Natapos ang buwan at natapos na rin ang pre-defense nila Levi sa research nila bago ang Senior High School ball kaya nahahapo itong umupo sa harap ko.
"Thank goodness. I'm released from one burden.", sabi nito habang hinuhubad ang suot nitong coat.
Nakaformal attire kasi ang mga ito para sa defense nila kanina. Nasa kiosk kami ngayon habang kasalukuyan ang break time.
"You're ready for the ball.", komento ko.
Nag-angat ng tingin si Levi sa akin.
"Saglit lang naman ako doon."
Inabot nito ang tumbler sa taas ng mesa saka uminom doon.
I smirked. Vivienne is anticipating for the ball because of Levi. Pero mukhang hindi naman magtatagal doon ito. I fought the urge to ask him about her. Magsimula nang huling pag-uusap namin ni Vivienne sa hagdan ng library ay laking gulat ang pag-iwas nito sa akin. Even if we're about to cross paths in the hallway, para itong nakakita ng multo na tatakbo palayo bago pa man kami magkasalubong. I also rarely see him with Levi lately even if she's glued to him like a magnet before.
I'm not sure if I scared her off last time or what. I thought she'll even tell me off to Levi para siraan ako sa ginawa ko sa kaniya. Pero wala rin naman akong narinig mula kay Levi. Is she finally accepting her defeat and just decided to move on without confessing to Levi?
"Zardeleja.", hindi ako nakatiis na magtanong.
Sumulyap ito sa akin at binaba ang tumbler nito.
"Haven't you heard something from Vivienne?"
"About?", salubong ang kilay na tanong nito.
I scoffed. Hindi talaga siya nagsumbong. Is she silently plotting something against me kaya tahimik siya lately?
Umiling na lang ako kay Levi nang naghihintay ito sa sasabihin ko. Instead of answering him, I just asked him another thing instead.
"What do you think of her apart from being a colleague?", I asked nonchalantly.
Tumaas ang kilay niya dahil sa biglaan kong tanong, naninimbang ang tingin.
"I didn't know you're this interested about her.", komento nito.
Hindi ako umimik at naghintay lang ng sagot niya sa tanong ko.
He sighed before answering.
"I've known her since our freshman years in high school. We've been together ever since even when we ran for the Council. She's a close friend.", tipid na tanong niya habang pinaglalaruan nito sa kamay ang hawak na tumbler.
"Do you like her?", diretso kong tanong.
Huminto ang mga kamay niya sa paglalaro ng tumbler niya saka nag-angat ng tingin sa akin. Nakatitig ito sa mata ko na waring binabasa ang isip ko.
"Are you jealous?", tanong nito kapagkuwan.
"Should I?", nakataas ang kilay na tanong ko sa kaniya.
Natatawa siyang umiling sa akin.
"You're really driving me crazy, Raegan.", he muttered under his breath but I heard it.
Inirapan ko siya dahil doon.
"Why don't you try to stay at the ball a little longer?", I asked him instead to divert the topic.
Kumunot ang noo niya.
"Why?"
"That's your last ball before you go to College.", I shrugged.
Upon hearing Levi's confirmation that Vivienne is just a friend, I suddenly wanted not to spoil the fun about her big surprise. Maybe Vivienne will stop bugging me about Levi if she heard it herself how Levi will reject her once she confessed.
"Let's see.", sagot ni Levi habang nakatingin nang mataman sa akin.
Friday night came and it's the night for the ball. 8 pm ang start nito kaya alam kong nandoon na si Levi kanina pa. Kahit ang Junior officers ng Council ang in charge sa ball ay alam kong pumunta pa rin nang maaga si Levi doon para i-check ang event.
Kasalukuyan akong kumakain sa hapag. Nasa Manila pa rin si Mamita at Dada kaya mag-isa lang akong kumakain doon.
I'm glancing at my phone on top of the table beside my plate from time to time. I never got any text from Levi the whole day. I never really pay attention or reply to any of it at all but my inbox just feels so empty right now.
Tinapos ko na ang pagkain. Pag-akyat ay nag shower muna ako at nagsuot ng pantulog. Nang matapos, umupo ako sa harap ng study table para magsulat.
