OBSESSION ENTRY # 15
Anong nangyari? Anong g-ginawa ko? o tamang sabihing g-ginawa ko ba talaga iyon? walang kalakas lakas kong iniangat mula sa aking harapan ang aking kaliwang kamay kung saan my benda ang aking palapulsuhan.. kahit ilang ulit kong ipikit at imulat ang aking mga mata talagang nandoon ang ebidensyang tinangka kong kitilin ang aking buhay.. Alam kong oras na maghilom ang sugat na aking ginawa.. mananatiling paalala sa akin ang peklat na mamarka doon.. H-Hindi ko akalain na aabot sa ganito ang galit na aking nararamdaman kay Xander.. at ang b-batang n-nasa aking sinapupunan.. a-anong nangyari? a-anong k-katangahan ang aking ginawa?!! W-wala.. walang kasalanan ang a-anak namin.. wala..
a-anong ginawa ko?
anong nangyari?
Paulit ulit kong tanong sa aking isipan.. sa nanginginig kong mga kamay.. dahan dahan kong ipinatong iyon sa aking pipis na tiyan.. did I killed it? gooooooddddd!! hindi ko sinasadya.. hindi ko intensyon.. masyado akong .. masyado akong nagpadala sa aking nararamdaman.. h-hinding hindi ko mapapatawad ang aking sarili kung may nangyaring masama sa aking anak.. w-wala siyang kasalanan.. hindi siya d-dapat m-madamay.. .. Ipinikit ko ng mariin ang aking mata, dahil baka sakaling kapag iminulat ko ulit iyon.. magigising ako na panaginip lang ang lahat... naramdaman kong may mainit na likidong tumutulo sa aking mga mata.. hinawakan ko iyon gamit ang aking dalawang kamay.. luha.. iyon ay mga luha.. umiiyak ako... sa nakalipas na dalawang buwan simula ng insidente sa pagitan namin ni Xander sa ospital.. ngayon lang ako.. ulit.. umiyak.. kasabay ng mga luhang iyon ang aking mahinang pagtangis.. masama na ba akong tao? w-wala na rin akong ipinagkaiba sa kanya? m-mas m-malala pa ang aking g-ginawa... Kailangan kong malaman kung buhay ba o------------------------------------------ humagulgol na ako ng iyak.. bawat patak ng aking luha, bawat hinga ko ng malalim.. bawat hikbi ko.. pakiramdam ko sinasakal ako dahil nakokonsensya ako.. si Lean.. alam ko.. alam kong pinag alala ko na naman siya.. alam kong siya yun.. siya yung naririnig kong sumisigaw ng paulit ulit.. saying I need to fight back.. I need to keep breathing... siya yung may hawak sa aking kamay... alam kong.. sobra sobra na ang pananakit ko sa kanya.. papaano ko siya haharapin?... niyakap ko ng mahigpit ang aking sarili .... gusto kong sumigaw.. gusto kong magmura.. gusto kong magwala.. dahil pakiramdam ko.. lahat ng sama ng loob ko noong dalawang buwan.. ngayon lang.. ngayon lang gustong kumawala sa aking dibdib..
Bago pa ako makahuma... may mga braso ng yumakap sa akin ng mahigpit.. hindi ko na kailangang alamin kung sino iyon dahil pamilyar na pamilyar sa akin ang kanyang amoy.. it felt home.. its Lean... he was hugging me tight na parang gusto niyang siguruhin na ako ang nasa kanyang harapan.. na ako ay buhay.. I bury my face on his neck.. and cried hard... " L-Lean, m-my b-baby... I-im p-pregnant.. a-anong? d-did I k-kil-----------------------
" ssshhhhhh... Jas.. okay lang ang baby mo.. walang nangyaring masama and thank god for that miracle.. you stop breathing for second.. h-hindi ka na humihinga.. a-and I-i thought I lose you.. I thought... shit!!! DONT YOU EVER DO THAT TO ME AGAIN.. h-hindi ko kaya k-kung m-mawawala ka.." he said in a strangled voice in my ear, mas lalo niya akong niyakap ng mahigpit, hinayaan ko lang siya dahil alam kong kailangan niya ang pagkakataon na ito.. nakahinga ako ng maluwag, buhay ang baby ko.. buhay siya.. at tama si Lean.. isa yung milagro... paulit ulit akong nagpapasalamat sa diyos sa aking isipan.. dahil hindi niya ako pinabayaan..
