Chapter 30
Charlie
Awww… My heard hurts. I tried to sit up but I can’t seem to get up.
Tumingin ako sa bintana, umaga na pala.
Kailangan ko na talagang bumangon. I have to prepare my things. Uuwi na kami maya-maya. As much as I wanted to prolong this vacation and spend more time with Zack, I’m afraid that my obligations are now waiting for me in Manila. Not to mention that I have to go to school tomorrow.
AAAAArrrgggg! Ang sakit ng ulo ko! Parang binibiyak!
NEVER AGAIN!!! Talagang never again will I ever drink chocolate anymore. Kahit chocolait, milo at swiss miss pa yan. Ayoko na! At hindi na rin ako iinom ng kahit ano na hindi inaalam ang ingredients nito.
Ewan ko ba sa mga lasenggero.. pasakit naman ang inaabot sa hang-over, pero inom pa rin ng inom. This is not worth it.
OH MY HEAD!!! I put my hand on my head trying to make the throbbing stop.
May pumasok sa pinto. Tinignan ko, si Tanya…
“O, matino ka na ba???” Pagbibirong sabi nito.
“Girl, ang sakit ng ulo ko.“
“Hay nako girl, may this serve as a lesson to you. Next time, paki alam mo ang contents ng iniinom mo, hindi porket hindi amoy at lasang alcohol ay harmless.”
“Now I know.“
Umupo sya sa tabi ko.
“Pinahirapan mo ng husto ang asawa mo kagabi a! Pasaway ka to the max!”
Mas lalong sumasakit ang ulo ko dahil sa lakas ng boses nya.
“Shhhhh. Tans, tone it down… parang binibiyak ang ulo ko.”
“Ooooppss sorry..” she said whispering.
“Bakit ano bang ginawa ko? Ano bang nangyari?”
“Sinukahan mo lang naman sya ng bonggang bongga…. KADIRI KA GIRL!!!! Yuck talaga! As in!!! EEEEEWWWWWW!”
Nanlaki ang mga mata ko. Oh my! Nagawa ko yon! Grabe nakakahiya! Parang wala na kong mukhang ihaharap kay Zack ngayon! Huhuhuhuhu.
Inamoy ko ang sarili ko… Hindi naman ako amoy vomit a, amoy baby powder nga ako ngayon.
“Bakit hindi naman ako nangangamoy?”
Napangisi sya.. parang nanloloko…
“Hindi ka talaga mangangamoy. Pinaliguan ka kaya nya… “
“WHHAATTT!!! OUCH!!!!” sabay hawak ko sa ulo ko…. Terribleng migraine to!
Tawa ng tawa si Tanya! Ano ba itong babaeng ito! Pinagtatawanan pa nya ako!
“Joke lang!!!! kaw naman hindi mabiro!“
Pinalo ko sya ng unan.
“Loko ka talaga girl, kahit kelan ka talaga! NAKUUUUU!!!! “
“Magpasalamat ka sa kin! Ako kaya nagpaligo sa yo. “
“Ganon!”
“Wala naman akong choice. Baka ipisin ka. Takot ka pa man din sa ipis… “
Ang bait naman talaga ng BFF ko. Pero nakakahiya. I promise to myself that I will never get out of control of myself ever again.
“Sensya na girl a.. inabala pa kita …”
“Maawa ka sa asawa mo.. halos hindi nakatulog sa pagbabantay sa yo. At ikaw naman! Wag ka na talagang maglalasing!! Nakakhiya ka! Kulang na lang halayin mo yung asawa mo! Naku, buti na lang napaka gentleman nun.. kung hindi! Ewan ko na lang, baka may baby na kayo ngayon! ”
Talaga? Nagawa ko yon? Gusto ko sanang tanungin ang details, pero talaga namang nahiya na ako ng husto. Waaaaa!!!! Wala na ata talaga akong ihaharap na mukha sa asawa ko. Nag-iinit na naman ang mukha ko… NAKAKAHIYA!!!!!!!
