Leo
The stars are bright tonight. Sa panahon ngayon, kokonti na lang ang mga bituin sa langit na nakikita ng iyong mga mata.
Napansin mo rin ba?
Marami ng nag-bago, kasama na rin ang mga kaklase ko. Alam niyo naman kung bakit hindi ba? Nang dahil kay Cleo.
Narito ako ngayon sa Parke ng Subdivision kung saan ako nakatira, nasa mood akong mag-star gazing, ngunit wala ata sa mood ang mga star ngayon.
I am not in good terms with my parents, due to the fact that I don't want to be an heir. Why would they want me to be their heir?
Kaya nga nag-aaway kami ni kuya ng dahil sa bagay na iyan, I don't deserve running a company. Besides, I am not into business stuffs. I want to join the Army. Strange isn't?
I love the fact that someday, I'll be holding a gun and protect my country from the enemy. Hindi ko rin nga alam kung anong nakain ko.
The subdivision is too silent, nakakabingi ang kapaligiran, anong meron? Yes, hindi masyadong maingay ang subdivision sa kalye, pero maingay din naman ang ibang bahay sa loob.
But tonight? Something isn't right.
I need to go home, I should check my younger sister.
As I was walking home, I saw someone whose been in my mind all this time, the person I didn't expect see tonight is right in front of me. Walking towards a car, with a stick on her back. Is that even a stick?
She didn't notice me, but I just kept starring at her, wondering why is she here? And what's with her choice of clothing? What was that thing on her back?
Tonight, she's stunning. She's as beautiful as the night sky, as her clothes matches the night sky and her bright blue eyes.
What the heck am I saying?! Get a hold of yourself Leo! She's your fuckin' teacher!
Which is in your age.
Fuck. I can't stop starring at her, as she threw the thing at her back inside her car, she immediately get in and started the engine, as she was about to leave her, gaze fell upon me.
I was taken aback, and I didn't know what to do, should I greet her? Should I be running towards her? Should I call upon her? Should I just stare at her and watch as she leave?
"Cleo!" I called as I run towards her.
"It's nice seeing you here!" As if on cue, she went back to her senses as she hear me greet her.
Wait, did I just do those three options? What the heck?
"Leo." She greeted me back, but I picked up something in her tone. She seems cold? What happened?
Why am I even talking to her?
"Ahm.. Why are you here? Ang alam ko hindi ka dito nakatira." Fuck, did I just tell her that I knew where she lived? What is happening to me?!
This isn't me! Ugh! Leo!
Get a hold of yourself!
"I did handle some business in this Subdivision, I was about to go home when you call out my name." She speaks professionally, which is not so her. Something's off.
"Ahm, are you busy? Do you want to have some coffee?" What the fuck Leo? Did you just asked her to have a coffee with you? It's evening already! You have a class tomorrow, at niyayaya mo siyang magkape?
Where the fuck is my brain? Did I just leave it behind? Shit, I need to get it.
She glanced at her phone to see what time is it. I also checked my watch.
It's already 10:42 may bukas pa bang coffee shop ngayon? What's got into me?
"Sure, hop in." Agad naman akong pumasok sa kotse niya at pinaandar na ito.
Katahimikan, nakakabinging katahimikan. Hindi niya ba aki tatanongin? Hindi niya ba ako kululitin? Hindi niya ba ako kakausapin? Teka, ano ba tong mga tinatanong ko.
Of course she won't pay attention on me, she's driving!
Mabilis ang kanyang pagpapatakbo sa kotse na kung si Ethan ang sasakay ay mahihimatay na.
Ilang minuto pa lamang ay nakarating na kami sa isang coffee shop.
Los Reyes Café
Mukhang bagong bukas pa ito.
"Buenas tardes, mi señora." (Good evening, my lady.) There's a staff waiting infront of the gate. Yes gate, dahil papasok pa ang coffee shop.
"Buenas tardes también, ¿la tienda sigue abierta?" (Good evening too, is the shop still open?) Teka, they are speaking Spanish.
Japanese naman si Cleo ah.
Ngumiti naman ng malapad ang lalaki at sinagot si Cleo.
