Yaren'in Ağzından:
Yaren: Ne oluyor burada ?
Gürkan: Yaren soru sorma. Bin arabaya.
Gürkan annemi arka koltuğa yatırdı. Bende arkaya oturdum. Gürkan öne oturdu. Söförü arabayı sürmeye başladı. Diğer adamlarıda arkamızdan geliyordu.
Yaren: Gürkan ne oluyo dedim ? Ne oldu anneme ?! Ya bir şey söylesene !
Gürkan arkaya döndü.
Gürkan: Ben size gelmiştim. Annenle konuşuyorduk. Birden bayıldı. Bende anlamadım ne olduğunu.
Yaren: Allah kahretsin ya ! Daha hızlı sür şu arabayı !
Ağlamaya başladım. Göz yaşlarıma engel olmadım. Sonunda hastaneye geldik. Gürkan arabadan hemen indi. Sonra yanında bir hemşire birde sedyeyle geldi. Annemi arabadan indirip sedyeye yatırdık. Hastaneden içeri girdik.
Hemşire: Neyi var ?
Yaren: Birden bayılmış.
Hemşire annemi bir odaya aldı. Sonra da doktorlad girip çıktı. Bense bir sandalyeye oturup ağlıyordum.
Gürkan: Yaren ağlama lütfen. Seni böyle görmeye dayanamıyorum.
Ona cevap bile vermedim. Hemen telefonu alıp Karlosu aradım.
Yaren: Alo Karlos ?
Karlos: Yarenim ?
Yaren: Karlos çabuk gel.
Karlos: Ne oldu Yaren ? Neden ağlıyorsun sen ? Neredesin ?
Yaren: Annemi hastaneye getirdik.
Karlos: Ne ? Hangi hastane ?
Ne diyecektim Karlosa. Bu hastane baya lükstü. Zaten geldiginde anlayacak Gürkanın burda olmasından.
Karlos: Yaren sana diyorum. Cevap versene kızım.
Karlosa hastanenin adını verdim. Oda hemen kapattı telefonu. Şuan yoldadır eminim. Gürkan elinde çayla geldi.
Gürkan: Yaren ? Al hadi çay iç. Rahatlarsın biraz.
Yaren: İstemiyorum.
Gürkan: Bir şeyler yiyelim mi ?
Yaren: İstemiyorum.
Doktorun odadan çıktığını görünce hemen ayağa kalkıp yanına koştum.
Yaren: Doktor Bey. Neyi var annemin ?
Doktor: Siz kızı mı oluyorsunuz ?
Yaren: Anne dediğime göre.
Doktorada ataralanmıştım.
Doktor: Annenizden beyin tomogrofisi aldık. Sonuçlara bakıcaz birazdan.
Yaren: Annemin yanına gidebilir miyim ?
Doktor: Şuan bu mümkün değil.
Doktor gitti. Uzaktan Karlos ve Ferdiyi gördüm. Beni arıyorlardı belli ki. Hemen bağırdım.
Yaren: Karlos ! Burdayım.
Karlos beni gördü. Ferdiyle birlikte yanıma geldiler.
Karlos: Yarenim ? Ne oldu Semiha teyzeme ?
Karlosa sarıldım.
Yaren: Bayılmış evde. Hemen hastanehe getirdik.
Karlostan ayrıldım.
Ferdi: Bayılmış derken ?
Yaren: Gürkan görmüş annemi. Ben fırına gitmiştim ekmek almak için.
Karlos Gürkana baktı.
Karlos: Ne işin var lan senin burada ?
Yaren: Karlos. Yapma ne olur ya.
Ferdi: Oğlum bi sakin.
Karlos yanağımı okşadı.
Karlos: Tamam güzelim sen sakin ol.
Karlos arada Gürkana öldürücü bakışlar atıyordu. Yirmi dakika sonra doktor yanımıza geldi.
Doktor: Hanımefendi ?
Yaren: Ne oldu ? Neyi varmış annemin ?
Doktor: Beyin tomogrofisi çektik ama boşuna çekmişiz. Korkulacak bir şeyi yok annenizin.
Yaren: Oh. Şükürler olsun.