Medyo naging serious si Tanya…
“Girl, ingatan mo na yang relasyon nyo a. Sa hirap ng mga pinagdaanan nyo. Wag mo ng bibigyan ng pagkakataon na maagaw ng ate mo si Zack. Lumaban ka na. kundi, ikaw ang kawawa. Kilala mo naman ang bruhildang yon. O kaya Ipaubaya mo na lang sya sa kin. Ako na ang bahalang magpa-salvage sa kanya!“
“BALIW!”
Pero napaisip ako. Tama si Tanya. This relationship means so much to me. Hindi man ideal ang simula nito, nagumpisa lang sa isang kontrata. But we’ve gone a long way after that. This time hindi ko na talaga hahayaang makasingit pa sa amin si ate, at hindi na rin ako papaapekto sa kanya. Kaya ko rin naman ipaglaban si Zack. I know now that I will do everything para lang maging maayos ang relasyon namin…. Hindi na ako maniniwala sa mga kasinungalingan nya. I have to learn how to protect what is rightfully mine.
May kumatok sa pinto at pumasok si Zack.
“Chopper’s here.”
Tumayo si Tanya. “Girl, relax ka muna dyan. Ako na bahala sa mga gamit natin.”
“Hindi Tans, nakakahiya na sa yo, ang dami mo ng nagawa para sa kin. Tulungan na kita.”
Tatayo sana ako, sinusubukan kong i-overcome yung sakit ng ulo ko.
“Wag mo na pilitin.. obvious naman na hindi ka makagulapay dyan. Itsura mo, malala pa sa may cancer. Sige na, ako na lang. May mga tutulong naman sa pagbubuhat. Ipapadala ko lahat ng suitcase natin kay Andrew! Hahahaha!” at lumabas na sya ng kwarto.
Lumapit sa kin si Zack at naupo sa kama.
“How are you?” He said kissing my forehead.
Kahit na masakit ang ulo I felt tingling sensations all over my body.
“Terrible”
Napangiti sya, hinilot hilot un ulo ko.
“That feels great..” medyo nare-relax na ako.
“Can you make the ride? Or let’s just stay for another day. You really don’t look good. You’re so pale. Malala ka pa daw sa may cancer sabi ni Tanya.” Sabi nya na tatawa tawa.
“Kailangan kong umuwi. Vacation’s over. I have to go to class. I have a long quiz tomorrow. I can’t afford not to take it, sayang naman yung exemption sa finals.“
Patuloy nyang hinihilot un ulo ko… Hindi sya nagsasalita,
“O sige, ganito na lang. Sa condo ko na lang muna tayo tumuloy… at least doon, may helipad, you don’t need to travel by car. Sko na lang maghahatid sa yo bukas sa school.”
“Really?” napa-smile naman ako don… First time!!! Hihihihi…. “ ok, sounds good to me.”
“Rest ka muna, I’ll wake you up kapag paalis na tayo.”
“Ok.”
“I love you…”
“I love you more..”
I smiled and he kissed me before going out of the room.
This is life. I drifted off to sleep feeling content despite the terrible headache.
***
I woke up the next day feeling refreshed. No more headaches! Sa wakas! Ayoko ng maulit talaga yon. Sinusumpa ko yang Bailey’s na yan!
Wow grabe, wala pang araw. I looked at my watch and it’s only 4:30 in the morning.
Bakit nga ba naman hindi ako magigising ng maaga. We arrived at Zack’s condo in the afternoon, sa sobrang sakit ng ulo ko. Nakatulog ako kaagad at diret-diretso na hanggang ngayon.
Tumagilid ako ng higa. hmmmm.. I smiled. Dito na rin pala nakatulog si Zack
I love looking at him especially when he’s sleeping. He looks so peaceful and so gwapo! I can’t help but feel so lucky.
Anong oras kaya sya nakatulog. I snuggled close to him. I hope we can always be like this…. I closed my eyes, I tried to go back to sleep. Ang sarap ng feeling na katabi mo palaging matulog ang mahal mo. Kahit malamig ang aircon, his body makes me warm.
My body is not the only thing that is warming right now, but also my heart.
“I really love you Zack.” I whispered smiled.. “I hope you feel the same way I do.“
This time, hindi ko na hahayaang may humadlang pa sa atin… that, I promised myself…
I tried to sleep, sobrang aga pa kasi. Pero parang gising na gising na ako parang nagwawala na ata mga anaconda ko. May food kaya sa kitchen? hindi na nga pala ako nakapag dinner kagabi.At nagreklamo pa ng malakas ang tyan ko!
As if on que, my stomach growled. Gutom na nga ako.
Very slowly I got up from bed so as not to wake up Zack, and very slowly, I tiptoed outside the room, very careful not to make a sound.
I went straight to the refrigerator at naghalungkat ng kung anong pwedeng kainin.
Hmmmm…
Madami ngang food pero kailngan lutuin. Oh no. Nagugutom na ko!!!! Huhuhuhuhuhu!!!! Kailangan ba talagang magluto? Teka baka naman may mga junkfoods ditto.
Inisa-isa kong buksan ang mga drawer.
wala… wala… wala…
Ano ba itong si Zack, hindi nag-s-stock ng mga ready to eat. Kahit mga cup noodles man lang.
Last na lang… mga kitchen drawer sa taas. Kaso hindi ko abot. Kumuha ako ng upuan para matungtungan……… ng may biglang nagsalita……
“Anong hinahanap mo dyan?”
Para tumalon ang dibdib ko sa sobrang gulat at nag-loose ang balance ko. Kakapit sana ko sa handle ng drawer pero hindi ko na naabot. I felt myself freefalling!
Buti na lang at maagap si Zack at nasalo nya ako.
Natatwa sya habang hawak hawak nya ako.
“Para ka talagang daga na naghu-hunting ng pagkain. “
Pinalo ko sya sa dibdib.
“Ano ka ba!!!!! Kung ako daga, ikaw maligno! Bigla bigla ka na lang dyang susulpot! Parang hindi man lang kitang naramdamang lumapit! Wag kang ganyan! Mamatay ako sa takot! Akala ko tulog ka pa?”
“I’m a light sleeper. Nung nagising ka, nagising na rin ako.”
GANON!!!!
Base sa ngiti nya, mukhang alam nya at narinig nya mga pinag-gagagawa at sinabi ko kanina.
NYIIIII!!! Hiya naman ako… ANG INIT NA NAMAN NG MUKHA KO!!!!
Gusto ko sanang takpan ang mukha ko pero.
“I love you too..” at hinalikan nya ako….
AAAAAAAAAAAAA!!!! What a way to start the day!!!!
Ok na sana ang moment, pero may malaking istorbo… kumulo na naman ang tiyan ko!
PANIRA NAMAN NG MOMENT ANG MGA ANACONDA KO!!!
Natawa si Zack at binaba nya ako.
“Mukhang nagwawala na yang tyan mo, hindi na makatiis dahil pinapabayaan ng amo.”
“Oo nga e. At ikaw naman, wala ka man lang ready to eat foods dito. Bakit ba lahat ng srock mo ditto kailangan pang lutuin?”
“Upo ka na lang dyan. Ako na bahala sa yo.”
“Ay nakakahiya naman..” nagiisip ako kung anong pwede kong maitulong…
“Zack.. gusto mo ako na lang maghiwa…”
“Wag na, masugatan ka pa. upo ka na lang dyan.”
Kung sabagay, yung kitchen knife, kapag ako ang gagamit, nagiging deadly weapon.
Pinanood ko na lang syang magluto. grabe.. how did he do that?? Parang ang dali-dali. Kung titignan ko parang kaya ko.. pero kapag ako na gumagawa,, hindi nagiging ganon ang result.
And in no time, nagsasalo ng kami ng masarap na breakfast.
