"Λαχταρώ έναν κόσμο, όπου οι άντρες και οι γυναίκες θα 'ναι σιωπηλοί σαν τα δέντρα (γιατί, αλίμονο, στον κόσμο μας μιλούμε τόσο πολύ, που το πράγμα έχει καταντήσει αφόρητο). Έναν κόσμο όπου οι ποταμοί – ανώνυμοι, άγνωστοι, ελεύθεροι από κάθε μυθολογία – θα σε κουβαλούν από μέρος σε μέρος και θα σε φέρνουν σ' επαφή μ' άλλους ανθρώπους και θα σε βοηθούν να γνωρίσεις την αρχιτεκτονική, τη θρησκεία, τα φυτά και τα ζώα διάφορων τόπων. Ποθώ μεγάλους κι αδάμαστους ποταμούς, χωρίς βάρκες και πλοία, ποταμούς που μέσα τους θα πνίγονται τα ανθρώπινα όντα, βουλιάζοντας όχι πια στο μύθο, την παράδοση, τα βιβλία και τη σκόνη του παρελθόντος, αλλά στο χρόνο, στο διάστημα και στην ιστορία."
Τροπικός του Καρκίνου, Χένρι Μίλλερ
Το ερωτικό τριήμερο για τους δυο μελλοντικούς κρυφούς εραστές είχε μόλις ξεκινήσει. Είχαν κάνει ήδη ένα μικρό διάλειμμα από την πρώτη και έντονη σεξουαλική επαφή που είχαν. Ακολούθησαν φυσικά και άλλες στον καναπέ, στο ίδιο μοτίβο...
Ο Jonathan αυτή τη φορά φορούσε την ρόμπα του και η Sophie ήταν πάνω στα πόδια του. Η Sophie χαμογελούσε πονηρά και τον κοιτούσε έντονα στα μάτια.
-Θα κάτσεις καλά μικρή;
-Όχι όχι όχι, είπε εκείνη και σηκώθηκε γυμνή με τα χέρια της δεμένα.
-Κάτσε κάτω μικρό νυμφίδιο !
-Σιγά μην είμαι και νυμφίτσα ! Έλα να με πιάσεις Jonathan ! είπε εκείνη και του έβγαλε την γλώσσα έξω
Ο Jonathan σηκώθηκε από τον καναπέ και την κοίταξε άγρια, εκείνη έκανε μερικά βήματα πίσω και εκείνος πλησίασε κοντά της και την τράβηξε από τον αγκόνα.
-Θα κάνεις ότι σου λέω, αλλιώς θα υπάρχουν κυρώσεις!
-Θα με βάλεις τιμωρία;; είπε εκείνη
-Θα στις βρέξω άσχημα ! είπε εκείνος και την κοίταξε σοβαρά και έντονα μέσα στα μάτια
-Δεν φοβάμαι ... είπε εκείνη
Εκείνος την άρπαξε από τον αγκώνα και την έριξε στον καναπέ. Εκείνη σηκώθηκε και έτρεξε προς το χολ, ανεβαίνοντας προς τις σκάλες. Στο πικ απ έπαιζε έναν δίσκος με χαλαρή τζαζ μουσική. Εκείνη ολόγυμνη με τα χέρια δεμένα, με έναν όμορφο περιποιημένο φιόγκο. Εκείνη αναζητούσε το υπνοδωμάτιο. Μπήκε μέσα σε ένα τυχαίο δωμάτιο και είδε πως ήταν ένα γραφείο, με μια μεγάλη βιβλιοθήκη γεμάτη παλιά βιβλία, ένα ξύλινο μεγάλο και βαρύ γραφείο , δυο καναπέδες δερμάτινους μπορντώ και ένα παράθυρο με θέα την πόλη. Εκείνη στάθηκε στο παράθυρο και κοίταξε την θέα άφωνη. Μπορούσε να δει τα πάντα... όλη την πόλη.
Ο Jonathan ανέβηκε τις σκάλες και είδε την Sophie να κοιτάζει την θέα. Εκείνη γύρησε και τον κοίταξε.
-Γιατί δεν με έφερες εδώ; είπε εκείνη
-Εδώ είναι το γραφείο...
-Και τι ... δεν θα με πηδήξεις στο γραφείο, είμαστε καθηγητής και φοιτήτρια... και χμμ.. έχει πολύ ωραία θέα εδώ...
-Με παράκουσες... είπε εκείνος με σοβαρό ύφος
-Δεν είναι και η πρώτη φορά... είπε εκείνη
Εκείνος πλησίασε προς το μέρος της. Την άρπαξε από τα μαλλιά και την κόλλησε στο τζάμι. Έλυσε την κορδέλα από τα χέρια της, πήρε τα χέρια της και τα έδεσε πίσω από την πλάτη της. Την άρπαξε από τα μαλλιά και με το άλλο του χέρι τύληξε τον λαιμό της.
-Δεν θα με ξανα παρακούσεις... είπε μέσα από τα δόντια του
Έβγαλε από την τσέπη της ρόμπας του ένα προφυλακτικό. Έλυσε την ρόμπα του και την πέταξε στο πάτωμα. Φόρεσε το προφυλακτικό. Έβαλε το πέος του μέσα της και κόλλησε το κορμί του στο δικό της. Άρπαξε τα μαλλιά της με το ένα χέρι και με το άλλο της χαστούκιζε στα οπίσθια καθώς εισέβαλε μέσα της.
