I don't know what's gotten on me.
"Arya! Ang sexy!" Sigaw ni Dwayne habang tinatanaw ako sa elevated area ng lagoon.
We have our itineraries for today at kasama roon ang Three Lagoons at ang Seven Commando Beach. At andito kami sa secret lagoon at halos kami lang talaga ang tao rito. I smile at Dwayne dahil nga kitang-kita na nila akong lahat ngayon.
I actually don't know what's gotten in me but I want to dive from this elevated area. I can even feel the rough surface of the rock on my bare feet. Nakita ko pa ang buhay na buhay na titig sa akin ni Ven na lumalangoy na sa lagoon kaya naman pumusisyon na ako para sa isang dive.
When I finally did it, ang malamig na tubig ang sumalubong sa katawan ko. I feel as one with the cold breeze of the water as I strive to swim upward back to the surface. Nang maka-ahon ay agad akong napahilamos sa mga kamay ko para matanggal ang bahid ng tubig sa mukha pero marahan naman akong napatawa ng maramdaman ang satisfaction sa sarili. Still grasping for breath ay hindi ko maalis ang ngiti sa labi ko. Now, I know why Annica and Monique love to travel at idawit ako sa mga escapades nila.
"Aryanna! Ang galing! Try din natin!" Yaya ni Tim kayna Thinker na ginawa naman rin ang ginawa ko. The basalt walls are stiff pero kayang suportahan ang bigat mo para makapag-enjoy ka sa pagtalon papapunta sa crystal clear na tubig ng lagoon.
It was even quite a challenge na marating itong secret lagoon compare to the big and small one, buti na lang the surfs are not that strong so we easily find our way here.
"Are you okay?" Napatingin naman ako ng makitang nasa likod ko na si Ven. I try to swim a little away from her pero sinubukan kong hindi ipahalata iyon. After our conversation kagabi ay wala na siyang ibang ginawa kundi tahimik na tumabi sa akin at iparamdaman ang presensya niya sa puso ko!
"Yeah! It was fun, try mo!" Hindi ko alam kung tunog peke iyon pero pinilit ko lamang ngumiti sa kanya. Nagulat naman ako ng languyin niya ang distansya namin at sumilay ang maliit na ngiti niya sa akin, as my heart races a little with the close distance between us.
"No, I'm fine watching you." Dahil sa sinabi niya ay marahan kong kinagat ang loob ng pisnge ko so I could refrain myself from reacting while she's looking at me full of amusement in her face. Nakita ko pa ang mahina niyang halakhak hanggang sa lumangoy na siya pabalik kina Kim leaving me there in awe.
In the Seven Commando Beach, it is as beautiful of what to expect in El Nido but minus the crowd. Nang dumating kasi kami ay maraming tao kaya ginawa na lamang roon ay mag pahinga at kumain.
"Here, Kierra. Try this." Subo pa ni Tita Acy kay Kierra, though Kierra frown at her ay tinanggap pa rin nito ang sinusubong pagkain.
I've never seen Tita Acy this happy before, iba ung glow niya habang nangiti as she enjoys every moment with Kierra.
Totoo nga talaga ang sinasabi nila na when love strikes you in a very unexpected situation, it will bring a whole new level of experiences filled with emotions.
Kitang-kita ko iyon sa kanila habang wala silang ibang iniisip kundi ang kasiyahan ng bawat isa. Eyes filled with joys and face full of laughter and habang bawat galaw nila patungo sa isa't-isa ay sumisigaw ng pagmamahal.
"Yanna, eat." Nagulat naman ako ng pumwesto sa tabi kong bangko si Ven with her plate of food, napausod naman ako dahil sa ginawa niya as she protruded her lips because of my actions.
"I-I'm full already." Nauutal ko pang saad kaya naman iniirap niya ang mata niya sa akin. The sudden double of beats inside my chest creates the familiar nervousness in me as I look at her do it. I gulp ng makita kong nilagyan niya ng pagkain pa ang plato ko and even some fruits with it.
"Huy! Si cap, arangkada na ulit!" Sigaw naman ni Kim kaya agad siyang binatukan ni Syd. I can even see Kim aching because of the hit kaya naman napailing na lamang ako at muling napatingin kay Ven.
"Eat, Yanna. O, gusto mo ba subuan din kita?" Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya as a small smile form on her lips. Umiling na lang din ako sa kanya at kinuha ang plato kong hawak niya at nagsimula nang kumain.
