❪ AREUMI'S ❫
⋯
Napabuntong hininga na lang ako habang naglalakad mag-isa papauwi.
Di na ako sumabay sa mga katropa ni Junghwan, nakakahiya na lalo't mag-isang babae lang ako doon at magkakaclose din silang lahat.
Hindi na ako masyadong sanay ng umuuwi mag-isa, si Junghwan kasi sinanay ako, di naman pala permanent.
Chos, bestfriend nga lang pala ulit ako haha.
Alam ko namang dito din mapupunta ang lahat kaya hindi na din ako nagugulat.
Pumasok ako sa loob ng one-stop shop na lagi naming pinagbibilhan ng mga pagkain ni Hwan bago tuluyang maghiwalay ng direksyon. Katulad nung ice cream namin kahapon, dito din galing 'yon.
Lumapit ako sa fridge nila sa loob at kumuha ng soya milk.
Napatingin pa ako sa malaking bilog na salamin sa sulok ng shop at nag-ayos ng buhok, grabe ang haggard.
Nilapag ko muna sa isang malapit na table yung soya milk na kinuha ko at saka pinuyo ang buhok ko, doon na talaga ako nag-ayos sa harap ng malaking salamin hehe.
Bigla naman akong nakapansin ng kakaiba mula sa kabilang side ng shelves.. May lalaki pero parang may mali.
Tumingin-tingin siya sa paligid, mukhang hindi niya ako napansin dahil tinuloy niya lang yung ginagawa niya.
Lumingon ako ng tuluyan sa direksiyon niya at doon nakita ang ginagawa niyang pagnanakaw. Lagay pa ng mga bicuit sa loob ng sweater niya oh.
Kinuha ko yung soya milk ko at saka tuluyang lumapit sa kanya. Tignan mo 'to, parang balak pa kumuha ng madami.
"Yah." mahinang tawag ko sa kanya. Mukha siyang kinabahan sa tawag ko dahilan para maglakad siya ng mabilis papunta sa may pinto.
"Excuse me, kayong dalawang bata diyan, saan kayo pupunta?" rinig kong awat ng cashier sa amin.
Napatigil naman siya habang nakaalalay pa din sa sweatshirt niya. Parang nagulat siya lalo dahil sa saway ng cashier, hindi siya makagalaw sa kinakatayuan niya ngayon.
"Hijo, ano 'yan?" tanong pa nito at saka naglakad palapit sa amin, lalo na doon sa lalaki.
Halata sa mukha niya ang pag-aalala, para bang nagdadalawang-isip kung tatakbo na ba siya o hindi.
Aish, parang nakakaawa naman 'tong taong 'to.
Agad akong lumapit sa lalaki at kumapit sa braso niya. Napatingin sakin yung lalaki, huhu, sorry po.
"Oppa! Bakit ba nilagay mo na agad sa loob ng sweatshirt mo 'yang mga biscuit? Hindi ko pa 'yan nababayaran HAHA!" hi, pwede na ako mag-artista.
Ngumuso ako, gesturing him na ilabas yung mga biscuit na tinatago niya.
"Ako na ang magbabayad, ilabas mo lang 'yan." sabi ko pero walang tunog para hindi rinig nung cashier.
Ginawa niya naman agad, wow sir, ako talaga ata ang pagbabayarin.
Nag-bow agad ako sa cashier pagkaharap ko sa kanya at nilapag naming dalawa nung lalaki yung mga bibilhin namin. Actually, mga bibilhin KO.
Pagkatapos naming magbayad ay sabay kaming lumabas. Pero mukhang makapal ang mukha ng lalaking 'to dahil hindi man lang siya tumigil sa paglalakad para magpa-thank you o ano sakin.
"Yah!" sigaw ko.
Lumingon siya sakin, emotionless.
"Anong pangalan mo ha? May utang ka sakin no." pagtatanong ko.
"Sabi mo ikaw na ang magbabayad diba.." mahinang sagot niya.
Aba gago 'to ah.
"Ya―" at mabilis na tumakbo si loko-loko.
Tangina po, parang nanakawan ako doon ah.
"Sayang, cute ka pa naman, psh." tanging imik ko na lang at uminom ng soya milk na hawak-hawak ko.
lee inhong in the house yow😎