Το γυμνό της στήθος ήταν κολλημένο στο τζάμι. Η πλάτη της είχε κυρτώσει, και με δυσκολία στεκόταν σε ισορροπία. Ο Jonathan είχε αρπάξει τα μαλλιά της και το χέρι του έσφυγκε τον λαιμό της. Τα μάτια της ήταν στραμμένα στο τζάμι, στο οποίο έβλεπε την αντακλαση του Jonathan , που το πρόσωπο του είχε μια άγρια έκφραση. Φλεβες διαγράφονταν στο πρόσωπό του ενώ ζεστός ιδρώτας τον περιέλουζε.
-Θέλω να σε κοιτάζω στα μάτια... είπε εκείνη λαχανιασμένη
Εκείνος σταμάτησε απότομα. Βγήκε από μέσα της. Πέταξε όλα τα αντικείμενα από το γραφείο στο πάτωμα. Της έλυσε τα χέρια. Την ξάπλωσε στο γραφείο. Το δέρμα της ανατρύχιασε όταν ήρθε σε επαφή με την ξύλινη επιφάνεια. Άρπαξε τους καρπους της και τα χέρια της βρίσκονταν πάνω από το κεφάλι της. Μπήκε μέσα της απότομα και έβαλε το άλλο του χέρι ανάμεσα στον λαιμό της. Εισέβαλε μέσα της γρήγορα και έντονα. Το χέρι του έσφυγκε τον λαιμό της και το πρόσωπο της είχε κοκκινήσει. Η αναπνοή της δυσκολευόταν όσο εκείνος εισέβαλε μέσα της απότομα και γρήγορα. Εκείνη δάκρυσε, δεν μπορούσε να εκφράσει τον οργασμό της παρά μόνο με την πνηγμένη αναπνοή της. Όταν τελείωσε εκείνος συνέχισε να είναι μέσα της τελειώνοντας και καταρρέοντας.
Εκείνη βαριανάσσενε και είχε ιδρώσει. Όπως και εκείνος.
Η Sophie Alekan και ο Jonathan Pine ήταν κλεισμένοι στην περίφημη βίλα των οργίων. Δεν κοιμήθηκαν εκείνο το βράδυ. Η Sophie ήταν δεμένη με την μεταξωτή κορδέλα, ενώ ο Jonathan την χάιδευε με τις άκρες των δακτύλων του κοιτώντας την στα μάτια τρυφερά. Τα μάτια του γυάλισαν καθώς χάιδευε το στήθος της και το κατάλευκο δέρμα της.
-Jonathan... είπε εκείνη
-Ναι Sophie.. είπε εκείνος και την κοίταξε μες τα μάτια
-Δεν είσαι κακός τελικά...
Εκείνος δεν της απάντησε κάτι. Απλά συνέχισε να την κοιτάζει αμίλητος.
-Πείνασα κάπως... δεν έχω κάνει τόσες φορές συνεχώμενα σεξ...
-Μάλλον δεν θα αντέξεις... και πολύ... είπε εκείνος
Το όπιο είχε μια ουσία με διεργετικές ιδιώτητες έτσι ο Jonathan δεν έχανε ποτέ την όρεξη του για σεξ.
-Πήγαινε στην κουζίνα.. όλο και κάτι θα έχει... μάλλον ... είπε εκείνος και σηκώθηκε
Εκείνη κοίταζε την φωτιά. Τα συναισθήματα του Jonathan μέσα από τις εκφράσεις του, ήταν σκοτσέζικο ντουζ για την Sophie η οποία απόλαμβανε κάθε στιγμή ηδονής μαζί του. Φόρεσε το κιμονό της και άναψε ένα τσιγάρο. Ο Jonathan είχε απομακρυνθεί για σχεδόν 15 λεπτά, ενώ ο δίσκος συνέχιζε να παίζει μουσική.
Ο Jonathan επέστρεψε με ένα ξύλινο πιάτο που είχε διάφορα τυριά και δυο μικρά βαζάκια με μέλι στο ένα και στο άλλο κόκκινη πικάντικη σάλτσα. Εκείνη σηκώθηκε
-Θα φέρω κρασί...
-Κάθισε ... θα φέρω εγώ... είπε εκείνος και την κοίταξε τρυφερά.
Εκείνη ένιωσε την καρδιά της να λιώνει σαν κερί .
Εκείνος κρατούσε στο ένα χέρι περίτεχνα διάφανα κρυστάλλινα ποτήρια και στο άλλο το μπουκάλι κρασί.
Έκατσε δίπλα της και άνοιξε το μπουκάλι κρασί κοιτάζωντάς την στα μάτια. Έβαλε στα ποτήρια και έφαγαν σιωπηλοί.
Μετά το τσίμπημα εκείνη ξάπλωσε στα πόδια του και αποκοιμήθηκε. Ενώ εκείνος της χάιδευε τα μαλλιά.
2 κεφάλαια έμειναν.....