-ALEXA-
Ilang araw na ang lumipas simula ng eksena nila Kia at Ralph sa Bar. Ilang araw na rin ang lumipas simula nung pag-uusap namin ni Ralph at ilang araw na rin ang lumipas, na umiiwas sa akin si Ralph.
Sa amin ni Aaron.
Sa totoo lang, hindi ko na alam ang dapat kong gawin para maayos ko pa ang relasyon naming tatlo magkakaibigan.
Nahihirapan na ako.
"Hindi mo mauubos 'yang pagkain mo kung tititigan mo lang 'yan mag hapon". Natauhan ako ng magsalita si Kia sa harapan ko.
Nandito kami ngayon ni Kia at nung friend niyang Jicyl ang name sa Cafeteria. Nag sabi na kasi ako sa kaniya kahapon pa na, sa kaniya ako sasabay kumain ngayon at naintindihan naman nito nila Ralph at Lars.
Ayoko rin kasi muna makita si Aaron eh. Mas lalo akong nahihirapan.
"A-ah. Sorry". Napabuntong hininga na naman ako. Napansin kong napatingin sa akin si Kia.
"I know nahihirapan ka sa sitwasyon niyong tatlo. Alam kong hindi ka gano'n ka manhid para hindi mo maramdaman ang dahilan kung bakit umiiwas sa iyo si Ralph".
"What do you mean na hindi ako gano'n ka manhid para mapansin ko? Ang alin"?
Ewan ko kung bakit nasabi ko 'yan, the fact na may idea naman talaga ako. Maybe, gusto kong isampal sa akin ni Kia 'yon? Para mawala ang pagka-indenial ko.
"Jusko! Talaga ngang manhid ka"! Napasapo siya sa noo niya. Ako naman nakatingin lang sa kaniya ng inosente. Napabuntong hininga siya. "I don't know if it should come from me, but Ralph loved you since then... Pero indenial pa siya. Lately niya lang narealized ang feelings niya sa iyo, simula nung niligawan ka ni Aaron. Nung hinarana ka ng pinsan ko sa may bar to be exact".
Kaya ba siya nawala ng biglaan ng time na 'yon?
"Kia... Kung ikaw ba ako, sinong pipiliin mo"? Feeling ko kasi mababaliw na ako eh.
"Ako? Hindi mo tatanungin"? Epal naman nung Jicyl.
To be honest, I don't like her for some reason. I don't why. I mentally rolled my eyes.
Bakit ba nandito ang isang ito?
"Go on". I said, as I continued to eat my food.
"Kapag ba pinili mo si Aaron, wala ka nang masasaktan"? Natigil ako sa pagsubo nang itanong ng Jicyl ito.
"Of course meron".
"Who"?
This time, hindi ko na napigilang mapa-irap sa kaniya, habang siya, nasa nilalaro niya lang sa cellphone ang atensyon.
"Isn't obvious? Edi si Ralph".
Naiirita talaga ako sa kaniya.
"Eh kung iiwas ka parehas sa kanila? Tingin mo ba, hindi mo pa rin sila masasaktan"?
"M-Masasaktan pa rin".
"At kung iiwas ka, hindi ka ba masasaktan? Tingin mo ba, mababalik pa rin ang friendship nung dalawa just because na umiwas ka"?
"Syempre hindi na. Ano bang sense na itinatanong mo 'yan, kung alam mo naman na ang sagot"? Iritang sagot ko.
Natutop naman ako sa kinauupuan ko ng marealized ko ang sinagot ko.
"Narealized mo na"?
Hindi ako sumagot. Nakatingin lang ako sa kaniya. Itinigil nito ang nilalaro niya at inilapag ang phone sa table. Sumandal ito sa kinauupuan niya habang hinalukipkip ang mga braso. Seryoso ako nitong tinignan.
"Ah"! Sigaw ng kung sino.
Napatingin ako sa estudyanteng malapit lang sa table namin na nakatingin sa lapag. Umupo ito at pinulot ang bubog ng basong nabitawan niya.
"Tsk. T-Tanga-tanga kasi eh". Sabi ng babaeng estudyanteng nakabungguan niya.
Hindi sumagot ang babae at pinulot na lang ang bubog ng baso. Sinubukan pa nitong pagdikitin ang mga piraso nito, pero wala pa ring nangyari.
Tumayo si Kia at nilapitan ang babae.
"Okay ka lang ba? Tulungan na kita". Nginitian lang ng babae si Kia at nagpatuloy nilang pulutin ang bubog.
"Once na nabasag na o nagkalamat ang isang bagay, kahit anong gawin mo, hindi mo na kayang ibalik ito sa rati". Napatingin ako kay Jicyl nang bigla niya itong sabihin, habang na kela Kia ang paningin niya.
Hindi ako sumagot. Nakatingin lang ako sa kaniya.