"It's not a problem with me though. I could feed you all the time." Para akong nakarinig ng kuliglig ng biglang tumahimik ang table naming. As I raise my head on the people inside the table they are now looking at us with a wide smile on their faces. Nakita ko pang kinurot ni Dwayne si Thinker na parang kinikilig pa.
"Don't look at us. Dumbass!" Sita ni Ven sa kanila kaya naman nabuo na naman ang tawa dahil doon.
Tahimik na lamang akong kumain dahil ayoko ng makuha pa ang atensyon nila sa amin as Ven is getting an inch closer to me more over time.
I even silently look at Ven while she eats there with a small smile in her face. Her tan skin is a gold as the sun and her sexy and toned body got more prominent this time o dahil exposed lang dahil sa suot niyang dark blue two-piece bikini. Even her beautiful features are stronger now, ang malalim na kayumangging mata habang amg matatangos na ilong kasabay ng perpekto niyang kilay at mga pilikmata ang at ang mapupulang labi.
Even when we got back to Manila she never leaves my side like some attracted particle to me. Hindi ko alam ang dapat maramdaman dahil sobrang kinakabahan ako kapag nalalapit siya sa akin. I can still feel her eyes lingers on noong natutulog ako sa byahe pabalik ng Manila and I'm not really used to it anymore, parang pakiramdam ko ay nagwawala ang puso ko sa loob ng ribcage ko sa tuwing mahuhuli ko ang mga malalalim niyang mga mata na nakatingin sa akin.
"Yanna." Napalingon ako kay Ven ng tawagin niya ulit ako. I was about to enter the cab that I booked when she called me. Marahan naman akong lumingon sa kanya as I lick my lower lip bago pa tanawin ang mga magaganda niyang mata.
"Can I take you somewhere on Saturday night?" I can feel the sudden leap of my heart dahil sa sinabi niya at namuhay doon ang pamilyar na kaba na lagi kong nararamdaman apat na taon na ang nakakaraan.
I want to asks why pero nanatili lamang akong nakatitig sa kanya as she slowly puts some of her hair strands habang nahihiyang iniiwas ang tingin sa akin.
"I'll check Ven kung pwede ako. Annica's going to leave the country soon so I'll have to catch up with her." Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko ng sabihin ko iyon. The small feeling of guilt creeps in me kahit pa totoo naman ang sinabi ko. Before leaving for El Nido, I told her that I'm going to spend some of my days for her dahil matagal na naman siyang mawawala.
"O-okay... I'll just message you then. Okay lang ba iyon?" The shyness in her is over-flowing habang nakikita kong binabasa niya ang labi niya gamit ang dila niya. She couldn't even look at me as he scratches the tip of her nose. I don't want my mind to wonder more about that so I just give a small smile at her.
"Okay." I said at nagsimula ng pumasok sa loob ng cab. I can even see her standing there as the cab left. Looking at the car that I'm in as if still seeing me.
Napahinga ako ng malalim habang tinatanaw ang pamilyar na traffic na kalsada ng Maynila.
Cohesive forces, attraction between like molecules. Oo, like molecules. Parehas kaming babae, e. tangina lang?
"Hala, girl?! Ano? Hindi porket lalayas ako ng bansa, e marupok ka na ulit. Umayos ka! Monique bantayan mo 'yan." I rolled my eyes because of how irritating her goodbyes are. Si Monique naman ay sumaludo pa na parang susundin talaga ang sinabi ni Annica.
"Umalis ka na, bago pa kita bigwasan." Biro ko at tinawanan naman niya ako as she pulls me closer to her. She hugs me tightly while I caress her back abit. Mamimiss ko talaga ang babaeng ito.
"How many months this time?" Tanong ni Monique na bakas na ang pagluha sa mga mata. I can feel the lump on my throat but I choose to ignore it and smile more to Annica. Alam kong babalahurain niya lamang ako kapag umiyak pa ko, so no thanks.
"More or less six months. Don't worry, I'll tell you guys if I'm coming home na." she said and laugh.
"Mag-iingat ka doon, Nica, a. Huwag kang puro harot! Ipapakulong kita sa government ng U.S!" Banta pa ni Monique as we hug her one last time. It would take another half a year to see her again and ngayon palang namimiss ko na siya.
Nang makabalik sa trabaho ay inabala ko ang sarili ko para sa nalalapit na launching ng mga bago naming produkto. Medyo pagod na nga ang katawan ko dahil na rin sa iilang araw na puyat dahil sa trabaho. I would go home around eleven in the evening and go back to work at eight in the morning and it's very exhausting lalo pa at hindi sanay ang katawan ko. The last time that we almost went graveyard shift as ang opening pa, malaking series kasi ito so the launching is not just simple.