Sumulyap ako sa cellphone ko. Wala pa ring text hanggang ngayon. Ano na kayang nangyayari sa school? Mag aalas dyes na ng gabi.
Napasabunot ako sa buhok nang hindi ko magustuhan ang sinusulat. I can't even concentrate because my mind was never with me. Nandoon ito sa campus para alamin kung ano nang ginagawa doon ni Levi.
Nilukot ko ang isang pahina ng notebook at tinapon sa trash can iyon nang tumunog ang cellphone ko.
Dali-dali akong humarap sa study table para kunin ito.
Nadismaya ako nang hindi ang inaasahan ko ang nagtext. It was from Mamita.
Go to David and he'll drive you somewhere. I hope that this will make your special day memorable. I love you, sweetheart!
Kumunot ang noo ko nang mabasa ang text ni Mamita. Saan naman kami pupunta ni Kuya David samantalang gabi na?
Hindi ako bumaba doon. Nanatili akong nakaupo sa swivel chair. Pinikit ko ang mata at sumandal sa upuan nang may kumatok sa pinto ng kuwarto ko makalipas lang ng ilang minuto.
"What?", I snapped.
Pero patuloy pa rin ang pagkatok kaya naiirita akong tumayo doon at naglakad palapit sa pinto. Pagbukas ko ay nabungaran ko ang nangingiting si Ate Lala.
I furrowed my brows.
"Raegan! Dali na hinihintay ka na ni David sa labas!"
"Ano bang meron?"
Naiirita kong tanong. Mas lalo lang akong nainis nang mas ngitian lang ako ni Ate Lala nang malapad imbes na sagutin ako nang diretso.
"Basta!", sabi lang niya.
She then held my hand to drag me down the stairs.
Pagbaba ay nagtulungan sila ni Ate Gwen para dalhin ako sa sasakyan.
"Wait! You're really serious to bring me somewhere and never let me change?"
Nagtataka kong tanong. Nasa loob na ako ng sasakyan at suot suot ko pa rin ang red pajama ko na yari sa silk.
"Ayos na yan! Sige na David bago pa tumalon palabas ng sasakyan 'tong alaga ko!", sigaw ni Ate Lala na nagmamadali.
Sinarado nila ni Ate Gwen ang pinto ng sasakyan saka inutusan si Kuya David na magmaneho na.
I was left there dumbfounded. Hindi ko alam kung anong trip ng mga tao sa buhay at sinasali pa ako.
"What the hell are we doing here?"
Tanong ko kay Kuya David nang huminto kami sa harap ng isang mataas na building.
Hindi sumagot si Kuya David at pinagbuksan lang ako ng pinto. Wala akong nagawa kundi bumaba. May sumalubong sa akin na dalawang lalake. They are wearing decent clothing while I'm here with my pajamas!
"Let's go?", tanong ng isa sa dalawang matatangkad na lalaki sa harap ko.
Kumunot ang noo ko habang tinitignan sila. Their faces are familiar like they're also from our family's circle. Marahil ay nakita ko na sila mula sa mga parties na ginanap sa mansion nila Dada noon. I just can't remember when I saw them.
Lumingon ako kay Kuya David. Tumango ito sa akin na waring sinasabi na sumama ako sa kanila. Dahil sa kuryosidad, tumalima naman ako.
Wala nang ibang tao sa building dahil gabi na. Kaya wala rin kaming kasabay na pumaroon sa elevator. One of the guys punch the digits from the elevator. Napagtanto kong sa rooftop ako dadalhin.
Sa sitwasyon na ito, dapat akong matakot. Dahil dinala ako sa hindi ko kilalang building. Dadalhin pa ako sa rooftop ng hindi ko kilalang mga tao. But Mamita, the maids, and our driver were involved so I stop thinking about any weird thoughts.
The elevator dings as we reached the right floor. Bumukas iyon. Naunang lumabas ang dalawang lalake kaysa sa akin.
Kumatok sila sa isang pinto doon na magdadala sa amin sa rooftop.
They smiled at me first before they opened the door. Blangko ang tingin na iginawad ko sa kanila.
Hindi naman siguro nila ako ihuhulog doon ano?
