《Zawgyi》
အပိုင္း - ၁၀၇
[မသပ္မရပ္ ျဖစ္ေနသည့္ ခ်န္းစီႏ်န္ - ၁]
ခ်င္းစုယြဲ႕မွာ ခ်န္းစီႏ်န္၏ အရွက္မရွိတဲ့ အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ သူ႔ကို အရွံဳးေပးလိုက္ရေတာ့သည္။ သူက ခ်င္းစုယြဲ႕ကို အခြင့္အေရးယူၿပီး သြားသည့္ေနာက္ ထမင္းစား စားပြဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလၽွာက္သြားလိုက္ကာ သူ႔မနက္စာကို စ စားလိုက္ၿပီး သူမကို အားေပ်ာ့ စိတ္မေကာင္းစြာ ေမးလိုက္သည္။ "မင္း မစားေတာ့ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာလား?"
ခ်င္းစုယြဲ႕က ခ်န္းစီႏ်န္ကို စိုက္ၾကည့္ကာ သေရာ္ဟန္ျဖင့္ ... "ဥကၠဌခ်န္းကို မနက္စာဖိုး ျပန္ေပးဖို႔အတြက္ ကၽြန္မက ေတြးထားရအုန္းမွာလားရွင့္?" A ေကာလိပ္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္တို႔အား သူမ ရွင္းရွင္းလင္းႀကီးကို မွတ္မိေသး၏။
ခ်န္းစီႏ်န္က ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းယမ္းျပ၏။ "မင္းက ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ကြက္ၿပီး စိမ္းကားတာကို ကိုယ္သတိထားမိတယ္ ... ကိုယ့္လို လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို မင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စံႏႈန္းေတြနဲ႔ တိုင္းတာမေပးႏိုင္ဘူးလား?"
ခ်င္းစုယြဲ႕က ရယ္လ်က္ .. "ကၽြန္မ မဝံ့ရဲပါဘူးရွင္ .. အဆံုးသတ္က်ရင္ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမ်ိဳး ေသဆံုးသြားရမလဲ ဆိုတာေတာင္ မသိေတာ့ ေၾကာက္မိပါတယ္"
ခ်န္းစီႏ်န္ဟာ ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ သူ႔မ်က္ခံုးေတြကို ရွံဳ႕မဲ့လိုက္၏။ ခ်င္းစုယြဲ႕က ေသဆံုးသည့္အေၾကာင္း ေျပာသည္အား သူ လံုးဝကို မႀကိဳက္ေပ။ ဘာလို႔ ျပင္းထန္ဆိုးရြားသည့္ ေသဆံုးမႈႏွင့္ပဲ ေသဆံုးရမည္လို႔ပဲ သူမက အျမဲတမ္း ေတြးေနရတာလဲ?
ေလထုက ရုတ္တရက္ မသက္မသာ ျဖစ္လာ၏။ ခ်န္းစီႏ်န္က စကားေျပာမလို႔ လုပ္ေပမယ့္ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ တံခါးမွ လူေခၚေခါင္းေလာင္းက ျမည္လာခဲ့သည္။
ခ်င္းစုယြဲ႕ဟာ တံခါးဆီသို႔ ေလၽွာက္မသြားခင္ ခ်န္းစီႏ်န္အား စိုက္ၾကည့္လိုက္ေသး၏။ သူမက ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သူလဲေမးလိုက္ေတာ့ ရွေခ်ာင္း ျဖစ္ေန၏။ ခ်င္းစုယြဲ႕က ရွေခ်ာင္းရဲ႕အသံကို ၾကားေတာ့ သူ႔ကို တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ခ်န္းစီႏ်န္ကေတာ့ 'ရွေခ်ာင္း'ဟူသည့္ အသံကို ၾကားလိုက္ခ်ိန္မွာ အၾကည့္က နက္ေမွာင္လာလ်က္ သူ႔ရွပ္အက်ႌမွ ၾကယ္သီးတို႔ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။
ရွေခ်ာင္း အတြင္းသို႔ ေလၽွာက္ဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ ဘာမွ မေျပာလိုက္ရေသးခင္မွာပဲ ခ်န္းစီႏ်န္၏အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ "ရွေခ်ာင္းက အရမ္းႀကီး ေစာေစာ လာတာပဲ"
ရွေခ်ာင္းမွာေတာ့ ခ်င္းစုယြဲ႕၏ အိမ္ထဲ၌ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္ကို သေဘာေပါက္မိသြားကာ သူက ဖရိုဖရဲျဖင့္ မသပ္မရပ္ ျဖစ္ေနသည့္ ခ်န္းစီႏ်န္အား ေတြ႕ျမင္လိုက္ရခ်ိန္တြင္ ေရွာ့ရသြားရွာ၏။
ရွေခ်ာင္း၏ ထိတ္လန္႔ အံ့ဩေနသည့္ အၾကည့္အား ရရွိလိုက္ေတာ့ ခ်န္းစီႏ်န္က ရုတ္တရက္ တစ္စံုတစ္ခုကို သေဘာေပါက္မိသြားပံုျဖင့္ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးစြာ ေဆာရီးဟုေျပာကာ သူ႔ရဲ႕ သြယ္လ်ျဖဴေဖြးေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းတုိ႔ျဖင့္ သူ႔ရွပ္အက်ႌကို ၾကယ္သီးျပန္တပ္လိုက္သည္။
ခ်င္းစုယြဲ႕မွာ ရွေခ်ာင္း၏ တံု႔ျပန္မႈကို အံ့အားသင့္မိသြားသျဖင့္ ခ်န္းစီႏ်န္ကို ၾကည့္လိုက္သည့္အခါမွာ ေျပာစရာ စကားလံုးေတြပင္ ေပ်ာက္ရွသြားေလေတာ့၏၊ "ရွင္ ..."
"အစထဲက ၾကယ္သီးေတြ မျဖဳတ္ပစ္ပါနဲ႔လို႔ ကိုယ္မင္းကို ေျပာထားခဲ့ရဲ႕နဲ႔ မင္းက ဇြတ္လုပ္ခဲ့တာကိုး ... ၾကည့္ အခုေတာ့ သူမ်ားေတြ ရယ္စရာ ျဖစ္ကုန္ပါၿပီကြာ" ခ်န္းစီႏ်န္က သူမကို ဖ်တ္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ၾကင္နာယုယသည့္ အသံႏွင့္ ေျပာလိုက္၏။
"ခ်န္းစီႏ်န္ ရွင္ ... " ခ်င္းစုယြဲ႕ရဲ႕ ကမၻာႀကီးအေပၚ အျမင္မွာ ုျပန္ေျပာင္းသြားေလေတာ့၏။ ခ်န္းစီႏ်န္ ဘယ္သူမွ ရွင့္လိုမ်ိဳး အရွက္ကင္းမဲ့ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး
ရွေခ်ာင္း၏ အံ့အားသင့္ေနသည့္ အၾကည့္မွာ ခ်င္းစုယြဲ႕၏ မ်က္ႏွာထက္သို႔ က်ေရာက္သြားၿပီး သူမ၏ ရွက္ေသြးျဖန္းေနေသာ ပါးႏွစ္ဖက္အား ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြမွာလည္း ကြဲျပားစြာျဖင့္ အနီေရာင္သမ္းေန၏။ ငါ သတိမထားမိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဲ့ေလာက္ႀကီး ရင္းႏွီးသြားၾကတာလား? သူမက ခ်န္းစီႏ်န္ဆီ ေရာက္သြားၿပီလား?
ရွေခ်ာင္းဟာ ထိုအသိေၾကာင့္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္သြားေပမယ့္ ထိုခံစားခ်က္ႀကီးကို လ်စ္လ်ဳရွဳဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားလိုက္ၿပီး ခ်င္းစုယြဲ႕အား ... "ကိုယ္လာတဲ့လမ္းမွာ ဘယ္သတင္းေထာက္ကိုမွ မေတြ႕ခဲ့ေပမယ့္ သတိထားတာ ပိုေကာင္းမယ္ ..."
