"Ο Ασημάκης Δέλβενης κ. Χατζηγιώργο....! για προσπαθείστε λίγο...." έκανε εκείνος με φωνή από το παρελθόν.
Ο Καθηγητής προσπαθούσε να τραυλίσει κάτι χωρίς επιτυχία. Ο άλλος σηκώθηκε κάνοντας μικρά βήματα μπροστά του.
"Ασημάκης Δέλβενης. Φθινόπωρο, στα 18 του χρόνια. Φτωχόπαιδο από μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, πάλευε με τους γονείς του χρόνια να καταθέσει τα όνειρά του σε ένα Πανεπιστήμιο και ο αγώνας του τον έφερε πρωτοετή φοιτητή στη Σχολή σας. Στη Σχολή που διοικείτε κ. Χατζηγιώργο...! Πριν δύο ολάκερα χρόνια έτσι; Οι γονείς του έκαναν τη ζωή τους κόλαση, ξεπουλήθηκαν για να τον εμπιστευτούν στην εκπαιδευτική κοινότητα της πόλης σας, στα χέρια σας κ. Καθηγητά, των υφισταμένων σας, των λειτουργών σας, που εσείς εποπτεύατε. Τον εμπιστεύτηκαν στα χέρια της καθώς πρέπει κοινωνία της πόλης σας, της ...ηθικής, της άμεμπτης... της ...φιλοΧρίστου"
Άξαφνα έσκυψε από πάνω του απειλητικά με τη φωνή του να σπάει από συγκίνηση
"Και ο Ασημάκης Δέλβενης βρέθηκε νεκρός, σαπισμένος στα χωράφια, φαγωμένος από τα όρνια, κυνηγημένος από τα απάνθρωπα μαρτύρια κάποιων ....ευγενών συμφοιτητών του, σπουδαστών σας κ. Καθηγητά, γνωστών και ονομαστών οικογενειών..."
"Τι ζητάτε από εμένα δυό χρόνια μετά κύριε" ψέλλισε ο Χατζηγιώργος. "Η Υπόθεση αυτή μας ταλαιπώρησε όλους, μας τσάκισε, και φυσικά κρίθηκε και από τη δικαιοσύνη, τι άλλο θέλετε, τι παριστάνετε ;"
"Σας τσάκισε ε ; τόσο ώστε να πάρει το Πανεπιστήμιό σας μια χορηγία που θα τη ζήλευαν ακόμα και Αμερικάνικα κολέγια από την εταιρεία στην οποία βασικός μέτοχος είναι ο αξιότιμος Βουλευτής και τέως Υπουργός κ. Ανδρογέρακας.....! έτσι ; μια χορηγία που εκταμιεύτηκε στη σχολή σας κ. Χατζηγιώργο, ως δια μαγείας, μόλις η υπόθεση κακοποίησης του Δέλβενη βγήκε στο φως εδώ από τις εκκλήσεις των γονιών του και της κοπέλας του ναι ; τόσο σας τσάκισε ;"
"Μα τότε ο Δέλβενης ήταν ζωντανός...... τι σχέση έχουν αυτά που μου λέτε, είστε τρελός ;"
"Ο Δέλβενης ήταν ζωντανός ναι στο σώμα αλλά ήδη πεθαμένος στην ψυχή, δολοφονημένος από την εκλεκτή παρέα των σπουδαστών σας και προστατευόμενων του εκλεκτού Βουλευτού σας και χορηγού σας"
"Που τα ξέρετε όλα αυτά, τι ξεστομίζετε ;" αντέκρουσε ο καθηγητής παγωμένος πια.
"Όσο για τη ....δικαιοσύνη... ναι... τη δικαιοσύνη των ...αρχόντων, η υπόθεση δεν έφτασε καν σε ακροατήριο....! δεν στοιχειοθετήθηκε κατηγορία....! έγιναν ανακρίσεις σαν ξέσπασε ο θόρυβος στα ΜΜΕ, αλλά οι ανακρίσεις δεν οδήγησαν πουθενά κ. Καθηγητά....!"
"Μα ....... δεν υπήρχε αυτουργία που να φτάσει ; ποιος να κατηγορηθεί...."
Ο Άλλος αγρίεψε.... χτύπησε το χέρι του στο γραφείο.
"Τα ήξερες όλα καθηγητά Χατζηγιώργο....!"
"Όχι...."
"Πάψε! τα ήξερες όλα, χαρτί και καλαμάρι. Όλοι σας.....! η γνωστή παρέα με τους άντρακλες.....! τους επιβήτορες....! τους γαμιάδες....! κάποιοι καθηγητές σου, κάποια άλλα παιδιά, άνθρωποι της εστίας, τα ξέρατε πολλοί.....! και όχι μόνο ήξερες αλλά άκουσες κιόλας....!"
