Хамаг бие минь маш ихээр хөндүүрлэж хөдөлхөд хүртэл төвөгтэй санагдаж байв. Арай хийн нүдээ нээж харвал үнэхээр харсан зүйлдээ ч итгэж чадсангүй. Жоохон хөдлөөд машины цонхоор эргэн тойрноо харвал бид яалт ч үгүй үнэхээр том аюулд орчихжээ.
"Арумаа битгий хөдөл. Битгий хөдлөөд бай" гэх Юнгигийн сул дуугаар хавцалд арай хийн тогтсон машиныхаа тэнцвэрийг алдагдуулахгүйн тулд аяар хөдлөн толгойгоо цонхоор гарган доош харвал тэр машины багаажнаас унжих бүтээлэгнээс зууран тогтож байв.
Шууд л нүдэнд минь нулимс цийлэгнэн
"Мин Юнги битгий тавь, тавьж болохгүй шүү. Гуйя!! жоохон тэсээрэй" гэж хэлээд буцан машины дотор талыг хараад түүнийг яаж дээш нь татах аргыг хайн ийш тийш нулимстай нүдээ гүйлгэн харахад гэнэт машин доош огцом унаж байснаа азаар дахин хавцал дахь нэгэн хөндлөн чулуунд тээглэж зогсов.
Яг л сэг мэт болсон машин маань зогсохтой зэрэгцэн Юнгигийн чанга хашгирах сонсогдов. Би сандран хажуугын цонхоороо харвал тэр машины доор гараа хавчуулчихсан байлаа.
"Арум битгий хөдлөөрэй. Чи дахиад жоохон л хөдлөх юм бол бид доош унах болно" түүний хамаг хөлс гарч нэг гараараа бүтээлэгнээс тас зууран харин нөгөө гарандаа мэдрэгдэж буй өвдөлтөө даван туулахын тулд нүдээ анин ихэд хичээж байгаа харагдав.
Би яах учираа үл олон дэмий л нулимс урсган суухдаа үүнээс өөр юу ч хийж чадахгүй байгаа өөрийгөө ихээр үзэн ядаж байлаа.
Тэр хэр удаан тэсэж чадна гэж
---
-"Ахмад аа тэнд хүмүүс осолдчихсон бололтой. Хурдан аврах баг дуудчихаад явах хэрэгтэй"
-"Үгүй ээ тэд хэзээ мөдгүй унах юм шиг л харагдаад байна даа. Эндээс хамгийн ойрхон аврах багийн төв хэр зайтай юм?"
-"Энэ эзгүй газар болохоор ойролцоогоор 20 минутын дараа ирнэ байх."
-"Тэгвэл бидэнд өөр сонголт алга" тэр ийнхүү хэлсээр нисдэг тэргээ огцом эргүүлэн хагарсан газрын ангал дахь хүмүүсийг аврахаар явахад
-"Энэ аврах багийн нисдэг тэрэг биш шдээ тэр машиныг татаж гаргаж ирж чадахгүй. Бас энд их хүч зарцуулвал удахгүй шатахуун дуусаад бид осолдох болно үүнийг мэдэж байгаа биз дээ" гэж хэлэн тэр уурлахад
-Энэ бол бидний ажил. Бид аюулд орсон хүмүүсийг хамгийн түрүүнд аврах ёстой" Ахмад ингэж хэлээд хөмсгөө зангидан өндрөө багасгаж хавцлын харалдаа ирэхэд нэгэн эмэгтэй тусламж гуйн орилж байлаа.
Арумын талаас:
Би яах учираа үл олон байх үед салхи улам ширүүсч байгааг мэдрэв. Энэ янзаараа бид энэ харанхуй ангал руу унах юм байна гэх бодол ихээр төрөн гарч нулимстай нүдээр машины гадна толинд тусах Юнги рүү ширтэхэд тэр унтчихсан юмуу гэлтэй л доош гудайн тогтож байв.
Гэвч энэ үед гэнэт ямар нэг зүйлийн хөдөлгүүр ч юм шиг чанга чимээ гарч эхлэхэд би гайхан дээш харвал энэ нисдэг тэрэг байлаа. Би бушуухан шиг цонхоор толгойгоо гарган "Хөөе!! туслаарай!!... бидэнд туслаарай!!!" гэж хамаг чангаараа хашгирав.
