Talha'nın uyanmasından bir hafta geçmiş genç adam Meryem'in ve annesinin sayesinde hızlı toparlanmıştı. Sabah hastaneden çıkışlarını yapmışlar şimdi geldikleri yeni evlerinin odasında uyuya kalmıştı.
Odaya sessizce giren Meryem uyuya kalan adamın yanın da ki boş bir koltuğa oturdu. İlaçların etkisiyle uyuya kalıyordu çoğu zaman.
Meryem, yüzüne yayılan hafif tebessümle izlemeye başladı genç adamı. Uzayan sarı saçları göz kapaklarından yana doğru kayarken saçlarının uzadığını farketmişti. Her haliyle güzel olabilirmiydi bir insan o her haliyle kusursuzdu.
Bu kadarcık görüntü İçine sıcak bir esintiye sebep olmuştu genç kızın. Bu duygular onunla beraber her geçen gün yoğunlaşmaya başlıyordu.
Genç kız sağ eliyle adamın alnına dökülen saçlarını kenara doğru çekti. Yüzünde bir tebessüm yüreğinde bu zamana kadar hissetmediği bir sıcaklık vardı. Ona aşık oluyordu.
Bir nefes alıp ellerini çekti genç kız.
Bu zamana nasıl da gelmişlerdi. Babasına olan kiniyle yapmadığını bırakmayan genç adam canını sıkan babasının sırf onu uğraştırmak için spor salonun da bir eyleme giriştiği günlerden birinde salona tevafuk eseri giren genç kızla hayatı değişmişti. İlk gördüğü an öyle farklı gelmişti ki gözüne ve öylesi güzel.
Ama buna fazla takılmamıştı çünkü o istediği her insanla oynar bir kenara savururdu. Hepsi babasına olan kinini bastırmaya sebepti. Ama meryem başkaydı bambaşka.
Meryem düşüncelerde kaybolurken Talha yavaştan gözlerini açmaya başladı. Elini saran sıcaklıkla başını genç kıza çevirdi. Kısık çıkan sesiyle
"Burdasın" dedi bir insanın sesi sevgi yayabilirmiydi. Onun ki yayıyordu işte.
Meryem başını sallamıştı gülümserken. Genç adam yatağında zorda olsa yorgun bedeniyle dikleşirken bir nefes almış gözlerini genç kıza çevirmişti.
Bakmaya doyamamak..
Talha genç kızın ellerini sıkıca tuttu.
"Uyandığımdan bu yana kaç gün geçti. Annem de sende çok yorgun olmalısın"
Genç kız gülümsedi. Öyle sıcak bir gülümse idi ki. Genç adamın yüreğini ısıtmaya yetmişti. Bir kadını küçük bir tebessüm ne kadar süsleye bilirdi.
Odanın kapısı tıklatıldı. İkisinin gözleri kapıya dönerken içeri önce annesi girmişti. Annesinin o güzel yüzüne yayılan gülümseme ile.
"Mustafa geldi"
Odaya Karoline'in ardından Mustafa girerken Meryem'in yükselen kaşlarıyla
"Geleceğini söylememiştin"
Genç adam hafif bir tebessüm ederken.
"Aradım ama bakmadın" dedi
Genç kız sessize aldığı telefonu aklına gelirken yüzünü ekşitmiş.
" Talha uyanmasım diye sessize almıştım unuttum"
Mustafa, ablasına sarılıp.
"Önemli değil nasıl olsa gelecektim" dedi ve Talha'ya yaklaşıp elini omzuna koydu kulağına doğru yaklaşırken
"Seni uyandırana kadar canı çıktı şimdide uykularının bölünmemesi peşinde. Bu kadınları anlamak zor" demişti. İki genç gülümserken
Meryem kardeşine kötü bakışlar arıp başını sallamakla yetinmişti. Kardeşi onunla uğraşmayı seviyordu.
Mustafa Talha'nın hal hatırısını sorduktan sonra gözleri ablasına dönmüştü. Sürekli ablasının arkasındaydı. Hastane de kaldığı sürede tüm eksikliklerini gidermeye çalışmış ne kadar burada bulundukları eve gelmesini söylesede ablası onunla kalmayı terçih etmişti.
Derin bir nefes alan Mustafa
"Abla" dedi. Sesinde ki tını onu rahatsız eden şeylerin habercisi gibiydi.
"efendim Mustafa"
"Hazırlan abla seni almaya geldim. Okula uğramamız lazım. Ayrıca konuşmamız gereken bir konu var"
"Bir sorun mu var" dedi Meryem.
Talha yatağından ayaklarını indirirken çattığı kaşlarıyla gözlerini Mustafa'ya çevirdi.
"Neler oluyor..." demişti yükselen sesiyle Talha..