"Maam, may bisita po kayo." Sabi ni Luke kaya naman ibinaba ko muna ang hawak kong fragrance oil at hinubad ang suot ko na gloves at dinispose iyon.
Tinahak ko ang daan palabas ng lab at ang pamilyar na bulto ang nakita ko kaya naman agad akong napasinghap roon at humalukipkip ng makalapit na ako sa kanya.
"Drew, what are you doing here?" With my question, ay bakas ang kasungitan at hindi kagustuhang makita siya. Tanging tawa lamang ang isinagot niya. As his dimples shows off to the side of his cheek.
"What?! Can't I visit my favorite chemist?" Sa sinabi niya ay agad ko naman siyang inirapan. I look at him with a face that doesn't believes him pero tinawanan niya lamang ako. This tall man is really getting on my nerves.
"I'm in a middle of my work, Drew. Next time ka na manggulo or maybe never." Walang emosyon kong sabi at nilagpasan na siya para bumalik sa lab pero hinawakan niya ang braso ko.
"Still so hard to get, Aryanna. C'mon dinner lang naman." He said as he motions me to look at him pero agad ko lang din siyang inirapan bago pwerasahin na bitawan niya ako but him being a guy ay hindi ko nagawang makawala sa hawak niya.
"Aryanna naman, I've been courting you for over two years now."
"Wala namang nagsabi sayo na manligaw ka, Drew. It's your own choice. Siguro naman hindi ka manhid para hindi mabasa kung ano ang sagot ko sayo." I said as I look at his eyes directly at makita ang bahagyang sakit doon.
He's actually a qualified guy in terms of physical appearance. Tall and perfect boy, strong jaws and fine facial features. The thing is his conceited and a very naïve person so I would really take it a no for an answer.
Tsaka natututo na ako na if you clearly don't like someone, better if you tell them directly and not confuse them with mere actions. Hindi dahil para sa ikabubuti lang nila but for your own sake too, having the ability to control a situation is a different level of power, so use it.
"Aryanna naman, I'm trying here—"
Hindi niya na naituloy ang sasabihin niya nga makarinig kami ng isang pagkabasag. When I saw where it come from at halos malaglag ang panga ko to see Ven there while holding a bouquet of baby's breath. Her face is in shock habang mukhang hindi niya alam ang gagawin niya. She looks at the broken vase as the water spills on her signature Nike shoes.
"Let go, Drew." Utos ko at mukhang nakuha niya ang pagbabanta sa boses ko sa bawat salitang binitawan kaya marahan naman niya akong pinakawalan and focus his stares at Ven that's kneeling on the ground now trying to figure out how can she fix the broken vase.
Dahan-dahan akong lumapit sa kanya kaya mas lalo siyang nataranta.
"Don't touch that—"
"Ah!" she hissed kaya naman agad akong napailing at pwersahang kinuha ang kamay niya na nasugat dahil sa isang parte ng vase. It was a cut, atleast two inches long kaya naman napabaling ako ng tingin sa kanya as she looks morbid because of her actions.
Tumingin ako sa paligid at nakita ang putting ribbon sa bulaklak kaya naman muli akong tumingin sa kanya as she is now looking at me, tulala at mukhang hindi alam ang gagawin. Though I want to roll my eyes on her ay pinigil ko iyon.
"Stay put, don't move." Mariin kong saad at kinuha ang bulaklak at kinalas ang ribbon na naroon, good thing it is cloth at hindi synthetic plastic. Muli akong humarap sa kanya only finding her not reacting even with her wound.
I immediately cover her bleeding palm with it and I even make sure to put pressure on top of the wound to surpass the bleeding. Tahimik niya lamang akong titinitignan habang ginagawa iyon. I wipe my hand with blood on my lab coat at kinuha ang cellphone ko sa back pocket ng pantalon ko to only see numerous messages from Ven.
Nakita ko naman na napakagat siya sa labi niya ng makita ang notifications sa phone ko. I disregard it for a moment at tinawagan si Luke.
"Luke, emergency. Please call some personnel to clean up a broken vase outside of our lab. Aakyat lang ako sa office ko. Please take care of the lab for me. Umuwi na rin kayo pagkatapos, it's Sunday. Let's all take a rest." I said on the line na agad naman niyang sinang-ayunan.
When I gaze back to Ven ay tahimik lang siyang pinapanood ang galaw ko. Nakita ko ring hawak niya na ang bulaklak na nasa sahig kanina.
