ILYK [I love you Kuya-Complete!] PUBLISHED under LIB creatives

Part 2

2 ½ years later

Charlie

Dalawa at kalating taon na ang nakalipas noong naranasan kong sumaya, at naranasan ko ring lumuha.. I’ve experienced the best days of my life… pero hindi rin nagtagal ito and I’ve experienced the worst..

Napaka short lived… Some good things never last? I’m beginning to hate that song. But the lyrics leaves a question mark to my mind..

But I refuse to be bitter. Gusto kong maging matatag despite of all the things that had happened. I still look at life positively. Hindi naman panghabang buhay na inuulan ka. Darating din ang panahon na sisikat din ang araw at makikita ko ang napakagandang bahaghari. Pinanghahawakan ko ‘yon. I know someday… everything will be better. Kung hindi man ayon sa gusto ko, I know God will make it better.

Two years ago after we moved to our new home, bihirang bihira  ko na makita si Zack. He said that he was so busy that’s why he doesn’t have time to go home. Palagi syang out of the country, kung uuwi man sya ng Pilipinas ay sa condo nya sya tumutuloy. Actually never pa nga syang nakapag overnight dito sa bahay,, so parang ako lang talaga ang may ari nung bahay na yon… 

Once in a blue moon nagkikita kami,, pero walang kalatoy-latoy ang mga pagkikitang yon, he’s always in a hurry… parang pinapaso!

Ano ba talaga ang nagawa ko? Laging kong iniisip yon. Bakit ganon na lang ang naging treatment nya sa kin… galit ba sya nung pinigilan ko sya? O dapat bang hinayaan ko na lang mangyari ang mga di dapat mangyari? kung ganon ba, would we still be living happily ever after? There’s so many questions that keeps on bugging me…

Kapag nagkikita kami, I feel his coldness. But whenever I look in his eyes, parang ganon pa rin ang pagtingin nya sa kin, parang hindi nababago. The concern is still there. I can see it but I can’t feel it! I can still see the spark, and if i'm not mistaken, I can see that he still loves me,, but his actions tells otherwise!... NALILITO AKO SA YO ZACK! MASISIRA TALAGA ANG ULO KO!

So instead na maloka ako, itinuon ko na lang ang sarili ko sa pag-aaral at sa trabaho… And I can really say that some good things can come out of really bad situations.

Tanya and I had established our own studio and I am so proud to say that we are now one of the most sought after photographers in the country to date. Not only that, we are now making our mark internationally… Pero , as usual, secreto ko pa rin sa pamilya ko. My family does not believe in that field. Sayang lang daw ang oras sa mga ganong walang kwentang bagay. Para sa kanila walang kwenta, but for me and Tanya, we are making a name out of it.

Kaya ang ginagamit kong pangalan ay Charlie Sta. Ana. Sta. Ana is my grandmother’s maiden name, Para hindi nila ako ma-trace… advertising agencies naman ang mga kausap namin, at wala kaming pagmamay-ari na ad agency. Akala nga ng hindi pa nakakakita sa kin, lalake ako, hanahayaan ko na silang mag-isip ng ganon.

Actually Montemayor-Fuentes group is one of our contact agencies clients… buti na lang at never na never dumadalaw sa set ang mga pamilya ko. Ang representative naman ng company namin ay hindi ako kilala… so ok lang, wag lang ang ate ko ang model.. disappearing act talaga ako. Kapag ang ate ko ang nasa set, si Tanya ang palaging taya.

High school pa lang kami ni Tanya, nangungulit na kami sa mga top photographers sa isama kami sa mga photo shoots nila. Kakakulit at syempre gamit ang charm pumapayag naman sila,, for experience sake… Until one time, One of the top designers of the country gave us a break… si Mother Reyna, inang reyna in tagalog,, hahahahah!... hindi nya nagustuhan yung mga pictures ng collection nya sa dati nyang photographer kaya he searched the internet and fortunately he came across our website and the rest is history…. Ang laki ng utang na loob namin kay Mother Reyna kaya kahit anong hilingin nya,, agree lang kami… he even introduced us to different designers and agencies.. doon kami nag-boom!

Noong una medyo mahirap kasi we have to balance our school works with our job…  hindi ko pwedeng pabayaan ang pag-aaral ko. Nakakahiya naman kay Zack. Mabuti na lang hindi mahigpit sa absences yung school. As long as we have high marks, ok na yun, at lagi naman akong exempted sa finals so hindi masyadong nakakain ang oras ko.

When we gained reputation at nakapag-accumulate na kami ng mga in-house photographers and staff, things begin to lighten a little.. Big and international accounts na lang ang kino-cover namin ni Tanya… and.. by appointment pa! We leave the rest to our other staff. o diva! Vongga!

On the other hand,, Zack has gained reputation internationally… napalago nya, siguro mga 5x ang Montemayor-Fuentes Group… At least nagbunga naman ang mga ginagawa nya. Kilalang-kilala na sya both here and abroad… kaya nga ang daming mga babaeng umaali aligid sa kanya. Succesful na kasi ang gwapo pa! Selos ako? Hindi rin no! Feeling ko lang naman makakapatay ako ng mga babaeng malaladi!... hahahaha! Joke lang.. Pero ang medyo dinadamdam ko ng husto is it seems that Zack and ate Marielle are getting close again… si ate kasi ang i-na-ssign na representative ng Fuentes group, since I’m still young at hindi pa ako tapos sa pag-aaral ko, hindi pa ako qualified… Ang dami nilang pictures not only on the business section but also on entertainment and lifestyle magazines. Since my ate is also a celebrity

Kabi-kabila ang mga product launching na naganap in the past couple of years kaya ayun… lagi silang magkasama.

Eto ako ngayon, parang katulad lang ng ibang mga tao na sa dyaryo at magazine lang nakikibalita sa buhay buhay ng asawa ko… buti na lang at hindi ako nega… baka puro self pitty na lang ang ginawa ko!... excuse me! My life pa naman ako noh!  Kesa abangan ko ng abangan ang buhay buhay nila! Concentrate na lang ako to perfect my craft…para matakpan lahat ng sakit na nararamdaman ko. Inubos ko ang lahat ng oras ko sa trabaho para pagdating ko sa bahay ay wala ng oras para mag-isip. Tulog na lang.

Half a year na lang I’ll be graduating,, at half a year na lang din until our premarital contract expires… what will happen? tuluyan na ba nya akong i-d-divorce? Naiisip ko pa lang yon, parang mamamatay na ko... but I’m still hoping for both of us to make up.. wala namang imposible diba?  Pero kung hindi na talaga nya ako mahal… anong magagawa ko? Hindi ko naman sya pwedeng itali sa akin forever?  Kung gagawin ko yon, we'll both end up miserable and we'll hate each other for the rest of our lives. Ayoko namang mangyari yon, damay pa pamilya ko.... Kaya hinahanda ko na ang sarili ko na kahit hindi man kami magkatuluyan, masaya na rin ako kung magiging magkaibigan kami... but until then… I’m hoping for the best because he is still my life and I'M STILL IN LOVE WITH HIM!