုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး အေပၚကေနအုပ္မိုးကာ အားရွိသမွ် ထိုးသြင္းေနလိုက္တယ္ …
မင္းယြီကအငိုမတိတ္ေသး … သူ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ ခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္လွ်က္ ရွိုက္ငိုေနတယ္ … သူ႕ကိုယ္ကို သြယ္ကပ္ေနတာမ်ိဳးလဲမရွိ တြန္းကန္ျခင္းလဲမရွိ မင္းယြီကိုယ္ေလးက အသက္မဲ့ေနတဲ့အ႐ုပ္ေလးပမာ …
ဒီလိုျမင္ရေတာ့ ဖန္းဂူစိတ္ဘဝင္မက်ျဖစ္ရျပန္တယ္ … ပထမတစ္ခ်ီၿပီးသြားေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕အရာက ေလ်ာ့မသြားေသး … မင္းယြီက ေလးဘက္ေထာက္လွ်က္ ဖန္းဂူထိုးသြင္းဖို႔ လိုလိုလားလား လက္ခံေပမဲ့ သူ႕ထံက ညည္းသံထြက္မလာေတာ့တဲ့အျပင္ အားျပင္းျပင္းနဲ႕ေဆာင့္တိုင္း အင့္ ဆိုတဲ့အသံကလြဲၿပီး ထြက္မလာခဲ့ဘူး … ေဟာ္မုန္းေတြပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားၿပီး ၂ ေယာက္လုံးတည္ၿငိမ္သြားေတာ့မွ ရပ္လိုက္ၾကတယ္ …
ဖန္းဂူကုတင္ေဘာင္မွာထိုင္လွ်က္ ကိုယ္ေပၚကအရာေတြ သန့္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး အဝတ္ေတြကို စနစ္တက်ျပင္ေနလိုက္တယ္ … မင္းယြီက ေဆာင္ကို ဆြဲၿခဳံထားလွ်က္ သူ႕အားေက်ာေပးကာထိုင္ေနတယ္ …
" မင္း ငါ့ကို အာခံခ်င္ေနတာလား …
မင္းထြက္မေျပးဖို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာထားတာေတာင္ မင္းထြက္ေျပးခဲ့တယ္ …
ဒီေန႕ ငါေရာက္မလာရင္ မင္းဘဝဘာျဖစ္သြားမယ္ထင္လဲ "
" ခမ်ားေရာက္မလာတာကမွေကာင္းဦးမယ္ရွန္ဖန္းဂူ …
ခမ်ားနဲ႕ေတြ႕ဆုံခဲ့တာက ကြၽန္ေတာ့ဘဝရဲ႕အႀကီးမားဆုံး အမွားတစ္ခုပဲ "
မင္းယြီအသံကေအးဆက္ၿပီး တည္ၿငိမ္လြန္းတယ္ … ဦးတည္ခ်က္ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ပုံပဲ … ကမာၻေပၚမွာ အသက္ရွင္ဖို႔ တစ္စကၠန႔္ေလးေတာင္ မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့သူလိုမ်ိဳး …
ထိုစဥ္ အခန္းတံခါးက ဒုံးကနဲပြင့္လာၿပီး ဝင္လာသူက က်န္းရႈယြမ္ … ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ လူ ၂ ေယာက္ကိုျမင္ေတာ့ ရႈယြမ္လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္ၿပီး ဖန္းဂူပါးအား ထိုးဖို႔႐ြယ္လိုက္ေပမဲ့ ဖန္းဂူက အလွ်င္အျမန္သိမ္းေရွာင္လိုက္တယ္ …
" ဖန္းဂူ … မင္းဒီကို ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ "
သူကေဒါသသႀကီးေအာ္ေမးေတာ့ ဖန္းကူက အေရးမစိုက္ပုံျဖင့္ အိပ္ကပ္ထဲက စီးကရက္ကိုထုတ္ကာ မီးညွိၿပီး တစ္ခ်က္ဖြာလိုက္တယ္ …
ရႈယြမ္ကုတင္ေပၚကေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕လည္ကုတ္မွာ လက္လက္ဆက္ဆက္ကိုက္ထားတဲ့အရာကိုျမင္သြားၿပီး ေဒါသကပို၍ပင္ ထြက္လာတယ္ …
" ဖန္းဂူ … မင္း … သူ႕ကို အမွတ္အသားလုပ္ခဲ့တာ မင္းလား "
ဖန္းဂူက ပါစပ္ထဲက အေငႊ႕ေတြကို မႈတ္ထုပ္လိုက္ၿပီး ေအးဆက္စြာ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ …
" မင္း႐ူးေနလား …