"Let's go." I said at hinawakan na ang palapulsuhan niya at hinila siya papunta sa elevator.
"Aryanna!—"
"Go home, Drew!" Walang ka abog-abog kong sabi sa kanya habang hinihila si Ven sa elevator and as it opens ay agad kaming pumasok roon at sinara ko naman din agad.
Sa loob ng elevator ay tahimik lamang kami. I didn't even have the guts to look at her while she just stares at our reflection on the mirror door of the elevator. Napahigit naman ako ng isang mahinang buntong hininga as I realize how fast everything had happened.
When we reach the floor of my office ay agad kong hinawakan ang palapusuhan niya para hilahin siya papasok ng office. Even my secretary finds it odd to see me with another girl aside from Annica and Monique na sobrang dalang lang naman madaan dito sa office ko. She couldn't even greet me dahil mabilis kong binuksan ang pinto ng office ko.
"Sit there and don't move." I said at hindi man lang tinignan ang sofa na tinuro ko as I go to my own bathroom to get the first aid kit sa cabinet room. When I came back, I found her spacing out while looking at the flowers that she's holding. Inilapag ko ang kit sa maliit na coffe table roon bago ko hubarin ang lab coat ko. I toss it to the single sofa in front at huminga ng malalim bago ko siya tignan muli.
"Hey, let's clean your wound first." I said at ang dahan-dahan niyang pagtingin sa akin ay indikasyon na naririnig pa naman niya ako.
"C'mon, Ven." I said at hinawakan ang kamay niya at kinuha roon ang mga bulaklak at inilapag iyon sa gilid niya. I guided her inside the bathroom at tumapat kaming dalawa sa sink.
She's just silent as her dark brown eyes lingers on me while I try to remove the clothing on her palm. Bakas na ang dugo roon pero parang hindi siya natitignag dahil nasa akin lang ang buong atensyon niya.
Nang tuluyan ko ng matanggal ang tela ay binuksan ko ang gripo only to let an enough amount of water to flow. I gather some water on my palm and wash it to her wound. Ni hindi ko nakikitaan ng kahit anong reaksyon ang mukha niya kaya naman nagfocus na lamang ako sa paglilinis ng sugat niya. After cleaning her wounds ay iginaya ko na siya pabalik sa sofa as I get the kit at tumabi sa kanya.
I grab some ointment and some sealed sterile dressing from it. Kinuha ko ang kamay niyang may sugat at pinatong iyon sa hita ko. I apply some ointment on the wound first, mabuti na lang at hindi ganun kalalim ang hiwa.
"Can you do this to me more often?" nagulat ako sa sinabi niya at napatigil sa ginagawa pero hindi ko inangat ang tingin ko sa kanya sa takot na salubungin ang mapanuyong mga titig niya. I gulp as I can feel my throat went dry.
"I can hurt myself just so you could take care of me again." Hindi ko na napigilan ang mapalingon sa kanya dahil sa sinabi niya as her voice cracks on the end of it. Napasinghap ako ng makita ang maharang pagkislap ng mata niya sa akin. Agad kong ibinalik ang tingin sa sugat niya at pigil hiningang pinagpatuloy iyon.
"Kapag ba nagkasugat ulit ako ay aalagaan mo ulit ako ng ganito?" I can feel my teeth crushing each other dahil sa sinabi niya habang ang pagbigat ng dibdib ko ay hindi ko na napigila. Kagat labi kong inabot ang sterile cloth at ipinatong iyon sa palad niya.
"If I go wasted, are you going to take care of me again?" Ang pagsusumao sa tunog ng boses niya ay parang sinisira lahat ng pader na nabuo sa loob ng apat na taon. Marahan kong itiniklop ang kamay niya habang pinipigilan ang sariling reaksyon sa sinasabi niya. I bandage her palm ngunit hindi ko magawang ibalik iyon sa kanya.
"Sino siya Yanna? The guy a while ago?" Bakas man ang puot sat ono niya ay natakpan ito ng pangmaba habang naramaman kong itaas ng isa niyang kamay ang pisnge ko paharap sa kanya and I feel like I've been thrown back to the years that I'm with her.
"Inaalagaan mo rin ba siya gaya ng pag-aalalaga mo sa akin?" Hindi ko na napigilan pang kagatin ang dila ko para pigilan ang pag-iinit ng mga sulok ng mata ko. Baka sang takot sa mga mata niya as she waits for my reponse pero nanatili akong tikim sa mga tanong niya.