"Sí mi señora, cerramos a las 11 de la noche." (Yes my lady, we close at 11 in the evening.)
"Gracias." At agad nang naglakad si Cleo, sinundan ko muna ito.
Nang makapasok na kami ay wala nang tao. Shet, bukas pa ba ito? Bakit wala ng tao?
Dumiretso naman siya sa counter, naghanap naman ako ng mauupuan. Pinili ko ang pwesto malapit sa bintana.
Ilang minuto pa ay bumalik na siya.
"Why are you outside?" Nabigla naman ako sa tanong niya, grabe ibang Cleo ata ang nasa harap ko.
Just what the fuck happened to her? Is this about earlier's incident? Pasensya naman kung umalis din ako, sinundan ko lang naman ang barkada ko. Hindi ko din naman ginusto na umalis eh.
"Is there something wrong with you?" I asked her.
She rolled her eyes at me.
"Answering a question by asking another question?" She said. Nako, hindi ko pa pala nasagot? I am so occupied at the fact that there is something wrong with her.
"I'm sorry, nagstar gazing lang naman ako at nang papauwi na ako ay nakita kita." Tumango tango naman siya sa sagot ko.
"There's nothing wrong with me, Leo." Tiningnan niya ako ng walang emosyon sa mga mata.
You can't fool me Cleo.
"I am sorry." Nakita ko ang pagtatanong sa kanyang mga mata.
"Pasensya na sa inasal namin kanina." Shet! Ngayon ko lang naalala! Meron pala siyang sugat! Tapos naglalakwatsya siya ngayon?!
"It's no big deal. Tama naman ang sinabi nila kanina eh, besides konting panahon na lang at gagraduate na kayo." Hindi ko alam pero parang nalungkot ako sa sinabi niya.
"Pero baka hindi kami gagraduate, kaya magkikita pa rin tayo next year." Nakangiting saad ko sa kanya.
"That won't happen. I'll make sure you'll graduate this year, and I won't continue teaching next year and for the coming years." What? Did I hear it right? She's not going to teach?!
"Naging teacher lang naman ako sa School dahil sa inyo. Wala na kasing guro ang gustong magturo sa inyo, at dahil gusto kong maging guro. I grabbed the chance, which I shouldn't have."
I just starred at her, annalyzing all the things she said to me.
I grabbed the chance, which I shouldn't have.
I grabbed the chance, which I shouldn't have
I grabbed the chance, which I shouldn't have
Kasalanan nga namin.
"Cleo, I admit hindi kita gusto dati ngunit nagbago ito dahil nakita kong iba ka sa ibang mga guro. Wag ka namang ganyan. Gusto mong magustuhan ka nila hindi ba? Bakit ka sumusuko ngayon?" Nabigla naman siya sa sinabi ko.
"Hindi naman ako sumusuko, babantayan ko pa rin kayo, poprotektahan ko pa rin kayo. Ngunit hindi ko na kayo kukulitin pa." Masakit, masakit marinig ang mga salitang iyan. Hindi kukulitin? Sinong mag-iingay kasama namin?
"Para ka na ring sumuko." Sagot ko sa kanya.
"Here's your cup of coffee." Saad ng isang Barista. Ngumiti naman si Cleo sa kanya, bakit ako? Hindi niya lang naman ako binigyan ng ngiti kanina.
"Wala na akong pake kung ano ang isipin niyo, basta para sa akin hindi ako suumusuko." Ang gulo din nitong kausap eh.
"I am just ruining your life by getting too attached to you guys. I am the one whose hurting you. I know it. I can see it in your eyes" Uminom siya sa kanyang tasa at tumingin sa labas. Umuulan pala. "Nasa isip niyo na kagaya lang ako ng ibang mga guro, minamaliit kayo, hindi kayo pinagkakatiwalaan, hindi kayo sinusuportahan. Nang gumawa ako ng paraan para matanggap niyo, mas ikinagalit iyon ng iba sa inyo. Dahil alam ko na nasa isip nilang iiwan ko din kayo, titigil sa pagsusuporta sa trip niyo at sasaktan ko din kayo."
Cleo...
Tiningnan niya ako ng diretso sa aking mga mata.