"I-Im s-sorry.. Im sorry.. Im sorry.. Lean.. I dont know what Im doing that time.. I just want to numb the pain.. I just want to escape.. to end everything.. gusto kong makalimot.. gusto kong alisin sa aking isipan ang mga nangyari, pero hindi ko magawa.. dahil sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata.. nasa tabi ko lang siya.. pakiramdam ko.. inari na niya ang lahat.. pakiramdam ko.. kahit anong gawin ko.. hinding hindi na ako makakatakas sa anino niya.. and when I discovered that I am bearing his child.. I lost it.. pero pinagsisisihan kong ginawa ko iyon.. dahil wala naman kasalanan ang batang nasa aking sinapupunan.. kahit pa nga bunga lang siya ng panghahalay sa akin ng iyong kapatid.. i-isa pa rin siyang biyaya.. at kahit pagbali baliktarin ko man ang mundo.. anak ko .. anak ko ang batang i-ito.." habang sinasabi ko ang mga salitang iyon.. hinihimas ko ang aking pipis na tiyan na para bang sa paraan na iyon maipaparamdam ko sa aking anak na nagsisisi ako, na humihingi ako ng tawad sa kapusukan na aking ginawa.. I hate his father... I really hate him.. hindi ko alam kung kaya ko pa.. kung kaya po siyang harapin ngayon.. kung kaya ko pa siyang patawarin sa lahat ng kasalanan na kanyang ginawa...
" You know how much I love you Jas.. your my everything and I can do anything just for you.. Run away with me .. give me a chance to show you how much I am better than my brother.. I know hindi ko dapat sinasabi sayo ito dahil sa mga nangyari sayo.. pero.. I realized when I saw you there lying in the bathroom full of blood, your eyes was closed and you were breathing very slow.. that I cant afford to lose you.. Ilang beses kong sinabi sa aking sarili na maghihintay ako.. hanggang sa mapansin mo ako.. hanggang sa ready ka na.. pero naisip ko noon.. huli na ako.. ----------------------------------------------- kitang kita ko ang paghihirap sa kanyang mga mata.. his voice was full pain and agony.. tumigil siya sa pagsasalita at huminga ng malalim bago ulit siya tumingin sa aking mga mata.. namumula iyon at nagtutubig.. and then suddenly.. pumapatak na ang kanyang mga luha... he loves me.. he loves me every much.. at alam kong pinahirapan ko siya noong mga nakaraang buwan.. nasaktan ko siya...at mas masasaktan ko siya kung mananatili ako sa kanyang tabi...
"Huling huli na ako lalo na ng tumigil ang pagtibok ng puso mo.. your dead.. for second.. tinatawag ko ang pangalan mo ng paulit ulit.. I was holding your hand.. and telling you to keep breathing.. hindi ko alam kung ano ng nangyari.. and then all of a sudden.. humihinga ka ulit.. and that minute.. I made a promised na hindi na kita pwedeng pakawalan.. na oras na magising ka.. I made sure you know kung ano ang tunay kong nararamdaman sayo.. paiibigin kita, araw araw.. liligawan kita basta maging akin ka lang.. kasama ng magiging anak mo.. niyo ni Kuya..." habang sinasabi niya iyon nakatingin siya sa aking mga mata.. he's touching my cheeks gently, wiping and drying my tears.. hindi ko alam ang sasabihin ko, ang dapat kong isagot.. dahil honestly, kung ako ang tatanungin.. I need a time alone for myself.. I need a time alone to heal.. dahil kapag kasama ko siya. . . mas lalo akong hindi makakalimot dahil ipinapaalala niya sa akin ang kanyang kapatid.. at isa pa ayokong dumepende sa kanya habang buhay.. its unfair for him.. I love him.. this man infront me was everything a woman can ask for.. for a brother.. kahit anong gawin ko, pilit kong mahalin siya talagang hindi na hihigit pa doon ang nararamdaman ko.. napakaswerte ko sa kanya..pero hindi tamang gamitin ko siya para lang makalimot ako.. Its unfair on our both part.. unfair for me.. for him.. and X-Xander... dahil kahit anong gawin ko.. kahit ayaw ko.. siya pa rin ang ama ng aking dinadala... kahit galit na galit ako sa kanya.. may karapatan pa rin siya sa aming magiging a-anak..