သူလိုပ်က္စီးေနတဲ့အိုမီဂါကို ငါကအမွတ္အသားေပးစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး "
ထိုစကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ မင္းယြီပခုံးေလးေတြတုန္လာၿပီး ငိုေနတာကို ရႈယြမ္ျမင္လိုက္ရတယ္ … သူကမင္းယြီအနားကပ္သြားၿပီး ေဟာ္မုန္းနံ႕ကို ခံၾကည့္ေတာ့ မင္းယြီကိုယ္ထဲစီးစဥ္းေနတဲ့အနံ႕နဲ႕ထက္တူညီေနၿပီး ဒါကမိတ္အယ္ဖာရဲ႕ေဟာ္မုန္းဆိုတာ ခလးကအစေခြးအဆုံး အားလုံးသိနိုင္တယ္ … ရႈယြမ္ေဒါသေတြထိန္းမနိုင္ေတာ့ပဲ အေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ ဖန္းဂူထံသြားၿပီး အကၤ်ိေကာ္လံအား ေဆာင့္ဆြဲလိုက္တယ္ …
" ငါမင္းကို ဒီေလာက္ထိ ေသးသိမ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိလိမ့္မယ္လို႔ထင္မထားဘူး …
မင္းကဆိုးေနရင္ေတာင္ ကိုယ္က်င့္တရားေတာ့ရွိမယ္ထင္ခဲ့တာ …
မင္းကအိုမီဂါတစ္ေယာက္ကို ဖ်က္စီးၿပီး တာဝန္မယူခ်င္တဲ့ မဒိန္းသမားေတြနဲ႕အတူတူပဲ …
မင္းမွာလက္ထက္မဲ့သူရွိေနတာေတာင္ တျခားအိုမီဂါတစ္ေယာက္ကိုအမွတ္အသားေပးခဲ့တယ္ …
မင္းနဲ႕ မင္းအေဖနဲ႕ ဘာမွမထူးမျခားနားဘူး "
ဖန္းဂူကိုယ္တစ္ခုလုံး ေတာင့္ခဲသြားၿပီး ေဒါသေၾကာင့္ သူ႕လက္သီးက ရႈယြမ္ထံေျပးဝင္သြားတယ္ …
" ေတာ္ေတာ့ရႈယြမ္ "
ဖန္ဂူဆက္ၿပီးတင္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူး … သူ႕အေဖနဲ႕တူတယ္လို႔အေျပာခံရတာေလာက္နာက်င္တာမ်ိဳးသူ႕ဘဝမွာမရွိဘူး … ဒါေပမဲ့ အျပစ္ရွိသလိုခံစားခ်က္ႀကီးေၾကာင့္ သူ႕လက္ေတြက ရႈယြမ္ပါးျပင္ေပၚ ေရာက္မသြားပဲ လည္ပင္းေရွ႕က ရႈယြမ္လက္ေတြကို တြန္းဖယ္လိုက္တယ္ …
မဟုတ္ဘူး … အေဖလိုမ်ိဳး လုံးဝအျဖစ္မခံနိုင္ဘူး … အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုေအာ္ေနေပမဲ့ ရႈးယြမ္စကားလုံးေတြက ရင္ဘက္ထဲထိမြန္းက်ပ္လာေစတယ္ … ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ ခ်ဴးရွန႔္နဲ႕ရွန္ေဝလဲ အေျပးေရာက္လာတယ္ …
" သခင္ … ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ "
ဖန္းဂူက အကၤ်ိကိုျပင္လိုက္ၿပီး ေအးဆက္စြာ အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္ …
" မင္းယြီကိုျပန္ေခၚလာခဲ့ … ဒီညပဲ ငါတို႔ ျပန္မယ္ … Mr.ဂ်ိဳးလ္ကို ေလယာဥ္စီစဥ္ခိုင္းလိုက္ "
" ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး "
ထိုညကပဲ သူတို႔ A ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္ … ဖန္းဂူတစ္လမ္းလုံးတိတ္ဆိတ္ေနၿပီး သူဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိနိုင္ေပ …
…………………………………………………………………
( ဒီအပိုင္းကေတာ္ေတာ္ရွည္သြားတယ္ …
ကို႔ဇာတ္ေကာင္တိုင္းမွာ ဇာတ္ကြက္ေတြပါတာမို႔ သည္းခံၿပီးေစာင့္ေပးပါေနာ္ … ေနာက္ပိုင္းေတြ ဖန္းဂူနဲ႕မင္းယြီတို႔မိသားစုေတြအေၾကာင္းလာမွာပါ …
ဒါဒါေလးေတြရဲ႕ Votiနဲ႕fbေလးေတြအတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ … ကို႔ရဲ႕အားေဆးေလးေတြ လပ္ယူ … 🙆♀️😚💕 )