[Chapter 25]
(GARNETT POV)
Kinabukasan, habang kumakain kami ng agahan ..
"So sad, first time ata nating hindi makakasabay si Garnett pumasok sa school na ganito ang dahilan."- Elisha said
Hays, pati ako nalulungkot rin.
"Kainis talaga kasi yang Sarrah na yan eh! Kapag talaga nakita ko yang babaeng yan? Nako talaga sasabunutan ko talaga sya!"- Ami said
"Relax."- Hazel said
"Guys no, hayaan nyo na 'yon."- i said
"Paano 'yan Garnett? Mag-isa ka lang dito?"- Hazel ask
"Mag-full time muna ako sa restaurant ngayong week."
"Really? Eh paano yan nandun si Raven hindi ba?"- Ami ask
Naisip ko bigla yun.
"Basta, iiwas nalang ako."
Pagkatapos namin kumain umalis na yung tatlo, napahinga nalang ako ng malalim at nag-ayos narin ng sarili tapos umalis narin agad ako.
Pagpunta ko sa restaurant nakita ko agad si Sir Ravil.
"Good morning po, Sir Ravil."- bati ko
"Oh Garnett? Napaaga ka ata ngayon?"- he ask
"S-Sir, yung tungkol po sa .."
"Alam ko na ang tungkol dun, and don't worry naiintindihan ko. Hindi naman dahilan yun para alisin ko ang scholarship ko sa'yo."- napangiti ako sa sinabi ni Sir, ang bait nya talaga. Huhu!
"Salamat po, Sir. Ahm Sir, pwede po ba akong mag-full time kahit ngayong week lang po?"
"Oo naman, no worries."- he smiled
Tumango nalang ako at ngumiti.
After that nag-palit na ako ng uniform then nag-start narin akong mag-trabaho, pagdating ng mga 9am dumami ang customers kaya very busy ang lola nyo.
Habang nakatayo ako dito sa menu at nakatingin sa mga customers naalala ko bigla si George.
Si George ang nag-turo sa akin mag-umpisa dito ..
Siya ang unang lalaking nag-paramdam ng pagmamahal sa akin ng totoo, b-bakit nga ba hindi ko sya pinili? Siguro kung siya ang pinili ko hindi ako nasasaktan ngayon.
"Ayos ka lang ba?"- napalingon naman ako sa likuran ko, si Deanne isa rin sa mga waitress dito.
"Ah oo ayos lang ako."- i smiled
"Really? Napapansin ko parang kanina ka pa malungkot."
Ngumiti ulit ako ng pilet.
"Don't worry, may naalala lang akong isang kaibigan."
"Kaibigan? Sino naman?"
I smiled ..
"Si George."
"Si George? Yung dating nagtatrabaho dito?"
Tumango ako, napatango-tango rin sya at napangiti nalang.
"Alam mo super duper bait talaga nun ni Sir George, minsan natulungan na rin niya kami kahit sa maliit na paraan lang."
Napangiti naman ako sa sinabi nya.
"Really?"
"Oo, kaya nga nakakalungkot dahil umalis sya dito at huminto ng pag-aaral para lang mabantayan ang Mama nya."
Nagulat ako sa sinabi nya.
"W-What do you mean?"
"Hindi mo alam? May cancer stage 4 ang Mama nya, napilitan syang mag-stop sa pag-aaral para lang mabantayan ang Mama nya ngayon sa hospital."
Hindi ako makapag-salita. Walang sinabing ganyan si George sa akin. Tsk.
________________________________
Pagkatapos ng trabaho napaunat-unat ako ng katawan, whoaaa. After that nagpalit narin ako ng damit. Napaisip naman ako, mabuti naman hindi pumunta dito si Raven? Tsh.
Bago ako lumabas mag-paalam muna ako kay Sir. Ravil na kanina pa busy sa mga ginagawa nya.
"Ahm Sir Ravil .."
"Oh Garnett?"- he smiled
"Mag-papaalam lang po sana ako Sir, uuwi na po ako."
"Sure Garnett, ingat ka."- he smiled, yieee gwapo talaga ni Sir tapos ang bait pa
"Sige po."- tumango nalang ako at ngumiti tapos lumabas na ako ng restaurant.
Pero napahinto ako bigla.
Nakatayo siya sa harap ko habang nakatingin lang sa akin ng seryoso. Umiwas ako ng tingin at huminga nalang ng malalim, agad akong naglakad palayo para makaiwas na.
Nung nalagpasan ko na siya, napapatiklop ako ng mga kamay sa sobrang galit. Hindi ko maiwasan maluha nang dahil sa mga kagaguhan na ginagawa nya, sobrang galit ako sa kanya. I hate him!
KINABUKASAN
"Garnett heto sa accounting subject natin, i-review mo na para yung iba konti nalang."- Hazel said
"Here naman sa Math."- Ami said
"History and Biology."- Elisha said
Napangiti naman ako.
"Thanks guys, oh sige na baka ma-late pa kayo nyan."- i said
Maya-maya umalis na sila, ako naman nag-ayos narin at hindi nag-tagal umalis na para pumunta sa restaurant.
Habang nasa jeep ako nirereview ko yung mga notes na binigay sa akin nung tatlo hanggang sa nag-tagal napansin ko na trapik, chineck ko yung time late na ako. Hays!
Tumingin ako sa labas ng bintana, tsk bakit na naman ba trapik? Kainis!
Napatigil naman ako bigla ..
Wait???
S-Si ... George???
Nakikita ko siya ngayon dito sa tapat, sa may groceries store. Nagbubuhat sya ng mga sako-sakong bigas habang pawis na pawis na.
Ewan ko pero bigla akong nalungkot ..
"M-Manong para po."- pagkasabi ko nun agad akong bumaba at tumingin sa kanya, nakakainis sya! Bakit hindi nya sinabi sa akin ang totoong dahilan kung bakit sya umalis sa school at umalis sa restaurant?!
Marahan akong nag-lakad palapit sa kanya, nung malapit na ako sa kanya huminto ako. Napatigil sya sa pagbuhat ng isang sakong bigas. Alam kong kahit hindi sya nakatingin sa akin, napapansin nya na ako.
"Ang daya mo, bakit nag-sinungaling ka sa akin?!"- i said .. naiiyak ako, syempre kahit papaano naging malapit sya sa akin. Naging magkaibigan kaming dalawa, nararamdam ko yung mga sakit na pinag-dadaanan nya ngayon sa mga nalalaman ko.
Marahan syang lumingon sa akin.
"G-Garnett?"
Tinanggal ko yung eye glasses ko at pinunasan ang mata ko, then tumingin ako sa kanya at ngumiti ng slight.
"Alam mo naiinis ako kapag trapik sa biyahe, pero ngayon nagpapasalamat ako dahil nag-trapik."- sabay turo ko sa mga jeep na hanggang ngayon hindi parin naandar. Tss!
Natawa naman sya ng konti.
"Gusto mong mag-kape?"- he ask
Ngumiti ako at tumango sa kanya.
Nagpaalam muna siya sa boss nya then dinala nya ako sa pinaka-malapit na kainan, nag-order sya ng kape tapos bumili sya ng pandesal. Medyo natutuwa naman ako panurorin sya dahil hanggang ngayon napaka-worth it ng mga galawan nya. Yung tipong marerealize mo nalang na sinayang mo ang lalaking nasa harapan mo.
"G-Gusto mo?"- alok nya sa pandesal at agad nya itong pinalamanan ng pansit bihon.
Ngumiti ako at tumango, tapos kinuha ko yun at agad kumain.
"Hmm infernes ang sarap ng pansit dito."- i smiled
"Sinabi mo pa, kaya nga madalas rin ako dito kapag umaga."
Ngumiti ako, pero unti-unti ring nawawala habang nakatingin ako sa kanya.
"George .. b-bakit hindi mo sinabi sa akin ang totoong dahilan?"
Nalungkot agad ang mukha nya at medyo napayuko.
"Sorry, alam ko kasi mag-aalala ka eh and pati narin sila Sir Ravil. A-Ayoko namang tulungan nya ulit ako sa problema ko ngayon dahil marami na syang naitulong sa akin at sobra-sobra na 'yon."
"Pero George nag-stop ka sa pag-aaral, sayang naman."
"Ayos lang Garnett huwag kang mag-alala sa akin."- ngumingiti sya pero halatang hindi 'yon totoo.
"N-Nalaman ko ang tungkol sa Mama mo."
Medyo nabigla sya nang sinabi ko 'yon.
"I-I'm sorry for that .."- i whispered
"Okay lang."- napapayuko sya
Huminga ako ng malalim.
"Kumusta na siya?"
"O-Okay naman siya."- sagot nya habang nakayuko.
Hindi ako naniniwala.
"You're not a good liar."- i said
Hindi sya makapag-salita.
"George, n-nandito ako para damayan ka. A-Alam ko kailangan mo ngayon ng isang kaibigan."
Tumingin siya sa akin.
"Kaya sana naman huwag kang gumawa ng way para layuan kita."
Kitang-kita ko sa mga mata ni George ang mga luha na namumuo sa mga mata nya, maya-maya tuluyan na itong bumagsak sa pisnge nya. Agad syang umiwas ng tingin sa akin at pinunasan agad gamit ang kamay nya ang mata nya. Pati ako naiiyak narin.
Tumayo ako at umupo sa tabi nya, niyakap ko sya ng marahan.
_________________________________
"Salamat."- he smiled
Ngumiti ako.
"Diba dapat ako ang mag-thank you dahil hinatid mo pa ako dito?"- i said
"Masaya naman ako na hinatid kita dito."- sabay napakamot sya sa ulo nya. Sus!
"Kailan ka kaya babalik dito sa restaurant?"- i ask
Natawa naman sya ng konti.
"Ikaw ang una kong sasabihan kapag babalik na ako dito."- he smiled
Napangiti ako at tumango nalang.
"Sige na, baka ma-late ka pa sa work mo." i said
"Ikaw muna, hintayin kita makapasok."
Wala naman akong nagawa kundi tumango nalang at ngumiti.
"Sige, babye. Ingat ka."- I smiled, then papasok na sana ako sa loob ..
"A-Ah Garnett!"
Lumingon naman agad ako sa kanya, lumapit naman siya sa akin.
"A-Ahm.. p-pwede ka ba mamayang 6pm?"
"Hmm siguro naman? Bakit?"
"Kita tayo sa park."- pagkasabi nya nun sabay talikod at takbo na sya.
Luh???
Napailing nalang ako at natawa, pagpasok ko sa loob nang mapahinto na naman ako.
A-Anong ginagawa nya dito?
Nakatingin sya sa akin ng masama, napalunok naman ako. Iiwas na sana ako pero naglakad sya papalapit sa akin, binangga nya ng sadya yung kanang balikat ko sabay labas ng restaurant. Medyo malakas 'yon kaya muntik na akong mawalan ng balance.
Napapasalubong ang dalawang kilay ko, lumingon ako sa kanya. Argh!
"Siraulong 'to!"- i said, kabadtrip!
Huminto sya sa paglakad at lumingon sa akin, nakasalubong ang dalawang kilay nya. Halatang kung inis ako mas inis sya. TSS! Ano namang pakielam ko sa kanya?!
"Paharang-harang ka sa daanan, kasalanan ko?"
Tss! Aba?!
"Oo nandito ako sa daanan, pero huwag ka namang bastos para banggain ako!"
"So? I don't care kung masubsob ka pa dyan."
Napatigil ako sa sinabi nya, arrrghhhhh!
To be continued ...