Chapter 20
I was in a bad mood today. Galing pa ako ng Isla and those damn idiots asked for a meeting! Mabilis akong bumaba ng sasakyan at pumasok sa lobby. There I saw a girl. Kapansin-pansin siya dahil sa inosente niyang mukha. She has a round sparkling eyes, well define brows, pointed nose and a sultry lips. She's roaming and wondering around the lobby. Hindi ko alam kung anong anong nagtulak sa akin na umupo sa couch na malapit sa kanya.
"Sir the meeting will start in ten minutes." wika ni Brylle.
"Tell them I'll be late." wika ko at iminuwestra na umalis na siya. Yumuko siya bago tuluyang umalis. Biglang umupo ang dalagita sa katabi kong upuan. And Damn it! Bumilis ang tibok ng puso ko. Nalanghap ko pa ang amoy niya. She has a sweet scent. Nakasuot siya ng uniform kaya nakakasigurado akong bata pa siya. And damn I think I have a crush on a high school student!
Hindi naman siya mukhang naiinip at bagkus ay nawiwili pa siya sa paggala ng paningin siya sa buong lobby. Kinuha niya nag Cellphone niya sa bulsa ng uniform niya at isinuot ang earphone.
Lahat ng kilos niya ay tinitignan ko. Maging ang pag angat ng labi niya ay sinusundan ko ng tingin.Then she started humming until she already sing a song that I wasn't familiar with.
There are days
I wake up and I pinch myself
You're with me, not someone else
And I am scared, yeah, I'm still scared
That it's all a dream
'Cause you still look perfect as days go by
Even the worst ones, you make me smile
I'd stop the world if it gave us time
She's tapping her feet while singing and humming and I just can't take my eyes off her.
'Cause when you love someone
You open up your heart
When you love someone
You make room
If you love someone
And you're not afraid to lose 'em
You probably never loved someone like I do
You probably never loved someone like I do
All my life
I thought it'd be hard to find
The one 'til I found you
And I find it bittersweet
'Cause you gave me something to lose
I smiled when she finish the song. She has an angelic voice and I can't keep myself from humming the song in my head. Mabilis akong tumayo at lumapit sa reception area.
"Yes Mr. Del Fuego?" nakangiting wika ng receptionist.
"Can you see that girl?" turo ko sa dalagita.
Tumango naman siya kaya nagpatuloy ako. "Order the best cupcakes in a well known pastry shop. Then give it to her. Ask her also if she needs anything and provide it." wika ko na ikinakunot noo niya.
"Sir?" halatang nagulat na wika niya.
"Dont ask. Just do it. Faster!"seryosong wika ko kaya naman mabilis siyang kumilos para gawin ang iniuutos ko.
I smiled secretly when she ate the cupcakes I asked for. Tss. Why cupcakes? Maybe because she's a high school student and I thought she would like it.
If Alas and Dos will knew about it, they will laugh at me. Napailing ako.
I watched her as she enjoyed eating the cupcakes. Hindi ako umalis sa lobby hanggat nandoon siya. Then Mr. Valdez came. She embraced the old man and laugh happily. It mesmerized the hell out of me. How can a girl have an enchanting smile.
*End Of Flashback*
I smiled. That's the time that I stalked her. I did everything to make her mine. She's my Sanity. And earlier when I can't reached her I thought I'll be out of my mind. Hindi lang si Dos ang tinawagan ko at hindi lang iisang tao ang pinaghanap ko. Tss.
'I'm crazy.' Nailing nna bulong ko.
****
NAGISING ako sa marahang paghaplos sa buhok ko. Unti-unti ay iminulat ko ang mata ko. There I saw the most handsome face I ever seen.
"Tres." malat ang boses na tawag ko sa kanya.
"Morning wife." aniya at mabilis na humalik sa labi ko. Niyakap ko siya at sumubsob sa dibdib niya.
"Kakabalik mo lang?"
"Yes. I think 30 minutes ago." Aniya na tumingin pa sa relo niyang pambisig.
"30 minutes mo din ba akong tinititigan?" Muling wika ko at pumikit.
Tumawa siya na tila musika sa pandinig ko. "Yes I am watching you for 30 mintues now." Amin niya kaya napangiti ako.
"I'm still sleepy. Anong oras na ba?" tanong ko sa kanya.
"Its already Nine in the morning."
"Maaga pa." tamad na tamad na wika ko.
"Tss. Lazy. Tumayo ka na diyan at ng makakain na tayo." aniya at nagsimula ng tumayo ngunit mas niyakap ko siya.
"Alam mo bang gustong-gusto ko ang amoy mo?" wala sa loob na sabi ko sa kanya. At suminghot pa upang mas maamoy ko siya lalo.