ခ်န္းစီႏ်န္က ေဘးကေန ဝင္ေျပာလိုက္၏။ "ဘယ္သတင္းေထာက္မွ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူးေလ .. ဒီကိစၥကို ငါ့လူေတြကို ရွင္းခိုင္းထားၿပီးသား"
"ဥကၠဌခ်န္း .. မင္း ... "
"ရွေခ်ာင္း ... ငါ့မိန္းကေလးကို ငါ ကာကြယ္ေပးႏိုင္တယ္ ... စိတ္ပူေပးလို႔ေတာ့ ေက်းဇူးတင္တယ္"
ရွေခ်ာင္းက ဆြံ႕အသြားလ်က္ ခ်င္းစုယြဲ႕ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ "မင္း ဒီေန႔ ဘာလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားလဲ?"
"ပံုမွန္အတိုင္း အလုပ္သြားရမွာေပါ့" ခ်င္းစုယြဲ႕က ေျပာလိုက္၏။ "တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီလို ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ဗီဒီယိုတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးမခံႏိုင္ဘူး"
"ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္?" သူမရဲ႕ စကားေတြကို ထပ္ေျပာလိုက္သူမွာ ခ်န္းစီႏ်န္ပင္ ျဖစ္၏။
ခ်န္းစီႏ်န္ဟာ ခ်င္းစုယြဲ႕၏ အျပဳအမူေတြအား တကယ္ကို မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္သြားသည္။ ရွန္ဝမ္းယန္႔က သူ႔ကို ဒီလိုေတြ ေစာ္ကားရဲတာေတာင္ သူက ဘာမွ မျဖစ္သလိုနဲ႔ ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာတယ္ေပါ့?
"အဲ့ဒါကို ကိုယ္ ေျဖရွင္းေပးမယ္" ခ်န္းစီႏ်န္က ေျပာလိုက္၏။
"ရွင့္မိန္းကေလးကို ရွင္မွ မေျဖရွင္းေပးႏိုင္ရင္လဲ ဘယ္သူက ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ေမၽွာ္လင့္ေနတာလဲ?" ခ်င္းစုယြဲ႕က ယံုၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္ ေခ်ပလိုက္၏။ သူမ ထိုသို႔ ေျပာၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ေယာက္က အံ့အားသင့္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားခ်ိန္တြင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သတိလစ္မတတ္ ထိတ္လန္႔သြားေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ သူမရဲ႕စကားမွာ ဘာမွားသြားလဲဆိုတာကို သေဘာေပါက္မိသြားၿပီး ခ်င္းစုယြဲ႕က ကမန္းကတန္း ရွင္းျပလိုက္၏။ "ကၽြန္မက ရွန္ဝမ္းယန္႔ကို ေျပာခ်င္တာပါ! ခ်န္းစီႏ်န္ ရွင္သူ႔ကို ေျဖရွင္းေပးတာ ပိုေကာင္းမယ္ .. ဘယ္ေခြးေတြေၾကာင္ေတြမွ ကၽြန္မေရွ႕ကို မေပၚလာေစနဲ႔ေတာ့"
ခ်န္းစီႏ်န္ကေတာ့ ျပံဳးလိုက္ရင္း ျပန္ေျပာလိုက္၏။ "အိုေခ"
ခ်င္းစုယြဲ႕မွာ သူ႔အျပံဳးႀကီး၌ တစ္ခုခု မွားယြင္းေနသည္ကို ခံစားေနမိသည္။ သူက ဘာကိစၥနဲ႔ ျပံဳးေနရတာတုန္း?