She smiled and looked at me. "Kahit anong desisyon ang gawin mo, parehas lang kayong magkakasakitang tatlo, so why don't you choose the decision that will make the three of you happy"?
"Maiksi lang ang buhay. Minsan, hindi masamang maging selfish".
Nanatili akong tahimik. Hindi ko alam ang sasabihin ko, dahil may point ang sinasabi ng babaeng ito.
Ilang minuto ang lumipas nang muling bumalik sa table namin si Kia.
"What happened"? Tanong ng Jicyl sa kaniya.
"Alam mo na. Another inggitera ang umiral na naman". Mahina silang natawa, habang ako, tahimik pa rin.
"Hay nako. 'Wag mo nang isipin 'yon! Ano ka ba". Pagpapalakas ng loob ni Kia sa akin nang mapansin niyang hindi ako sumabay sa pagtawa nila.
"Eh ikaw ba? Kung ikaw si Alexa, what will you do"? Jicyl Asked.
Sandali itong napatitig sa akin bago sumagot. "Wala".
"Ha? Anong wala"?
"Wala. As in, wala akong pipiliin sa kanila".
"Why"? This time, ako na ang nagtanong.
"Magiging self love ang motto ko". She said while giggling. I rolled my eyes.
Akala ko pa naman seryoso na. Tsk.
"Nah. But seriously. Wala akong pipiliin. First, kung may pipiliin man ako sa kanila, givin na may masasaktan ako. And for sure, knowing Alexa, mag-guilty 'yan kasi alam niyang may masasaktan siya, so hindi rin ako sasaya. Kakainin lang ako ng konsensya ko".
"Parehas lang kaming mag s-suffer ng taong pinili ko".
"Pagbalik-baliktarin mo man ang mundo, maging ano man ang desisyon mo, swear, parehas lang kayong magkakasakitan. So ang best way para sa akin, in my opinion ha, wala akong pipiliin".
Napayuko ako.
"A-Ah. P-Pero wala akong sinabi na 'wag ka na lang pumili ha. It's up to you though. Opinion ko lang naman iyon. Nasa iyo pa rin ang desisyon. Pero whatever your decision is, nandito lang kami nila Drik para sa iyo".
"Besides, lahat naman ng bagay may tamang panahon. Kung kayo talaga ni Aaron para sa isa't-isa, magiging kayo rin sa huli".
Hinawakan nito ang kamay ko nang hindi ako sumagot. Napatingin ako sa kamay niyang nasa ibabaw ng kamay ko, pagkatapos sa kaniya. Napaiyak ako habang nakangiti.
"Bagay nga kayong dalawa ni Lars". Sabay tawa ko ng mahina.
Napansin ko namang namula ang pisngi niya kaya mas lalo akong natawa.
"H-Ha? B-Bakit naman"?
"Parehas kayong malalim mag salita eh. Hindi ko mareach ang mga words of wisdoms niyo". Natawa naman kaming dalawa.
"Iba talaga ang ganda problems ng isang Alexandra". Ganting asar sa akin ni Kia.
"Anong nangyari sa'yo, at natahimik ka jan"? Tanong ni Kia kay Jicyl.
"Bakit ganiyan ka"?
Napakunot naman ang noo ni Kia. "Inaano kita"?
"Ang daya! Bakit hindi ko naisip yung makakonsensya thingy"? Nakangusong sambit nito.
"Shunga ka eh". Sabay tawa ni Kia.
"Dimunyu ka"!
Sabay kaming nagtawanang tatlo.
Hindi na rin pala masama na nandito ang babaeng ito.
Nang mag-uwian na, ay hindi ko na hinintay si Aaron na sunduin ako sa classroom, at dumeretso na akong uwi.
Buong klase kong pinag-isipan ang sinabi nila Jicyl at Kia.
To be honest, I still don't know what to do. Pero hangga't maaari, gusto ko munang umiwas kay Aaron.
Ngayon pa lang na wala akong pinipili, tama na si Kia na parehas kaming nag s-suffer ni Aaron. Mgkasama kaming dalawa, pero si Ralph ang naiisip ko.
Kapag malapit naman na sa akin si Ralph at wala si Aaron sa tabi ko, si Aaron ang naiisip ko.
Siguro kailangan ko na muna ng space para makapagisip-isip. Maybe I will text Aaron later, kapag nakarating na ako sa condo.
Dumeretso ako ng banyo para maligo pagkarating ko ng condo. Baka sakaling mahimasmasan ako dahil sa malamig na tubig.
Kasabay ng pagragasa ng malamig na tubig sa buong katawan ko, ang pagragasa rin ng mga katanungan sa utak ko
Should I choose myself instead? Or the person I loved? But how about our friendship of Ralph?
What the hell should I do?