Нисдэг тэрэг доошлох тусам салхи нь ширүүсэж дуу нь чангаран миний яриаг сонсож байгаа болов уу гэж бодогдоход хүргэж байлаа. Гэхдээ биднийг харсан нь лав гарцаагүй байх.
"Пак Жимин чи жолоодлогыг гартаа ав би доош буух болно" ахмад ийнхүү хэлээд өөрийгөө олсонд бэхлэн нисдэг тэрэгнээс доош унжуулсан олсоор чадварлаг гэгч нь гулсан машины харалдаа ирээд цонхоор цухуйх эмэгтэйд хандан
"Бид таныг аврах болно оо. Та хамгийн гол нь сандралгүй бас хөдлөлгүй тайван байх хэрэгтэй шүү" гэж хэлээд илүү доошлон машины сүүлээс зууран байх эрэгтэй дээр очин "Битгий хөдлөөрэй" гээд түүнийг гэдсээр нь олсонд бэхлэн дараа нь хавчуулагдсан гарыг нь сайн ажиглаж харснаа машин доторх эмэгтэйд хандан "Сандарч болохгүй шүү машин жоохон л хөдлөх болно" гэхэд өнөөх эмэгтэй "Ойлголоо" гээд машинаасаа тас зууран суув.
Ахмад өнөөх эрэгтэйн гарыг гаргахын тулд илүү доошлох хэрэгтэй болон нисдэг тэрэг дэхь Пак Жимин рүү холбоо барин тэрэгээ илүү доошлуулах хэрэгтэй байгаа талаар хэлэв.
Тэрээр хүссэн хэмжээндээ очсоны дараа түүнд "Болно" гэх дохиог өгөөд машиныг тулж байсан нэгэн жижгэвтэр чулууг хөлөөрөө цохин унагахад машин доошлон харин Юнгигийн гар чөлөөтэй болох нь тэр.
Ахмад түүний бэхэлгээг дахин шалгаад олсоор дээш явуулав.
Үүний дараа тэр машин доторх эмэгтэйг аврахаар боломжит нэг хаалгыг нь эвдэн онгойлготол тэр маш их айсан харагдлаа.
"Сайн уу? Би бол ахмад Жон Жонгүг. Би одоо таныг энд бэхлээд дээш гаргах болно. Та маш удаанаар хөдлөөд машины энэ талын суудалд ирэх хэрэгтэй байна" гэхэд тэр эмэгтэй толгой дохин маш удаан хөдлөн хажуугын суудал руугаа шилжин иртэл машин нэг дайвалзан хөдлөв. Энэ үед тэр нүдээ тас анин суудлаас маш чанга зуурсан байлаа.
"Би үнэхээр энэнээс илүү явбал унах юм шиг санагдаад чадахгүй юм шиг байна" түүнийг ийнхүү нулимс дуслуулан хэлэхэд Жонгүг "Ойлголоо... тэгвэл одоо огт битгий хөдөл би чам дээр очъё" гээд агаар дээр тогтоох бэхэлгээгээ биеэрээ хөдөлгөсөөр машин дотор цээжин хэсгээ оруулаад өнөөх эмэгтэйн бэлхүүсээр бүс зүүж өөртөө бэхлээд түүнийг тэврэн гаргатал машин гэнэт тэнцвэрээ алдан доош унав.
Үүнээс болоод тэр Жонгүгыг
хүзүүгээр нь улам чанга тэврэн аваад нүүрээ мөрөнд нь наахад тэр түүний бэлхүүсээр нь гараа оруулан чанга тэвэрлээ.
Олс биднийг дээш нь татсаар нисдэг тэрэг дотор орж ирэн хаалгаа хаахад Юнги шууд над дээр ирэн "Чи зүгээр үү ямар нэг зүйл чинь бэртээгүй биз дээ?" гээд том нүдлэн дээрээс минь доош шалгах мэт сандран харахад "Т.тиймээ зүгээр юм шиг байна" гээд нүүрэнд минь тулах шахуу ойртон бэхэлгээгээ салгаж буй Жонгүг гэгчийг өөрийн эрхгүй ширтэж эхлэв.