Karlos: Peki neden bayılmış ?
Doktor: Yorgunluktan ve halsizlikten. Anneniz çok mu yoruluyor ?
Yaren: Yani.
Doktor: Bakın. Annenizin bu kadar yorulmaması lazım.
Yaren: Tamam doktor bey. Siz mersk etmeyin. Görebilir miyim annemi ?
Doktor: Görebilirsiniz.
Karlos ben ve Ferdi annemin yattığı odaya girdik. Gürkanda arkamızdan girdi. Hemen annemin yanına gittim. Yanaklarından defalarca öptüm.
Yaren: Annem cok korkuttun beni.
Meliha: Tamam kızım. Korkulacak bir şeyim yok. İyiyim ben.
Yaren: Anne ben sana defalarca söylüyorum. Bir otur yerinde diye. Bırak. İş yapma. Ben yaparım.
Annem cevap vermedi.
Gürkan: Geçmiş olsun Meliha teyzeciğim.
Meliha: Saol oğlum :)
Karlos: Geçmiş olsun Meliha teyze.
Ferdi: Geçmiş olsun.
Meliha: Saolun.
Bir iki saat sonra hastaneden çıktık. Gürkan tüm işlemleri yapıp doktorun verdiği reçetedeki ilaçları almıştı. Hastanenin kapısındaydık.
Gürkan: Yaren. Sizi ben bırakayım.
Karlos: Gerek yok. Biz taksiyle gideriz.
Gürkan: Sana sormadım ben.
Karlos tam hareke geçecekken Ferdi kolundan tuttu.
Yaren: Gerek yok gerçekten.
Meliha: Teşekkür ederim oğlum. Biz gideriz. Zaten sana çok yük olduk. Hakkını nasıl ödeyeceğiz ?
Gürkan: Ne hakkı Meliha teyze ? Olur mu hiç öyle şey :)
Yaren: Ben sana paranı vericem en kısa sürede.
Gürkan: Yaren. Hiç önemi yok gerçekten.
Karlos: Vericez dediysek vericez paranı. Şimdi siktir git buradan.
Gürkan: Bana bak Çakal Karlos. Fazla çakallık iyi değildir.
Yaren: Gürkan artık gider misin ?
Gürkan: Şimdi gidiyorum. Ama bir ihtiyacınız olursa ara beni Yaren. Telefon numaram annende var.
Yaren: Olmaz bir ihtiyacımız. Hadi git.
Gürkan arabasına bindi ve kısa süre içerisinde arabası gözden kayboldu.
Karlos: Sikerim ben bu adamı.
Annem Karlosa baktı.
Meliha: Terbiyesiz !
Karlos: Pardon Meliha teyze. Senin burda olduğunu unutmuşum valla.
Ferdi: Aha taksi geliyor. Taksii !!
Ferdi taksiyi durdurdu. Zorda olsa sığdık taksiye. Yarım saat sonra taksi kapının önünde durdu. Karlos para çıkarıp taksiye parasını verdi. Hep birlikte taksiden inip eve girdik. Annemi yatağına yatırdım. Bende mutfağa gidip çorba yapmaya başladım. Çorbayı karıştırırken Karlos geldi yanıma.
Karlos: Yarenim napıyorsun ?
Yaren: Çorba yapıyorum Karlos.
Karlos: Ferdi gitti. Haberin olsun.
Yaren: Aaa ? Neden gitti ya. Yemek yiyecektik.
Karlos: Yanlız kalın siz dedi gitti.
Yaren: Hıı anladım.
Karlos: Hani bu Gürkan seni bir daha rahatsız etmezdi ?
Yaren: Karlos. Lütfen bu durumdayken yapma. Ben Gürkanı konuşmak istemiyorum şuan. Zaten yeterince yoruldum.
Karlos: Tamam Yaren.
Yaren: Saol :)
Karlos: Ne için ?
Yaren: Anlayışın için.
Karlos gözlerini bana dikti.
Yaren: Niye öyle bakıyorsun ?
Karlos: Çok güzelsin Yaren.
Gözleri dudaklarıma kaydı. Bir adım daha yaklaşmıştı ki çorba taştı.
