*გამამწესე*
ეს რომ მითხრა ცოტა შევკრთი კიდევაც, ნუთუ საერთოდ არ შეეშინდა?
თუ რამეს მიხვდა?
მოიცა დავბერდი მამაჩემის დაცინვის არ იყოს და ისეთი გამომეტყველება აღარ მაქვს სხვა რომ შევაშინო?
გავიფიქრე მაგრამ ის ისევ წარბაწეული მიყურებდა.
უნებლიედ ჩავიცინე მან კი იაზვა სახით დამიწყო ყურება..
ვინ ჯანდაბა მოგეწონა ბომსოკ?
თუ ესაა ის გოგო ვისაც ვეძებტ მაგრად დაგვენძრა ყველას!
მაგრამ თუ ეს არ არის მაინც დანძრეული გვაქვს!
-რა გთხოვე ისეთი? მე მარტო სახელის გაგება მინდა! ტონს ავუწიე მან კი თვალები ფრთხილად მოხუჭა.
შეეშინდა?
-ნუ ყვირი რა! საროსკიპოში არ მამწესებდი? მიდი რაღას ელოდები!
დიდ გულზე იყო აშკარად.
ისე მელაპარაკებოდა შემეშინდა რამე არ დამარტყას მეთქი.
არადა რომ შეხედო სათნო პატარ სახე, სქელი ლამაზი ტუჩები დიდი თაფლისფერი თვალები აქვს.
კი მომხიბვლელობით არის დაჯილდოვებული მაგრამ რად გინდა?
სახე მომაჭამა რამის.
მამას თქმის არ იყოს პირველად რომ დავინახე ვარდს მართლაც მივამსგავსე.
იმ წამს ბავშვივით ეძინა, და მაინც დამანჭული გამომეტყველება ჰქონდა.
მაგრამ ახლა ვარდს კი არა გამხმარ ბალახს რომ მივამსგავსო მაგის ღირსი არ არის.
-რა დიდ გულზე ხარ გოგო რა არის? დავიჭყანე და ისევ და ისევ ავათვალიერე.
-სანამ წესივრად არ ამიხსენით რა ჯანდაბას ვაკეთებ აქ იქამდე ხმას არ ამოვიღებ!
-რა ხმას არ ამოიღებ? უკვე თავი ამატკიე! თავზე ხელი მივიდე მან კი ამოიოხრა.
-მდიდარი მამიკოს შვილი,(წამიერად ამოიოხრა)
მოდი გამოვიცნობ პატარაობაში უზრუნველი ცხოვრება ჰქონდა მერე ოქროს ველოსიპედზე *გაკატავეს* მერე პორშეც გიყიდეს და ახლა უაზრო გამომეტყველებით მიგდიხარ აქ.
-ვერაფერს გაარტყი იცი! თვალები გადავატრიალე და ისევ ავათვალიერე ის.
-ხო წიკვინის მიუხედავად შენთან სექსი გაასწორებდა! გავუღიმე და გავხედე.
-რააა? თვალები გააფართოვა და ისევ საშინელი გამომეტყველებით მიყურებდა.
შემდეგ ლოგინს პლედი გადახადა და სხეულზე მოიხვია.
-ამიხსენი რა ხდება! მეტს ვითხოვ რამეს?
-აგიხსენი ხო ნუ შემეცი!
-რა ვქენიი? თავზე ხელი აიფარა და მხოლოდ ხელით მიჩვენა რომ გაგრძელება შემეძლო.
-ჩემი 60 წლის მამამ მთხოვა რომ უნდა მომეტაცებინე რადგან მოეწონე, შენი ცოლად მოყვანა უნდოდა! და ტვინი მოხარშა სანამ არ დავთანხმდი.
-მამაშენს მოვეწონე საცოლედ?
-არ ვიცი! რა მოეწონა შენში! ამოვიხვნეშე და მის დაჭყანულ სახეს გავხედე.
-აბა აგვერიაო?
-შეიძლა აგვერია კიდევაც! მაგრამ მამამ არც იმ გოგოს სახელი იცის არც წარმომავლობა და არც იცნობს, ლოგიკურად არაფერი იცის მასზე.
მხოლოდ იცოდა რომ რაღაც ბანძ კაფეში სიარული უყვარდა და იქიდან მოგვატაცებინა შენი თავი.
-კაფე "ბრუნო" დან? ამოიოხრა და გამომხედა.
-მამაშენს ვიცნობ! მხოლოდ ეს მითხრა და ნერვიულად ამოიკრუსუნა.
პოვ ?
ამ სირმა კაფე რომ დაასახელა იმ წამსვე გამახსენდა ის მოხუცი მამაკაცი რომელიც სულ სტუმრობდა იმ კაფეს.
მართლაც კარგი კაცი იყო!
მე ძალიან მომწონდა!
და კი მასთან რამდენჯერმე გამოვილაპარაკე კიდევაც,
მაგრამ ერთი უმნიშვნელოვანესი პრობლემაა აქ.
მართლაც ავერიე ამ დებილებს!
ეს მოხუცი კაცი თავისი არაჩვეულებრივი საუბრის და მოკითხვების მიუხედავად ხშირად მეკითხებოდა მისაზე.
მისაც ხშირად სტუმრობდა კაფეს როგორც მე.
შეიძლება უფრო ხშირადაც კი.
მისა ის ნაბოზარი გოგოა ჩემნაირი ზედა რომ ეცვა , იმ დღეს კაფე მის გამო დავტოვე ადრე!
არადა გვიან რომ გამოვსულიყავი ამ წუნკალს მოიტაცებდნენ და არა მე.
ახლა კი პრობლემა.
ამ *მაჩოს* რომ ვუთხრა მართლა აგერიეთ მეთქი ზუსტად ვიცი კარგი დღე არ დამადგება.
არ გამიშვებს რადგან იცის რომ ჩავუშვებ.
ან დავასმენ ვინმესთან.
მართალია ამას ვიზავ, მართალია მისა მძულს მაგრამ რატომ უნდა შესწიროს თავი ახალგაზრდა გოგომ 60 წლის ჩუყლაყს?
მისი თქმის არ იყოს შეიძლება მართლა საროსკიპოში მამუშავოს.
ან დამემუქროს..
ხო შეიძლება შიში არ მეტყობოდა მაგრამ შინაგანად მაინც რაღაც ნაწილი შიშმა მოიცვა.
ახლა მთავარია გეგმა..
- კი მგონი ვიცნობ მამათქვენის! ხმადაბლა ვუთხარი მას.
-ძალიან კარგი ანუ არ აგვრევია! ამოიოხრა, ჩემი ხელი ნაზად დაიჭირა და ჩამომართვა.
-მე ჯონქუქი ვარ! შემოკლებულ სახელს თუ მოიფიქრებ რაც გინდა ის დამიძახე.
გამიღიმა და ახლა ჩემს პასუხს დაელოდა.
-ლიზა!
-ლიზა! ჩაიცინა უცებ
-როგორ ვერ მოვხვდი რომ ლიზა გერქმეოდა. ჩაიხითხითა მან.
-რადგან ის ვარ ვისაც ეძებდით, ანუ წინ საშინელება მელოდება?
-კი.. მოკლედ მიპასუხა.
-შენი ვითომ სტუმართმოყვარეობის მიუხედავად, მე უარს ვამბობ არ მინდა გათხოვება!
-შენი აზრი ვიკითხე?
-ანუ ქორწინებაზე ჩემი აზრი არ გინდათ?
-არა! მოკლედ მიპასუხა მან
- არ მინდა დაქორწინება და მორჩა! ხმამაღლა ვთქვი და კარებს დავუწყე ჯაჯგური რომ გავსულიყავი,
მისი სიცილის ხმა მომესმა.
-სახლს გადაავლე თვალი საყვარელო! ნახე რა სილამაზეა, ეს შენი იქნება! მამას ქონების ნაწილი შენ დაგრჩება ეს კი ძალიან ბევრია დამიჯერე.
-შენ გგონია ფულით სიყვარულს იყიდი? მე ასე არ მგონია! შეიტენეთ ერთ ადგილას თქვენი ფული მე არ მინდა. მირჩევნია უფულოდ და სიყვარულით გავთხოვდე! დავიყვირე და ისევ კარს დავუწყე ჯაჯგური
-კიდევ ერთი პრობლემა! ამოიოხრა მან და წინ დამიდგა.
-მომისმინე! გაყევი რა მამაჩემს ცოლად ძალიან გთხოვ! ძალიან გთხოვ! რამის ფეხებში ჩამივარდა ისე მოისაწყლა თავი
-შენი აზრით შენი ეს რამდენიმე სიტყვა აზრს შემაცვლევინებს? ჰაა?
-აჰაა რა გინდა? მითხრი და უჩინარს გავაჩენ!
-არ მინდა შენი არაფერი, გამიშვი უბრალოდ.. ვეჯიკავებოდი მან კი მხოლოდ ამოიოხრა.
-რა დავაშავე ასეთი? ტირილის იმიტაცია გააკეთა და ისევ მე გამომხედა.
- მე არ გაგიშვებ და აი მამაჩი რომ ჩამოვა იმას გაეცი პასუხი!
-გავცემ პასუხს! დავიყვირე მან კი ბოროტული გამომეტყველება მიიღო სახეზე.
- გაძლევ იმის შესაძლებლობას, გამიშვი და არდაგასმენ! მაგრამ იცოდე თუ გავიპარე ყველა ვინც ამ საქმეშია ჩარეული ციხეში ჩაჯდება.
მხოლოდ მისი ამაზრზენი სიცილის ხმა გავიგე.
როგორ მითხრა!
-აბა გაბედე! მითხრა და ოთახიდან გავიდა უცებ გავიფიქრე
მთავარია მაქვს გარანტია იმისა რომ ვერც ერთი ხელს ვერ დამადებს, იქამდე სანამ ის მოხუცი არ ჩამოერთმევა.
და სანამ ეს მოხდება იქამდე უნდა დავტოვო აქაურობა.
ჯონქუქის ამაზრზენი ხმა გავიგე გარეთ თუ როგორ უთხრა ყველას
*ამ რაღაცას ყურადღება მიაქციეთო*
ამ რაღაცას?
მე ვთქვი რომ აყროლებული ნაბიჭვარია?
მგონი არა ხო..
გავიფიქრე და იქ მდგომ ხალხს გავხედე.
-ძალიან ვიყვირე?
ჩავიცინე და თითოეულს გადავხედე
-ცოტა ხმამაღალი იყო! მითხრა იმ მაღალმა და ოთახში შემოაბიჯა.
-მკერდის ზომა ავიღოთ..
-არა საქორწინო კაბის ჩაცმას არ ვაპირებ! ამიტომ ტყუილად არ იწვალო.
-შენ კი.. იმ ბიჭს გავხედე რომელმაც კაფიდან მომიტაცა.
-შეგეძლო ცოტა ფრთხილად მომქცეოდი და ჩემთვის ხელი არ მოგეტეხა! ჩალურჯებული ხელს დავხედე შემდეგ კი მის სახეს რომელიც მეუბნებოდა
"მკიდია"
- გავიგე რომ ლიზა გქვია! მითხრა მაღალმა.
-კი სწორად გაიგე, თქმას არ ვაპირებდი მაგრამ..
-დაგაძალა? ვითომ მცველის ტიპაჟმაც გამომხედა და დამკვიდრდა.
-კი დამაძალა! და ჩემი ყელსაბამიც წაიღო! ამოვიხვნეშე და მათ გავხედე.
-ხელისთვის ბოდიში! ხმადაბლა მითხრა მან.
-არაუშავს.. ამოვიოხრე და ჩემს ჩაცმულობას დავხედე.
-ძალიან მრცხვენია მაგრამ იქნებ ჩემი ჰუდი დამიბრუნო ძალიან.. ტანსაცმელზე ვუჩვენებ მან კი წამიერად თავი დააქნია და ოთახიდან გავიდა.
-შენ რა გქვია! დიზაინერს გავხედე მან კი დარდიანად ჩაიცინა
-ჯერ ამის თქმა ჯონქუქმა ამიკრძალა, აი ბატონი კიმის ცოლი რომ გახდები მერე გაიგებ ყველაფერს.
-ბოდიში, მაგრამ მე მისი ცოლი არ გავხდები!
-ჩემო საყვარელო ისინი იმას იღებენ რაც უნდათ.. ამიტომ ტყუილად ნუ შეეწინააღმდეგები კარგი?
-რა სისულელეა! არ გავთხოვდები და დასრულდა.
ყბები დავჭიმე და მის გაღიმებულ სახეს დავაკვირდი.
-თედი დამიძახე, მართალია ნამდვილი სახელი არ არის მაგრამ..
-კარგი! გავუღიმე და ხელი ფრთხილად ჩამოვართვი
-აი შენი მაისური.. უცებ შემოვარდა ის ტიპი და დიდი წითელი მაისური გამომიწოდა.
-მადლობა! და შენ რა დაგიძახო?
ხმა არ გაუცია უბრალოდ თავი ჩაღუნა.
-ყურადღება არ მიაქციო სულ ასეთია! დრო რომ მოვალ ალბათ სახელსაც გეტყვის.
უბრალოდ ჩავიცინე და წითელი მაისური გადავიცვი.
(ჯეიქეი)
- მამა ახლა გცალია? ტელეფონში დავიყვირე მან კი მხოლოდ სიცილით მიპასუხა
- რა ხდება რა გაყვირებს?
- როდის ჩამოხვალ? მარტო ეს მაინტერესებს.
-ჯერ არამგონია! აქ სერიოზული პრობლემებია და რაღაც დრო მომიწევს აქ გავჩერდე.
-და ამ გოგოს მე მივხედო?
-ხო და მოხდება? უკვე დანებდი?
-მე არასდროს ვნებდები...
კარგი შენს ჩამოსვლამდე შევეცდები არ მოვკლა.
-ჯონქუქ.. არ აწყენინო და დიდი ყურადღება დაუთმო კარგი?
-კარგი.. ხმადაბლა ვუთხარი და ტელეფონი გავთიშე.
-ოხხ მამა რა ჯანდაბაში გამხვიე.
არაყი მოვსვი და ოთახი დავტოვე.
იმ ჭაჭყანა გოგოს ოთახს რომ მივუახლოვდი ისევ იგივე ხმა მომესმა.
"არ გავთხოვდები" რომ ამბობდა.
კარი შევაღე და მის სახეს დავაკვირდი.
-მის სახლში წადით და ტანსაცმლი მოუტანეთ..
ეს ვთქვი და ოთახი უხმაუროდ დავტოვე.
ისევ დამლაგებელს გადავეყარე გზად და მის შეხსნილ კაბასაც მოვავლე თვალი.
-ოთახი ძალიან მაქვს დასალაგებელი! გავჩერდი და მას გავხედე.
-მართლა? გამომხედა მან.
-კი და როცა საქმეებს მორჩები ჩემი ოთახიც დაალაგე! გავუღიმე და პირველ სართულზე ჩავირბინე.
ტელეფონში კონტაქტებს გადავხედე და ერთ ერთს მივაჭირე.
* იმას ვისაც ყოველთვის უნდოდა დიდი ჰქონოდა*
- გაგახსენდი? ნაცნობი ხმა ჩამესმა ყურში
-კი გამახსენდი ჯიმინ.. ახლა დალევა მინდა და რას იზავ?
-დავიკიდებ..
-შენ არ იცი რა ტრაკში ვარ!
-რა ხდება პრეზიდენტის ქალიშვილი ხომ არ დააფეხმძიმე?
-უარესი..
-პენისი მოგაჭრეს?
-არაა ეგ ძალიან უარესია..
-აბა რა?
-მამაჩემმა 21 წლის გოგო მომატაცებინა.
-შენთვის? სიცილი დაიწყო მან.
-არა რა ჩემთვის თავისთვის.
უცებ გაჩუმდა ხმა არ ამოუღია, მაგრამ შემდეგ სიცილი დაიწყო.
-ახლავე შენთან მოვალ!
-მოდი.. ვუთხარი და ნერწყვი გადავყლაპე.
-ის ბინძური მოსამსახურე ისევ მანდ არის?
-კი ისევ აქ არის..
-კიდევ ჟიმაობ მასთან?
-კი.. მოკლედ ვუპასუხე მან კი ხმადაბლა ჩაიცინა და ტელეფონი გამითიშა.
მალევე მარკი დავინახე კიბეებზე როგორ ჩამოირბინა და კართან გაჩერდა.
-ბატონო თქვენ გინდათ კიდევ რამე?
-არაფერი რაიმე თუ გთხოვა იმან(ზემოთ ვუჩვენე) შეეცადე შეუსრულო.
-კი არაა პრობლემა! მთხოვა მაკიაჟის რაღაცეებიც წამომიღეო და წამოვუღო?
-კი ეგ უბრალო რაღაცაა.. მე ვამბობ რაიმეს ყიდვა თუ გთხოვა.
უყიდე და მერე მე აგინაზღაურებ გადასახადში.
-კარგით! თავი დამიქნია და კარი გააღო.
-და ხო მარკ.. რაიმეს ხომ არ ამბობს? ან ისევ ხომ არ წიკვინებს? მან ჩაიცინა.
- არა ბატონო ჯეონ უბრალოდ ცოტა შეწუხებულია და შეშინებული.
კარგი იქნება სახლს თუ გააცნობთ უკეთესად გაიგებს ყველაფერს!
-შევეცდები.. ვუთხარი და გავუღიმე.
-მადლობა მარკ! და კიდევ ახალ მცველ ბოდიში მოუხადე ჩემს მაგივრად, იმ წამს ძალიან განვრისხდი.
ამოვიხვნეშე და მეორე სართულზე ავედი.
მის ოთახს გადავხედე და იქითკენ წავედი.
შიგნით შევედი მაგრამ იქ არ დამხვდა.
სად წავიდა?
მიმოვიხედე და ოთახი დავათვალიერე.
ხომ არ გაიპარა? წამიერად გავიფიქრე და მთელი ოთახი გადავამოწმე სანამ კარი არ გაიღო და მან არ შემოაბიჯა.
გავშეშდი როცა ის დავინახე მანაც ეჭვის თვალით შემომხედა შემდეგ კი ლიგა დააკვირდა რომელიც ლოგინზე ეგდო.
-შენ აქ რა გინდა? გამომხედა და ნერწყვი ჩაყლაპა.
-ჩემი სახლია და სადაც მინდა იქ ვიქნები.. ამოვიხვნეშე მან კი ტუჩი მოიბზიკა.
-ჩემი ნივთები მოიტანეს უკვე? წამიერად ჩაახშო სიჩუმე მე კი უმალვე არა ვუთხარი.
-კარგი და რამის სათქმელად მოხვედი აქ?
-კი.. ისა.. დავფიქრდი და თავი მოვიფხანაე.
-მამაჩემს ცოლად გაყვები! წამიერად ვუთხარი
-არ გავყვები! მითხრა ხმადაბლა.
-კარგია რომ ტონის შერჩევა ისწავლე.
-ჩემს გასაბრაზებლად მოხვედი აქ? თუ რა გინდა?
-არა შენ სულ ფეხებზე მკიდიხარ! უბრალოდ გაფრთხილებ.
-კარგი რა ვქნა თუ ვკიდივარ?
ჩემი პრობლემა კი არა შენი პრობლემაა ეგ.. ამოიხვნეშა და დიდი წითელი ჰუდი წამებში გაიხადა.
ჯერ მის ლიფს შემდეგ მის თეთრი მაისურს გავხედე.
მკერდის თავები კარგად ეტყობოდა მაისურზე.
მაისური კი ისე ჰქონდა მომდგარი მკერდზე, იფიქრებდი ცოტაც და ალბათ შემოასკდებაო.
მერამდენედ შევათვალიერე არ ვიცი მაგრამ თითქოს იმ წამს მამაჩემის შემშურდა.
რადგან შინაგანად ვიცოდი რომ შეიძლებოდა ამ მკერდის თვის ხელი მას მოეკიდა.
- ლიფს არ ჩაიცვამ? გავხედე მან კი თვალები გააფართოვა და მკერდზე ხელი მოიკიდა.
არა მიიდო არამედ მოიკიდა და ალბათ კარგად რომ დამეწყო წარმოდგენა მის შიშველ მკერდს წარმოვიდგენდი თუ როგორ აქვს დაცქვეტილი კვირტები და ნელა ილოკავს მათ.
- ჩავიცვამ! და არ არის საჭირო ჩემი მკერდის ანალიზი აიღო.
-შენი მკერდის ანალიზს იმ დროს ავიღებ როცა მკერდიდან გამოჟონილ სითხეს გავსინჟავ! გავუღიმე და კარისკენ წავედი,
ხმა არ გამცა უბრალოდ აწითლებული იდგა კარებთან.
- შხაპის მიღება მინდა! სიტყვები რომ დაალაგა ეს მით
-აქ ბევრი სააბაზანოა რომელიც მოგინდება იმით ისარგებლე.
ეს უკვე შენი სახლიცაა! გავუღიმე და კარი ფრთხილად მოვიხურე.
(ლიზა)
-თედი!! კიბეებზე ჩავირბინე და იმ დიზაინერის სახელი ხმამაღლა დავიყვირე.
-ბოდიში! ერთ ერთი მოსამსახურე გავაჩერე.
-მაღალი ბიჭი ხომ არ დაგინახავთ? ლამაზი ნაცრისფერი თვალებით.
- ახლა ხანს წავიდა! მითხრა ხმადაბალი ტონით ახალგაზრდა გოგონამ.
-წავიდა.. ბოდიში და სააბაზანო საით არის?
-სააბაზანო? რაღაცნაირი სახე მიიღო და გამიღიმა.
- ზემოთ, მარცხნივ პირველივე ოთახში არის სააბაზანო და იმით ისარგებლეთ.
-და პირველ სართულზე სააბაზანო არ არის?
-დიახ როგორ არა, უბრალოდ ახლა ხელოსნები ფანტანს აკეთებენ და ალბათ დაკავებული იქნება, ამიტომ იმ სააბაზანოში მიბრძანდით.
-კარგი მადლობა! გავუღიმე და მეორე სართულზე ავირბინე.
პირველივე კარი შევაღე და კი საბედნიეროდ დამხვდა სააბაზანო რომელიც ისეთი გაპრიალებული იყო შესვლა დამენანა.
იმ გოგოს უცნაური გამოცდების მიუხედავად ყველაფერი ნორმალურად მომეჩვენა.
იყო შამპუნიც და საპონი ასევე რამდენიმე ტილო.
რა უნდა მოხდეს ახლა ისეთი?
გავიფიქრე და ცხელი წყალი შიშველ სხეულს მივუშვირე.
მაგრამ ამასთან ერთად ვფიქრობდი იმაზე თუ ვისია ეს ლამაზი ოთახი?
ქალის ლამაზი ფოტო რომელიც ახლგაზრდა კაცთან ერთადაა აღბეჭდილი.
ვითომ ეს ჩემი *მომავალი* ქმრის ოთახია?
სიცილი ამიტყდა, და გამახსენდა რომ აქედან იქამდე უნდა დავახვიო სანამ გამამჟღავნეს.
მაგრამ მაინც ბევრი რა კარგი ადამიანია ამ სახლში?
ბევრიც როგორი ნაბიჭვარი როგორიც ამ კაცის შვილია!
გავიფიქრე და ცხელი წყლით საპნის ნარჩენები მოვიშორე.
სიმართლე ისაა რომ შეიძლება გამხარებოდა კიდევაც ჯონქუქი რომ ყოფილიყო ჩემი საქმრო.
ამას რამდენიმე საათია რაც მივხვდი.
ალბათ იმიტომ რომ აღვირახსნილი ნაბიჭვარია?
მოლურჯოტილო მოვიხვიე და პატარა მარკას დავაკვირი.
*J* ტილოს ქვემოთ ეს ეწერა.
რას უნდა ნიშნავდეს ეს?
კარი როცა გავაღე იმ წამს გაიღო შემოსასვლელი კარი.
ჯონქუქი შემოვიდა იმ გოგოსთან ერთად ვინაც ამ ოთახზე მითხრა.
-დაალაგებ ჩემს ოთახს? ხმადაბლა უთხრა მან.
-დიახ რითი დავიწყო? ამით თუ ამით? პრესზე და ორგანოზე უჩვენა.
არა ოღონდ ეს არ ნახოს ჩემმა თვალებმა, თვალებზე ხელი ავიფარე, მაგრამ თან ვუყურებდი ყველაფერს
-მიდი მალე! შარვალი ჩაიხადა და თავის რაღას შეაყენა იმას პირში.
-ფუუუუ! ხელები ავიფარე და დავიმანჭე.
ჩემს ბედზე ჯონქუქს ტელეფონმა დაურეკა ამიტომაც წამოდგა და ოთახიდან ისე გავიდა მას არც დალაპარაკებია.
ის ძუკნაც წამოხტა და უკან გაყვა მას უჩუმრისპირად.
-ვაიმეე! მიშველეთ.. შარვალი საცვლის გარეშე ამოვიცვი და ოთახში ხმადაბლა და ჩუმად გავედი.
შესვლისთანავე უკან ის ტიპი შემომყვა და ტანსაცმლი შემოიტანა.
ასევე ჩემი პატარა კოსმეტიკის ჩანთა.
-მადლობა! მადლობა! გავიღიმე და კაბა ამოვიღე.
-ხოდა არ იცი აქ Fენი ან უთო ხომ არ აქვთ?
-არა მე მარტო დაცვა მევალება.
-გამიგებ? თუ არსებობს აქ მსგავსი რამ?
-შევეცდები! ხმადაბლა თქვა და ოთახიდან სერიოზული სახით გავიდა.
შავი კაბა ჩავიცვი რომელიც ერთი შეხედვით ხალათს გავდა.
პატარა თოკით შევიკარი და ჩემი მოყავისფრო წინდები ჩავიცვი.
სარკეში რომ ჩავიხედე *ჩემი ლიფი* გამახსენდა წამიერად ის ხომ ჯონქუქის ოთახში დავტოვე.
გაგიჟებული წამოვხტი და კარი გავაღე, იქ კი ის ტიპი დამხვდა.
-როგორც ჩანს Fენი მიშოვე! გავუღიმე და ფრთხილად გამოვართვი.
-მადლობა!
და ისაა არ იცი ჯონქუქი სახლშია თუ არა?
-რამის გადაცემა თუ გინდა შემიძლია ვუთხრა.
-არააა, ანუ სახლშია?
-კი ბატონი პარკია მოსული, და მას ელაპარაკებოდა რომ მოვედი.
-აჰაა! მადლობა კიდევ ერთხელ და ხო Fენისთვის დამავალე და აუცილებლად გადაგიხდი.
-არაფერს! ისევ უჟმურული სახე მიიღო მან.
-ცოტა გაიღიმე ხოლმე. გავუღიმე და კარი დავხურე.
Fენი შეავაერთე და სველი თვის გაშრობა დავიწყე.
წამწამები ავიპრიხე და ტუჩზე თხლად გადავუსვი ტუჩსაცხი.
ბატონი პარკი ვინ არის?
გავიფიქრე და ოთახიდან გამოვედი პირველ სართულზე ჩავედი დავინახე ჯონქუქთან ერთად როგორ იჯდა და იცინოდა.
პატარა თითები ბეჭდებით აქვს.შავი დახეული შარვალი და კლასიკური ფეხსაცმელი ეცვა.
ვითომ წყლის დასალევად ჩავედი მაგრამ სინამდვილეში მაინტერესებდა როგორი იყო ბატონი პარკი.
-და მითხრა რომ აღარ დამირეკავდა.. ხმადაბლა თქვა და სიცილი დაიწყო მე კი ისე წავედი სამზარეულოსკენ რომ ჯონქუქს შევემჩნიე.
-ლიზა ერთ წუთს გცალია? რამდენიმე წუთში დამიძახა მე კი თავაწეული გავედი სასტუმრო ოთახში.
-ეს ჩემი მეგობრებია ჯიმინი..
-სასიამოვნოა! გავუღიმე მან კი ფართოდ გამიღიმა.
-შეიძლება წავიდე? წარბები ავწიე მან კი თავი დამიქნია.
-ხო და საჭმელად რა გინდა? რა გავაკეთებინო მზარეულებს?
-რამე დაბალკალორიული! გავძახე და იმ წამსვე ჯონქუქის ოთახისკენ ავიღე გეზი, მაგრამ დაკეტილი დამხვდა.
სამწუხაროდ ჩემი ლიფი იქიდან ვერ გამოვიტანე.
ოთახში დანაღვლიანებული შევედი და იქვე მდგომი სავარძელზე წამოვწექი.
და დამეძინა კიდევაც..
მაგრამ რომ გამოვიღვიძე ჩემი ხალათ კაბა ნახევრად შეხსნილი იყო.
ცოტაც და ალბათ მეკრდი გამომიჩდებოდა.
წამოვდექი და ჯონქუქის ოთახს დავადექი.
კარი ბოქსერების ამარამ გამიღო.
-ბოდიში გაგაღვიძე?
- ეხლა ვიძინებდი, შენგან განსხვავებით მთელი დღე არ მძინებია.
(საიდან იცოდა რომ მეძინა)
- იციი! ამოვიოხრე მან კი დაამთქნარა
- ლიფი ისევ არ ჩაგიცვამს.. ამოიოხრა და დაამთქნარა.
-ნუ მიყურებ რა მკერდზე! ამოვიბიხუნე მან კი საყვარლად ჩაიცინა
-რა გინდა ?
-აქ რაღაც დამრჩა ავიღებ და წავალ.. ოთახში შევედი მან კი გაოცებულმა გამომხედა.
- რა დაგრჩა?
-რაღაც.. მოკლედ ვუთხარი მას.
-ეს ხომ არა? ლოგინზე წამოწვა და პატარა უჯრიდან ჩემი შავი ლიფი ამოიღო.
-ჩემი .. დამიბრუნე! თავი ჩავწიე მანკი კიდევ ჩაიცინა.
-აქ რა უნდა შენს ლიფს? რა უნდოდა ჩემს სააბაზანოში?
-დღეს შენთან ვიბანავე.
-რატომ? სხვა სააბაზანო არ იყო?
-უბრალოდ ამოვედი და ვიბანავე.. კმაყოფილი ხარ? დამიბრუნე ახლა.
ლიფისკენ ხელი გავწიე მან კი უკან წაიღო.
-კარგი თუ არ დამიბრუნებ ულიფოთ ვივლი! წამოვიყვირე მან კი თვალი ფრთხილად ჩამიკრა და იგი უკან უჯრაში ჩადო.
მე კი ვითომ დრო ვიხელთე და უჯრაში მივადექი ის კი წამიერად დამიდგა წინ.
-არა არა! თითი ამიფრიალა და ისევ მკერდზე დამხედა.
-შენი შვილის შემშურდება ერთ დღეს...
-რატომ? კედელს ავეკარი მან კი ხმადაბლა ჩაიცინა.
-ეს ლამაზი ქმნილება პატარამ პირში უნდა აიღოს.. ენა გადაიტარა ტუჩებზე.
-არ დაგავიწყდეს შეიძლება დედაშენი გავხდე. ჩავიცინე მან კი ისევ ჩაიცინა.
-მგონი ძალიან დიდი არ ვარ იმისთვის რომ მეც გავსინჯო ! ჩაიცინა მან და ყელზე ფრთხილად დამყნოსა.
-ჩემი საპნის სუნი აგდის..
___________________
ჰეიი!
აბაა როგორია?
მოგეწონათ?
მგონი კარგი იყო?
შეიძლება ცოტა გარყვნილობა მაგრამ აქ სულ ასე იქნება ამიტომ..
ნუ მიყვარხართ და აბაა მალე დავდებ გპირდებით ❣️❣️❣️❣️❣️