PAUNAWA:
Plagiarism is a cybercrime. Ikakasaya mo ba ang pag nanakaw mo? Hindi lang sila ang niloloko mo kundi pati na rin ang sarili mo. Gayon pa man, ang mga detalye na nakapaloob sa aking kwento ay kathang isip lamang. Ang anumang pag kakahawig ng pangalan, tauhan at kaganapan ay hindi sinasadya ng manunulat. Ito ay BXB na maaaring hindi naaayon sa panlasa ng iba. Kung hindi mo gusto ang ganitong tema ay maaari kang lumisan sa aking pahina. Maraming salamat po.
The Handsome Flower
AiTenshi
April 11, 2020
Part 112
"Happy Birthday Blas." ang wika ni Kiro sabay abot ng isang kahon sa akin. Niyakap rin ako Biew at saka inabutan ng maliit na kahon. "Hangad ko ang kaligayahan mo." ang wika niya.
"Salamat sa inyo." ang tugon ko habang naka ngiti.
"Happy Birthday Blas, o pano peace na ha, hindi kana galit sa amin niyan." biro nina Erjun at Gavin sabay abot dalawang mamahaling wine sa akin.
"Blas, sa isang linggo na ang balik namin ni Kiro sa New York. Kailangan ay tuparin mo ang pinangako mo sa akin. Hindi ako lalakad kapag wala ka doon." ang naka ngiting wika ni Biew.
"Darating ako agad. Huwag kang mag alala." ang sagot ko naman.
"Laki talaga ng pinag bago mo Blas. Grabe, para kang isang malakas na uri ng Pokemon na nag evolve sa mataas na antas." ang natatawang wika ni Erjun.
Tawanan sila..
Nandito silang tatlo, pero kapansin pansin na si Yuji ay nakabukod. Batid may tensyon pa rin sa F4 simula noong mabago ang lahat sa pagitan namin. Alam ko naman na pati sila ay nadamay sa aking pag hihiganti. Nag kasama sama kaming lahat pero ramdam kong hindi ganoon kasaya ang gabi na makita silang ganito.
Makalipas ang ilang minuto ay tinawag ako sa harapan upang mag bigay ng mensahe sa lahat ng bisita..
Kinuha ko ang mic at nag salita sa kanilang harapan..
"Ang mga taong nag daan ay punong puno ng pag subok, ng sakit, ng galit na parang isang walang katapusang telenovela. Ni hindi ko nga alam kung ako ba ay bida o kontrabida. Pero kahit na kaliwa't kanan ang mga pasakit at pag subok ay marami pa ring natutunan. Ang buhay ng tao ay hindi permanente, nag iiba ito sa isang kisap mata. Magugulat ka nalang na ang lahat ay nag bago na pala at ang mga bagay na hawak mo sa iyong kamay ay nakawala na rin. Ang leksyon? Matuto tayong pahalagaan ang mga bagay na mayroon tayo lalo't hindi natin alam kung kailan babaligtad ang mundo.
Kung kailan ako huling ngumiti bilang si Blas, hindi ko na rin alam. Basta ang alam ko lang ay patuloy ang buhay at hindi rito nag tatapos ang lahat. Marami pang darating at hahamunin tayo kaya't dapat ay maging matatag at maging handa sa pag babago.
Anong hiling ko ngayong kaarawan ko? Ang sagot ay kapayapaan ng aking puso. Sana ay mawala galit at sakit na nararamdaman ko sa tuwing gumigising ako sa umaga. At ang pinaka magandang regalo para sa akin ay ang muli ko silang makitang mag kakasama." ang wika ko sabay lakad sa kinatatayuan ni Yuji, hinila ko siya patungo kay Kiro.