Humakbang ako papasok. Una kong nakita kung gaano kadilim ang paligid at tanging liwanag lang na nanggagaling sa mga bituwin at buwan ang nagsisilbing ilaw.
I was drowned by the sight of it that I almost didn't want to tear my eyes away from it.
Natigilan lang ako nang biglang unti unting nagkaroon ng ilaw sa paligid. The yellow and dimmed lights from the posts around the rooftop are lighted. There are also lighting decors on one side of the rooftop that was well organized along with the enormous amount of red roses.
The petals of the roses were scattered all over that area. There were red balloons too. May malaking bouquet of flowers na red roses din sa taas ng mesa na nandoon sa gitna ng mga ilaw at bulaklak na nakakalat.
Nakatayo lang ako na nagmamasid. Hindi ko alam kung anong dapat maging reaksyon sa nabungaran ko doon nang magsimulang tumugtog nang mabagal na musika ang iba pang mga lalaki kasama na ang dalawang nagdala sakin dito. Naroon sila sa gilid na may hawak na musical instruments at para silang isang banda na tumutugtog.
A music with a slow rhythm played. It made the whole area romantic.
"You'd think for all the days I've known you
That I would have you memorized by now
With every question answered,
Every single page turned
But you keep me on the edge somehow 🎶"
Lumingon ako sa likod nang may marinig na kumakanta. Napasinghap ako nang makita si Levi, nakatayo hindi kalayuan sa akin. He's wearing an attire na siguro ay gamit nito sa ball kanina.
Dashing with a black tuxedo and a white inner long sleeves shirt, the eldest of the Zardelejas sings in front of me.
Namumungay ang mga mata nito habang nakatingin sa akin at tangan ang isang wireless na mikropono.
"And every day with you is still a mystery
With the sweetest story falling from your lips
I hold on to every word,
Like it's the first one that I've heard
It's the only time I've ever felt like this 🎶"
Humakbang ito palapit sa akin, mabagal. Naitulos ako sa kinatatayuan ko dahil hindi ko alam ang dapat maramdaman.
Habang palapit si Levi sa akin, naramdaman kong parang tambol na lumalakas ang tibok ng puso ko.
"But after all this time,
you'd think I'd be used to the pull of your gravity
And after flying so high for so long,
who would think 🎶"
Nakalapit na siya sa akin at nasa mismong harapan ko na siya. Masuyo ang bawat tingin na ginawad niya sa akin habang naguguluhan pa rin akong nakatingin sa kaniya.
I have no idea what he's doing.
He reached for my hand and slowly, he led it in front of his chest. Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ang lakas ng tibok ng puso niya. Mistulang naglalaban sa bilis ang pintig ng puso naming dalawa.
I furrowed my brows with the unfamiliarity of the feeling that started to grow in me. It's like something wants to explode and I'm short of breathing. But it's not in a bad way. I just felt like my heart is too excited and the warmth from Levi's touch is the only one calming me.
"I'm still learning,
still burning,
still fallin'🎶"
"Zardeleja..."
I was overwhelmed by all the emotions I was feeling right now. Gustong sumabog ng puso ko sa nararamdaman.
"still fallin' 🎶"
Naramdaman ko ang isang kamay ni Levi na dumausdos sa likod ko. He held me on my waist as he slowly swayed me through the rhythm of the music. Mula sa paghawak sa kamay ko na nasa dibdib niya, marahan niyang dinala iyon sa labi niya para masuyong hagkan ang likod ng palad ko.
"still fallin' 🎶"
Huminto siya sa pagkanta ngunit patuloy pa rin ang pagtugtog nila habang marahan kaming sumasayaw sa saliw ng musika.
"30 minutes lang ako sa University kanina para sa ball.", panimula niya.
Tahimik lang akong nakikinig. I don't know how to calm my nerves. Siguro ay naririnig pa nga ni Levi ang lakas ng dagundong ng puso ko.
"How about Vivienne?", I managed to ask him.
"She told me about her feelings. She begged for me to reciprocate it. To stop falling for you and fall for her instead. But I can't."
Iginiya nito ang dalawang kamay ko sa likod ng batok niya saka niya ako hinapit sa baywang.
