Zawgyi Code
သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၂၀၅
ရီယြမ္က လီေဟာင္ကို စားဖိုေဆာင္ထဲ လူအမ်ားေရွ႕တြင္ အရွက္ခြဲလိုက္သည္ဟူေသာ သတင္းက တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္း လွ်င္ျမန္စြာ ပ်ံႏွံ႕သြားခဲ့သည္ ။
ေဟာင္ဒုန္ အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ရီယြမ္တို႔ကို လူအားလုံးက ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းက လူသစ္မ်ားၾကားထဲတြင္ နာမည္အႀကီးဆုံး အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ျဖစ္သလို ရီယြမ္ကလဲ ေရွးဦးမူလေဆးပင္ကို ခူးနိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားေနသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ …
ထိုႏွစ္ဦးအၾကား ျပသနာက ဒုတိယႏွစ္သင္တန္းသားမ်ားပါ မက်န္ စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ ျပသနာတစ္ခု ျဖစ္သည္ ။
ရီယြမ္၏ လုပ္ငန္းခြင္ ရာသီပိတ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ရီယြမ္တစ္ေယာက္ ဒုကၡလွလွေတြ႕မည္ကို သူတို႔အားလုံး ျမင္ခ်င္ေနၾကသည္ ။
ေဟာင္ဒုန္ အဖြဲ႕အစည္းကေတာ့ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားထဲမွ အရည္အခ်င္းရွိသူမ်ားစြာကို သူတို႔အဖြဲ႕ထဲသို႔ လွ်င္ျမန္စြာ သြတ္သြင္းေနၾကသည္ ။ ထို႔ျပင္ ထိုလူငယ္အမ်ားစုကလည္း က်န့္ျပည္နယ္ရွိ ထိပ္သီးမိသားစုမ်ားမွ ဆင္းသက္လာခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ။
လီေဟာင္သည္လည္းပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ ထိပ္သီးမိသားစုကလန္ထဲမွ ဆင္းသက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ အလြန္က်ယ္ေျပာၿပီး အဆက္အသြယ္ေကာင္းမ်ား အလြန္မ်ားျပား၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေလး အမ်ားစုက သူ႕ကို မ်က္ႏွာသာေပးၿပီး ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ထိပ္တိုက္မေတြ႕ဆုံလိုၾကေပ ။
လူငယ္မ်ားစြာကို ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းအတြက္ ေဟာင္ဒုန္က ထိုလူငယ္မ်ားကို အက်ိဳးရွိေစရမည္ဟု ကတိေပးထားခဲ့သည္ ။
သို႔ေသာ္ ယခုတြင္ ရီယြမ္က လီေဟာင္ကို အရွက္ခြဲလိုက္သည့္အတြက္ ထိုကိစၥေၾကာင့္ ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းမွ လူငယ္မ်ားက ဆတ္ဆတ္ခါျဖစ္သြားၾကသည္ ။
ရီယြမ္ေျပာလိုက္သည့္ “ ကိုယ့္ဖ်င္ ကိုယ္ျပန္ရိုး” ဟူေသာစကားက သူတို႔၏ နားထဲတြင္ ယခုထိေတာင္ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိဆဲပင္ …
ထိုစကားက ရီယြမ္လို အဆုံးမဲ့ကႏၲာရႀကီးထဲရွိ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ႏူတ္ဖ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ စကားမ်ားဟုပင္ ထင္ရက္စရာမရွိေပ ။ ရီယြမ္၏ မိသားစုက ျပည္နယ္ခြဲေလးတစ္ခုမွ မဟုတ္သလို မည္သည့္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမွ မရွိေပ ။ အျပင္က ကေလကေခ်တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္။
“အဲဒီ မွင္စာေလးက အစ္ကို ေဟာင္ကို သိကၡာခ်ရဲတယ္ေပါ့လား … ငါတို႔အဖြဲ႕အစည္းက လူမ်ားကို မထိခိုက္ေပမယ့္ လူမ်ားက ငါတို႔ကို လာစေနၿပီး … ၿငိမ္ခံေနရမွာလား …”
“ဟုတ္တယ္ … နံပါတ္ေလး အစ္ကိုေျပာတာ မွန္တယ္ ၊ အဲဒီကေလးက ေသခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ ငါတို႔က သူ႕ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာေပါ့ … သိုင္းၿပိဳင္ပြဲက်ရင္ ငါတို႔အားလုံး အဲဒီေကာင္ကို ဒုကၡိတျဖစ္သြားေအာင္ ေကာင္းေကာင္း ရိုက္ခ်ိဳးၾကမယ္”
လီေဟာင္၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါပြေနၾကသည္ ။
လီေဟာင္ကေတာ့ တည္ၿငိမ္စြာပင္ … “မင္းတို႔သူ႕ကို အထင္မေသးၾကနဲ႕ သူ႕မွာ အရည္အခ်င္းတစ္ခု ရွိရမယ္လို႔ ငါထင္တယ္ ၊ ေရွးဦးမူလ ေဆးပင္ကိုသူကံေကာင္းၿပီး ခူးနိုင္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ အဲဒီကိစၥက ဒီေလာက္မရိုးရွင္းဘူးလို႔ ငါထင္တယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ နဂါးအေၾကးခြံေတြလဲ အမ်ားႀကီးလဲထားေသးတယ္ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကးေကာင္းမွာပဲ ”
“ဟားဟား … နဂါးအေၾကးခြံတဲ့လား …”
“ဟုတ္တယ္ … အစ္ကိုေဟာင္ ေျပာမွပဲ သတိရေတာ့တယ္ … သိုင္းၿပိဳင္ပြဲမွာ ေလာင္းေၾကးထပ္တာကို ခြင့္ျပဳထားတာပဲ ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေရာက္ကတည္းက နဂါးအေၾကးခြံေတြ လိုက္ရွာေနတာ ၊ အခုေတာ့ ခပ္ဝဝသိုးတစ္ေကာင္က ကိုယ့္အိမ္တံခါးဝေရွ႕ အဆင့္သင့္ ေရာက္လာေတာ့မွာပဲ ”
နဂါးအေၾကးခြံမ်ားက သင္တန္းသားမ်ားအသစ္ အလြန္ရွာေဖြရခက္သလို ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ တျခား သခင္ေလးမ်ားအတြက္လဲ ထို႔အတူပင္ ျဖစ္သည္ ။
အစပိုင္းတြင္ ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ရန္ပုံေငြမ်ားစြာ ရွိထားေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လူအင္အားတိုးမ်ားလာျခင္းေၾကာင့္ ထိုရန္ပုံေငြမ်ားက မလုံေလာက္ေတာ့ေပ ။
ယခု သိုင္းၿပိဳင္ပြဲ၏ ေလာင္းေၾကးအေၾကာင္း သူတို႔သတိရသြားသည့္အခါတြင္ေတာ့ နဂါးအေၾကးခြံမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ရီယြမ္ကို သူတို႔ပစ္မွတ္ထားလိုက္ၾကသည္ ။ ေကာင္းကင္ဘုံက သူတို႔ကို အခြင့္အေရးတစ္ခု ခ်ီးျမႇင့္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏ ။
ထိုအခြင့္အေရးကို အသုံးခ်မနိုင္ပါက သူတို႔အသုံးမက်လိဳ႕ပဲ ျဖစ္မည္ ။
“စိတ္ခ် … အစ္ကိုေဟာင္ … ေလာင္းေၾကးထပ္စရာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါ မက်န္ေအာင္ အဲဒီေကာင္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းေကာင္း ဆုံးမေပးမယ္”
“ငါတို႔အားလုံး ဒီေန႕ကစၿပီး နဂါးအေၾကးခြံေတြ မ်ားမ်ား စုထားဖို႔လိုတယ္ … မဟုတ္ရင္ အဲဒီေန႕က်ရင္ ဟိုကေလးကို အျမစ္ျပဳတ္ျဖဳတ္ဖို႔ ေလာင္းေၾကးထပ္စရာ ဘာမွ မရွိပဲေနမယ္ ….”
ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ သခင္ေလးမ်ားကလည္း သေဘာတူလိုက္ၾကသည္ ။
ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္း၏ အသင္းခြဲမႉးတစ္ေယာက္က … “မင္းတို႔အားလုံး စိတ္မပူၾကနဲ႕ မင္းတို႔နဂါးအေၾကးခြံေတြမေလာက္ရင္ အဖြဲ႕အစည္းက မင္းတို႔ကို ကူညီေပးမယ္ … အဲဒီ ကေလး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါမက်န္ေအာင္ အကုန္ခြၽတ္ၾကတာေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ … အဓိကက မင္းတို႔အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားထားၾက” လီေဟာင္က တုံ႕ဆိုင္းျခင္းမရွိပဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းက သူတို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေၾကျငာထားလိုက္သည္ ။ ရီယြမ္ကို သိုင္းစင္ျမင့္ထက္တြင္ ေခါက္ဆြဲေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကဲ့သို႔ ေပ်ာ့ဖတ္သြားေအာင္ ရိုက္ႏွက္မည့္အျပင္ ေလာင္းေၾကးထပ္စရာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါမက်န္ေအာင္ အျမစ္ျဖဳတ္မည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္ ။
ထိုသတင္းက ပထမႏွစ္ ႏွင့္ ဒုတိယႏွစ္ သင္တန္းသားမ်ားအၾကားတြင္ လွ်င္ျမန္စြာ ပ်ံ့ႏွံ႕သြားခဲ့သည္ ။ သူတို႔အားလုံး ရီယြမ္ႏွင့္ မည္သို႔မွ မပတ္သက္သည့္အတြက္ ရီယြမ္အတြက္ မည္သူမွ မစိုးရိမ္ၾကေခ် ။
ရီယြမ္၏ ကံေကာင္းမႈႀကီးက ေကာင္းကင္အလိုကို ဆန့္က်င္ၿပီး လူအမ်ားကို မနာလိုျဖစ္ေစသည္ ။ နဂါးအေၾကးခြံမ်ားစြာ ရရွိထားေသာ လူတစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ အလြန္ထင္ေပၚသလို ယခုအခါတြင္ ထိုနဂါးအေၾကးခြံမ်ားကို ျပန္လည္ ဆုံးရႈံးရေတာ့မည္ျဖစ္ရာ လူအမ်ားစုကႀကိတ္ၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကသည္ ။
လူအမ်ားစုက နဂါးအေၾကးခြံတစ္ေသာင္းကို ရီယြမ္ ဘယ္ေနရာတြင္ အသုံးခ်မလဲ ဆိုျခင္းကို စိတ္ဝင္စားေနၾကသည္။
ရီယြမ္အေနျဖင့္ ယခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ နဂါးအေၾကးခြံမ်ားကို စြမ္းအင္ေထာက္ကူ အရင္းအျမစ္မ်ားႏွင့္ အလွ်င္အျမန္လဲလွယ္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ထားသင့္သည္ ။
သို႔ေသာ္ … ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္တြင္ ရီယြမ္က ေဆးျခင္းေတာင္းကို ကိုင္ၿပီး ေဆးပင္ေတာင္ရွိရာသို႔ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သလိုသာ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္ ။
ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီး အကုန္လုံးက အံ့ၾသသင့္ေနၾကသည္ ။
“ရီယြမ္ … မင္းအခုထိ ေဆးပင္ခူးေနတုန္းလား” … လူအမ်ားစုက မယုံနိုင္ဟန္ျဖင့္ ေမးၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။
ရီယြမ္က ထိုလူကို ထူးဆန္းသလို ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး … “ ဟုတ္တယ္ေလ … ငါေဆးပင္ခူးရဦးမယ္ေလ … တစ္လေတာင္ က်န္ေသးတာပဲ .. ငါက စံခ်ိန္တင္ဖို႔ လုပ္ေနတာ” …
“စံခ်ိန္ခ်ိဳးမယ္ ဟုတ္လား …”
ထိုစကားကို ၾကားရသူမ်ား မွင္တက္ဆြံ႕အံ့သြားၾကကုန္သည္ ။
လူအမ်ားစုအတြက္က စံခ်ိန္ဟူေသာ စကားက အလြန္အလွမ္းေဝးေနဆဲပင္ …. ေဆးပင္ခူးေသာ အလုပ္ကဲ့သို႔ အေရးမပါသည့္အလုပ္တြင္ပင္ စံခ်ိန္တင္နိုင္ရန္ လိုအပ္သည့္ နဂါးအေၾကးခြံပမာဏက ေၾကာက္ခမန္းလိလိပင္ ….
ရီယြမ္က ပို႔ေဆာင္ေရး ေမွာ္အစီအရင္ထဲသို႔ ႐ႊပ္ခနဲ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ကို လူအမ်ားစုက ေငးၾကည့္ေန႐ုံသာ တတ္နိုင္သည္ ။
“အဲဒီကေလးက တကယ္စံခ်ိန္ခ်ိဳးမလို႔ လုပ္ေနတာလား …”
“ေရွးဦးမူလေဆးပင္ကို ခူးနိုင္ခဲ့လို႔ နဂါးအေၾကးခြံ တစ္ေသာင္းရတယ္ဆိုေပမယ့္ စံခ်ိန္ခ်ိဳးဖို႔ဆိုတာက အဲဒီေလာက္ မရိုးရွင္းဘူး …”
“သူက ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတာ့ႀကီးတာပဲ … ေနာက္ တစ္လ ၊ ႏွစ္လေလာက္ဆိုရင္ လူေတြအကုန္လုံး သူ႕ကို တစ္စစီဆြဲဖဲ့ဖို႔ လုပ္ေနတာေတာင္ သူက မေၾကာက္မလန့္ ေဆးပင္ခူးသြားနိုင္ေသးတယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ကိုယ္သူ နိုင္မယ္လို႔မ်ား ထင္ေနတာလား … တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ႕ေတာ္က လူေတြအကုန္လုံးက အရည္အခ်င္းကိုယ္စီ ရွိၾကတဲ့လူေတာ္ေတြပဲ .. အဲဒီကေလးက သူ႕ရဲ႕ကမာၻငယ္ေလးထဲမွာ သူ႕ရဲ႕ဝွက္ဖဲေလး တစ္ခ်ပ္ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႕ သာယာေနတယ္ ၊ အျပင္ကမာၻႀကီးက ဘယ္ေလာက္ထိက်ယ္ျပန့္သလဲ ၊ တျခားလူေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ သန္မာသလဲဆိုတာ သူမသိေသးဘူးပဲ …”
လူအမ်ားစုက ရီယြမ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ထင္ေၾကးေပးေနၾကသည္ ။ ရီယြမ္ကေတာ့ ထိုအခ်ိန္တြင္ အမွတ္ - ၆၀ ေဆးပင္ေတာင္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီ ျဖစ္၏ ။
ေဆးပင္ေတာင္ရွိ ေကာင္းကင္ေျမႀကီးယြမ္ခ်ီမ်ားက အနည္းငယ္ သိပ္သည္းေနၿပီး စြမ္းအင္ေလ့က်င့္ရန္အတြက္ ေနရာေကာင္းတစ္ခုပင္ …
ရီယြမ္က ေတာအုပ္ထဲရွိ ေျမကြက္လပ္ေလးထဲတြင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ လက္တစ္ဝါးစာခန့္ ေက်ာက္စိမ္းစာ႐ြက္ေလးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။ စာအုပ္၏ အေရွ႕ျခမ္းကို ေ႐ႊေရာင္ ေဖာင္းႂကြပန္းကႏုတ္မ်ား ေဖာ္ထားၿပီး ေက်ာဘက္တြင္ေတာ့ တိုင္အီ ဟူေသာ စာႏွစ္လုံးကို ေရွးအကၡရာမ်ားႏွင့္ ေရးသားထားသည္ ။
ထိုေက်ာက္စိမ္းစာေခြက တိုင္အီ ဝိညာဥ္က်င့္စဥ္၏ ပထမအဆင့္ပင္ ျဖစ္၏ ။
တိုင္အီ နိုင္ငံက ထိုဝိညာဥ္က်င့္စဥ္ကိုေတာ့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ တားျမစ္ထားသည္ ။ ေလ့က်င့္သူမ်ားအေနျဖင့္ အျခားသူမ်ားကို ျပသျခင္း လွ်ို႔ဝွက္စြာ သင္ၾကားေပးျခင္းမ်ားကို ေတြ႕ရွိပါက ျပင္းထန္စြာ အေရးယူျခင္းမ်ားကို ခံစားရေပလိမ့္မည္ ။
ရီယြမ္၏ သူ၏ စိတ္စြမ္းအင္မ်ားကို ထိုေက်ာက္စိမ္းျပားေပၚသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စီးဆင္းေစလိုက္သည္ ။ ေရွးက်အားေကာင္းၿပီး နက္ရွိုင္းေသာ အရွိန္အဝါတစ္ရပ္က သူ႕ထံသို႔ တိုးဝင္လာခဲ့သည္ ။ လွ်ို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသာ ေမွာ္တံခါးႀကီးတစ္ခ်ပ္အေရွ႕သို႔ သူေရာက္တြင္ တျဖည္းျဖည္းပြင့္လွစ္လာၿပီး အဆုံးမဲ့လွ်ို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္မႈမ်ားကို ထင္ဟပ္ေနေစ၏ ။
ထိုအရာက သိုင္းစ်ာန္မ်ားမွန္း ရီယြမ္က ေကာင္းေကာင္းသိသည္ ။
တိုင္အီဝိညာဥ္က်င့္စဥ္တြင္ပင္ သိုင္းစ်ာန္ဓိဌာန္မ်ား ပါဝင္ေနျခင္းက မည္သို႔ ေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းပင္ သူမသိေတာ့ေခ် ..
ရီယြမ္ နဂါးနံရိုး က်ားအရိုးသိုင္းကို ရရွိခဲ့စဥ္က သူေကာင္းစြာ ပုံတူကူးနိုင္ခဲ့သည္ ။
သို႔ေသာ္ သိုင္းစ်ာန္ဓိဌာန္ အမွန္တရားမ်ားစြာ ပါဝင္ေနေသာ တိုင္အီဝိညာဥ္က်င့္စဥ္ကဲ့သို႔ က်င့္စဥ္တစ္ခုကို သူပုံတူကူးမနိုင္ေခ် ။ ထိုေက်ာက္စိမ္းျပားေပၚရွိ သိုင္းစ်ာန္မ်ားကို လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နားလည္သိျမင္ပုံခ်င္းလည္း မတူညီေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ က်င့္စဥ္မ်ားက တန္ဖိုးအသီးသီး ကြာဟေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္ ။
တိုင္အီနိုင္ငံမွ ထုတ္ေဝထားေသာ တိုင္အီဝိညာဥ္က်င့္စဥ္က အရည္အေသြး အလြန္ေကာင္းမြန္သည့္အျပင္ အလြန္တရာ တန္ဖိုးႀကီးမားလွသည္ ။ သင္တန္းသားမ်ားအတြက္ ထိုက်င့္စဥ္ကို ေခတၱငွားရမ္းထားျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး အနာဂတ္တြင္ ထိုက်င့္စဥ္ကို ျပန္လည္အပ္ႏွံရမည္ ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ ေပ်ာက္ဆုံးသြားပါက မူလတန္ဖိုးအတိုင္း ျပန္လည္ေပးေလ်ာ္ရေပလိမ့္မည္ ။