Mula kay Kiro ay lumakad kaming tatlo patungo kina Erjun at Gavin. Kinuha ko ang kanilang mga kamay at pinag patong patong ito. "Mag kakapatid kayo diba? Dapat ay hindi kayo nag hihiwalay. Sa milyong tawa na inyong pinagsaluhan, ilang away na ang pinagdaanan. Heto pa rin kayo, buo at patuloy ang samahan. Sana kahit kailan ay walang bibitiw sa lubid ng pag kakaibigan. Maaasahan ko ba iyon?" tanong ko sa kanila habang naka ngiti.
Tumingin si Yuji kay Kiro at ngumiti ito. Inakbayan niya ito at nag yakap silang dalawa.
Palakpakan ang mga tao sa paligid..
"Tama si Blas, ang F4 ay mag kakapatid at hindi mag iiwanan." ang wika ni Gavin..
"Salamat Blas." ang wika ni Kiro..
"Group hug naaa!" ang masayang wika ni Erjun..
Nag yakap yakap ang F4 at nakulong ako sa kanilang gitna...
"Hala bakit si Blas nanaman? Hindi siya babaihan para makulong sa gitna ng group hug ng F4!" ang sigaw ni Lippi na naka kunot noo pero biglang ngumiti ito. "Char lang!"
Maya maya ay lumapit sa amin si Bam. "Bakit kayo lang ang mag kaka akap? Diba member din ako ng F4? Dapat ako rin!" ang wika niya sabay yakap kila Erjun.
"Doon ka nga! Kapag may namatay sa F4 ikaw na ang papalit. Ikaw ang reserve F4!" wika ni Gavin
"Talaga? Sana si Yuji ang maunang mamatay para leader na agad ako." ang masayang wika ni Bam.
"Sira! Bakit mo ko ipapanalanging mamatay? Gusto mo unahin na kita ngayon?" ang sagot ni Yuji sabay hila kay Bam.
"Arekupp! Blas tulungan mo ako!!" ang pag tatago nito sa aking likuran.
Tawanan..
Ang gabing iyon ng aking kaarawan ay ang sandaling hindi ko malilimot. Para sa akin ito ang pinaka perpektong sandali sa aking buhay. Ngayon lang ako nakaranas ng isang magarbong birthday party na kasama ko sina mama at papa, donya Briguela, ang F4 at ang aking mga kaibigan. Ang bawat eksenang naganap noong gabing iyon ay inuukit ko sa aking puso at batid kong hinding hindi ito mawawala kahit na nag tapos na ang lahat..
Makalipas ang ilang araw ay bumalik sa normal ang aming buhay. Tuloy ang pag ttrabaho ko sa kompanya. Si Yuji naman ay inalis ko na bilang assistant ko dahil nag sisimula na rin itong ayusin ang Guarin Corp. Syempre ay hindi naman namin siya pinabayaan dahil ang mga kaibigan ni Donya Briguela ay nag invest dito. Dito na nagamit ni Yuji ang ilang buwang pag ttraining niya sa akin at syempre ay naki usap rin ako kay Mr. Gilbis na gabayan pa rin siya.
Ang aming samahan ay unti unting naayos, ngayon ay kinakaya kong kalimutan ang nakaraan bagamat paminsan minsan ay para akong isang sirang plaka paulit ulit siyang sinisisi kaya nag aaway kami at nag kakainisan. Pero ang pinaka magandang parte sa pag katao ni Yuji ay siya ang mag lalambing sa iyo, aamuin ka niya na parang babae para lang mag kaayos kayong dalawa. May isang pag kakataon pa nga sinayawan niya ako ng hubo't hubad sa kwarto para lang mapatawa ako sa kanyang ginawang mamimikon sa akin. Madalas rin niyang hinahalikan ang maliit na pekas sa aking tiyan dulot ng opera. At mas mahigpit siya ngayon sa aking mga kinakain lalo't alam niya ang aking kondisyon. Dahil hindi niya ako sinukuan ay natutunan ko na rin na siya ay muling mahalin.
"Gusto kang makita ni Mama." ang wika ni Yuji.
"Namimiss ako ng mama mo?" tanong ko.
"Oo, saka sinabi ko na nabuntis kita kaya gusto niyang panagutan ko ang magiging anak natin." ang wika niya.."
