JM's POV
Waking up with him just made my day special. It's a weekend and we don't have plans.
"Can we just stay in this bed? Kahit ganito lang tayo maghapon." Paglalambing ng lalaking mahal ko, si Paolo.
Yakap yakap niya ako habang nakasandal siya sa headboard ng kama. Ako naman ang nakasandal sa dibdib niya. Just like those romantic scenes in the movie na yung lovers ay nagka-cuddle in the bed.
"We need to eat. Hindi pwedeng magstay lang tayo dito Pare." Sabi ko.
"Pare" pala ang naging endearment namin sa isa't isa. Weird kasi its common for guys to call each other as such and sa amin iba ang meaning.
Tiningnan ko ang mukha niya na nakasimangot. Pero yung tipong nagpapa cute lang. He doesn't need to do it though. Hindi bagay sa kanya ang maging cute. Gwapo na kasi siya.
Kung dati naniniwala ako na mas okay pag cute ang tawag sayo, exception to the rule si Paolo.
Pinisil ko ang mga ilong niya.
"Pare naman. Wag ganyan. Lalo kang akong nagaguwapuhan sayo!" Niyakap niya lang ako sabay ngiti.
"Sinasadya ko eh!" Sabi niya.
"What do you wanna eat?" Usisa ko.
"Hmmmmm.. Let me think.. You! I wanna eat you!" Pinamulahan ako sa sinabi niya. Para kasing hindi bagay sa kanya ang sabihin yun. Napansin niya din ata bigla ang ibig sabihin ng mga tingin ko. "Ohhhhh yeah! Sorry! I didn't mean what you are thinking. I mean, i wanna eat this." Sabay kinagat niya ang labi ko pero tolerable na kagat sabay dampi ng labi niya sa labi ko.
"Umayos ka nga at baka mapagbuksan tayo bigla ng pintuan!" Kinurot ko pa siya na nakangisi lang.
"How about lets make some pancakes!" May excitement sa boses niya kaya agad naman akong nag oo.
Sabay kaming tumayo pareho na nakasando at boxers lang.
"Oooops! Di tayo pwedeng lumabas ng ganito!" Kumuha ako ng dalawang jogging pants sa aparador. Buti na lang kasya lang sa kanya ang napili ko.
Bago niya ako sinundan sa kusina ay sumaglit muna siya sa sala at magpapatugtog yata.
Maya maya nga ay narinig ko ang kantang pinatugtog niya.
Call me old fashioned sa music pero I like the yesteryears songs. Mas meaningful. Mas may laman at mas nakakarelate ako. And I never thought na he is into those types of music.
The song was titled "Save Me a Dream by Paul Williams".
Habang nagsisimulang sumahimpapawid ang tugtugin ni Paul Williams ay naramdaman ko ang bigla niyang pagyakap sa likuran ko. Napangiti ako. Ito yung mga moments na gustong gusto maranasan ng isang tao with his/her special someone. Sweet sweetan in the morning while preparing a breakfast. SSWC - Sway Sway While Cooking.
Save me a dream... Sabi ng kanta
Nakikanta na din ako. Memorize ko kasi ang kanta at isa sa mga favorite songs ko.
Yung tipong gusto kong lumutang sa saya dahil sa ginagawa niyang pakikipag duet sa akin. Well, pareho kaming sintunado pero yung moment na magkaharap kami habang kinakanta ang bawat letra ng tugtog, that was one of the sweetest moment.
Nang matapos ang unang chorus ay ninakawan niya pa ako ng halik sa labi. Hindi naman ako pumalag.
Pinagpatuloy ko ang pag mix ng pancake ready-to-mix-and-cook na nakuha ko sa cupboard. Siya naman nakatungko ang baba sa shoulders ko habang kumakanta pa din.
Ang sweet lang ng tagpo.
Sabay ng pagkatapos ng kanta ay ang pagkatapos naman ng pag mix ko at handa na kaming magluto ng pancake.
"Oooops! Umupo ka muna dun!" Suway ko sa kanya. Baka kasi mapaso siya habang nakasalang ang pan na paglulutuan namin.
Sumunod naman siya.
Bigla akong napahinto na naman sa gagawin ko nang yakapin niya ulit ako. Dinuduyan na naman kasi siya ng kantang pumapangibabaw sa buong kabahayan.
"I hold you, i'll touch you, Make you my "husband" "sa sariling lyrics niya. Diniinan niya pa talaga ang salitang husband na sa totoong lyrics ay "woman".
Napatingin ako sa kanya ng seryoso habang kumakanta siya. Oo sintunado siya. Pero hindi yung ang kina-count ko. It's the effort na kuhanin niya ang attention.
"I'll give you, my love, now and forever..." Di ko alam bakit bigla akong umiyak habang kinakanta niya ang linyang yun. Napakaseryoso kasi ng mukha niyang nakatitig sa akin. Mga mata namin ang nag uusap.
Patuloy siyang kumakanta habang palapit ang mukha niya sa mukha ko. Kumakanta pa din siya at mga butil ng luha naman ang kumawala sa mga mata.
Niyakap niya ako bigla na di pa rin tumitigil sa pagkanta.
Pumailanlang ang kanta sa background namin at naramdaman ko na lang na sumasayaw na kami habang magkayakap sa saliw ng kantang "Hold Me ni Whitney Houston and Teddy Pendergrass".
Hold me in your arms tonight
Fill my life with pleasure
Let's not waste this precious chance
Our live is ours to treasure
Ang kaninang tipid na iyak ko ay naging hagulhol na ikinabigla niya.
"Pare... What's wrong?" Kunot noo niyang tanong habang hinahawi niya ang buhok ko na tumakip sa mga mata ko.
"W-wa-l-a.. Nadal-a l-lang a-ko ng kanta." Pagsisinungaling ko sa garalgal kong boses.
"Pare, bagay nga sa atin yung kanta." He paused. "Looked at me.." Hinawakan niya ang baba ko at inangat ang mukha ko para salubungin ang tingin niya. "I Love You!" Buong puso niyang sabi. Dama kong galing sa loob niya ang sinabi niyang yun.
"Mas mahal na mahal kita Paolo! Noon pa!" Sabay yumakap ako sa kanya and he caress my back. Ang saya ko ay walang mapagsisidlan. Hanggang ngayon di ako makapaniwala na akin na si Paolo.
Di namin namalayan kung ilang segundo o ilang minuto kaming nasa ganong posisyon. Ang alam ko ayokong matapos ang sandaling ito.
Kay ganda nga naman ng umaga ko. Dahil kay Paolo.
Pagkatapos naming mapagsaluhan ang agahan, napagkasunduan naming mag OOT (out of town). Sabado naman at wala kaming gagawin pareho.
Bago pa kami nakaalis ng bahay ay napansin kong may tumawag at may kausap sa phone si Paolo pero minarapat kong wag na lang makinig at baka yung attorney lang ang kausap niya.
"Sorry, tumawag lang si attorney. Let's go!?" Aya niya.
Sukbit niya ang dala naming bag. Destination: Mindoro.
Pareho naming first time mapuntahan.
Pagkarating namin sa pier after about 2 hours na biyahe, nag commute lang kasi kami, ay agad kung napansin ang nagtitinginang mga babae sa amin. Pareho din yata silang papunta sa Puerto Galera.
Hindi na lang namin pinansin lalo't biglang hinawakan ni Paolo ang mga kamay ko na nagbigay sa akin ng rason para wag na lang pansinin.
"Hi!" May lumapit sa amin na dalawang teenager yata na mga babae. "Are you Paolo? Yung model?" Tanong nila.
Patay!
Ngayon ko lang din naisip yun.
"Sorry, wrong person." Istrikto niyang sagot at hinablot ulit ako para magbayad na kami ng terminal fee at environmental fee sa counter.
"Don't mind them Pare, okay?" Haplos niya pa ang mukha ko. Pareho kaming naka shades kaya di kami nagkatitigan.
Tumango lang ako at nagpakawala ng tipid na smile.
Sabi nila maganda ang Puerto Galera. Hindi sa na disappoint ako pero siguro marami lang dapat na idagdag at baguhin lalo na ang means of transportation.
Hindi ko na lang ininda ang first impression ko sa place. First time ko pa lang kasi and might naninibago at nangingilala pa lang ako sa place.
Pagkatapos naming makapag check in sa hotel na nasa likuran pa, nagyaya si Paolo na mag walk-along-the beach muna kami.
Pareho kaming naka board shorts at sleeveless na cotton shirt. Dahil may araw pa, naka shades pa din kami.
Maraming tao at marami din ang nakatingin sa amin.
"Papables!" Narinig kong bulong ng isang babae. Bulong lang yun ha. Mga dalawang dipa lang ang pagitan sa amin pero dinig ko. Siguro pag sumigaw si Ate, abot hanggang Ilocos Norte.
"Si Paolo yan di ba?" Puna naman nung nasa kabilang umpukan ng mga babae.
"Nope! They are gays!" Sagot nung isang babaeng naka two piece ng black. Nilingon ko ito at biglang nagkunwaring hindi nakatingin sa amin.
"Pare, don't mind them, okay?" Kampante na agad ako bigla nang hawakan ni Paolo ang mga kamay ko.
"I told you!" Komento ulit ng babaeng puro balakang. Naka two piece na kasi ay di pa rin pansin ang curves niya.
Lumayo kami sa kung saan maraming tao. Nakarating kami sa medyo dulo na na bahagi na malimit lang ang mga taong napunta. Actually, may ibang magpi-pairs na na nandun. Nag-aantay yata ng sunset.
"Dito tayo!" Nilapag niya ang beach towel na dala sa buhanginan bago kami umupo. Siguro dalawang dangkal ang layo namin sa isa't isa pero siya din ang lumapit sa akin.
Humiga siya sa lap ko.
"Pare, i wanna rest. Can you take care of me first?" Pagpapaalam niya.
"Sige lang Pare." Sabay hinigit niya ang ulo ko at hinalikan ako sa labi. Para sa akin, nahiya ako pero kung nagawa niya, bakit ko ikakahiya pa ang ginawa niyang yun?
I let him sleep in my lap. I was waiting for the sunset. Buti na lang at dala ko ang phone ko.
Naalala kong may mga kanta din pala ako sa phone.
Sa files ay hinanap ko ang isang kantang perfect sa setting namin ngayon.
Masaya akong nakikinig sa kantang kaninang umaga lang ay naging tulay para mas lalong umusbong pa ang pagmamahal ko kay Paolo.
"Pare..." Gulat ako sa biglang pagsalita niya.
"Hmmmm." Tugon ko naman.
"Can we go back to our room?" Excited pa sa batang pinagbihis ng mama niya dahil kakain sa jollibee ang pag sagot ko sa kanya ng sure.
Tinulungan ko siyang tumayo sabay naglakad na kami pabalik ng hotel.
"I wanna do something!" Bulong niya habang nakaakbay sa akin on our way back to the hotel.
Kung ano man yun, i'm pretty sure it's one of the sweet surprises na kaya niyang gawin. No, i'm not thinking about a naughty night. Si Paolo has his own way of making things extra sweet. And judging by the way he said it, alam kong may pinaplano na naman siyang soon to be part of our sweetest memories.
And I am excited kung ano man iyon.
Nang makapasok na kami ng room..
"Pare.. Can we do it?" I stand in front of him puzzled.
"Ano yun? Do what?" He let out an evil-grin.
"Alam mo na yun. Dala mo naman ang laptop mo di ba?" Sabi niya. Tumango ako.
"Well, naisip ko lang. I-video mo ang sarili mo. Tell me things na hindi ko pa narinig. And likewise i-vi-video ko din ang sarili ko. Tig- 15 minutes tayo. Ikaw muna ang mauuna. Sa labas muna ako para hindi ko marinig ang sasabihin mo!" I was still puzzled sa gusto niya.
"Tapos... Anong gagawin natin sa video?" Tanong ko.
"Mamaya malalaman mo!" Sabi niya. "Sige na. Umpisahan mo na." Akmang lalabas na sana siya. "Ooooops. Nakalimutan ko. Dapat i-upload mo sa youtube agad. Kailangang gumawa ka ng account. Okay?" Nag flying kiss pa ito bago lumabas.
I was left hanging. Alam kong maganda ang idea niya pero on the spot? Wala akong maisip na sasabihin.
Nag compose ako sa utak ng sasabihin. Paroo't parito na nga ako sa loob ng kwarto.
Pero nakiayon din sa akin ang pagkakataon. May biglang pumasok sa isip ko.
"Pare, pagkaupload mo pala, dapat yung file name ay hindi ko alam. You can save it or name it whatever you want." Sabay lumabas na siya ulit.
Kaya inumpisahan ko na ang vlog ko para sa lalaking mahal ko.
Matapos ang isang oras ay siya naman ang nagkulong sa kwarto. Naka hide ang video ko at yung folder ay may password kaya pihadong hindi niya mapapanood ang video ko.
Nang pareho kaming makatapos ay pumunta kami sa isang internet shop sabay pina-cd-burn namin ang video.
"You will watch this when you get home, okay?" Iniabot niya sa akin ang isang cd.
"Bakit isa lang?" Takang-tanong ko.
"Kasi hahanapin ko sa youtube ang inupload mo!" Sagot niya.
Hindi ako kumontra. Alam kong mahihirapan siyang hanapin ang video ko sa youtube na intended for him.
"I love you! Trust me!" Sabi niya sabay dinampian niya ako ng halik sa kabila ng maraming tao ang nakapalibot sa amin.
Excited na tuloy akong mapanood ang video niya.
"Ooops! Don't watch it while i'm here. Dapat yung ikaw lang!" Sabi niya.
"Ang daya naman!" Reklamo ko ulit.
"Bakit?" Usisa niya.
"Wala. Basta. Andaya!" Imbis na magtampo ako ay mas lalo pa akong sumaya dahil sa pagyakap niya sa akin at paghalik niya ulit sa labi ko. Nasa kwarto na pala kami.
"Jessie Mari Alfuente... I love you!" Ang huling sabi niya bago niya pinaramdam sa akin through actions ang katotohanan ng mga sinasabi niya.