အခန္႔သင့္စြာပဲ ခ်င္းကြမ္းခ်န္ လႊတ္လိုက္သည့္ ဒရိုင္ဘာကလည္း ေရာက္ရွိလာ၏။ ထိုလူက ခ်င္းစုယြဲ႕ကို သူ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ သူမ၏အစ္ကိုက အရမ္းကို စိုးရိမ္ေနသည္ကို ခ်င္းစုယြဲ႕ ခံစားမိလိုက္သည္။ သူမက ခ်င္းကြမ္းခ်န္၏ လက္ေထာက္အား ... "ကၽြန္မ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မလိုက္ႏိုင္ေသးဘူး ... လက္ထဲမွာ လုပ္စရာေတြ ၿပီးျပတ္သြားတဲ့ အခါက်ရင္ ကၽြန္မ မိဘေတြဆီကို ရက္နဲနဲေလာက္ ျပန္လာခဲ့ပါမယ္ ... စိတ္မရွိပါနဲ႔ရွင္ .. ကၽြန္မရဲ႕အစ္ကိုကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာျပလိုက္ပါမယ္"
"မိန္းကေလး ... ဥကၠဌခ်င္းက မိန္းကေလးကို ရွန္က်င္းၿမိဳ႕ထိ လံုျခံဳေဘးကင္းစြာ ေသခ်ာ ေခၚေဆာင္ခဲ့ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို အမိန္႔ေပးထားလို႔ပါ"
"ကၽြန္မ ဂရုစိုက္လိုက္ပါ့မယ္"
"မိနး္ကေလး ..."
"ကၽြန္မရဲ႕ အစ္ကိုကို ေျပာျပလိုက္ပါမယ္ေနာ္ ... ဒုကၡေပးမိတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္" ခ်င္းစုယြဲ႕က ဆက္ေျပာလိုက္၏။ "ကၽြန္မ အလုပ္သြားပါေတာ့မယ္" အခုက မနက္ခင္း အေစာႀကီးပဲ ရွိေနေသးေပမယ့္ အခုခ်က္ခ်င္း သြားတာက ပိုလံုျခံဳ အႏၱရာယ္ကင္းေလာက္သည္။
"ကိုယ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္" ခ်န္းစီႏ်န္ႏွင့္ ရွေခ်ာင္းတို႔ ႏွစ္ဦးသားမွာ တူညီတဲ့ စကားတစ္ခြန္းထဲကိုပဲ တစ္ခ်ိန္ထဲ ေျပာမိလိုက္ၾကသျဖင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
5.3.2020
************************
《Unicode》
အပိုင်း - ၁၀၇
[မသပ်မရပ် ဖြစ်နေသည့် ချန်းစီနျန် - ၁]
ချင်းစုယွဲ့မှာ ချန်းစီနျန်၏ အရှက်မရှိတဲ့ အပြုအမူတွေကြောင့် သူ့ကို အရှုံးပေးလိုက်ရတော့သည်။ သူက ချင်းစုယွဲ့ကို အခွင့်အရေးယူပြီး သွားသည့်နောက် ထမင်းစား စားပွဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွားလိုက်ကာ သူ့မနက်စာကို စ စားလိုက်ပြီး သူမကို အားပျော့ စိတ်မကောင်းစွာ မေးလိုက်သည်။ "မင်း မစားတော့ဘူးဆိုတာ သေချာလား?"
ချင်းစုယွဲ့က ချန်းစီနျန်ကို စိုက်ကြည့်ကာ သရော်ဟန်ဖြင့် ... "ဥက္ကဌချန်းကို မနက်စာဖိုး ပြန်ပေးဖို့အတွက် ကျွန်မက တွေးထားရအုန်းမှာလားရှင့်?" A ကောလိပ်တွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်တို့အား သူမ ရှင်းရှင်းလင်းကြီးကို မှတ်မိသေး၏။
ချန်းစီနျန်က မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းယမ်းပြ၏။ "မင်းက ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ကွက်ပြီး စိမ်းကားတာကို ကိုယ်သတိထားမိတယ် ... ကိုယ့်လို လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ နှလုံးသားကို မင်းရဲ့ ကိုယ်ပိုင်စံနှုန်းတွေနဲ့ တိုင်းတာမပေးနိုင်ဘူးလား?"
ချင်းစုယွဲ့က ရယ်လျက် .. "ကျွန်မ မဝံ့ရဲပါဘူးရှင် .. အဆုံးသတ်ကျရင် ကျွန်မ ဘယ်လိုမျိုး သေဆုံးသွားရမလဲ ဆိုတာတောင် မသိတော့ ကြောက်မိပါတယ်"
ချန်းစီနျန်ဟာ ထိုစကားကိုကြားတော့ သူ့မျက်ခုံးတွေကို ရှုံ့မဲ့လိုက်၏။ ချင်းစုယွဲ့က သေဆုံးသည့်အကြောင်း ပြောသည်အား သူ လုံးဝကို မကြိုက်ပေ။ ဘာလို့ ပြင်းထန်ဆိုးရွားသည့် သေဆုံးမှုနှင့်ပဲ သေဆုံးရမည်လို့ပဲ သူမက အမြဲတမ်း တွေးနေရတာလဲ?
လေထုက ရုတ်တရက် မသက်မသာ ဖြစ်လာ၏။ ချန်းစီနျန်က စကားပြောမလို့ လုပ်ပေမယ့် ထိုအချိန်မှာပဲ တံခါးမှ လူခေါ်ခေါင်းလောင်းက မြည်လာခဲ့သည်။
ချင်းစုယွဲ့ဟာ တံခါးဆီသို့ လျှောက်မသွားခင် ချန်းစီနျန်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သေး၏။ သူမက ထုံးစံအတိုင်း ဘယ်သူလဲမေးလိုက်တော့ ရှချောင်း ဖြစ်နေ၏။ ချင်းစုယွဲ့က ရှချောင်းရဲ့အသံကို ကြားတော့ သူ့ကို တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ချန်းစီနျန်ကတော့ 'ရှချောင်း'ဟူသည့် အသံကို ကြားလိုက်ချိန်မှာ အကြည့်က နက်မှောင်လာလျက် သူ့ရှပ်အကျီႌမှ ကြယ်သီးတို့ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။
ရှချောင်း အတွင်းသို့ လျှောက်ဝင်လာချိန်မှာတော့ သူ ဘာမှ မပြောလိုက်ရသေးခင်မှာပဲ ချန်းစီနျန်၏အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ "ရှချောင်းက အရမ်းကြီး စောစော လာတာပဲ"
ရှချောင်းမှာတော့ ချင်းစုယွဲ့၏ အိမ်ထဲ၌ ယောက်ျားတစ်ယောက် ရှိနေသည်ကို သဘောပေါက်မိသွားကာ သူက ဖရိုဖရဲဖြင့် မသပ်မရပ် ဖြစ်နေသည့် ချန်းစီနျန်အား တွေ့မြင်လိုက်ရချိန်တွင် ရှော့ရသွားရှာ၏။
ရှချောင်း၏ ထိတ်လန့် အံ့ဩနေသည့် အကြည့်အား ရရှိလိုက်တော့ ချန်းစီနျန်က ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ခုကို သဘောပေါက်မိသွားသည့်ပုံဖြင့် တည်ငြိမ်အေးဆေးစွာ ဆောရီးဟုပြောကာ သူ့ရဲ့ သွယ်လျဖြူဖွေးနေသည့် လက်ချောင်းတို့ဖြင့် သူ့ရှပ်အကျီႌကို ကြယ်သီးပြန်တပ်လိုက်သည်။
ချင်းစုယွဲ့မှာ ရှချောင်း၏ တုံ့ပြန်မှုကို အံ့အားသင့်မိသွားသဖြင့် ချန်းစီနျန်ကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါမှာ ပြောစရာ စကားလုံးတွေပင် ပျောက်ရှသွားလေတော့၏၊ "ရှင် ..."
"အစထဲက ကြယ်သီးတွေ မဖြုတ်ပစ်ပါနဲ့လို့ ကိုယ်မင်းကို ပြောထားခဲ့ရဲ့နဲ့ မင်းက ဇွတ်လုပ်ခဲ့တာကိုး ... ကြည့် အခုတော့ သူများတွေ ရယ်စရာ ဖြစ်ကုန်ပါပြီကွာ" ချန်းစီနျန်က သူမကို ဖျတ်ခနဲ ကြည့်လိုက်ပြီး ကြင်နာယုယသည့် အသံနှင့် ပြောလိုက်၏။
"ချန်းစီနျန် ရှင် ... " ချင်းစုယွဲ့ရဲ့ ကမ္ဘာကြီးအပေါ် အမြင်မှာ ပြန်ပြောင်းသွားလေတော့၏။ ချန်းစီနျန် ဘယ်သူမှ ရှင့်လိုမျိုး အရှက်ကင်းမဲ့နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး
ရှချောင်း၏ အံ့အားသင့်နေသည့် အကြည့်မှာ ချင်းစုယွဲ့၏ မျက်နှာထက်သို့ ကျရောက်သွားပြီး သူမ၏ ရှက်သွေးဖြန်းနေသော ပါးနှစ်ဖက်အား ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းတွေမှာလည်း ကွဲပြားစွာဖြင့် အနီရောင်သမ်းနေ၏။ ငါ သတိမထားမိလိုက်တဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အဲ့လောက်ကြီး ရင်းနှီးသွားကြတာလား? သူမက ချန်းစီနျန်ဆီ ရောက်သွားပြီလား?
ရှချောင်းဟာ ထိုအသိကြောင့် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်သွားပေမယ့် ထိုခံစားချက်ကြီးကို လျစ်လျုရှုဖို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားလိုက်ပြီး ချင်းစုယွဲ့အား ... "ကိုယ်လာတဲ့လမ်းမှာ ဘယ်သတင်းထောက်ကိုမှ မတွေ့ခဲ့ပေမယ့် သတိထားတာ ပိုကောင်းမယ် ..."
ချန်းစီနျန်က ဘေးကနေ ဝင်ပြောလိုက်၏။ "ဘယ်သတင်းထောက်မှ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ .. ဒီကိစ္စကို ငါ့လူတွေကို ရှင်းခိုင်းထားပြီးသား"
"ဥက္ကဌချန်း .. မင်း ... "
"ရှချောင်း ... ငါ့မိန်းကလေးကို ငါ ကာကွယ်ပေးနိုင်တယ် ... စိတ်ပူပေးလို့တော့ ကျေးဇူးတင်တယ်"
ရှချောင်းက ဆွံ့အသွားလျက် ချင်းစုယွဲ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ "မင်း ဒီနေ့ ဘာလုပ်ဖို့ စီစဉ်ထားလဲ?"
"ပုံမှန်အတိုင်း အလုပ်သွားရမှာပေါ့" ချင်းစုယွဲ့က ပြောလိုက်၏။ "တစ်ကယ်တော့ ဒီလို ပျင်းစရာကောင်းတဲ့ ဗီဒီယိုတစ်ချို့ကြောင့် ကျွန်မရဲ့အလုပ်ကို နှောင့်နှေးမခံနိုင်ဘူး"
"ပျင်းစရာကောင်းတယ်?" သူမရဲ့ စကားတွေကို ထပ်ပြောလိုက်သူမှာ ချန်းစီနျန်ပင် ဖြစ်၏။
ချန်းစီနျန်ဟာ ချင်းစုယွဲ့၏ အပြုအမူတွေအား တကယ်ကို မခံချိမခံသာ ဖြစ်သွားသည်။ ရှန်ဝမ်းယန့်က သူ့ကို ဒီလိုတွေ စော်ကားရဲတာတောင် သူက ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ ပျင်းစရာကောင်းတယ်လို့ ပြောတယ်ပေါ့?
"အဲ့ဒါကို ကိုယ် ဖြေရှင်းပေးမယ်" ချန်းစီနျန်က ပြောလိုက်၏။
"ရှင့်မိန်းကလေးကို ရှင်မှ မဖြေရှင်းပေးနိုင်ရင်လဲ ဘယ်သူက ဖြေရှင်းပေးဖို့ မျှော်လင့်နေတာလဲ?" ချင်းစုယွဲ့က ယုံကြည်မှုအပြည့်နှင့် ချေပလိုက်၏။ သူမ ထိုသို့ ပြောပြီးသွားတဲ့အခါမှာတော့ တစ်ယောက်က အံ့အားသင့် ပျော်ရွှင်သွားချိန်တွင် နောက်တစ်ယောက်ကတော့ သတိလစ်မတတ် ထိတ်လန့်သွားတော့သည်။ ထိုအခါမှ သူမရဲ့စကားမှာ ဘာမှားသွားလဲဆိုတာကို သဘောပေါက်မိသွားပြီး ချင်းစုယွဲ့က ကမန်းကတန်း ရှင်းပြလိုက်၏။ "ကျွန်မက ရှန်ဝမ်းယန့်ကို ပြောချင်တာပါ! ချန်းစီနျန် ရှင်သူ့ကို ဖြေရှင်းပေးတာ ပိုကောင်းမယ် .. ဘယ်ခွေးတွေကြောင်တွေမှ ကျွန်မရှေ့ကို မပေါ်လာစေနဲ့တော့"
ချန်းစီနျန်ကတော့ ပြုံးလိုက်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်၏။ "အိုခေ"
ချင်းစုယွဲ့မှာ သူ့အပြုံးကြီး၌ တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ကို ခံစားနေမိသည်။ သူက ဘာကိစ္စနဲ့ ပြုံးနေရတာတုန်း?
အခန့်သင့်စွာပဲ ချင်းကွမ်းချန် လွှတ်လိုက်သည့် ဒရိုင်ဘာကလည်း ရောက်ရှိလာ၏။ ထိုလူက ချင်းစုယွဲ့ကို သူ အိမ်ပြန်ပို့ပေးရမှာဖြစ်ကြောင်း ပြောတော့ သူမ၏အစ်ကိုက အရမ်းကို စိုးရိမ်နေသည်ကို ချင်းစုယွဲ့ ခံစားမိလိုက်သည်။ သူမက ချင်းကွမ်းချန်၏ လက်ထောက်အား ... "ကျွန်မ အခုချိန်မှာတော့ မလိုက်နိုင်သေးဘူး ... လက်ထဲမှာ လုပ်စရာတွေ ပြီးပြတ်သွားတဲ့ အခါကျရင် ကျွန်မ မိဘတွေဆီကို ရက်နဲနဲလောက် ပြန်လာခဲ့ပါမယ် ... စိတ်မရှိပါနဲ့ရှင် .. ကျွန်မရဲ့အစ်ကိုကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောပြလိုက်ပါမယ်"
"မိန်းကလေး ... ဥက္ကဌချင်းက မိန်းကလေးကို ရှန်ကျင်းမြို့ထိ လုံခြုံဘေးကင်းစွာ သေချာ ခေါ်ဆောင်ခဲ့ဖို့ ကျွန်တော့်ကို အမိန့်ပေးထားလို့ပါ"
"ကျွန်မ ဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ်"
"မိန်းကလေး ..."
"ကျွန်မရဲ့ အစ်ကိုကို ပြောပြလိုက်ပါမယ်နော် ... ဒုက္ခပေးမိတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်" ချင်းစုယွဲ့က ဆက်ပြောလိုက်၏။ "ကျွန်မ အလုပ်သွားပါတော့မယ်" အခုက မနက်ခင်း အစောကြီးပဲ ရှိနေသေးပေမယ့် အခုချက်ချင်း သွားတာက ပိုလုံခြုံ အန္တရာယ်ကင်းလောက်သည်။
"ကိုယ် လိုက်ပို့ပေးမယ်" ချန်းစီနျန်နှင့် ရှချောင်းတို့ နှစ်ဦးသားမှာ တူညီတဲ့ စကားတစ်ခွန်းထဲကိုပဲ တစ်ချိန်ထဲ ပြောမိလိုက်ကြသဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည်။
5.3.2020
***********************