Tumawa siya ng mahina kaya napakunot ang noo ko. I feel irritated. "Bakit tumatawa ka?" bumangon ako at kunot noo siyang tinignan.
"Am I not even allowed to laugh here?" tanong niya habang nakataas ang dalawang kilay.
"Wag kang tumawa walang nakakatawa." nakasimangot na wika ko at tumayo ngunit mabilis din akong napaupo ng mahilo ako.
"Hey are you okay wife?" tanong niya habang nakahawak sa siko ko.
Napahawak ako sa ulo ko bago tumango. Siguro ay nabigla lang ako sa pagtayo. "I'm fine." sagot ko.
Napatingin ako sa kanya. Ewan ko pero naiirita ako dahil bahagya siyang nakangiti. Iniiwas ko ang tingin sa kanya at tumayo. Akmang lalabas na ako ng kwarto ng magsalita siya.
"Wife ayaw mo bang maligo muna?" tanong niya.
Napatingin ako sa suot ko. Nakapajama pa din ako. Umiling ako sa kanya. "Nagugutom na ako." sabi ko at iniwan siya sa loob ng kwarto ngunit ilang sandali pa ay nakasunod na siya sa akin.
"What do you want to eat? I'll cook for you."
Hindi ko siya pinansin at dumiretso sa kusina. "Nasaan sila Mommy?"
"Umalis siya kasama si Dad."
Binuksan ko ang Ref at kumuha ng mansanas ngunit naka-isang kagat pa lang ay ay binitawan ko na iyon. I want something. Hindi ko alam kung ano pero may gusto akong kainin.
"What do you want to eat wife?" Nilingon ko siya at sinamaan ng tingin. Nakakairita siya. Kanina pa siya tanong ng tanong.
"Bakit ba paulit-ulit ka? Kanina ka pa nagtatanong?"
Ngumisi siya sa akin at lumapit. "Bakit ba ang sungit mo?" ganting tanong niya.
Bakit nga ba? Hindi ko din alam. Masama lang siguro ang gising ko ngayon. Gusto ko pang matulog. Hindi ko na siya pinansin at umupo na lang sa mesa.
"Gusto ko ng Macaroni Salad." natatakam na wika ko makaraan ang ilang sandali.
"Ha?"
"Macaroni Salad ang gusto kong kainin." wika ko pero mas lalong kumunot ang noo niya.
"This early?"
"Malamang! Hindi naman pwede mamayang gabi!" sarkastikong wika ko.
Kumunot ang noo niya at tila may naisip.
"Wife." akmang lalapit siya sa akin ngunit naunahan siya ni Ising na lumapit sa akin habang hawak ang may kalakihang kahon.
"Ma'am may nag iwan po. Sabi para sa inyo daw po." si Ising habang karga ang kahon. Bigla akong binundol ng kaba.
Nanginig ang kamay ko at parang nahihirapan akong huminga. Hindi naman siguro to isa sa mga prank na ipinapadala sa akin hindi ba? Bago ko pa naabot ang box ay naunahan na ako ni Tres.
Mabilis na kumilos si Tres at kinuha ang Box at itinakbo palabas.
"Tres!" tawag ko sa kanya at sa nanghihinang tuhod ay mabilis ko siyang sinundan. Abot-abot ang kaba ko.
"Ma'am-" hindi ko pinansin si Isang at mabilis na lumabas ng bahay. Nasa labas siya ng gate at palingon-lingon pa. Mabilis niyang inihagis ang kahon sa bakanteng lote.
"Tres! Ano bang nangyayari?" takang tanong ko ng makalapit ako sa kanya. Hindi niya ako sinagot at lumapit sa lugar kung saan niya inihagis ang kahon.
Sumabay ako sa paglalakad sa kanya at ganon na lang ang ang pagtili ko sa nakita ko.
"Oh my God!" sigaw ko ng makita ang patay na pusa sa kahon kasama ang mga lantang bulaklak, isang card at nakakalat pa doon ang dugo ng pusa. Nanginig lalo ang katawan ko dala ng takot. Mabilis na umagos ang luha sa mga mata ko. Damn! This is not a joke.
"Dont look wife." aniya na kinabig ako payakap sa kanya.
"T-They w-will k-kill me T-Tres." umiiyak na wika ko. I am scared. Natatakot ako na baka pati si Tres ay masaktan. Natatakot ako dahil kung sino man ang may gawa nito ay baliw. "I-I d-didn't do..... a-anything w-wrong. W-Wala naman akong k-kaaway.... They are insane. ..They will kill us." Patuloy ko sa pagitan ng paghikbi.
"Shh. I'm here wife. Hindi ko hahayaang masaktan ka." naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya.