"Ω, Θεέ μου ξυπνάει" φώναξε χαρούμενη η Έμμα όταν είδε τον Φίλιπ να συνέρχεται.
Εκείνος έβγαλε κάποια μικρά βογγητά.
"Πού βρίσκομαι;" είπε και κοίταξε γύρω του.
"Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας παλικάρι μου. Ξεπέρασες τον κίνδυνο. Είσαι δυνατός" του είπε ο πατέρας Ρίτσαρντ που είχε κάνει ότι μπορούσε για να τον βοηθήσει.
"Μου έσωσες την ζωή Φίλιπ. Χάρη σε σένα αναπνέω, αλλά τραυματίστηκες. Ευτυχώς με την βοήθεια του πατέρα Ρίτσαρντ σώθηκες" του είπε και κοίταξε τον ιερέα γεμάτη ευγνωμοσύνη.
Εκείνος χαμογέλασε.
"Χαίρομαι βαθύτατα που βοήθησα, αλλά ας ευχαριστήσουμε και τον Κύριο. Εκείνος έκανε τα πιο πολλά" είπε και έκανε τον σταυρό του.
"Πάντα μετριόφρων και ταπεινός" σκέφτηκα.
Ήμασταν ευλογημένοι που τον είχαμε κοντά μας. Ήταν άξιος άνθρωπος και έδινε σε όλους ελπίδα.
"Ευχαριστώ πατέρα Ρίτσαρντ" του είπε ο Φίλιπ.
"Τίποτα νεαρέ μου. Πώς αισθάνεσαι;"
"Καλά, πονάω βέβαια αλλά αισθάνομαι ότι έχω δυνάμεις"
'"Αυτό είναι καλό σημάδι. Σύντομα θα έχεις αναρρώσει πλήρως"
"Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είσαι καλά" του είπε η Έμμα λάμποντας από ευτυχία.
Είχα καιρό να δω το χαμόγελο της.
"Και εγώ χαίρομαι που σε κράτησα ασφαλή. Ήταν ευχαρίστηση μου να σε υπερασπιστώ" της είπε κοιτάζοντας την στα μάτια.
Έπειτα τον ευχαρίστησε και ο θείος Έντουαρντ και τον χτύπησε ελαφρά στον ώμο προκειμένου να δείξει την ευγνωμοσύνη του.
****
Είχαμε φύγει όλοι από την σπηλιά, σχεδόν όλοι η Έμμα είχε μείνει πίσω να κάνει παρέα στον Φίλιπ.
Όταν επέστρεψα είδα κάτι που με έκανε να χαμογελάσω.
Ο Φίλιπ και η Έμμα φιλιόντουσαν.
Αλλά όταν σταμάτησαν με είδαν.
"Συγνώμη" είπα και ντράπηκα.
"Δεν σε είχαμε καταλάβει" μου είπε η Έμμα.
"Δεν ήθελα να ενοχλήσω. Χαίρομαι πάντως πάρα πολύ και για τους δύο" τους είπα.
"Να 'σαι καλά. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα γνώριζα κάποια. Ήρθα εδώ μαζί με τον άρχοντα Άντριου με στόχο να δραπετεύσουμε από το Άσλιρντ. Πού να φανταζόμουν τι θα μου επιφύλασσε η μοίρα;" είπε ο Φίλιπ.
"Και εγώ μετά τον χαμό του άνδρα μου και των παιδιών μου ούτε μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ερωτευόμουν ξανά. Όμως μαζί σου θέλω να κάνω μια νέα αρχή" του απάντησε η Έμμα.
"Αν μας αφήσουν να ζήσουμε" είπε ο Φίλιπ και το πρόσωπο του σκοτείνιασε.
"Ο Λίαμ είναι ακόμη εδώ. Δεν θα αρκεστεί στο κακό που έκανε στους Δρυίδες. Θα συνεχίσει να μας ψάχνει" είπα.
"Καταραμένος να 'ναι" φώναξε με απέχθεια η Έμμα. "Τον σιχαίνομαι. Θα με έκαιγε"
"Όπως έχει κάνει με τόσες αθώες κοπέλες" είπε ο Φίλιπ στενάχωρα.
"Και με τον πατέρα Κέβιν" είπα.
"Πρέπει να κάνουμε κάτι. Ας φύγουμε από την Ρέαρ" είπε η Έμμα.
"Και να πάμε πού ξαδέρφη; Όπου και αν πάμε θα είμαστε κυνηγημένοι" της είπε.
"Και τι προτείνεις Λίριο;" με ρώτησε.
"Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω" της απάντησα και πήρα μια βαθιά ανάσα.
Οι ζωές όλων μας διέτρεχαν κίνδυνο, κρέμονταν από μια κλωστή που ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να κοπεί.