"Survey, nood tayong sine mamaya pagkatapos ng klase, showing na yung Romeo and Juliet ehhh, ano?" I said while shaking his arms.
"I can't come with you, Milk, I'll meet my cousins later," he said while listening to the prof in front. Lagi naman siyang ganyan, always that Mr. Genius Ass Guy!, nakakainis, sayang naman, mukhang ako mag-isa lang ang makakanood 'non.
Buong oras ng klase, iniisip ko na kung paano ako manonood mag-isa mamaya, hindi pa naman ako sanay na mag-isa, lagi ko siyang kasama, ngayon lang ito mangyayari. Social Anxiety Attack.
Paano ako nito mamaya, ay bahala na nga si Batman!
"I'll go ahead, go home safely," he said, and mess with my hair before he put his bag on his shoulder and leave the classroom. Naiwan akong nakatulala sa pintong nilabasan niya, habang dahan-dahan inililigpit ang mga ballpen sa aking pink na pencilcase.
"Bye," I whispered.
"Ma'am, ilang tickets po ang kukunin nila?" tanong sa'kin ng babae sa counter, hello, mukha ba akong may kasama at tatanungin niya pa ako kung may kasama ako!
"Isa lang, please," kahit na ganon, mas pinili ko paring maging mabait sa pagsagot ko sa tanong niya. She nodded and handed me one ticket for the movie.
After that, I entered the cinema, and wait for the movie to starts. Kaunti lang ang nanonood ngayon kasi anong oras na'rin, late kasi natapos yung training sa drama club kanina kaya ngayon lang ako nakapunta.
Umupo ako sa itaas, sa medyo dulo at madilim na part kasi alam kong nakakaiyak itong palabas. Ayaw kong maexpose, at may makakita kung gaano ako kaemosyonal pagdating sa palabas.
The movie started smoothly and as related to what I've read from the book, nandon ang mga scenes na hinahanap ko pero may ibang mga nabago 'rin, at nung mga nasa kalagitnaan na ng movie kung saan nalaman ni Romeo na patay na si Juliet which is hindi naman totoo kasi according to the book it was faked by Juliet, she made that act para makapunta kay Romeo.
I was going to crying really hard, when I notice something, I mean someone. Just like Juliet, kaya niyang magsinungaling para makasama lang si Romeo, like Survey nagawa niyang magsinungaling sa'kin makasama lang si Aubrey.
They were sitting far from me watching the movie and hugging each other like they were watching a sweet movie but it seems like a tragic movie to me.
I glance at the screen and this is where the part na magpapakamatay na din si Romeo dahil akala niya patay na si Juliet, I cried so hard and cover my mouth so I won't be able to make any noises.
Like what Juliet witnessed, How Romeo died in front of her it's the same as what I heartfelt right now. It's dying, seeing Survey happy with Aubrey and lying to me.
I guess that's love, you will do anything kasi mahal mo eh. Hindi kona nagawa pang tapusin ang palabas at agad umalis ng sinehan, as i walk outside I cried with all my heart.
He could have just told me that he was going to meet Aubrey so that I won't be expecting something from him. You don't need to lie Survey you just have to tell to me.
***
"Hello, Villaruel Clothing line, what can I help you with?" I uttered, as I answer a phone call at my office desk.
"Is this Miss Villaruel speaking?" tanong nong caller.
"Yes?" I said but I'm a little bit confused.
"Yes, we would like to inform you that DLM corporation is sending our contract through your clothing line, and if it is possible, the CEO wanted to meet the owner of the clothing line here in Manila," my eyes widened, galing pala yung tawag sa DLM corporation!!!
"Well, can you please send my gratitude to the CEO for approving our designs, and also to Mr. Perez, and please, send me the details about the meeting with the CEO in Manila, I'll gladly come," nakangiting sagot ko, at sakto namang pasok ni Blace sa opisina, buhat-buhat ang napakagwapo kong anak.
"Ok, thank you, Miss Villaruel," the guy from the other line said, and the call ended. I shout after the call, as in yung sigaw talaga na may kasamang pagtaas ng kamay, na akala mo ay nanalo sa lotto. Nagulat pa nga si Mili dahil sa bigla kong pagsigaw, agad tuloy siyang kumapit ng mahigpit kay Blace.
"Ahhh, Blace, they approved our proposal!!!" I said out of total excitement, naeexcite ako para sa clothing line ko. Lumapit ako sa kanila at kinuha si Milo kay Blace, niyakap siya ng sobrang higpit.
"Oh baby, ikaw ang lucky charm ni mommy, alam mo ba iyon?" I said while staring at him and he did the same thing.
"Bes, yan bang sinasabi mong approve, yan ba yung corporation na kumausap sayo last week?" nagtatakang tanong ni Blace at tsaka nilapag ang baby bag ni Milo sa ibabaw ng table ko.
"Yes, Blace 'yon nga! And, they wanted me to have a meeting with the CEO in Manila," excited kong sambit.
"Manila? Sure ka ba? Ay sige, sasamahan na lang kita sa meeting na 'yan," bakas ang pag-aalala sa kanyang boses habang nagsisimula siyang magtimpla ng gatas para kay Milo.
"Sinong maiiwan kay Milo?" tanong ko, but someone suddenly came into the picture, and as we glance at the door, nandon si Cj nakakapasok lang.
Agad ko namang nakitang umikot na naman ang mata nong isa dito sa harap ko, at galit pang shinake ang gatas ni Milo, "Ako na lang ang sasama sayo sa Manila Cherry, I also wanted to visit my friends there, good timing," casual na sambit nito at umupo siya sa mini sofa dito sa loob ng office.