"Önemli bişey değil. Sadece ablamla biraz konuşmamız lazım"
"Önemli bişey olmadığıma emin misin?"
Mustafa bir müddet sessiz kaldı.
Talha gözlerini kapayıp derin bir nefes almak zorunda kalmıştı.
Yine bir şeyler oluyordu. Mustafa'nın her halinden belliydi.
"Mustafa" dedi bastırarak Talha.
Aklına babası gelmeye başlamıştı. Yine bir sorun çıkarmıştı dimi. Öyle kolay kolay çekip gitmezdi.
Mustafa Talha'nın omzuna dokunup
"Daha sonra konuşalım seninle" dedi ortalığın daha çok gerilmesini istemiyordu.
Ne olursa olsun bunu bilmek istiyordu genç adam öylece burdan kimsenin gitmesine izin vermeyecekti.
"Birşeyler olduğu aşikar burda konuş!" demişti. Sesinde barındırdığı öfke ile.
Mustafa içine derin bir nefes çekti. Gözleri Meryem'e kayarken eğilip çantasından bir dosya çıkardı. Meryem hala olayı anlamaya çalışıyordu.
"Artık evli değilsiniz"
Odadakilerin şaşkınlıkla gözleri büyürken Talha'nın dudaklarından bir
"Ne!" kaçmıştı.
"Anlaşmalı boşanma olduğu için bir celsede bitmiş. Baban bunu sen kaza geçirmeden önce çoktan halletmiş olmalı."
Meryem kardeşine bir kaç adım attı. Olanları anlayamıyordu.
"Bunu neden daha önce söylemedin Mustafa"
Kardeşi,
"Dosya bugün eve geldi"
Talha elinde ki dosyayı sıkıca avuçlarken kızarmış gözlerini Mustafa'ya çevirmişti.
"Bunun konuşulacak bir şeyi yok tekrar evlenebiliriz" dedi gözleri Meryem'in üzerindeydi.
Mustafa sakindi. Yutkunup Talha'ya dikti gözlerini.
"Sence de fazla yıpranmadınız mı" bu kelime ortaya bomba gibi düşmeye yetmişti bile.
"Ablamın bilmediği bir ülke de artık sağa sola savrulmasını istemiyorum abi!"
Konuşması netti genç adamın. Tek varlığı ablası kalmıştı. Onu da kimsenin oyuncağı yapmaya niyeti yoktu.
Talha'nın bir ara dengesi şaştı. Annesi oğlunun kolundan tutarken
"Oğlum"
"Talha" Meryem genç adama korkuyla bir adım atmıştı.
Annesi Talha'nın yorgun bedenini yatağa oturttu daha tam kendini toparlayamamıştı genç adam
Düşünceler beynini kemiriyor boğazına oturan yumru nefesini kesiyordu sanki.
"Düzelebilir"
Mustafa bir nefes aldı.
"Bunu sonra konuşalım abi!" dedi. Onun için şuan konuşmak iyi olmayacaktı.
Meryem yatağa oturmuş paramparça adama baktı. Yine bir kabusmu çökmüştü üzerlerine.
"O-onu bırakamam"
Mustafa avuçlarını sıkmaya başlarken ablasının bu kadar duygusal olması sinirlenmesine sebep oluyordu.
"Abla , Saçmalama! Görmüyormusun mahmekeme boşamış dinimiz de de boşanmış oluyorsun bunu bilmen lazım burda kalman sence de uygun mu!"
Meryem kardeşinin dedikleriyle yutkundu. Bir adım geriledi. Gözleri Talha'ya kaydı. Yerinde durdu bir kaç dakika düşündü. Bu arada kimse konuşmamıştı. Talha komidinin üzerinde ki telefonu nu aldı.
Rehberden çevirdiği bir numarayı araken içinde sadece bu konuya bir ilaç bulmak vardı.
* * *
Yere mi çakılmıltı yine, yoksa bir depremin mi sarsıntısıydı bu. Boğazı yanıyordu sanki. Parmak uçları karıncalanmaya başlamıştı.
Gözüne biriken bir damla yaş yüzünde bir iz bırakıp akıp giderken derin bir nefes aldı.
Elinde ki kitaplara daha çok sarılırken gözlerini gök yüzüne çevirdi.
"Bu duygu benim lanetim"
Genç kız gözlerini sıkıca kapadı.
"Yeter artık"
Sık sık nefes alırken başını okul bahçesinde bir kızla samimi olan Efrahim'e çevirdi. Karşısında ki adam onun yüreğine ateşi serpeleyendi. Ateşti o cayır cayır yakan bir cehennem. Bu kadarı yetmişti belkide. .. Belki de artık vazgeçmeliydi. En azından dinğinlemeliydi yüreğini. Yoksa bu ateşte yok olup gidecekti.