“Hmmmm.. the best ka talaga magluto.“ I smiled at him sweetly. Hindi bola yon, I really enjoying what I’m eating right now.
Napa ngisi na lang sya.
“So how’s the headache?”
“Totally gone… Thanks to the magical works of aspirine.“
“Good… hatid kita mamaya sa school then, pasundo kita kay Melvin… 3:00 ang labas mo diba?”
Nanliit mga mata ko. Pano nya nalaman schedule ko? Kahit kailan ay hindi in-detail ang mga kinukwento ko sa kanya about my schedule.
Parang nabasa nya yung iniisip ko.
“I know everything about you.“
Napalunok ako…
“What do you mean that you know everything? As in lahat?”
Tumango sya.
Oh no! Hyperventilate much! Is he saying that he knows about the studio also?
HALA NAMAN!!!!! Halos hindi ako makakibo at ayokong tumingin sa salamin, baka supppeerrr pula nito. Napatingin na lang ako sa kinakain ko.. kunwari sobra akong nagco-concentrate kumain, but actually my mind is in hyper mode right now, trying to find some lame excuse for what I have been doing for the past couple of weeks. Takot din ako, baka magalit sya!
“Actually, I’m so proud of you.”
Bigla akong napatingin sa kanya.
Ano daw? Tama ba yung narinig ko? O product lang ng imagination ko?
“Nagawa mong pagsabayin ang trabaho at pag-aaral mo and you excelled in both fields. You made a name for yourself in the advertising world while maintaining straight 1’s”
I blinked one… twice… Is this for real? Hindi sya galit? Kung ang pamilya ko ang nakaalam sa mga pinag-gagagawa ko, sure na bugbog sarado ako! Pero sya… he’s proud of me?
Unti-unti akong napapangiti.
When his words sinked in…. I fell so elated… HE’S PROUD OF ME!
“Sabay na tayong umuwi. Ipapaderetso kita kay Melvin sa office. Doon mo na lang ako intayin. Ok lang ba sa yo? Para sabay na tayo mag-dinner..”
Wow! Dinner date. I can’t wait!
“Sure… sounds good to me..”
Wow! Ang laki pala ng building namin. This is my first time to visit Montemayo-Fuentes Group. Bagong tayo itong building na to since the merger, at lahat ng holdings ng parehong company ay dito na nag-o-office. I know that our company is huge pero hindi ko ine-expect na ganito KA-HUGE! And this is just one of the assests, marami pa not only here but also in different countries. I can’t help but be proud that my husband is the President and CEO a company this big. No wonder, palagi din syang ngarag.. hehehehe.
Sinalubong ako ni Alfred sa lobby para ihatid ako sa office ni Zack.
Na-co-concious ako, kasi pinagtitinginan ako ng mga empleyado. They don’t know who I am. Hindi naman kasi ako nagpapakita sa companya ever since.
Buti na lang I carefully chose my wardrobe today, para naman hindi ako ikahiya ni Zack. Dumaan pa kami sa boutique before kami pumunta dito. E syampre naman, ano ba naman ang mga dala kong gamit sa condo ni Zack, puro galing pa sa bakasyon namin sa Ilo-ilo… puro bathing suits and shorts. Ano ako, mag-sho-shorts? Hahahahaha!!!! Baka makita pa ko ng Lolo ko dito at i-dis-own ako. Katakot pa man din yun. Napaka istrikto!
Nandito din kaya si Daddy? Na-mi-miss ko na sya. Simula noong kinasal ako mas lalong naging madalang ang pagkikita namin.
On our way to the elevator, tinanong ko si Alfred.
“Is my Dad here?”
“Yes m’am, he’s in a conference with the older Montemayor and Fuentes.“
Ohhh…. Nandito din pala ang Lolo ko at si Lolo Guillermo. Kumpleto ang mga big boss.
We went up to executive’s offices, at nung madaan kami si conference room, sabay naman ang paglabas ng Daddy ko at ng mga Lolo.