"Είσαι άρρωστος.....δεν ξέρεις τι λες"
"Άκουσες Χατζηγιώργο....! τότε που σε φώναξε ο υπεύθυνος σίτισης της σχολής στις αποθήκες. Τότε που κατεβήκατε δυό σας και άκουσες τα μαρτύρια. Να τον καψωνάρουν, να τον προπηλακίζουν, να τον ξεφτιλίζουν, άκουσες τα παρακάλια του....! άκουσες τις κραυγές του, τις παρακλήσεις του, τα δάκρυά του, όλα.....!"
Ο Καθηγητής άρχισε να χάνει πλέον τον κόσμο γύρω του.
"Πως τα ξέρεις αυτά ; ποιος ; ...... τι ;"
"Και τότε είπες στο δικό σου να κλείσει το στόμα του με το σκεπτικό μην γίνει θόρυβος....! ότι θα το τακτοποιούσες προσωπικά. Και σαν οι δικοί του σε επισκέφτηκαν εδώ μέσα τους είπες να μην δώσουν συνέχεια, ότι έχει υπερεκτιμηθεί το γεγονός, ότι ο γιος τους είναι ....κάπως ....ευαίσθητος.... άλλωστε έτσι δεν τον αποκάλεσες καθηγητά Χατζηγιώργο στον Βουλευτή φίλο σου ; και εκείνος τι σου αποκρίθηκε ; αυτή η κρυφή αδελφή θα μας δημιουργήσει προβλήματα....! και δεν είναι προς το συμφέρον της σχολής".
"Ψέμματα.....! ψέμματα.....!" ξέσπασε ο Καθηγητής καθώς σηκώθηκε όρθιος. "Πως μπορείς.... πως ξέρεις....."
Ο Άλλος τον κοίταξε με αηδία.
"ψέμματα...... και αυτά εδώ είναι ψέμματα ;"
Έβγαλε από το σακάκι του έναν δίσκο DVD. "Βάλτο στον Υπολογιστή σου.....! δες τα βίντεο που τράβηξαν οι ...εκλεκτοί σου αριστούχοι και μεθαυριανά στελέχη... δες τα ντε....! δες τα κατορθώματά τους....! την αντριοσύνη τους..."
"Εβαλε το dvd στον Η/Υ. Τα δευτερόλεπτα που πέρασαν μέχρι να τρέξει το περιεχόμενο έκαναν τα χέρια του να τρέμουν. Οι πρώτες εικόνες που αντίκρισε τον έκαναν να πατήσει το stop σε απόγνωση.
"Που τα βρήκες ;" τον ρώτησε μούσκεμα στον ιδρώτα.
"Φροντίσατε να τα εξαφανίσετε έτσι ; με επιμέλεια, με παρεμβάσεις άνωθεν, με απειλές για κλειστά στόματα και δίκες, όλη η εκλεκτή σας παρέα του καθώς πρέπει κόσμου σας. Του κόσμου της σιωπής και της υποταγής".
"Ποιος σε έστειλε εδώ ; οι δικοί του ;" ρώτησε με αγωνία ο καθηγητής.
Ο Άλλος χαμογέλασε ειρωνικά.
"Οι δικοί του εδώ και χρόνια είναι κομμάτια. Πούλησαν τα χωράφια τους και το βιος τους σε δικηγόρους μπας και μαζέψουν στοιχεία για να στοιχειοθετηθεί κατηγορία μήπως και δικαιωθεί το παιδί τους στο δικαστήριο αλλά βλέπεις.... Όχι κ. Καθηγητά δεν με έστειλαν οι δικοί του αν αυτό είναι το θέμα σου..."
"Τότε.....ποιος"
"Αυτό είναι το θέμα σου ;"
Ο Καθηγητής κάτωχρος πια, φοβισμένος, σηκώθηκε και στάθηκε στο πλάι του γραφείου του προς το παράθυρο.
"Έκανα ότι μπορούσα.... ναι, έμαθα, αλλά.... θεώρησα ότι το γεγονός πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις από ότι ήταν, μετά.... ήρθαν οι γονείς του, δεν μου ονόμασαν την παρέα που τον ενοχλούσε, δεν ήξεραν, προσπάθησα να τους ησυχάσω, κάλεσα τον Δέλβενη, προσπάθησα να τον ενισχύσω ψυχολογικά, να διακωμωδήσω τα ..καψόνια, του έλεγα να μη δίνει παραπάνω σημασία. Ύστερα ... ήρθαν τα γεγονότα, η εξαφάνιση του παιδιού, κάποιοι άρχισαν αόριστα να μιλάνε για συγκεκριμένα πρόσωπα, φοβήθηκα, άρχισαν τα τηλέφωνα, οι πιέσεις, το τέλος...." εκεί κάπως λύγισε.