"Ok, ako na lang ang magbabantay kay Milo, oh! alis na ako at may meeting ako kasama ang iba nating mga kliente, para sa mga orders nila!" inabot niya sa'kin ang tinimplang gatas para kay Milo, at kinuha agad ang bag, nagmadaling umalis ng may mabibigat na hakbang. Halatang nagdadabog.
"Problema 'non?" tanong ko kay Cj sa akin. I just urge my shoulders because me either, I don't know what happen, ang alam ko lang ay nagdadabog siya, ok lang naman siya kanina eh. "Ewan ko ba d'yan sa kaibigan mong abnormal, basta ako sasama sayo sa Manila ahh," He said and relax on the sofa.
Pumayag na lang ako na siya ang sumama. Ok na 'din iyon kasi kung si Blace ang sasama, malamang isasama din namin si Milo at ayaw ko muna sanang ibyahe siya, kasi masyado pa siyang baby.
***
"Thank you for choosing Cebu pacific ma'am, sir enjoy your trip here in Manila," nakangiting sambit ng flight attendant sa amin ni Cj habang papalabas kami ng eroplano.
Nandito na nga pala kami sa Manila after almost two hours ng byahe, bukas na kasi ang meeting with the CEO of DLM corp. I choose to go here the day before the meeting dahil ayaw kong malate bukas.
Pagpunta namin sa hotel, pinili namin ang magkatapat na room lang para hindi kami mahirapan, then after that nag pahinga na'din ako kaagad. Hindi na ako sanay sa byahe ng byahe, for two years tahimik lang akong namuhay at nanirahan sa Palawan, wala akong naging kahit anong byahe, ngayon lang ulit.
Kinabukasan, maaga akong gumising para i-ready ang aking sarili sa meeting at ang mga files ng clothing line, if ever na kailanganin ng CEO. Mabuti na yung ready kesa sa kulangin baka bawiin ang offer.
Hinatid ako ni Cj sa DML building, balita ko hindi pa daw ito naggagrand opening sabi ni manong guard kanina nung papasok kami, ngayon kasalukuyan na akong nasa elevator. Si Cj naman ay nagpaalam, pupuntahan lang niya ang mga kaibigan at susunduin niya na lang ako mamaya, after he meet with his friends.
Habang nasa elevator ako, hindi ako mapakali hindi ko alam sa sarili ko pero parang kinakabahan ako. My hands were trembling so hard and my hands are so cold. Siguro dahil ngayon lang ulit ako makikipagsalamuha sa mga business na malalaki, sa Palawan kasi parang mga simple business person lang ang nakakaharap ko, very casual, but now iba ito. CEO ng corporation ang makakausap ko and it makes me feel like I'm gonna pee any moment now.
*ting*
Then, the elevator opens and I can see a great interior of the building, good choice of paintings and the colors, it was great, the furniture is fine inikot ko ang tingin ko sa paligid, it's been a long time since I've enter a buildings like this. Simula kasi ng mag resign ako sa L.A. fashion at lumipat sa palawan simpleng mga resorts nalang ang nakasanayan ko.
"Miss Villaruel, right this way ma'am the CEO is waiting for you," someone approaches me, sa tingin ko ay siya ang secretary, sinundan ko siya hanggang sa mapunta kami sa tapat ng big tempered glass na pinto it was a classy grey glass door.
Pumasok siya sa loob at tinawag na ako after niyang ipaalam sa CEO na nandito na ako.
Nanginginig ang aking tuhod sa hindi malamang dahilan, and as I enter the office, biglang tumayo ang balahibo ko at para akong nilamig ng sobra. I looked around the office sobrang laki at luwag ng office na ito. Blend with the color of gray, black and white with some touch of red napakaganda, and I see a big working table sa left side ko at nakatalikod na upuan ng CEO sa pwesto ko.
Feeling ko medyo matanda na itong CEO kasi base sa design ng office niya, may touch of vintage style, only old people adored old vintage interior. The secretary left after I enter the office, and my gaze turned into the working table, binasa ang parang nameplate ng CEO.
Mr. Survey Jace Del Mundo
CHIEF EXECUTIVE OFFICER
Parang umalis ang kaluluwa ko sa katawan ko ng mabasa ko ang pangalan na iyon, bigla akong namutla sa kinatatayuan ko at hindi ako makagalaw.
Umikot at upuan ng CEO at sa pagharap nito sa akin ay s'ya naman pag alis ng tuluyan ng kaluluwa ko sa aking katawan, please lord, kunin niyo na ako, alisin niyo na po ako sa lugar na ito.
"It's been a while, Milk," he said as he give me his remarkable smirk.
Ngayon nag-sink in sa akin ang lahat, ang tanga-tanga mo Cherry bakit hindi mo ginamit ang isip mo, DLM couold possibly stands for DEL MUNDO, shit! Masyado akong naging busy sa trabaho na nakalimutan kong bumalik pala siya dito sa Pilipinas.
"2 years right? Since you suddenly disappear," he leaned his hand on his table and stared at me. Hindi ako makapagsalita sa sobrang gulat, hindi pa masyadong nagsisink in sa'kin ang lahat ng nangyayari, impossibleng mangyari ito, sobrang impossible.
And with those sphinxlike eyes. I don't know what is he thinking right now. He speaks.
"How was it living in Palawan, Milk?"