“What a pleasant surprise!” tuwang-tuwa ang Daddy ko ng Makita ako at niyakap ako ”It been a while since I saw you!... Mas lalo kang gumaganda anak.”
THAT’S MY DAD! Always patronizing me.
Niyakap ko din ang daddy ko. Sobrang miss ko na sya.
Nagmano naman ako sa mga Lolo.
Nakita ko ang ibang mga empleyado na inuusisa kami at nagbubulong-bulungan mga chismosa ata mga tao dito.
May narinig pa ako. “Sino yon? Anak din pa ni Mr. Fuentes yun.. ang ganda a… di hamak na mas maganda Kay miss Marielle…“
Weh.. di nga?? Lumalaki tenga ko a!!!
“Marriage life has been good to you. Mukhang mas lalo kang gumaganda Charlene.” Sabi ng Lolo ko..
Napatitig ako sa kanya.
UYYY! Mukhang close na nga kami.Improving ang pakikitungo nya sa kin ngayon, at sinabihan pa kong maganda! Waaaa. Itatak na natin sa bato!!! Baka bawiin pa!
“I agree with you balae. “ Sabi ni Lolo Guillermo na todo rin ang ngiti. “But, it seems that there’s something missing.”
“May kulang po?”
“Yes! Nasan na ang mga Zackary jr? “
Nanlaki mga mata ko!!!! A-a-ano daw? Tama ba ang narinig ko? Naghahanap ng apo?! At “mga” pa ang hinahanap a.
Pinagpapawisan ako ng malamig…. This conversation is beginning to get awkward.
Natawa silang tatlo.. at hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko.
“Mahina ata ang apo ko a… ilang taon na kayong kasal, wala pa rin ba?”
Oh no!!!
PANIC MODE!!! Anong sasabihin ko? Na hindi naman kami nagsasama ni Zack… ngayon lang as in one day pa lang at wala pang nangyayari sa min.
“Don’t pressure them Tito. Malapit na siguro yan. Malapit na rin naman magtapos si Charlene sa pag-aaral nya. ” pagtatanggol sa kin ng Daddy ko….
HAAAAAYYYY!!!! I love you Daddy. Napangiti ako sa kanya.
“So what brings you here? Sinusundo mo na ba si Zackary?” tanong ni Lolo Guillermo..
“hmmmm…. Sort of… ”
“Mukhang may date kayo a…” sabi ng Dad… “Hindi ba pwedeng ako muna ang makipag-date sa yo? Ang tagal na nating hindi nagkikita and by the way. I kept calling you pero out of service palagi. Hindi tuloy kita na-inform na pauwi ako.”
Oooooppppssss.. I forgot na ipaalam kay dad ang new number ko.
“Ay sorry dad, I just changed my phone. Nahulog po kasi sa building yung dati kong phone, hindi ko po kayo kagad na-inform.”
“Selos na ako nyan a. Puro si Zachary na lang ata ang nasa isip mo.”
“Dad naman…”
“Just kidding. O eto na pala sila.”
Palapit sa min si Zack. at ang kasunod nya… sino pa ba ang parang laging asong bubuntot buntot sa kanya.
“Hi sis! What brings you here?” Feeling close at naka-fake smile pa sya.
Beso-beso pa kuno. Nakikita ko naman sa mga mata nya na she’s not happy to see me. Well, sorry ate, I’m not the old Charlene anymore. I can also play your game.
“Hi ate, nice to see you too… “
Umakbay sa kin si Zack at hinalikan ako sa pisngi. Nakita kong nanliit mga mata ni ate.
Hmmm makapang-asar nga…
I wrap my arms on Zack’s waist feeling sweet, and I saw my ate shooting daggers at me. hmmmp. mainggit ka! He’s mine and the only thing that you can do is drool.
“Siguro I’ll claim my date on my daughter some other time, mukhang may lakad talaga kayo, and I’ll be the bad guy if I took you away from your man.“ sabi ni Dad… he looks so happy for us.