Ο Άλλος σηκώθηκε πηγαίνοντας δίπλα του. Τα βλέμματά τους απλώθηκαν παράλληλα πέρα στον ορίζοντα από το παράθυρο, έξω στο σκοτάδι με τα θολά φώτα.
"Έγινες εκπαιδευτικός κ. Χατζηγιώργο, καθηγητής Πανεπιστημίου. Έγινες παιδαγωγός, ανέβηκες τα σκαλιά της πυραμίδας, έγινες πρύτανης και υπεύθυνος της σχολής σου. Σμίλευες με τη διοίκησή σου νεανικές ψυχές και όνειρα. Εκατοντάδες οικογένειες σου εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους στον κόσμο της γνώσης. Και εσύ..... εσύ έγινες έμπορος....! έμπορος φήμης, κοινωνικού κύκλου, κοσμοπολιτισμού. Δέθηκες με τους άρχοντες, εξαγοράστηκες, έτσι κέρδισες τη θέση του πρύτανη. Ξεφτίλισες το ρόλο σου, έκανες τη σχολή σου φυτώριο δεσμοφυλάκων που μήτε στα πιο υπανάπτυκτα στρατόπεδα δεν τα συναντάς. Γαλουχούσες φίδια στο στρώμα σου, τους έδωσες τη δύναμη και την ασυλία να κομματιάσουν ένα παιδί..." μετακινήθηκε από το παράθυρο απέναντί του συνεχίζοντας
"Και δεν έφτανε αυτό. Σαν βρήκανε το παιδί πάλι προσπάθησες να τα μπαλώσεις. Να τα σκεπάσεις.
"Όχι...." έκανε ο άλλος φοβισμένος.
"Πάψε.....! πάψε κάθαρμα..."
Τον κοίταξε μαλακώνοντας τον τόνο της φωνής του χωρίς όμως αυτή να χάσει ίχνος από τη μεταλλική της σκληρότητα.
"Έχεις παιδιά κ. Καθηγητά ;"
Ο άλλος ξαφνιάστηκε "Τι σχέση έχουν τα παιδιά μου με την υπόθεση ;, τι σε νοιάζει ;"
Γύρισε και τον κοίταξε με καρφωμένο βλέμμα.
"Ο μεγάλος γιος σου έφυγε πέρυσι για το Λουξεμβούργο είναι έτσι ;"
"Τι ανακατεύεις το παιδί μου με όλα αυτά ;"
"Το παιδί σου Χατζηγιώργο έφυγε στο Λουξεμβούργο πέρυσι το Φθινόπωρο, λίγο καιρό μετά τα γεγονότα με το θάνατο του Δέλβενη σωστά ;"
"Δεν σε καταλαβαίνω" έσκουξε ο καθηγητής.
"Στο Λουξεμβούργο το παληκάρι σου, καλά να είναι το παιδί, είναι υπεύθυνος εξωτερικών πωλήσεων στην INFOACTIVE SOLUTIONS SA, μια εταιρεία διεθνούς φήμης λογισμικής υποστήριξης συστημάτων πληροφορικής, τα λέω καλά ; καθηγητά ;"
Ο καθηγητής άλλαζε χρώματα....
"Η Εταιρεία που δουλεύει ο γιός σου αγαπητέ κόβει συνέχεια τιμολόγια με την ETERNAL MARKET SA στην Αθήνα. Έτσι ; της πουλάει λογισμική υποστήριξη σύμφωνα πάντα με τα τιμολόγια. Ποιος είναι βασικός μέτοχος στην ETERNAL MARKET Χατζηγιώργο ; και ποια εταιρεία είναι από τους εκλεκτούς χορηγούς στη σχολή σου ;"
Ο Καθηγητής σούρθηκε ως το γραφείο του λουσμένος στον ιδρώτα...
"Καταραμένε.....! που στο διάβολο βρέθηκες στο δρόμο μου ;" βόγκηξε ο Χατζηγιώργος.
Ο Άλλος πήγε απέναντί του από την έξω μεριά του γραφείο εκεί που ήταν η πολυθρόνα που καθόταν.