"I still reach for your hand because I need it
And your kiss is still the spark that lights a fire
You're still laughing with me,
And we're still making memories,
I'm still a fool for you, and I wonder why 🎶"
Levi continued to sing. Our foreheads rested on each other as Levi leaned closer to me. We close our eyes as we comfortably stayed on that position. Kapwa kami tahimik at ang tangi lamang na naririnig ay ang pagtugtog nila.
"Raegan.", rinig kong pagtawag niya sa akin maya-maya.
"Hm?", I asked without opening my eyes.
"I've been wanting to ask you this and I'm just waiting for the right time."
Naghintay ako sa idudugtong niyang sasabihin at hindi umimik.
"When I told you I like you, do you...feel the same?"
Saglit akong nag-isip at pinakiramdaman ang sarili dahil sa tinanong ni Levi. Everything that I'm feeling right now is all new to me. I never fell in love even if there are a lot of guys who courted me before. I never even like someone.
But I like it when Levi holds me like this. I like it when he listens to me talk. I like it when he's there for me. I like it when he's near.
When I see him around other girls, I hated it. When I hear people say that I don't deserve him, I get mad.
If he's asking me if I like him too, like is an understatement. I don't know how I even knew that this feeling is more than that...but I'm certain. I just don't like him. I want him for all the reasons stated above.
"It's okay if you---"
"Yes.", agap na sagot ko bago pa matapos magsalita si Levi.
I felt how he slightly release me from his hold to see my face. Minulat ko ang mga mata at sinalubong ang mga mata niya.
"Does it mean---"
Mabilis akong tumango.
"Oh, Raegan...", he muttered breathlessly as he pulled me for a tight embrace.
Tumingala ako sa kalangitan nang biglang nagkaroon ng fireworks. Namamangha akong pinanood iyon habang nakakulong pa rin ako sa yakap niya.
Pagkatapos niyon ay saka niya ako tinignan ulit ngunit nakapalibot pa rin sa baywang ko ang mga kamay niya.
"It's already midnight, Cinderella or Snow White or whatever princess you are.", he whispered at me.
"I'm not a princess.", mariin ulit na paalala ko sa kaniya.
Natawa siya.
"You are my princess.", hindi pa rin sumusuko na sabi nito.
Umirap na lang ako at narinig ko na naman siyang tumawa.
Maya-maya ay seryoso na itong nakatingin sa akin ngunit sumisilay pa rin ang ngiti nito sa mga labi.
Bakas sa mga mata niya ang admirasyon at kasiyahan. Levi's expressive eyes were like showing me his inner emotions, his inner core, his precious soul.
He held me tighter, afraid to let me go.
Dahan dahan kong ipinikit ang mga mata nang lumapat ang labi nito sa noo ko.
"I love how you fit perfectly in my arms. You belong here. You hear me?"
Levi whispered as his lips were still pressed on my forehead. Marahan akong tumango.
I felt him smiled.
"Happy birthday, my princess."
Hindi napigilan ng luha ko ang pagtulo. Maybe the clock already striked 12. It's already the 26th day of the month.
Someone knew it was my birthday today.
This is the first time someone greeted me for my birthday after all these years. Every year during this day, everyone just remembered one thing.
My mom's death anniversary.
Bahagyang nilayo ni Levi ang ulo niya sa akin para tignan ako. Ngumiti ito habang pinupunasan ng palad nito ang mga luha ko.
Lumapit ang dalawang lalake na nagdala sa akin kanina dito. May hawak silang cake na may nasindihang mga kandila.
"Zara helped me bake this for you.", sabi ni Levi at binitawan muna ako saglit para harapin ang cake.
"Make a wish."
Pinikit ko ang mata habang hawak ang isang kamay ni Levi.
I don't know if the wishes we made before blowing our birthday cake will really come true.
But this time, kahit alam kong impossible, kahit alam kong malabo mangyari, hiniling ko na sana hindi na matapos itong gabi.
Hinipan ko na ang kandila.
"Thank you, lover.", I whispered to him.
Thank you for making me forget about the painful memory that happened years ago during this day. Thank you for making me forget the anger I have for my father. Thank you for making me forget about my family's tradition...my fears and my insecurities. Thank you for making me forget just for me to remember myself. Even just for today. Only today.
I smiled sincerely at him before he leans to kiss me.