Ιστορίες Noir

Μέρος του προβλήματος (Τελευταίο) 🔞

Τράβηξε την κουβέρτα νωχελικά από πάνω της. Φορούσε ένα εντελώς διάφανο νυχτικό, κάτω από το οποίο το κορμί με τα εσώρουχά της φάνταζε σαν οπτασία. Σηκώθηκε, έριξε πάνω της μια ζακέτα από δίπλα.

"Θα πιεις κάτι;" γύρισε και μου είπε ατάραχη. Με σκότωνε αυτό το ύφος.

"Ναι, το ρωτας;" απάντησα.

"Κάθισε Ηλία.." μου είπε. Γέμισε με ουίσκι μέχρι τη μέση δύο κρυστάλλινα ποτήρια. Μου προσέφερε το ένα. Με κοίταξε ίσια στα μάτια.

"Νιώθω την ταραχή σου μωρό μου. Κάτι άλλο περίμενες σε εκείνο το ραντεβού μας και κάτι διαφορετικό προέκυψε, τα λέω σωστά;"

Το στόμα μου είχε στεγνώσει εντελώς. Κάθε φορά που κατάπινα ένιωθα τον ουρανίσκο μου να με καίει. Προσπάθησα να δικαιολογηθώ. Ήμουν εντελώς ακάλυπτος, ένιωθα γυμνός να με μαστιγώνει αυτό το ξεμπρόστιασμα.

"Δάφνη πρέπει να σου εξηγήσω..."

"Δέχτηκες ότι σου είπε ο ...άντρας μου χωρίς δεύτερη σκέψη..."

"Δεν είναι έτσι, με εκβιάζανε, με το χειρότερο τρόπο..." τη διέκοψα.

Κάθισε απέναντί μου σε μια πολυθρόνα δίπλα στο κρεβάτι. Σταύρωσε τα πόδια της προκαλώντας με τη γύμνια της. Με κοίταζε στα μάτια με ένα βλέμμα που έκαιγε. Σαν φωτιά. Δεν μπορούσα να την κοιτάξω ίσια μπροστά. Η αθώα ρομαντική Δάφνη ήταν μπροστά μου μια ισοπεδωτική γυναίκα. Και το κακό ήταν ότι είχε όλα τα καλά χαρτιά στην κατοχή της.

"Όταν ήμουν νέα, έλεγα και εγώ τέτοια. Δεν το ήθελα... με παρέσυραν... ξέρεις. Τα γνωστά ας πούμε άλλοθι που προσπαθούμε να βρούμε σαν θέλουμε να δικαιολογήσουμε το ξεστράτισμά μας. Όμως λέμε ψέμματα..." μου είπε.

"Όχι!"

"Ξέρουμε πολύ καλά ότι το γουστάραμε όλο αυτό, τα εύκολα λεφτά, τη λάμψη, την άνετη ζωή, τη δύναμη, το πήδημα..."

"Χρώσταγα πολλά Δάφνη, κρατούσαν τις επιταγές μου, οι τοκογλύφοι θα με έθαβαν ζωντανό..."

"Ήξερες γλυκέ μου όταν καθόσουν στο τραπέζι της τσόχας ότι όλα οδηγούν εκεί. Το ήξερες, το ρίσκαρες. Ήταν επιλογή σου. Εκτός αν αποφάσιζες να γίνεις χαρτοκλέφτης, να οργανωθείς, να χωθείς κάπου... μεγάλο παιδί είσαι, έχεις επίγνωση ότι θα έρθει ο λογαριασμός"

Δεν ήξερα τι να πω. Έμεινα με το κεφάλι σκυφτό να νιώθω να με δέρνουν τα λόγια της στα μούτρα μου.

"Και έτσι αποφάσισες να συνεργαστείς μαζί τους. Μου πούλησες έρωτα..."

"Σε παρακαλώ..."