Zawgyi code
သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၂၀၄
“ ေသာက္ကေလး … မင္းေသခ်င္ေနၿပီလား ”
ေဟာင္ဒုန္ အဖြဲ႕အစည္းမွ လူမ်ားအားလုံး ေဒါသေျခာင္းေျခာင္း ထြက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္၏ ။ ရီယြမ္က သူတို့၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ျငင္းပယ္လိုက္သည့္အျပင္ သူတို့ကို လုံးဝ မ်က္ႏွာသာမေပးေခ် ။
“ ခရမ္းေရာင္ေသြး အလယ္ဆင့္သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုယ္သူ ဘာထင္ေနလို့လဲ …”
လီေဟာင္၏ မ်က္ႏွာက သုန္မွုန္တင္းခံသြားသည္ ။ သူအားႏွင့္မာန္ႏွင့္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာအရွိန္ေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္ခြက္က အပိုင္းပိုင္းအစစမ်ားအျဖစ္ လြင့္စင္ထြက္သြားၾကသည္ ။
“မင္း ဘာေျပာလိုက္တာ … ငါသိပ္မၾကားရလို့ … ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေျပာစမ္းပါဦး …”
လီေဟာင္က ရီယြမ္ကို ျပဳံးေထ့ေထ့ႏွင့္ ၾကည့္ကာ လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။ ထိုအျပဳံး၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ သူအဘယ္မၽွထိ ေဒါသထြက္ေနမယ္မွန္း လူတိုင္းသိၾကသည္ ။
လီေဟာင္က တိုင္အီၿမိဳ့ေတာ္တြင္ အေတာ္ၾသဇာေညာင္းၿပီး ႏွစ္ႀကီးသမားမ်ားသည္ပင္ သူ႔ကို ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မထိပါးဝံေခ် ။
လီေဟာင္ႏွင့္ အတိုက္အခံလုပ္ျခင္းျဖင့္ မေကာင္းေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားသာ ရရွိနိုင္ေပလိမ့္မည္ ။
“ေၾသာ္ .. မင္းေသခ်ာမၾကားရဘူး … ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေျပာ … အဲလိုလား .. ရတယ္ ၊ ကိစၥမရွိဘူး .. ျပန္ေျပာေပးမယ္ .. ကိုယ့္ဖ်င့္ ကိုယ္ျပန္ရိုး လိုက္တဲ့ ” … ရီယြမ္က တစ္လုံးခ်င္း ရွင္းလင္းပီသစြာ ေျပာခ်လိုက္သည္ ။ သူ႔ကိုလာကစားခ်င္ေနသည့္ လူတစ္ေယာက္ကို ရီယြမ္က ဒီအတိုင္းေတာ့ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္မည္ မဟုတ္ေပ ။ ဘာလဲ .. ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္း ဆိုၿပီး ေထာင္လိုက္တာနဲ႔သူတို့က အရမ္းကို ႀကီးျမတ္ေနၾကတယ္လို့ ထင္ေနၾကတာလား ….
ေဟာင္ဒုန္ အဖြဲ႕အစည္းက သူ႔ကို လက္တုံ႔ျပန္ျခင္းအတြက္ ရီယြမ္က မစိုးရိမ္ေပ ။ ေဟာင္ဒုန္ အဖြဲ႕အစည္းက လူသစ္အမ်ားစုႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး … လူအမ်ားက အနာဂတ္ႏွစ္အနည္းငယ္တြင္ ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕ အင္အားႀကီးလာမည္ကို ေတြးကာ စိုးလန္႔ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ရီယြမ္အတြက္ေတာ့ အနာဂတ္ကို ေတြးေၾကာက္ေနရန္ မလိုေပ ။
ထို့ျပင္ တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္ရွိ က်င့္ႀကံသူမ်ားအၾကား တိုက္ပြဲမ်ားကို စည္းကမ္းက်က် သတ္မွတ္ထားသည္။ ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကား ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားစြာ ရွိေပသည္။ လူသစ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း စိန္ေခၚတိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ သီးသန္႔ေနရာတစ္ခု ခြဲျခားထားသည္ ။ အထူးသျဖင့္ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ ဆိုင္ေသာေနရာမ်ားတြင္ လုံးဝ တိုက္ခိုက္ခြင့္မျပဳေပ … ဥပမာ … စားဖိုေဆာင္ႏွင့္ လူသြားလမ္းကဲ့သို့ ေနရာမ်ား …