“Zackary, Meron lang tayong konting pag-uusapan sandali, can you wait for a few more minutes, Charlene, can you excuse us before you take away my apo?” pagbibiro ni Lolo Guillermo.
“Lolo naman, take your time, hindi naman po kami nagmamadali.“
“Sinong nagsabi na hindi tayo nagmamadali? “ sabi ni Zack.
“Zack!”
Nagtawanan na naman sila. Haaay talaga naman. Na-g0-goodtime na naman ako.
“O sige Iha, hiramin muna namin itong si Zack…” aba nagbibiro na rin ang Lolo ko a.. good mood talaga.
“Sige Lo. "
“It’ll be just a few minutes. Doon ka na mag-intay sa office ko… “ sabi ni Zack.
“No problem… “
“Call me Charlene… we’ll have dinner one of this days.” sabi sa kin ni Dad.
“Sure Dad, I miss you… “ And he kissed me at the cheek.
Umalis na sila papunta sa office ni Lolo Guillermo.
All the while, si Ate parang nag-ngingitngit. Lahat kasi ng attention nila nasa akin, para lang syang nasa background. Hindi kasi nila pinansin. Isang bagay na ayaw na ayaw nya. Ever since kasi sya ang center of attention. Weather it family, friends or kung sino pa man. But now, surprisingly, the table has turned. At parang sa akin nakatuon pansin ng nakapaligd sa amin. Kitang-kita ngayon sa mata ang galit nya.
I promised myself na hindi na ako papa-apekto. Deadma na lang. Iniwan ko sya sa kinatatayuan nya.
Tinanong ko sa mga secretary yung office ni Zack. Pinapasok naman ako dahil alam na siguro nila na related ako kay Zack dahil nakita nilang magkakausap kami kanina. Hind lang pala magkausap, magka-akbay pa.. hihihihi
Hindi pa ako nakakaupo at eto na si ate na parang toro na sumusugod!
“Why are you here!”
“Don’t I have the right to be here?”
Ang weird ni ate a… bakit kailangan nyang tanungin yun? Kung karapatan lang ang pag-uusapan, nakakabit sa pangalan ko ang parehong pangalan ng konpanyang ito…
“No you don’t. Haven’t I told you, the last time we met na nagkakamaigihan na kami ni Zack? at isa kang malaking hadlang. O baka naman pumupurol na talaga ang utak ko at hindi mo na matandaan!”
“I think that’s a lie ate. “ mahinahong sabi ko dahil I know the truth now.
“Lie???”
“I know better.” Hindi na ako padadala sa kanya.
“You’re referring to the scene at the hall?... can’t you see? Pakitang tao lang yun. Kaharap kasi ang mga lolo, syempre kailangan maging sweet kayo sa paningin nila, but the truth is… I am the one he loves… hindi mo ba nababasa yung mga write ups??”
“I’m not in the least bit interested about those write ups. Sabi nga nila, don’t believe everything you read… those are just gossips. And I’m not very fond of gossips, you know. “ I smiled at her yung tipong sobrang nakakapang-asar..
“A ganon! Palaban ka na ngayon!”
“Hindi ako palaban ate, at wala rin akong balak makipag-away sa yo. It's just that Zack and I are already, well, you know... “ mas lalo ko syang inasar sa ngiti ko at tinignan ko sya ng makahulugan.
Tumaas ang kilay nya. Hindi ko talaga maintindihan itong ate ko. Masyado namang desprada! Ayokong mainis. Masisira lang ang poise ko. Tignan mo sya, sobrang nawala na ang poise dahil sa pagka-asar.
“Just give it up ate. I know you'll find the right man for you and I think that Zack is not it.”
Hindi sya nagsasalita. Siguro kung nakmamatay lang ang tingin kanina pa ako na-murder… hala! Para na syang monster!
Nagsalita sya ng mahina, pero natakot ata ako.
“You don’t have the right to take away everything from me. I will see to that… “
And with that last word.. she walked out of the room… and it sends chills all over my body..
Parang kinabahan ako.