Maybe for now.. hindi ko pa masasabi sa kanya.. dahil kung ako ang tatanungin hindi ko siya kayang makita.. hindi.. hindi pa.. hanggat hindi ko pa naaayos ang aking sarili.. hindi ko ipagdadamot sa kanya ang magiging anak namin.. pero sa ngayon.. AKO MUNA.. AKO MUNA ANG BAHALA SA AMING ANAK.. kapag ready na ako.. saka ko sasabihin sa kanya.. pero ngayon.. I AM LOST.. I am angry.. my mind is a mess.. hindi ko pa siya kayang patawarin.. hindi pa.. panahon na lang ang makakapag sabi kung kailan.. siguro nga.. marami akong sinabi na masasakit na salita sa kanya.. nasaktan ko din siya.. pero mas grabe ang ginawa niya sa akin.. sinabi ko sa kanyang ayaw kong magkaanak sa kanya noon kung siya rin lang ang magiging ama.. pero dahil iyon sa bugso ng aking damdamin.. Siguro ang pinakamagandang resulta sa mga nangyari sa amin.. ay ang batang ito na nasa aking sinapupunan.. ang baby na ito na aking magiging anak.. I cant changed the past.. but I can moved forward.. for the sake of my baby.. siya ang magiging simula ko.. paunti unti.. babangon ako.. alam kong magiging mahirap sa simula dahil gagawin ko iyong mag isa.. pero alam kong in time.. pag nakabalik ako dito.. maaayos na ako..
" I-Im s-sorry, Lean.. but I cant... Im sorry.. Im sorry... "
==================
" She lost the baby.."
" She lost the baby.."
" She lost the baby.."
Si Jas.. ang baby ko.. nawala silang pareho sa akin.. Ang sakit sakit.. ang sakit sakit ng aking nararamdaman.. hindi ako makahinga.. bakit kailangang mangyari ang lahat ng ito? Minahal ko lang naman siya? Minahal ko lang naman siya ng higit pa sa sarili ko? Bakit kailangang maging disaster ang lahat? I hurt her.. I lost her.. at hindi ko alam kung kaya ko pang bawiin ang lahat ng pagkakamaling ginawa ko sa kanya lalo na ngayon.. hindi ko alam kung may babalikan pa ako.. dahil sirang sira na ang lahat... pinunasan ko ang aking mga luha gamit ang aking kaliwang kamay..
Hindi ko alam kung paano ako nakalabas ng ospital.. kung papaano ako nakasakay ng aking sasakyan.. nagmamaneho ako pero walang tigil ang aking mga luha.. nanlalabo ang aking paningin pero wala akong pakialam.. patuloy lang ako sa pagmamaneho.. pabilis ng pabilis ang aking sasakyan... galit na galit ako.. sa aking sarili.. kung anuman ang mangyari sa akin ngayon.. wala na akong pakialam.. tinapakan ko ang silinyador ng aking sasakyan.. mas lalong naging blur ang aking paligid... kung sakali bang mawawala ako sa mundo.. maaalala kaya ako ni Jas? iiyak kaya siya? mapapatawad na niya kaya ako? kung sakali bang sadyain kong ibangga ang aking sasakyan ngayon.. mawawala kaya ang galit niya.. pupuntahan niya ako... dadalawin sa ospital? magmamakaawa kaya siya.. hahawakan kaya niya ang aking kamay at sasabihin sa akin na pilitin kong mabuhay.. para sa kanya? nakakatawa.. ang baba na ng tingin ko sa aking sarili.. Ako si Alexander.. kilalang business man.. kilalang matapang.. walang inuurungan.. walang inaatrasan.. pero pagdating kay Jas.. walang wala ako.. lumuluhod ako.. nagmamakaawa sa kanya.. begging for her forgiveness.. kneeling infront of her.. pero kulang pa rin.. bakit kulang pa rin?
