☜(˚▽˚)☞ Hit vote! :D ≧✯◡✯≦✌
Ƹ̴Ӂ̴Ʒ=Ƹ̴Ӂ̴Ʒ=Ƹ̴Ӂ̴Ʒ=Ƹ̴Ӂ̴Ʒ=Ƹ̴Ӂ̴Ʒ=Ƹ̴Ӂ̴Ʒ=Ƹ̴Ӂ̴Ʒ=Ƹ̴Ӂ̴Ʒ
Hindi ako nagsasalita, nakatitig lang ako kay Vincent.
I will never plead for my life *ssh*l*! >:(
"Ako pa ang makapal ang mukha?! Sino ka para sumbat-sumabatan ako ah? At hindi ka pa humihingi ng sorry sakin ah!" galit na mungkahi ni Vincent.
"Pare, my friend was drunk and broke kaya niya nagawa yun! Please understand!" pakiusap ulit ni Alex na hindi na alam ang gagawin niya.
"Huwag kang makisabat dito or else ipuputok ko to!"
"Hah! Ano tititig ka nalang sakin?! DI KA MAN LANG MAGSOSORRY?!"
Di ko alam anong pumasok sa makitid kong utak at dinuraan ko sa mukha si Vincent.
"ABA! *********************!"
*gunshot fired
*ambulance approaching
"Kevin! Stay with us! Kevin! KEVIN!"
......................................................
January 7, 20XX
6:30 pm
Monday
Weather: Rainy
Pagmamahal...
Yun ba talaga ang nararamdaman ko para kay Kevin?
:(
Pero isa niya akong kaibigan.
Nang nakipagclose na siya sa iba, sumama ang loob ko.
Hindi pagmamahal yun!
Katraydoran! Kaibigan niya ako pero ayokong lumalapit siya sa iba?!
Pagmamahal ba talaga yun?!
Ang gulo-gulo ng isip ko habang nakahiga ako sa kama. Madilim na ang paligid dahil naglights out na sa ospital. Sa bintana ay natatanaw ko ang pagulan. Naalala ko bigla si Kevin.
Kamusta na kaya si Kevin?
Haaaay...
Ang dami na rin pala naming napagdaanan. :D
Nagsimula sa lecture notes na binigay ko... tapos naging sa pagiimbita ko sa kanya na pumasok ulit...
Naging isa ko siyang alagang sunod ng sunod...
At higit sa lahat, naging bestfriend. *sigh
Ilang months na rin pala kaming nagkakasama ahhaha. Ang bilis ng panaho---
Natigilan ako sa pagrereminisce ng biglang binuksan ni Vincent ang pintuan. Hinihingal ito at pawis na pawis.
Halatang may gusto siyang sabihin....
Pero mukha rin siyang nag-aalinlangan.
"Bakit?" mahinahong at nagaalalang tanong ko.
Arrghh.... masakit pa rin ang ulo ko ano ba yan. :(
Lumapit lamang sa akin si Vincent at kinapa ang noo ko.
"Mainit ka pa ah." lumunok siya.
Tiningnan ko ang kamay niyang nanginginig.
"Bakit Vincent? Ano nangyari?!" kinakabahan na ako.
"Lydia...I guess I gotta tell you this. Umm...si Kevin." di na siya makatitig sa akin ng diretso.
Napaupo ako ng sinabi niya ang pangalan ni Kevin.
"Anong nangyari kay Kevin?!"
......................................
Kahit pinipigilan ako ni Vincent, nagpumilit akong puntahan si Kevin.
Grabe, ang sakit ng ulo ko! Parang pinupukpok!
Headache, heartache, sobrang sama talaga ng kombinasyon. =,=”
Nang nasa may pintuan na kami ng kwarto na tinutuluyan ko ay binuhat na lamang ako ni Vincent (princess carry) hanggang sa makarating kami sa elevator. Pagkalabas ay binuhat niya ako ulit hanggang sa emergency room.
Bakit ayaw sabihin sa akin ni Vincent?!
Nangangatog na ako sa takot.
Kevin...kevin.... please....
ano nanaman bang nangyari sayo?!
Sa emergency room ay nakita ko si Kevin na nakahiga at walang malay. Maraming mga nurse at doktor ang nakapalibot sa kanya.
"KEVIN! KEVIN!" ,pinapalo-palo ko ang transparent glass kung saan ko nakikita si Kevin.
"Nakadrugs daw yung lalaking bumaril sa kanya. Napagkamalan daw kasing ako yung lalaki tapos kasama kita kaya niya sinugod. Eh yun, buti na lang hindi naman daw direktang sa ulo tumama." malungkot na pagpapaliwanag ni Vincent.
Binaling ko ang tingin ko kay Vincent at kay Kevin.
"KEVVIIIIIIIIIIIIN!!!!!" hagulgol ko habang sinusuportahan ako ni Vincent.
"Wala tayong magagawa sa ganitong sitwasyon kundi ang ipagdasal siya Lydia."
Nang makabalik ako sa sense ko ay dinala naman ako ni Vincent sa chapel sa loob ng simbahan.
Doon ay buong puso akong nagdasal.
February 12, 20XX
10:00 am
Sunday
Weather: Windy and Sunny
Pagkalipas ng isang buwang coma si Kevin, nagising na rin siya.
Lahat ng gastusin niya, si Vincent lahat ang nagbayad. Kaya nga ang laki nang pasasalamat ko sa kanya. Sabi niya, lahat daw nang kaya niyang ibigay na suporta mapasaya lang ako, ibibigay niya daw sa akin.
Ang bait niya. Hindi ko alam how I could pay him back.
Maybe sometime I can after kong maabot ang pangarap kong makaipon ng 1 million a month! ^_^
Binisita ko si Kevin na nasa room 302. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at nakita ko siyang nagbabasa ng Chemistry III. Next week na kasi ang finals namin.
"Hi." kumuha ako ng upuan at umupo sa gilid niya.
"Hello." matabang na sagot niya.
"Ano yang pinagaaralan mo?" sinilip ko ang binabasa niya. Binabalikan pala niya ang mga nakaraang lessons nung 1st and 2nd Quarterly Exam.
"Inaaral ko ulit yung quantum numbers." sagot niya sakin nang may masungit na tono.
"Ahh... gusto mo tulungan kita?" malambing na paanyaya ko sa kanya.
"Sus. Sige nga tutal naman ikaw 'tong matalino..." sinarado niya ang libro niya sa chemistry III.
"Ah sorry! Gusto ko lang naman tumulo---"
"Iexplain mo nga 'tong nararamdaman ko para sayo." sabi niya sakin.
Hindi siya ngumingit, ni hindi siya tumatawa, walang kahit anong bakas ng panloloko sa mukha niya.
"Ahh... Ano bang sasagot ko dito? Ano bang nararamdaman mo?"
Nasampolan ako ng pick up dioras dito ah.
"Secret. Sige huwag mo na lang sagutin." pinagpatuloy niya na ang kanyang pagbabasa.
"Sa martes, maghanda ka."
"Bakit?!" Anong meron sa martes?
"Ano ba yan! Nakakainis! Wala ka bang kalendaryo sa bahay niyo?!"
Kahit sinungitan niya 'ko ay napatawa ako. "Hahaha! Sa wakas bumalik ka na rin sa dating Kevin Forsburg na nakilala ko. "
"Anong araw ngayon?"
"Ahmm... It's February 12, Sunday. Bakit?"
"Ngayon, anong meron sa Tuesday?"
"AH! Valentines day!"
"Ay sa wakas na gets niya rin!"
"Anong ihahanda ko?"
"Laruan, bahay, lote, aso, daga, halaman, bubog, bote, apoy, at kotse na rin kung kaya mo.”
=-+ VINCENT’S POV +-=
Sa loob ng isang buwan, kahit tawa man lang, wala akong narinig galing sa kanya. Pambihira talaga tong si Kevin. Ano bang iniisip nito’t nagpapakatorpe siya sa taong hindi alam na mahal na pala siya?
Kahit masakit... I’m letting you go Lydia.
Please be happy.
That would be enough for me as your pay back. ;’)
Kahit saglit lang tayo nagkasama, napalapit ako sayo agad.
I'm feeling the need of being the person to love you, protect you, and always make you happy.
Those three reasons made me realize how much a simple girl can controlled me from head to toe.
Unbelievable... ikaw na nga lang ang kaisa-isa kong hinihiling, hindi ko pa naabot. Hindi ko kailangan ng pera namin, or whatnot. Just you is enough pero, ano naman kung kasama mo ako kung hindi ka naman masaya?
*sniff
I guess this is a good bye.
=-+ END of VINCENT'S POV +-=
...............................
=-+ KEVIN'S POV +-=
"Narinig mo ba yun?" tanong sakin ni Lydia. Tingin ko narinig niya ang hikbi nung lokong nasa labas.
"Tss... Alam ko kung ano yun... Isang moomoo! HAahha!"
"Sus! Sayo nga, hindi ako takot eh! Sa multo pa kaya?"
=-+ END of KEVIN'S POV +-=