Natawa ako at dinakot ang kanyang ari. "Awww wag, sensitive. Kakalabas lang." ang naka ngisi niyang sagot. Ipinakita niya sa akin ang ari at saka piniga ito may lumabas pang semilya sa ulo.
"Loko ka talaga. Maliligo na ako." ang wika ko.
"Isa pa. Kaya ko pa." ang pag habol niya pero siniko ko na siya at tinakpan ng unan sa mukha.
Ang lahat ay naging perpekto sa aming samahan. At ang aming career ay namamayagpag at masasabi ko na ngayon ay kapwa may magandang direksyon na ang aming buhay.
Pero ang lahat ng ito ay batid kong panandalian lamang, hindi lahat ng saya ay tumatagal kaya pag katapos ay tiyak na pag subok at lungkot ang papalit. Walang permanente sa buhay ng tao at ang nakakatakot sa pagiging masaya ay ang kusa itong tumigil sa panahong nag eenjoy ka pa.
Isang hapon ay sinundo ako ng F4 para mag tungo sa rest house nina Erjun. Saka'y kami ng van at lahat kami ay masayang nag kkwentuhan habang nag bbyahe..
Sina Erjun at Gavin ay may dala pang gitara at kapwa sila kumakanta. Kami naman ni Yuji ay nasa likuran at pinakikinggan ang kanilang pag awit. Paminsan minsan ay sumasabay kami.
Nasa ganoong posisyon kami noong biglang huminto ang aming sinasakyan sa isang liblib na kalsada sa paanan ng bundok sa dulo ng siyudad. Sa lakas ng preno nito ay nagulat kami at kasabay nito ang pag putok ng baril na tumama sa harapan ng van dahilan para matamaan ang aming driver at mamatay ito.
"Putang ina dapaaaa!" ang sigaw ni Erjun kaya sa takot, lahat kami ay sumisik sa van.
"Patay na si Manong Wil." ang bulong ni Gavin..
Takot na takot ako..
Agad akong niyakap ni Yuji. "Shhh wag ka maingay!" ang bulong niya.
Sandaling pag putok lang ang naganap. Maya maya ay bumukas ang van namin at dito bumulaga sa amin ang tatlong lalaking naka suot ng bonnet sa mukha. "Labas!!" ang utos nila.
Hindi kami kumilos kaya nag paputok ito ng baril na bumutas sa aming gulong. "Sinabi nang labas e!!"
Wala kaming nagawa kundi ang mag taas ng kamay at bumaba sa van. "Yan, masusunurin naman pala kayo."
"Anong kailangan niyo?!" tanong ni Yuji
"Wag nang marami pang tanong! Sige sukluban na iyan ng mga sako sa mukha." ang wika nito sabay suntok pasikmura kina Kiro, Erjun at Gavin. Hinampas pa ng tabla ang kanilang likurand dahilan para matumba sila.
Nanlaki ang aking mga mata, hindi ako naka imik! Shock na shock ako sa pang yayari. Napatulala ako at panandaliang nawalan ng ulirat.
Maya maya ay bigla nalang bumulagta si Yuji, nilagyan itong panyong may kakaibang amoy sa ilong kaya't nawalan ito ng malay..
"Sino ba kayo?! Anong kailangan niyo?!!" sigaw ko.
Hinawakan ako sa mukha ang isang lalaki at nag wika ito. "Hindi kami ang may kailangan sa iyo. Kundi si Boss." ang wika niya
At dito lumakad ang lalaking may pamilyar na tindig sa aking harapan. Inalis niya ang kanyang bonet sa mukha..
Dito ay bumulaga sa akin si..
"Mr. Jeron?!" tanong ko.
"Ako nga Blas. Sige isakay niyo na iyan." ang utos nito habang naka ngising demonyo sabay salpak ng panyo na may nakakahilong amoy sa aking ilong..
Naging blangko ang aking paningin ay ang lahat ay huminto na..
Itutuloy..