ring.....ring...ring...
ring.....ring...ring...
ring.....ring...ring...
Napangiti ako ng mapait ng makita ko kung sino ang tumatawag sa aking cellphone na nasa dashboard.. ng abutin ko iyon.. its Lean..
ring.....ring...ring...
ring.....ring...ring...
ring.....ring...ring...
Sasagutin ko ba o Hindi? Pero ang tanong para saan pa? ipapamukha naman niya sa akin kung gaano ako kawalang kwentang tao.. kung gaano ako kasama.. at higit sa lahat.. ipapamukha na naman niya sa akin na kahit anong mangyari.. sa aming dalawa.. siya ang laging pinipili ni Jas.. siya na naman ang panalo.. hinayaan kong tumunog iyon ng tumunog..
ring.....ring...ring...
ring.....ring...ring...
Nang hindi pa rin iyon tumitigil.. inihagis ko iyon ng buong lakas sa aking likuran.. wala akong pakialam kung masira iyon.. dahil mas masakit ang aking nararamdaman.. buong galit kong tinapakan ulit ang silinyador ng aking sasakyan.... pabilis ng pabilis ang aking andar.. kung anuman ang mangyari sa akin.. bahala na ang diyos.. dahil.. simula ng iwan ako ni Jas.. patay na rin naman ako.. Nakita ko ang isang dilaw na sasakyan sa aking likuran.. lalagpasan niya ako.. pero imbis na magbigay.. sinabayan ko siya.. magkatapat na kami ngayon... bumubusina siya sa akin pero mistula akong bingi.. huli na ng malaman ko kung bakit.. dahil may kasalubong pala kaming trailer truck.. at dahil naokupa ko ang ikalawang lane ng kalsada.. sa akin ang magiging impact noon..
I closed my eyes.. palakas ng palakas ang tibok ng aking puso..
Gusto kong maramdaman ang sakit...
kung ano ang naramdaman ni Jas ng gawin niya iyon..
I want to escape too..
I want to numb the pain...
maybe tama siya..
mas mabuti pang mawala na ako ng tuluyan..
para hindi ko na siya masaktan...
beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeepppppppppppppppp---------
beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeepppppppppppppppppp-------
When I opened my eyes.. isang nakakasilaw na liwanag ang aking nakita.. na nagmumula sa trailer truck.. nakatigil ito.. pero ako.. tuloy tuloy ang aking mabilis na pag andar.. papalapit doon.. hindi ako tumigil.. tuluy tuloy.... the last thing I remember ay ang nakakangilong pagtama ng aking sasakyan.. ang tunog na nakakabinging bakal sa bakal.. ang pagkabasag ng mga salamin... ang pag angat ng aking sasakyan dahil sa malakas na impact na iyon.. ang pagtama ng aking ulo sa isang matigas na bagay.. puro pula ang aking nakikita..
dugo..
dugo..
so ganito pala ang pakiramdam...
ganito pala ang pakiramdam ng maging malaya..
naiintindihan ko na, kung bakit niya iyon.. ginawa..
" J-Jas... "
that's the last thing I said.. bago ako tuluyang mawalan ng malay...
=======================
see attached picture of Lean----------------------> Ian Somerhalder is Lean guys!!