"Argh! Nababaliw na ako"! Sigaw ko habang inis na ginulo ang buhok ko.
Naalala ko naman ang sinabi ni Kia.
"Iba talaga ang ganda problems ng isang Alexandra".
"Bwisit ka Kiandra"! I smiled while shaking my head.
Habang nag b-blower ng buhok, may bagay akong tila nakalimutang gawi.
"Tumatanda ka na talaga Alexa".
Ganito pala ang nagagawa ng pag-ibig, ano? Nakakausap mo ang sarili mo?
"Ah! Oo nga pala. It-text ko siya. Kaya pa ba, Alexa"? I sighed.
Tumayo ako at kinuha ang uniform kong hinanger ko kanina pagkatapos maligo. Kinuha ko sa bulsa ng blouse ang phone ko at nagtipa roon ng message.
To; Love ♡
- Love , umuwi na pala ako . Hindi na ako nakapagpaalam kasi baka busy ka rin ee .
-end-
Ilang segundo lang nang makatanggap ako ng reply mula sa kaniya.
Sa hindi ko malamang kadahilanan, nakaramdam ako ng kaba.
Pinindot ko ang 'View'.
From: Love ♡
- Sana man lang sinabihan ako ng maaga para hindi na ako nag effort na pumunta rito sa building niyo...
Wala na rin pala akong maaabutan.
-end-
To: Love ♡
- I'm sorry . Pagod na kasi ako ee .
From: Love
- Kaya nga. Sana man lang sinabihan mo ako...
-end-
I know kasalanan kong hindi ko man lang siya itinext, pero bakit parang galit na galit naman siya ngayon?
Dati ko naman nang ginagawa ito, pero never siyang nag text ng ganito sa akin.
To: Love ♡
- Sorry na nga . Bakit ka ba nagagalit ng ganiyan ?
-end-
Hindi ko siya magets. Tumayo ako at lumipat sa kama ko. Sumandal ako sa headboard, 'tsaka binasa ang reply niya.
From: Love ♡
- Sinong hindi magagalit ha? Eh nag mukha lang naman akong tanga rito mag-isa. Wala nang tao sa building niyo..
-end-
To: Love ♡
- Wala na palang tao ee . Ba't naghintay ka pa ?
-end-
From: Love ♡
- Malay ko ba kung nag cr ka lang? O baka naman si Ralph ang naghatid sa iyo kaya hindi mo ako ininform agad ha ??
-end-
Hindi makapaniwalang natawa ako sa text niya. Seriously? Anong nangyari sa utak ng isang ito?
To: Love ♡
- I think , we need space
-end-
This time, hindi ko na siya hinintay magreply at i-binlocked muna ang number niya. Pagkatapos ay itinaob ko ang phone ko sa side table.
Napabuntong hininga ako kasabay ng pagsandal ko sa headboard ng kama.
Napatulala ako sa pinto ng kwarto ko.
What's with him?
Kasagsagan ng pag d-drama ko nang mag vibrate ang phone ko. Kinuha ko ito at pinindot ang 'view'.
From: Jake
- Hi L3x! How are you? Musta kayo jan?
-end-
Natawa ako sa format ng pagtext niya sa pangalan ko.
To: Jake
- Seriously , Jake ? Number 3 sa Lex ? Hahaha . Anyways , we're doing fine here .
-end-
Namiss ko ang isang ito.
From: Jake
- Hahaha Namali ng pindot. Really? You all doing fine? How 'bout you?
-end-
Nagtitipa pa lang sana ako ng ir-reply sa kaniya, nang bigla siyang tumawag.
I answered it.
[So what's up Lexi]?
"Sup".
[I know you're not okay].
"How did you know"?
[Kia told me. Nagkausap kami nung nakaraan. So? Chika mo na iyan].
Natawa naman ako sa sinabi niya. "Ralph, is that you"? I giggled na hindi nagtagal ay naging buntong hininga.
Seriously, Alexa?
[Miss mo]?
"Syempre".
[So, what stops you from talking to him? Is it Aaron]?
"Umm".
[Nagkakaganiyan ka lang naman, kasi nagugulo ang feelings mo dahil nag tapat sa iyo si Ralph at iniiwasan ka niya. That's normal. In fact, friendship niyo lang naman ni Ralph ang iniisip mo]. Ilang minuto kaming binalot ng katahimikan bago siya muling nagsalita. [Just follow what your heart says, Lexi. We're just here for you].
And we said our goodbyes before he ended the call.
Halos kalahating oras rin akong nagmuni-muni. Kung kanina, naguguluhan pa ako sa kung anong dapat kong gawin, this time, buo na ang desisyon ko.
Muli ko ulit kinuha ang phone ko at nagtipa roon ng message para kay Jake.
To: Jake
- I have already made up my mind .
I'm going back to the US ...
-end-
-TO BE CONTINUED-