Vazgeçecekti ondan..
Başını dikleştirdi. Kuruyan dudaklarını ıslatırken bir nefes çekti. Sol koluyla gözünden damlayan yaşı silerken karşısında ki adama doğru adımlamaya başlamıştı.
Vazgeçeceğim!..
Madem duyguları onunla bir savaşa girmişti oda bu savaşı kendi bitirecekti. Üstüne imkansızı kazıyacaktı elleriyle.
Elindeki kitapları sol kolunun altına koyarken. Genç adamın karşısında durdu. Yüzünde okuna bilen en ufak bir duygu dahi yoktu genç kızın bugün sondu. Bugün bailanmamışı bitirdiğini onun yüzüne söyleyecek ve en ufak umut ateşini söndürecekti.
"Esma, bişey mi oldu"
Efrahim'in sesi yükselirken yanında ki genç kız sadece onları izliyordu.
Esma hafifçe başını salladı. Genç adama bir adım daha yaklaşırken bu yakınlık tekrar yutkunmasına sebep olmuş ama ağırlığını düşürmemişti.
Bu sefer sana yenilmeyeceğim..
Derin bir nefes alıp
"Efrahim" dedi.
Bir duygu Esma'yı baştan aşağı değiştirmişti. Bugün burda duygularını söndürüyordu.
"Bir ara duygularım dan konuşmuştuk dimi"
Efrahim'in kaşları yükselirken oturduğu banktan kalkıp başını hafifçe salladı karşısında ki genç kızın ağzından çıkacak kelimeleri dinliyordu.
Esma başını eğip gülümsemişti. Ona bu kadar yakın olabiliyormuş demek ki.
Delirdim.
Başını kaldırıp tam gözlerinin içine baktı karşısında ki adamın. Yanında ki kız birşeyler söylüyordu ama kulaklarını ona tıkamıştı.
"Unutucam!"dedi ani çıkışı genç adamı da şaşırtmıştı.
"İçimde ki duyguları, seni gördüğümde görmediğimde! her an hissettiğim tüm duyguları unutacağım!"
Efrahim karşısında ki genç kızı şaşkınlıkla dinliyordu. Bir başlanğıç olmadan sonu mu anlatıyordu.
"Ne yani, şimdi siz sevgilimiyidiniz" demişti yanında ki kızın sesi ilk kez Esma'nın kulaklarına ulaşmıştı. Öyle ki bu gülmesine sebep oldu.
Başını kızıl saçlı oldukça güzel genç kıza çevirdi.
"Sende burdaydın dimi" demişti titreyen ellerini saklamak için kitaplarını daha sıkı tuttu genç kız. Şuan tek dayanağı onlar gibiydi.
Kızıl saçlı kız saçlarını geriye doğru atıp kollarını birbirine bağlarken
"Evet" demişti. Oldukça kendine güveni olmalıydı bu kızın. Esma bir nefes daha alıp
"Yanın da ki adamla aramızda hiç birşey olmadı. Merak etme olmayacakta" sona doğru alay eder gibi söylemişti. Bunu dile bile getirmemesi gerekirdi oysa.
"Anlayacağım" derken sustu. Bir nefes aldı.
Elini kalbinin üzerine koydu. Yoksa kaburgasını delip geçecekti.
"Onu seven benim" gözleri dolmaya başlamıştı yine ama geçecekti bu son damlalardı. Gömecekti onu.
" Haberi olmadan duymadan"
"Ee yani"
"Yanisi" derken gözlerini yanında ki adama çevirdi.
"Unutma kararı aldım. Bunu bil ki bende bu duyguyu silip atayım. Umut beslemek için kendime bir sebep bulmayayım"
Geriye bir kaç adım atıp okula doğru ilerlemeye başlamıştı. Biraz daha kalırsa bu saçmalıkta kendini daha çok rezil edecekti. Gitmeliydi. Bitmişti. Artık tüm umutları söndürmüştü. Artık ondan en ufak bir beklentisi olmayacaktı.
"Efrahim ne diyor bu kız"
Efrahim çakıldığı yerden kızın sesiyle çıkmıştı. Sarsak bir adım attı önce sonra hızlanmaya başladı. Esma'nın ardından koşarken bağırmıştı.
"Esma!"
Genç kız gözlerin de ki yaşı silerken arkasını döndü. Neden gelmişti ardından. Belki de onu aşağılayacaltı. Belki de dalga geçecek.
"B-ben" dedi genç adam ve durakladı.
Yorum yorum yorum.. Başka yolu yok yorum yaparsanız güzel olacak gibi 😄
22 Nisan çarşamba 2020. .