"Έτσι έκλεισε ο κύκλος κ. Καθηγητά. Ο κύκλος της εξαγοράς, της σιωπής. Και είσαστε όλοι μια χαρά. Ποια υπόθεση να πάει σε δίκη ; η ψυχολογική βία δεν θα στοιχειοθετούσε έγκλημα κατά της ζωής. Ο Δέλβενης αυτοκτόνησε, δεν δολοφονήθηκε κατά το νόμο. Το ότι κάποιοι τον πίεζαν ψυχολογικά σιγά μην οι δικηγόροι των εκλεκτών σου φοιτητών άφηναν να αποκτήσει έννοια αυτουργίας. Άντε το πολύ πολύ να έμπαινε κάποιας μορφής ηθική αυτουργία με τις γνωστές αποφάσεις"
Τα τελευταία του λόγια ήταν ήρεμα, μια παράξενη παγωνιά ήταν απλωμένη στο βλέμμα και στη κορμοστασιά του έτσι όπως έστεκε αντίκρυ στον καθισμένο Χατζηγιώργο.
"Τέλος πάντων τι θέλεις από μένα πες μου" μίλησε ο τελευταίος. "Αν θες χρήματα, αν θες κάτι πες μου, τι θες που να σε πάρει ο διάολος ;"
Ο Άλλος έκατσε ήρεμα στην πολυθρόνα του με το βλέμμα του πάντα στα δικά του.
"Όλα τακτοποιήθηκαν καθηγητά. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο ουσιαστικά. Ο Δέλβενης έγινε τροφή για τα αγρίμια του δάσους. Τα τελευταία του βήματα τον έσυραν μόνο, έρημο. Σε απόγνωση. Λες και ένας ολάκερος κόσμος φυλακίστηκε στις αίθουσες της εστίας, ένα σώμα και μια σκέψη, ένας κρατούμενος που περίμενε την ώρα και τη στιγμή που οι δεσμοφύλακές του, σαν κτηνώδεις ΕΣΑτζήδες, τους έκανε κέφι να ξεκινήσουν τα παιχνίδια τους μαζί του. Έφυγε, έφυγε έντρομος κείνο το απόγευμα. Έτσι..... γυμνός, με άδεια χέρια και παγωμένη ψυχή, με τα γέλια των θηρίων σου να του τρελαίνουν το μυαλό, με την ντροπή των κοριτσιών και το χλευασμό τους για τις αδυναμίες του. Και εκεί έπεσε στο γκρεμό, ελεύθερος, απαλλαγμένος. Άπλωσε τα μαύρα φτερά του μια για πάντα..."
Ο Χατζηγιώργος έκανε να ανάψει ένα τσιγάρο από το πακέτο του λαχανιασμένος.
"Είναι η ώρα να πάρεις το κόστος που σου αναλογεί καθηγητά Χατζηγιώργο" έκανε εκείνος με ένα ατσάλινο βλέμμα. Ο Καθηγητής τρέκλισε πίσω την καρέκλα του προσπαθώντας να σηκωθεί.
"Είναι η ώρα του δικού σου φόβου, του δικού σου τρόμου. Του δικού σου λογαριασμού".
Ο Χατζηγιώργος είδε το χέρι του να κινείται στο εσωτερικό του σακακιού. Το γκρι μεταλλικό πιστόλι άστραψε στα χέρια του.
"Τι πας να κάνεις...... στάσου..... δεν βγαίνει πουθενά έτσι σταμάτα....."
Ο Άλλος ανασηκώθηκε σημαδεύοντάς τον πια με την κάνη του όπλου του.
"Φοβάσαι ε ; τρέμεις.... (γέλασε καγχάζοντας), γιατί κ. Καθηγητά ; θυμήσου λίγο τον Δέλβενη ε ;"
Ο Καθηγητής έκανε προς τα πίσω με απλωμένα τα χέρια παρασύροντας πράματα στην υποχώρησή του ενώ τα μάτια του Άλλου μεταλλικά, παγωμένα, τον κάρφωναν στα μάτια.
"Σταμάτα, σε παρακαλώ, σε ικετεύω, θα κάνω ότι θέλεις, θα βγω να μιλήσω" εκλιπαρούτσε γονατιστός. Το γκρι μεταλλικό πιστόλι ευθυγραμμίστηκε ανάμεσα στα έντομα μάτια του.
"Να θυμάσαι το Φόβο κ. καθηγητά....! Να θυμάσαι τον τρόμο....! Να τον νιώθεις όταν δεν τον περιμένεις, να ξέρεις ότι αυτή θα είναι η τελευταία σου εικόνα στη θλιβερή ζωή σου"
Το χέρι του πάτησε την σκανδάλη και ένας απόλυτος κρότος σαν βροντή γέμισε μαύρο τα πάντα ολόγυρα. Ένα απίστευτο μαύρο του πιο απόλυτου σκοταδιού.
(Συνεχίζεται...)