“မင္းအခု ၾကားၿပီးလား ” ရီယြမ္က မေသခ်ာသည့္ဟန္ျဖင့္ လွမ္းေမးလိုက္ၿပီး အသားတုံးကို ေနာက္တစ္ဖဲ့ ကိုက္လိုက္ျပန္သည္ ။
ရီယြမ္၏ စကားကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ လီေဟာင္၏ အသားမ်ားပါ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာၾကသည္ ။
“ေကာင္းတယ္ … သိပ္ေကာင္းတယ္ … မင္းစိတ္ထင္ မင္းကို ငါဘာမွ လုပ္မနိုင္ဘူး ထင္လို့လား …”
ေလြခုန္းက သူ႔လက္ထဲတြင္ က်န္ရွိေနေသာ သတၱဳခြက္ကြဲ အပိုင္းအစမ်ားကို တစ္စုတစ္ေဝးထဲျဖစ္ေအာင္ လုံးေခ်လိုက္သည္ ။
သို့ေသာ္ ရီယြမ္က မည္သို့မွ ေၾကာက္ရြံ့ဟန္မျပေပ ။ သူ႔အေနႏွင့္ ဤအေျခအေန တစ္ခုလုံးကို အျပည့္အဝ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေနမွန္း သိသာသည္ ။ စားပြဲေပၚတြင္ ထိုင္ျမဲထိုင္ေနကာ ဆက္လက္စားေသာက္ေနဆဲပင္ ျဖစ္၏ ။
စားဖိုေဆာင္ထဲတြင္ေတာ့ လီေဟာင္က မည္သည့္အရာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ေခ် ။ အကယ္၍ သူတို့သာ ဒီေနရာတြင္ တိုက္ခိုက္ပါက စားပြဲမ်ား ၊ ပန္းကန္ခက္ေယာက္မ်ားအကုန္လုံး က်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္ ျဖစ္၏ ။ ထို့ျပင္ ၿမိဳ့ေတာ္မွလည္း သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ ။
ထိုအျခင္းအရာကို စားဖိုေဆာင္ထဲရွိလူတိုင္းက မ်က္လုံးအျပဴးသားႏွင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ ရီယြမ္က လႊမ္းမိုးနိုင္လြန္းအားႀကီးသည္ ။ လီေဟာင္ကို လုံးဝ ဂ႐ုပင္မစိုက္ေခ် …
လီေဟာင္က ေဒါသ တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေနေသာ္လည္း သူမည္သို့မွ မတတ္နိုင္ေပ ။
လီေဟာင္က အံကို ေစ့ေနေအာင္ ႀကိတ္လိုက္ၿပီး “ဟင္းဟင္း … ေသာက္ကေလး .. ငါမင္းကို ဘာမွ မလုပ္နိုင္ဘူးလို့မင္းထင္တာလား … မင္းမသိတာ ရွိတယ္ .. ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အတြင္း မင္းတို့ေတြ အလုပ္ပိတ္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ မင္းတို့အားလုံး သိုင္းၿပိဳင္ကြင္းမွာ ၿပိဳင္ရဖို့ရွိတယ္”
“ လူသစ္တန္း သိုင္းၿပိဳင္ပြဲရဲ့ စည္းကမ္းေတြကို မင္းသိလား … ၿမိဳ့ေတာ္က … မင္းတို့ အရင္ကရတဲ့ နဂါးအေၾကးခြံပမာဏရယ္ သိုင္းအဆင့္ရယ္ .. အဲဒါေတြကို ခ်ိန္ညႇိၿပီးေတာ့ အုပ္စုခြဲထားေပးတာ … မင္းလက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ဆိုရင္ ေျမျပင္သင္ပုန္းမွာ စာရင္းဝင္နိုင္ေလာက္ေနၿပီး … မင္းေအာက္မွာ ရွိတဲ့လူေတြအားလုံး မင္းကို စိန္ေခၚနိုင္တယ္ … မင္းကအေပၚေရာက္ေနေတာ့ လူအမ်ားႀကီးရဲ့ စိန္ေခၚျခင္းကို ခံရမွာပဲ … မင္းကိုနိုင္တဲ့လူက မင္းေနရာကို ယူသြားမွာပဲ .. ”
“ဟင္းဟင္း … နဂါးအေၾကးခြံေတြ အမ်ားႀကီးရထားတာဆိုေတာ့ မင္းအေနနဲ႔ အဆင့္နိမ့္နိမ့္ေနရာ ရဖို့ ခက္ခဲမွာပဲ … ဟင္းဟင္း … မင္းကို ေကာင္းေကာင္း အထူးဂ႐ုစိုက္ေပးဖို့ ငါ့အဖြဲ႕က လူသစ္ေတြကို ငါေျပာလိုက္ပါမယ္ … ဟားဟား .. မင္းဘယ္လိုမွ စိန္ေခၚမွုကို လက္မခံလို့မရေတာ့ဘူး ..”
လီေဟာင္က ရီယြမ္ကို ေလွာင္ရယ္ေနေလသည္ ။ ထိုသိုင္းၿပိဳင္ပြဲမ်ားက ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွသည္ ။ အဆင့္သတ္မွတ္ရန္အတြက္ ေလ့က်င့္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း တကယ့္တိုက္ပြဲမ်ားႏွင့္ သိပ္ၿပီးမျခားနားေခ် … ထိုေနရာမ်ိဳးတြင္ လူတစ္ေယာက္ကို အလြယ္တကူ ဒဏ္ရာရသြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္နိုင္သည္။
ရီယြမ္သာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိန္ေခၚခံရၿပီး တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ တိုက္ခိုက္ရပါက ေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးၿပီး ဒုကၡိတျဖစ္သြားရန္ အလားအလာရွိသည္ ။ နဂါးအေၾကးခြံမ်ားကို သူ၏ ဒဏ္ရာကုသစရိတ္အတြက္ အသုံးခ်ရေပလိမ့္မည္ ။ နဂါးအေၾကးခြံမ်ား အလုံအေလာက္မရွိပါက ဘဏ္မွ ေခ်းငွားေပါင္ႏွံရေသာ ဘဝသို့ ေရာက္ရွိသြားေပလိမ့္မည္ ။ လေပါင္းမ်ားစြာ ခြက္လက္ဆြဲကာ သူေတာင္းစားသာသာ အေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္ရွိသြားေပလိမ့္မည္ ။ ထိုအရာမ်ားက ေယ်ဘုယ် စဥ္းစားနိုင္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ။
သိုင္းၿပိဳင္ပြဲအဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္တဲ့လား …
ရီယြမ္က မ်က္ခုံးပင့္လိုက္မိသည္ ။ တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္တြင္ အေတာ္ၾကာ ေနခဲ့သည့္အတြက္ သိုင္းၿပိဳင္ပြဲ၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို သူလည္းပဲ ေကာင္းစြာသိသည္ ။
သိုင္းၿပိဳင္ပြဲ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္က ေျမျပင္သင္ပုန္းေပၚရွိ အဆင့္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ။ တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္ရွိ သင္တန္းသားမ်ား အားလုံး အဆင့္နိမ့္သည္ျဖစ္ေစ အဆင့္ျမင့္သည္ျဖစ္ေစ ေျမျပင္သင္ပုန္းတြင္ အဆင့္တစ္ေနရာစီေတာ့ ရထားၾကသည္ ။
ေျမျပင္သင္ပုန္းတြင္ စိန္ေခၚမွုကို ျငင္းပယ္ရန္ လုံးဝ ခြင့္မျပဳထားေပ …
သို့ေသာ္ .. တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မခံခ်င္ေအာင္ေျပာၿပီး စိန္ေခၚျခင္းမျပဳလုပ္ရန္ကိုေတာ့ တင္းက်ပ္စြာ တားဆီးထားသည္ ။
ထိုအရာမ်ားထဲမွ အေကာင္းဆုံးတစ္ခုကေတာ့ ေလာင္းေၾကးထပ္ျခင္း ပင္ ျဖစ္သည္ ။
ခ်င္ထိပ္ေျပာင္ႀကီးက တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္တြင္ နဂါးအေၾကးခြံမ်ား ရရွိရန္ အလၽွင္ျမန္ဆုံး နည္းလမ္းမွာ ေလာင္းေၾကးထပ္ျခင္းဟု ေျပာထားခဲဖူးသည္ ။ သန္မာအားေကာင္းသည့္ လူတစ္ေယာက္အဖို့ သိုင္းၿပိဳင္ပြဲတြင္ နဂါးအေၾကးခြံမ်ား ရရွိရန္ အလြန္လြယ္ကူေပသည္ ။
သိုင္းစင္ျမင့္ထက္တြင္ စိန္ေခၚသူႏွင့္ စိန္ေခၚခံရသူတို့ႏွစ္ဦးသား မိမိတို့၏ ၿပိဳင္ပြဲကို စိတ္ႀကိဳက္ေလာင္းေၾကးထပ္နိုင္သည္ ။
သူတို့၏ ေျမျပင္သင္ပုန္းေပၚရွိ အဆင့္မ်ားေပၚမူတည္၍ အနိမ့္ဆုံးေလာင္းေၾကးကို သတ္မွတ္ထားေပးသည္ ။
အဆင့္ေကာင္းေလ … ေလာင္းေၾကးပိုမ်ားလာေလပင္ ျဖစ္၏ ။ ကိုယ့္ထက္ အဆင့္ေကာင္းေသာ လူတစ္ေယာက္ကို စိန္ေခၚနိုင္ရန္အတြက္ နဂါးအေၾကးခြံမ်ားစြာ ေလာင္းေၾကးထပ္ဖို့လိုသည္။
တကယ္တမ္း ၿပိဳင္ပြဲအတြင္းတြင္ေတာ့ ေလာင္းေၾကးက အနိမ့္ဆုံးေၾကးထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုသည္ ။ ေလာင္းေၾကးပမာဏက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္၏ သေဘာတူညီမွုအေပၚတြင္ မူတည္သည္ ။
ေနာက္ဆုံး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မခံခ်င္ေအာင္ ေျပာဆိုၾကရင္း ေလာင္းေၾကးက ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ပမာဏတစ္ခုအထိ ထိုးတက္သြားသည္မ်ားလည္း ရွိ၏ ။
ထိုကဲ့သို့ေသာ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းမ်ားက ေျမျပင္သင္ပုန္းတြင္ အဆင့္ျမင့္ေနရာ၌ ရွိသူမ်ား ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံသည့္အခါတြင္ မၾကာခဏ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္ ။ ပြဲၾကည့္သူမ်ားအတြက္ အလြန္စိတ္လွုပ္ရွားဖြယ္ရာေကာင္းေသာ ပြဲစဥ္တစ္ခုပင္ …
ခ်င္ဟိုတိုင္ကဲ့သို့ ေျမျပင္သင္ပုန္းတြင္ အဆင့္ေကာင္းရထားသူ၏ ၿပိဳင္ပြဲဆိုပါက လူအေယာက္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ တကူးတက လာေရာက္ၿပီး ၾကည့္ရွုအားေပးၾကသည္ ။ သင္တန္းဆရာမ်ားႏွင့္ တရားအေရးပိုင္မင္းႀကီးမ်ားသည္ပင္ လာေရာက္အကဲခတ္ၾကသည္ ။
“ဟင္းဟင္း … မင္းက ငါနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲမွာ တိုက္ခ်င္ေနလို့လား ” … ရီယြမ္က ခပ္သဲ့သဲ့ေလး ေလွာင္ရယ္လိုက္သည္ ။ အရိုးမ်ားကို တဂၽြတ္ဂၽြတ္ ကိုက္ဝါးေနရင္းမွ လွမ္းေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ လက္သည္းခြံအရြယ္ခန္႔ရွိေသာ အရိုးက ရီယြမ္ဗိုက္ထဲ ေရာက္ရွိသြားသည္ ။
တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္သို့ သူေရာက္ရွိခဲ့ခ်ိန္မွစၿပီး ယခုထိ ထိုကဲ့သို့ေသာ တကယ့္သိုင္းၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို တစ္ခါမွ မၾကဳံခဲ့ရဖူးေပ … သို့ေသာ္ အဆုံးမဲ့ကႏၲာရႀကီးထဲတြင္ ျပင္းျပင္ထန္ထန္ ေလ့က်င့္လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ သူ၏ စြမ္းအင္အဆင့္က ျမင့္မားေနခဲ့ရသည္ ။ ခရမ္းေရာင္ေကာင္းကင္ ဂ်င္စင္း၏ အဆီအႏွစ္မ်ားကို စုပ္ယူခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ သူ၏ ကိုယ္ခႏၶာက လၽွင္ျမန္စြာ ႀကံခိုင္အားေကာင္းလာခဲ့သည္ ။
ထို့ျပင္ ယခုအခါတြင္ တိုင္အီဝိညာဥ္က်င့္စဥ္ကိုလဲ သူရရွိထားေသးသည္ ။ တိုင္အီဝိညာဥ္က်င့္စဥ္က ထိပ္တန္းအဆင့္ က်င့္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ကာ တိုက္ခိုက္ေရးပညာမ်ားႏွင့္ သိုင္းကြက္သိုင္းဟန္လွုပ္ရွားမွုမ်ားပါ ပါဝင္သည္ ။
ဓါးတစ္လက္က မသုံးပဲဒီအတိုင္းထား ထားပါက သံေခ်းတက္သြားေပလိမ့္မည္ ။
တိုက္ပြဲတြင္ ထိပ္တန္းအဆင့္ သိုင္းပညာမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္အသုံးမခ်ပါက ထိုသိုင္းပညာ၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုက ေလ်ာ့နည္းသြားေပလိမ့္မည္ ။
ရီယြမ္က ထိုၿပိဳင္ပြဲေရာက္ရွိလာမည့္ေန႔ကို အျမဲတမ္းေစာင့္ဆိုင္းေနသည့္ လူတစ္ေယာက္ပင္ ။ ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုပဲ လူအမ်ားႀကီးက သူ၏ လက္ရည္စမ္းေဖာ္ ျဖစ္လာမည္ကို သူစိတ္မလွုပ္ရွားပဲ မေနနိုင္ေခ် .
ထိုကဲ့သို့ ေကာင္းမြန္သည့္ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ကို သူဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လႊင့္ပစ္ရက္မည္နည္း …
“လူတစ္အုပ္လုံးက ငါ့ကို စိန္ေခၚမလို့လား … ရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး … ငါလန္႔ေတာင္ လန္႔လာၿပီး …” ရီယြမ္က ဘာမွမသိသလို လုပ္ေနလိုက္သည္ ။
“ဟားဟား …. အခုေတာ့ မင္းေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း သိသြားၿပီေပါ့ … လီေဟာင္ေနာက္မွ လူတစ္ေယာက္က ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေလးေလွာင္လိုက္၏ ။ မင္းအခုမွာလာၿပီး ေတာင္းပန္ေနလဲ အပိုပဲ … မင္းအရိုးေတြကြဲကုန္တဲ့အထိ အရိုက္ခံရၿပီး မင္းတစ္သက္လုံး ခုတင္ေပၚက မဆင္းရေအာင္ လုပ္ပစ္မယ္ …”
“ဟြန္႔ … ကံေကာင္းၿပီး ေရွးဦးမူလ ေဆးပင္ေလးတစ္ပင္ေလာက္ ခူးနိုင္တာနဲ႔ မင္းကိုယ္မင္း ဟုတ္ေနၿပီလို့ ထင္ေနတာလား … ဒီၿမိဳ့မွာ ခြန္အားက အဓိကပဲကြ …. ငါတို့အဖြဲ႕အစည္းကို ကလန္ကဆန္လုပ္သြားတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း မင္းဒီမွာ ေကာင္းေကာင္းေနရမယ္ မထင္နဲ႔ ” ..
“မင္းလိုေတာသားကမ်ား သိုင္းၿပိဳင္ပြဲမွာ ၿပိဳင္ခ်င္ေသးတယ္ … ၿမိဳ့ေတာ္က မိသားစုေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ အစြမ္းထက္သလဲဆိုတာ မင္းမသိေသးဘူးနဲ႔တူတယ္ …. ”
ရီယြမ္ကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝိုင္းေျပာေနၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ လီေဟာင္၏ လူငယ္မ်ားက အၿမိဳင့္သားေက်နပ္ေနေပသည္ ။ ထိုလူအမ်ားစုက က်န္႔ျပည္နယ္ရွိ မိသားစုကလန္ႀကီးမ်ားမွ ဆင္းသက္လာသည္ ျဖစ္ရာ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံမည္သူ႔ကို မွ အထင္မႀကီးၾကေပ ။
ရီယြမ္က လူပါးဝေနသည္ကို ေတြ႕ေနရကတည္းက ရီယြမ္ကို ေကာင္းကင္းေလး ဆုံးမၿပီး ပုံစံေပးခ်င္ေနၾကသည္ ။
သို့ေသာ္ လီေဟာင္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္ ။ ရီယြမ္က အမွန္ကိုေျပာေနျခင္း မဟုတ္ဟု သူခံစားေနရသည္ ။ သူ႔ၾကည့္ရသည္မွာ လုံးဝ မေၾကာက္လန္႔သည့္ပုံပင္ …
“ ဘာမွ ေျပာင္းလဲသြားမွာ မဟုတ္ဘူး … ေသာက္ကေလး .. မင္းေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ ”
ထိုသို့ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ လီေဟာင္က သူ၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကို ေခၚၿပီး လွည့္ထြက္သြားေလေတာ့သည္ ။
သို့ေသာ္ က်ိဳးခိုင္က ထိုေနရာတြင္ ငူငူငိုင္ငိုင္ႀကီး ရပ္ေနေလသည္ ။ သူဘာေျပာရမွန္းပင္ မသိေတာ့ေပ …
အစတုန္းက လီေဟာင္က ရီယြမ္ကို ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းထဲသို့ ေခၚထည့္မည္ဟု သူထင္ထားခဲ့သည္ ။ သို့ေသာ္ ထိုကဲ့သို့ မထင္မွတ္ထားသည္မ်ား ျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု သူမေတြးထားခဲ့ေပ …
စားဖိုေဆာင္ထဲရွိ အျခားသိုင္းသမားမ်ားသည္လည္း အံ့ၾသသင့္သြားၾကသည္ ။ ထိုသူအမ်ားစုက သင္တန္းသားသစ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းလို အင္အားႀကီး အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ႏွင့္ အတိုက္အခံမလုပ္ဝံ့ၾကေပ …
ရီယြမ္အေနႏွင့္ အနာဂတ္ေကာင္းေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ ..
လူအမ်ားစုက ရီယြမ္ကို သနားစရာသတၱဝါတစ္ေယာက္လို ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ လီေဟာင္က ဒုတိယႏွစ္ သင္တန္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူက တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္တြင္ ေနာက္ထပ္ ငါးႏွစ္မၽွ ေနရဦးမည္ ။
“ ရီ … ရီယြမ္ … ငါ ..ဒီလို ျဖစ္မယ္လို့ လုံးဝမထင္ထားဘူး ” … က်ိဳးခိုင္က ပါးစပ္အျပည့္တံေတြးတစ္လုပ္ မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္ ။
ရီယြမ္ႏွင့္ အျမဲလိုလို သူယွဥ္ၿပိဳင္ေလ့ရွိေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို့ တမင္ရည္ရြယ္လိုေသာ စိတ္ဓါတ္ေတာ့မရွိေပ …
ထို့ျပင္ ရီယြမ္က ယခုမွ အသက္ဆယ့္သုံးႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည့္အတြက္ သူဘယ္လိုမွ တမင္ေခ်ာက္တြန္းလိုစိတ္ မရွိေပ ။
က်ိဳးခိုင္က ရီယြမ္တစ္ေယာက္ သူ႔ေၾကာင့္ လီေဟာင္၏ အၿငိဳးထားျခင္းကို ခံရသည္ဟု မွတ္ထင္ေနေပသည္ ။
ရီယြမ္က အေတာ္စိတ္ေကာင္းရွိသည့္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ပင္ ။ က်ိဳးခိုင္ကို အသာအယာျပဳံးျပလိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚမွ အသားကင္မ်ားကို ဆက္လက္စားေသာက္ေနလိုက္သည္ ။ ထို့ေနာက္ ပလုတ္ပေလာင္း ေလသံျဖင့္ …
“ ပါးပါးေလးပါ .. စိတ္ထဲမထားပါနဲ႔ … မင္းစားမလား … ဒီအသားက ေတာ္ေတာ္အရသာရွိတယ္ …”
“ အာ…” က်ိဳးခိုင္ပါးစပ္ပိတ္သြားသည္ ။ ရီယြမ္ကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာပင္ ေအးေအးလူလူ စားေသာက္ေနနိုင္ေသးသည္။