"I always experience menstrual cramps, Yanna. Alagaan mo na ako ulit... please." And as her voice breaks ay doon din tumulo ang isang luha sa mata niya habang tinitignan ako. I couldn't even breathe properly ng dahil sa ipinapakita niya as she lingers on me more with sorrow in her face.
"Can you do that to me again... hmmm, Yanna? Please..." Naramdaman ko ang paninikip sa dibdib ko dahil sa sinabi niya as I can feel myself on the verge of crying.
"Ven..." mahina kong saad habang inilalapit niya ang sarili niya sa akin. The strong force between our skins sent shivers down on me as she moves closer to me with her pleading eyes.
"Yanna... ako na lang ulit please..." She said at para akong naestatwa sa kinauupuan ko ng ipatong niya ang ulo niya sa balikat ko as I can feel more of her heavy breathings at ang iilang patak ng luha sa mukha niya.
"I'm so sorry." And I felt like something inside of me breaks.
I don't know what is she sorry for...
Maybe for the things that was left unsaid and the remorse that it has brought to us now.
For the sin that happened back then that no one talks about.
Or the years that past by na wala kaming ginawa para maayos kami at nag-settle sa pride and ego naming.
Or maybe for ourselves na hindi naming magawang mapatawad over the years that passed by.
Maybe... I don't know.
"I'm sorry that I can't stop loving you." Marahan akong napalingon sa kanya na nasa balikat ko pa rin. I feel dysfunctional because of her habang siya ay marahang pa ring nakapatong sa balikad ko.
"Baby, I'm too selfish to want you now... and I'm sorry." Napakagat ako sa labi ko dahil sa sinabi niya as her free hands escalated to my shoulder and run back to my nape fully hugging me tightly now. Para akong mababasag sa isang maling galaw niya lamang habang nakaupo lamang ako roon at hindi alam ang gagawin sa kanya.
"I'm sorry that I'm still attracted to you... I'm still in love with you... And I'm too selfish to want you now pero hindi ko kayang pigilan, Yanna." She whispers in my ears with a broke voice as I can still feel some tears in her cheeks.
"Ven..." marahan kong bulong habang unti-unti siyang kumakawala sa pagkakayakap.
Nang muli ko ng masilayan ang mukha niya ay basa na iyon ng mga luha sa mga mata niya. She looks at the bouquet of flower in the table at marahang inabot iyon.
"I asked you if I could bring you somewhere today, and I know how you indirectly rejected me that time..." natahimik ako lalo at nanlamig dahil sa sinabi niya, knowing that a part of it was true because I don't know how to act in front of her, knowing everything now. Nakakapanghina.
"So, I decided to try my luck today instead. But it's clear that you don't remember anything dahil busy ka sa trabaho that you don't even notice my messages." The rush of guilt in my throat tastes like poinson in me habang tinitignan siyang sabihin iyon ng may lungkot sa mga mata niya habang tinitignan ang mga bulaklak sa harap niya.
"I don't know what to do when it hit me that other people can see you... that they can like you too, like how crazy I'm over you... natakot ako kanina, seeing the possibility that you may like them too." She said in crack and low voice habang ako ay hindi na mapigilan ang rumaragasang luha sa akin. Her eyes that are lock on the flowers find its way back to me now pero tanging iling lang isinagot ko sa kanya.
"I'm sorry baby, hindi ikaw ang nagkulang sa atin. You're the bravest woman I know and I'm to blind to see that because I want more of you than you could offer." Para akong lalagutan ng hininga dahil sa sinabi niya as she stands up in front of me habang natulo ang mga luha sa labi niya.
"I'm sorry baby that I asked for more than you could do rather than wait for your own growth. I push you harder... and away from me in the process. Hindi ko alam, hindi ko sinasadya at hindi ko alam kung papaano makakabawi sa iyon." She said at dahan-dahang inilebel ang kanyang sarili sa akin habang nakaupo siya sa likod ng mga binti niya.
"Baby, and I'm more selfish now because I want you now. Mali, pero hindi ko na kayang wala ka ulit. Hindi ko na kaya kapag nawala ka ulit."
"Ven... please."
"and if it takes this one, I'll be gladly to court you for real this time, take it slow with you... this is selfish but I want you."She said at marahang iniangat ang sarili upang bigyan ako ng marahang halik sa labi habang ako ay nalulunod sa sarili kong nararamdaman.
"Happy 5th Anniversary, baby." She whispers on my lips before kissing me softly again at tuluyan na akong nawala dahil sa mga halik niya.