Ngumiti siya sa akin. Isang ngiting puno ng pag-asa at hinanakit. "I won't be too attached to my students anymore, being too close to people in just a short period of time? It will hurt them especially when the time comes that I won't be there when they need me the most." Inubos niya ang kanyang kape sa isang lagok lamang at tumayo.
"Iyan ang dahilan kung bakit kayo nasasaktan at ayaw na ayaw ko kayong nasasaktan, kaya't ako na lamang ang gagawa ng paraan." Naglakad na siya papalabas ng Café at hindi ko man lang siya nagawang sundan.
I was totally stunned. She knew, she knew the reason why we won't accept her and I feel guilty about it.
I need to do something! Hindi ko na alam kung anong tumatakbo sa utak ko ngayon.
Tumayo na ako sa pagkaka-upo ko at wala sa sariling naglakad papalabas. Marami akong iniisip ngayon, kagaya ng mga sinabi ni Cleo kanina.
Kailangan ko ng umuwi. Bakit ako iniwan ni Cleo? Talaga bang wala na siyang pake sa amin? Na hindi niya na kami kukulitin?
Iniwan ako ni Cleo...
Tama nga sila, parehas lang siya sa ibang mga guro.. iniiwan nalang nila kami parati... hindi nila kami pinapakinggan..
Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako ng dahil na rin sa ulan. Tatawid na ako, kaya habang papatawid ako ay pinunasan ko ang aking mga luha at kinusot ang mga mata, bakit ba ako umiiyak? Iniwan niya na ako, hindi na siya babalik..
*PPPPEEEEEEEPP*
Tiningnan ko kung saan nanggaling ang malakas na tunog na iyon at nakita ko ang isang kotse na mabilis ang pagpapatakbo papunta sa kinaroroonan ko..
Teka, sa kinaroronan ko?
*PPPPEEEEEEPPPP*
Kailangan umalis dito! Ngunit hindi ko maigalaw ang katawan ko..
Katapusan ko na ba? Pero gagraduate pa ako sabi ni Cleo..
Cleo.. maraming salamat sa lahat..
Pinikit ko na lamang ang aking mga mata at hinintay ang kotse na bumangga sa akin..
*CRRAAAASHHH*
Cleo...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Teka, bakit walang tumama? Bakit buhay pa ako? Minulat ako ang aking mga mata at tiningnan ang aking paligid. Tiningnan ko kung nasaan ang kotse na babangga sana sa akin ay hindi ko ito nakita sa harap ko.
Maraming tao ang tumakbo sa isang parte ng daan malapit sa akin. Agad ko namang tiningnan ang pinagkaguluhan nila.
Nakita ko ang dalawang kotse na nagkabungguan. Teka, iyong isang kotse iyon dapat ang babangga sa akin. Tiningnan ko naman ang isang pamilyar na kotse na sangkot din sa banggaan.
Pamilyar na kotse..
Hindi ko maisip kung kanino iyon dala na rin nang panghihina dahil sa muntik ng kamatayan.
Kung sino man ang may-ari ng kotseng ito, siya ang sumagip sa buhay ko. Pero bakit niya naman babanggain ang kotseng babawi sa aking buhay?
Dahan dahan akong lumapit sa kumpulan at agad nanakipagsiksikan kahit na hirap ako sa aking kalagayan ngayon, mabibigat na paghinga ang aking binibitawan sa bawat sandali.
Ng makarating ako sa harap ng dalawang kotse at agad kong tiningnan ang driver ng pamilyar na kot...s..e...
B-bakit?
Ng dahil sa nakita ay nanghina ang dalawa kong paa..d-dugoo.. ang raming d-dugo..
Hindi lamang dahil sa dugo.. kundi dahil sa taong nagmamaneho sa kotse..
Tumulo muli ang aking mga luha at napa-upo sa sahig..
B-bakit niya ginawa i-iyan..
Cleo..
° ° ° ° °
Sorryy lame update hehe, di agad ako nakapag-update dahil nabusy sa Boku no Hero Academiaaaa, kasi si Todoroki bebe ih HAHAHAHA. So ayon, heto update na HAHAHA. Keep safe alwaysss and don't forget to leave a comment! Thank you sa lahat 😚