Yaren: Ayyy !
Hemen corbanın altını kapattım.
Karlos: Sanırım evren bizim öpüşmemize karşı.
Yaren: :)
Karlos salona geçti. Bende anneme corbasını götürdüm ve yedirmeye başladım.
Meliha: Kızım çocuk muyum ben ? Kendim yerim.
Yaren: Bu seferlik ben yediriyorum işte anne.
Meliha: O Karlosla Ferdi hala buradalar mı ?
Yaren: Ferdi gitti. Ama Karlos hala burada.
Meliha: Keşke oda gitseymiş.
Yaren: Anne yapma böyle ya. Çocuk senin için çok telaşlandı cocuk. Senin yaptığına bak.
Meliha: Telaşlanmasaymış o zaman kızım. Ona telaşlan diyen mi oldu ?
Yaren: Pes ya pes anne.
Annemin çorbası bittikten sonra ilaçları verdim. İlaçlarını içtikten sonra uyudu. Bende içeri geçtim. Karlosla bana yemek hazırladım.
Yaren: Karloss.. Gel hadi. Yemek hazır.
Karlos yanıma geldi.
Karlos: Vayyy... Kızım iki dakikada nasıl hazırladın bunları ?
Yaren: Ben hazırlarım :)
Masaya oturduk. Karlos sanki üç ay yemek yememiş gibi yiyordu tabağındaki yemegi. Bense bir yandan ona bakıp gülüyor bir yandan da yemegimi yiyordum.
Karlos: Bugün sahneye çıkacak mısın ?
Yaren: Yok. Aradım izin aldım. Yarın çıkıcam.
Karlos: Yarenim ya. Bak ne dicem ?
Yaren: Ne dicen ?
Karlos: Şimdi biz Ferdiyle birlikte Kandemir abinin evine geçtik ya.
Yaren: Evet.
Karlos: Acaba sizde mi gelseniz.
Yaren: İnan cok isterdim Karlos. Ama annemi biliyorsun.
Karlos: Doğru. Benim yüzümü görmeye tahammülü bile yok Meliha Teyzenin.
Karlosun suratı düşmüştü.
Yaren: Ya Karlos. Yapma böyle.
Karlos: Ne yapmıyım Yaren ? Ne yapmıyım ?!
Karlos ayağa kalktı. Kapıya doğru yöneldi. Kapıyı açtı. Ama ben hızlı davranıp kapıyı kapattım ve onu kapıyla kendi arama sıkıştırdım. Roller değişti :D
Yaren: Karlos.
Karlos yüzüme bakmıyordu.
Yaren: Yüzüme bak.
Elimle kafasını yukarı kaldırdım ve bana bakmasını sağladım.
Yaren: Bak annem suan karşı çıkıyor bize. Ama sonradan oda alışacak bu duruma. Ayrıca annem seni sevmiyor olabilir. Ama ben seni seviyorum. Dünya dursa da senden vazgeçmem Karlos.
Karlos: Bende senden vazgecmem Yaren. Ne olursa olsun sen benimsin.
Aramızda 10 cm anca vardı. Birden Karlosun dudaklarını kendi dudaklarımda hissettim. Beni öpmesi o kadar güzel bir duygu ki.. Huzur buluyorum o beni öpünce. Karlos kolumdan tutup beni ters çevirdi. Bu sefer ben kapıya sıkışmıştım. Hala öpüşüyorduk. Bedenini bedenime o kadar yapıştırdı ki kapıyla onun arasında ezilmişim gibi hissediyordum. Dudaklarımdan ayrıldı. Boynuma öpücükler kondurmaya basladı. Bu kadar hızlı gideceği aklıma gelmemişti.
Yaren: Karlos...
Zar zor konuşuyordum.
Yaren: Dur. Annem gelecek simdi.
Karlos: Gelmez.
Karlos hala boynumdan öpüyordu. Eli belimdeydi. Boynumu öpmeyi bırakıp tekrar dudaklarıma yapıştı. Elimi boynuna doladım. Kendimizi akışa bırakmıştık. Ta ki ses duyana kadar.
Meliha: Yaren ?!